เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 4/2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-02 21:58:24Chapter 4
[4/2] @สนามแข่งรถ กว่าที่ญารินจะหาตำแหน่งที่ณัฐกานต์อยู่ได้ก็ใช้เวลาเกือบเป็นชั่วโมงเลย โชคดีที่วจีเลขาฯ สาวรุ่นใหญ่ของภัทรกาฬเป็นคนให้ข้อมูลกับเธอมา ไม่อย่างนั้นญารินคงจะหาไม่เจอและคงไม่ทันเวลาเข้างานตอนบ่ายแน่นอน “นี่ค่ะพี่ ไม่ต้องทอนนะคะ” “จะทอนได้ไงล่ะน้อง ก็มันพอดีแล้วนี่ ฮ่าๆๆ” “อู๊ยย! แฮร่ๆ” ร่างเพรียวบางกำลังเดินลงจากรถแท็กซี่มาหลังจากที่ชำระค่าเดินทางเสร็จแล้ว จะบอกว่าเมื่อสักครู่นี้ไม่ได้ขายขำแต่อย่างใด เพราะเธอเองก็ไม่ทันรู้เลยปล่อยไก่ตัวโตใส่คนขับไปเลย ตอนนี้ญารินเข้ามาด้านในสนามแข่งรถเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินเข้ามาในงานก็ต้องเสียเงินอีกรอบ เพราะรู้สึกว่าวันนี้จะเป็นงานแข่งรถด้วยหญิงสาวเองก็เพิ่งรู้จากพนักงานขายบัตรด้านหน้า ร่างเพรียวบางกำลังมองหาที่นั่งตามเลขบัตรที่ตนเองได้มา แสงแดดส่องลงกลางหัวแบบนี้ทั้งร้อนทั้งเหนื่อย ยังจะต้องทนแบกหน้าหาที่นั่งอีกเธอเองก็เริ่มจะหมดความอดทนแล้ว แต่ทันใดนั้นหญิงสาวก็กลับฉุดคิดได้ว่าหากมัวแต่รอให้ถึงเวลาเริ่มแข่งก็คงจะเลยเวลางานหรือไม่ ญารินจึงเกิดความคิดว่าจะต้องไปหาเจ้านายหนุ่มของตนก่อนที่งานจะเริ่มให้ได้ และแล้วขาเรียวยาวก็พาร่างตัวเองเดินหันหลังกลับไปหาพนักงานขายตั๋วให้ตนเองก่อนหน้า “เอ่อ น้องคะ? พอดีพี่มาหาคนรู้จักน่ะค่ะ เค้าน่าจะลงแข่งวันนี้ด้วย น้องพอจะรู้จักคนที่ชื่อณัฐไหมคะ?” ร่างเพรียวบางยืนถามพนักงานที่กำลังยืนขายตั๋ว “ณัฐ? ถ้าเป็นคนลงแข่งวันนี้ก็มีอยู่ 2 ณัฐนะพี่ พี่จะเอาณัฐไหนอ่ะ?” เด็กวัยรุ่นผู้ชายที่เป็นพนักงานเอ่ยถามเธอกลับด้วยสีหน้ากวนๆ ทำให้ญารินต้องอธิบายบอกลักษณะให้ฟัง “ณัฐที่ตัวสูงๆ ประมาณนี้ และก็ที่แขนจะมีรอยสักทั้งสองข้างเลย ที่มือก็มีรอยสักรูปนกอะไรซักอย่างอ่ะน้อง เออ... แล้วก็ชอบทำหน้านิ่งๆ ด้วย” ญารินอธิบายให้เด็กขายตั๋วหน้างานได้รู้ พร้อมทั้งทำท่าทำทางบอกลักษณะไป “อ๋อ... เฮียณัฐ แล้วพี่เป็นไรกับเค้าอ่ะ” ดูเหมือนว่าเด็กขายตั๋วหน้างานจะพอรู้เรื่องบ้างแล้ว “พี่เป็นเพื่อนร่วมงานของเค้าน่ะ เอาเป็นว่าน้องพาพี่ไปหาเค้าได้ไหมตอนนี้?” “ไม่ได้หรอกครับผมทำงานอยู่ แต่ถ้าพี่อยากไปหาเค้าผมบอกทางให้ได้นะ” “ได้ๆ งั้นรีบบอกมาเลย” ร่างเพรียวบางตื่นตัวขึ้นมาทันทีเมื่อเธอจะได้เจอเจ้านายหนุ่มสักที หลังจากที่ได้รับข้อมูลมาแล้วว่าณัฐกานต์อยู่ที่ตรงจุดไหนของงาน ญารินไม่รอช้ารีบพาตนเองไปตามทางที่เด็กคนนั้นบอกมาเมื่อสักครู่ ทางที่เธอกำลังเดินทางคืออาคารขนาดใหญ่ที่จากสายตาของเธอสังเกตดูรอบๆ แล้วคิดว่าน่าจะอู่รถสำหรับนักแข่ง ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากสนามแข่ง รถแข่งมากมายที่จอดอยู่มีผู้คนให้ความสนใจเป็นอย่างมาก รถหรูมากมายไม่รู้ว่ากี่คันในที่นี้ไม่ได้ดึงดูดสายตาของญารินเท่ากับผู้คนนี้นัก เพราะเป้าหมายของเธอคือการหาตัวณัฐกานต์ให้เจอ หญิงสาวยกข้อมือของตนเองขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้ก็ปาไปเที่ยงกว่าแล้ว เธอคิดว่าคงจะกลับเข้างานไม่ทันแน่ๆ แถมตอนนี้ไม่รู้ว่าเจ้านายของเธอจะอยู่ตรงจุดไหน ก่อนจะเดินหาไปเรื่อยๆ ท่ามกลางเป้าสายตาของผู้ชายมากมายที่กำลังดูแลรถอยู่ในที่นี้ “ว้าว มีสาวที่ไหนพลัดหลงมาเดินแถวนี้วะนั่น?” อีกทางด้านหนึ่ง หนึ่งในคนที่กำลังเช็ครถที่เตรียมจะลงแข่ง เรียกความสนใจของเพื่อนอีกคนให้หันไปมองดู ขณะที่อีกคนยังอยู่ในท้องรถก็ต้องมุดหน้าออกมาดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นกับสิ่งที่เพื่อนบอก “หึ มาจนได้นะ” คนที่มุดตัวออกมาจากท้องรถไม่ใช่ใครที่ไหน แต่กลับเป็นณัฐกานต์เอง ร่างสูงไม่ตกใจสักเท่าไหร่เพราะคิดไว้อยู่แล้วว่าอย่างไรเสียก็คงจะหนีไม่พ้น “ห้ะ? มึงว่าไงนะ” “ถ้ายัยนั่นมาถามหากู มึงบอกไปเลยนะว่ากูไม่ได้อยู่ที่นี่ เอาประแจมา” ณัฐกานต์บอกเพื่อนเสร็จแล้วก็มุดตัวหายกลับเข้าไปใต้ท้องรถอีกรอบ พร้อมกับเครื่องมือซ่อมรถที่อีกคนยื่นให้ ปล่อยให้คนเป็นเพื่อนยืนงงกับคำพูดของเขาอยู่ข้างๆ รถ “เดี๋ยวก่อน มึงรู้จักกับเค้าหรอ ใครวะ?” อัครเดช หรือ ‘โอม’ เพื่อนสนิทของณัฐกานต์กำลังงงอยู่ว่าเพื่อนของเขารู้จักกับหญิงสาวที่เดินชะเง้อมองหาอะไรสักอย่างตอนนี้อย่างนั้นหรือ ทว่ากลับไร้ซึ่งคำตอบจากเพื่อนของเขา “งั้นงานนี้กูต้องเสือกซักหน่อยล้ะ หึ” ว่าแล้วอัครเดชก็เดินไปหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ไม่ไกลมากนัก “สวัสดีครับ คุณกำลังอะไรอยู่หรือเปล่า ให้ผมช่วยไหม?” ร่างสูงของชายที่ไม่คุ้นหน้าเดินมาหยุดตรงหน้าของญาริน ด้วยความสูงระดับไล่เลี่ยกันกับเจ้านายของเธอทำให้หญิงสาวต้องเงยหน้าขึ้นมอง พร้อมกับขยี้ตาเพราะต้องปรับโฟกัสสายตาสู้แสงแดดด้วย ร่างเพรียวบางยืนพิจารณารูปร่างหน้าตาของชายหนุ่มที่เดินเข้ามาหาเธอในตอนนี้ ทั้งใบหน้าและรูปร่างการแต่งตัวดูดีไปทุกสัดส่วน ถึงแม้จะอยู่ในชุดที่ใส่สบายอย่างเสื้อยืดกางเกงยีนส์เท่ๆ แต่พอมองแล้วก็เป็นของแบรนด์ราคาแพงทั้งนั้น อดีตนางแบบสาวอย่างเธอรู้จักแบรนด์นี้ดี “เอ่อ สวัสดีค่ะ คือว่าฉันมาหาคุณณัฐกานต์น่ะค่ะ คุณพอจะรู้จักไหมคะ?” ญารินถือโอกาสนี้ถามหาบุคคลเป้าหมายทันที อย่างน้อยต้องมีสักคนในนี้บ้างล่ะที่จะต้องรู้จักเขา “ไม่ทราบว่าคุณคนสวยเป็นอะไรกับมันหรอครับ?” “มัน?” ใบหน้าสวยขมวดคิ้วใส่คนตรงหน้าด้วยความสงสัยกับคำพูดที่ดูเหมือนอีกคนจะรู้จักกันกับเจ้านายของเธอ “อ่อ ผมชื่อโอมครับเป็นเพื่อนของไอ้ณัฐมัน” ชายหนุ่มตรงหน้าบอกกับเธอ พร้องกับรอยยิ้มอ่อนๆ ที่ส่งมอบมาให้ พระเจ้าเวลาเจอรอยยิ้มที่มีเสน่ห์แบบนี้ช่างทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวขึ้นมาเสียดื้อๆ แบบนี้เลยเหรอ “อ๋อ... ค่ะ ดิฉันชื่อญารินค่ะ เป็นเลขาฯ ของคุณณัฐกานต์” “หึ แบบนี้นี่เอง เอ่อ... คือว่าวันนี้ไอ้ณัฐมันไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกครับ” “แต่เมื่อคืนเค้าบอกฉันว่าจะมีแข่งรถนะคะ” “เมื่อคืน?” คำพูดของญารินเหมือนจะดึงความสนใจให้ชายหนุ่มตรงหน้าเธอสงสัย จนต้องรีบขยายความให้กระจ่างทั้งที่ก็ไม่ใช่เรื่องจริงเท่าไหร่นัก “อะ เอ่อ คือว่าเค้าแจ้งดิฉันมาทางโทรศัพท์น่ะค่ะ” “เอาอย่างนี้ไหมครับ ผมว่าเราเข้าไปนั่งข้างในแอร์เย็นๆ ดีกว่าครับ อยู่ตรงนี้มันร้อน เดี๋ยวผมจะติดต่อมันให้มาหาคุณเอง โอเคไหมครับ?” กิริยาเลิ่กลั่กของญารินไม่สามารถทำให้อัครเดชเชื่อได้นัก เธอจะรู้ตัวไหมว่าเวลาที่ตัวเองกำลังโกหกอยู่เขาดูมันออก ‘เรื่องนี้ชักจะสนุกแล้วสิ’ “คุณติดต่อเค้าได้หรอคะ? ทำไมฉันติดต่อเค้าไม่ได้เลย” “เอาเป็นว่าเข้าข้างในก่อนเถอะครับ” อัครเดชถือวิสาสะโอบเอวร่างบางไว้อย่างหลวมๆ เพื่อที่จะให้เธอเดินเข้าไปด้านในห้องสำหรับรับรองแขกในที่นี้ ญารินไม่ทันจะได้คำตอบอะไรจากคนที่พาเธอเดินเข้ามาในห้องนี้เลย จนกระทั่งเขาบอกให้เธอนั่งรอในนี้ไปก่อนแล้วเขาจะไปติดต่อณัฐกานต์ให้ เธอเองก็คิดว่าคงจะเชื่อถือได้อยู่หรอก เพราะดูจากท่าทางของเขาเหมือนจะรู้จักเจ้านายหนุ่มของเธอจริงๆ ส่วนจะตามเขามาหาเธอได้จริงหรือไม่ก็คงต้องรอลุ้นเหมือนกัน
บทที่เกี่ยวข้อง
ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที Chapter 5/1
Chapter 5[5/1]เวลาผ่านไปเกือบ 10 นาที ชายหนุ่มที่อาสาตัวไปเรียกเพื่อน ก็เดินกลับเข้ามาหาญารินพร้อมกับคนที่เธอต้องการเจอตัวร่างเพรียวบางลุกขึ้นยืนออกจากโซฟาที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้ พร้อมกับเดินเข้าไปหาชายทั้งที่เพิ่งเดินเข้ามาด้านในเธอนึกอยากจะขอบคุณคนที่ชื่อโอมเสียจริงที่ช่วยเหลือเธอในครั้งนี้ นอกจากจะหล่อมากแล้วยังใจบุญใจกุศลอีกพ่อคุณทูนหัว“เธอมาที่นี่คงไม่ใช่เพราะว่าจะมาดูเขาแข่งรถกันหรอก ใช่ไหม?”“กว่าจะเจอตัวได้นะคุณ รู้ไหมว่าวันนี้ฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง ห๊ะ!?”ทันทีที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้ากันและกัน ทั้งญารินและเจ้านายหนุ่มก็เริ่มมีปากมีเสียงกันอีกเช่นเคยญารินอยากจะด่าคนตรงหน้าให้เหมือนกับที่เธอโดนพี่ชายของเขาเรียกไปอบรมสั่งสอนในช่วงเช้าของวันนี้ ดูสิว่าเขาจะรู้สึกเหมือนที่เธอรู้สึกบ้างไหม“พี่ชายคุณเรียกให้คุณกลับบริษัทให้ได้เลยวันนี้ จนฉันต้องหอบสังขารมาถึงที่นี่ยังไงเล่า!” ประโยคสนทนาระหว่างณัฐกานต์และหญิงสาว อยู่ในสายตาของอัครเดชในตอนนี้ซึ่งเขาอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมญารินถึงได้กล้าต่อปากต่อคำกับเพื่อนของเขาได้โดยไม่เกรงกลัวเลย ก่อนที่ประโยคต่อไปจะทำให้เขาเริ่มเข้าใจอะไรๆ มากย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที Chapter 5/2
Chapter 5[5/2]ทางฝั่งของณัฐกานต์เองหลังจากที่เช็คความเรียบร้อยทุกอย่างก่อนลงสนามแข่งแล้ว คราวนี้ก็ถึงเวลาเข้าสู่สนามแข่งกันแบบจริงจังเสียที ระหว่างเตรียมพร้อมในจุดสตาร์ทคนนั่งอยู่ด้านใน Ford Mustang TA2 ม้าเหล็กคู่ใจคันนี้ ที่ถูกปรับแต่งเครื่องยนต์ทรงสมรรถนะ 5.2 ลิตร ฝีมือจากวิศวะกรคนเก่งของเมืองไทย ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนเลยนอกจากเจ้าของรถคันนี้เอง ....แข่งเองแต่งเองไปเลยสิครับด้วยความที่ณัฐกานต์เองก็เรียนจบด้านวิศวะฯ เครื่องกล มาเองกับมือ ทุกอย่างที่อยู่บนรถคันนี้เขาเป็นคนสรรหามาใส่เพิ่มความแรงของรถหมดทุกสิ่งอย่าง โดยมีลูกมืออย่างอัครเดชเพื่อนที่เรียนด้วยมาด้วยกันเป็นคนช่วยอีกแรง“แกล้งแพ้บ้างก็ได้นะมึง กูสงสารสปอนเซอร์คู่แข่งว่ะ” อัครเดชที่ยืนอยู่นอกรถแซวเพื่อนอย่างเซ็งๆ“แสดงว่ามึงอยากเสียตังค์?”“หึ! เบื่อแม่ง มึงแข่งทีไรกูไม่มีลุ้นเลย วินตั้งแต่ยังไม่สตาร์ทเครื่องแล้วไอ้สัสณัฐ”เป็นอย่างที่อัครเดชพูดทุกอย่างเลย ตั้งแต่ที่จัดการแข่งขันมานับครั้งไม่ถ้วนในทุกสนามและทุกรายการณัฐกานต์ไม่เคยแพ้เลยแม้ครั้งเดียว คู่แข่งขันจะชนะก็ต่อเมื่อเขาจะยอมสละสิทธิ์ไม่ลงแข่งก็เท่านั้น“เหอะ! งั้นพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที Chapter 6/1
Chapter 6[6/1]หลังจากงานวันนี้เสร็จลงไปแล้วร่างเพรียวบางของญารินก็ความทุลักทุเลอยู่พอสมควร เนื่องจากเธอเองก็ยังอยู่ในความมันงงเพราะงานนี้มันก็กะทันหันมาก ถึงแม้ว่าเธอเอ่ยปากจะช่วยเจ้ผักหวานไปแล้วก็ตามร่างเพรียวบางเปลี่ยนชุดที่เธอใส่ในงานวันนี้ออกจนหมดแล้วเพื่อเตรียมตัวจะกลับบ้าน พอนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้แล้วเธอก็อดสงสารตัวเองไม่ได้ แต่เอาเถอะถือว่าวันนี้เป็นวันเฮ็งซวยของตัวเธอเองเธอยังจำภาพที่ในสนามแข็งได้ดีเลย ตอนที่เธอกำลังถือป้ายอยู่ในงาน พอตอนใกล้จะจบรถของณัฐกานต์ก็ขึ้นนำทุกคันมาได้ทั้งๆ ที่ตอนสตาร์ทเขาออกตัวช้าสุดแล้วพอได้เห็นอีกมุมความเป็นตัวตนของเขาในวันนี้แล้ว จริงๆ ญารินแอบคิดว่าเขาคงเหมาะกับงานแบบนี้มากกว่าจะไปทำงานบริษัทเสียด้วยซ้ำ“หนูญารินจ๊ะ วันนี้เจ้ต้องขอบใจหนูมากๆ เลยนะที่อุตส่าห์ช่วย ไม่งั้นเจ้คงแย่แน่ๆ เลย” เจ้ผักหวานเดินเข้ามาหาเธอในห้องแต่งตัว ขณะที่เธอเองก็เปลี่ยนชุดเตรียมตัวกลับแล้ว“ไม่เป็นไรเลยค่ะ หนูบอกจะชดใช้ให้เจ้ที่ทำเสื้อเจ้เลอะนี่คะ”ถือซะว่าเป็นการชดใช้ที่คุ้มค่ามาก ทั้งโดนลากมาเป็นพริตตี้ ทั้งต้องยืนตากฝนจนเกือบจะเป็นไข้แล้ว“อ่ะนี่! เรื่องเสื้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที Chapter 6/2
Chapter 6[6/2]ญารินไม่สนใจว่าเจ้านายของเธอจะมานั่งทานอาหารกับใครในตอนนี้ เพราะเขาคนเดียวเลยที่ทำให้เธอต้องมาลำบากวุ่นวายตามหาตัว แล้วก็เพราะเขาที่ทำให้เธอต้องมายืนตากฝนในวันนี้ เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะเขา“คุณญารินสั่งเลยนะครับ มื้อนี้ผมเป็นเจ้าภาพเอง”“อุ๊ย! ไม่ได้หรอกค่ะ คุณอุตส่าห์ให้รินติดรถมาด้วย มื้อนี้รินเลี้ยงค่ะ” ร่างเพรียวบางบอกกับอีกคนไปด้วยน้ำเสียงแหบลงเรื่อยๆ เธอรู้สึกว่าอาการของตัวเองคงจะไม่พ้นคืนนี้แน่ๆ“ไหวไหมครับ เดี๋ยวผมสั่งซุปสาหร่ายให้เอาไหม?”“ก็ดีค่ะ ฮัดชิ่ววว!!”“ถ้าคุณรินไม่ไหว ผมพาไปโรงพยาบาลได้นะครับ”อัครเดชประเมินอาการของคนตรงหน้าแล้วคิดว่าเธอควรจะไปหาหมอได้แล้ว กลัวว่าเธอจะเป็นหนักส่วนในฐานะที่เขาเป็นเพื่อนของณัฐกานต์เขาเองก็มีส่วนผิด ที่ทำให้ญารินไม่ยอมกลับเข้าบริษัท“ขอบคุณค่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะรินก็ไม่สบายบ่อยแบบนี้แหละ สั่งอาหารกันเถอะค่ะ”ทั้งสองลงมือสั่งเมนูอาหารคนละอย่างสองอย่างด้วยกัน จากนั้นก็นั่งรอจนไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟจนครบ ระหว่างที่เธอและอัครเดชกำลังนั่งทานอาหารกันอยู่ ก็มีสายตาคู่หนึ่งมองมาที่โต๊ะของเธอและเมื่อกำลังถูกมองอยู่ญารินก็ชะโงก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที Chapter 7/1
Chapter 7[7/1]“นี่คุณฉันบอกให้หยุดไง จะขยับเข้ามาทำไมเนี่ย? ” ร่างเพรียวบางไม่รู้ว่าจะหนีเขาไปมุมไหนได้อีกแล้ว เพราะอีกฝ่ายต้อนเขาจนมุมญารินไม่รู้ว่าเจ้านายโกรธหนักขนาดนี้ได้อย่างไร ก็ในเมื่อเขาก็พูดเหยียดหยามเธอเหมือน แล้วพอโดนเอาคืนบ้างกลับเปราะบางรับไม่ได้เอง“ฉันขอโทษแล้วไง”“หึ! งั้นหรอ?” เหมือนว่าเขาไม่สนใจคำพูดของเธอเลยแม้แต่น้อย ณัฐกานต์ตอนนี้เอาแต่อารมณ์ของตัวเองเป็นใหญ่ร่างสูงโน้มตัวเข้าหาญารินที่กำลังนั่งตัวสั่นอยู่บนโซฟา ก่อนที่จะขยับริมฝีปากหยักเข้าหาใบหน้ามนของหญิงสาว“นี่คุณ! อื้ออ!! อย่าทำแบบนี้นะ”ผลั่ก!! ญารินรวบรวมแรงทั้งหมดเท่าที่นี้มีผลักร่างสูงออกไปจากตัวเธอ ทว่าแรงของผู้หญิงตัวเล็กๆ มีหรือจะสู้คนตัวใหญ่อย่างเขาได้“จ๊วบ~~” ณัฐกานต์โน้มลงไปฉกชิงริมฝีปากบางอีกรอบพร้อมกับขบเม้มรสจูบลงไปหนักๆ จนญารินรู้สึกเจ็บปากด้านใน“คุณ!! ฉันผิดไปแล้ว ....อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ขอร้องล่ะ ฉันขอโทษๆ” ร่างเพรียวบางยกมือขึ้นไหว้ชายหนุ่มตรงหน้าจนตัวสั่น“เหอะ! ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันก็แค่ขู่เธอ อย่างเธอน่ะฉันเอาไม่ลงหรอก” ร่างสูงขยับตัวออกจากร่างเพรียวบางที่ก่อนหน้านี้นั่งคร่อมและจูบเธออ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที Chapter 7/2
Chapter 7[7/2]Line~~เสียงข้อความในโทรศัพท์ของร่างสูงที่นอนเหยียดกายบนโซฟา รอคนที่อยู่ในครัวทำของว่างให้ทานอยู่ ทันใดนั้นเจ้าของเครื่องก็กดเข้าไปอ่านดูเมื่อเห็นชื่อของคนที่ส่งข้อความมาหาเขา‘พี่ณัฐ อยู่ห้องไหม? น้องดาเข้าไปหาได้ไหม?’‘จะมาหรอ?’‘เปิดประตูให้หน่อย น้องดากำลังจะขึ้นลิฟต์แล้ว’ร่างสูงรีบดีดตัวลุกขึ้นจากโซฟาในทันทีที่ได้อ่านข้อความ อะไรกันทำไมเธอต้องมาหาเขาในตอนนี้ด้วยจากนั้นณัฐกานต์จึงรับตรงดิ่งเข้าไปหาอีกคนในครัว ที่ตอนนี้กำลังจดจ่ออยู่กับขนมของเธอ“เธอ มานี่ๆ อย่าเพิ่งทำ วางเอาไว้ก่อนเดี๋ยวนี้เลย” ร่างสูงจับไหล่ของญารินหันหน้าเข้าหากัน แล้วรีบอธิบายให้อีกคนรู้ว่ากำลังจะมีผู้มาเยือนที่นี่และเขาต้องบอกเธอด่วน“ห๊ะ!? อะไรกันน่ะคุณ” ญารินงงกับการกระทำของเจ้านายเธอมากในตอนนี้ ไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้ทำไม“คือตอนนี้มีคนกำลังจะมาที่นี่ เธอรีบกลับไปเลย อ่อ! ไม่สิกลับไปไม่ได้ ....เอาไงดี? งั้นเธอก็เข้าไปในห้องนอนฉันก่อน เอ๊ะ! ไม่ได้สิ ไปอยู่ระเบียงก่อนนะ นะๆๆ ไปๆๆ”ณัฐกานต์ดูลนลานไปหมดในตอนนี้ ดูเหมือนว่าใครอีกคนที่กำลังจะมาที่นี่มีอิทธิพลต่อชายหนุ่มอยู่ไม่น้อย ถึงขั้นต้องบอกให้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-02ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 8/1
Chapter 8[8/1]01.30 น.หมั่บ!“แค่กกๆ .... อ่ะ อื้มม... หนาว” เวลาผ่านพ้นไปจนเข้าวันใหม่แล้ว ร่างเพรียวบางที่นอนหลับอยู่ด้านนอกระเบียง ตอนนี้ถูกใครอีกคนอุ้มขึ้นมาจากพื้นและเดินเข้าไปด้านในห้องนอน โดยที่เธอยังไม่รู้สึกตัว“แม่งเอ๊ย! ตัวทำไมร้อนแบบนี้วะ!?” ร่างสูงที่อุ้มญารินมาจนถึงที่นอนของเขา สัมผัสได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่านมาจนถึงเขาณัฐกานต์ยอมรับว่าเขาลืมอีกคนที่อยู่นอกห้องไปแล้ว หลังจากที่ดารันกลับไปเมื่อไม่นานมานี้ เขาก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเข้านอนของตนเองไปจนเกือบจะเผลอหลับถึงเพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าตัวเองเอาใครอีกคนไปไว้ที่ระเบียงไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นอย่างไรบ้าง ทันทีที่นึกขึ้นได้เขาถึงได้รีบออกไปดูเลขาฯ สาวเมื่อเห็นว่าเธอนอนหลับอยู่ในสภาพที่เหนื่อยล้า หนำซ้ำยังมีไข้อีก เขาก็ไม่นิ่งนอนใจรีบพามาที่เตียงนอน ก่อนจะยืนคิดกับตัวเองอยู่ว่าจะทำอย่างไร สารภาพว่ารู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่ปล่อยให้เธอต้องรอนานอยู่ข้างนอกคนเดียวแบบนั้น“เอาไงดีวะ?”“อื้ม~ หนาว ฮึกก.. แม่ ...หนาว หนูหนาว” ร่างเพรียวบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงคิงไซซ์ของเจ้านาย เริ่มละเมอขึ้นจนณัฐกานต์ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร จึงได้แต่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 8/2
Chapter 8[8/2]ตอนนี้ณัฐกานต์ได้ตกเป็นจำเลยของญารินแล้ว ไม่ว่าวันนี้เธอจะสั่งอะไรอีกฝ่ายก็ต้องทำโดยที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ ภารกิจแรกของวันนี้เริ่มจากการที่เขาจะต้องสั่งข้าวมาให้เธอทาน และอย่างที่สองคือต้องเอาเสื้อผ้าของเธอไปซักด้วยมือของเขาเองห้ามปั่นเครื่องเด็ดขาด“เสร็จยังคุณ?”“ก็นี่ไง แล้วตากยังไงวะ?” ขณะที่ญารินกำลังนอนเล่นอยู่โซฟาหน้าทีวี ณัฐกานต์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับตะกร้าเสื้อผ้าที่เขาเพิ่งจะลงมือซักเองกับมือเป็นครั้งแรก“แอ่กๆๆ ...ข้างนอกไงเอาไม้แขวนไปด้วยนะ” คนป่วยเหมือนจะพอใจอยู่ไม่น้อยที่ได้แกล้งอีกคน ณัฐกานต์ในสภาพนี้เหมือนเสือถอดเขี้ยวเชื่องๆ ตัวหนึ่งหลังจากได้รับคำสั่งของคนป่วยแล้วเขาก็เดินไปเก็บไม้แขวนออกมา ก่อนจะเดินตรงไปที่ระเบียงห้องทันที ด้วยใบหน้าหงุดหงิดเขาไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆ แค่ยัดเข้าเครื่องซักผ้ามันจะยากตรงไหนวะ!?ร่างสูงเดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับตะกร้าใบเปล่าที่ถูกนำเอาผ้าของญารินตากให้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่กว่าจะตากได้ก็ทะเลาะกับเสื้อของเธอนานอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าต้องจับด้านไหนใส่ไม้แขวน เสื้อกับกระโปรงไม่เท่าไหร่หรอก มันงงก็แต่แพนตี้น้อยกับบล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-03
บทล่าสุด
ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 32/2
Chapter 32[32/2]@มิลาน, ประเทศอิตาลี่วันนี้ญารินมีนัดคุยงานถ่ายแบบงานชิ้นสำคัญในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้ เพราะนอกจากการเดินแบบแล้วเธอก็ไม่เคยได้มีโอกาสได้ขึ้นปกหนังสือนิตยสารเลยสักครั้ง ต้องขอบคุณโรสมากๆ ที่ทำให้ความฝันของญารินได้กลายเป็นจริงสักทีก่อนหน้านี้โรสได้รับการติดต่อให้จัดหานางแบบในสังกัดให้มาถ่ายนิตยสารจากแบรนด์เสื้อแบรนด์หนึ่งที่เป็นฝีมือของคนไทยเองโดยที่เจ้าของแบรนด์ให้โจทย์กับโรสมาว่าจะต้องเป็นหญิงหน้าไทย แต่ยังมีโครงหน้าที่ดูทันสมัยด้วย เนื่องจากแบรนด์นี้ใช้ผ้าไทยหลายชนิดมาตัดทำเป็นชุด แต่ยังเพิ่มดีไซน์ผสมผสานให้ทันสมัยตามแบบของผู้หญิงยุคใหม่ซึ่งจากโจทย์ที่ให้มาโรสไม่สามารถนึกถึงใครอื่นได้เลย นอกจากญารินนางแบบหน้าไทยสวยเก๋เซ็กซี่คนนี้ เธอคือตัวแทนของผู้หญิงยุคใหม่ เหมาะสมกับแบรนด์ VANIDEE ที่สุดแล้วภายในร้านอาหารสัญชาติอิตาเลี่ยนที่ตั้งอยู่ในคอมเพล็กซ์ Museo del Novecento ทำให้เราสามารถมองออกไปด้านนอกแล้วเห็นทิวทัศน์อันงดงามได้อย่างประทับใจของ Piazza del Duomo หรือที่เรียกกันว่าจัตุรัสหลวง“วิวสวยจังเลยนะคะพี่โรส” ญารินนั่งมองวิวด้านนอกจากในร้านอาหารแห่งนี้ด้วยความร
ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 32/1
Chapter 32[32/1]“คุณหนูคะ คุณยุวดีกลับมาแล้วค่ะ ท่านเรียกให้ไปพบค่ะ” ขณะที่พี่น้องสองคนกำลังนั่งคุยกันอยู่ ก็มีหญิงแม่บ้านชาวอิตาเลี่ยนวัยกลางคนเดินมาเรียกณัฐกานต์ก่อน“แม่? ครับๆ เดี๋ยวผมไป”“ท่านรออยู่ที่ห้องรับแขกนะคะ”“ขอบคุณครับ” ณัฐกานต์หันไปบอกแม่บ้าน เธอรับคำพร้อมกับเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่นั้นอีกครั้งเขายังอยากนั่งคุยกับผู้เป็นพี่ชายต่ออีกสักพัก ถ้านอกจากออสโม่กับแม่นมที่เลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็กแล้ว ทั้งตระกูลนี้ก็คงมีพี่ชายคนนี้นี่แหละที่เขาพอจะพูดคุยด้วยกันได้ทุกเรื่องจริงๆ“ไปหาแม่เถอะ ฉันขอนั่งอยู่แบบนี้สักพักก่อน” ภัทรกาฬบอกน้องชายแบบนี้เพราะกลัวว่ายุวดีจะรอนานเรื่องที่เกิดขึ้นในครอบครัวภัทรกาฬเองก็รับรู้ เพียงแต่ไม่ได้แสดงออกชัดเจนแบบณัฐกานต์ว่าไม่พอใจกับสิ่งที่ผู้ใหญ่ทำไว้แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่ของพวกเขาก็ยังรักลูกเสมอ เพียงแต่พวกท่านไม่ได้แสดงออกมาในรูปแบบเหมือนที่ครอบครัวอื่นเขาปฏิบัติกัน หวังว่าสักวันน้องชายของเขาจะมองพวกท่านทั้งสองในอีกมุมที่เขาได้มองบ้าง“อย่าคิดมากนะเฮีย” ณัฐกานต์รับคำจากพี่ชาย พลางลุกขึ้นยืนเตรียมจะเดินออกไป แต่ก่อนจะไปเขา
ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 31/2
Chapter 31[31/2]สวนดอกไม้ดอกกุหลาบและดอกคาเดนเยียร์จากหลังคฤหาสน์ ทำให้ทรรศนียภาพของที่นี่น่ามองขึ้นไปอีก โดยรวมแล้วทั้งดอกไม้ทั้งสวนองุ่นที่ถัดออกไปบวกกับวิวทิวทัศน์สวยๆ ที่มีภูเขาเป็นฉากกั้นอยู่ ถ้าใครได้มาตรงที่แห่งนี้ก็คงจะยอมกลับละสายตาไปไหนนอกจากทรรศนีภาพที่สวยงามแล้ว ยังมีเจ้าของสวนคนใหม่นั่งอยู่ที่สวนนี้ด้วย ตอนนี้ณัฐกานต์มองจากด้านหลังของคนที่นั่งตรงโต๊ะหินอ่อนจากทางประตู ก่อนจะก้าวขาเดินไปหาคนคนนั้น“ไง... นั่งชมนกชมไม้ ดูสบายจังนะเฮีย” ร่างสูงเดินเอามือไปวางบนไว้ไหล่พี่ชายของตัวเองที่กำลังนั่งอยู่“ได้ยินปู่บอกว่าแกมาทำธุระหรอ?”“ใช่” ว่าแล้วก็นั่งลงบนโต๊ะนั่งข้างๆ กับพี่ชาย“ธุระอะไรของแก? งานสาขานี้พ่อก็บินไปกลับเป็นว่าเล่นแล้ว”“ธุระส่วนตัวน่ะ ถ้าแค่งานของเขา... ผมคงไม่ลงทุนมาขนาดนี้หรอก ไม่ใช่เฮียนี่”แน่นอนว่าถ้าเกิดเป็นงานที่บริษัทของพ่อตัวเอง ณัฐกานต์ไม่มีวันมาทำขนาดนี้ให้หรอก ลำพังแค่ทำงานที่บริษัทให้ทุกวันนี้ก็มากเกินพอแล้วกำไรจะมากหรือน้อยเงินเดือนของเขาก็ยังเท่าเดิมอยู่ดี แม้จะมีปันผลทุกๆ ไตรมาสให้อยู่แล้วก็เถอะ อย่างไรเขาก็คงไม่ได้มากเท่าพี่ชายอยู่แล้ว“ธุระ
ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 31/1
Chapter 31[31/1]@โรม, ประเทศอิตาลี่ณัฐกานต์เดินทางมาถึงที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของเศรษฐีไร่องุ่นคนเก่าแก่ในย่านกรุงโรม ด้านหลังของคฤหาสน์หลังใหญ่ถูกปกคลุมไปด้วยไร่องุ่นและโรงหมักไวน์ขนาดใหญ่ และทั้งหมดนี้กินเนื้อที่ไปหลายร้อยไร่โดยประมาณ ซึ่งทรัพย์สินทุกอย่างในที่แห่งนี้เป็นของออสโม่ปู่ของเขาเองชายหนุ่มนั่งรถจากสนามบินมาถึงที่นี่ใช้เวลาไม่นานมาก ตอนแรกคิดว่าจะบินตรงไปมิลานเลย ทว่าพอลองมาคิดใหม่เขาอยากจะแวะมาที่นี่ก่อน เพื่อมาเยี่ยมปู่และพี่ชายของตัวเอง เพราะไม่ได้เจอทั้งสองคนนานมากแล้วพอทำธุระที่นี่แล้วเสร็จก็จะรีบไปมิลานเลยทันที เพราะนอกจะไปหาญารินแล้วเขาก็คิดว่าจะไปดูความเป็นอยู่ของยุวดีสักหน่อย ได้ข่าวว่าช่วงนี้ธุรกิจของผู้เป็นแม่กำลังเติบโตไปได้สวยเลยรถ SUV สุดหรูอย่าง Rolls-Royce Black Badge รุ่นปี 2022 ราคาในไทยโดยประมาณอยู่ที่ 41 ล้าน แต่ราคาที่อิตาลี่ไม่รู้ว่าขึ้นไปเท่าไหร่บ้างแล้วตอนนี้คนขับรถของคฤหาสน์ออกมารับณัฐกานต์ที่สนามบิน ตอนนี้กำลังขับเคลื่อนและชะลอความเร็วลงเพื่อเลี้ยงเข้าสู่คฤหาสน์กาเซียโน่ของเศรษฐีคนดังในย่านนี้ ก่อนจะลงจากรถแล้วเข้าไปหาเจ้าของบ้านที่ตอนนี้รอต้อนร
ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 30/2
Chapter 31[31/2]สวนดอกไม้ดอกกุหลาบและดอกคาเดนเยียร์จากหลังคฤหาสน์ ทำให้ทรรศนียภาพของที่นี่น่ามองขึ้นไปอีก โดยรวมแล้วทั้งดอกไม้ทั้งสวนองุ่นที่ถัดออกไปบวกกับวิวทิวทัศน์สวยๆ ที่มีภูเขาเป็นฉากกั้นอยู่ ถ้าใครได้มาตรงที่แห่งนี้ก็คงจะยอมกลับละสายตาไปไหนนอกจากทรรศนีภาพที่สวยงามแล้ว ยังมีเจ้าของสวนคนใหม่นั่งอยู่ที่สวนนี้ด้วย ตอนนี้ณัฐกานต์มองจากด้านหลังของคนที่นั่งตรงโต๊ะหินอ่อนจากทางประตู ก่อนจะก้าวขาเดินไปหาคนคนนั้น“ไง... นั่งชมนกชมไม้ ดูสบายจังนะเฮีย” ร่างสูงเดินเอามือไปวางบนไว้ไหล่พี่ชายของตัวเองที่กำลังนั่งอยู่“ได้ยินปู่บอกว่าแกมาทำธุระหรอ?”“ใช่” ว่าแล้วก็นั่งลงบนโต๊ะนั่งข้างๆ กับพี่ชาย“ธุระอะไรของแก? งานสาขานี้พ่อก็บินไปกลับเป็นว่าเล่นแล้ว”“ธุระส่วนตัวน่ะ ถ้าแค่งานของเขา... ผมคงไม่ลงทุนมาขนาดนี้หรอก ไม่ใช่เฮียนี่”แน่นอนว่าถ้าเกิดเป็นงานที่บริษัทของพ่อตัวเอง ณัฐกานต์ไม่มีวันมาทำขนาดนี้ให้หรอก ลำพังแค่ทำงานที่บริษัทให้ทุกวันนี้ก็มากเกินพอแล้วกำไรจะมากหรือน้อยเงินเดือนของเขาก็ยังเท่าเดิมอยู่ดี แม้จะมีปันผลทุกๆ ไตรมาสให้อยู่แล้วก็เถอะ อย่างไรเขาก็คงไม่ได้มากเท่าพี่ชายอยู่แล้ว“ธุระ
ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 30/1
Chapter 30[30/1]ก่อนที่จะเดินทางข้ามทวีปไปในวันพรุ่งนี้ คนที่บอกว่าจะเคลียร์งานของตัวเองให้เสร็จทันก่อนจะขึ้นเครื่อง ทว่าตอนนี้ยังมะงุมมะงาหราอยู่กับกองเอกสารที่ต้องเซ็นจนป่านนี้เป็นเวลา 1 ทุ่มกว่าแล้ว ท่านรองประธานบริษัทหนุ่มหล่อไฟแรงก็ยังไม่ได้ลุกออกไปไหนเลยLine~Dar.runnn : กลับเพ้นท์เฮ้าส์ยังคะ? น้องดาอยากไปหาDar.runnn : วันนี้คุณย่าบ่นๆ คิดถึงพี่ณัฐด้วยนะ ถ้าว่างๆ ก็อยากให้พี่แวะมาคุณย่าบ้างDar.runnn : พรุ่งนี้เลยดีไหมคะ วันหยุดด้วยน่าจะเหมาะเลย น้องดาจะได้ทำกับข้าวไว้เผื่อเสียงโทรศัพท์ข้างๆ ตัวณัฐกานต์ดังขึ้น สายตาคมเหลือบไปมองการแจ้งเตือนบนหน้าจอ ถึงได้รู้ว่าเป็นใครที่ส่งมาวันนี้ทั้งวันดารันยังไม่ได้มาหาเขาเลย ซึ่งถ้าปกติแล้วเธอจะมาที่นี่แทบทุกวัน โดยมาพร้อมกับของกินตลอดและในแต่ละครั้งที่มาหาณัฐกานต์ก็ไม่เคยห้ามเลยสักครั้ง ตั้งแต่ตอนที่ญารินยังอยู่รวมถึงตอนที่เธอไม่อยู่ที่นี่แล้วร่างสูงไม่ได้หยิบสมาร์ตโฟนสีเซียร่าบลูของตัวเองขึ้นมาตอบแต่อย่างใด ก่อนจะหันหน้ากลับไปสนใจงานของตัวเองต่อ เพราะเขาต้องรีบทำเวลาให้ทันก่อนขึ้นเครื่องในวันพรุ่งนี้@มิลาน, ประเทศอิตาลี่ญารินได้
ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 29/2
Chapter 29[29/2]กริ๊งงง!~~รถสปอร์ตหรูจอดเทียบท่าอยู่หน้าบ้านหลังใหม่ของญารินแล้ว ชายหนุ่มทั้งสองลงจากรถมายืนกดกริ่งรอคนด้านในมาเปิดประตูรั้วให้ซึ่งณัฐกานต์เองก็ไม่อาจรู้ได้ว่ามีใครอยู่ที่นี่หรือไม่ เพราะว่าเขาและอัครเดชก็ยืนตากแดดกดกริ่งเรียกแบบนี้นานแล้วกระทั่งความพยายามของพวกเขาสำเร็จ เมื่อมีคนเดินออกมาจากด้านในบ้านแล้วทว่ากลับไม่ใช่ญาริน คนที่ณัฐกานต์อยากเจอ“อ้าว สวัสดีค่ะคุณ”“สวัสดีครับ ญารินอยู่บ้านหรือเปล่าครับคุณนลิน?”เป็นนลินพี่สาวของญารินเองที่เดินออกมาเปิดประตูพร้อมกับอุ้มลูกชายตัวน้อยออกมาด้วย และเมื่อสักครู่ที่เธอออกมาเปิดประตูช้าก็เพราะว่ามัวแต่ยุ่งอยู่กับลูกชายของตัวเองอยู่ แม้จะได้ยินเสียงกดกริ่งนานสักพักแล้วก็ตามนลินรู้มาว่าณัฐกานต์และน้องสาวของตัวเองทะเลาะอะไรบางอย่างกันอยู่ แต่ก็ไม่รู้ถึงสาเหตุของเรื่องจริงๆ เลยว่าเพราะอะไรที่ทำให้น้องสาวของเธอรีบเก็บข้าวของบินลัดฟ้าข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกลถึงต่างประเทศ“นี่รินไม่ได้บอกคุณไว้หรอคะ? ว่าจะไปทำงานกับเจ้านายคนเก่าที่ต่างประเทศ”“ห๊ะ!? อะไรนะ ญารินไปต่างประเทศงั้นหรอ?” ณัฐกานต์ตกใจกับคำพูดของพี่สาวญารินจนเผลอทำสีหน้า
ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 29/1
Chapter 29[29/1]@มิลาน, ประเทศอิตาลี่สนามบิน Milan Malpensa เป็นสนามบินนานาชาติที่ถือว่าใหญ่ที่สุดแล้วในมิลาน ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนเหนือของประเทศอิตาลี่ และเป็นสนามบินที่มีผู้ใช้บริการมากเป็นอันดับสองรองจากสนามบินในกรุงโรมถ้าถามว่าทำไมถึงมีผู้คนเนืองแน่นมาใช้บริการสนามบิน Malpensa ก็คงจะเป็นเพราะว่ามิลานเป็นแลนมาร์คสำคัญอีกหนึ่งเมืองสำหรับนักช้อปสายแฟชั่นทั้งหลายจะต้องเดินทางมาที่นี่ เพื่อจับจ่ายใช้สอยสินค้าหลากหลายแบรนด์ดังทั่วโลกนอกจากร้านแบรนด์เนมต่างๆ แล้ว ในมิลานยังมีงานจัดแสดงโชว์เกี่ยวกับแฟชั่นมากมายแทบจะทุกวันเลยด้วยซ้ำเหล่าเซเลบฯ คนดัง รวมถึงนางแบบและนายแบบหลายคนจึงไม่พลาดที่จะมาเยี่ยมชมความสวยงามในเมืองนี้เช่นเดียวกันกับญาริน“ขอบคุณพี่โรสมากเลยนะคะ ที่อุตส่าห์มารับแถมยังเป็นธุระเรื่องที่พักให้รินอีก”“ไม่เป็นไรเลยจ้าคนสวยของพี่ ขอแค่หนูมาพี่ก็ดีใจแล้ว”ญารินเพิ่งจะเช็คเอาท์ลงจากเครื่องเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว ตอนนี้มีโรสเอเจนซี่สาวสองคนสนิท มารับเธอถึงสนามบินหลังจากที่วจีโทรมาบอกเรื่องใบลาออกของเธอแล้ว แต่กลับโดนปฏิเสธและยังมีหน้ามาบอกให้เธอสามารถพักร้อนได้ 1 เดือนจากนั
ขอเถอะคุณ เลิกยุ่งกับผมที chapter 28/2
Chapter 28[28/2]เหตุการณ์ก่อนหน้านี้....,(ณัฐกานต์ ทอร์ค)ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่ผมกับญารินทะเลาะกัน จนผ่านมาถึงวันนี้ผมยังไม่เห็นเธอเข้ามาทำงานเลยผมนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานที่มีงานกองเท่าภูเขาได้แต่ก็ไม่ได้สนใจมันเลย สิ่งที่สนใจอยู่กลับเป็นโต๊ะว่างเปล่าที่ตอนนี้ไร้เจ้าของมานั่งทำงานผมจับโทรศัพท์สแกนนิ้วปลดล็อกแล้วก็กดปิดหน้าจอไว้เหมือนเดิม เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เช้าแล้ว ในใจอยากจะโทรไปหาญารินให้ได้ทันทีทันใดแต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่า ที่ผ่านมาผมก็ง้อเธอมาตลอดจนอาจจะทำให้เธอเสียคนขนาดนี้ ถ้าหากจะง้อเธออีกครั้งก็คิดว่าเธออาจจะได้ใจอีกเรื่องวันนั้นญารินวู่วามเกินเหตุจริงๆ ต่อหน้าต่อตาผมขนาดนั้นยังไม่มีความเกรงใจกันเลยสักนิด และหลายครั้งหลายคราวที่ดารันมาหาผมเธอก็มักจะเป็นอารมณ์นี้อย่างวันก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้น ดารันทำขนมมาให้ผมลองชิมสูตรใหม่แบบไม่หวาน เพราะเธอรู้ว่าผมไม่ชอบกินอะไรหวานๆ แต่ญารินก็ทำท่าหาเรื่องใส่ดารัน จนไล่เธอกลับบ้านไปตอนเด็กๆ ดารันตัวเล็กมากและไม่สู้คนเลย มีผมกับเฮียนาฟสองคนที่คอยปกป้องเสมอเพราะเราสามคนเรียนที่เดียวกันมาตลอด ก่อนที่ดารันจะแยกย้ายไปเรียนที่ต่างประเทศในช่วง
