เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 37 ของขวัญจากองค์ชาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-12 09:19:32บทที่เกี่ยวข้อง
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 38 แล้วหม่อมฉันเล่าเพคะ
ลู่ชิงอันยังไม่ทราบข่าวการหมั้นหมายระหว่างทั้งคู่นางจึงยืนมองว่านเยว่เฟยด้วยความสงสัยและส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับองค์ชายแปดจนเยว่เฟยนึกขำกับท่าทีเช่นนี้“แม่นางลู่ ไม่จำเป็นต้องมากพิธีเช่นนี้ ครั้งก่อนเจ้าบาดเจ็บเพราะข้าเป็นต้นเหตุ ดังนั้น…”“หาได้ไม่เพคะ คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ทราบว่าหม่อมฉันเอาตัวเข้าปกป้ององค์ชายและพระองค์ก็ทรงมีเมตตาส่งทั้งยาและหมอหลวงไปให้ที่จวนไม่ขาด หม่อมฉันและสกุลลู่ซาบซึ้งยิ่งนักดังนั้นจึงได้…”“น่าซาบซึ้งจนน้ำตาไหลเลยล่ะ”“เยว่เฟยข้า…”ว่านเยว่เฟยหันมามองเขาด้วยท่าทางไม่พอใจนิด ๆ และจะเดินหนีแต่องค์ชายแปดกลับดึงรั้งนางเอาไว้ต่อหน้าลู่ชิงอันที่หุบยิ้มเมื่อเห็นว่าจื่อหรงดึงแขนท่านหญิงว่านเอาไว้เดิมทีลู่ชิงอันคิดว่าข่าวที่ร่ำลือไปทั่วเมืองหลวงจะทำให้องค์ชายแปดตัดสินพระทัยเรื่องหมั้นหมายกับนางได้ แต่ดูจากภาพที่เห็นตรงหน้าแล้วคิดว่านางคงจะพลาดเรื่องบางอย่างไปเสียแล้ว“อย่าพึ่งไปสิ”“ปล่อยมือก่อนเพคะ คนมากมายเช่นนี้…”“ไม่เห็นจะเป็นอะไรไป เจ้ากับข้าเป็นคู่หมั้นกันแล้วนี่”“อะไรนะเพคะ!!” / ลู่ชิงอันลู่ชิงอันเผลอพูดออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ นางคิดไม่ถึงว่าจะเข้าว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 39 สำรวจห้องลับ (NC)
ใบหน้าของนางอยู่ใกล้เขาเพียงลมหายใจกั้น เยว่เฟยรู้ดีว่าเขาพานางเข้ามาที่นี่เพื่ออะไร เมื่อเขาค่อย ๆ ก้มลงมาและจูบนางเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ดึงนางเข้ามากอดจนแนบชิด“อืม…จื่อหรง”“เจ้าชอบห้องนี้หรือไม่”“ข้ายังไม่ทันได้เห็นทุกส่วนเลยจะบอกได้เช่นไรว่าชอบหรือไม่”“อยากเห็นงั้นหรือ ไม่ยากหรอกข้าจะพาเจ้าดูเอง”“อ๊ะ แต่ว่าท่าน…ทำสิ่งใดเหตุใดต้องถอดชุดข้าด้วย”“เพราะว่ามันเกะกะและ…ข้าไม่อยากให้ชุดเจ้าเปียก”“ท่าน!! อื้อ..เดี๋ยวก่อน ข้างนอกจะไม่มีคนสงสัยหรือ”“ไม่มี หากข้าไม่เปิดออกไปก็ไม่มีผู้ใดเปิดเข้ามาที่นี่ได้ ไม่ต้องห่วงจางจิ้งกับสาวใช้ของเจ้าคงกำลังเตรียมของว่างอยู่ข้างใน พวกเขาคิดว่าเราเดินชมสวนกันไม่มารบกวนเราหรอก”“แต่ข้าไม่ได้…อ๊ะ จื่อหรงอย่านะ”มือของเขาดึงชุดของนางออกจนเกือบหมดและถูกโยนไปที่โต๊ะในห้อง เสียงน้ำตกทำให้เยว่เฟยรู้สึกหวั่นไหวและตื่นเต้นเมื่อถูกเขาอุ้มมาที่เตียงไม้ที่ค่อนข้างเย็นเพราะในนี้อยู่ในห้องที่เป็นหิน แต่ผ้าบุนวมนั้นนุ่มและมีกลิ่นหอมไม่ต่างกับห้องในตำหนัก“อ๊ะ จื่อหรง อือ….”ฮ่าวจื่อหรงเริ่มถอดชุดของตัวเองออกและโยนออกไป แผงอกกว้างแข็งแรงของเขาทำให้นางหายใจไม่ทั่วท้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 40 ชอบน้ำเย็นหรอกหรือ (NC)
“อ๊าา ท่านจะเกินไปแล้ว ไหนบอกว่า…อึ๊ยย!! จะอุ้มไปเฉย ๆ อาา…แฮก แฮก”“ข้าบอกจะอุ้มไปแต่ไม่ได้บอกว่าจะอุ้มไปอย่างเดียวนี่”ขานางเกี่ยวกับเอวเขาไว้แน่น เขาแวะทุกที่ที่อยากจะกินนาง เมื่อถึงหน้าห้องอาบน้ำด้านหลัง ร่างของนางก็ถูกพิงไปที่ผนังที่เป็นไม้ เขาเริ่มอัดแรงกระแทกตรงหน้าห้องนี้อีกครั้งและดูดดึงหน้าอกจนเยว่เฟยแทบไม่มีเสียงร้องออกมา นางไม่เคยคิดว่าคนนิ่ง ๆ บุคลิกสุขุมและมากวิชาความรู้เช่นองค์ชายแปดจะสามารถทำเรื่องแบบนี้ได้ยาวนานขนาดนี้ “อ๊าา จื่อหรง…”“ข้ารู้แล้ว พร้อมกันเลยนะ อาา…. เยว่เฟย”เยว่เฟยแทบจะเป็นลมคาอกของเขาเมื่อน้ำรักที่ถูกพ่นเข้าไปเริ่มไหลย้อนออกมาจนไหลลงไปที่ขาของเขาเอง ในห้องอาบน้ำมีเพียงอ่างอาบน้ำใหญ่เพียงสระเดียวซึ่งดูแล้วน่าจะถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ“น้ำเย็นจะทำให้ร่างกายฟื้นตัวเร็ว”“ฟื้นตัวเร็วงั้นหรือ ท่านหมายจะ อื้อ…อือ…”เขายังมีแรงเหลือเฟือในการรังแกนาง แต่ที่จริงแล้วทำเพื่อมิให้นางตกใจกับน้ำที่เย็นในสระเท่านั้นเมื่อเขาค่อย ๆ หย่อนกายลงพร้อม ๆ กับนางที่ถูกอุ้มอยู่“อ๊ะ!! เย็นจริงด้วย ว้าว…”“เอ่อ เจ้าชอบน้ำเย็นหรอกหรือ”“ใช่แล้วเพคะ แต่น้ำนี่เย็นต่างจากน้ำที่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 41 เหตุร้ายที่สกุลลู่
“เจ้าว่าอย่างไรนะ เกิดอะไรขึ้นเหตุใดสกุลลู่ถึงถูกลอบโจมตีได้”“ตอนนี้ยังสืบไม่ทราบสาเหตุพ่ะย่ะค่ะ ทราบเพียงแต่ว่ารองแม่ทัพลู่ได้รับบาดเจ็บและฮูหยินลู่…เอ่อ”“มีอะไร”“ลู่ฮูหยินถูกฆ่าตายในที่เกิดเหตุพ่ะย่ะค่ะ”จื่อหรงหันมามองว่านเยว่เฟยที่ยืนฟังข่าวนี้ด้วยตัวที่เริ่มสั่น ไม่คิดว่าสกุลลู่จะถูกลอบโจมตี แต่เพราะวันนี้ใต้เท้าลู่และลู่ชิงอันเข้าวังทั้งสองจึงปลอดภัยแต่ลู่ฮูหยินกลับถูกฆ่า“เยว่เฟยเจ้ากลับจวนไปก่อน เสร็จธุระที่สกุลลู่แล้วข้าจะแวะไปหาเจ้าที่จวน”“แต่ว่าหม่อมฉัน…อยากไปดูด้วยเพคะ”“ไม่ได้ สถานที่พึ่งจะเกิดเหตุไปยังมีหลายอย่างที่ต้องสอบสวน ข้าจะไปหาลู่อี้เทียนดูว่าเขาพอจะรู้หรือไม่ว่ามันเกิดจากผู้ใด”“เช่นนั้นท่านก็ต้องระวังตัวให้มาก ๆ บางทีอาจจะเพราะข่าวลือของท่านกับลู่ชิงอัน…”“อย่าพึ่งด่วนสรุปอะไรทั้งนั้นข้าจะให้จางจิ้งคุ้มกันเจ้าไปถึงจวน อย่าปฏิเสธมิเช่นนั้นข้าจะไม่วางใจปล่อยเจ้ากลับไปได้”“แต่ว่า…”“เจ้าเลือกเอาว่าจะรอข้าอยู่ที่นี่หรือกลับไปรอที่จวน”“หม่อมฉัน…”ไม่ทันที่นางจะได้ตอบสิ่งใด ทหารองครักษ์ในวังก็รีบแจ้งข่าวมายังตำหนักขององค์ชาย เป็นรายงานจากเสนาบดีว่าน บิดาของเยว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 42 ศาลเฟิ่งหลี่
“ข้าน่ะหรือจะประชด”“จื่อหรง…. ท่านรู้หรือไม่ว่าท่านโกหกไม่เก่งเอาเสียเลย”“ข้าเองก็เคยพูดไปแล้วเช่นกันว่าข้าไม่พอใจมากที่เจ้าพูดถึงชายอื่นต่อหน้าข้า”“แต่ท่านควรแยกแยะสิเพคะ ข้าก็แค่ถามเท่านั้นหากนอกจากลู่ฮูหยินที่ถูกสังหารแล้ว ทรัพย์สินและคนอื่น ๆ ไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บเลยหรือเพคะ”ฮ่าวจื่อหรงเองพึ่งจะสะกิดใจนึกได้ตามที่นางถามตอนนี้เอง เขาพบว่าคนในสกุลลู่นอกจากลู่ฮูหยินและลู่อี้เทียน คนอื่น ๆ แทบจะไม่ได้รับบาดเจ็บอีกทั้งทรัพย์สินในจวนก็ไม่ได้มีสิ่งใดเสียหาย“ค่อนข้างชัดเจนว่าครั้งนี้การลอบสังหารจงใจถูกให้เข้าใจผิด หรือว่าพวกมันตั้งใจจะมาสังหารลู่ฮูหยินตั้งแต่แรกแต่ทำเป็นเบี่ยงเบนประเด็นเพื่อมาที่เจ้า แต่เท่าที่ข้ารู้มาลู่ฮูหยินผู้นี้แทบจะไม่เคยออกจากจวนไปที่ใดเลย ไม่สนิทกับฮูหยินขุนนางที่ไหนอีกทั้งนางยังแทบจะไม่ออกงานสังคมอื่นเลยแล้วเหตุใดจึงถูกฆ่าตายได้”“ยิ่งคิดยิ่งซับซ้อนยิ่งนัก แล้วข้าจะกลับจวนได้เมื่อใดเล่าเพคะ”“ตอนนี้ข้าคิดว่าเจ้าคงต้องอยู่ในวังหลวงไปก่อน”“แต่ว่าเช่นนี้คงจะดูไม่เหมาะสมเท่าใดนัก”“อะไรที่ไม่เหมาะ เจ้ากับข้าเป็นคู่หมั้นกันอย่างถูกต้อง เสด็จพ่อเรียกเจ้าเข้าวัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 43 ชี้ตัวผู้ต้องหา
ประตูหน้าศาลปิดลงเพื่อมิให้คนข้างนอกได้เห็น ลู่ชิงอันกำลังจะหันไปมองแต่บางอย่างกลับสะกดนางเอาไว้ทำให้นางขยับตัวไม่ได้อีกทั้งยังไม่สามารถพูดออกมาได้เมื่อมีเดินเข้ามาในศาลและไปยืนตรงหน้าใต้เท้าหร่วนและคนร้าย “ว่านเยว่เฟยคำนับใต้เท้า ท่านเรียกข้ามาที่นี่ในวันนี้ต้องการสิ่งใดจากข้า”“มีคนกล่าวหาท่านหญิงว่าท่านเป็นผู้บงการพวกมันไปลอบสังหารคนสกุลลู่ ดังนั้นวันนี้ข้าน้อยจึงได้เชิญท่านมาเพื่อสอบสวน”“ข้างั้นหรือ มันผู้ใดที่กล้าพูดเช่นนั้น เจ้าหรือ”นางหันมามองนักฆ่าที่ถูกมัดอยู่ตรงหน้า นักฆ่าเห็นนางและสายตาที่ใช้เหยียดคนที่ว่านเยว่เฟยชอบทำมันจึงไม่รั้งรอที่จะกล่าวโทษนางทันที ลู่ชิงอันเมื่อเห็นใบหน้าสตรีที่พึ่งหันมาก็พยายามขยับตัวแต่นางกลับทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งดูเหตุการณ์เฉย ๆ เมื่อเหลือบไปมองที่องค์ชายหกจึงรู้ว่านี่คงเป็นแผนการที่เขาเตรียมการมากแล้ว“ท่านหญิง…ท่านจะทำสิ่งใด”“ข้าก็กำลังจะถามอยู่นี่อย่างไร ว่าผู้ใดที่มันกล้ากล่าวโทษข้า”“ท่านอย่างไรเล่า!! ท่านนั่นแหละที่ว่าจ้างให้พวกข้าไปฆ่าคนสกุลลู่ ท่านยังบอกอีกว่าให้ฆ่าคุณหนูลู่ชิงอันแต่วันที่ข้าไปนางกลับไม่อยู่ที่จวนข้าเลยตามหาและไปพบกับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 44 จวนสกุลลู่
คนร้ายชักสีหน้าตกใจอีกครั้ง ลู่ชิงอันหลับตาลงเพราะหมดความหวังกับความโง่ของนักฆ่าที่ไม่อาจแยกแยะได้ว่าผู้ใดกันแน่คือว่านเยว่เฟยตัวจริง “ดูเหมือนว่าเจ้าจะเลือกผิดอีกแล้ว ข้าคิดว่าเรื่องนี้คงต้องเปลี่ยนวิธีการสอบสวนแล้วล่ะ”“เจ้าหน้าที่!! พาคนร้ายกลับไปขังรอการไต่สวนขั้นต่อไป!!”""ขอรับ""“รอเดี๋ยวก่อนขอรับ ขะ ข้าน้อย…ยอมสารภาพแล้ว ผู้ที่จ้างวานข้าน้อยมิได้บอกว่าเป็นผู้ใดขอรับ”“ปัง!!”“อะไรนะนี่เจ้าให้การเท็จอย่างนั้นหรือ เจ้าอยากถูกโบยหรืออย่างไร”“ข้าน้อยมิกล้าขอรับใต้เท้า เพียงแต่ว่าผู้ที่จ้างวานข้าน้อยเป็นสตรีเช่นเดียวกันอีกทั้งข้าน้อยยังไม่เคยเห็นหน้าจริง ๆ ของนางแต่นางบอกกับพวกข้าน้อยว่าหากว่ามีผู้จับได้ก็ให้แจ้งกับทางการว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คือท่านหญิงว่านเยว่เฟยขอรับ”องค์ชายหกหันไปมองผู้พิพากษาอีกครั้ง เขาพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อให้ผู้พิพากษาจัดการต่อ“เช่นนั้นก็แสดงว่าผู้ที่ว่าจ้างเจ้า มิใช่ท่านหญิงว่านเยว่เฟยสินะ”“ขอรับ ข้าน้อยพูดเรื่องจริงไม่กล้าโกหกอีกแล้ว เดิมทีข้าน้อยและพวกเป็นนักฆ่ารับจ้าง วันนั้นมีผู้ว่าจ้างมาจ้างงานแต่คนไม่พอดังนั้นก็เลยให้พวกข้าน้อยปะปนเข้าไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 45 เรื่องผิดพลาดของลู่ชิงอัน
“ท่าน…ท่าน...”“พูดมาสิ!! เจ้ามีหลักฐานหรือพยานรู้เห็นหรือไม่ถึงได้มาชี้หน้ากล่าวหาข้าว่าเป็นฆาตกร เจ้าสำคัญถึงขนาดไหนที่ข้าต้องให้ค่า ชีวิตเจ้าเองก็ไม่ได้สำคัญอีกอย่างมีอะไรที่คนอย่างเจ้าสู้ข้าได้!!”“ว่านเยว่เฟย!! ท่าน….”“ชิงอัน…พอเถอะ”“ท่านพ่อ…แต่ว่า...”“ข้าบอกให้เจ้าหยุดได้แล้ว!!”“ที่ข้ามาวันนี้เพื่อจะเคารพศพลู่ฮูหยิน แต่ดูจากการต้อนรับแขกของสกุลลู่แล้วทำให้ข้ารู้ถึงมารยาทจนต้องจดจำไปอีกนานเลยล่ะ”“ท่านหญิงข้าน้อยต้องขอโทษแทนนางด้วย ข้าน้อยสั่งสอนบุตรสาวไม่ดีขอท่านหญิงอย่าได้เอาความกับนาง…”“ใต้เท้าลู่ข้ามิได้อยากเอาความกับนางแต่นี่เป็นอีกครั้งที่นางไร้มารยาทกับข้า ครั้งแรกที่วังหลวงและในครั้งนี้ข้าเห็นแก่หน้าท่านและลู่ฮูหยินที่ล่วงลับหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกข้าขอตัวก่อน”“ใต้เท้าลู่ครั้งนี้ข้าจะไม่เอาผิดนางเพราะเห็นว่าท่านหญิงไม่เอาความ”“พี่ใหญ่!!”“แต่หากมีครั้งต่อไปอย่าหาว่าข้าและท่านหญิงไม่เกรงใจสกุลลู่”“ขอบพระทัยองค์รัชทายาทที่ทรงเมตตาพ่ะย่ะค่ะ”“องค์ชายแปดเพคะ หม่อมฉัน….”ลู่ชิงอันหันไปมองฮ่าวจื่อหรงด้วยความหวังสุดท้ายแม้ว่าจะริบหรี่ก็ตาม แต่สายตาที่เขาหันก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16
บทล่าสุด
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนพิเศษ 6 (ตอนจบ)
“ลู่หนิงลี่” ผลักประตูเข้ามาโดยพลการ หมอฮ่าวและเยว่เฟยที่อยู่ในห้องหันมาและจื่อหรงก็ดึงคู่หมั้นของเขามาใกล้ ๆ ทันที“หนิงลี่ เธอมาทำอะไรที่นี่ พี่บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าหากไม่มีธุระก็ไม่ต้องมา”“พี่จื่อหรง พี่จะแต่งงานกับ...เธองั้นเหรอ”“ใช่ มีอะไรน่าตกใจกันล่ะ”“แล้วฉันล่ะ ฉันละคะพี่เอาฉันไปไว้ที่ไหนพี่จื่อหรงทั้ง ๆ ที่คุณพ่อของพี่ก็บอกว่าเรา…”“แต่พี่ก็บอกคุณพ่อไปแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอ พูดต่อหน้าเธอด้วยและวันนั้นเราก็คุยกันจบแล้ว คุณพ่อเธอก็รับรู้แล้วคุณพ่อพี่ก็เช่นกันดังนั้นระหว่างเราไม่มีอะไรเกินกว่าคำว่าคนรู้จัก”“แต่ว่าฉันรักพี่นะคะ”“ตายจริงใครมาวิ่งตามผู้ชายถึงที่นี่ล่ะเนี่ยเสียงดังออกไปถึงข้างนอก อ้อ เธออีกแล้วเหรอหนิงลี่”“พี่ชิงอัน!! ฉันเป็นน้องพี่นะ”ชื่อที่ถูกเรียกทำให้ว่านเยว่เฟยหันไปมองทันที “ลู่ชิงอัน” ในชุดกาวน์สีขาวเดินมามองหน้าผู้หญิงอีกคนที่ยืนหน้าประตูและหันเอาแฟ้มมาวางที่โต๊ะของจื่อหรง“พี่หรงนี่รายงานที่ขอไปวันก่อน ไม่มีอะไรผิดปกติวางใจได้ เธอคือ…ว่าที่พี่สะใภ้ของน้องเหรอ”“ใช่แล้วชิงอัน จริงสิเยว่เฟยนี่ลู่ชิงอัน เจ้าหน้าที่เทคนิคการแพทย์ในโรงพยาบาลนี้”“อะไรนะ
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนพิเศษที่ 5
คอนโดเยว่เฟย “คุณพักที่นี่เหรอ”“ค่ะ ฉันซื้อเอาไว้ตอนที่แม่เสียเมื่อหลายปีก่อน”“หรูจริง ๆ ด้วยแฮะ”“คุณหมอคงไม่รังเกียจคนว่างงานที่เอาแต่เขียนนิยายอย่างฉันหรอกใช่ไหมคะ”“คุณเคยเป็นหมอมาก่อนนี่ หมอศัลยกรรมสมองคนเก่งของโรงพยาบาลชื่อดังเสียด้วยทำไมคุณถึงลาออกล่ะ”“คุณสืบประวัติฉันเหรอคะ อยากโดนลงโทษเหรอคะคุณหมอ”“ไม่ใช่นะ ผมก็แค่… คุ้นชื่อคุณก็เลยไปสืบดูเท่านั้น ทำไมคุณถึงลาออกแล้วไปเป็นแอร์โฮสเตสละครับ”“อืม คงเพราะอยากจะพบคุณมั้งคะ สวรรค์คงจะกำหนดเอาไว้แบบนั้นตั้งแต่แรกแล้ว”“เยว่เฟย คำพูดของคุณทำไมดูโบราณจังเลยล่ะ”“อะไรนะ โบราณงั้นเหรอคะ”“ใช่ ผมว่าจะถามมานานแล้วแต่…”“เจ้าคือบุปผาในฤดู…”“เดี๋ยว!! อย่าพึ่งพูด”“หมอคะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”“เปล่า แต่ผมเคยได้ยินประโยคนี้”“อะไรนะคะ”ว่านเยว่เฟยมองดูฮ่าวจื่อหรงที่ยืนขึ้นและจับเธอเอาไว้พร้อมกับสบตาเธออีกครั้ง“เจ้าคือบุปผาในฤดูใบไม้ผลิสำหรับข้าเสมอ เยว่เฟยของข้า”ว่านเยว่เฟยยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อมองไปที่เขาอีกครั้ง ฮ่าวจื่อหรงเองก็เผลอร้องไห้ออกมาเช่นกันโดยที่เขาเองก็ไม่เข้าใจแต่เขารู้สึกว่าประโยคนี้ควรจะพูดตอนนี้กับเธอคนนี้เพียงคนเดียว“
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนพิเศษที่ 4
เธอขยับหนีเขาไม่ได้ ราวกับร่างกายถูกสะกดเอาไว้ให้หยุดนิ่งและเมื่อเขาเริ่มโน้มตัวเข้ามาใกล้ เธอก็เผลอตัวยื่นหน้าขึ้นไปรับสัมผัสที่คุ้นเคยเพราะในชาติก่อนว่านเยว่เฟยและท่านอ๋องฮ่าวจื่อหรงมักจะแสดงความรักต่อกันตลอดเวลาที่มีโอกาส ตลอดเวลาที่แต่งงานและใช้ชีวิตร่วมกันมาเกือบหกสิบปี พวกเขารักกันจนลมหายใจสุดท้ายจริง ๆ“อือ…อ๊ะ หมอคะ”แทนที่เขาจะหยุดแต่กลับเลือกที่จะดันตัวเธอเข้าไปในห้องข้างในและเริ่มยกตัวเธอเข้าไปวางที่เตียงของเขา เสียงหายใจหอบถี่เพราะความตื่นเต้นจนเธอเองก็รู้สึกได้เพราะเธอเองก็เป็นเหมือนกับเขา“ว่านเยว่เฟย คุณเป็นแม่มดเหรอ”“คะ? คุณหมอคุณพูดอะไรนะคะ ฉัน…อื้อ”เธอกำต้นแขนเขาแน่น หมอฮ่าวยังสวมชุดกาวน์สีขาวอยู่ตอนที่วิ่งตามเธอออกมาจากโรงพยาบาลและตอนนี้ก็กำลังจูบเธออย่างกระหายและกำลังซึมซับบางอย่างพร้อมกับความสับสนของเขาที่เริ่มคลี่คลายเมื่อได้เห็นหน้าเธออีกครั้ง“เยว่เฟย”“จื่อหรง…”“คุณต้องการผมหรือเปล่า”“ฉัน…”“เยว่เฟย ผมถามคุณว่า….”“อย่าถามอีกเลยค่ะ ฉันเป็นของคุณ… มาโดยตลอด”เสื้อกาวน์สีขาวและเสื้อโค้ชของเธอถูกโยนทิ้งไปคนละทาง ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพียงแค่เ
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนพิเศษที่ 3
ว่านเยว่เฟยมองสบตาเขา แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเธอจึงขยับหน้าเข้าไปใกล้เขาโดยไม่รู้ตัว ฮ่าวจื่อหรงเองก็ราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่างให้ทำในสิ่งที่เขาไม่เคยทำมาก่อนกับคนไข้ของตัวเอง เมื่อริมฝีปากของทั้งคู่ทาบปิดกันสนิทและเริ่มขยับเข้าหากันอย่างเผลอตัว ภาพในหัวก็เกิดขึ้นในสมองของหมอฮ่าวทันที“เจ้าคือบุปผาในฤดูใบไม้ผลิสำหรับข้าเสมอ… เยว่เฟยของข้า”“อ๊ะ!!”ว่านเยว่เฟยตกใจเมื่อคุณหมอฮ่าวถอยออกและกึ่งผลักเธอออกมาทันทีด้วยท่าทางที่ตกใจเมื่อหันมามองหน้าเธอชัด ๆ อีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองและทำไมถึงได้เห็นภาพแบบนั้นในหัวเวลาที่เขาจูบเธอ และนี่เป็นสิ่งที่หมอไม่ควรทำกับคนไข้ของตัวเอง“ผม… ผมขอโทษ ขอตัวก่อน”“คุณ…”เยว่เฟยไม่ร้องตามเขาแม้ว่าอยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สัมผัสจากริมฝีปากนั้นคุ้นเคยจนทำให้เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้ง คงมีเพียงแค่เธอคนเดียวที่จดจำเขาได้ไม่มีวันลืม“จื่อหรง… ท่านช่างใจร้ายนัก เหตุใดต้องปล่อยข้าเอาไว้เช่นนี้ หากรู้ว่าต้องเป็นเช่นนี้ข้าไม่ตามท่านมาหรอกคนใจร้าย ฮือ…”“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!!”ฮ่าวจื่อหรงยืนหน้าแดงอยู่ที่หน้าห้องคนไข้พิเศษของเขา สิ่งที่เขาเห็นตอน
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนพิเศษที่ 2
แววตาของเธอรื้นไปด้วยน้ำตาทันที ไม่ใช่เพราะยังปรับแสงไม่ได้แต่เพราะชื่อที่พึ่งจะได้ยิน เธอพยายามลุกขึ้นมาและมองเขาใกล้ ๆ ชัด ๆ อีกครั้ง คุณหมอเห็นว่าเธอพยายามจะลุกขึ้นมาซึ่งเป็นเรื่องน่าประหลาดที่คนไข้จะสามารถลุกขึ้นมาได้ทั้ง ๆ ที่หมดสติไปหลายวันอีกทั้งเธอยังบาดเจ็บตามตัวอยู่หลายแห่ง“คุณค่อย ๆ ลุกอย่าพึ่งรีบร้อน…คนไข้ครับ นี่คุณทำอะไร”“จะ…จื่อ…คุณ…. ชื่อ….”สายตาที่หันมามองสบตาเธอนั้นนิ่งไป และเมื่อทั้งคู่สบตากันก็เหมือนจะมีบางอย่างทำให้คุณหมอฮ่าวหยุดนิ่งไปเช่นกัน ทำไมเขาถึงได้รู้สึกคุ้นเคยกับเธอแบบนี้ และรู้สึกเหมือนกับเคยรู้จักเธอมาก่อนทั้ง ๆ ที่เขามั่นใจว่าเขาไม่เคยเจอเธอแน่ ๆ“ตอนนี้คนไข้รู้สึกยังไงบ้างครับ”“จื่อ.... หรง”หมอฮ่าวชะงักไปเมื่อเธอเรียกชื่อเขาเฉย ๆ อย่างคนคุ้นเคย เขาหันไปขมวดคิ้วและมองเธออีกครั้งด้วยความแปลกใจกึ่งสงสัย สีหน้าของเธอซีดเซียวแต่ยังคงสวยมาก ๆ เพราะเธอเป็นแอร์โฮสเตสละมั้งถึงได้มีหน้าตาที่สวยแม้แต่ตอนที่ป่วยก็ยังดูสวยอยู่“คุณ รู้จักผมเหรอครับ”เพียงคำถามนั้นก็ทำเอาเธอปากสั่นและน้ำตาก็เริ่มไหลออกมาไม่หยุดจนเขาตกใจ กล่องทิชชูถูกยกมาวางที่ตรงหน้าและเขาก็รี
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนพิเศษที่ 1 กลับมาอีกครั้ง
โรงพยาบาล ติ๊ด ติ๊ด….. เสียงของใครคนหนึ่งที่คุยกับคนอีกหนึ่งหรือสองคนไม่แน่ใจเพราะสติที่ยังไม่เข้าที่เข้าทาง เสียงที่ดังขึ้นมาแม้ว่าจะจับใจความอะไรไม่ได้แม้ว่าหูจะเริ่มได้ยินเสียงที่ชัดขึ้นแต่ร่างกายกลับยังไม่ตอบสนองอย่างที่ต้องการ เมื่อค่อย ๆ เริ่มหายใจ ลมเย็น ๆ ที่อยู่ปลายจมูกก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ต้องพยายามขนาดนั้น แม้ว่าจะมองไม่เห็นตัวคนพูดแต่เสียงที่เริ่มชัดขึ้นก็ทำให้ร่างที่นอนอยู่ค่อย ๆ กะพริบตาขึ้น ราวกับหลับไปนานแสนนานและแสงที่เริ่มไม่คุ้นเคยนี้ก็ทำให้ “ว่านเยว่เฟย” หลับตาลงไปอีกครั้ง “ข้าอยู่ที่ไหน เกิดใหม่อีกแล้วงั้นหรือ ท่านพี่ท่านพาข้ามาที่ใดข้าไม่อยากจากท่านไป นานเหลือเกินแล้วที่เราจากกัน แม้จะเพียงแค่ปีเดียวที่ท่านด่วนจากไปแต่ข้าไม่มีทางลืมท่าน จื่อหรง…พาข้าไปกับท่านด้วย” “เยว่เฟยยอดรักของข้า อีกไม่นานเราจะได้พบกัน…อีกครั้ง” “อย่าไปเพคะท่านพี่ รอข้าก่อนฮ่าวจื่อหรง อย่าไป!! รอข้าก่อน” “รอ…รอก่อน…หรง…จื่อหรง” เสียงงึมงำนั้นเรียกความสนใจของพยาบาลสาวที่กำลังปรับเครื่องช่วยหายใจอยู่ เมื่อคนไข้มีการตอบสนองเธอจึงเรียกคุณหมอทันที “คุณหมอคะ ดูเหมือนว่าคนไข้จะมีการตอบสนอ
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 62 ความรักที่สมบูรณ์ (ตอนจบ)
เยว่เฟยไม่รอช้าเพราะนางเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี นางผลักเขาลงไปและเริ่มใช้ลิ้นกับองค์ชายทันที อกแน่น ๆ ที่นางเฝ้าฝันว่าสักวันจะกัดจนเขาต้องร้องขอความเห็นใจ กล้ามท้องที่เป็นลอนทุกครั้งที่กระแทกเข้าออก ทั้งหมดนี้เป็นของนางเพียงคนเดียว“อ๊าา จื่อหรง อื้อ…”"เยว่เฟยเจ้างดงามยิ่งนัก เมื่อมองเช่นนี้แล้วข้าจะ…เริ่มทนไม่ไหว"“ท่าน…จะทนได้กี่ครั้งกันนะท่านพี่”“เจ้ายั่วข้าเช่นนี้ อย่าหวังว่าคืนนี้จะได้พัก”“อ๊าา ข้าเอง ข้าขยับเองเพคะ อ๊าา ท่านพี่ เสียวมาก อื้อ…”จื่อหรงเองก็เริ่มเกร็งหน้าท้องระหว่างที่นางขย่มเขาอยู่ด้านบน ทั้งท่วงท่าและลีลาที่ยั่วยวนนี้มีหรือเขาจะทนไหว ไม่นานเขาก็แตะทางสวรรค์จนนางสั่งให้เขาเป็นผู้ทำบ้างเพราะนางไม่ยอมหยุด เป็นครั้งแรกที่จื่อหรงรู้สึกว่าเยว่เฟยร้องขอเรื่องแบบนี้ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เพียงแค่สามรอบนางก็เริ่มอยากจะพักแล้ว“อ๊าา แน่นดีจัง โอ๊วว ท่านพี่ เสียวมาก ลึกมาก อ๊าา…”“รอบนี้จบเราควรจะพักได้แล้ว เจ้าต้องพักแล้วเยว่เฟย”“อื้อ ก็ได้เพคะ อ๊าา เร่งอีกนิดจะ…ไม่ไหวแล้วว อ๊าา”กว่าพายุรักจะสงบลงก็เกือบจะรุ่งสาง คู่บ่าวสาวที่พึ่งเข้าพิธีส่งตัวนอนซุกในอกของกันและกันบนเตี
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 61 “ข้ายังไม่เหนื่อย” (NC)
“อย่ามัวแต่พูด เข้ามาเสียทีข้ารอนานแล้ว อ๊าา….”สิ้นเสียงเรียกร้องนั้นเขาก็ตอบสนองนางทันทีเพราะตัวเขาเองก็อดทนรอเวลานี้มาแสนนานแล้วเช่นกัน หลายวันที่เกิดเรื่องขึ้นพวกเขาแทบจะไม่ได้พักผ่อนเลยแม้ว่าจะอยู่ในห้องเดียวกันก็มิอาจทำเรื่องเช่นนี้ได้เพราะเกรงคนจะสงสัย“อาา แน่นมาก...”แรงกระแทกและเสียงครางดังกว่าทุกครั้งและความต้องการของทั้งสองคนก็มีมากเช่นเดียวกัน“อ๊าา ลึกอีกเพคะ อ๊าา เสียวมากเลย อื้อ…”“เยว่เฟยข้าจะทนไม่ไหว ขอแก้ตัวอีกรอบนะไม่ไหวแล้ว อาา…”ไม่นานหลังจากนั้นองค์ชายแปดก็เกร็งตัวขึ้นมา เยว่เฟยเองก็คาดไม่ถึงว่าเขาจะถึงสวรรค์เร็วเช่นนี้ ดูท่าคืนนี้นางคงต้องเหนื่อยอย่างที่เขาพูดเอาไว้จริง ๆ เพราะองค์ชายแปดอัดอั้นมานานหลายวัน คืนนี้คงไม่ปล่อยในนางนอนกอดเขาอย่างเดียวดังเช่นหลายคืนที่ผ่านมาเป็นแน่“จื่อหรง ข้าขอพัก อ๊ะ!! อย่าพึ่งเข้ามา ข้า อ๊าา จื่อหรง”“อีกทีนะ ไม่นานหรอกรอบนี้… เยว่เฟยเจ้ารัดข้าแน่นเกินไปแล้ว”“ก็บอกแล้วว่าขอพักก่อนท่านก็ไม่ยอม อ๊าา ต้องโดนเช่นนี้แหละ”“เจ้ากล้าทำเช่นนี้กับสามี ไม่กลัวว่าข้าจะเอาคืนหรือ อาา เยว่เฟยทนไม่ไหวแล้วข้า…อาา!!”“แฮก แฮก…”“ข้ายังไม่เหนื่อ
ข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน ตอนที่ 60 มันจบแล้วเยว่เฟย
“ชิงอัน… ชิงอัน!! ไม่นะ”องค์ชายแปดจับชีพจรของลู่ชิงอันและค่อย ๆ จับไหล่ของลู่อี้เทียนเป็นเชิงปลอบ เขารู้ทันทีว่านางจะไม่ลืมตาขึ้นมาอีกแล้ว ลู่อี้เทียนกอดร่างน้องสาวเอาไว้แน่น ร่างของซูหลิงถูกยกออกมานอกห้อง บัดนี้เรื่องราวและคดีที่ต้องไขกระจ่างจนหมดสิ้นอีกทั้งตัวผู้บงการ ฆาตกรก็ล้วนแต่จบชีวิตลงที่นี่ในวันนี้จนหมดสิ้น“เยว่เฟย… เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”“จื่อหรง…”“มันจบแล้วเยว่เฟย มันจบแล้ว”“ข้าส่งนางไปได้แล้ว…”ฮ่าวจื่อหรงกอดเยว่เฟยเอาไว้แน่น นางตัวสั่นไปทั้งตัวเพราะไม่เคยเห็นเรื่องเช่นนี้มาก่อนในชีวิตนี้หรือแม้แต่ชีวิตก่อนหน้านี้เองก็ตาม หลังจากข่าวการตายของซูหลิงแพร่ออกไปราวกับว่านหนิงลี่เองก็จะรับรู้ ไม่นานหลังจากนั้นนางเองก็จากไปอย่างสงบเช่นกันเพราะพิษที่นางได้รับนั้นกัดกินภายในจนมิอาจช่วยได้ อีกอย่างเมื่อไม่มีซูหลิงหนิงลี่ก็ไม่ต่างกับผู้ที่ไร้หลักยึด นางจึงไม่มีกำลังใจจะสู้ต่อ “ท่านพ่อเจ้าคะ”“พ่อดีใจที่จนถึงตอนนี้ พ่อไม่เคยทำผิดต่อท่านแม่ของเจ้าเลยแม้แต่ครั้งเดียว ก่อนหน้านั้นพ่อรู้สึกผิดกับท่านแม่ของเจ้าและเจ้ามาโดยตลอด”“ท่านพ่อ เรื่องทุกอย่างมันผ่านไปหมดแล้วนะเจ้าคะ ท่านก็อย่า
