อุษาทำของอะไรใส่ผู้ชายพวกนี้กัน ถึงได้พูดจาปกป้องเธอนัก เลียนแบบฉันทุกอย่าง แต่ดันได้แต่ผู้ชายขับรถหรู ฐานะ หน้าที่การงานดีอยู่รอบข้างส่วนฉัน..ต้องมาทนกับไอ้เม็กซิกันต่ำต้อยตัวดำ ขนดก….. เจนนภัสยิ่งคิดยิ่งนึกเกลียดอุษามากขึ้นเมื่อไปถึงที่บาร์ คนยังเยอะอยู่ พวกเขาได้โต๊ะหลบมุม ฮาร์วี่สั่งเครื่องดื่มให้ตัวเขาและอุษา แพทริคเห็นก็ไม่พอใจขึ้นมา “เธอต้องทำงาน ดื่มแอลกอฮอล์ตอนกลางคืนไม่น่าจะดีมั้ง ผมขอน้ำผลไม้ เอาเป็นแอปเปิ้ลแล้วกัน”แพทริคบอกบริกร จนอุษารู้สึกว่าบรรยากาศมาคุสุดๆ“เอามาทั้งสองแบบเลย แล้วเธออยากดื่มอันไหนก็ได้”ฮาร์วี่สวนขึ้น เจนนภัสรู้สึกว่าเหมือนส่วนเกิน แต่ก็สั่งของตัวเธอเองไปอุษาอับอายที่แพทริคพูดเรื่องระหว่างเธอกับเขาตอนหัวค่ำ แพทริคก็รู้สึกโกรธที่ฮาร์วี่เอาผู้หญิงของเขาออกมาเที่ยว แถมต้องมาเจอเจนนภัสที่เคยจูบกับเขาอีกเจนนภัสก็กลัวว่าอุษาจะรู้ว่าเธอนินทาอุษาให้แพทริคฟัง บวกกับเจนนภัสโกหกอุษา ที่จริงแล้วเธอคือคนที่อยากมีอะไรกับเขาแล้วโดนเขาไล่กลับกลางดึกอุษาคิดว่าพรุ่งนี้เธอจะขอลางานได้ไหมเธอดื่มเข้าไปพอสมควร บรรยากาศทำเธอเครียด“คุณแพทริค พรุ่งนี้ฉันขอลางานหนึ่งวั
มีเสียงโทรศัพท์เข้ามา ฮาร์วี่กดรับสาย “ว่าไง เบลล่า สนุกมั้ย?”“สนุกมาก ฉันกำลังจะกลับ อยากแวะไปหาคุณ 2-3 วัน ก่อนไปนิวยอร์ค พอดีมีแฟชั่นวีค ฉันได้รับเชิญไปนั่ง Front row คุณอยากไปด้วยมั้ย? ฉันสามารถแจ้งเพิ่มที่นั่งได้ เพราะคุณเองก็ Top Spenders ของแบรนด์นี้อยู่นะ ช้อปไปไม่รู้เท่าไหร่แล้ว ไม่เชิญคุณนี่ ฉันแอบเคืองแทนจริงๆ”“ไม่ละ ช้อปจนเงินจะหมด เลยต้องมานั่งทำงานอยู่ตอนนี้ไง”“ไม่เห็นดีใจที่ฉันจะไปหาเลย น้อยใจจัง”“ก็มาสิ ถ้ามาถึงแล้วบอก ผมจะไปรับ”“คิดถึงคุณมากนะ see yaa! babe”เบลล่า สาวสวยผิวสีแทน ตาโต ปากอวบอิ่ม ผมดำยาวถึงก้น อกเป็นอก เอวเป็นเอว พิมพ์นิยมของอเมริกา สาวเซเลปและอินฟลูเอนเซอร์ชื่อดัง อายุ 27 ปี มี Follower หลักล้านคน เมื่อ 6 เดือนก่อน เธอมาทำงานที่แอลเอ เจอคนแอบอ้างเป็นเธอไปหลอกเจ้าของผลิตภัณฑ์เอาเงินค่าสปอนเซอร์ เธอจึงให้ผู้จัดการหาทนายความ ผู้จัดการได้ว่าจ้างบริษัททนายความ Henry Law Office ให้มาว่าความให้ ซึ่งพ่อของฮาร์วี่ติดว่าความให้โรงกลั่นน้ำมันรายหนึ่งอยู่ จึงให้ลูกชายของเขาไปทำคดีนี้ เบลล่าชอบเขามาก เขาคือไทป์ของสาวๆที่นี่ สูง ผิวขาวใส ตาและผมสีอ่อน หน้าต
ฮาร์วี่พอได้ยินก็กระอักกระอ่วนทันที เมื่อรถเข้าไปจอด พนักงานยกกระเป๋าก็มาช่วย เขาเดินเข้าไปกับเบลล่า ไซม่อนจำได้ทันที เพราะเขาเคยมารออุษา หัวหน้างานของแผนกนี้ ฮาร์วี่ทำหน้าเรียบเฉย แต่ในใจเขาหดหู่ที่มาที่นี่“พักสองท่านใช่มั้ย รบกวนขอเอกสารประจำตัวของทั้งคู่ด้วย”“พักคนเดียว” ฮาร์วี่รีบชิงตอบ จนเบลล่าหันขวับไปมองเขา แล้วเริ่มกระเง้ากระงอด“เบ็บ..ใจคอจะให้ฉันอยู่คนเดียวเนี่ยนะ”“ที่นี่ให้สุนัขตัวโตสองตัวเข้าพักด้วยได้ไหม?” ฮาร์วี่แกล้งถามไซม่อน“ต้องขออภัยจริงๆ ทางเราไม่สามารถอนุญาตให้นำสัตว์เลี้ยงเข้าพักได้”“เอางี้ คุณพักผ่อน ว่างๆผมก็มานั่งเล่นด้วยบ้าง ถ้าผมขนงานมาทำ คุณจะนอนไม่ได้เปล่าๆ”เบลล่าไม่เข้าใจและเริ่มงอนเขา ทั้งคู่เดินตามพนักงานขนกระเป๋าขึ้นไปชั้น 7 เมื่อไปถึงห้องพักของเบลล่า ฮาร์วี่รู้สึกใจหวิวๆขึ้นมากะทันหัน เพราะเขารู้ว่าอุษาก็อยู่ที่นี่แต่ตอนนี้เธอน่าจะกำลังพักผ่อนที่ห้อง“คุณนอนพักก่อนนะ พรุ่งนี้ผมจะมารับสายๆแล้วเราไปเที่ยวกัน คุณอยากไปไหนบอกได้ ผมจะพาไป”ฮาร์วี่พยายามบ่ายเบี่ยง เขาไม่อยากอยู่ที่นี่“เบ็บบบ อยู่คืนนี้ไม่ได้เหรอ ฉันคิดถึงคุณจะตายเนี่ย”“ผมไม่ได้เอาเ
แพทริคไปนั่งบนเตียงของเธอ เอาศอกทั้งสองข้างวางบนหัวเข่า มือทั้งสองข้างที่กุมขมับ อุษาทรุดนั่งลงกับพื้นตรงกันข้าม เขาพูดทั้งที่ก้มหน้า กุมหัวอยู่แบบนั้น“อดีตผมดูเป็นคนเลวร้ายมากงั้นสินะ? ทั้งๆที่พวกเธอมาทำให้ผมชอบ แล้วพอผมจริงใจด้วยก็แทงข้างหลังด้วยการนอกใจ ผมไม่เคยนอกใจใคร นี่คือสิ่งที่ผมเกลียดที่สุด”“คุณเป็นคนแรกที่ผมตามรักตามห่วง ก็ไม่รู้ทำไม”อุษานั่งอยู่ที่พื้นห้อง เธอร้องไห้เงียบๆ“คุณรักเขาเหรอ? บอกผมมาสิ ไปกับเขาครึ่งวัน ผมควรคิดยังไง ตอบผมหน่อย”แพทริคลุกไปปิดไฟในห้อง จนห้องมืดไปหมด เหมือนหัวใจเธอตอนนี้ ที่ไม่มีทางไป แพทริคคงไม่อยากเห็นหน้าเธอแล้วด้วย แต่ที่เขาปิดไฟเพราะเขาเสียใจมากเสียจนไม่อยากให้เธอเห็นหน้าเขา “เรื่องฉันกับฮาร์วี่ ฉันไม่แน่ใจ…แต่คิดว่า…ฉันชอบเขาเพราะเขาใจดีกับฉันมาก พอเห็นฉันดูเศร้าเลยอาสาพาฉันและเอาสุนัขไปเดินเล่นด้วยกันที่ Sunset Cliffs”แพทริคพูดสวนขึ้นทันที เขาระเบิดทุกอย่างออกมา“ทั้งที่เขามีแฟนแล้วแต่คุณไม่อายที่จะกอดเขาในโรงแรมของผม?”“คิดถึงใจผมบ้างมั้ย?..คงไม่สินะ เขาคงเป็นพระเอกขี่ม้าขาวในสายตาคุณ แต่ผมมันคงเป็นแค่ผู้ร้ายคนนึง แล้วคนร้ายแบบผม ก
ห้อง715 ฝั่งตรงข้ามกันนั้น ฮาร์วี่เมาจนหัวถึงหมอนก็หลับ เบลล่านอนมองดูหน้าตาเขาที่น่ารักมากเวลาหลับ เธอไม่เคยเห็นฮาร์วี่ดื่มหนักแบบนี้มาก่อน “ไปอาบน้ำอีกรอบดีกว่า ทำไมรู้สึกคันจมูกเหมือนมีขนหมาตามมาด้วยนะ”ทางห้องฝั่งตรงข้าม แพทริคไปเข้าห้องน้ำ อุษาจัดการเช็ดทำความสะอาดทั้งตัวเธอและบนเตียง แล้วใส่เสื้อผ้า นั่งรอเขา“อ้าว ไม่นอนล่ะ ใส่ชุดจะไปไหน?”“ฉันจะกลับห้องก่อน ถ้าเอมิเลียรู้ คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่” “ผมจ่ายค่าห้องนี้ไปแล้ว ทางบัญชีจะได้ไม่ต้องมีปัญหา ส่วนตอนนี้เราคงต้องทำข้อตกลงกันหน่อย”เขาไปนั่งข้างเธอ ที่นั่งมองพื้นอยู่ เธอเหนื่อยอ่อน แต่ก็ดูเชื่อฟังอย่างว่าง่ายไม่เหมือนก่อนจะเกิดเรื่อง“ข้อแรก เราควรทำเรื่องนี้ให้ถูกต้อง ผมยังยืนยันจะคุยเรื่องเรากับครอบครัวของเราทั้งคู่ ข้อสอง คุณอยากทำงานต่อหรือไม่ทำ ผมไม่ห้ามและจะไม่ปรับหรือฟ้องคุณ ถ้าคุณตัดสินใจไม่ทำงานต่อ จากข้อที่สอง กรณีคุณอยากทำต่อ พอครบสัญญา เราค่อยมาคุยอีกทีเรื่องเอกสารที่ต้องทำถ้าอยู่ต่อที่นี่ ระหว่างนั้นเราอาจหมั้นกันไว้ก่อน แต่ถ้าไม่อยากทำแล้ว ผมจะให้คุณอยู่ที่บ้านคอยดูแลผม โดยจะรับผิดชอบทุกอย่างและให้เงินดูแลคุณทุก
ร้าน Marina Kitchen แพทริคที่โทรจองตั้งแต่อยู่ในรถ ได้โต๊ะสี่ที่นั่งด้านในมองเห็นวิวทะเลและฟ้าสีคราม อุษาลงจากรถแล้วตื่นเต้นกับวิวที่สวย ลมทะเลปะทะร่างกาย เธอยิ้มแล้วมองท้องฟ้าไกลๆ ดูมีความสุข แพทริคยื่นมือให้เธอจับ แล้วยืนรอฮาร์วี่กับเบลล่า เพื่อจะได้เข้าไปพร้อมกัน ฮาร์วี่ลงจากรถ เบลล่าวิ่งมากอดแขนเขา ทั้งคู่เดินมาหาแพทริคกับอุษา ฮาร์วี่เงียบไม่พูดอะไร แต่ตามองที่มือของแพทริคที่จับมือเธอ อุษาใส่สร้อยคอแต่ไม่ใส่สร้อยแขนของเขา ในใจเขาเกิดรู้สึกหึงขึ้นมาดื้อๆ“หวังว่าเราจะได้โต๊ะนั่งนะ ดูคนเยอะเชียว” เบลล่าพูดขึ้น ทำตัวร่าเริงกว่าปกติ“ผมจองไว้แล้ว ตามมาเลย”แพทริคพูดจบหันไปพยักหน้าให้อุษา แล้วจับมือเธอเดินเข้าไป เธอยิ้มตอบเขาเจื่อนๆ เพราะฮาร์วี่มองหน้าเธออยู่ตลอด “เบ็บ คุณทำตัวให้สดใสบ้าง ทุกคนจะเสียอารมณ์กันหมดนะ”เบลล่าพูดเบาๆกับเขาฮาร์วี่มองด้านหลังของอุษา เขาเห็นรูปร่างเธอที่ตัวเล็กแบบคนเอเชีย เอวคอด ผิวใสมากเหมือนหลอดไฟนีออน ดูสะอาดตา ผิวเนียนไม่มีรอยสัก ตกกระหรือริ้วรอยแผล ตรงข้ามกับเบลล่า เธอสักตัวอักษรที่นิ้วมือ สักลวดลายที่หลังใบหูและแผ่นหลังหรือเขาคงหัวโบราณ เลยเริ่มคิดม
8.30 น.อุษาตื่นเพราะเสียงข้อความเข้าจากแพทริค ในขณะที่มีอีกข้อความส่งเข้ามาด้วย จากฮาร์วี่..เขาส่งรูปแจสเปอร์และเชสเตอร์ที่นั่งอยู่ริมทะเลด้วยกันในยามเช้าฮาร์วี่คงพาสุนัขของเขาไปเดินตอนเช้านี้ เพราะอาทิตย์นี้เธอไม่ได้ไป เขาจะปรับความเข้าใจกับเบลล่าหรือยังนะ?อุษาโทรหาโรสมาเรียเพื่อชวนกินมื้อเช้าด้วยกัน ห้องอาหารในตอนเก้าโมงเช้า พนักงานมีไม่มากนัก“อุษา ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลย แต่ดูสวยอวบอิ่มขึ้น มีความรักก็แบบนี้”“ไม่หรอก ฉันคงกินเยอะน่ะ กับเขาก็..ยอมรับว่าคบ แต่ฉันยังสองจิตสองใจ ไม่รู้อะไรติดในใจฉัน บอกไม่ถูก”“เอาเถอะ ของแบบนี้เวลาเท่านั้นที่บอกได้”เมื่อกินกันเสร็จทั้งสองคนก็แยกย้าย อุษากลับไปยังห้องพักเพื่อรอเวลาเที่ยงที่แพทริคนัดเธอไว้ เธออดไม่ได้ที่จะส่งข้อความไปหาฮาร์วี่ แล้วเตรียมเสื้อผ้าและแต่งหน้าทำผม“อาทิตย์หน้าก็จะได้เจอกันแล้ว รอหน่อยนะ”ฮาร์วี่ที่นั่งอยู่ริมหาด ดูรูปของเธอในโทรศัพท์ เมื่อเห็นข้อความเธอตอบกลับมา เขาดีใจมาก รีบพิมพ์ตอบเธอไป“ไว้เราพาพวกเขามาเดินเล่นด้วยกันอีก ผมจะรอ”จากนั้นฮาร์วี่ส่งข้อความไปหาเบลล่าเพื่อจะถามว่าเธอต้องการไปไหนหรือทำอะไรในวันสุดท้าย
ทันทีที่เบลล่าได้รูปถ่ายจากนักสืบเอกชน เธอช็อกไปเลย ทำไมทุกคนเหมือนหักหลังเธอ ฮาร์วี่ไม่เคยบอกอะไรเรื่องส่วนตัวเขา อุษาเองก็ทำหน้าตาเฉย แล้วแพทริครู้เรื่องนี้มั้ย?หรือที่เขาพูดเรื่องคนจ้องแทงเขาข้างหลังคือ ฮาร์วี่?เบลล่าใจเต้นแรงด้วยความโมโหและเสียใจ เธอลงมาที่ฟร้อนท์เพื่อถามหาอุษาแต่ไม่เจอเพราะลางาน พอถามถึงแพทริค นิโคล่าตอบว่าเขาไม่อยู่ เห็นรถเขาออกไปตั้งแต่บ่ายสองกว่าๆเธอตัดสินใจไปที่บ้านฮาร์วี่ เพราะรู้พิกัดที่บันทึกไว้เมื่อครั้งหนึ่งเคยไปหาเขาที่บ้าน ไม่ไกลแค่เดินไม่ถึงสิบนาที เมื่อเธอเดินไปถึงหน้าบ้าน ก็โทรหาฮาร์วี่ด้วยน้ำเสียงที่เหวี่ยงวีน ให้ออกมาหาเดี๋ยวนี้ฮาร์วี่ลงไปเปิดประตู เห็นดวงตาและหน้าที่แดงก่ำของเธอ แต่เขาไม่ได้ตกใจหรือประหลาดใจอะไร“เข้ามาก่อนสิ มีอะไรถึงกับต้องมาถึงที่บ้าน”เขาให้เบลล่าตามไปที่บ้านหลังเล็กติดสนามหญ้ากว้าง ที่แยกออกมาจากบ้านหลังใหญ่ เมื่อมาถึงห้องนั่งเล่นด้านใน เบลล่าก็เริ่มพูดทันที“ฉันเคยคิดว่า บกพร่องตรงไหนที่ทำให้คุณบอกเลิก มีอะไรอยากบอกฉันมั้ย ฮาร์วี่?”เขาไม่แสดงสีหน้าอะไรแล้วส่ายหน้า นั่นยิ่งทำให้เธอโมโหหนักมาก“คนเราหักหลังกันได้หน้าตา
ก่อนวันแต่งงานหนึ่งอาทิตย์ แขกเหรื่อเริ่มทยอยไปที่โมนาโกกันบ้างแล้ว พนักงานที่ได้รับเชิญ ทั้งจากที่ Smith Grand และ ลา ฮอยย่า ซีวิว ขึ้นเครื่องฟรีจากการสนับสนุนของแพทริค เขาจ้าง outsource มาทำงานแทนพนักงานทุกคนที่เป็นเพื่อนของภรรยาครอบครัวและญาติของอุษา รวมถึงตัวเธอเอง พร้อมทีมที่ดูแลเสื้อผ้าหน้าผมและพยาบาลส่วนตัว นั่งเครื่องบินส่วนตัวมาลงที่ Flying 7Air Monaco โดยแพทริคจะไม่ได้เจอภรรยาของเขาก่อนวันแต่งงานเป็นเวลาสามวันจาก Monte Carlo Harbor จะสามารถมองเห็น Port Hercule ที่มีเรือยอร์ชส่วนตัวราคาแพงและเรือขนาดใหญ่อย่างเรือสำราญก็มีให้เห็นจอดอยู่ รวมถึง Ivory Cruise เรือสำราญของแพทริคและทิมโมธี ที่จะใช้จัดงานแต่งงานก็เทียบท่ารอแล้ว ซึ่งชื่อเรือลำนี้ แพทริคได้แรงบันดาลใจจากสีผิวที่เหมือนสีงาช้างของอุษานั่นเองเพื่อนๆของอุษาทั้งหมดจะเข้าพักที่ Fairmont Hairpin ยกเว้นโรสมาเรียและนาตาเลียที่ท้องโตกันทั้งคู่ จะพักที่เดียวกันกับครอบครัวสมิธ,ริชมอนด์,ควินน์,พ่อแม่ของอุษาและญาติ ณ Hotel de Paris ทั้งสองจะได้รับการดูแลอย่างดีจากพยาบาลส่วนตัวที่แพทริคจัดหาไว้ให้งานแต่งงานจะจัดครึ่งวันเช้า ช่วง
เจนน่าเสนอกับแพทริค ว่าได้บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ตั้งอยู่บนถนน Bishops Ln อยู่ตรงข้ามกับห้องแสดงงานศิลปะ ALDIs Brown Fine แถมไม่ไกลจากโรงแรม แต่ที่เขาชอบคือ มีร้านหนังสือและร้านดอกไม้ใกล้ๆด้วย “ตกแต่งพร้อมอยู่ได้เลย คุณแพทริค”เขาตกลงและนัดชำระเงินภายในวันนั้น จากนั้นจ้างบริษัทขนย้ายสิ่งของบางอย่างที่จำเป็นต้องใช้และเครื่องประดับของมีค่าต่างๆ เพราะยังเก็บคอนโดเอาไว้อยู่การที่พ่อแม่ของเธอลางานมาเพราะลูกสาวไม่สบาย ทำให้ดูแลได้เต็มที่ จนอุษาเริ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาตามใจเธอทุกอย่าง เพราะไม่อยากให้อารมณ์แปรปรวนหรือเกิดอาการ Mama Blues หลังคลอดได้ ในอาทิตย์แรกที่พ่อแม่เธอมา แพทริคจัดการพาอุษาไปจดทะเบียนสมรสและเขียนสัญญาให้ไว้ โดยมีทนายคือ เฮนรี่พ่อของฮาร์วี่อยู่ด้วยเนื้อใหญ่ใจความของสัญญาและพินัยกรรม คือ ถ้าเขานอกใจเธอ ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งจะเป็นของเธอ อีกครึ่งหนึ่งจะเป็นของลูกและเขาต้องจ่ายรายเดือนให้เธอตลอดชีวิต แต่ถ้าเขาตาย ทรัพย์สินทุกอย่างจะเป็นของเธอและลูกโดยอัตโนมัติ“คุณไม่ต้องเขียนสัญญาอะไรให้ผม ผมรักคุณโดยไม่มีเงื่อนไข ขอโทษที่ดูแลไม่ดีพอ”อุษาร้องไห้ในสิ่งที่เขาทำให้เธอกั
ไอด้าไปที่ Smith Grand เพื่อจะเอาบิลค่าใช้จ่ายของแพทริเซียไปรับเงิน เห็นเจนนภัสที่อยู่ในเคาน์เตอร์“ไง เจนนภัส ตายจริง ยังอดทนทำงานที่นี่อยู่อีกนะ?”เจนนภัสทำหน้า เบะปาก จนไอด้ายื่นหน้าเข้าไปใกล้“ตอนนี้ฉันไม่ต้องทำงาน เพราะลูกสาวฉันได้ใช้นามสกุลสมิธแล้ว อ้อ แพทริคให้ฉันเอาบิลค่าใช้จ่ายมาเบิกเงิน แต่ตอนนี้ใครเป็นผู้จัดการที่นี่กันนะ”ทุกคนในเคาน์เตอร์ที่ได้ยินสิ่งนี้ถึงกับอึ้ง ก่อนที่พนักงานคนหนึ่งจะตอบคำถาม“ตอนนี้คุณนิโคล่า ดูแลแทนชั่วคราว คุณสามารถไปหาเธอได้ที่ ลา ฮอยย่า”ไอด้าเลิกคิ้ว ทำท่าคิดครู่หนึ่ง “คุณแพทริคไม่อยู่เหรอ?”“เขากับอุษาไปงานแต่งงานของสาวสวยลูกคุณหนู ที่ลอนดอน เอ้า เขาไม่บอกเธอกับ…ลูกล่ะ”เจนนภัสชิงตอบด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ก่อนจะแขวะต่อ“ฉันได้ยินมาว่า เขาจัดงานแต่งที่ไทยไปแล้ว ไม่นานนี้คงจัดงานที่นี่..อย่างใหญ่โต แล้วถ้าอุษาท้องนะ ลูกนอกสมรสอาจตกกระป๋องไปเลยเชียวแหละ”“เชิญดักดานแบบนี้ต่อไปเถอะ เจน”ไอด้ามองว่าเจนชั้นต่ำเกินกว่าจะต่อปากต่อคำด้วย เธอกลับออกไป เพื่อไปที่ ลา ฮอยย่า เขามารับแพทริเซียอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะมัวเอาใจผู้หญิงเอเชียจืดชืดคนนั้นเพื่อไปเที่ย
“นี่เรามาที่ไหนแพทริค? ดูแปลกมาก”อุษามองจากหน้าต่างบนเครื่อง เธอไม่แน่ใจเพราะหลับมาตลอดทาง ใช้เวลาสามชั่วโมงครึ่งจากเจนีวามาที่นี่“อังการา ตุรกี ตอนนี้แวะเติมเชื้อเพลิง เดี๋ยวเราไปพักที่โรงแรมก่อน”รถของโรงแรมมารับและไปส่งที่ Occidental Ankara โรงแรมหรูสี่ดาว ทำเลที่ตั้งของโรงแรมนั้นสวยงามมาก แพทริคชวนเธอเดินเล่นจับมือกันในยามค่ำคืน แสงไฟในอังการาช่างโรแมนติก พอรุ่งเช้า นักบินแจ้งให้เดินทางต่อได้และไปลงที่สนามบิน Gaziantep Airport ก่อนที่จะเหมารถไปส่งที่ Halfeti Marina และเข้าพักที่ Cerher Konagi รวมเวลาทั้งหมดที่ออกจากอังการาจนถึง Halfeti Marina 2 ชั่วโมงเศษๆ“นี่คุณชวนฉันมาผจญภัยหรอกเหรอเนี่ย ถึงว่าพกการ์ดตัวโตไปด้วยทุกที่”อุษากล่าวขำๆ แต่เธอสนุกที่ได้เที่ยวกับเขามากจริงๆ เสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวจากที่เอามาไม่เยอะ ที่ยุโรปเขาช้อปให้เธอจนต้องซื้อกระเป๋าเพิ่มสิบใบ“ยุโรปพวกอพยพเยอะ ขี้ขโมย แล้วมาที่นี่ เป็นเมืองที่ผมก็ไม่เคยมา ก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อน”เขาให้เธอพักผ่อนเล็กน้อยและสั่ง Afternoon Tea มาให้ “ที่รัก มาตุรกีต้องดื่มนี่นะ ดีต่อสุขภาพ ลองชิมดู ผมไปดื่มที่คาเฟ่ตุรกีกับเพื่อนบ่อ
เครื่องบินลงสู่สนามบินซานดิเอโก้บ่ายโมง แพทริคให้ลิมูซีนไปส่งที่คอนโดอุษายังเห็นทุกอย่างวางที่เดิมเหมือนตอนที่ออกไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เขาเข้ามากอดเธอไว้“ผมนั่งร้องไห้ทั้งคืน ตอนหาคุณไม่เจอ ไม่เคยใจสลายแบบนี้มาก่อน หัวใจจะหยุดเต้น หายใจก็ไม่ค่อยออก”“ขี้แยจัง” เธอใช้นิ้วจิ้มปลายจมูกเขาเบาๆ ก่อนที่แพทริคจะกอดเธอลงไปนอนบนเตียง“อ่ะ อ่ะ ยังไม่ใช่เวลานี้” เขาสลด เอาหน้าซบที่ซอกคอเธอ ทางด้านไอด้าที่หางานใหม่ได้ในโรงแรมเล็กๆที่หนึ่งไม่ไกลจากที่พักและ Smith Grand เพราะเงินเดือนที่ได้มา มันจะไม่พอใช้ ถ้าเธอไม่ดิ้นรนทำอะไร จากผู้จัดการโรงแรมหรู กลับต้องมาอยู่ตำแหน่งต้อนรับส่วนหน้าโรงแรมสองดาว มันทำให้เธอเจ็บใจ.....เธอตัดสินใจโทรหาแพทริคอีกครั้งหลังจากที่โทรเรื่องขึ้นเช็คไม่ได้ จากนั้นเขาก็ไม่รับสายอีกเลยแพทริคที่กำลังนอนกอดอุษา พอเห็นเบอร์ไอด้า เขาถึงกับตาวาว เอาแขนที่โอบเธอออก แล้วมานั่งปลายเตียง“ผู้หญิงคนนั้นโทรมา จะให้ผมคุยมั้ย?” “ไม่เป็นไร คุยเถอะ”อุษาย้ายมานั่งข้างๆจับมือเขาไว้ พยักหน้าให้เขารับสาย “มีอะไร?”“คุณไม่แฟร์ ฉันต้องใช้เงินในการดูแลลูกด้วย คุณให้ออกจากงานกะทันหันหัน
แพทริคขับมาถึงก่อน พอลงรถเข้ามาในบ้าน แม่เริ่มกังวลที่เห็นว่าที่ลูกเขยจะต้องนอนเปิดพัดลมที่โซฟาห้องรับแขก“ให้เขานอนห้องลูกดีกว่า แล้วลูกไปนอนกับแม่”แม่ชี้ที่ไปเขาและห้องนอนของอุษา แต่เธอทำหน้าเชิงว่าไม่อยากให้มานอนที่ห้องเธอ แพทริคทำท่าว่าเข้าใจที่แม่พูด“บอกแม่คุณว่า ผมนอนที่นี่แหละ คุณจะได้อยู่กับกุหลาบสวยๆทั้งห้องตามลำพัง”พอแปลให้แม่ฟัง ทั้งพ่อและแม่ก็แย้งเธอขึ้นมา“มันน่าเกลียดให้เขามานอนตากยุงตรงนี้ งั้นก็แล้วแต่ลูกแล้วกัน”“แพทริค คุณไปอาบน้ำที่ห้องฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันจะรอนาตาเลียกับฮาร์วี่ก่อน ผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้านะ ใช้ได้เลย”พ่อแม่และแพทริค แยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักผ่อน ไม่นานนักฮาร์วี่ขับรถเข้ามาพอดี อุษาออกมาหาและยิ้มให้นาตาเลียที่ลงรถมาก่อน“อุษา พรุ่งนี้วันอาทิตย์ไปเที่ยวไหนดี?”“เดี๋ยวคืนนี้จะดูว่าไปที่ไหนแล้วจะบอกนะ เอ่อ ฮาร์วี่ ฉันอยากคุยด้วยได้มั้ย?”“งั้นฉันกลับโรงแรมก่อนนะ อยากอาบน้ำหน่อย”นาตาเลียเดินไปแล้ว อุษาชวนฮาร์วี่คุยที่สวนนอกบ้าน เธอเอาสเปรย์ฉีดกันยุงให้ตัวเธอและเขา“ก่อนที่ยุงบ้านฉันจะสูบเลือดคุณจนหมด”จากที่เงียบมาตั้งแต่ไปกินข้าว เขายิ้มบางๆให้เธอ
แพทริคและนาตาเลียขึ้นเครื่องไฟล์ทเช้าตรู่ ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงก็มาถึงในเวลาเจ็ดโมง โดยนัดเจอกับล่ามชื่อ วิน ที่มารอรับพวกเขาที่สนามบินเชียงใหม่ ในขณะที่อุษาบอกพ่อกับแม่ในเช้านี้ว่าต้องการไปที่วัด ฮาร์วี่มารอตั้งแต่เช้า เมื่อเธอออกมา เขาตะลึงเหมือนเห็นนางฟ้าอุษาเกล้าผมมวยสูงหลวมๆ ผ้าฝ้ายเกาะอก ใส่ผ้าซิ่นสีแดง เข็มขัดเงิน มีผ้าคล้องแขนไว้สำหรับคลุมไหล่สีขาว โชว์ผิวเนียนสว่างใสที่หลังและไหล่“ป๊าให้ยืมรถ เผื่อจะไปซื้ออาหารหรือของทำบุญ แถวตลาดมีขาย คุณฝรั่งคงขับได้อยู่ รถมันเก่าหน่อยนะ”เมื่ออุษาบอกฮาร์วี่ เขาพนมมือขอบคุณแบบเกร็งๆ พ่อและแม่ของเธอดูจะเอ็นดูเขาอยู่เหมือนกันที่สนามบิน ล่ามถือกระดาษที่เขียนชื่อแพทริคชูไปมาจนเจอกัน “สวัสดีคุณแพทริค ผมชื่อวิน แต่เพื่อนๆมักเรียกว่า วินนี่ ยินดีที่รู้จัก คนจ้างบอกผมว่า ถ้าแปลดีๆให้แฟนคุณแพทริคหายโกรธ ผมจะได้ทิปพิเศษ ไม่ต้องห่วง ผมจะอวยคุณให้ดีเลยเชียว”นาตาเลียชอบใจล่ามคนนี้มาก ส่วนแพทริคมัวตะลึงกับวินนี่อยู่“ฉันชื่อนาตาเลีย เป็นน้องสาวเขา ถ้าคุณแปลให้เราดีๆ ฉันจะทิปให้ช้อปเคาน์เตอร์แบรนด์ โอเคมั้ย”“โอเค ไปกันเถอะ”วินนี่ออกเดินนำไปที่จอด
แพทริคโทรหาเจนน่า เพื่อจะใช้บริการทนายความของเฮนรี่ ซึ่งเขานัดพบเฮนรี่เพื่อให้รายละเอียดในตอนเย็น “ฉันยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร หลังจากฉันกลับไปแล้ว อุษาถึงต้องหนีไป มีใครไปทำอะไรให้เธอแน่ๆ”นาตาเลียที่นั่งกินมื้อเที่ยงกับแพทริคที่ภัตตาคารของโรงแรมถามขึ้นมา หลังจากเขาวางสายจากเจนน่า“ผมอยากขอให้คุณพยายามติดต่ออุษาให้หน่อยนะ ตอนนี้น่าจะปิดเครื่อง สัก 4-5 ทุ่ม เธออาจจะรอเปลี่ยนเครื่อง”แพทริคไม่ตอบเรื่องไอด้าเพราะมีหลายเรื่องในหัวที่ต้องเรียงลำดับทำอันไหนก่อนหลังหลังจากกินเสร็จ นาตาเลียขอตัวไปทำงานให้เอมิเลียที่ห้องทำงานเก่าของไมเคิล ส่วนแพทริครอทิมโมธีที่ห้องรับรอง “เฮ้ เพื่อน ทำไมหน้าตาแบบนั้น? นอนน้อยหรือไม่ได้นอน แล้วที่เลื่อนนัดคุย เกิดอะไรขึ้น? ฟังจากน้ำเสียงไม่ดีเลยนะ”“ฉันโดนอดีตเล่นงานคู่หมั้นฉัน ไม่น่ารับเข้ามาทำงานจริงๆ ทุกคนบอกให้รับเอาไว้ สุดท้ายงูพิษก็คืองูพิษ อุษาถอดแหวนหมั้นหนีกลับไทย แล้วที่เป็นห่วงเพราะฮาร์วี่พาเธอไป”“ห่ะ อะไรนะ? ฮาร์วี่น่ะเหรอ คืออะไร? ฉันงง”“ฮาร์วี่ชอบอุษามานานแล้ว เวลาเธอมีเรื่องอะไรก็ตาม เขาจะโผล่มาตลอด เฮ้อ..เอาเถอะ เรื่องเรือนำเที่ยวของเรา เอก
แพทริคกับอุษาออกไปยังคอนโดที่ตกแต่งเสร็จแล้ว ขับมาก็เจอรถเฟอร์รารี่สีแดงของฮาร์วี่จอดอยู่ “คุณรู้มั้ยว่าเขาจะมา?”แพทริคถามพลางมองอุษาที่ทำหน้าไม่รู้เรื่อง เธอส่ายหน้า ทั้งคู่ลงจากรถก็มีพนักงานสาวมายืนรอที่หน้าคอนโด ฮาร์วี่ออกจากรถ แล้วเดินมาหาพวกเขา“สวัสดีอุษา ไงแพทริค พอดีผมมาดูความเรียบร้อยให้คอนโดคุณด้วย เพราะนาตาเลียก็ซื้อคอนโดใกล้ๆนี้เหมือนกัน”สายตาของฮาร์วี่มองที่เธอด้วยความคิดถึง เขาขอกับแม่เสนอตัวมา นั่นเพราะอยากเจอเธอเท่านั้น ส่วนอุษาลืมไปว่าพึ่งมองหน้ากันไม่ติด พอได้ยินเรื่องนาตาเลีย ก็สนอกสนใจ“จริงสิ? แล้วเธอจะเข้าพักได้เมื่อไหร่? อาทิตย์หน้าหรือเปล่า?”“ประมาณนั้นนะ เอาล่ะ ห้องของคุณเอกสารอะไรเรียบร้อยหมดแล้ว เอ้านี่ กุญแจ”ฮาร์วี่พูดยิ้มๆแล้วยื่นให้อุษา ตรงกันข้ามกับแพทริคที่ยืนเป็นหัวหลักหัวตออยู่ รีบเอามือไปรับกุญแจแทน จนเธอหดมือ ท่าทางเก้ๆกังๆ“ฉันเป็นคนซื้อที่นี่ให้เธอ นายไม่จำเป็นต้องพยายามมีบท”แพทริคแทบจะแยกเขี้ยวใส่เขาอยู่แล้ว แต่ฮาร์วี่ก็ยังเหมือนไม่สนใจอะไร“อีกหน่อยก็มี เพราะว่าจะย้ายมาอยู่ห้องใกล้ๆนี่เหมือนกัน คิดไปคิดมา ผมก็ควรแยกออกมาเป็นส่วนตัวจากที่