“อ่อ พอดีเปิ่นหวางต้องให้ทหารทุกนาย ได้กินอาหารอร่อย ๆ ให้อิ่มท้องเสียก่อน ถึงจะมีแรงมาต่อสู้กับพวกเจ้าน่ะ ต้องขออภัยที่ปล่อยให้รอนานนะ” ชินอ๋องกล่าวทับถมเหล่าทหารชั้นผู้น้อยของแคว้นตงหนาน จนรู้สึกถึงความแตกต่างของผู้นำ ที่เอาใจใส่ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างดี“เหอะ กินจนอิ่มท้องเพื่อเตรียมตัวมาตายกลางสน
“พวกเจ้ารู้ได้เยี่ยงไรว่าข้าแอบซุ่มอยู่ตรงนี้ เพื่อยิงธนูอาบยาพิษ หรือว่ามีไส้ศึกปะปนอยู่ในแคว้นตงหนานงั้นหรือ?”“ก่อนตายยังพอจะฉลาดขึ้นมาบ้าง ทีพวกเจ้ายังส่งสายลับเข้ามาแคว้นฉู่ตั้งมากมาย ทำไมข้าจะส่งสายลับไปอยู่ในกองทัพแคว้นตงหนานบ้างไม่ได้เล่า” เซียวหนิงหลงยอกย้อนเล่นลิ้นกับมือยิงธนูไปมา“เช่นนั้
ชินอ๋องกับเซียวหนิงหลงยังคงหยุดรออยู่ที่เดิม เพื่อมองดูทหารนับแสนนายของแคว้นตงหนาน ถอยทัพจนห่างออกไปจากบริเวณเขตชายแดน จึงได้สั่งทุกคนกลับค่าย และเตรียมตัวเดินทางกลับเมืองหลวงในอีกสามวันข้างหน้าส่วนทหารที่ประจำอยู่ชายแดนก่อนหน้านี้ ได้สั่งการพวกเขาไว้แล้วว่า ห้ามหย่อนยานเรื่องการฝึกฝน ทั้งยังต้องหม
“พ่อฝากเจ้าจัดการแทนด้วยก็แล้วกัน พ่อจะไปทดลองใช้ของฝาก จากว่าที่ลูกสะใภ้ดูสักหน่อย” ชินอ๋องรีบฝากงานให้บุตรชายเป็นคนจัดการแทน ส่วนตัวเขารีบไปยังห้องอาบน้ำทันทีเซียวหนิงหลงจึงไม่รั้งอยู่ในกระโจมของบิดาอีก เขาออกมาด้านนอกเตรียมตัวจะเดินไปตรวจตราเหล่าทหาร แต่ตันเจียงที่เดินตามหลังมากับปาเซี่ย เอ่ยถาม
ก้งคุนได้ยินลู่ชิงพูดถึงทหารปลดประจำการ จึงคิดถึงสหายของตนที่ได้รับบาดเจ็บจนต้องออกจากกองทัพ แม้จะได้รับเงินชดเชยแต่มันไม่ได้มากพอ ที่จะเลี้ยงดูคนในครอบครัวให้อยู่ดีกินดีได้“คุณหนูพูดจริงหรือขอรับ! ที่อยากจะให้ครอบครัวของทหารปลดประจำการได้ทำงานนี้ หากเป็นจริงละก็ข้าสนับสนุนท่านในเรื่องนี้อย่างเต็มท
ตั้งแต่เยี่ยเกาจงเสนาบดีกรมการโยธาล้มป่วย ครั้งที่ได้รับฟังข่าวเรื่องกองทัพภายใต้การนำของชินอ๋อง เขานอนรักษาตัวอยู่เกือบหนึ่งสัปดาห์ถึงได้กลับมาทำงานเช่นเดิม เพียงแค่การทำงานในแต่ละวัน ใต้เท้าเยี่ยมักจะอารมณ์เสีย เก็บอารมณ์ความโกรธแค้นเอาไว้ไม่ค่อยอยู่ จนผ่านไปเกือบหนึ่งเดือนถึงกลับมาเป็นเยี่ยเกาจงท
“เพล้ง!!! เพล้ง!!! ทำไมฮองเฮาถึงตั้งครรภ์ได้อีก ไหนว่านางถูกพิษไม่สามารถตั้งครรภ์ได้จนกว่าจะตายอย่างไรเล่า ยาพิษนั่นก็เป็นของพวกนอกด่านเป็นพิษที่ร้ายแรงไม่มียาถอนพิษ ตอนนี้นางควรจะเริ่มป่วยแล้วมิใช่หรือ แต่ทำไมกลับกลายเป็นตั้งครรภ์แทนได้” เยี่ยซูเฟยไม่อยากจะเชื่อว่าฮองเฮาจะตั้งครรภ์ได้อีก“พระสนมจาก
เนื่องจากเยี่ยจือเฟินเข้ามาเรียนมารยาท กับนางกำนัลอาวุโสในวังหลวงจึงใช้เวลาตามตัวไม่นานนัก เพียงสามเค่อก็ตามนางกำนัล มาถึงตำหนักของพระสนมเยี่ยซูเฟยแล้ว“ถวายบังคมพระสนมเยี่ยซูเฟยเพคะ” เยี่ยจือเฟินย่อตัวทำความเคารพตามแบบอย่างที่ได้ร่ำเรียนมา“ลุกขึ้นมานั่งเก้าอี้ข้าง ๆ ข้าเถิด”“ขอบพระทัยเพคะ”“เจ้าค
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า