ฮาร์วี่พอได้ยินก็กระอักกระอ่วนทันที เมื่อรถเข้าไปจอด พนักงานยกกระเป๋าก็มาช่วย เขาเดินเข้าไปกับเบลล่า ไซม่อนจำได้ทันที เพราะเขาเคยมารออุษา หัวหน้างานของแผนกนี้ ฮาร์วี่ทำหน้าเรียบเฉย แต่ในใจเขาหดหู่ที่มาที่นี่“พักสองท่านใช่มั้ย รบกวนขอเอกสารประจำตัวของทั้งคู่ด้วย”“พักคนเดียว” ฮาร์วี่รีบชิงตอบ จนเบลล่าหันขวับไปมองเขา แล้วเริ่มกระเง้ากระงอด“เบ็บ..ใจคอจะให้ฉันอยู่คนเดียวเนี่ยนะ”“ที่นี่ให้สุนัขตัวโตสองตัวเข้าพักด้วยได้ไหม?” ฮาร์วี่แกล้งถามไซม่อน“ต้องขออภัยจริงๆ ทางเราไม่สามารถอนุญาตให้นำสัตว์เลี้ยงเข้าพักได้”“เอางี้ คุณพักผ่อน ว่างๆผมก็มานั่งเล่นด้วยบ้าง ถ้าผมขนงานมาทำ คุณจะนอนไม่ได้เปล่าๆ”เบลล่าไม่เข้าใจและเริ่มงอนเขา ทั้งคู่เดินตามพนักงานขนกระเป๋าขึ้นไปชั้น 7 เมื่อไปถึงห้องพักของเบลล่า ฮาร์วี่รู้สึกใจหวิวๆขึ้นมากะทันหัน เพราะเขารู้ว่าอุษาก็อยู่ที่นี่แต่ตอนนี้เธอน่าจะกำลังพักผ่อนที่ห้อง“คุณนอนพักก่อนนะ พรุ่งนี้ผมจะมารับสายๆแล้วเราไปเที่ยวกัน คุณอยากไปไหนบอกได้ ผมจะพาไป”ฮาร์วี่พยายามบ่ายเบี่ยง เขาไม่อยากอยู่ที่นี่“เบ็บบบ อยู่คืนนี้ไม่ได้เหรอ ฉันคิดถึงคุณจะตายเนี่ย”“ผมไม่ได้เอาเ
แพทริคไปนั่งบนเตียงของเธอ เอาศอกทั้งสองข้างวางบนหัวเข่า มือทั้งสองข้างที่กุมขมับ อุษาทรุดนั่งลงกับพื้นตรงกันข้าม เขาพูดทั้งที่ก้มหน้า กุมหัวอยู่แบบนั้น“อดีตผมดูเป็นคนเลวร้ายมากงั้นสินะ? ทั้งๆที่พวกเธอมาทำให้ผมชอบ แล้วพอผมจริงใจด้วยก็แทงข้างหลังด้วยการนอกใจ ผมไม่เคยนอกใจใคร นี่คือสิ่งที่ผมเกลียดที่สุด”“คุณเป็นคนแรกที่ผมตามรักตามห่วง ก็ไม่รู้ทำไม”อุษานั่งอยู่ที่พื้นห้อง เธอร้องไห้เงียบๆ“คุณรักเขาเหรอ? บอกผมมาสิ ไปกับเขาครึ่งวัน ผมควรคิดยังไง ตอบผมหน่อย”แพทริคลุกไปปิดไฟในห้อง จนห้องมืดไปหมด เหมือนหัวใจเธอตอนนี้ ที่ไม่มีทางไป แพทริคคงไม่อยากเห็นหน้าเธอแล้วด้วย แต่ที่เขาปิดไฟเพราะเขาเสียใจมากเสียจนไม่อยากให้เธอเห็นหน้าเขา “เรื่องฉันกับฮาร์วี่ ฉันไม่แน่ใจ…แต่คิดว่า…ฉันชอบเขาเพราะเขาใจดีกับฉันมาก พอเห็นฉันดูเศร้าเลยอาสาพาฉันและเอาสุนัขไปเดินเล่นด้วยกันที่ Sunset Cliffs”แพทริคพูดสวนขึ้นทันที เขาระเบิดทุกอย่างออกมา“ทั้งที่เขามีแฟนแล้วแต่คุณไม่อายที่จะกอดเขาในโรงแรมของผม?”“คิดถึงใจผมบ้างมั้ย?..คงไม่สินะ เขาคงเป็นพระเอกขี่ม้าขาวในสายตาคุณ แต่ผมมันคงเป็นแค่ผู้ร้ายคนนึง แล้วคนร้ายแบบผม ก
ห้อง715 ฝั่งตรงข้ามกันนั้น ฮาร์วี่เมาจนหัวถึงหมอนก็หลับ เบลล่านอนมองดูหน้าตาเขาที่น่ารักมากเวลาหลับ เธอไม่เคยเห็นฮาร์วี่ดื่มหนักแบบนี้มาก่อน “ไปอาบน้ำอีกรอบดีกว่า ทำไมรู้สึกคันจมูกเหมือนมีขนหมาตามมาด้วยนะ”ทางห้องฝั่งตรงข้าม แพทริคไปเข้าห้องน้ำ อุษาจัดการเช็ดทำความสะอาดทั้งตัวเธอและบนเตียง แล้วใส่เสื้อผ้า นั่งรอเขา“อ้าว ไม่นอนล่ะ ใส่ชุดจะไปไหน?”“ฉันจะกลับห้องก่อน ถ้าเอมิเลียรู้ คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่” “ผมจ่ายค่าห้องนี้ไปแล้ว ทางบัญชีจะได้ไม่ต้องมีปัญหา ส่วนตอนนี้เราคงต้องทำข้อตกลงกันหน่อย”เขาไปนั่งข้างเธอ ที่นั่งมองพื้นอยู่ เธอเหนื่อยอ่อน แต่ก็ดูเชื่อฟังอย่างว่าง่ายไม่เหมือนก่อนจะเกิดเรื่อง“ข้อแรก เราควรทำเรื่องนี้ให้ถูกต้อง ผมยังยืนยันจะคุยเรื่องเรากับครอบครัวของเราทั้งคู่ ข้อสอง คุณอยากทำงานต่อหรือไม่ทำ ผมไม่ห้ามและจะไม่ปรับหรือฟ้องคุณ ถ้าคุณตัดสินใจไม่ทำงานต่อ จากข้อที่สอง กรณีคุณอยากทำต่อ พอครบสัญญา เราค่อยมาคุยอีกทีเรื่องเอกสารที่ต้องทำถ้าอยู่ต่อที่นี่ ระหว่างนั้นเราอาจหมั้นกันไว้ก่อน แต่ถ้าไม่อยากทำแล้ว ผมจะให้คุณอยู่ที่บ้านคอยดูแลผม โดยจะรับผิดชอบทุกอย่างและให้เงินดูแลคุณทุก
ร้าน Marina Kitchen แพทริคที่โทรจองตั้งแต่อยู่ในรถ ได้โต๊ะสี่ที่นั่งด้านในมองเห็นวิวทะเลและฟ้าสีคราม อุษาลงจากรถแล้วตื่นเต้นกับวิวที่สวย ลมทะเลปะทะร่างกาย เธอยิ้มแล้วมองท้องฟ้าไกลๆ ดูมีความสุข แพทริคยื่นมือให้เธอจับ แล้วยืนรอฮาร์วี่กับเบลล่า เพื่อจะได้เข้าไปพร้อมกัน ฮาร์วี่ลงจากรถ เบลล่าวิ่งมากอดแขนเขา ทั้งคู่เดินมาหาแพทริคกับอุษา ฮาร์วี่เงียบไม่พูดอะไร แต่ตามองที่มือของแพทริคที่จับมือเธอ อุษาใส่สร้อยคอแต่ไม่ใส่สร้อยแขนของเขา ในใจเขาเกิดรู้สึกหึงขึ้นมาดื้อๆ“หวังว่าเราจะได้โต๊ะนั่งนะ ดูคนเยอะเชียว” เบลล่าพูดขึ้น ทำตัวร่าเริงกว่าปกติ“ผมจองไว้แล้ว ตามมาเลย”แพทริคพูดจบหันไปพยักหน้าให้อุษา แล้วจับมือเธอเดินเข้าไป เธอยิ้มตอบเขาเจื่อนๆ เพราะฮาร์วี่มองหน้าเธออยู่ตลอด “เบ็บ คุณทำตัวให้สดใสบ้าง ทุกคนจะเสียอารมณ์กันหมดนะ”เบลล่าพูดเบาๆกับเขาฮาร์วี่มองด้านหลังของอุษา เขาเห็นรูปร่างเธอที่ตัวเล็กแบบคนเอเชีย เอวคอด ผิวใสมากเหมือนหลอดไฟนีออน ดูสะอาดตา ผิวเนียนไม่มีรอยสัก ตกกระหรือริ้วรอยแผล ตรงข้ามกับเบลล่า เธอสักตัวอักษรที่นิ้วมือ สักลวดลายที่หลังใบหูและแผ่นหลังหรือเขาคงหัวโบราณ เลยเริ่มคิดม
8.30 น.อุษาตื่นเพราะเสียงข้อความเข้าจากแพทริค ในขณะที่มีอีกข้อความส่งเข้ามาด้วย จากฮาร์วี่..เขาส่งรูปแจสเปอร์และเชสเตอร์ที่นั่งอยู่ริมทะเลด้วยกันในยามเช้าฮาร์วี่คงพาสุนัขของเขาไปเดินตอนเช้านี้ เพราะอาทิตย์นี้เธอไม่ได้ไป เขาจะปรับความเข้าใจกับเบลล่าหรือยังนะ?อุษาโทรหาโรสมาเรียเพื่อชวนกินมื้อเช้าด้วยกัน ห้องอาหารในตอนเก้าโมงเช้า พนักงานมีไม่มากนัก“อุษา ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลย แต่ดูสวยอวบอิ่มขึ้น มีความรักก็แบบนี้”“ไม่หรอก ฉันคงกินเยอะน่ะ กับเขาก็..ยอมรับว่าคบ แต่ฉันยังสองจิตสองใจ ไม่รู้อะไรติดในใจฉัน บอกไม่ถูก”“เอาเถอะ ของแบบนี้เวลาเท่านั้นที่บอกได้”เมื่อกินกันเสร็จทั้งสองคนก็แยกย้าย อุษากลับไปยังห้องพักเพื่อรอเวลาเที่ยงที่แพทริคนัดเธอไว้ เธออดไม่ได้ที่จะส่งข้อความไปหาฮาร์วี่ แล้วเตรียมเสื้อผ้าและแต่งหน้าทำผม“อาทิตย์หน้าก็จะได้เจอกันแล้ว รอหน่อยนะ”ฮาร์วี่ที่นั่งอยู่ริมหาด ดูรูปของเธอในโทรศัพท์ เมื่อเห็นข้อความเธอตอบกลับมา เขาดีใจมาก รีบพิมพ์ตอบเธอไป“ไว้เราพาพวกเขามาเดินเล่นด้วยกันอีก ผมจะรอ”จากนั้นฮาร์วี่ส่งข้อความไปหาเบลล่าเพื่อจะถามว่าเธอต้องการไปไหนหรือทำอะไรในวันสุดท้าย
ทันทีที่เบลล่าได้รูปถ่ายจากนักสืบเอกชน เธอช็อกไปเลย ทำไมทุกคนเหมือนหักหลังเธอ ฮาร์วี่ไม่เคยบอกอะไรเรื่องส่วนตัวเขา อุษาเองก็ทำหน้าตาเฉย แล้วแพทริครู้เรื่องนี้มั้ย?หรือที่เขาพูดเรื่องคนจ้องแทงเขาข้างหลังคือ ฮาร์วี่?เบลล่าใจเต้นแรงด้วยความโมโหและเสียใจ เธอลงมาที่ฟร้อนท์เพื่อถามหาอุษาแต่ไม่เจอเพราะลางาน พอถามถึงแพทริค นิโคล่าตอบว่าเขาไม่อยู่ เห็นรถเขาออกไปตั้งแต่บ่ายสองกว่าๆเธอตัดสินใจไปที่บ้านฮาร์วี่ เพราะรู้พิกัดที่บันทึกไว้เมื่อครั้งหนึ่งเคยไปหาเขาที่บ้าน ไม่ไกลแค่เดินไม่ถึงสิบนาที เมื่อเธอเดินไปถึงหน้าบ้าน ก็โทรหาฮาร์วี่ด้วยน้ำเสียงที่เหวี่ยงวีน ให้ออกมาหาเดี๋ยวนี้ฮาร์วี่ลงไปเปิดประตู เห็นดวงตาและหน้าที่แดงก่ำของเธอ แต่เขาไม่ได้ตกใจหรือประหลาดใจอะไร“เข้ามาก่อนสิ มีอะไรถึงกับต้องมาถึงที่บ้าน”เขาให้เบลล่าตามไปที่บ้านหลังเล็กติดสนามหญ้ากว้าง ที่แยกออกมาจากบ้านหลังใหญ่ เมื่อมาถึงห้องนั่งเล่นด้านใน เบลล่าก็เริ่มพูดทันที“ฉันเคยคิดว่า บกพร่องตรงไหนที่ทำให้คุณบอกเลิก มีอะไรอยากบอกฉันมั้ย ฮาร์วี่?”เขาไม่แสดงสีหน้าอะไรแล้วส่ายหน้า นั่นยิ่งทำให้เธอโมโหหนักมาก“คนเราหักหลังกันได้หน้าตา
ระหว่างเดินออกจากล็อบบี้โรงแรม เธอไม่สนใจว่าตอนนี้มันจะกี่โมง แต่ต้องบอกและคุยกับฮาร์วี่ เขาแปลกใจที่อุษาโทรหาตอนดึกแบบนี้ แต่ก็รีบรับสายอย่างเร็ว“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” “เปล่า คุณไปหาเบลล่าหน่อย ฉันกลัวเธอไม่ปลอดภัย ไม่ต้องถามอะไรตอนนี้ ไปที่ห้องเธอที”ฮาร์วี่รีบเดินออกจากบ้าน เขาไม่เอารถไปเพราะเสียเวลาเปิดประตูโรงรถ ทางด้านอุษาโทรหาเจนนภัส เพื่อคุยเรื่องงานให้จบ เจนนภัสตอบตกลงแบบไม่เต็มใจนัก เธอต้องลาออกจากร้านของราฟาเอลก่อน ถึงจะแจ้งวันที่แน่นอนที่เริ่มงานได้อีกครั้ง อุษาจึงอาบน้ำและจัดสิ่งของต่างๆที่แพทริคซื้อให้ รวมถึงถอดเครื่องประดับเก็บไว้อย่างดี ฮาร์วี่เดินตรงขึ้นไปที่ห้องของเบลล่า เคาะอยู่หลายครั้ง เลยตัดสินใจโทรหาแต่เธอไม่รับสาย ไม่นานนักเบลล่ามาเปิดประตูในสภาพใส่แค่ผ้าเช็ดตัวอยู่ เธอถึงกับตกใจที่เขามา สีหน้าดูกังวลอย่างชัดเจน “เอ่อ คุณมีอะไร มาหาฉันกลางดึก?”“คุณเมาเหรอ? กลิ่นเหล้าแรงมาก”ทันใดนั้น ตาของเขาเห็นผู้ชายที่เดินอยู่ด้านในห้องของเธอ กำลังตรงมาที่ประตู“นี่ใครเบลล่า? แล้วนายเป็นใคร?”หมดกันเบลล่า…จบแล้ว... เธอก้มหน้าจับผ้าเช็ดตัวเอาไว้“อ้อ ผมเป็นคนรู้จักกับ
เบลล่าตื่นมาช่วงสาย ก็เช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรมไปแบบอายขายหน้าตัวเองเอามากๆ เธอพยายามโทรและส่งข้อความหาฮาร์วี่แต่ไม่เป็นผล ไม่มีการตอบรับใดๆจากเขา ทุกอย่างเธอทำพลาดเอง ทุกอย่างจบสิ้นระหว่างเธอกับเขาทางด้านฮาร์วี่ เขากดส่งรูปแจสเปอร์และเชสเตอร์ให้อุษา ทั้งสองนอนกลิ้งด้วยกันในสวนดอกไม้ของบ้านในยามเช้าอุษาที่เห็นข้อความเข้า เปิดดูแล้วตอบข้อความไป เธอรู้สึกได้ว่าแพทริคมองอยู่ แต่เลือกที่จะไม่สนใจ เมื่อนั่งอยู่สักพักจนรู้สึกเมื่อย อุษาจึงไปที่หน้าต่างแล้วมองสิ่งต่างๆในดาวน์ทาวน์ด้วยความสนใจแพทริคเดินมากอดจากข้างหลังทำเอาสะดุ้งนิดหน่อย“ดูอะไร? เมื่อยหรือง่วงนอน งั้นคุณไปนอนพักที่ห้องก่อนก็ได้ ผมนั่งทำงานอีกสักพัก เราค่อยไปกินข้าว ข้าวเช้าเรายังไม่ได้กินเลย”“ฉันมาทำงาน ไม่ได้จะมานอนพัก แค่ลุกยืนบ้างนิดหน่อย”แพทริคกอดและซุกไซร้ที่คอเธอ“ขอโทษนะที่ผมงี่เง่า คำพูดของเบลล่ามันอาจฝังในหัวมากไปหน่อย”อุษาใส่ชุดเดรสชีฟองแขนตุ๊กตาและเกล้าผมหลวมๆ ซึ่งเขาชอบที่เธอเกล้าผมเห็นคอที่ระหงส์สวย เวลากอดแบบนี้ ทำให้เขาเห็นเนินหน้าอกอวบอิ่มที่ดันขึ้นมาจากแรงกอดของเขา“ถ้าจะคบกันให้รอด ก็ต้องเชื่อใจกันก่อน ค
แพทริคขับมาถึงก่อน พอลงรถเข้ามาในบ้าน แม่เริ่มกังวลที่เห็นว่าที่ลูกเขยจะต้องนอนเปิดพัดลมที่โซฟาห้องรับแขก“ให้เขานอนห้องลูกดีกว่า แล้วลูกไปนอนกับแม่”แม่ชี้ที่ไปเขาและห้องนอนของอุษา แต่เธอทำหน้าเชิงว่าไม่อยากให้มานอนที่ห้องเธอ แพทริคทำท่าว่าเข้าใจที่แม่พูด“บอกแม่คุณว่า ผมนอนที่นี่แหละ คุณจะได้อยู่กับกุหลาบสวยๆทั้งห้องตามลำพัง”พอแปลให้แม่ฟัง ทั้งพ่อและแม่ก็แย้งเธอขึ้นมา“มันน่าเกลียดให้เขามานอนตากยุงตรงนี้ งั้นก็แล้วแต่ลูกแล้วกัน”“แพทริค คุณไปอาบน้ำที่ห้องฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันจะรอนาตาเลียกับฮาร์วี่ก่อน ผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้านะ ใช้ได้เลย”พ่อแม่และแพทริค แยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักผ่อน ไม่นานนักฮาร์วี่ขับรถเข้ามาพอดี อุษาออกมาหาและยิ้มให้นาตาเลียที่ลงรถมาก่อน“อุษา พรุ่งนี้วันอาทิตย์ไปเที่ยวไหนดี?”“เดี๋ยวคืนนี้จะดูว่าไปที่ไหนแล้วจะบอกนะ เอ่อ ฮาร์วี่ ฉันอยากคุยด้วยได้มั้ย?”“งั้นฉันกลับโรงแรมก่อนนะ อยากอาบน้ำหน่อย”นาตาเลียเดินไปแล้ว อุษาชวนฮาร์วี่คุยที่สวนนอกบ้าน เธอเอาสเปรย์ฉีดกันยุงให้ตัวเธอและเขา“ก่อนที่ยุงบ้านฉันจะสูบเลือดคุณจนหมด”จากที่เงียบมาตั้งแต่ไปกินข้าว เขายิ้มบางๆให้เธอ
แพทริคและนาตาเลียขึ้นเครื่องไฟล์ทเช้าตรู่ ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงก็มาถึงในเวลาเจ็ดโมง โดยนัดเจอกับล่ามชื่อ วิน ที่มารอรับพวกเขาที่สนามบินเชียงใหม่ ในขณะที่อุษาบอกพ่อกับแม่ในเช้านี้ว่าต้องการไปที่วัด ฮาร์วี่มารอตั้งแต่เช้า เมื่อเธอออกมา เขาตะลึงเหมือนเห็นนางฟ้าอุษาเกล้าผมมวยสูงหลวมๆ ผ้าฝ้ายเกาะอก ใส่ผ้าซิ่นสีแดง เข็มขัดเงิน มีผ้าคล้องแขนไว้สำหรับคลุมไหล่สีขาว โชว์ผิวเนียนสว่างใสที่หลังและไหล่“ป๊าให้ยืมรถ เผื่อจะไปซื้ออาหารหรือของทำบุญ แถวตลาดมีขาย คุณฝรั่งคงขับได้อยู่ รถมันเก่าหน่อยนะ”เมื่ออุษาบอกฮาร์วี่ เขาพนมมือขอบคุณแบบเกร็งๆ พ่อและแม่ของเธอดูจะเอ็นดูเขาอยู่เหมือนกันที่สนามบิน ล่ามถือกระดาษที่เขียนชื่อแพทริคชูไปมาจนเจอกัน “สวัสดีคุณแพทริค ผมชื่อวิน แต่เพื่อนๆมักเรียกว่า วินนี่ ยินดีที่รู้จัก คนจ้างบอกผมว่า ถ้าแปลดีๆให้แฟนคุณแพทริคหายโกรธ ผมจะได้ทิปพิเศษ ไม่ต้องห่วง ผมจะอวยคุณให้ดีเลยเชียว”นาตาเลียชอบใจล่ามคนนี้มาก ส่วนแพทริคมัวตะลึงกับวินนี่อยู่“ฉันชื่อนาตาเลีย เป็นน้องสาวเขา ถ้าคุณแปลให้เราดีๆ ฉันจะทิปให้ช้อปเคาน์เตอร์แบรนด์ โอเคมั้ย”“โอเค ไปกันเถอะ”วินนี่ออกเดินนำไปที่จอด
แพทริคโทรหาเจนน่า เพื่อจะใช้บริการทนายความของเฮนรี่ ซึ่งเขานัดพบเฮนรี่เพื่อให้รายละเอียดในตอนเย็น “ฉันยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร หลังจากฉันกลับไปแล้ว อุษาถึงต้องหนีไป มีใครไปทำอะไรให้เธอแน่ๆ”นาตาเลียที่นั่งกินมื้อเที่ยงกับแพทริคที่ภัตตาคารของโรงแรมถามขึ้นมา หลังจากเขาวางสายจากเจนน่า“ผมอยากขอให้คุณพยายามติดต่ออุษาให้หน่อยนะ ตอนนี้น่าจะปิดเครื่อง สัก 4-5 ทุ่ม เธออาจจะรอเปลี่ยนเครื่อง”แพทริคไม่ตอบเรื่องไอด้าเพราะมีหลายเรื่องในหัวที่ต้องเรียงลำดับทำอันไหนก่อนหลังหลังจากกินเสร็จ นาตาเลียขอตัวไปทำงานให้เอมิเลียที่ห้องทำงานเก่าของไมเคิล ส่วนแพทริครอทิมโมธีที่ห้องรับรอง “เฮ้ เพื่อน ทำไมหน้าตาแบบนั้น? นอนน้อยหรือไม่ได้นอน แล้วที่เลื่อนนัดคุย เกิดอะไรขึ้น? ฟังจากน้ำเสียงไม่ดีเลยนะ”“ฉันโดนอดีตเล่นงานคู่หมั้นฉัน ไม่น่ารับเข้ามาทำงานจริงๆ ทุกคนบอกให้รับเอาไว้ สุดท้ายงูพิษก็คืองูพิษ อุษาถอดแหวนหมั้นหนีกลับไทย แล้วที่เป็นห่วงเพราะฮาร์วี่พาเธอไป”“ห่ะ อะไรนะ? ฮาร์วี่น่ะเหรอ คืออะไร? ฉันงง”“ฮาร์วี่ชอบอุษามานานแล้ว เวลาเธอมีเรื่องอะไรก็ตาม เขาจะโผล่มาตลอด เฮ้อ..เอาเถอะ เรื่องเรือนำเที่ยวของเรา เอก
แพทริคกับอุษาออกไปยังคอนโดที่ตกแต่งเสร็จแล้ว ขับมาก็เจอรถเฟอร์รารี่สีแดงของฮาร์วี่จอดอยู่ “คุณรู้มั้ยว่าเขาจะมา?”แพทริคถามพลางมองอุษาที่ทำหน้าไม่รู้เรื่อง เธอส่ายหน้า ทั้งคู่ลงจากรถก็มีพนักงานสาวมายืนรอที่หน้าคอนโด ฮาร์วี่ออกจากรถ แล้วเดินมาหาพวกเขา“สวัสดีอุษา ไงแพทริค พอดีผมมาดูความเรียบร้อยให้คอนโดคุณด้วย เพราะนาตาเลียก็ซื้อคอนโดใกล้ๆนี้เหมือนกัน”สายตาของฮาร์วี่มองที่เธอด้วยความคิดถึง เขาขอกับแม่เสนอตัวมา นั่นเพราะอยากเจอเธอเท่านั้น ส่วนอุษาลืมไปว่าพึ่งมองหน้ากันไม่ติด พอได้ยินเรื่องนาตาเลีย ก็สนอกสนใจ“จริงสิ? แล้วเธอจะเข้าพักได้เมื่อไหร่? อาทิตย์หน้าหรือเปล่า?”“ประมาณนั้นนะ เอาล่ะ ห้องของคุณเอกสารอะไรเรียบร้อยหมดแล้ว เอ้านี่ กุญแจ”ฮาร์วี่พูดยิ้มๆแล้วยื่นให้อุษา ตรงกันข้ามกับแพทริคที่ยืนเป็นหัวหลักหัวตออยู่ รีบเอามือไปรับกุญแจแทน จนเธอหดมือ ท่าทางเก้ๆกังๆ“ฉันเป็นคนซื้อที่นี่ให้เธอ นายไม่จำเป็นต้องพยายามมีบท”แพทริคแทบจะแยกเขี้ยวใส่เขาอยู่แล้ว แต่ฮาร์วี่ก็ยังเหมือนไม่สนใจอะไร“อีกหน่อยก็มี เพราะว่าจะย้ายมาอยู่ห้องใกล้ๆนี่เหมือนกัน คิดไปคิดมา ผมก็ควรแยกออกมาเป็นส่วนตัวจากที่
อุษาโทรบอกแพทริคช่วงสาย เกี่ยวกับเรื่องราวตอนเช้า ที่นาตาเลียจะเข้าพักที่โรงแรมเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ก่อนคอนโดจะเสร็จ แล้วเธอกับนาตาเลียจะไปซื้อของด้วยกัน“คุณไม่ค่อยสบาย อยู่ที่ห้องพักผ่อนแล้วกัน ไม่ต้องไป โดนแดดก็จะไม่สบายอีก รถของนาตาเลียทางร้านเอามาส่งจอดอยู่ข้างล่าง แล้วไม่ต้องห่วง ฮาร์วี่ไม่ไปด้วย ฉันจะมาให้ทันมื้อเย็น โอเคนะ”ไม่ทันที่เขาจะตอบ เธอวางสายไปหน้าตาเฉย…แม่ของฮาร์วี่มาหาเขาที่บ้านหลังเล็ก แล้วเคาะประตู ฮาร์วี่เปิดให้ด้วยหน้าตาที่งัวเงีย“เอช นาตาเลียส่งข้อความมา ขอไปอยู่ที่โรงแรมของคุณสมิธที่เธอจะไปฝึกงาน แต่ทำไมกะทันหัน? เห็นบอกแม่ว่าจะไปเริ่มวันจันทร์ ลูกมีปัญหาอะไรกับเธอหรือเปล่า?”“เธอน่าจะมีปัญหากับตัวเธอเองมากกว่า เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ยังกับไบโพล่าร์ ผมขอนอนต่อนะ”“เอ้า” เจนน่าทำหน้า งง ส่วนฮาร์วี่ปิดประตู แล้วล้มตัวลงนอนเหมือนเดิมนาตาเลียและอุษาสนิทสนมกันมากขึ้น อุษาช่วยเธอเลือกชุด เอาใจใส่ว่าเธอจะหิวมั้ย ถ่ายรูปให้ ช่วยถือของ อุษามีท่าทางอากัปกิริยาเหมือนคนมีชาติตระกูลที่ดี ทำให้เธอประทับใจ แม้จะเป็นคนพูดน้อยแต่เป็นผู้รับฟังที่ดีมาก เวลาช่วยออกความเห็น จะได้คำ
แพทริคกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามอุษาที่เดินเร็ว เพื่อตามให้ทันก่อนถึงทางเข้าโรงแรม “อุษา เดี๋ยว..รอผมหน่อย คุณยังโกรธอีกเหรอ? เมินใส่กันแบบนี้ไม่ได้นะ”“คุณเดินช้าเป็นเต่าเอง”เขาเดินจนทันเธอแล้วไปยืนดักหน้าไว้“ผมเชื่อคุณ บอกว่าไม่เคยมีก็คือไม่มี แค่ไม่อยากให้ทำท่าทางห่างเหินแบบนี้”“นาตาเลียฝึกงานที่ไหน?”อุษาเปลี่ยนเรื่องไปเสียเฉยๆ“จะไปที่ Smith Grand เป็นผู้จัดการฝึกหัด เธอจะหาที่พักที่นี่ แล้วขับรถไปกลับเอา ผมเห็นด้วยเพราะว่าผู้หญิงคนเดียวอยู่ที่ดาวน์ทาวน์ไม่น่าจะปลอดภัย”เธอแค่พยักหน้ารับทราบ แล้วเดินตามแพทริคไปขึ้นรถทั้งสองไปถึงที่บาร์ก่อนที่ฮาร์วี่และนาตาเลียจะตามมาสมทบทีหลัง สาวๆคุยกันถูกคอมาก ผิดกับชายหนุ่มสองคนที่ต่างคนต่างจ้องจะแขวะกันตลอด อุษาและนาตาเลียแลกคอนแทคเพื่อไว้ติดต่อกัน“แพทริค..นาตาเลียต้องฝึกงานกับใคร? ไอด้าใช่มั้ย?”อุษาถาม เขาแค่พยักหน้ารับ นาตาเลียกอดแขนอุษา“วันพรุ่งนี้ไปว่ายน้ำกัน หลังจากไปดูรถมือสองสักคัน ไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ”“ได้สิ แต่ฉันต้องไปคลินิคก่อนนะตอนเที่ยงเจอกันที่ล็อบบี้โรงแรม โอเคมั้ย”“ผมว่างจะไปส่งพวกคุณเอง”“ผมจะไปช่วยดูรถให้ด้วย พอมีความรู้อย
เอมิเลียมาเคลียร์งานให้แพทริค เมื่อเรียกไอด้ามาถามเรื่องงาน เธอแปลกใจที่แพทริคไม่มาที่นี่ “ฉันนึกว่าวันนี้คุณแพทริคจะมาเสียอีก”เอมิเลียยิ้มสีหน้าเยือกเย็น มองหน้าไอด้าด้วยสายตาที่คมกริบ..“คู่หมั้นป้ายแดงน่ะต้องเข้าใจ อีกอย่าง พึ่งกลับมาถึงก็ทำงานเลย พวกเขาอยู่ด้วยกันสักวันไม่น่าจะเป็นอะไร แล้วเจนเป็นไงบ้าง ทำงานได้มั้ย?”“ก็พอทำได้ไม่มีปัญหาอะไร คุณเอมิเลีย”ไอด้าขอตัวออกไป เธอวิตกกังวลว่า ป่านนี้พวกเขาน่าจะได้ดูกันแล้ว แต่ทำไมเงียบแบบนี้ แอลลี่ก็บอกว่าไม่มีอะไรคืบหน้า แผนสองที่เตรียมไว้คงต้องลองเสี่ยงอีกครั้งฮาร์วี่ที่นั่งทำงานเงียบๆอยู่กับสุนัขทั้งสอง นาตาเลียขอเข้ามาคุยด้วย“ได้สิ มีอะไรล่ะ? แล้วคุณไม่ไปกับแม่ผม ไหนว่ามาหัดทำงาน สนใจอสังหาไม่ใช่เหรอ?”“ก็..ฉันชอบอยู่กับสุนัขมากกว่า แล้วก็เมื่อเช้าที่คุณเล่าทั้งหมด สรุปว่าคุณจะรออุษางั้นสิ? ทำไมถึงคิดว่าเธอจะถอนหมั้น แพทริคบอกเมื่อเช้าว่าเธอจะไม่เลิกกับเขา”“ทำไม? คุณอยากช่วยผมหรือไง?”“ถ้าเธอเสียใจ แสดงว่าเธอรักเขานะ คุณจะแยกเธอกับเขาได้ยังไงกัน”ฮาร์วี่วางเอกสารลง เลิกคิ้วสองข้างมองหน้าเธอแล้วยิ้มมุมปาก เขามีเสน่ห์มากจริงๆสำหร
แพทริคหน้าแดงด้วยความโกรธ และรู้สึกอยากจะร้องไห้“ขอร้องล่ะ ผมไม่รู้ว่าทำผิดอะไรต่อคุณ เราคุยกันดีๆได้มั้ย? ที่รัก ผมทำงานไม่ได้ ถ้าวันนี้เราไม่เคลียร์กันก่อน”“แต่ฉันทำได้ คุณทำไม่ได้ก็ไปนอนพักผ่อน”อุษาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ หลับตาแล้วพยายามทำให้ใจเย็นลง“ในแฟลชไดร์ฟมีอะไร? ถึงโกรธผมขนาดนี้”อุษาลืมตาและถลึงตาใส่ จนเขากลัว แล้วลุกขึ้นเดินตรงมาหาแพทริคที่ยืนตัวแข็งอยู่กลางห้อง“ใครบอกคุณเรื่องแฟลชไดร์ฟ? คุณไม่ได้บอกใครอีกใช่มั้ย? มีใครรู้อีกบ้าง?”“เอมิเลียบอกว่านิโคล่าบอกเธอเรื่องนี้ เมื่อคืนเธอเป็นห่วงคุณมาก เลยมาเปิดห้องดูว่าเป็นอะไร เพราะคุณบอกไม่สบาย”“แล้วคุณบอกใครอีกมั้ย? ทำไมต้องให้ถามซ้ำ” เธอตวาดใส่แบบที่ทำเขาอึ้งไปเลย ก่อนเขาจะตอบเสียงอ่อย “ไม่ได้บอกใคร”อุษาได้ยินแบบนั้นก็ไปนั่งที่เดิม เธอพูดขึ้นมาโดยไม่มองหน้าเขา “คุณไม่เคยเชื่อใจฉันเพราะพฤติกรรมของตัวเอง เลยคิดว่าคนอื่นจะเป็นแบบเดียวกัน แล้วถ้าตอนนี้เราคิดเหมือนกันล่ะ ต่างคนต่างไม่เชื่อใจกันอีกแล้ว..”“ผมไม่เลิกกับคุณ เราจะไม่เลิกกัน คนรักกันมันมีหึงหวงได้ เราพึ่งหมั้น มีแพลนจะไปหาพ่อแม่คุณ พ่อแม่ผมรักคุณนะ บอกมาสิอะไรท
อุษาเดินกลับมาที่โรงแรมแล้วหยุดทักทายโซเฟียกับเอมี่ ก่อนจะขึ้นไปห้องทำงานที่ชั้นสอง แอลลี่ที่นั่งด้านในเคาน์เตอร์สำหรับรับจองห้องพัก ขอให้โซเฟียดูแลให้เธอสักครู่ เพราะต้องการไปห้องน้ำ “ไอด้า เท่าที่เห็นยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรนะ คิดว่าจะได้ผลมั้ย? ตอนนี้ยิ่งหมั้นแล้ว มันอาจไม่มีผลอะไรต่อเธอเลย”“ไม่เป็นไร ขอบคุณมากแอลลี่ รบกวนบอกความคืบหน้าทีนะ ถ้าฉันได้อย่างที่ตั้งใจจะไม่ลืมเธอแน่นอน”อุษาเสียบแฟลชไดร์ฟกับคอมพิวเตอร์ในห้องทำงานของเธอ มีไฟล์คลิปประมาณ 12 คลิป แค่คลิปแรกเปิดไปได้เพียงสองสามนาทีเท่านั้น อุษาใจเต้นแรง มือไม้สั่น เธอพยายามตั้งสติแล้วโทรหาเอมิเลียว่าไม่ค่อยสบาย ขอลาป่วยช่วงบ่ายนี้เพื่อไปพักที่ห้องของเธอ และเหมือนบางคนจะรับรู้ มีสายโทรเข้ามา…“อุษา ได้ดูหรือยังว่ามันคืออะไร? ผมเกริ่นกับนักสืบเอกชนไว้แล้วตอนคุณกลับออกไป”เขาได้ยินเสียงเธอกระหืดกระหอบ มีเสียงเปิดแล้วปิดประตูอุษากลืนน้ำลายอย่างยากเย็นก่อนจะตอบ“มันแย่มากจริงๆ..สำหรับฉัน ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง คุณยังไม่ต้องติดต่อมา ฉันจะติดต่อคุณไปเอง”ฮาร์วี่วางสาย เขารู้สึกเป็นห่วงและวิตก จนกระทั่งแม่ของเขามาชวนออกไปทานอาหารเย็นท