หลังจากวันที่ได้ลงความเห็นว่า จะซื้อร้านข้าง ๆ เพื่อทำเป็นร้านก๋วยเตี๋ยว ลู่เวินกับลู่จื้อรีบไปจัดการในเช้าของวันถัดมาทันที เจียวมิ่งได้เข้าไปจ้างนายช่างจากเมืองหย่งจิน เพื่อมาช่วยปรับปรุงร้านค้าอีกทางหนึ่งซึ่งจะเริ่มทำการปรับปรุงในอีกสองวัน ลู่ชิงเกรงว่าการรื้อถอนไม้ จะรบกวนการทานอาหารของลูกค้า จึ
“เสี่ยวชิง ๆ พวกเจ้าเป็นอย่างไรกันบ้าง ข้าได้ข่าวสงครามก็ตอนที่กำลังเดินทางกลับมาที่นี่” เถ้าแก่หงรีบเดินจากร้านของตน มาหาลู่ชิงที่ร้านจนลืมเหนื่อย“อ้าว เถ้าแก่หงไม่ได้เจอกันนานเลยเจ้าค่ะ พวกข้าไม่เป็นอะไรทุกคนปลอดภัยไร้บาดแผล เชิญเถ้าแก่ไปนั่งตรงศาลาใต้ต้นไม้ดีกว่าจะได้ดื่มน้ำให้หายเหนื่อย ประเดี๋
เมื่อลู่ชิงได้พิจารณาคนที่เจียวมิ่งพามา จึงตัดสินใจให้คนที่พิการแขนขาดไปหนึ่งข้าง ทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของร้าน คนที่พิการขาขาดให้ทำหน้าที่ล้างจานชาม และคนที่บาดเจ็บจนกระดูกขาผิดรูป คอยทำหน้าที่ลวกเส้นและปรุงก๋วยเตี๋ยวส่วนคนถือชามก๋วยเตี๋ยวไปส่งลูกค้า ลู่ชิงได้จ้างคนรู้จักของผู้ช่วยจงที่ร้านขายสม
เมื่อเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวแล้ว ทางฝั่งร้านอาหารจึงปรับลดจำนวนการทำอาหารลงมาเล็กน้อย แต่ลูกค้าก็ยังสั่งทั้งสองอย่าง กลับไปกินที่บ้านกับครอบครัวเช่นเคย พอผ่านไปได้สามวันลู่ชิงไม่ลืมให้ก้งเจี้ยนำน้ำยาสระผม สินค้าใหม่ไปส่งให้กับเถ้าแห่หงจำนวนห้าร้อยขวด เพื่อเป็นการเปิดตลาดสำหรับสินค้าชนิดนี้เป็นครั้งแรกหา
“อ้อ เจ้ากระปุกอันเล็กนี่คือเครื่องปรุงเพิ่มรสชาติของก๋วยเตี๋ยวขอรับ หากว่าชิมน้ำซุปแล้วพอใจในรสชาติก็ไม่ต้องปรุงเพิ่ม แต่หากชอบรสเผ็ดร้อนหรือจะเติมความเปรี้ยวและความหวาน สามารถตักเครื่องปรุงเหล่านี้เติมลงไปได้เลยขอรับ” คราแรกลูกค้าก็มีอาการสงสัยเช่นนี้เหมือนกัน แต่ตอนนี้เริ่มปรุงรสชาติที่ชอบกันเกือ
“ไม่เป็นไรหรอกขอรับท่านอุตส่าห์มาเยี่ยมที่ร้านทั้งที ถือว่าพวกเราเลี้ยงต้อนรับก็แล้วกันขอรับครั้งนี้ไม่คิดเงิน” ลู่เวินคิดเช่นนั้นจริง ๆ เพราะไม่ง่ายเลยที่เจ้าเมือง จะมาร้านอาหารของชาวบ้านเช่นนี้ ซึ่งมันช่วยสร้างความน่าเชื่อถือให้มีมากกว่าเดิม“ไม่ได้หรอกเถ้าแก่ของซื้อของขาย ครั้งนี้ท่านเก็บเงินข้าไ
“ข้าเห็นด้วยกับชิงเอ๋อร์ในข้อนี้ อย่างน้อยการช่วยสามีหาเงิน อาจจะทำให้พวกเขามีเงินใช้จ่ายเพิ่มขึ้นไม่มากก็น้อย” ฟางซินคิดว่าวิธีการนี้ของลู่ชิงนั้นสามารถช่วยครอบครัวของทหารเหล่านี้ได้“ขอบคุณพวกท่านมากจริง ๆ ขอรับ ที่ให้โอกาสกับทหารและครอบครัว ได้มีงานทำหาเลี้ยงครอบครัว ข้ากับสหายจะช่วยคัดเลือก คนที
เซียวหนิงหลงกับกองทัพเริ่มออกเดินทางกลับเมืองหลวงได้เกือบสองสัปดาห์แล้ว เขาได้รับจดหมายที่เจียวมิ่งส่งมาบอกเล่าเรื่องการทำการค้าของลู่ชิงกับครอบครัว เพียงสงครามสงบได้ไม่ถึงสัปดาห์ นางก็มีสินค้าใหม่ส่งให้เถ้าแก่หงนำไปขายแล้ว ไหนจะเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวเพิ่มอีก ยามนี้ยังมีแผนการขยายร้านเพิ่มที่เมืองหย่งจิ
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า