LOGINShare
บทที่ 16 เบื้องหลังของขนมกุ้ยฮวา (4/4)
Last Updated:
2025-04-03 23:30:05“ไม่ดีเจ้าค่ะ” จางชิงหนี่ว์รีบตอบกลับ นั่นยิ่งไม่ดีใหญ่หากท่านปู่ทราบเรื่องนี้เข้า นางมิต้องรีบแต่งเข้าตำหนักเขาภายในสามวันเจ็ดวันหรือ
“เช่นนั้นพี่จะไปส่งเจ้า”
“ขอบคุณเจ้าค่ะ” นางตอบรับก่อนจะเบือนหน้าหนี สายตาพราวระยิบระยับนั่นช่างทำให้จิตใจนางว้าวุ่น ขอให้นางได้เจรจากับบุรุษผู้นั้นก่อนได้หรือไม่
ยามค่ำคืนไร้แสงจันทร์ มีเพียงแสงดาวระยิบระยับที่ส่องแสงอยู่บนท้องฟ้าที่มืดมิด เงาสองสายเข้าห้ำหั่นกันอย่างไม่คิดออมมือ แรงปะทะทำให้ต้นไผ่หักโค่น
“ที่แท้บุรุษที่จับจ้องสตรีของข้าเป็นเจ้านี่เอง”
“
Related chapters
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 17 เมามายสุราหรือกลิ่นน้ำส้ม (1/4)
17 เมามายสุราหรือกลิ่นน้ำส้ม ในที่สุดงานประชันบุรุษก็ถูกจัดขึ้น มีบุรุษรูปงามที่นางไม่ทราบว่ามาจากที่ใดเข้าร่วมประชันมากถึงสิบคน การขายเทียบเพื่อเข้าชมก็หมดเกลี้ยงตามที่คาดการณ์ ส่วนนางก็สามารถหลบมุมวาดภาพบุรุษได้นับสิบภาพเลยทีเดียว งานในครั้งนี้จึงเรียกได้ว่าคุ้มค่ายิ่งนัก “งานทั้งหมดสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีต้องขอบคุณชิงหนี่ว์ และเสี่ยวเฉียง” “ข้าก็ต้องขอบคุณพี่สาวหยุนซือเช่นกันเจ้าค่ะ ที่จัดงานนี้ขึ้นมา” นางกล่าวก่อนจะยกสุราขึ้นจิบ “นั่นมันสุรานะชิงหนี่ว์” หลานชายของเถ้าแก่เนี้ยจะห้ามแต่ไม่ทันเสียแล้ว คุณหนูจางยกสุราเทใส่ปากทีเดียวหมดจอก “มีเรื่องน่ายินดีก็ต้องฉลองด้วยสุราสิเจ้าคะ” นางกล่าวพลางหยิบกาสุรามาเทใส่จอกตนเองเพิ่ม “เช่นนั้นก็อย่ากินให้มาก ประเดี๋ยวจะเมามาย” “ได้เจ้าค่ะ” นางรับคำก่อนจะคีบอาหารรสเผ็ดร้อนเข้าปากอย่างอารมณ์ดี ภาพวาดที่วาดได้วันนี้
Last Updated : 2025-04-04ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 1 เกือบไปแล้ว (1/4)
1เกือบไปแล้ว ผ่านมาเกือบเจ็ดปีแล้วที่พี่ชายผู้นี้ทำหน้าที่เป็นทั้งบิดาและมารดาให้นางเพราะตั้งแต่มารดาตาย บิดาจึงอาสาไปออกรบเกือบสามปีกว่าจะสิ้นลมในสนามรบ และก็เป็นเวลาสิบสี่ปีที่นางได้มาเกิดใหม่ในโลกแห่งนี้ซึ่งตามความเข้าใจของนางมันคือโลกนิยาย ทั้งยังเป็นหนึ่งในนิยายที่นางได้อ่านก่อนจะตายเพราะเดินข้ามทางม้าลายแล้วถูกรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ไร้จิตสำนึกชนล้มหัวกระแทกฟุตบาทตายอนาถ แม้จะงุนงงอยู่สักเล็กน้อยที่จู่ๆ ก็ได้มาเกิดใหม่ในที่แห่งนี้ แต่ก็คิดเข้าข้างตนเองว่าคงเป็นเพราะก่อนตายเพียงสองวันนางได้บริจาคเงินหนึ่งร้อยหยวนให้กับวัดที่เดินผ่านทุกวัน ด้วยผลบุญนั้นจึงนำพาให้นางได้มาเกิดใหม่โดยไม่ต้องไปเดินเล่นในนรกก่อน ใช่แล้ว การมาที่โลกแห่งนี้ของนางไม่ได้ทะลุมิติหรือตายแล้วมาเข้าร่างผู้อื่นเช่นนางเอกนิยายที่เคยอ่าน แต่เป็นการที่นางตายจากแล้วเกิดใหม่โดยเริ่มตั้งแต่เป็นทารก ผ่านร้อนผ่านหนาวกว่าจะกลายเป็นแม่นางน้อยวัยใกล้ปักปิ่นผู้นี้ “พี่ใหญ่ข้าขอไปร่วมงานจิบชาชมดอกไม้ที่จวนหลิวมิได้หรือเจ้าคะ” จางชิงหนี่ว์ส่งสายตาออดอ้อนพี่ชาย “มิได้
Last Updated : 2025-03-19ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 1 เกือบไปแล้ว (2/4)
เขาไม่มีทางยกน้องสาวให้บุรุษน่าตายผู้นั้นหรอก... “พี่ชายเห็นข้าเป็นสตรีเช่นไรเจ้าคะ ข้าไม่ได้ถูกล่อลวงง่ายดายเช่นนั้น ให้ข้าไปร่วมงานที่จวนหลิวเถิดนะเจ้าคะ” หากนางไปล่อลวงบุรุษอื่นเข้าจวนน่ะก็ไม่แน่ “เจ้าอยากไปจริงๆ หรือ” “ข้าอยากไปจริงๆ เจ้าค่ะ” นางอยากเห็นฉากที่พระเอกนางเอกเจอกันครั้งแรก อยากเห็นภาพที่บรรยายว่า ‘เพียงได้พบหน้าสบตาทุกอย่างรอบตัวก็ราวกับหยุดหมุน’ “เช่นนั้นก็ได้ เจ้าต้องอยู่ข้างๆ ไม่ห่างจากพี่เข้าใจหรือไม่” จุดประสงค์ของงานชมดอกไม้คือต้องการให้บุรุษสตรีได้พบเจอพูดคุยกันหวังสานสัมพันธ์ ซึ่งน้องเล็กยังไม่ถึงเวลาที่ต้องทำเช่นนั้น “เจ้าค่ะ พี่ใหญ่ของข้าน่ารักที่สุด” นางยิ้มดีใจก่อนจะโผเข้าไปกอดพี่ชาย ซึ่งคนเป็นพี่ก็ได้แต่ลูบหัวอย่างอ่อนโยน ปีหน้านางก็คงโผกอดเขาเช่นนี้มิได้แล้ว เพราะคำว่า ‘เหมาะสม’ ในสายตาผู้อื่นเพียงคำเดียว แม้จะเป็นพี่น้องที่รักใคร่กัน แต่หากเติบโตถึงวัยออกเรือนก็จะสนิทสนมกันดังเช่นแต่ก่อนไม่ได้ เรื่องนี้ทำให้คุณชายใหญ่จางไม่ชอบใจอยู่มาก “วันนี้เจ้า
Last Updated : 2025-03-19ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 1 เกือบไปแล้ว (3/4)
แม้ในจวนของอดีตแม่ทัพประจิมที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นจวนท่านราชเลขาฯ แล้วจะไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินทองเพราะยังมีท่านราชครูจางคอยเกื้อหนุน แต่คุณหนูของเขาก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาวาดภาพบุรุษขายเพื่อหาเงิน เนิ่นนานเท่าใดไม่รู้ที่จางชิงหนี่ว์วาดภาพสลับกับลอบมองบุรุษในลานฝึกวรยุทธ์ผ่านพุ่มไม้ แปะ แปะ แรงสะกิดของใครบางคนดึงความสนใจของนาง แต่เพราะคิดว่าคนที่สะกิดคือผู้คุ้มกันของตน นางจึงตอบกลับไปสั้นๆ โดยไม่ได้หันไปมอง “หากรูปนี้เสร็จข้าก็จะกลับแล้ว” แปะ แปะ คนที่อยู่ด้านหลังก็ยังใช้ปลายนิ้วแตะลงบนไหล่นาง&
Last Updated : 2025-03-19ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 1 เกือบไปแล้ว (4/4)
“ปล่อยข้า” บุรุษสวมหน้ากากกล่าวแล้วพยายามดึงขาออกจากการเกาะกุม มือใหญ่สองข้างดึงรั้งตัวสตรีแปลกหน้าให้ออกห่าง “ข้าเพียงแค่เข้ามาวาดรูปบุรุษเพื่อเอาไปขายหาเงินเลี้ยงชีพเพียงเท่านั้น ข้าไม่ได้มีเจตนาร้ายอันใดเลยนะเจ้าคะ ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถิดเจ้าค่ะ ท่านจะให้ข้าทำอันใดก็ได้ทั้งนั้นขอแค่อย่าได้เอาชีวิตข้าเลย” “ข้าบอกให้ปล่อยขาข้าอย่างไรเล่า” น้ำเสียงของบุรุษสวมหน้ากากเริ่มแสดงออกถึงโทสะ ก่อนที่เขาจะกระชากอย่างแรงทำให้สตรีผู้นั้นกระเด็นไปอีกทาง “โอ๊ย!” เจ็บชะมัด ใช่สิ! ข้ามันไม่ใช่โฉมสะคราญเหมือนนางเอกที่จะมีบุรุษมาพึงใจตั้งแต่แรกเห็น “เจ้า!&rdq
Last Updated : 2025-03-19ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 2 แรกพบสบตา (1/4)
2แรกพบสบตา ในที่สุดก็ถึงวันงานจิบชาชมดอกไม้ของจวนหลิวมีคุณหนูคุณชายมาร่วมงานเป็นจำนวนมาก เนื่องจากผู้นำตระกูลหลิวเป็นถึงเสนาบดีฝ่ายขวาที่มีความสำคัญต่อราชสำนัก และเนื่องจากตระกูลหลิวได้แจ้งถึงจุดประสงค์การจัดงานชัดเจน สตรีวัยออกเรือนที่เข้าร่วมจึงพากันแต่งตัวงดงามอวดโฉมโดยหวังว่าจะมีบุรุษที่เพียบพร้อมด้วยรูปโฉมและชาติตระกูลหมายปองตน “เจ้าอย่ามัวเหม่อมอง ประเดี๋ยวจะพลัดหลงกับพี่” “เจ้าค่ะ” อีกไม่กี่เดือนนางก็จะปักปิ่นแล้ว พี่ใหญ่ก็เป็นห่วงนางเกินไป “เจ้าต้องระวังตัวให้ดี ในงานเลี้ยงเหล่านี้มักจะเกิดเรื่องไม่ดีงาม คุณหนูบางคนพลาดท่าเสียทีศัตรูจนต้องแต่งงานกับบุรุษที่ตนไม่พึงใจมานักต่อนัก&rdquo
Last Updated : 2025-03-19ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 2 แรกพบสบตา (2/4)
‘มิได้ ข้าไม่ควรสบตากับเขา แรงดึงดูดของพระเอกรุนแรงเกินไป ข้าอาจจะพลั้งเผลอเข้าไปในบทบาทเดิม’ “ชิงหนี่ว์ เจ้าฟังข้าอยู่หรือไม่” “ขออภัยเจ้าค่ะ นานๆ ทีข้าจะได้ออกมาร่วมงานเช่นนี้ ข้าจึงพลั้งเผลอมองบุรุษรูปงามนานเกินไปบ้าง” “ข้าชอบเจ้ายิ่ง เรามาเป็นสหายกันเถิด” หวังเยว่ฉิงคว้ามือน้อยมาจับไว้ด้วยความดีใจ สตรีตรงไปตรงมาไม่เสแสร้งในเมืองหลวงช่างหากได้ยากยิ่ง “ข้ายินดีเจ้าค่ะ ท่านล่ะเจ้าคะ อยากเป็นสหายของข้าด้วยหรือไม่” จางชิงหนี่ว์หันไปเอ่ยถามแล้วส่งยิ้มกว้างให้กับนางร้ายที่นั่งเงียบ “อะ...อืม” “เข่อชิงตอบรับแล้ว เช่นนั้นต่อจากนี้เราเป็นสหายกันแล้วนะ” หวังเยว่ฉิงกล่าวอย่างอารมณ์ดี พลางเอามือข้างหนึ่งของนางไปวางลงบนมือของเจิ้งเข่อชิงทำให้เจ้าตัวรีบก้มหน้าลงเพื่อซ่อนสีหน้า ‘เหตุใดสตรีผู้นี้ถึงได้งดงามน่ามองเช่นนี้’ คุณหนูเจิ้งผู้เย่อหยิ่งไม่เข้าใจตนเองว่าเหตุใดถึงใจเต้นแรงยามเห็นรอยยิ้มของสหายคนใหม่ เมื่อปรับเปลี่ยนสีหน้าได้แล้วจึงเงยขึ้นมองคุณหนูจางก่อนจะส่งยิ้มให้อย่างจริงใจ
Last Updated : 2025-03-19ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 2 แรกพบสบตา (3/4)
สตรีตัวน้อยที่กล่าวปฏิเสธข้อเสนอการหมั้นหมายกับชินอ๋องซื่อจื่อพร้อมทั้งปฏิเสธรางวัลทั้งหมดแลกกับราชโองการเลือกคู่ครองด้วยตนเอง ส่วนพี่ชายก็ปฏิเสธรางวัลแลกกับการได้เป็นขุนนางช่วยเหลืองานในวังเพื่อจะได้เป็นเสาหลักให้น้องสาว ซึ่งสุดท้ายจางชิงเทียนก็สามารถพิสูจน์ตนเองถึงความสามารถและได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้ให้ทำงานอยู่ข้างกาย นั่นเป็นครั้งเดียวที่องค์รัชทายาทเช่นเขาได้เจอสตรีผู้นั้น “เฟยหลง สตรีที่พูดคุยกับคู่หมายเจ้าเป็นคุณหนูจวนใดหรือ เหตุใดข้าไม่เคยเห็นหน้า” “ข้าไม่ทราบ” องค์รัชทายาทกล่าวพลางจ้องมองไปยังว่าที่คู่หมั้นซึ่งตนไม่ได้พึงใจกำลังนั่งพูดคุยกับสตรีที่มีดวงหน้างดงามน่ามอง ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นรอยยิ้มที่ระบายเต็มดวงหน้าหวานของเจิ้งเข่อชิง รู้จักกันมาตั้งนานเขาเพิ่งเคยเห็นนางยิ้มเช่นนี้เป็นครั้งแรก... “ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน อันฉีเจ้ารู้หรือไม่” “หึ” ชินอ๋องซื่อจื่อส่งเสียงสั้นๆ เพียงแค่นั้นก่อนจะยกชาขึ้นจิบ สายตาจับจ้องไปที่กลุ่มสตรีสามคนกำลังพูดคุยกัน ในงานจิบชาชมดอก
Last Updated : 2025-03-19
Latest chapter
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 17 เมามายสุราหรือกลิ่นน้ำส้ม (1/4)
17 เมามายสุราหรือกลิ่นน้ำส้ม ในที่สุดงานประชันบุรุษก็ถูกจัดขึ้น มีบุรุษรูปงามที่นางไม่ทราบว่ามาจากที่ใดเข้าร่วมประชันมากถึงสิบคน การขายเทียบเพื่อเข้าชมก็หมดเกลี้ยงตามที่คาดการณ์ ส่วนนางก็สามารถหลบมุมวาดภาพบุรุษได้นับสิบภาพเลยทีเดียว งานในครั้งนี้จึงเรียกได้ว่าคุ้มค่ายิ่งนัก “งานทั้งหมดสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีต้องขอบคุณชิงหนี่ว์ และเสี่ยวเฉียง” “ข้าก็ต้องขอบคุณพี่สาวหยุนซือเช่นกันเจ้าค่ะ ที่จัดงานนี้ขึ้นมา” นางกล่าวก่อนจะยกสุราขึ้นจิบ “นั่นมันสุรานะชิงหนี่ว์” หลานชายของเถ้าแก่เนี้ยจะห้ามแต่ไม่ทันเสียแล้ว คุณหนูจางยกสุราเทใส่ปากทีเดียวหมดจอก “มีเรื่องน่ายินดีก็ต้องฉลองด้วยสุราสิเจ้าคะ” นางกล่าวพลางหยิบกาสุรามาเทใส่จอกตนเองเพิ่ม “เช่นนั้นก็อย่ากินให้มาก ประเดี๋ยวจะเมามาย” “ได้เจ้าค่ะ” นางรับคำก่อนจะคีบอาหารรสเผ็ดร้อนเข้าปากอย่างอารมณ์ดี ภาพวาดที่วาดได้วันนี้
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 16 เบื้องหลังของขนมกุ้ยฮวา (4/4)
“ไม่ดีเจ้าค่ะ” จางชิงหนี่ว์รีบตอบกลับ นั่นยิ่งไม่ดีใหญ่หากท่านปู่ทราบเรื่องนี้เข้า นางมิต้องรีบแต่งเข้าตำหนักเขาภายในสามวันเจ็ดวันหรือ “เช่นนั้นพี่จะไปส่งเจ้า” “ขอบคุณเจ้าค่ะ” นางตอบรับก่อนจะเบือนหน้าหนี สายตาพราวระยิบระยับนั่นช่างทำให้จิตใจนางว้าวุ่น ขอให้นางได้เจรจากับบุรุษผู้นั้นก่อนได้หรือไม่ ยามค่ำคืนไร้แสงจันทร์ มีเพียงแสงดาวระยิบระยับที่ส่องแสงอยู่บนท้องฟ้าที่มืดมิด เงาสองสายเข้าห้ำหั่นกันอย่างไม่คิดออมมือ แรงปะทะทำให้ต้นไผ่หักโค่น “ที่แท้บุรุษที่จับจ้องสตรีของข้าเป็นเจ้านี่เอง” “
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 16 เบื้องหลังของขนมกุ้ยฮวา (3/4)
“มีข่าวลือถึงเรื่องนี้เช่นกันขอรับ จะว่าไปหลานชายเจ้าของร้านที่เดินเข้าออกร้านซือซือผู้นั้น มีรูปลักษณ์คล้ายคลึงกับองค์รัชทายาทแคว้นสือเจ้านะขอรับ” “ตอนที่ชิงหนี่ว์เข้าไปในร้านขายภาพซือซือ หลานชายเถ้าแก่เนี้ยผู้นั้นอยู่หรือไม่” “คนของเรากล่าวว่าไม่มีใครออกไปไหนนอกจากเถ้าแก่เนี้ยหยุนซือ” สิ้นเสียงขององครักษ์คนสนิท ชินอ๋องซื่อจื่อที่ยืนอยู่เมื่อครู่เดินออกจากครัวไปแล้ว ‘ท่านอ๋องน้อยอาภรณ์ท่านเปื้อนผงแป้งอยู่นะขอรับ’ ซานเทียนคิดก่อนจะรีบติดตามผู้เป็นนายไป นัยน์ตาดำที่จับจ้องสตรีตรงหน้าฉายแววอ่อนโยน มือใหญ่คีบอาหารที่สั่งให้พ่อครัวของตำหนักตระเตรียมอย่างกะทันหัน
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 16 เบื้องหลังของขนมกุ้ยฮวา (2/4)
“ไม่เข้าใจจริงหรือ ต้องรอเข้าหอกันก่อนหรือไม่จึงจะเข้าใจ” กล่าวจบเขาก็แสร้งจะกดตัวนางลงกับพื้นรถม้า “ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ” นางรีบกล่าวรัวเร็วเลิกแกล้งใสซื่อก็ได้ ที่ผ่านมาต้องแกล้งไม่รู้และพยายามถอยห่างเพราะกลัวตัวร้ายที่เข้าหานางในนามบุรุษสวมหน้ากากจะรู้เข้าแล้วมาทำร้ายนาง “ถึงแล้วขอรับ” “เข้าใจแล้วก็ดี เอาล่ะ ไปกินข้าวกันเถิด” เขากล่าวก่อนจะปล่อยนางออกห่าง บุรุษร่างสูงออกมายืนนอกรถม้ารอนาง ‘ท่านอ๋องน้อย อาภรณ์ท่านด้านหลัง’ ขันทีหยวนที่ออกมาต้อนรับผู้เป็นนายกล่าวพลางส่งสัญญาณบอก “...” เขาพยักหน้าพลางใช้มือปัดคราบผงแป้งที่เปื้อนอาภรณ์ด้านหลังก่อนจะจัดอาภรณ์ให้เรียบร้อยยา
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 16 เบื้องหลังของขนมกุ้ยฮวา (1/4)
16 เบื้องหลังของขนมกุ้ยฮวา ด้านคุณหนูจางที่เดินออกมาจากร้านขายภาพวาดก็พบเข้ากับชินอ๋องซื่อจื่อ ในคราแรกนางคิดจะเดินเลี่ยงไปแสร้งทำไม่เห็น แต่เขาดันหันมาเห็นจึงต้องทักทายไปตามมารยาท “คารวะชินอ๋องซื่อจื่อเจ้าค่ะ”&n
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 15 ปิ่นที่มีความหมายซ่อนอยู่ (4/4)
หลังจากผ่านพ้นงานหมั้นขององค์รัชทายาท พี่ใหญ่ของนางก็ทำงานหนักยิ่งกว่าเดิม เพราะนอกจากจะมีพิธีอภิเษกสมรสแล้วฮ่องเต้จะทำการสละบัลลังก์จึงมีบัญชาให้มีการแต่งตั้งฮ่องเต้พระองค์ใหม่ เรียกได้ว่าสหายของนางแต่งเป็นพระชายาได้เพียงไม่กี่ชั่วยามก็ต้องกลายเป็นมารดาของแผ่นดิน ด้วยเหตุนี้นางจึงมีเวลามากมายที่จะเดินทางไปเตรียมการจัดงานประชันบุรุษที่ร้านขายภาพซือซือ “พี่สาวหยุนซือไม่อยู่หรือเจ้าคะ” นางเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าคนที่เดินไปมาในร้านเป็นหลานชายของพี่สาว “นางออกไปตลาดประเดี๋ยวกลับมา” “เช่นนั้นเอาไว้ข้าจะมาใหม่อีกครั้ง” ไปร้านผ้าก่อนก็ไม่เสียหาย “น
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 15 ปิ่นที่มีความหมายซ่อนอยู่ (3/4)
“แต่บุรุษที่จะแต่งกับสตรีตระกูลจางมิอาจรับสตรีเข้าเรือนหลังเพิ่มได้” “เรื่องนั้นข้ายินดีขอรับ” “อันฉี เราเป็นเชื้อพระวงศ์ มิอาจแต่งสตรีได้เพียงคนเดียว” “ข้าทำได้ขอรับ ข้าสาบานกับท่านแม่ไว้แล้ว ว่าจะแต่งกับสตรีที่ตนพึงใจเพียงคนเดียว” โจวอันฉีตอบผู้เป็นอาจารย์โดยไม่คิดจะสนใจบิดา เรื่องที่บิดาทำไม่ได้ ใช่ว่าเขาจะทำไม่ได้เช่นเดียวกัน ดูอย่างองค์รัชทายาทยังต่อรองกับฮ่องเต้ได้ “เป็นเช่นนั้นหรือ” ชินอ๋องนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย ดูแล้วนางคงผูกใจเจ็บเรื่องนี้ไม่น้อยมิเช่นนั้นคงไม่ให้บุตรชายสาบานเช่นนั้น&nb
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 15 ปิ่นที่มีความหมายซ่อนอยู่ (2/4)
“ยังเลยเจ้าค่ะ” เมื่อได้เจอกันบ่อยครั้งขึ้น จางชิงหนี่ว์ไม่รู้ตนเองเลยว่านางได้ลดท่าทีอยากถอยห่างจากเขา การสนทนาหรือก็ลื่นไหลขึ้น “เช่นนั้นหรือ ช่างน่าเสียดายมันถูกกินไปหมดแล้ว” “ข้าพลาดไปได้อย่างไร” สหายของนางที่ชื่นชอบการกินไม่น่าจะมองข้าม เหตุใดถึงไม่ทราบว่ามีขนมกุ้ยฮวาด้วย “พี่ล้อเจ้าเล่น แม้ขนมจะหมดไปแล้ว แต่ทว่าพี่ได้ยินมาว่าเจ้าชอบ จึงเก็บเอาไว้ให้” กล่าวจบก็ยื่นมือออกไปรับจานขนมที่อยู่ในมือของบ่าวรับใช้ ‘มันจะไปมีได้อย่างไร นอกเสียจากว่าเจ้าศิษย์หน้าเหม็นเตรียมมาเอง’ ท่านราชครูคิด ‘ได้ยินฮ่องเต้กล่าวว่าบุตรชายข้าหลงใหลสตรีผู้หนึ่งเข้าจนต้องยืมพ่อครัวหลวงมาเพื่อจะหัดทำข
ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก บทที่ 15 ปิ่นที่มีความหมายซ่อนอยู่ (1/4)
15 ปิ่นที่มีความหมายซ่อนอยู่ งานหมั้นขององค์รัชทายาทกับคุณหนูเจิ้งถูกจัดขึ้นใหญ่โต บรรดาขุนนางและคหบดีทั่วแคว้นต่างมาร่วมแสดงความยินดีมากมาย แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นงานหมั้นย่อมยิ่งใหญ่ไม่เท่ากับงานอภิเษกสมรส ชิงหนี่ว์ยืนมองสหายที่ต้อนรับแขกเหรื่อด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ดวงตาหงส์เปล่งประกาย ความสุขฉายชัดบ่งบอกได้ว่าคุณหนูเจิ้งยินดีกับการหมั้นหมายครั้งนี้ ‘ไม่ได้เจอกันเพียงไม่กี่วัน เรื่องราวเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้’ ในฐานะสหาย นางก็ได้แต่หวังว่าเรื่องราวของเจิ้งเข่อชิงจะแตกต่างไปจากนิยายที่นางเคยอ่าน “ชิงหนี่ว์ ข้าไปหาอะไรกินก่อนนะ” “อืม ไปเถิด” เมื่อนางเอ่ยปากสหายก็เดินจากไป “เห็นสหายหมั้นหมายแล้ว เจ้าไม่อยากจะมีความสุขเช่นนางบ้างหรือ” ท่านราชครูที่เดินเข้ามาหาหลานสาวเอ่ยถาม “หากนางมีความสุขเช่นนี้ตลอดไปคงดีไม่น้อยเจ้าค่ะ” อยู่เหนือสตรีอื่นแล้วอย่างไรในเมื่อสุดท้ายก็ต้
