LOGINShare
หาเงินอันดับแรก
Last Updated:
2025-02-17 23:03:29บรรดานักเรียนกรูกันเข้ามาเพื่อจับไป่เจินเจิน แต่กลับถูกเหวี่ยงไปคนละทิศละทาง ตอนนี้ไป๋เจินเจินกำลังกระทืบนักเรียนชายสามคน และเตะพวกเขาลงน้ำไปแล้ว อาจารย์พากันเข้ามาห้ามและเข้าข้างเว่ยซูถิง ชี้หน้าต่อว่าไป๋เจินเจินรุนแรง
“ไป๋เจินเจิน หยุดเดี๋ยวนี้นะ!! เจ้าช่างก่อเรื่องไม่จบไม่สิ้นการเรียนก็ไม่เคยพัฒนา ข้าจะไล่เจ้าออกเจ้าไม่คู่ควรกับสำนักศึกษานี้จริงๆ”
“แปะๆๆ ..อาจารย์ฉู่ ท่านเอ่ยวาจาได้ดีนักข้าปรบมือให้เลย ข้าก่อเรื่องเช่นนั้นหรือ มิใช่พวกนางที่หาเรื่องข้าก่อนหรอกหรือ อ้ออีกอย่างที่เรียนไม่ได้มิใช่เพราะข้าโง่ แต่ตั้งแต่เข้ามาที่นี่พวกเจ้ารังเกียจไม่ยอมสอนข้า ล่วงเลยมาเกือบปีพวกเจ้าก็ไม่เคยเห็นข้าเป็นลูกศิษย์ มิใช่ข้าไม่คู่ควรกับสำนักศึกษาพวกเจ้า หากแต่เป็นสำนักศึกษาของเจ้าต่างหากที่ไม่คู่ควรกับข้า กลับล่ะเห็นหน้าพวกเจ้าแล้วคลื่นไส้ น่าขยะแขยง”
ไป๋เจินเจินเดินออกไปเกือบถึงประตูรั้วก่อนจะนึกบางอย่างได้ นางเดินกลับมาพร้อมกับหิ้วคอเสื้อของเว่ยซูถิงกับซูซินเอ๋อร์โยนลงกลางสระน้ำ ก่อนจะหาไม้ยาวๆมาเขี่ยให้พวกนางลอยออกไปกลางสระ ใครที่จะเข้าไปช่วยถูกไป๋เจินเจินเตะลงสระทุกคนและห้ามขึ้นฝั่ง ไม่นานมือปราบก็มาถึงหลังจากสอบถามเรื่องราว เถียนหลงหัวหน้ามือปราบเอ่ยถามเด็กสาวตรงหน้า ปกตินางเรียบร้อยยิ่งนัก เขาเป็นคนหาทางให้นางได้เข้าเรียนที่นี่ตามที่สหายของเขาบิดาของนางขอร้อง
“อาเจินเจ้าทำเรื่องนี้จริงหรือ”
“อืม”
“รู้ไหมว่าพ่อเจ้าจะเดือดร้อนนะ”
“ท่านอา บิดาข้าเดือดร้อนไปตั้งแต่มีคนแอบอ้างความดีความชอบของเขาแล้ว”
เถียนหลง ถอนหายใจไป๋จิ้งเล่าให้บุตรสาวฟังด้วยหรือ เรื่องนี้มัน
“เป็นพวกนางที่เริ่มก่อน เมื่อวานผลักข้าลงน้ำ ข้าป่วยไข้ขึ้นทั้งคืนมาวันนี้ก็ยังไม่หยุดหาเรื่อง กระต่ายจนตรอกยังรู้จักกัดคน ข้ามีบิดาต้องดูแลหากไม่สู้เสียเลยไม่รู้ว่าวันไหนจะถูกคนแกล้งจนตาย ว่าไงจะจับก็จับไม่จับข้าจะกลับบ้าน ข้ามานานแล้วท่านพ่อจะกินมื้อเที่ยง"
"ใครจะมาเอาชีวิตเจ้า พูดจาให้ร้ายคนอื่น"
ฉู่หวายรังเกียจนังเด็กบ้านจนคนนี้มานานแล้ววันนี้ถือโอกาสไล่ออกเสียเลย
"เหอะๆๆ ...อาจารย์ฉู่ ข้าเรียนไม่ได้เรื่องเพราะพวกท่านไม่ยอมสอนข้าต่างหาก แต่คุณชายจินท่านนั้นเล่าเห็นตั๋วเงินตำลึงคำนวณจากสายตาน่าจะเกือบห้าพันตำลึง แค่เพียงพูดจาสามสี่ประโยคมิต้องทำการสอบอันใดเลยก็ได้เข้าเรียนแล้ว เขาฉลาดกว่าข้าหรือว่าเงินตำลึงมันทำให้เขาอยู่ๆ ก็ฉลาดขึ้นมา"
ฉู่หวายปาดเหงื่อ ตรงนี้มีทั้งอาจารย์ใหญ่ มีทั้งราชครูจ้าว นังเด็กนี่ไปเห็นอะไรมากันเขากำลังจะเอ่ยปากแต่นางกลับเอ่ยต่อ
"วางใจเถอะ คุณชายจิน คุณชายฝาง คุณชายสวี ข้าเห็นเท่านี้แหละ เป็นข้าได้เงินมาเกือบสามหมื่นตำลึงไม่มาสอนแล้ว ไปเปิดร้านน้ำชาดีกว่า ข้ากลับล่ะใครอยากจะเรียนที่นี่กัน ขนาดอาจารย์ยังไร้คุณธรรมเสียเวลาชีวิตข้าหมด ไปและนะ บ๊าย"
นางกำลังสาวเท้าออกจากตรงนั้นแต่ทว่าไป๋เจินเจินรับรู้ถึงกระแสอันตรายที่เย็นยะเยือกแผ่มาถึงนาง เมื่อหันกลับไปก็เจอกับบุรุษร่างสูง ใบหน้าฟ้าประทานมาก เขากับอาจารย์ในสำนักกำลังเดินมาหาพวกนางที่ก่อเรื่อง มีคนลงไปช่วยเว่ยซูถิงกับสหายขึ้นมาแล้ว นางร้องไห้จะเป็นจะตาย ก่อนจะปรี่มาหาไป่เจินเจินเพื่อตบตี
แต่นางหมุนเท้าหลบได้ก่อนจะแสร้งขัดขามิให้คนเห็น เว่ยซูถิงหน้าคะมำปากแตกกินขี้ดินริมสระน้ำเข้าไปเต็มปากเต็มคำ จ้าวหย่งเฉิงสูดลมหายใจยาวๆ เหล่าอาจารย์ปาดเหงื่อทันที อาจารย์ใหญ่ที่เพิ่งกลับมามิได้อยู่เมืองหลวงมานานเมื่อได้ยินคำว่าสำนักศึกษาของเขาไร้คุณธรรมก็ให้โมโหเด็กสาวยิ่งนัก
จ้าวหย่งเฉิงมองเด็กสาวคนเมื่อวานที่เขาส่งเสื้อคลุมให้ นางดูแปลกไปจากเมื่อวานที่เจอก่อนจะเอ่ยกับเถียนหลง
"เรื่องของสำนักศึกษาข้าจัดการเองได้ เสียเวลาทำงานของท่านมือปราบแล้ว เชิญกลับเถอะ"
“เฮ้อ..สำนักศึกษาที่นี่วุ่นวายทุกวัน ท่านราชครูท่านคงปวดหัวไม่น้อย ข้าน้อยขอตัวขอรับ อาเจินมีเวลาอาจะไปเยี่ยมพี่ไป๋จิ้งนะ”
เด็กสาวพยักหน้าจากนั้นมือปราบก็พากันกลับไป มือปราบไปหมดแล้ว นักเรียนต่างมองหน้าอาจารย์และท่านราชครูหนุ่มของแคว้นก่อนจะก้มหน้าหลบสายตา จ้าวหย่งเฉิงเขาเห็นความยุ่งเหยิงจึงไม่รอสิบวันอีกแล้ว วันนี้เขาจะจัดการที่นี่ให้เรียบร้อย พรุ่งนี้เขาจะเริ่มการเรียนใหม่จัดระเบียบความยุ่งเหยิงสักที ก่อนจะลงโทษคนที่ร่วมก่อเรื่องทั้งหมด
“ทุกคนคัดกฎสำนักสามร้อยจบ สหายก่อเรื่องวิวาทพวกเจ้ากลับเห็นเป็นเรื่องสนุกไม่ห้ามปราม ส่วนคนที่มีส่วนร่วมในวันนี้คัดกฎสำนักคนละห้าร้อยจบ ส่งก่อนตะวันตกดินวันพรุ่งนี้ ส่วนเจ้าสองคนไป๋เจินเจิน เว่ยซูถิงคัดมาส่งคนละหนึ่งพันจบ”
จ้าวหย่งเฉิงเอ่ยกับไป๋เจินเจินและเว่ยซูถิง ทั้งคู่รับปากเบาๆ แต่ไป่เจินเจินคิดในใจ คัดกฎสำนักหรือ ที่นี่มีคนขี้เกียจอยู่เยอะอีกทั้งยังเงินหนาเสียด้วยข้าหาเงินได้แน่ๆ พรุ่งนี้ข้าจะลาออกทำไมต้องมาลำบากจับพู่กันแล้วไม่ได้เงิน
นางต้องหาคนที่เงินหนาให้มาจ้างนาง เรื่องคัดอักษรโบราณยากเสียที่ไหนกันเหอะๆๆ ไป๋เจินเจินยิ้มกริ่มนึกถึงเงินที่จะล้วงเอามาจากลูกคุณหนูที่มาเรียนเพราะพ่อแม่บังคับเหล่านี้อย่างอารมณ์ดี
Related chapters
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า สุนัขก็คือสุนัขชอบหมาหมู่
จ้าวหย่งเฉินที่เห็นสีหน้าไม่สลดของนางก็ให้คนอื่นๆ ไปก่อน แล้วหันไปเอ่ยกับนาง“ไป๋เจินเจิน..ตามไปที่ห้องหนังสือของข้า เจ้ามีเรื่องต้องอบรมมากนัก”เขาสั่งให้นางไปพบที่ห้องทำงานของเขา ไป๋เจินเจินเกาหัวแกรกๆ อะไรของเขาวะ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจ้าวหย่งเฉิงก็ไปรอตัวต้นเรื่องที่ห้องหนังสือ แต่ไป๋เจินเจินกลับไปขวางทางสวีข่ายเหยียน จินเสี่ยวฟงและฝางอี้หลุนเอาไว้ ทั้งสามคนมองหน้านาง ก่อนที่สวีข่ายเหยียนจะผลักไหล่ให้หลบไป แต่ไป๋เจินเจินจับมือของสวีข่ายเหยียนแล้วออกแรงบีบ เขาร้องทันที"เจ้าๆทำอะไรนังยาจก ปล่อยข้านะ""ปากดีอีกข้าจะหักมือเจ้า""นี่ไป๋เจินเจินปล่อยข่ายเหยียนนะ เจ้าต้องการอะไร"จินเสี่ยวฟงเอ่ยปากถามนาง ไป๋เจินเจินผลักสวี่ข่ายเหยียนไปอีกด้านก่อนจะเป่าปากแล้วเอ่ยขึ้น"คัดกฎสำนักห้าร้อยจบราคาสองตำลึง พวกเจ้าขี้เกียจข้ารู้ดี ได้เข้าเรียนก้เพราะเงินตำลึงที่แอบจ่ายใต้โต๊ะอาจารย์จอมละโมบพวกนั้น แต่ช่างเถอะเรืองนั้นไม่เกี่ยวกับข้า กฎสำนักที่ถูกลงโทษพวกเจ้าให้บ่าวช่วยเขียนคงไม่ได้หรอก ได้ยินว่าตาเฒ่าจ้างหย่งเฉิงราชครูคนนี้ฉลาดมากนัก ข้าเรียนไม่ได้เรื่อง แต่ถ้าเป็นเรื
Last Updated : 2025-02-17ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า สามจอมเสเพลแห่งเมืองหลวง
เชิงเขาหลังสำนัก จินเสี่ยวเฟิง ฝางอี้หลุน สวีข่ายเหยียนกับเด็กรับใช้ยืนรอนางอยู่ เมื่อมาถึงพวกเขาก็รีบมาหานาง ได้เวลาจะเข้าเรียนแล้วนะ"นี่ๆๆ เจ้ายาจกรีบๆหน่อยไม่ได้หรือไง""คุณชายสวี หากเรียกข้าเช่นนั้นอีกคำข้าจะให้สวีข่ายเฉิงปู่ของเจ้าจำหน้าไม่ได้เลยคอยดู ฝนหมึกมา กระดาษด้วย"เมื่อทุกอย่างพร้อมไป่เจินเจินก็ลงมือเขียนกฎสำนักที่มีกว่าสองพันข้อให้พวกเขาคนละแผ่น จินเสี่ยวเฟิงตาโต"เหมือนไปแล้ว นี่ดูเผินหรือตั้งใจดูก็เป็นลายมือข้า ฮ่าๆข้าจ้างเจ้าข้าจ้างฮ่าๆๆ""ข้าด้วยๆ สองตำลึงหรือ นี่ไป่เจินเจินข้าให้เจ้าเดือนละยี่สิบตำลึง ทำการบ้านให้ข้าเจ้าจะว่าอย่างไร"ฝางอี้หลุนเป็นบุตรชายคหบดีในเมืองหลวงเขาร่ำรวยเงินทองมากมาย ยี่สิบตำลึงแคะฟันเขายังไม่เกลี้ยงเลย ไป๋เจินเจินเห็นโอกาสก็รีบค้าทันทีก่อนจะเอ่ย"ข้าไม่เก่งเรื่องอื่น แต่ถ้าคำนวณ วาดภาพ หรือแต่งกลอนข้าทำได้ ที่สำนักข้าไม่อยากเรียนเองนั่นแหละ มานี่ข้าจะแต่งบทกวีให้พวกเจ้าลองอ่านหนึ่งบท"จากนั้นไป่เจินเจินก็ลอกเอาบทกวีของหลี่ไป๋ นักกวีชื่อดังมาหนึ่งบทซึ่งเป็นบทไม่ได้ยากมากนัก ทั้งสามตาโตทันที ไป่เจินเจินจึงกลายเป
Last Updated : 2025-02-17ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า วางแผนการตลาด
ไป๋เจินเจินตื่นมาทำอาหารเช้านางต้มข้าวต้มและหุงข้าวขาว จากนั้นเอาเนื้อหมูมาเคล้าเกลือซื้อพริกไทยมาจากหอโอสถห่อหนึ่งก็เอามาบดๆ คลุกเคล้ากันหมักเอาไว้ ไข่ไก่ถูกนำมาตีจนเนื้อไข่เนียน ไป๋เจินเจินเติมน้ำแล้วปรุงรสด้วยเกลือ เหยาะน้ำมันเล็กน้อยแล้วตีให้เข้ากันอีกที ช้อนฟองอากาศออกจนเนื้อที่ตีเนียนหุงข้าวและต้มข้าวเสร็จแล้วไป๋เจินเจินก็เพิ่มฟืนแค่หนึ่งท่อน ตั้งกระทะจนน้ำเดือดนำชามไข่ตุ๋นวางลงไป เงินสามตำลึงพอซื้อเพียงกระทะใบไม่ใหญ่แต่ก็พอให้สองพ่อลูกทำอาหารกินได้ไม่ลำบาก ไป่เจินเจินมองไปยังทางบิดาของร่างเดิม เพราะมีคนปองร้ายรัชทายาท เขาเข้าช่วยเหลือ เว่ยซูหยางพี่ชายเว่ยซูถิงแอบอ้างเอาผลงานไป เพราะว่าไป๋จิ้งเจ็บหนักจากการที่ถูกคนร้ายลงมือ เขานอนพักรักษาตัวอยู่มาวันหนึ่งมีคนจากจวนเสนาบดีมาหาแล้วสั่งให้เขาปิดปากเงียบเรื่องวันนั้น ไม่เช่นนั้นชีวิตเขากับบุตรสาวจะไม่ปลอดภัยไป๋จิ้งมีเพียงร่างเดิมเป็นบุตรสาวคนเดียวเท่านั้น เขาจึงยอมกล้ำกลืนแต่ตระกูลเว่ยยังไม่หยุดรังควานสุดท้ายเขาต้องออกจากบ้านที่อยู่มาแต่เด็ก ถูกกลั่นแกล้งถูกบีบจนไม่เหลืออะไรเลย ในที่สุดก็เหลือเงินก้อนสุดท้ายมาเช่าบ้านที่ตรอกแห่งน
Last Updated : 2025-02-17ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ทำการตลาด
ไป๋เจินเจินหยิบเอาสมุดเล่มเล็กๆ ที่นางตัดเองเป็นสมุดทำมือ นี่เป็นวิธีคำนวณหลักคณิตศาสตร์ของเด็กประถมปลายซึ่งในยุคนี้อาจารย์สำนักศึกษาที่เก่งๆ หลายคนยังคำนวณออกมาไม่ได้เลย คนในยุคสมัยนี้แม้ว่าจะเรียนหนังสือแต่หากเป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวเลขหรือคณิตศาสตร์นั้นพวกเขาแทบจะไม่รู้เรื่อง สวีข่ายเหยียนตาโตทันทีก่อนจะถามนางว่าเอามาจากที่ใดกัน“อาเจิน..บอกข้าทีไปเอามาจากไหน เอ่อเรียกข้าเหมือนอี้หลุนก็ได้”“พี่ข่ายเหยียน พี่อี้หลุน พี่เสี่ยวฟง บิดาของข้านับวันก็ป่วย ข้าขึ้นเขาไปเก็บสมุนไพรบ่อยๆ จะไปที่ร้านโอสถข้าก็ไม่มีเงินตำลึงไปซื้อ วันหนึ่งข้าเจอกับผู้อาวุโสคนหนึ่งเขาถามข้าว่าทำไม่ไปเรียน คงเห็นว่าข้าใสชุดสำนักศึกษากระมัง”“แล้วต่อจากนั้นเล่า” ฝางอี้หลุนใจร้อนอยากฟังจนจินเสี่ยวฟงตบศรีษะของเขาให้ฟังเงียบๆ“จากนั้นข้าก็ตอบไปว่า ข้าไปก็ไร้ประโยชน์อาจารย์เหล่านั้นไม่เต็มใจสอนข้า เพราะข้ายากจนไม่มีเงินจ่ายค่าเล่าเรียน ข้าๆๆ ฮือๆๆ ข้าพูดแล้วก็สะท้อนใจนัก ฮือๆๆ ผู้อาวุโสท่านนั้นเห็นว่าข้าอัดอั้นเขาจึงให้ข้าไปเจอกับเขาทุกวันหลังยามเซิน ข้าเรียนกับเขาได้สองเดือนจนพอเกือบจะทันพวกท่านแต่ๆๆ กลับถูกคุณหนูเ
Last Updated : 2025-02-17ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า พวกเขาปกป้องนางหรือ นี่มันแปลกเกินไป
ทางด้านสามคนที่กลับสำนักศึกษาเข้าห้องเรียนก็เดินผ่านคุณหนูทั้งหลายไปนั่งยังที่ประจำเพื่อรออาจารย์ เว่ยซูถิงไม่ได้อยากแต่งงานกับจินเสี่ยวฟงอยู่แล้ว นางแอบชอบรัชทายาทและนางอยากเป็นไท่จื่อเฟยมากกว่า พี่ชายได้ขึ้นชื่อว่ามีบุญคุณช่วยเหลือพระองค์ตอนที่ถูกลอบทำร้ายเมื่อปีที่แล้ว ยามนี้ไท่จื่อมักจะมาพูดคุยสนทนาที่จวนเสมอ นางขอท่านปู่ให้ถอนหมั้นนางกับจินเสี่ยวฟง แต่ท่านปู่ยังไม่รับปากเช่นนั้นนางจะหางทางเอง“หึ จนป่านนี้เพิ่งจะเข้าเรียน จ่ายเงินเข้ามาก็ยังเรียนไม่ได้น่าสงสารจริงๆ”“นี่เว่ยซูถิงสตรีปีศาจอย่างเจ้ากล้าต่อว่าคนอื่นหรือ หึ..อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ พี่ชายเจ้าพาเจ้าเข้ามาเรียนที่นี่ อาศัยแอบอ้างผลงานคนอื่นแล้วมาผยอง น่าสมเพช”“สวีข่ายเหยียน เจ้าพูดดีๆ นะใครแอบอ้าง พี่ชายข้าที่ผ่านมาไม่มีสิ่งใดให้ละอาย”“อ้อ..นี่เว่ยซูถิงข้าจินเสี่ยวฟงขอถามสักคำเถอะ พี่เจ้ากระบี่ยังตวัดสะเปะสะปะกลับบอกว่าคนเองเป็นวีรบุรุษอีกหรือ”“จินเสี่ยวฟง เจ้ามันขยะที่เรียนก็ไม่ได้เรื่องข้าจะถอนหมั้นเจ้า”“โย่ว..เจ้ารีบถอนเถอะ สตรีชั่วร้ายเช่นเจ้าใครได้ไปนับว่าชีวิตอัปมงคลยิ่งนัก”“เจ้าๆๆๆ”เว่ยซูถิงอับอายยิ่งนัก ยิ่งบ
Last Updated : 2025-02-17ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ข้าจะรับนางเป็นศิษย์ส่วนตัว
ไป่เจินเจินไม่รู้ว่าตนเองกำลังเป็นเป้าสายตาคนกลุ่มหนึ่ง อีกทั้งยังกำลังถูกอาจารย์เจ้าระเบียบหมายหัวอีกต่างหาก นางวิ่งลัดเลาะไปทั่วเขา วางกับดักเอาไว้ หากได้สัตว์ป่าสักตัวนางจะได้ไม่ต้องเสียเงินมาซื้อเนื้อหมูหรือซื้อไก่ สายตาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างสีขาวๆแวบๆ"หืมนี่มันของดีนี่นา อีกสามวันจะเป็นวันเกิดของท่านย่าพี่ข่ายเหยียนเอาไปให้เขาดีกว่า อย่างน้อยเขาก็ใจกว้าง"ไป๋เจินเจินวางกับดัก คนที่ตามมาดูก็งงว่านางทำอะไรเพื่อจะกลับไปรายงาน ไป๋เจินเจินวางกับดักทั่วภูเขา ที่นางเดินผ่าน ไม่นานก็มีแต่กับดักเต็มไปหมด บุรุษที่เฝ้าสังเกตการณ์ไม่รู้ว่านนางกำลังทำอะไรเห็นนางก้มๆเงย หลังจากวางกับดักแล้วก็ใจเย็นนอนบนกิ่งไม้รอให้เหยื่อมาติดกับสวบ!!เสียงกับดักทำงานแต่ไป๋เจินเจินไม่ลงมาดู ไม่นานก็ได้ยินอีก สวบ!! สวบ!! สวบ!! สวบ!! สวบ!!มู่ถิงน้ำตาคลอนี่มันกับดักบ้าอะไร นังเด็กน้อยนี่ฝีมือไม่ธรรมดาเลย หากเขาจัดการนางคุณชายเอาเรื่องเขาแน่ๆ ดูท่าทางจะสนใจปีศาจน้อยตัวนี้เสียด้วย มูาถิงเดินเขยกๆกลับไปรายงาน ไป๋เจินเจินยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย"เหอะ นึกว่าจะแน่ไอ้คนไม่เอาไหนเอ้ย" จากนั้นก็
Last Updated : 2025-02-17ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า เหตุใดเขาถึงหวั่นไหวกับนาง
จ้าวหย่งเฉิงเอ่ยลาบิดาของสาวน้อยก่อนจะเรียกให้นางตามไป ไป๋เจินเจินเดินตามเขามาด้วยสีหน้าไม่พอใจเท่าไหร่ เมื่อขึ้นบนรถม้าก็นั่งห่างจากเขาราวกับรังเกียจเขานักหนา จ้าวหย่งเฉิงยกยิ้มมุมปาก เด็กคนนี้ต้องสั่งสอนจริงๆรถม้าออกจากตรอกมาได้ครึ่งทางจ้าวหย่งเฉิงนั่งเคาะนิ้วเล่นเบาที่เก้าอี้ก่อนจะลงลมปราณทำให้รถมาสั่นโคลงไปมาทำให้ไป๋เจินเจินถลามาหาเขากอดเขาเอาไว้ทันทีจ้าวหย่งเฉิงโอบแผ่นหลังนางไว้กระซิบข้างหูเบาๆ "ไหนว่าบุรุษน่ารังเกียจ กอดข้าแน่นเพียงนี้หรือว่าข้าเป็นข้อยกเว้น หื้ม""อาจารย์จ้าว ปะ ปล่อยศิษย์เถอะเจ้าค่ะ"มือที่โอบนางเอาไว้ปล่อยเอวบางข้างหนึ่ง ก่อนจะก้มลงช้อนข้อพับแล้วเอาร่างบางมานั่งบนตักตนเอง เขาแผ่ลมปราณให้รถม้าส่ายไปมาจนคนตัวเล็กต้องโอบรอบคอเขาไว้เพราะกลัวตก จ้าวหย่งเฉิงสูดกลิ่นหอมของเส้นผมที่สะอาดบวกกับดอกไม้ที่นางแซมผมเอาไว้ ไป่๋เจินเจินนั่งบนตักเขาจนถึงสำนักศึกษา เขาไม่ให้นางลงได้แต่สั่งคนขับรถม้า"เสี่ยวจง...ไปหาอาจารย์หยุนบอกเอาชุดนักเรียนสตรีมาสามชุด"เสี่ยวจงรับคำแล้วเข้าไปในสำนัก ไป่เจินเจินพยายามดิ้นลงจากตักเขาแต่จ้าวหย่งเฉิงกระซิบข้างหูนาง"นั่งดีๆสิ เ
Last Updated : 2025-02-17ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า มารับไปเรียนพิเศษ
รถม้าเคลื่อนออกไปพร้อมกับมีบางคนที่มาถึงตรอกเช่นกัน บุรุษทั้งสองเดินสำรวจในตรอกจนมาถึงบ้านของไป๋จิ้ง หนึ่งในนั้นเคาะประตูเบาๆ ไป๋จิ้งเดินออกมาดูทันทีที่เห็นหน้าก็กำลังจะคุกเข่า แต่คนผู้นั้นกลับแตะข้อศอกไป๋จิ้งเอาไว้ก่อนจะเอ่ยเรียก"ท่านอาจารย์......ศิษย์อกตัญญูทำท่านลำบากแล้ว""ไม่ลำบากๆแต่อย่างไร ฮึกๆ ในที่สุดก็ได้พบกัน"ไป๋จิ้งสะอื้นเล็กน้อยจากนั้นทั้งสามคนเดินเข้ามาในบ้าน ไป๋เจินเจินนั่งวาดรูปอยู่ด้านใน นางได้ยินเสียงบิดาจึงเอ่ยถาม"ท่านพ่อ..ต้องการอันใดหรือไม่เจ้าคะ ให้ลูกไปหยิบให้ท่านดีหรือไม่"พ่อไม่ได้ต้องการอันใดหรอก ลูกนอนเถอะดึกแล้วพรุ่งนี้ต้องไปเรียนหนังสืออีก""พรุ่งนี้สำนักศึกษาหยุดเจ้าค่ะ ถ้าเช่นนั้นข้านอนก่อนแล้ว หากท่านพ่อประสงค์สิ่งใดก็ตะโกนเรียกลูกนะเจ้าคะ"ไป๋เจินเจินตะโกนกลับมา ไป๋จิ้งยิ้มให้กับประตูห้องของบุตรสาว เขาเดินเขยกๆไปยังโต๊ะกลางห้อง บุรุษมาใหม่ถอนหายใจทันที ไป๋จิ้งหันกลับมาก่อนจะส่ายหน้าให้เขาเป็นเชิงบอกว่าตนเองไม่เป็นไร ทั้งสามคนสนทนากันในห้องเสียงเบามากนัก ไม่มีใครได้ยิน ก่อนจะได้เวลาแล้วแยกย้ายกันไป หลังจากที่สองคนนั้นไปแล้ว
Last Updated : 2025-02-17
Latest chapter
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า อายอมให้เจ้าลงโทษ
"ท่านอา ข้าอยากไปเรียนกับอาเจิน เมื่อก่อนคนอื่นๆชอบดูถูกข้า หาว่าข้าไม่เอาไหนทั้งที่เป็นหลานสาวตระกูลบัณฑิต แต่ว่าข้าไม่ชอบคบค้ากับพวกเขานี่เจ้าคะ ตระกูลบัณฑิตจำต้องเก่งทุกคนหรือ อาเจินบอกว่าบางคนเกิดในตระกูลชาวนาทำนาไม่เป็นก็มี บางคนเกิดในตระกูลพ่อค้าขายของไม่เป็นก็มี"ทันทีที่หลานสาวพูดจบเขาก็หันมาหาคนตัวเล็กทันที ไป่เจินเจินพยักหน้าให้กับหายก่อนจะเอ่ยตอกย้ำ"ใช่เจ้าค่ะอาจารย์ ต้นไม้ยังมีตรงมีงอ คนเราไม่จำเป็นต้องเก่งเหมือนกัน บัณฑิตไม่ยอมให้ลูกหลานค้าขายบังคับศึกษาเล่าเรียน แต่กลับกันก็กีดกันพ่อค้ามิให้บุตรหลานรับราชการ ส่วนพวกตนเรียนมาเสียเปล่าดูถูกผู้อื่น แต่ทำตัวยิ่งกว่าขอทานรีดไปเอาเงินพวกเขาเพื่อแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ ยังกล้าเรียกตนเองว่าวิญญูชน""อาเจิน อย่าเสียมารยาท"ไป๋จิ้งหยวนตำหนิบุตรสาว เพราะนอกจากอาจารย์จ้าวแล้วยังมีอีกคนที่เพิ่งเดินออกมา จ้าวหย่งเฉิงมองหน้านาง วาจาเช่นนี้หากคนในสำนักบัณฑิตได้ยินเข้าคงกระอักเลือดตายแน่นอน แต่น่าแปลกคนที่ตระหนักถึงหลักการ มิยอมให้ใครมาทำลายกฎเกณฑ์ที่สร้างมาอย่างเช่นท่านย่าของเขากลับยืนฟังนางเอื้อนเอ่ยสงบนิ่ง ไม่โมโหหรือตำหนิสักนิด จ้าวห
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า พวกเจ้าไม่อยากอยู่ก็บอกดีๆสิ
เมื่อเข้าเฝ้าเรียบร้อยแล้ว ฮ่องเต้ก็เสด็จกลับไปยังตำหนักคุณหนิง ไป๋จิ้งหยวนเองก็ตามเสด็จไปด้วย ซ่งหว่านเดินมาดัหน้าเขาก่อนจะเอ่ย"องครักษ์ไป๋ มิเจอกันเสียนานท่านสบายดีหรือ ได้ข่าวว่าปีก่อน ไท่จื่อถูกคนลอบทำร้าย มีองครักษ์ที่ทิ้งหน้าที่คนหนึ่ง""ดูเหมือนจะใช่ ชื่ออะไรนะ ซ่งเอ๋อร์ อืมนั่นมิใช่หลานชายของคุณชายรองบ้านท่านหรอกหรือใต้เท้าซ่ง""หึ...ไป๋จิ้งหยวน ได้ไปไหว้หลุมศพฮูหยินบ้างหรือเปล่า ได้ยินว่าบุตรสาวเพิ่งปักปิ่นมิใช่หรือ หากข้าอยากทาบทามให้หลานชายคนโตของข้า มิทราบว่าใต้เท้าไป๋คิดเห็นเช่นไร"ฮูหยินของเขาถูกพิษเรื่องนี้เขารู้ดี ที่ต้องทำเป็นคนขาเป๋ เป็นเพียงทหารหนีหน้าที่เพราะต้องปกป้องบุตรสาว แต่บัดนี้อาเจินมีคนปกป้องแล้ว สกุลซ่งพวกเจ้าไม่อยากอยู่ก็บอกข้าดีๆสิ"เรื่องเซ่นไหว้ภรรยาใต้เท้าซ่งมิต้องมากังวลหรอก ส่วนบุตรสาวข้านั้นนางมีคู่หมายแล้ว หรือท่านมิได้ฟังราชโองการสมรสพระราชทานของบุตรสาวข้ากับราชครูจ้าว อ้อซ่งหว่านหวังว่าจะไม่ทำให้ท่านเสียหน้าในเรื่องนี้ ต้องขอตัวก่อนดูเหมือนฝ่าบาทจะเรียกหาข้าแล้ว"ไป๋จิ้งหยวนเดินจากไปโดยที่ไม่มองกลับมายังชายชราที่ยืนกำมือแน่น เขาส่งคนไปเยี่ยมบ้
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ให้ใครรู้ถึงความฉลาดของนางไม่ได้
ส่วนซ่งหว่านรอคำตอบอยู่ เขาได้รับการยืนยันแล้วว่ารัชทายาทที่อยู่ในตำหนักบูรพาเป็นตัวปลอม ตัวจริงคงเสียชีวิตไปตั้งแต่เกือบสองปีก่อนแล้วหยางมู่เฉินเดินออกมาอยู่ตรงหน้าฮ่องเต้ก่อนจะกราบทูล"ทูลฝ่าบาท เรื่องอาวุธมิได้หายไปที่ใดพ่ะย่ะค่ะ แต่เนื่องจากคุณภาพที่หลอมออกมานั้นย่ำแย่ กระหม่อมจึงได้หาวิธีหลอมออกมาใหม่ และยามนี้ก็ได้อาวุธที่แข็งแกร่งกว่าเดิมมากนัก"ซ่งหว่านถึงกับส่ายหน้าก่อนจะเดินมาตรงหน้าเขาอย่างไม่เกรงใจ"ไท่จื่อ มิใช่กระหม่อมดูถูกพระองค์ อาวุธเหล่านี้สกุลซ่งของเราดูแลมาตลอด ทรงบอกว่าอาวุธที่มีคุณภาพย่ำแย่เช่นนั้นทรงกล้านำสิ่งที่หลอมใหม่มาเปรียบเทียบหรือไม่เล่าพ่ะย่ะค่ะ"หยางมู่เฉินหันไปทางที่ฮ่องเต้ประทับอยู่ก่อนจะเอ่ย"ฝ่าบาท ที่นี่ท้องพระโรงห้ามพกอาวุธ แต่ลังอาวุธอยู่ด้านนอก จะเสด็จทอดพระเนตรด้วยพระองค์เองหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"ฮ่องเต้พยักหน้าก่อนจะลุกขึ้น จ้าวหย่งเฉิงอารักขาทันที และคนที่ซ่งหว่านคิดไม่ถึงก็ยืนอยู่ข้างพระวรกายฝ่าบาท ไป๋จิ้งหยวนมิใช่กลายเป็นไอ้คนพิการไปแล้วหรือ ก่อนจะเอ่ยอีกเรื่อง"ฝ่าบาท ไท่จื่อพระองค์นี้คือไท่จื่อหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"ขุนนางฟังแล้วก็
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ท่านย่าของอาจารย์
ไป๋เจินเจินค่อนขอดในใจ คนบ้านี่เอานางมาทิ้งแล้วหายหัวไปสามวันแล้ว พวกนางกำลังขนไหผักดองไปเก็บก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อนางเป็นเสียงเรียกที่คุ้นเคย จากนั้นนางก็หันไป ดรุณีน้อยคนหนึ่งยืนยิ้มจนเห็นฟันที่เรียงสวยขาวสะอาดจ้าวลู่ซินวิ่งมาหานางทันที ไป่เจินเจินเค้นความทรงจำเดิม นางคือเพื่อนสนิทของเจ้าของร่าง แต่เพราะขี้เกียจเรียนหนังสือ จึงถูกท่านย่าทวดของนางพาไปไหว้พระด้วยและเพิ่งกลับมา "อาเจิน ข้าได้ยินว่าท่านอาพาคนมาพักที่นี่ไม่คิดว่าจะเป็นเจ้า""ท่านอาหรือ..อาจารย์เป็นบุตรชายคนเดียวของมหาราชครูจ้าวเหว่ย อาซินเจ้าเป็นญาติฝ่ายไหนตาแก่จ้าวกันหรือ"คนที่เพิ่งลงมาจากรถม้าถึงกับสะอึก ตาแก่จ้าวหรือ ว่าที่หลานสะใภ้นางนี่วาจาช่างร้ายกาจจริงๆ มิน่าเจ้าหลานบ้าถึงถูกใจ ชอบสตรีโลดโผนแบบนี้สินะ เฮ้อ"ซินเอ๋อร์..อย่าเสียมารยาท""เจ้าค่ะท่านย่าทวด อาเจินนี่ท่านย่าทวดของข้า อ้อท่านปู่จ้าวเหว่ยบิดาของท่านอาหย่งเฉิงเป็นพี่ชายของท่านปู่ข้าน่ะ"ไป๋เจินเจินยอบกายคารวะหญิงชราทันทีที่จ้าวลู่ซินเอ่ยจบ พร้อมกับอีกสามคนก็คำนับเช่นกัน"ข้าน้อยไป๋เจินเจินคารวะไท่ฮูหยิน ขอให้ไท่ฮูหยินมีสุขภาพแข
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า หาเพื่อนเล่นให้เมียเด็ก
ไป๋เจินเจินยังคงอึ้งอยู่ ดูเหมือนการแต่งงานครั้งนี้มิใช่เรื่องปกติ ศัตรูของบิดามีอำนาจหรือ ยิ่งใหญ่แค่ไหนถึงกับต้องให้นางไปหลบภัยที่อื่น มิน่าเขาแปลกๆมาหลายวันแล้ว ส่วนจ้าวหย่งเฉิงเองก็คงอยากรับผิดชอบในวันนั้นที่เขาเห็นเรือนร่างนาง แต่งได้ก็หย่าได้ เอาเป็นว่าหาหลุมภัยก่อนแล้วกัน รอให้สืบแน่ชัดว่าศัตรูบิดาเป็นผู้ใดค่อยว่ากัน เรือมาถึงริมตลิ่ง จ้าวหย่งเฉิงก็ลุกขึ้นอุ้มนางแล้วดีดตัวขึ้นฝั่ง ไป๋เจินเจินขึ้นไปนั่งบนรถม้าเรียบร้อยแล้ว มีกรงเพียงพอนอยู่บนรถม้า เสี่ยวจงกลับไปเอาเพียงพอนมาให้นางหรือ แปลว่าท่านพ่อคงจะไม่กลับไปที่บ้านหลังนั้นอีก แล้วสหายของนางอีกสามคนเล่ารถม้าเคลื่อนไปแล้ว จ้าวหย่งเฉิงรู้สึกว่าที่นางไม่โวยวายนั้นแปลกมาก ด้วยนิสัยของนางไม่น่าจะสงบ แปลว่านางกำลังหาทางรู้ความจริง ต้องไม่ให้นางสืบได้อะไร มิเช่นนั้นจะปกป้องนางลำบาก เขาจึงเอ่ยกับนาง"พี่รับสามคนนั้นเป็นลูกศิษย์ส่วนตัว พวกเขาจะมาพักที่เรือนไผ่ พวกเจ้าจะได้เรียนด้วยกัน ห้ามสนิทมากเกินไปพี่หึง""ใครเขาจะคิดอกุศลเช่นท่าน คนเอาแต่ใจ""มานี่ มานั่งตักดีๆอย่าดื้อ""เฮ้อ..ไม่หนักหรือข้าตัวใ
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า เราจะแต่งงานกัน
จ้าวหย่งเฉิงพายเรือมาจนถึงกลางบึง เขาเลี้ยวเข้าไปยังกลางดงที่มีใบบัวบังหนาแน่น เรือลำใหญ่พอให้เขาได้นอนเหยียดยาว จ้าวหย่งเฉิงกระเถิบมาหาคนตัวเล็กก่อนจะนอนหนุนตักนาง ไป๋เจินเจินทำอะไรไม่ถูก เมื่อวานก็จูบนาง วันนี้ก็จูบนาง ตอนนี้ยังมานอนหนุนตักอีก มือบางไม่รู้จะเอาไปวางตรงไหน นางเงอะงะไปหมด จ้าวหย่งเฉิงรวบมือสองข้างของนางมาจูบแล้วนำมาแนบกุมเอาไว้ที่หน้าอกตนเอง เขาหลับตาปล่อยให้เรือลอยไปเรื่อยๆตามกระแสน้ำเอื่อยๆ นี่เพิ่งจะยามซื่อ ใบบัวชูก้านสูงช่วยบังแดดได้ดี ไป๋เจินเจินเห็นเขาหายใจสม่ำเสมอ คนบ้านี่นอนหลับบนเรือจริงๆด้วย ไม่กลัวเรือล่มตกน้ำตกท่านหรือไงนะ จ้าวหย่งเฉิงไม่ได้หลับ เขารู้สึกถึงอารมณ์คนที่นั่งอยู่ นางกำลังเกร็งตัว เขาแอบอมยิ้ม ไปๆมาๆก็หลับไปจริงๆ เรือลอยมาจนถึงกอบัวหนาแน่นไปต่อไม่ได้มันจอดอยู่ตรงนั้น ไป๋เจินเจินหาวเหมือนกัน เมื่อคืนเหมือนนอนไม่อิ่มเลย นางนั่งสัปหงก จ้าวหย่งเฉิงลืมตามามองก่อนจะลุกขึ้นนั่ง"ง่วงหรืออาเจิน นอนกับพี่ไหม""อื้อ อาจารย์มันฟังดูแปลกๆนะเจ้าคะ เรียกท่านลุงยังพอฟังขึ้นบ้าง อื้อ"คนตัวโตรั้งนงมาจูบ เรือที่จอดอยู่โคลงทันที
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า จวนจ้าวไม่มีหมอหรือ
เมื่อมื้อเช้าผ่านไปไป๋เจินเจินก็เดินกอดกระดานเลื่อนออกจากบ้าน จ้าวหย่งเฉิงให้นางไปก่อน เขารั้งอยู่เพื่อที่จะพูดคุยกับไป๋จิ้ง เมื่อบุตรสาวไปรอบนรถม้าแล้วทั้งคู่จึงได้สนทนากัน"ท่านราชครู..มีเรื่องอันใดหรือขอรับ""ใต้เท้าไป๋ สกุลหวงกลับมาครั้งนี้ดูเหมือนจะวางแผนบางอย่าง รัชทายาทคนนั้นท่านพบหรือยัง""ข้าพบแล้วและได้แจ้งข่าวไปแล้ว อีกอย่างเมื่อคืนมีคนบุกรุกบ้านข้า ท่านราชครูข้าบอกตามตรงข้าเป็นห่วงอาเจิน หากนางแต่งงานกับท่านข้าจะได้หมดห่วง แต่นางเด็กเกินไปข้าเกรงว่าท่านจะปวดหัวกับนาง""ข้ารู้วิธีปราบพยศนาง แต่ท่านจงอย่าลืมหากแต่งงานกับข้าแล้วนางมิอาจแต่งกับใครได้อีก ท่านจะยอมใช้แผนนี้ปกป้องนางจริงๆหรือ""ขอเพียงท่านเมตตานาง หากเสร็จเรื่องสกุลหวง ข้าจะพานางไปอยู่ที่อื่น ไกลจากเมืองหลวงไร้คนรู้จัก หากนางอยากแต่งงานขอเพียงบุรุษนั้นเป็นคนดี รักนางจริงใจข้าก็ยินดี"จ้าวหย่งเฉิงพยักหน้า หย่านางหรืออย่าได้หวัง ในเมื่อท่านขอร้องให้ข้าช่วยคุ้มครองบุตรสาวท่าน ข้าก็เสนอเรื่องแต่งงาน ท่านรับปากยกนางให้ข้าเองนะไป๋จิ้งหยวน ไป๋เจินเจินสามีเจ้าคือข้า วันนี้วันหน้าเจ้าก็คือฮูหยินขอ
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ข้ากลัวท่านจะติดหวัด
ยามไป๋เจินเจินตื่นขึ้นมาแล้ว เมื่อคืนคลับคล้ายคลับคลาว่าบิดาเหมือนจะเข้ามาในห้อง หอมหน้าผากนางอีกทั้งยังห่มผ้าให้อีกด้วย ก่อนหน้านั้นได้กลิ่นแปลกๆเหมือนเป็นกำยาน กระทั่งบิดาเดินมาเห็นบุตรสาวหยุดยืนมองที่พื้นบ้าน ไป๋เจินเจินสังเกตเห็นรอยคล้ายคราบรูปร่างของคนที่นอนอยู่ มันเหมือนกับเวลามีเหตฆาตกรรมหรือมีอุบัติเหตุจะมีการมาร์คจุดเอาไว้ แต่นี่มันเบาบางมาก แต่ก็คล้ายๆคนนอนตายอยู่ตรง"อาเจิน ลูกมองอะไรหรือ""เอ่อ อ้อ ท่านพ่อเมื่อคืนท่านได้ยินอะไรหรือไม่เจ้าคะ""อืม..พ่อเคยเป็นเจ้าหน้าที่มาก่อนน่ะ มีคนบุกรุกบ้านของเรา แต่ราชครูส่งคนมาคอยดูแลลูกกับพ่อจึงได้ปลอดภัย""อาจารย์จ้าวหรือเจ้าคะ เขารู้ได้อย่างไรว่าจะมีคนมาบุกรุกที่บ้านของเรา""ดูเหมือนเรื่องที่ลูกจับเพียงพอนมาได้น่าจะมีคนรู้เรื่อง อาเจินลูกอยากย้ายบ้านมาตลอด เช่นนั้นพ่อจะยอมย้าย หลังจากพิธีปักปิ่นแล้ว พ่อมีเรื่องสำคัญจะบอกกับเจ้า""เรื่องอันใดเจ้าคะ อีกอย่างเราจะย้ายไปที่ใดกัน ท่านพ่อข้ามีเงินเก็บอยู่เอ่อ สามพันตำลึงหาบ้านดีๆไม่ต้องใหญ่อยู่นอกเมือง สงบๆดีไหมเจ้าคะ""อืม..ลูกไปเอาเงินมาจากไหนมากมายเพียงนั้น""ลูก
ข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า ให้บุตรสาวแต่งเข้าสกุลจ้าว
ไป๋จิ้งเดินออกมาข้างนอกก็เจอกับคนที่ไม่คิดว่าจะเจอ เขาถอนหายใจก่อนจะเบี่ยงตัวให้อีกฝ่ายเข้ามาในบ้าน"เหตุใดทรงลงจากเขาพ่ะย่ะค่ะไท่จื่อ สกุลซ่งไม่นอนใจเรื่องครั้งนั้นว่ากระหม่อมรู้เห็นแผนการกบฏหรือไม่ อีกอย่างรัชทายาทตัวปลอมเองก็ไม่รู้เรื่องราวทั้งหลายที่เกิดขึ้น หากซ่งหว่านอยากพบปะพูดคุยกับพระองค์ เด็กคนนั้นจะทำหน้าที่ได้ดีหรือไม่""สกุลซ่งเป็นบ้านเดิมองค์ชายห้า เขาอยากให้หยางตงชิงขึ้นดำรงตำแหน่งรัชทายาทแทนข้า เพียงแต่มารดาของเขาเป็นเพียงเฟย ส่วนข้ามารดาคือฮองเฮาแผนการก่อกบฏ จึงดำเนินมาเรื่อยๆ""รัชทายาทที่ตำหนักบูรพาคนนั้นเก่งกาจไม่น้อย แม้จะถูกลอบฆ่าบ่อยครั้งแต่ยังคงรอดมาได้ เรื่องนี้ฝ่าบาทไม่ระแคะระคายยังคงคิดว่าคนนั้นคือพระองค์อยู่""อืม..หานสุ่ยติดตามข้ามาตั้งแต่เขาห้าขวบยี่สิบปีมานี้เขาไว้ใจได้ เรื่องคุณหนูสกุลเว่ยคนนั้นที่มีเรื่องกับบุตรสาวท่านดูเหมือนจะพอใจในตัวหานสุ่ยไม่น้อยเลยนะท่านอาจารย์""ได้ยินว่านางหมั้นหมายอยู่กับคนสกุลจิน นางถูกเจ้าขับออกจากสำนักคงคิดแค้นแม่หนูน้อยอาเจินของข้าเสียแล้วล่ะ ราชครูจ้าว" "จินเสี่ยวฟงมิได้ชอบนาง ทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอหน้า
