“สามีของน้าพูดถูกแล้วล่ะ อาเซียวอย่าได้คิดเช่นนั้นเลย พวกเราดีใจมากกว่าที่ได้ยื่นมือช่วยเหลือเจ้า” ฟางซินเองก็คิดไม่ต่างกับสามี ครอบครัวของตนเป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่อาจไปสู้รบกับทหารที่แข็งแกร่งได้ เพียงการช่วยเหลือเล็ก ๆ ก็ถือว่าได้ช่วยอย่างเต็มที่แล้ว“พี่ชายเซียวท่านต้องจัดการแคว้นตงหนานให้ได้นะขอรั
ระยะเวลาจากตำบลหย่งฝูจนมาถึงชายแดน เซียวหนิงหลงใช้เวลาเพียงเจ็ดวันเท่านั้น เมื่อเข้าใกล้บริเวณที่กองทัพตั้งกระโจม ทหารที่ยืนเวรอยู่ด้านหน้าเขตทางเข้ากองทัพ สังเกตเห็นว่ามีกลุ่มคนขี่ม้า และด้านหลังยังมีรถม้ากับเกวียนวัวอีกหลายเล่มตามมาด้วย จึงรีบวิ่งขึ้นม้าควบมันตรงไปที่กลุ่มนั้นทันที แต่พอเข้าไปใกล้
“เจ้าออกไปบอกให้พวกเขาเข้ามาด้านในเถิด” ถือว่าพวกเขามาได้รวดเร็วพอสมควร แต่ก็ดีที่มาเร็วเขาจะได้พาคนแก่ตรงหน้า ไปดูให้เห็นกับตาว่าเขาโกหกหรือไม่“คารวะท่านแม่ทัพใหญ่/ คารวะซื่อจื่อขอรับ”“ข้าจะไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลา ที่เรียกพวกท่านมาพบ เพราะข้ามีรายการอาหารมาให้พวกท่านได้ทำอยู่หลายรายการ แต่พวกท่านท
ในเย็นวันที่เซียวหนิงหลงเดินทางมาถึง พร้อมเสบียงอาหารจำนวนมาก ยามนี้พ่อครัวหลายคน กำลังช่วยกันศึกษาสูตรอาหารที่เซียวหนิงหลงมอบให้มาเมื่อยามเว่ย จึงอยากจะลองทำตามดูบ้างว่ามันจะอร่อยมากน้อยแค่ไหนซึ่งพวกเขาได้รับคำสั่งมาว่า ให้นำผักและเนื้อหมูแดดเดียวมาทำอาหารก่อน เพราะกลัวว่าหากทิ้งเอาไว้อีกหลายวันมั
“ไอหยา ลูกรักอย่าได้บอกเรื่องนี้กับแม่ของเจ้าเด็ดขาดเลยนะ พ่อไม่อยากถูกไล่ไปนอนที่ห้องหนังสืออีกแล้ว มันนอนไม่สบายตัวเอาเสียเลย เริ่มพรุ่งนี้พ่อจะค่อย ๆ เคี้ยวและทานให้ช้าลง เจ้าจับตาดูพ่อได้เพราะเราสองคน ต้องร่วมโต๊ะอาหารด้วยกันจริงไหม แหะ ๆ ๆ” ชินอ๋องรีบพูดดักคอเซียวหนิงหลงเอาไว้ก่อน หากเฟิ่งเอ๋อร
เนี่ยชางหยิบนกหวีดไร้เสียงขึ้นมาเป่า เพื่อเรียกสหายในหน่วยลับออกมาพบ และพาเขาไปที่กระโจมของชินอ๋องทันที เนี่ยชางรอไม่นานคนที่มาพบเขาก็คือตันเจียง ที่ได้ยินเสียงนกหวีดไร้เสียงนี้“หืม เนี่ยชางเป็นเจ้าหรือที่เป่านกหวีดไร้เสียง เกิดเรื่องอะไรขึ้นถึงได้ออกมายามนี้” ตันเจียงแปลกใจที่เนี่ยชาง ควรอยู่ในกอง
ยามดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า ที่เขตพรมแดนระหว่างสองแคว้น รองแม่ทัพต่งได้ขี่ม้ามาหยุดอยู่ก่อนถึงเส้นแบ่งเขตแดน ทางฝั่งแคว้นฉู่ส่งปาเซี่ยเป็นตัวแทนขี่ม้าออกไปรับสาส์นท้าดวลการต่อสู้“แม่ทัพใหญ่กู่ผิงจ้าน มีคำพูดฝากไปถึงชินอ๋องของเจ้าด้วยว่า พรุ่งนี้จะเป็นวันสิ้นชื่อของแม่ทัพใหญ่อย่างเซียวชินอ๋องแน่นอน อ
“อ่อ พอดีเปิ่นหวางต้องให้ทหารทุกนาย ได้กินอาหารอร่อย ๆ ให้อิ่มท้องเสียก่อน ถึงจะมีแรงมาต่อสู้กับพวกเจ้าน่ะ ต้องขออภัยที่ปล่อยให้รอนานนะ” ชินอ๋องกล่าวทับถมเหล่าทหารชั้นผู้น้อยของแคว้นตงหนาน จนรู้สึกถึงความแตกต่างของผู้นำ ที่เอาใจใส่ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างดี“เหอะ กินจนอิ่มท้องเพื่อเตรียมตัวมาตายกลางสน
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า