แชร์

ตอนที่  41 เหตุร้ายที่สกุลลู่

ผู้เขียน: ชาไทยเย็น
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-14 01:35:07

“เจ้าว่าอย่างไรนะ เกิดอะไรขึ้นเหตุใดสกุลลู่ถึงถูกลอบโจมตีได้”

“ตอนนี้ยังสืบไม่ทราบสาเหตุพ่ะย่ะค่ะ ทราบเพียงแต่ว่ารองแม่ทัพลู่ได้รับบาดเจ็บและฮูหยินลู่…เอ่อ”

“มีอะไร”

“ลู่ฮูหยินถูกฆ่าตายในที่เกิดเหตุพ่ะย่ะค่ะ”

จื่อหรงหันมามองว่านเยว่เฟยที่ยืนฟังข่าวนี้ด้วยตัวที่เริ่มสั่น ไม่คิดว่าสกุลลู่จะถูกลอบโจมตี แต่เพราะวันนี้ใต้เท้าลู่และลู่ชิงอันเข้าวังทั้งสองจึงปลอดภัยแต่ลู่ฮูหยินกลับถูกฆ่า

“เยว่เฟยเจ้ากลับจวนไปก่อน เสร็จธุระที่สกุลลู่แล้วข้าจะแวะไปหาเจ้าที่จวน”

“แต่ว่าหม่อมฉัน…อยากไปดูด้วยเพคะ”

“ไม่ได้ สถานที่พึ่งจะเกิดเหตุไปยังมีหลายอย่างที่ต้องสอบสวน ข้าจะไปหาลู่อี้เทียนดูว่าเขาพอจะรู้หรือไม่ว่ามันเกิดจากผู้ใด”

“เช่นนั้นท่านก็ต้องระวังตัวให้มาก ๆ บางทีอาจจะเพราะข่าวลือของท่านกับลู่ชิงอัน…”

“อย่าพึ่งด่วนสรุปอะไรทั้งนั้นข้าจะให้จางจิ้งคุ้มกันเจ้าไปถึงจวน อย่าปฏิเสธมิเช่นนั้นข้าจะไม่วางใจปล่อยเจ้ากลับไปได้”

“แต่ว่า…”

“เจ้าเลือกเอาว่าจะรอข้าอยู่ที่นี่หรือกลับไปรอที่จวน”

“หม่อมฉัน…”

ไม่ทันที่นางจะได้ตอบสิ่งใด ทหารองครักษ์ในวังก็รีบแจ้งข่าวมายังตำหนักขององค์ชาย เป็นรายงานจากเสนาบดีว่าน บิดาของเยว่
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่  42 ศาลเฟิ่งหลี่ 

    “ข้าน่ะหรือจะประชด”“จื่อหรง…. ท่านรู้หรือไม่ว่าท่านโกหกไม่เก่งเอาเสียเลย”“ข้าเองก็เคยพูดไปแล้วเช่นกันว่าข้าไม่พอใจมากที่เจ้าพูดถึงชายอื่นต่อหน้าข้า”“แต่ท่านควรแยกแยะสิเพคะ ข้าก็แค่ถามเท่านั้นหากนอกจากลู่ฮูหยินที่ถูกสังหารแล้ว ทรัพย์สินและคนอื่น ๆ ไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บเลยหรือเพคะ”ฮ่าวจื่อหรงเองพึ่งจะสะกิดใจนึกได้ตามที่นางถามตอนนี้เอง เขาพบว่าคนในสกุลลู่นอกจากลู่ฮูหยินและลู่อี้เทียน คนอื่น ๆ แทบจะไม่ได้รับบาดเจ็บอีกทั้งทรัพย์สินในจวนก็ไม่ได้มีสิ่งใดเสียหาย“ค่อนข้างชัดเจนว่าครั้งนี้การลอบสังหารจงใจถูกให้เข้าใจผิด หรือว่าพวกมันตั้งใจจะมาสังหารลู่ฮูหยินตั้งแต่แรกแต่ทำเป็นเบี่ยงเบนประเด็นเพื่อมาที่เจ้า แต่เท่าที่ข้ารู้มาลู่ฮูหยินผู้นี้แทบจะไม่เคยออกจากจวนไปที่ใดเลย ไม่สนิทกับฮูหยินขุนนางที่ไหนอีกทั้งนางยังแทบจะไม่ออกงานสังคมอื่นเลยแล้วเหตุใดจึงถูกฆ่าตายได้”“ยิ่งคิดยิ่งซับซ้อนยิ่งนัก แล้วข้าจะกลับจวนได้เมื่อใดเล่าเพคะ”“ตอนนี้ข้าคิดว่าเจ้าคงต้องอยู่ในวังหลวงไปก่อน”“แต่ว่าเช่นนี้คงจะดูไม่เหมาะสมเท่าใดนัก”“อะไรที่ไม่เหมาะ เจ้ากับข้าเป็นคู่หมั้นกันอย่างถูกต้อง เสด็จพ่อเรียกเจ้าเข้าวัง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14
  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่  43  ชี้ตัวผู้ต้องหา

    ประตูหน้าศาลปิดลงเพื่อมิให้คนข้างนอกได้เห็น ลู่ชิงอันกำลังจะหันไปมองแต่บางอย่างกลับสะกดนางเอาไว้ทำให้นางขยับตัวไม่ได้อีกทั้งยังไม่สามารถพูดออกมาได้เมื่อมีเดินเข้ามาในศาลและไปยืนตรงหน้าใต้เท้าหร่วนและคนร้าย “ว่านเยว่เฟยคำนับใต้เท้า ท่านเรียกข้ามาที่นี่ในวันนี้ต้องการสิ่งใดจากข้า”“มีคนกล่าวหาท่านหญิงว่าท่านเป็นผู้บงการพวกมันไปลอบสังหารคนสกุลลู่ ดังนั้นวันนี้ข้าน้อยจึงได้เชิญท่านมาเพื่อสอบสวน”“ข้างั้นหรือ มันผู้ใดที่กล้าพูดเช่นนั้น เจ้าหรือ”นางหันมามองนักฆ่าที่ถูกมัดอยู่ตรงหน้า นักฆ่าเห็นนางและสายตาที่ใช้เหยียดคนที่ว่านเยว่เฟยชอบทำมันจึงไม่รั้งรอที่จะกล่าวโทษนางทันที ลู่ชิงอันเมื่อเห็นใบหน้าสตรีที่พึ่งหันมาก็พยายามขยับตัวแต่นางกลับทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งดูเหตุการณ์เฉย ๆ เมื่อเหลือบไปมองที่องค์ชายหกจึงรู้ว่านี่คงเป็นแผนการที่เขาเตรียมการมากแล้ว“ท่านหญิง…ท่านจะทำสิ่งใด”“ข้าก็กำลังจะถามอยู่นี่อย่างไร ว่าผู้ใดที่มันกล้ากล่าวโทษข้า”“ท่านอย่างไรเล่า!! ท่านนั่นแหละที่ว่าจ้างให้พวกข้าไปฆ่าคนสกุลลู่ ท่านยังบอกอีกว่าให้ฆ่าคุณหนูลู่ชิงอันแต่วันที่ข้าไปนางกลับไม่อยู่ที่จวนข้าเลยตามหาและไปพบกับ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15
  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่ 44 จวนสกุลลู่

    คนร้ายชักสีหน้าตกใจอีกครั้ง ลู่ชิงอันหลับตาลงเพราะหมดความหวังกับความโง่ของนักฆ่าที่ไม่อาจแยกแยะได้ว่าผู้ใดกันแน่คือว่านเยว่เฟยตัวจริง “ดูเหมือนว่าเจ้าจะเลือกผิดอีกแล้ว ข้าคิดว่าเรื่องนี้คงต้องเปลี่ยนวิธีการสอบสวนแล้วล่ะ”“เจ้าหน้าที่!! พาคนร้ายกลับไปขังรอการไต่สวนขั้นต่อไป!!”""ขอรับ""“รอเดี๋ยวก่อนขอรับ ขะ ข้าน้อย…ยอมสารภาพแล้ว ผู้ที่จ้างวานข้าน้อยมิได้บอกว่าเป็นผู้ใดขอรับ”“ปัง!!”“อะไรนะนี่เจ้าให้การเท็จอย่างนั้นหรือ เจ้าอยากถูกโบยหรืออย่างไร”“ข้าน้อยมิกล้าขอรับใต้เท้า เพียงแต่ว่าผู้ที่จ้างวานข้าน้อยเป็นสตรีเช่นเดียวกันอีกทั้งข้าน้อยยังไม่เคยเห็นหน้าจริง ๆ ของนางแต่นางบอกกับพวกข้าน้อยว่าหากว่ามีผู้จับได้ก็ให้แจ้งกับทางการว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คือท่านหญิงว่านเยว่เฟยขอรับ”องค์ชายหกหันไปมองผู้พิพากษาอีกครั้ง เขาพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อให้ผู้พิพากษาจัดการต่อ“เช่นนั้นก็แสดงว่าผู้ที่ว่าจ้างเจ้า มิใช่ท่านหญิงว่านเยว่เฟยสินะ”“ขอรับ ข้าน้อยพูดเรื่องจริงไม่กล้าโกหกอีกแล้ว เดิมทีข้าน้อยและพวกเป็นนักฆ่ารับจ้าง วันนั้นมีผู้ว่าจ้างมาจ้างงานแต่คนไม่พอดังนั้นก็เลยให้พวกข้าน้อยปะปนเข้าไ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16
  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่  45 เรื่องผิดพลาดของลู่ชิงอัน

    “ท่าน…ท่าน...”“พูดมาสิ!! เจ้ามีหลักฐานหรือพยานรู้เห็นหรือไม่ถึงได้มาชี้หน้ากล่าวหาข้าว่าเป็นฆาตกร เจ้าสำคัญถึงขนาดไหนที่ข้าต้องให้ค่า ชีวิตเจ้าเองก็ไม่ได้สำคัญอีกอย่างมีอะไรที่คนอย่างเจ้าสู้ข้าได้!!”“ว่านเยว่เฟย!! ท่าน….”“ชิงอัน…พอเถอะ”“ท่านพ่อ…แต่ว่า...”“ข้าบอกให้เจ้าหยุดได้แล้ว!!”“ที่ข้ามาวันนี้เพื่อจะเคารพศพลู่ฮูหยิน แต่ดูจากการต้อนรับแขกของสกุลลู่แล้วทำให้ข้ารู้ถึงมารยาทจนต้องจดจำไปอีกนานเลยล่ะ”“ท่านหญิงข้าน้อยต้องขอโทษแทนนางด้วย ข้าน้อยสั่งสอนบุตรสาวไม่ดีขอท่านหญิงอย่าได้เอาความกับนาง…”“ใต้เท้าลู่ข้ามิได้อยากเอาความกับนางแต่นี่เป็นอีกครั้งที่นางไร้มารยาทกับข้า ครั้งแรกที่วังหลวงและในครั้งนี้ข้าเห็นแก่หน้าท่านและลู่ฮูหยินที่ล่วงลับหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกข้าขอตัวก่อน”“ใต้เท้าลู่ครั้งนี้ข้าจะไม่เอาผิดนางเพราะเห็นว่าท่านหญิงไม่เอาความ”“พี่ใหญ่!!”“แต่หากมีครั้งต่อไปอย่าหาว่าข้าและท่านหญิงไม่เกรงใจสกุลลู่”“ขอบพระทัยองค์รัชทายาทที่ทรงเมตตาพ่ะย่ะค่ะ”“องค์ชายแปดเพคะ หม่อมฉัน….”ลู่ชิงอันหันไปมองฮ่าวจื่อหรงด้วยความหวังสุดท้ายแม้ว่าจะริบหรี่ก็ตาม แต่สายตาที่เขาหันก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16
  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่  46 คืนหนาวแต่หัวใจอุ่น (NC)

    “ข้าเองก็รู้สึกแปลกใจ หากว่าพวกมันจงใจจะฆ่าลู่ชิงอันต้องลงมือตอนที่นางออกจากจวนมิใช่ตอนที่นางไม่อยู่ในจวน”“เจ้าเองก็นึกสงสัยงั้นหรือ”“ใช่ เพราะในศาลคำให้การของคนร้ายค่อนข้างวกวนสับสน อีกทั้งดูแล้วเขาไม่น่าจะใช่นักฆ่ามืออาชีพ และคำที่บอกกล่าวว่าพี่น้องถูกฆ่าทำให้ข้านึกสงสัยตั้งแต่อยู่ที่ศาลเฟิ่งหลี่แล้วว่าเขาน่าจะถูกหลอกมา แค่ยังปะติดปะต่อเรื่องไม่ได้เท่านั้น พอท่านพูดออกมาจึงได้เริ่มเข้าใจแต่เพราะเหตุใดพวกมันจึงต้องสังหารลู่ฮูหยิน”“เรื่องนี้คงต้องใช้เวลาสืบสวนอีกสักหน่อย เจ้าไม่ต้องห่วงมากแล้ววันนี้เจ้าทำได้ยอดเยี่ยมมาก พี่หกเล่าให้ข้าฟังเกี่ยวกับแผนการของเจ้าแล้ว ฉลาดมากที่ต้อนพวกเขาจนมุมเช่นนั้น”“ข้าก็แค่ลองเสี่ยงดูเท่านั้น นึกไม่ถึงว่านักฆ่านั่นจะขี้ขลาดกว่าที่คิดเพราะเขายอมสารภาพออกมาเองแต่ก็ทำให้รู้ได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ ผู้บงการพวกเขาเป็นผู้หญิง”“อะไรนะ ผู้หญิงงั้นหรือ”“เพคะ คนร้ายพูดออกมาเองแต่ว่าเรื่องใบหน้าของผู้จ้างวาน คนร้ายบอกว่าไม่เห็นเพราะนางใช้ผ้าคลุมหน้าบังเอาไว้ท่านคิดว่าเรื่องนี้….”“เอาล่ะ พอได้แล้ววันนี้ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้วเจ้าเหนื่อยเกินไปแล้ว ดื่มชานี้เสร็จ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่  47 ท่านโกรธข้าหรือเพคะ

    “แต่ว่า…”“เจ้าไม่อยากอยู่ใกล้ ๆ ข้าหรอกหรือเยว่เฟย เหตุใดเจ้าเอาแต่หนีจนข้าเริ่มคิดเสียแล้วว่าเจ้ายังใช่คนเดิมที่เคยชื่นชอบข้ามากเหมือนดังเช่นแต่ก่อนอยู่หรือไม่”“ข้า…”“พักผ่อนเถอะ ข้าจะไม่ถามอะไรเจ้าอีกแล้ว”องค์ชายแปดค่อย ๆ ปล่อยนางและหันกลับไปนอนหงายพร้อมกับค่อย ๆ หลับตาลง ว่านเยว่เฟยเองก็หันไปมองเขาเช่นกัน มิใช่ว่านางไม่อยากอยู่กับเขาแต่นางจะอธิบายให้เขาฟังได้เช่นไรกันถึงเรื่องที่นางเองก็อยากจะรู้ว่าเหตุใดเจ้าของร่างถึงได้ถูกปองร้ายและทุก ๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ดูเหมือนจะมีนางเข้าไปเกี่ยวข้องอย่างเลี่ยงไม่ได้“องค์ชายท่านโกรธข้าหรือเพคะ”“นอนเถอะนี่ก็ดึกมากแล้ว”“จื่อหรง”เขายังนอนนิ่งและไม่ได้หันมามองนางเพียงแค่หลับตาแล้วพูดเท่านั้น“เจ้าคิดหรือไม่ว่าคนร้ายอาจจะรอวันที่เจ้ากลับไปที่จวนและลงมือกับเจ้า เหตุใดเจ้าถึงได้ไม่เชื่อว่าข้าสามารถปกป้องเจ้าได้ การอยู่ที่ตำหนักของข้าทำให้เจ้าอึดอัดมากเลยงั้นหรือ”“มิ ใช่เช่นนั้นนะเพคะ ข้ามิได้คิดเช่นนั้นเพียงแต่ว่าที่นี่เป็นวังหลวง ข้าเป็นท่านหญิงที่ยังมิได้อภิเษก การที่มาพักอยู่ที่นี่จะทำให้ท่านและฝ่าบาทถูกว่าร้ายได้ข้าไม่อยากให้พวกท่าน…

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่  48  เจ้าเป็นผู้ใดกันแน่

    “เคล้งง!!”ดาบในมือของว่านเยว่เฟยร่วงลงกับพื้นตรงหน้าระหว่างทั้งสอง สายตาของนางบ่งบอกว่าตกใจกับสิ่งที่เขาถาม ส่วนองค์ชายแปดทำสีหน้าราวกับพึ่งเคยเห็นคนตรงหน้าซึ่งเขาค่อนข้างมั่นใจ นับตั้งแต่เหตุการณ์ที่นางคิดช่วยผู้อพยพ ความรู้เรื่องยาและประลองพิณกับลู่ชิงอันจนถึงเรื่องนี้“เจ้าเป็นผู้ใดกันแน่”“องค์ชาย…ท่านหมายความว่าอย่างไร”“เจ้าไม่ใช่ว่านเยว่เฟย นางไม่มีความรู้เรื่องการแพทย์ ไม่มีทางดีดพิณขั้นสูงและยิ่งไม่มีทางมีจิตใจที่หวังดีกับผู้อื่น สิ่งที่เจ้าทำทั้งหมดนั่นแม้ว่าคนอื่นจะไม่สงสัยแต่วันที่ข้าไปพบเจ้าที่จวนหลังจากที่ฟื้นขึ้นมานั่น…”“หน้าตามันเป็นเช่นไร ตราหยกนั่นท่านรีบบอกข้ามา”“เจ้าจำอะไรเกี่ยวกับว่านเยว่เฟยไม่ได้เลย จำไม่ได้แม้กระทั่งว่าเคยทำสิ่งใดลงไปบ้าง”“อย่าถาม ๆ พึ่งจะมาจะรู้ได้อย่างไร”“เจ้าช่วยสองแม่ลูกที่ทำร้ายเจ้าเพราะเข้าใจผิด อีกทั้งยอมลดตัวให้นางสอนการอบผ้าและทำถุงหอม เจ้าทำตำรับยาที่เข้าใจง่ายส่งให้กับหมอหลวงในวังอีกทั้ง...”“พอก่อนเพคะ องค์ชายนี่ท่าน…”ฮ่าวจื่อหรงเดินเข้ามาและดึงนางเข้าและกอดนางเอาไว้แน่นราวกับว่ากลัวนางจะหายไปจากอ้อมกอดนี้“ต่อให้เจ้าเป็นผู้ใดม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18
  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่  49  นางไม่มีอะไรคู่ควร

    จวนสกุลว่านฮ่าวจื่อหรงเดินทางมาส่งเยว่เฟยด้วยตนเอง เมื่อเดินเข้ามาในจวนก็พบกับซูหลิงและว่านหนิงลี่น้องสาวที่คอยท่าอยู่หน้าห้องโถงใหญ่“คิดไม่ถึงว่าองค์ชายแปดจะมาส่งคุณหนูใหญ่ด้วยตนเอง นางไปสร้างภาระให้พระองค์เสียหลายวันพร้อมกับเรื่องอื้อฉาวทั้งหลายนั่น ขอบพระทัยองค์ชายที่ทรงช่วยเหลือสกุลว่าน”“อนุซูเกรงใจไปแล้ว ข้ากับนางเป็นคู่หมั้นกัน มีสิ่งใดที่ถือเป็นภาระกัน หากว่าวันนี้เยว่เฟยไม่บ่นคิดถึงเสนาบดีว่านข้าคงไม่ยอมให้นางกลับจวนเป็นแน่”“อะไรนะเพคะ!! หมายความว่าอย่างไรกันพี่ใหญ่ท่าน…”ว่านหนิงลี่เผลอพูดออกมาด้วยความตกใจที่พึ่งทราบว่าทั้งคู่เป็นคู่หมั้นกันแล้ว อนุซูยังคงนิ่งเมื่อได้รับรู้เรื่องนี้“ลี่เอ๋อร์อย่าเสียมารยาท องค์ชายเพคะเรื่องนี้จะเอามาพูดเรื่อยเปื่อยไม่ได้ ลู่ฮูหยินถูกสังหารคดีความยังไม่ปิดคนร้ายก็ยังจับตัวไม่ได้อีกทั้งครั้งนี้…ยังมีชื่อของเยว่เฟยเข้าไปพัวพันเกรงว่าการหมั้นหมายนี้คงไม่ง่ายนัก”“อนุซูอย่าได้เป็นห่วงเรื่องนั้น ข้าย่อมมีวิธีการแก้ปัญหาแต่สำหรับข้าแล้วเยว่เฟยคือคู่หมั้นและจะเป็นพระชายาของข้าเพียงคนเดียว”“แต่ว่าก่อนหน้านี้พระองค์กับพี่ใหญ่…นางไม่มีอะไรคู่ควร”

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18

บทล่าสุด

  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนพิเศษ 6 (ตอนจบ)

    “ลู่หนิงลี่” ผลักประตูเข้ามาโดยพลการ หมอฮ่าวและเยว่เฟยที่อยู่ในห้องหันมาและจื่อหรงก็ดึงคู่หมั้นของเขามาใกล้ ๆ ทันที“หนิงลี่ เธอมาทำอะไรที่นี่ พี่บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าหากไม่มีธุระก็ไม่ต้องมา”“พี่จื่อหรง พี่จะแต่งงานกับ...เธองั้นเหรอ”“ใช่ มีอะไรน่าตกใจกันล่ะ”“แล้วฉันล่ะ ฉันละคะพี่เอาฉันไปไว้ที่ไหนพี่จื่อหรงทั้ง ๆ ที่คุณพ่อของพี่ก็บอกว่าเรา…”“แต่พี่ก็บอกคุณพ่อไปแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอ พูดต่อหน้าเธอด้วยและวันนั้นเราก็คุยกันจบแล้ว คุณพ่อเธอก็รับรู้แล้วคุณพ่อพี่ก็เช่นกันดังนั้นระหว่างเราไม่มีอะไรเกินกว่าคำว่าคนรู้จัก”“แต่ว่าฉันรักพี่นะคะ”“ตายจริงใครมาวิ่งตามผู้ชายถึงที่นี่ล่ะเนี่ยเสียงดังออกไปถึงข้างนอก อ้อ เธออีกแล้วเหรอหนิงลี่”“พี่ชิงอัน!! ฉันเป็นน้องพี่นะ”ชื่อที่ถูกเรียกทำให้ว่านเยว่เฟยหันไปมองทันที “ลู่ชิงอัน” ในชุดกาวน์สีขาวเดินมามองหน้าผู้หญิงอีกคนที่ยืนหน้าประตูและหันเอาแฟ้มมาวางที่โต๊ะของจื่อหรง“พี่หรงนี่รายงานที่ขอไปวันก่อน ไม่มีอะไรผิดปกติวางใจได้ เธอคือ…ว่าที่พี่สะใภ้ของน้องเหรอ”“ใช่แล้วชิงอัน จริงสิเยว่เฟยนี่ลู่ชิงอัน เจ้าหน้าที่เทคนิคการแพทย์ในโรงพยาบาลนี้”“อะไรนะ

  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนพิเศษที่ 5

    คอนโดเยว่เฟย “คุณพักที่นี่เหรอ”“ค่ะ ฉันซื้อเอาไว้ตอนที่แม่เสียเมื่อหลายปีก่อน”“หรูจริง ๆ ด้วยแฮะ”“คุณหมอคงไม่รังเกียจคนว่างงานที่เอาแต่เขียนนิยายอย่างฉันหรอกใช่ไหมคะ”“คุณเคยเป็นหมอมาก่อนนี่ หมอศัลยกรรมสมองคนเก่งของโรงพยาบาลชื่อดังเสียด้วยทำไมคุณถึงลาออกล่ะ”“คุณสืบประวัติฉันเหรอคะ อยากโดนลงโทษเหรอคะคุณหมอ”“ไม่ใช่นะ ผมก็แค่… คุ้นชื่อคุณก็เลยไปสืบดูเท่านั้น ทำไมคุณถึงลาออกแล้วไปเป็นแอร์โฮสเตสละครับ”“อืม คงเพราะอยากจะพบคุณมั้งคะ สวรรค์คงจะกำหนดเอาไว้แบบนั้นตั้งแต่แรกแล้ว”“เยว่เฟย คำพูดของคุณทำไมดูโบราณจังเลยล่ะ”“อะไรนะ โบราณงั้นเหรอคะ”“ใช่ ผมว่าจะถามมานานแล้วแต่…”“เจ้าคือบุปผาในฤดู…”“เดี๋ยว!! อย่าพึ่งพูด”“หมอคะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”“เปล่า แต่ผมเคยได้ยินประโยคนี้”“อะไรนะคะ”ว่านเยว่เฟยมองดูฮ่าวจื่อหรงที่ยืนขึ้นและจับเธอเอาไว้พร้อมกับสบตาเธออีกครั้ง“เจ้าคือบุปผาในฤดูใบไม้ผลิสำหรับข้าเสมอ เยว่เฟยของข้า”ว่านเยว่เฟยยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อมองไปที่เขาอีกครั้ง ฮ่าวจื่อหรงเองก็เผลอร้องไห้ออกมาเช่นกันโดยที่เขาเองก็ไม่เข้าใจแต่เขารู้สึกว่าประโยคนี้ควรจะพูดตอนนี้กับเธอคนนี้เพียงคนเดียว“

  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนพิเศษที่ 4

    เธอขยับหนีเขาไม่ได้ ราวกับร่างกายถูกสะกดเอาไว้ให้หยุดนิ่งและเมื่อเขาเริ่มโน้มตัวเข้ามาใกล้ เธอก็เผลอตัวยื่นหน้าขึ้นไปรับสัมผัสที่คุ้นเคยเพราะในชาติก่อนว่านเยว่เฟยและท่านอ๋องฮ่าวจื่อหรงมักจะแสดงความรักต่อกันตลอดเวลาที่มีโอกาส ตลอดเวลาที่แต่งงานและใช้ชีวิตร่วมกันมาเกือบหกสิบปี พวกเขารักกันจนลมหายใจสุดท้ายจริง ๆ“อือ…อ๊ะ หมอคะ”แทนที่เขาจะหยุดแต่กลับเลือกที่จะดันตัวเธอเข้าไปในห้องข้างในและเริ่มยกตัวเธอเข้าไปวางที่เตียงของเขา เสียงหายใจหอบถี่เพราะความตื่นเต้นจนเธอเองก็รู้สึกได้เพราะเธอเองก็เป็นเหมือนกับเขา“ว่านเยว่เฟย คุณเป็นแม่มดเหรอ”“คะ? คุณหมอคุณพูดอะไรนะคะ ฉัน…อื้อ”เธอกำต้นแขนเขาแน่น หมอฮ่าวยังสวมชุดกาวน์สีขาวอยู่ตอนที่วิ่งตามเธอออกมาจากโรงพยาบาลและตอนนี้ก็กำลังจูบเธออย่างกระหายและกำลังซึมซับบางอย่างพร้อมกับความสับสนของเขาที่เริ่มคลี่คลายเมื่อได้เห็นหน้าเธออีกครั้ง“เยว่เฟย”“จื่อหรง…”“คุณต้องการผมหรือเปล่า”“ฉัน…”“เยว่เฟย ผมถามคุณว่า….”“อย่าถามอีกเลยค่ะ ฉันเป็นของคุณ… มาโดยตลอด”เสื้อกาวน์สีขาวและเสื้อโค้ชของเธอถูกโยนทิ้งไปคนละทาง ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพียงแค่เ

  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนพิเศษที่ 3

    ว่านเยว่เฟยมองสบตาเขา แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเธอจึงขยับหน้าเข้าไปใกล้เขาโดยไม่รู้ตัว ฮ่าวจื่อหรงเองก็ราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่างให้ทำในสิ่งที่เขาไม่เคยทำมาก่อนกับคนไข้ของตัวเอง เมื่อริมฝีปากของทั้งคู่ทาบปิดกันสนิทและเริ่มขยับเข้าหากันอย่างเผลอตัว ภาพในหัวก็เกิดขึ้นในสมองของหมอฮ่าวทันที“เจ้าคือบุปผาในฤดูใบไม้ผลิสำหรับข้าเสมอ… เยว่เฟยของข้า”“อ๊ะ!!”ว่านเยว่เฟยตกใจเมื่อคุณหมอฮ่าวถอยออกและกึ่งผลักเธอออกมาทันทีด้วยท่าทางที่ตกใจเมื่อหันมามองหน้าเธอชัด ๆ อีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองและทำไมถึงได้เห็นภาพแบบนั้นในหัวเวลาที่เขาจูบเธอ และนี่เป็นสิ่งที่หมอไม่ควรทำกับคนไข้ของตัวเอง“ผม… ผมขอโทษ ขอตัวก่อน”“คุณ…”เยว่เฟยไม่ร้องตามเขาแม้ว่าอยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สัมผัสจากริมฝีปากนั้นคุ้นเคยจนทำให้เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้ง คงมีเพียงแค่เธอคนเดียวที่จดจำเขาได้ไม่มีวันลืม“จื่อหรง… ท่านช่างใจร้ายนัก เหตุใดต้องปล่อยข้าเอาไว้เช่นนี้ หากรู้ว่าต้องเป็นเช่นนี้ข้าไม่ตามท่านมาหรอกคนใจร้าย ฮือ…”“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!!”ฮ่าวจื่อหรงยืนหน้าแดงอยู่ที่หน้าห้องคนไข้พิเศษของเขา สิ่งที่เขาเห็นตอน

  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน    ตอนพิเศษที่ 2

    แววตาของเธอรื้นไปด้วยน้ำตาทันที ไม่ใช่เพราะยังปรับแสงไม่ได้แต่เพราะชื่อที่พึ่งจะได้ยิน เธอพยายามลุกขึ้นมาและมองเขาใกล้ ๆ ชัด ๆ อีกครั้ง คุณหมอเห็นว่าเธอพยายามจะลุกขึ้นมาซึ่งเป็นเรื่องน่าประหลาดที่คนไข้จะสามารถลุกขึ้นมาได้ทั้ง ๆ ที่หมดสติไปหลายวันอีกทั้งเธอยังบาดเจ็บตามตัวอยู่หลายแห่ง“คุณค่อย ๆ ลุกอย่าพึ่งรีบร้อน…คนไข้ครับ นี่คุณทำอะไร”“จะ…จื่อ…คุณ…. ชื่อ….”สายตาที่หันมามองสบตาเธอนั้นนิ่งไป และเมื่อทั้งคู่สบตากันก็เหมือนจะมีบางอย่างทำให้คุณหมอฮ่าวหยุดนิ่งไปเช่นกัน ทำไมเขาถึงได้รู้สึกคุ้นเคยกับเธอแบบนี้ และรู้สึกเหมือนกับเคยรู้จักเธอมาก่อนทั้ง ๆ ที่เขามั่นใจว่าเขาไม่เคยเจอเธอแน่ ๆ“ตอนนี้คนไข้รู้สึกยังไงบ้างครับ”“จื่อ.... หรง”หมอฮ่าวชะงักไปเมื่อเธอเรียกชื่อเขาเฉย ๆ อย่างคนคุ้นเคย เขาหันไปขมวดคิ้วและมองเธออีกครั้งด้วยความแปลกใจกึ่งสงสัย สีหน้าของเธอซีดเซียวแต่ยังคงสวยมาก ๆ เพราะเธอเป็นแอร์โฮสเตสละมั้งถึงได้มีหน้าตาที่สวยแม้แต่ตอนที่ป่วยก็ยังดูสวยอยู่“คุณ รู้จักผมเหรอครับ”เพียงคำถามนั้นก็ทำเอาเธอปากสั่นและน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาไม่หยุดจนเขาตกใจ กล่องทิชชูถูกยกมาวางที่ตรงหน้าและเขาก็รี

  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนพิเศษที่ 1 กลับมาอีกครั้ง

    โรงพยาบาล ติ๊ด ติ๊ด….. เสียงของใครคนหนึ่งที่คุยกับคนอีกหนึ่งหรือสองคนไม่แน่ใจเพราะสติที่ยังไม่เข้าที่เข้าทาง เสียงที่ดังขึ้นมาแม้ว่าจะจับใจความอะไรไม่ได้แม้ว่าหูจะเริ่มได้ยินเสียงที่ชัดขึ้นแต่ร่างกายกลับยังไม่ตอบสนองอย่างที่ต้องการ เมื่อค่อย ๆ เริ่มหายใจ ลมเย็น ๆ ที่อยู่ปลายจมูกก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ต้องพยายามขนาดนั้น แม้ว่าจะมองไม่เห็นตัวคนพูดแต่เสียงที่เริ่มชัดขึ้นก็ทำให้ร่างที่นอนอยู่ค่อย ๆ กะพริบตาขึ้น ราวกับหลับไปนานแสนนานและแสงที่เริ่มไม่คุ้นเคยนี้ก็ทำให้ “ว่านเยว่เฟย” หลับตาลงไปอีกครั้ง “ข้าอยู่ที่ไหน เกิดใหม่อีกแล้วงั้นหรือ ท่านพี่ท่านพาข้ามาที่ใดข้าไม่อยากจากท่านไป นานเหลือเกินแล้วที่เราจากกัน แม้จะเพียงแค่ปีเดียวที่ท่านด่วนจากไปแต่ข้าไม่มีทางลืมท่าน จื่อหรง…พาข้าไปกับท่านด้วย” “เยว่เฟยยอดรักของข้า อีกไม่นานเราจะได้พบกัน…อีกครั้ง” “อย่าไปเพคะท่านพี่ รอข้าก่อนฮ่าวจื่อหรง อย่าไป!! รอข้าก่อน” “รอ…รอก่อน…หรง…จื่อหรง” เสียงงึมงำนั้นเรียกความสนใจของพยาบาลสาวที่กำลังปรับเครื่องช่วยหายใจอยู่ เมื่อคนไข้มีการตอบสนองเธอจึงเรียกคุณหมอทันที “คุณหมอคะ ดูเหมือนว่าคนไข้จะมีการตอบสนอ

  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่  62  ความรักที่สมบูรณ์ (ตอนจบ) 

    เยว่เฟยไม่รอช้าเพราะนางเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี นางผลักเขาลงไปและเริ่มใช้ลิ้นกับองค์ชายทันที อกแน่น ๆ ที่นางเฝ้าฝันว่าสักวันจะกัดจนเขาต้องร้องขอความเห็นใจ กล้ามท้องที่เป็นลอนทุกครั้งที่กระแทกเข้าออก ทั้งหมดนี้เป็นของนางเพียงคนเดียว“อ๊าา จื่อหรง อื้อ…”"เยว่เฟยเจ้างดงามยิ่งนัก เมื่อมองเช่นนี้แล้วข้าจะ…เริ่มทนไม่ไหว"“ท่าน…จะทนได้กี่ครั้งกันนะท่านพี่”“เจ้ายั่วข้าเช่นนี้ อย่าหวังว่าคืนนี้จะได้พัก”“อ๊าา ข้าเอง ข้าขยับเองเพคะ อ๊าา ท่านพี่ เสียวมาก อื้อ…”จื่อหรงเองก็เริ่มเกร็งหน้าท้องระหว่างที่นางขย่มเขาอยู่ด้านบน ทั้งท่วงท่าและลีลาที่ยั่วยวนนี้มีหรือเขาจะทนไหว ไม่นานเขาก็แตะทางสวรรค์จนนางสั่งให้เขาเป็นผู้ทำบ้างเพราะนางไม่ยอมหยุด เป็นครั้งแรกที่จื่อหรงรู้สึกว่าเยว่เฟยร้องขอเรื่องแบบนี้ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เพียงแค่สามรอบนางก็เริ่มอยากจะพักแล้ว“อ๊าา แน่นดีจัง โอ๊วว ท่านพี่ เสียวมาก ลึกมาก อ๊าา…”“รอบนี้จบเราควรจะพักได้แล้ว เจ้าต้องพักแล้วเยว่เฟย”“อื้อ ก็ได้เพคะ อ๊าา เร่งอีกนิดจะ…ไม่ไหวแล้วว อ๊าา”กว่าพายุรักจะสงบลงก็เกือบจะรุ่งสาง คู่บ่าวสาวที่พึ่งเข้าพิธีส่งตัวนอนซุกในอกของกันและกันบนเตี

  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่  61 “ข้ายังไม่เหนื่อย” (NC)

    “อย่ามัวแต่พูด เข้ามาเสียทีข้ารอนานแล้ว อ๊าา….”สิ้นเสียงเรียกร้องนั้นเขาก็ตอบสนองนางทันทีเพราะตัวเขาเองก็อดทนรอเวลานี้มาแสนนานแล้วเช่นกัน หลายวันที่เกิดเรื่องขึ้นพวกเขาแทบจะไม่ได้พักผ่อนเลยแม้ว่าจะอยู่ในห้องเดียวกันก็มิอาจทำเรื่องเช่นนี้ได้เพราะเกรงคนจะสงสัย“อาา แน่นมาก...”แรงกระแทกและเสียงครางดังกว่าทุกครั้งและความต้องการของทั้งสองคนก็มีมากเช่นเดียวกัน“อ๊าา ลึกอีกเพคะ อ๊าา เสียวมากเลย อื้อ…”“เยว่เฟยข้าจะทนไม่ไหว ขอแก้ตัวอีกรอบนะไม่ไหวแล้ว อาา…”ไม่นานหลังจากนั้นองค์ชายแปดก็เกร็งตัวขึ้นมา เยว่เฟยเองก็คาดไม่ถึงว่าเขาจะถึงสวรรค์เร็วเช่นนี้ ดูท่าคืนนี้นางคงต้องเหนื่อยอย่างที่เขาพูดเอาไว้จริง ๆ เพราะองค์ชายแปดอัดอั้นมานานหลายวัน คืนนี้คงไม่ปล่อยในนางนอนกอดเขาอย่างเดียวดังเช่นหลายคืนที่ผ่านมาเป็นแน่“จื่อหรง ข้าขอพัก อ๊ะ!! อย่าพึ่งเข้ามา ข้า อ๊าา จื่อหรง”“อีกทีนะ ไม่นานหรอกรอบนี้… เยว่เฟยเจ้ารัดข้าแน่นเกินไปแล้ว”“ก็บอกแล้วว่าขอพักก่อนท่านก็ไม่ยอม อ๊าา ต้องโดนเช่นนี้แหละ”“เจ้ากล้าทำเช่นนี้กับสามี ไม่กลัวว่าข้าจะเอาคืนหรือ อาา เยว่เฟยทนไม่ไหวแล้วข้า…อาา!!”“แฮก แฮก…”“ข้ายังไม่เหนื่อ

  • ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน   ตอนที่  60  มันจบแล้วเยว่เฟย

    “ชิงอัน… ชิงอัน!! ไม่นะ”องค์ชายแปดจับชีพจรของลู่ชิงอันและค่อย ๆ จับไหล่ของลู่อี้เทียนเป็นเชิงปลอบ เขารู้ทันทีว่านางจะไม่ลืมตาขึ้นมาอีกแล้ว ลู่อี้เทียนกอดร่างน้องสาวเอาไว้แน่น ร่างของซูหลิงถูกยกออกมานอกห้อง บัดนี้เรื่องราวและคดีที่ต้องไขกระจ่างจนหมดสิ้นอีกทั้งตัวผู้บงการ ฆาตกรก็ล้วนแต่จบชีวิตลงที่นี่ในวันนี้จนหมดสิ้น“เยว่เฟย… เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”“จื่อหรง…”“มันจบแล้วเยว่เฟย มันจบแล้ว”“ข้าส่งนางไปได้แล้ว…”ฮ่าวจื่อหรงกอดเยว่เฟยเอาไว้แน่น นางตัวสั่นไปทั้งตัวเพราะไม่เคยเห็นเรื่องเช่นนี้มาก่อนในชีวิตนี้หรือแม้แต่ชีวิตก่อนหน้านี้เองก็ตาม หลังจากข่าวการตายของซูหลิงแพร่ออกไปราวกับว่านหนิงลี่เองก็จะรับรู้ ไม่นานหลังจากนั้นนางเองก็จากไปอย่างสงบเช่นกันเพราะพิษที่นางได้รับนั้นกัดกินภายในจนมิอาจช่วยได้ อีกอย่างเมื่อไม่มีซูหลิงหนิงลี่ก็ไม่ต่างกับผู้ที่ไร้หลักยึด นางจึงไม่มีกำลังใจจะสู้ต่อ “ท่านพ่อเจ้าคะ”“พ่อดีใจที่จนถึงตอนนี้ พ่อไม่เคยทำผิดต่อท่านแม่ของเจ้าเลยแม้แต่ครั้งเดียว ก่อนหน้านั้นพ่อรู้สึกผิดกับท่านแม่ของเจ้าและเจ้ามาโดยตลอด”“ท่านพ่อ เรื่องทุกอย่างมันผ่านไปหมดแล้วนะเจ้าคะ ท่านก็อย่า

DMCA.com Protection Status