ตอนที่17 ลูกเข้าใจแล้ว

เมื่อมารดาเห็นหน้าบุตรชายที่รู้สึกสลดไม่แข็งกร้าวเหมือนก่อนหน้านี้ จึงรีบเอ่ยกล่าวถึงความสำคัญที่ต้องปกป้องเยว่ฮองเฮาเอาไว้ เพราะนางรู้ดีว่าการบังคับให้บุตรชายปกป้องเยว่ฮองเฮานั้นไม่ถาวร ไม่สู้ทำให้เขายินยอมด้วยใจที่จะปกป้องนางดีกว่า ถึงจะโน้มน้าวให้รักไม่ได้ แต่โน้มน้าวให้ปกป้องเยว่ฮองเฮาเพื่อผลประโยชน์ได้

“เยว่ฮองเฮานางต่างจากแม่ นางมีบิดาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่มีกองกำลังเกือบสามแสนนายในกำมือ มีอำนาจที่ไม่มีใครสามารถยึดได้จากคำสั่งเสียของบิดาเจ้า และมีแม่ที่เป็นผู้อาวุโสสูงสุดในวังนี้หนุนหลัง นี้คือเหตุผลที่อัครเสนาบดีหรือเสนาบดีกรมต่างๆ ไม่ยื่นมือเข้ามายุ่งกับวังหลัง ต่อให้เยว่ฮองเฮาลงโทษบุตรสาวพวกเขามากน้อยเพียงใดเขาก็ไม่กล้ากล่าวทูลให้เจ้าปลดนาง เพราะเท่ากับขัดคำสั่งของฮ่องเต้พระองค์ก่อนมีโทษเป็นกบฏ พวกเขาจึงต้องสั่งสอนบุตรให้เจียมเนื้อเจียมตัวอยู่เสมอ”

ไทเฮามองหน้าบุตรชายของตนยามนี้ก็รู้ดีว่าเขาอาจจะเริ่มใจอ่อนและเริ่มมองถึงผลประโยชน์ที่เยว่ฮองเฮาจะทำให้เขาขึ้นมาแล้วบ้างจึงเอ่ยต่อ

“แต่นั้นก็ไม่ได้แปลว่าพวกเขาจะอยู่เฉย ในเมื่อพวกเขาไม่สามารถใช้อำนาจข่มเหงเยว่ฮองเฮาและไม่สามารถปลดนางลงไ