Ep.7 ด้านมืดของมนุษย์

เช้านี้อุษารีบไปบ้านของฮาร์วี่ แม่บ้านรอเธออยู่แล้ว แจสเปอร์กับเชสเตอร์กระดิกหางดีใจที่เจอเธอเช่นกัน อุษาสวมกอดทั้งสองทีละตัว ก่อนบอกลาแม่บ้าน พร้อมส่งข้อความหาฮาร์วี่ เขาโทรหาเธอทันที อุษาจูงทั้งสองพร้อมคุยโทรศัพท์ไปด้วย

“หลับสบายมั้ยเมื่อคืน คุณเลิกงานดึกด้วย มีใครทำให้คุณกลัวอีกไหม?”

เสียงทุ้มนุ่ม ทำให้อุษาใจฟู

“หลับสบายดี ฉันเลิกกลัวแล้วล่ะ คุณมีพลังงานด้านบวกทำให้คนที่อยู่ใกล้ รู้สึกดีได้ ขอบคุณนะฮาร์วี่”

“เดินระมัดระวังรถด้วยนะ ผมจะไปทำคดีให้ลูกค้าก่อน อย่าลืมว่าเราคุยเรื่องที่ประเทศคุณค้างเอาไว้”

อุษายิ้ม เขาวางสายไปแล้ว แน่นอน..ฉันอยากคุยเรื่องลิงหรืออะไรก็ได้ 

เมื่อพาทั้งสองเดินจนเกือบครบตามเวลา เธอแวะซื้อไอศครีมที่ร้าน Baskin-Robbins อยู่ด้านหลังบ้านของฮาร์วี่ ให้พวกเขาทั้งสองด้วย

“อร่อยละสิ แทนคำขอโทษที่เมื่อวานฉันอ่อนแอไปหน่อย จนไม่ได้พาพวกเธอมาเดินเที่ยวน่ะนะ”

เธอนำทั้งสองไปคืนให้ที่บ้านควินน์ กอดเพื่อนตัวโตทั้งสองของเธอ แล้วเดินกลับไปที่โรงแรมเพื่อไปพักผ่อนสักนิดก่อนจะมื้อเที่ยง เมื่อถึงห้องเธอได้โทรหาโรสมาเรีย

“ฮัลโหล อุษา ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย? เมื่อวานฉันอดเป็นห่วงไม่ได้ เธอเงียบไป แต่ฉันไม่อยากรบกวน”

“ตอนนี้เธอมีลูกค้ามั้ยน่ะ โรส ฉันอยากรู้เรื่องที่เธออยากบอกฉัน มันคือเรื่องอะไร?”

“ตอนนี้ยังไม่มีแต่คุยไม่สะดวก ไม่อยากให้ใครมาได้ยิน คืนนี้เธอโทรมานะจะเล่าให้ฟัง”

“คืนนี้แน่นอน เที่ยงนี้ไปกินข้าวด้วยกันมั้ยโรส? เจอกันที่ห้องอาหาร”

“ได้สิ ไว้เจอกันนะ”

เดเนียลอยู่ในห้องทำงานของเอมิเลีย เพื่อบอกเล่าสิ่งที่เขารู้

“ช่วงนี้เพื่อนของอุษามาที่นี่สองวันติดในช่วงกลางคืน คืนก่อนอยู่กับคุณแพทริคที่ล็อบบี้ ที่หนักสุดคือเมื่อคืน เธอขึ้นห้องไปกับคุณแพทริค โดยที่อุษาทำงานอยู่กับไซม่อน”

“ฉันงงไปหมด เมื่อคืนแพทริคมาขอเบอร์อุษาเอาตอนเกือบเที่ยงคืน สรุปเขาอยู่กับเพื่อนของอุษาแล้วจะโทรหาอุษาอีกทำไม?”

เอมิเลียนั่งเหม่อมองไปนอกหน้าต่าง

“ที่คุณควรกังวลไม่ใช่ตัวอุษาหรือเพื่อนของเธอ แต่คือคุณแพทริค”

“ยังไง อธิบายทีสิ”

เอมิเลียหลับตาแล้วฟังเขาพูด

“คืนที่เพื่อนของอุษามา คืนแรกอยู่กับคุณแพทริคที่ล็อบบี้ แต่สักพัก คุณแพทริคขึ้นไปชั้นสอง ไปที่ห้องทำงานของอุษาแล้วเธอวิ่งออกมาจากห้อง”

“แต่พอเมื่อคืน แพทริคพาเพื่อนของอุษาไปที่ห้องชั้นบนสุดนานสักพักใหญ่”

“คนนึงไม่เต็มใจแต่อีกคนก็เสนอตัว”

เดเนียลพูดจบ เอมิเลียก็ถอนหายใจ 

“ฉันทุ่มเทให้ที่นี่ โรงแรมนี้ รวมถึงตัวเขา แต่ฉันเป็นแค่อากาศธาตุ”

“ยังมีผมที่อยู่ข้างคุณเสมอเอมิเลีย คุณพักสักหน่อย ผมจะไปดูแลข้างล่าง”

แพทริคนั่งรถไปกับแม่ของเขา ไปส่งเธอที่สนามบินเพื่อไปที่นิวยอร์กไปเจอพ่อของเขาที่นั่น

“ลูกไม่ไปกับเรา แน่ใจใช่มั้ย?”

“ไม่ดีกว่า ผมอยากอยู่ริมทะเลแบบนี้ซักพัก”

เมื่อแพทริคส่งแม่ของเขาเสร็จ กำลังจะกลับโรงแรม สั่งให้คนขับรถแวะร้านดอกไม้ เขาอยากให้เธอมีดอกไม้สวยๆที่ห้อง และเพื่ออยากขอโทษเธอ เขาเลือกดอกไอริสสีขาวช่อใหญ่ เมื่อถึงโรงแรม เขาตรงไปที่ห้องเธอที่ชั้นสอง เอาดอกไม้เข้าไปวางให้ และแน่นอนทั้งฟร้อนท์พากันพูดเรื่องนี้ที่เห็นแพทริคหอบช่อดอกไม้แสนสวยขึ้นไปชั้นสอง 

ใกล้เที่ยงอุษากำลังเตรียมตัวจะไปห้องอาหารเพื่อเจอกับโรสมาเรีย แต่สายของฮาร์วี่เข้ามาพอดี

“ไปทานข้าวเที่ยงกันมั้ย? ผมทำงานเสร็จทันเที่ยงพอดีเลยอยากชวนคุณไป”

“พอดีฉันนัดเพื่อนไว้แล้ว ขอบคุณมากคุณฮาร์วี่ที่ชวนฉัน”

“พรุ่งนี้ละได้ไหม?”

“พรุ่งนี้ฉันทำงานเช้าถึงสี่โมงเย็น มื้อเที่ยงมีเวลาจำกัดด้วย”

“งั้นผมจองมื้อเย็นคุณ ได้มั้ย? ไปรับคุณซักหกโมงเย็นเป็นไง”

“โอเค แล้วเจอกันคุณฮาร์วี่”

อุษาไปทานมื้อเที่ยงกับโรสมาเรียเสร็จ เธอยังมีเวลาอีกสองชั่วโมงครึ่งจะถึงเวลางาน เธอจึงไปเลือกที่จะพักผ่อนที่ห้อง เจนนภัสก็เงียบไป ไม่ทักไม่โทรหาเธอตั้งแต่หายไปกับแพทริค จนกระทั่งเขามาวอแวเธอถึงหน้าห้องพัก 

โทรศัพท์สั่นมีสายเข้า พอเห็นเบอร์ก็ทำให้อุษาถึงกับหน้านิ่ว เธอปล่อยไว้ไม่รับ แล้วข้อความก็ดังขึ้น อุษาหยิบมาอ่าน 

“รับสายผม ไม่งั้นจะไปหาที่ห้อง”

อะไรกัน หน้าตาก็ดีแต่นิสัยเสียที่สุด เกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ

พอเขาโทรมาเธอก็ไม่รับอีก จนเขาส่งข้อความมาอีกครั้ง

“ถ้าคุณไม่รับสาย พอคุณเข้างานผมจะไปตามคุยกับคุณจนกว่าจะยอมคุยด้วย”

พอเขาโทรมาอีกครั้ง อุษารับทันที แต่ไม่พูดอะไรก่อน

“อุษา..จริงๆผมอยากคุยกับคุณต่อหน้าแต่คุณคงเกลียดผมแล้วใช่มั้ย?” 

อุษาเงียบ เธอได้ยินเสียงเขาถอนหายใจ 

“เรื่องที่ผมทำให้คุณร้องไห้ ผมขอโทษ ที่ผมจูบคุณด้วย ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้จริงๆ แล้วเมื่อคืนผมแค่ชวนเจนขึ้นไปเพื่อประชดคุณเท่านั้น เราไม่ได้มีอะไรกันแบบที่คุณพูดเมื่อคืน แต่ผมผิดเองทุกอย่าง”

“มีแค่นี้ใช่มั้ย? คุณแพทริค”  

“ทำไมคุณไม่บอกแม่ผม? ทำไมไม่ด่าผมในสิ่งที่ผมทำไม่ดีกับคุณ”

“เพราะการกระทำของคุณจะทำให้คุณสมิธเสียใจ ถ้าท่านรู้เรื่องนี้ ฉันเองก็ต้องปกป้องงานของฉัน ฉันยังไม่อยากตกงาน เรื่องที่คุณล่วงเกินฉัน คุณไม่ต้องมารับผิดชอบความรู้สึกฉัน ฉันไม่ต้องการ ฉันคงได้แต่บอกคุณด้วยความหวังดี ว่าอย่าทำแบบนี้กับใครอีกที่เค้าไม่เต็มใจ ส่วนเรื่องเจนนภัสกับคุณจะไปทำอะไรกัน ไม่เกี่ยวกับฉัน เจนนภัสยังคงเป็นเพื่อนที่ฉันหวังดีเสมอ”

“เราเริ่มต้นกันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมขอโอกาสได้มั้ย?”

“ฉันบอกคุณไปแล้วว่าจะไม่เป็นเพื่อนกับเจ้านาย”

“โอเคอุษา ได้ ผมจะไม่รบกวนคุณอีกแล้ว”

เสียงเขาเบาลงเหมือนอ่อนแรง แล้ววางสายไป….

อุษาเข้าไปที่ห้องทำงาน เจอช่อดอกไม้ช่อใหญ่ เพราะความสวยของมัน อุษาตะลึงจนลืมตัว 

ดอกอะไรนะ? สวยดีจัง…

เธอเกือบเคลิ้มแต่พอมานึกว่า จะมีใครที่เอามาไว้ที่นี่ได้ คงมีแต่แพทริค แต่ดอกไม้ไม่ได้ผิดอะไรด้วย เธอจึงโทรหาแม่บ้าน ขอแจกันใหญ่ๆมาให้ที่ห้อง 

เธอออกจากห้องไปที่ห้องน้ำเพื่อเติมน้ำแจกันดอกไม้ ก็เจอเอมิเลียยืนอยู่หน้ากระจกห้องน้ำด้วยสีหน้าที่ไม่ดี 

“คุณเอมิเลีย คุณโอเคมั้ย? หน้าคุณซีดมาก”

“ฉันคงแค่นอนน้อยไม่มีอะไรหรอก” 

“ไปหาหมอดีกว่า” 

“ถ้าไม่รบกวน ช่วยพยุงฉันไปที่ห้องที” 

อุษารีบพยุงเอมิเลียไปที่ห้องทำงาน ห้องของเอมิเลียมีโซฟาใหญ่ 

“เดี๋ยวฉันมา ฉันจะไปเอายาที่ห้องพักสักครู่”

อุษารีบวิ่งออกไปที่ตึกห้องพัก เอายาดม ยาลม ยาหอม แล้วรีบวิ่งกลับไปหาเอมิเลีย เธอเอายาดมให้เอมิเลียดม เอมิเลียประหลาดใจมากที่รู้สึดสดชื่นและหายพะอืดพะอม ขณะที่เธอมองอุษาชงยาหอมให้ แล้วเอามาให้เอมิเลียดื่ม เอมิเลียทำหน้าไม่ไว้ใจเพราะสีของยาหอม

“กลิ่นเหมือนสมุนไพร หอมดี แต่สีน่ากลัวจัง เหมือนสีดิน”

“แม่ฉันให้เอาพกมาใช้ คุณดื่มหน่อย ขึ้นชื่อว่ายา มันไม่อร่อยหรอกแต่น่าจะช่วยให้ดีขึ้น” 

เอมิเลียกลั้นใจดื่มรวดเดียวหมดแก้ว เธอเริ่มก้มมองแก้วที่ว่างเปล่าในมือ

“ฉันเคยแท้งลูกโดนขูดมดลูก ตอนนั้นทรมานมาก ฉันเสียเลือดมาก คิดว่าคงตายแล้ว ตั้งแต่นั้นสุขภาพฉันก็ไม่ค่อยดี”

อุษายกมือป้องปากโดยไม่รู้ตัว เธอลงไปนั่งข้างๆเอมิเลีย แล้วมองตาเธอแบบเห็นอกเห็นใจอย่างที่สุด 

“แต่คุณจะมีลูกได้อีก..ใช่มั้ย?”

“ฉันยังมีประจำเดือนก็คงได้ละมั้ง แต่คุณหมอบอกว่าถ้าอยากตั้งครรภ์ ต้องเข้ารับการปรึกษาเสียก่อน”

ตอนนี้เอมิเลียรู้สึกดีขึ้น เธอดมยาดมอยู่ตลอด 

“ยาดมนั่นของใหม่ ฉันซื้อมาเยอะ ตอนแรกกะจะมาแจก คุณเอาไว้ใช้นะ ฉันไปทำงานก่อน”

อุษาจะเดินออกห้องไป เอมิเลียรีบพูด

“ขอบคุณมากอุษา”

อุษายิ้มให้แล้วออกไป เธอนึกได้ว่าแจกันอยู่ในห้องน้ำ จึงกลับไปเอา ใส่น้ำมาเรียบร้อย แล้วเอาช่อไอริสใส่ลงไป แต่พอนึกถึงหน้าคนเอามาให้ก็ส่ายหัว

นั่งทำเอกสารอยู่ ก็นึกถึงเรื่องเอมิเลียขึ้นมา เธอท้องแล้วแท้ง น่าสงสารเด็กน้อยจัง จะว่าไปก็ไม่เคยเห็นแฟนของเอมิเลียเลย เธออยู่ตึกห้องพักของพนักงานโรงแรมเหมือนกัน แต่อยู่คนเดียว 

อุษาลงไปเช็กความเรียบร้อยของแผนกของเธอและบริเวณโดยรอบ นิโคล่าและเอมี่มองที่เธอแล้วซุบซิบ เดเนียลมองทั้งสองแล้วส่ายหน้าเบาๆให้พวกเธอหยุดเม้าท์

“คุณอุษา เรื่องน้ำหอมที่คุณอยากเปลี่ยน มีบริษัทที่ทำด้านนี้ส่งตัวอย่างมาให้แล้ว คุณอยากเทสกลิ่นดูมั้ย?”

“อ้อ ดีเลย รบกวนเอาไว้ที่ห้องของฉันที แล้วฝากคุณแวะไปดูคุณเอมิเลียหน่อย เธอดูไม่ค่อยสบาย”

เดเนียลที่มักทำหน้านิ่งกลับดูร้อนใจ 

“งั้นผมเอาตัวอย่างไปไว้ให้คุณตอนนี้เลย แล้วจะไปดูคุณเอมิเลีย”

อุษาพยักหน้ายิ้มให้ มองเดเนียลที่ขึ้นลิฟท์ไป แต่ประตูลิฟท์อีกตัวหนึ่งเปิดออก เป็นแพทริคที่ออกมา อุษารีบหันไปทางอื่นแล้วรีบเดินไปล็อบบี้ ทำทีไปดูความเรียบร้อย 

นี่เขาผิดต่อฉันนะ ทำไมฉันต้องเป็นฝ่ายหลบหน้าเขาล่ะ? ช่างเถอะ…ไปเทสน้ำหอมที่ห้องทำงานดีกว่า คิดได้แบบนั้นก็หันหลัง ไปชนเข้าที่หน้าอกคนๆหนึ่ง พอเงยหน้าเห็นว่าเป็นใครก็ก้มหน้าลงทันที ถึงเห็นว่ารอยลิปสติกบนปากเธอไปเปื้อนเสื้อเขาเข้า 

“เอ่อ..ขอโทษที ลิปฉันติดเสื้อคุณ ฉันไปหาอะไรมาเช็ดให้”

เขาคว้าแขนเธอไว้ ดึงมาใกล้เขา 

“จะยืนเช็ดให้ตรงนี้เหรอ ไม่กลัวคนมอง? แต่..ก็ได้นะ”

เธอกวาดตาไปเห็นนิโคล่าและเอมี่ที่รีบหลบตาเธอ 

“ถ้างั้นคุณเปลี่ยนเสื้อได้ไหม? แล้วเสื้อตัวนี้จะเอาไปซักให้”

เขาบอกชั้นและรหัสผ่านห้องเขาให้เธอ 

“ไปเอาเสื้อมาให้ผมที่นี่ เอาเสื้อโปโลแขนสั้น สีฟ้าอ่อน จริงๆวันนี้อยากใส่สีขาวแต่คุณทำมันเปื้อน”

“แล้วคุณมายืนข้างหลังฉันเองนะ”

แพทริคทำมือเชิงไล่เธอไปเอาเสื้อ แล้วนั่งที่โซฟา เธอเลยเดินขึ้นลิฟท์ไป เมื่อไปถึงชั้นบนสุด เป็นชั้นส่วนตัวของครอบครัวสมิธ เธอกดรหัสแล้วเปิดเข้าไป ก็ต้องตะลึง ห้องสวยขนาดใหญ่ เฟอร์ครบทุกอย่าง มีห้องแยก ทั้งห้องรับแขก ห้องนอน ห้องทานอาหาร เหมือนบ้านหลังย่อมๆ เธอเดินไปถึงห้องนอนของเขา

ห้องนี้สินะที่เอาเจนมาพลอดรัก..ช่างเถอะ ไปเอาเสื้อก่อน

เธอเกร็งเพราะในห้องมีของมีค่าที่วางตามชั้นและโต๊ะที่เก็บนาฬิกา แหวน กระเป๋า อุษาตาลายไปหมด เธอเข้าไปที่โซนเสื้อผ้า เสื้อของแพทริคเรียงตามเฉดสี เป็นระเบียบมาก แต่…

เสื้อโปโลแขนสั้นสีฟ้า..มีตั้งแต่เฉดฟ้าอ่อนเรียงไปจนสีน้ำเงินเข้ม อุษาเกาหัว

“โอ๊ย..ผู้ชายอะไรเสื้อผ้าเยอะกว่าผู้หญิงอีก แล้วเป็นสีฟ้าตัวไหนเนี่ย?” 

เธอกดโทรหาแพทริค แต่ต้องตกใจ ที่เสียงโทรศัพท์อยู่ในห้องนี้ด้วย เธอหันไปตามเสียง เจอแพทริคยืนจ้องดูเธอเลือกเสื้อให้เขาที่ประตูห้องนอน 

นี่ฉันเสียรู้เขาอีกแล้วสินะ…

อุษาเลี่ยงการอยู่สองต่อสองกับเขาตั้งแต่เกิดเรื่อง แต่เหมือนเขาตามเธอทุกฝีก้าวยังไงยังงั้น ตอนนี้ทำใจดีสู้เสือไปก่อน เพราะนี่มันห้องของเขา

“อ้อ…ฉันไม่รู้สีฟ้าตัวไหน? คุณมาก็ดี เปลี่ยนแล้วรบกวนเอาเสื้อให้ฉัน จะเอาไปทำความสะอาดให้ ฉันไปรอนอกห้องนะ”

“รอที่นี่แหละ” 

เขาถอดเสื้อทันที อุษาเขิน ที่อยู่ๆเขาถอดต่อหน้าเธอ จึงหันหลังจะเดินออกไปรอเขาข้างนอก แต่เขาเดินไปดักเธอไว้ อกขาวของเขามีรอยช้ำและถลอก ดูแล้วรู้ว่าเกิดจากเล็บมือข่วนอย่างแรง เธอเริ่มคิดถึงเหตุการณ์วันนั้น

“รอยนี่ ผมโดนแมวข่วน แมวเนี่ยนะต่อให้เรารัก ดูแลแค่ไหน มันก็มองเราเป็นแค่ทาสอยู่ดี คุณว่ามั้ย?”

“ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยเลี้ยงแมว ขอเสื้อด้วยคุณแพทริค”

“ชอบดอกไม้มั้ย ผมสั่งให้คุณเป็นพิเศษ”

เขาทำเสียงหวานใส่ ตัวเขาหอมมาก ห้องนี้ก็หอม ตาสีฟ้าเข้มที่จ้องเธอ ทำเอาอุษาจะเคลิ้ม แต่เธอต้องออกไปเดี๋ยวนี้

“ดอกไม้สวยมาก ขอบคุณ เอ่อ..ถ้าคุณไม่เอาเสื้อให้ฉัน ฉันขอตัวไปทำงานก่อน” 

เธอจะเดินออกไป แต่เขากอดเธออีกแล้ว ทีนี้เธอได้ยินเสียงหัวใจเขาเต้นแรง หน้าเธอแนบกับแผ่นอกของเขา เธอเห็นรอยแผลที่เกิดจากเธอใกล้ๆ เขากอดเธอด้วยสองแขนแข็งแรง เธอได้แต่ยืนตัวตรงแล้วเงียบ เขาพูดเบาๆข้างหูของเธอ 

“ผมจริงจังกับคุณนะ”

“คุณพึ่งบอกจะไม่รบกวนฉันอีก พูดไม่กี่ชั่วโมง ลืมง่ายจริง”

เสียงโทรศัพท์ของแพทริคดังขึ้น เขาล้วงโทรศัพท์แล้วรีบกดรับแต่มืออีกข้างยังจับแขนอุษาไว้กันเธอหนีไป

“ไปช้าหน่อยเพื่อน กินไรรอไปก่อน”  

“ที่นี่คุณคงใช้เป็นที่พลอดรักกับผู้หญิงมาแล้วหลายคน ที่แน่ๆมีเพื่อนฉันแล้วหนึ่ง ฉันจะไม่หักหลังเพื่อนหรอก”

“แต่เพื่อนคุณดันไม่คิดแบบคุณน่ะสิ”

“ขอโทษนะ ฉันมีคนที่ชอบแล้ว”

เธอโพล่งออกไป แพทริคที่จับแขนเธออยู่เริ่มบีบแรงขึ้น น้ำเสียงเริ่มเปลี่ยน

“คนที่มารอคุณเมื่อวาน ใช่มั้ย?”

“ไม่บอก ฉันไม่บอกว่าใคร แล้วไม่ได้บอกว่าเขาชอบฉัน ฉันอาจชอบเขาฝ่ายเดียวก็ได้”

แพทริคอุ้มเธอลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว จับแขนสองข้างกดลงแล้วคร่อมเธอไว้ เขาจูบเธออย่างดูดดื่ม ถึงแม้เธอจะไม่จูบเขาตอบ แต่เธอไม่ขัดขืน เขาแอบแปลกใจ สวนทางกับอุษา ที่อยู่ๆคิดเรื่องหนึ่งขึ้นมา พออยู่บนเตียงกับเขา

“แต่คุณยอมให้ผมทำ ทำไมไม่ปฏิเสธผม”

“คุณรู้เรื่องเอมิเลียเคยแท้งลูกมั้ย? คุณแพทริค” 

เธอถามแล้วจ้องหน้าเขา แพทริคสายตาเปลี่ยนไปทันที แล้วลุกออกจากตัวเธอ 

“เอมิเลียเล่าให้คุณฟังเหรอ?” 

เขาเดินไปเลือกเสื้อมาใส่ อุษาลุกขึ้นมาจากเตียง จ้องเขาไม่วางตา เธอสังเกตปฏิกิริยาของแพทริค

“วันนี้ฉันเจอเธอไม่สบาย เอายาให้เธอกิน เธอบอกฉันว่า ที่สุขภาพเธอแย่เพราะเรื่องนี้ คุณรู้มั้ยใครคือพ่อของเด็ก?”

“เพื่อนผมรอนานแล้ว ผมจะไปก่อน เรื่องของเอมิเลียคุณต้องถามเธอเอง”

อุษาเดินตามเขาออกมา อยู่ในลิฟท์เขาเงียบกริบ เธอลงที่ชั้นสอง คิดแต่เรื่องเอมิเลีย 

แวะไปดูหน่อยว่าเอมิเลียดีขึ้นหรือยัง? เธอเคาะประตู เสียงเอมิเลียบอกให้เข้ามาได้

“เอมิเลีย คุณเป็นยังไงบ้าง”

“เมื่อกี้เดเนียลเอาซุปมาให้ฉัน ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมาก” 

อุษาขอตัวไปทำงานเมื่อเห็นเอมิเลียดีขึ้นแล้ว เธอเข้าไปห้องทำงานเพื่อเทสน้ำหอม เธอไม่มีสมาธิ จนต้องออกจากห้องทำงานไปที่ฟร้อนท์ ตอนนี้ไซม่อนเข้างาน อุษาจึงเข้าไปพูดกับเขา

“สวัสดีไซม่อน”

“เอ่อ คุณอุษา คุณไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่พูดเรื่องที่ผมเห็นเมื่อวานเด็ดขาด”

“ไม่มีอะไรหรอก แต่ก็ขอบคุณนะ”

จนกระทั่งห้าทุ่ม อุษาเลิกงานจึงโทรหาโรสมาเรีย โดยที่เธอยังไม่อาบน้ำ

“โรส เธอบอกมีเรื่องจะคุยกับฉัน เล่าเลยได้มั้ย พรุ่งนี้ฉันต้องทำงานเช้าน่ะ”

“แบบนี้นะ..มันมีเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับแพทริค แล้วผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์กับเขา จบไม่สวยสักคน ฉันถึงเป็นห่วงเวลาที่เขาเลือกเข้าหาเธอ เหมือนที่ทำกับคนก่อนๆ”

“เอมิเลียก็บอกฉัน ว่าเธอเคยท้องและแท้ง เพราะวันนี้ฉันเจอเธอไม่สบายในห้องน้ำและช่วยเอายาให้”

โรสมาเรียเริ่มต้นเล่าทั้งเหตุการณ์ที่เกิดก่อนเธอจะเข้ามาทำงานให้อุษาฟัง โดยเรื่องที่เกิดก่อนเธอมาทำงานนั้น พวกคนเก่าๆของโรงแรมที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้นพูดให้เธอฟังอีกที

ตำแหน่งที่อุษาทำอยู่นั้น หลายปีก่อนนี้ได้มีคนมากหน้าหลายตาผลัดเปลี่ยนกันไป เป็นที่รู้กันว่า แผนกนี้มักมีแต่คนหน้าตาสวยหล่อเป็นพิเศษ เพราะโรงแรมคัดแต่คนหน้าตาบุคลิกดีเพราะต้องคอยต้อนรับและดูแลลูกค้าส่วนหน้า

เหตุการณ์อันอื้อฉาวภายในโรงแรมครั้งแรก เกิดขึ้นเมื่อเก้าปีก่อน ขณะที่แพทริคอายุเพียง 25 ปี เขาพึ่งเรียนจบใหม่ๆมาช่วยงานของครอบครัวโดยเริ่มจากดูแลโรงแรมที่นี่ ตอนนั้นฟร้อนท์มีหัวหน้าแผนกสาวสวย เธอชื่อ นิกิต้า เป็นสาวจากแอลเอ สวยโฉบเฉี่ยว คุยเก่ง ลูกค้าชื่นชอบในการบริการของเธอกันมาก รวมถึงแพทริคที่กำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่น เธอแก่กว่าเขา 3 ปี ไม่มีใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่ในตอนแรก และเพราะนิกิต้าเป็นคนสวยจึงมีคนมาชอบพอเยอะ และเหมือนเธอคุยกับผู้ชายอยู่ 2-3 คน หนึ่งในสามคือแพทริค ลือกันถึงขั้นที่ว่า ในห้องนอนของแพทริคมีเสื้อผ้าและชุดชั้นในของนิกิต้า เพราะแม่บ้านไปเก็บเสื้อผ้าของแพทริคมาซักแล้วเห็นเข้า แต่เรื่องราวนี้ไม่ถึงหูแม่ของเขาเพราะเอมิเลีย ตอนนั้นเอมิเลียยังไม่ได้เป็นรองผู้ช่วยผู้จัดการ เธอเป็นเลขานุการของคุณแม่ของแพทริคที่โรงแรมนี้ เธอกำชับและสั่งทุกคนไม่ให้พูดเรื่องของแพทริค ไม่เช่นนั้นจะโดนบทลงโทษ โดยอ้างความน่าเชื่อถือของโรงแรมและเป็นเรื่องส่วนตัวเฉพาะบุคคล

แล้ววันหนึ่งก็เกิดเหตุการณ์หนึ่ง เมื่อนิกิต้าตั้งท้องแล้วมาบอกแพทริค เขาเครียดมาก แต่เขาก็ไว้ใจเอมิเลียมากพอที่จะเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟัง แต่เอมิเลียมีหลักฐานเด็ดนั่นคือ กล้องวงจรปิดที่แสดงให้เห็นว่า นิกิต้าเข้าไปในห้องของลูกค้าคนหนึ่งในโรงแรมในขณะที่เธอยังไม่เลิกงาน โดยลูกค้าที่มาเปิดห้องคือ หนึ่งในผู้ชายที่เธอคุยด้วย เอมิเลียกดดันนิกิต้าด้วยเทปลับ พร้อมทั้งบอกให้นิกิต้ารู้ว่าถ้าเด็กในท้องเกิดมาแล้วตรวจดีเอ็นเอ ว่าเป็นลูกของแพทริคก็คงไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นลูกของใครสักคนที่นิกิต้าไปนอนด้วย จะมีผู้ชายคนไหนพร้อมดูแลเธอและลูก ยิ่งถ้ารู้ว่าเธอมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายหลายคนในคราวเดียว แล้วนิกิต้าก็ผิดมากที่เข้าไปมีความสัมพันธ์กับลูกค้าในเวลางาน ข้อหาร้ายแรงถึงขนาดที่สามารถถูกไล่ออกได้ทันที นิกิต้าเครียดเลยเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนร่วมงานฟัง ซึ่งแน่นอนเรื่องนี้แพร่ไปในโรงแรมอย่างรวดเร็ว ความกดดันที่กลัวถูกไล่ออกประกอบกับไม่แน่ใจว่าลูกในท้องคือลูกใคร เธอจึงไปยื่นข้อเสนอให้เอมิเลียว่าจะเอาเด็กออกแลกกับการไม่ถูกไล่ออก เธอไม่อยากเลิกกับแพทริคและเสียงานที่เธอรักไป เอมิเลียตกลงตามที่นิกิต้าเสนอ 

แต่มันไม่เป็นตามที่ตกลงกัน เมื่อนิกิต้าลาป่วยเพราะเกิดจากไปทำแท้ง โดยแพทริคไม่ได้รู้ว่าเธอไปทำแท้ง แต่เทปลับความสัมพันธ์ของนิกิต้าที่นอกใจแพททริคนี้ได้ถูกส่งให้แพทริคได้ดู เมื่อนิกิต้ากลับมาทำงานจึงพบว่า เธอถูกเชิญให้ออกจากงานโดยจ่ายค่าชดเชยล่วงหน้าให้ นิกิต้าไปอาละวาดถึงห้องทำงานเอมิเลีย โดยลากแพทริคเข้ามาร่วมวงด้วย แพทริคโกรธมากที่เธอนอกใจไม่พอยังใจร้ายที่ไปเอาเด็กออกโดยไม่ปรึกษาเขาก่อน นิกิต้าลงไม้ลงมือกับเอมิเลียที่ไม่ตอบโต้อะไรเลย จนแพทริคต้องเรียก รปภ ขึ้นมาเอานิกิต้าออกไป ตอนที่ทะเลาะกันนั้น แม่บ้านที่ทำงานอยู่ชั้นสองก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย

อุษาได้ฟังเรื่องราวนี้จบถึงกับ ถอนหายใจเฮือก “แล้วอีกคนล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?” 

หลังจากเหตุการณ์นี้ก็มีหัวหน้าฟร้อนท์คนใหม่มาอีกสองคนแล้วลาออกไป จนการมาถึงของคนใหม่ ชื่อ ไอด้า สาวจากฟิลาเดเฟีย ที่ทำให้แพทริคเจอเรื่องอื้อฉาวอีกครั้งหลังจากนิกิต้าออกไปได้สามปี ไอด้าเป็นคนสวย พูดน้อยแต่พูดเพราะ สงบเสงี่ยม ผู้คนในโรงแรมล้วนชอบเธอ เธอทำงานได้ไม่ถึงสามเดือน ก็เกิดเรื่องขึ้นในกลางดึกคืนหนึ่งทั้งตึกห้องพักพนักงานต่างก็ออกมาเห็นเหตุการณ์ เมื่อเอมิเลียไปทุบประตูห้องไอด้าอย่างแรงหลายครั้ง แต่ไอด้าไม่ยอมเปิด จนกระทั่งคนที่เปิดประตูห้องของไอด้าออกมาคือแพทริค

เอมิเลียตะโกนให้พนักงานทุกคนที่ออกมาดูกลับเข้าไปนอน แล้วเอมิเลียก็เข้าไปในห้องไอด้าแล้วปิดประตู ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา เอมิเลียก็ออกมาพร้อมแพทริค วันรุ่งขึ้น ไอด้าก็เก็บข้าวของออกจากโรงแรมไป คนลือกันทั้งโรงแรมว่า รักสามเส้าหรือไม่? เพราะไม่เคยมีใครเคยเห็นเอมิเลียหรือแพทริคจะมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวมาก่อน หรือแค่ต้องการปกป้องแพทริคตามหน้าที่ของเธอ เพื่อไม่ให้โรงแรมเกิดเรื่องเสื่อมเสีย 

“หลังจากนั้นก็ไม่มีเรื่องแบบนี้อีก จนกระทั่งเธอเข้ามา..อุษา”

อุษากลืนน้ำลายลงคอพอโรสมาเรียพูดจบ

“เธอเลยเป็นห่วงฉัน ขอบคุณเธอมากนะโรส”

“ฉันห่วงเพราะเขาตามตื้อเธอ แค่ตอนนี้คนก็ลือกันแล้ว เรื่องเขาซื้อดอกไม้ให้เธอ ฉันยังรู้เลย แม้กระทั่งเขามายืนอยู่หน้าตึกห้องพักของพวกเราแล้วเธอออกมาที่ระเบียง มีคนเห็นนะ”

อุษาเม้มปาก เริ่มใช้ความคิด

“ฉันสนใจแต่งานไม่ต้องห่วงโรส เธอนอนเถอะ รบกวนเธอมากจริงๆ”

“ฝันดีอุษา พรุ่งนี้ไว้กินมื้อเที่ยงด้วยกันนะ”

แพทริคอยู่ที่บาร์กับกลุ่มเพื่อน เขาดูนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืน อุษาคงนอนหลับไปแล้ว เขาดื่มเหล้าเพื่อให้เลิกคิดถึงสิ่งที่อุษาพูดวันนี้ ทำให้นึกถึงเรื่องในอดีตที่เขาไม่อยากจดจำทั้งหลาย เพื่อนของเขาพาเพื่อนผู้หญิงหลายคนมาแนะนำ แต่แพทริคไม่มีอารมณ์สนใจใคร คิดถึงแต่เรื่องที่ว่า ถ้าอุษารู้เรื่องอะไรจากเอมิเลีย คงจะเกลียดเขาเอามากๆ ทุกครั้งที่เขามีความรัก เขาเองก็จริงจังทุกครั้งแต่ไม่สมหวัง 

เขาขอตัวกลับก่อน พอขับรถมาที่โรงแรม เขาเดินออกไปที่ชายหาด นั่งลงแล้วพิมพ์ข้อความส่งให้อุษา หวังว่าเธอตื่นมาจะเห็น....

อุษาตั้งนาฬิกาปลุกไว้ แต่เธอเห็นมีข้อความเข้าจึงเปิดอ่าน 

“ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นว่าผมจริงจังกับคุณจริงๆ ถึงแม้ว่าคุณจะมีคนที่ชอบแล้วก็ตาม ตราบใดที่คุณยังไม่แต่งงาน ผมถือว่ายังพอมีสิทธิ์”

เธอหัวเราะในลำคอ แล้วไม่สนใจ

อุษาเข้างาน ช่วงเช้าเจ็ดโมงไม่มีลูกค้า เธอคุยกับโซเฟียนิดหน่อยแล้วไปชั้นสองเพื่อทำงาน เธอลองเลือกตัวอย่างน้ำหอมที่เธอชอบ แต่เหลายกลิ่นมากจนเริ่มเวียนหัว   ไว้ไปขอความเห็นจากคุณฮาร์วี่ดีกว่า ยังไงตอนเย็นก็เจอกันอยู่แล้ว เฮ้อ..คิดถึงเจ้าตัวโตสองตัวจัง.. 

อุษาหันไปดูแจกันดอกไอริส แล้วก็คิดถึงเรื่องที่ได้ฟังเมื่อคืน เธอเริ่มคิดอะไรหลายอย่างขึ้นมา พรุ่งนี้วันหยุดของเธอพอดี

พอได้เวลาเดเนียลเข้างาน อุษาลงไปหาเขา เพื่อสั่งงาน เธอเตร็ดเตร่อยู่ล็อบบี้พักใหญ่ ทักทายพูดคุยกับลูกค้า สักพักมีคนถือช่อดอกคาร์เนชั่นมาให้ที่เคาน์เตอร์ นิโคล่ารับไว้ แล้วเขาก็เดินจากไป นิโคล่าดูช่อดอกไม้แล้วเบะปาก ก่อนจะเดินไปหาอุษาเพื่อแจ้งว่ามีคนส่งดอกไม้มาให้เธอ

อุษารับช่อดอกไม้ มองดูสักพักก่อนขึ้นลิฟท์ไปชั้นสองที่ห้องทำงาน เธอจัดการเปลี่ยนน้ำแจกันเอาช่อคาร์เนชั่นใส่แทน

อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ คงห้ามคนแบบนี้ไม่ได้...

แพทริคโทรหาเอมิเลียให้ไปหาเขาที่ห้องส่วนตัวชั้นบนสุด เอมิเลียเคาะประตู เขาเดินมาเปิดให้ 

“เข้ามาสิ”

เอมิเลียแปลกใจที่เขาให้เธอมาหาที่นี่ ต้องมีอะไรแน่ๆ

“ได้ยินว่าคุณไม่สบาย เป็นไงบ้าง?”

“ได้ยินมาจากใครล่ะ? คุณแพทริค”

แพทริคกรอกตาบนให้  “ผมถามดีๆนะ”

“ฉันดีขึ้นแล้ว”

“ผมอยากรู้ว่า คุณพูดอะไรให้อุษาหรือเปล่า? เธอมาถามเรื่องส่วนตัวคุณกับผม มันทำให้ผมสงสัยไปด้วย”

“เรื่องอะไร? คุณแพทริค”

เอมิเลียเริ่มกระสับกระส่าย เธอไม่ได้คิดว่าอุษาจะบอกแพทริค

“ผมไม่เห็นเคยรู้เลยว่า คุณเคยทำแท้ง..ลูกผมหรือเปล่า?”

แพทริคทำหน้าจริงจัง แต่เอมิเลียเริ่มกลั้นน้ำตา

“คุณสนใจด้วยเหรอ? ลูกของฉันน่ะนะ” 

น้ำตาเธอเริ่มไหล ถ้าเธอไม่ทำแบบนั้น ป่านนี้ลูกน้อยของเธอคงเข้าโรงเรียนแล้ว

“ผมถามว่า ลูกของผมหรือเปล่า?”

“แค่คำถามนี้ก็ไม่ให้เกียรติฉันแล้ว ฉันมีความสัมพันธ์แค่กับคุณ”

แพทริคนั่งเอามือทั้งสองข้างปิดหน้า ส่ายหัว แล้วจ้องที่เอมิเลีย

“ทำไมถึงทำอะไรโดยไม่บอกผมกันสักคน”

“ฉันไม่สามารถทำให้คุณแม่ของคุณเสียใจเพราะคุณกับฉันได้ เธอดีกับฉันมากและไว้ใจให้ดูแลที่นี่เวลาที่เธอไม่อยู่ ฉันไม่สามารถทำลายความไว้ใจที่คุณแม่ของคุณมีให้ฉัน ด้วยการนอนกับลูกชายของท่าน”

เอมิเลียพูดจบ แพทริคได้แต่ก้มหน้า หลับตา ส่ายหัว

“หรือจริงๆคุณกลัวเป้าหมายของคุณจะตื่นเสียก่อนจะได้แอ้มเธอ คุณจะจับปลาสองมือทีเดียวเลยสินะ ทั้งพนักงานของคุณกับเพื่อนของเธอ”

แพทริคเงยหน้ามามองหน้าเธอแบบโกรธจัด

“งั้นผมจะบอกคุณนะเอมิเลีย เหมือนที่เคยพูดไปครั้งนึงก่อนนี้ ผมเข้าใจทุกสิ่งที่คุณหวังดีทำให้ทุกอย่าง แต่ผมคงไม่ได้ตอบแทนคุณด้วยความรักแบบคนรัก แค่ในฐานะเพื่อนเท่านั้น และผมเสียใจที่คุณเลือกทำลายลูกผมโดยไม่บอกสักคำ”

“กลับไปทำงานเถอะ ผมขออยู่คนเดียว”

เอมิเลียร้องไห้หนักมากเมื่ออยู่ในห้องทำงานของเธอ เดเนียลนำอาหารเที่ยงไปให้เอมิเลียในห้อง อุษาที่ออกจากห้องทำงานและสังเกตเห็นเดเนียลออกจากห้องของเอมิเลีย เธอยิ้มให้เขา

“ทานมื้อเที่ยงกันมั้ย? พอดีฉันนัดกับเพื่อนอีกแผนกไว้ที่ห้องอาหาร”

“ก็ดีนะ”