04…รักมากก็เจ็บบมาก
ผั๊ว!!!!!!!!!!!
O_O!!!!!!!!!
“เทน!!!!!!!”
ความหวังของฉันพังทลายลงต่อหน้าต่อตา
ทำไมไม่เป็นเขาแต่กลับเป็นเพื่อนของเขาแทนทั้งๆที่ฉันหวังว่าจะเป็นเขาคนที่ฉันมาตลอดทั้งวัน
แต่กลับไร้เงาของวายุราวกับหวังความสุดท้ายของฉันได้จบลงพร้อมกับความอดทนที่มีมาตลอดสองปีเหมือนมันค่อยๆ
จางหายไปพร้อมกับการกระทำของเขา
“โทษทีที่ทำให้เธอผิดหวัง
คงคิดว่าฉันเป็นมันสินะ”
“ช่างมันเถอะ! นายมีอะไรก็ว่ามา”
ในมือของเทนถือกล่องอะไรสักอย่างยื่นมาให้ฉันพร้อมกับกลิ่นหอมของข้าวผัดลอยมาแตะจมูก
“ยังไม่ได้กินอะไรใช่มั้ย”
“ตอนนี้ฉันกินอะไรไม่ลงขอบใจนายมากนะเทนแต่ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไรไป”
ฉันพยายามที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้
แต่มันก็ทำไม่ได้ในที่สุดความอดทนฉันมันก็หมดลงฉันร้องไห้ออกมาตรงหน้าเทจนได้
มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างฉันกับวายุกันแน่ฉันทำอะไรผิดงั้นหรอทำไมเขาถึงทำเหมือนฉันเป็นส่วนเกินในชีวิตของเขา
“มานี่มะ!”
เทนพาฉันไปนั่งเก้าอี้
ก่อนที่เขาจะลงมานั่งข้างๆฉันพร้อมกับแกะกล่องข้าวที่เขาซื้อมาให้ฉัน
“กินก่อน
ถ้าไม่กินข้าวจะเอาแรงที่ไหนไปร้องไห้ห๊ะ”
“วายุไปไหน???”
หน้าที่นี่มันต้องเป็นของเขาไม่ใช่หรือไง
แล้วทำไมกลับเป็นเพื่อนเขาที่มาทำให้ฉันแทนแล้วเขาไปไหนละ
“เอ้อ….มัน….มันไม่ว่าง”
“ไปไหน!”
“เอาเป็นว่ามันฝากฉันให้มาดูแลเธอแทนก็แล้วกัน”
“ฝากงั้นหรอ????”
ของแบบนี้มันฝากกันได้ด้วยหรือไงปกติเขาไม่เคยแม้แต่จะให้ฉันเข้าใกล้เพื่อนของเขาเลยด้วยซ้ำ
แม้กระทั่งเวลาไปหาเขาที่มหาลัยเขายังไม่อยากให้ฉันไปเลยเขาให้เหตุผลว่าเขาหวงฉันไม่อยากให้เพื่อนเขาเจอเขากลัวเพื่อนเขามาชอบฉัน
แต่ที่เทนพูดอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่!
“มองหน้าฉันแบบนี้เธอไม่เชื่อกันสินะ
“เขามีคนอื่นใช่มั้ย????”
“…..”
แค่การที่ฉันถามแล้วเขาเงียบไปมันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าฉันพูดถูกจุดฉันอาจจะดูรักเขามากจนไม่อยากเสียเขาไปมันก็จริงอยู่และที่ผ่านมาฉันก็โง่ที่ปิดหูปิดตาตัวเอง
แต่จะมีสักครั้งไหมที่ฉันจะไม่ได้ยินเรื่องเขากับคนอื่นให้ฉันต้องเจ็บปวดใจแบบนี้
“ฉันรู้นานแล้วนายไม่ต้องช่วยเพื่อนนายปิดบังหรอก”
“หึ! ที่แท้เธอเองก็รู้อยู่ก่อนแล้ว”
“เขาเป็นคนทำให้ฉันรู้เอง
เขาเห็นฉันเป็นอะไรกันเทนทำไมเขาถึง….”
ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆนอกจากจะปล่อยให้น้ำตามันไหลลงมาล้างความเจ็บปวดในครั้งนี้
ทุกครั้งที่ฉันได้ยินเรื่องของวายุกับผู้หญิงคนอื่น
ฉันก็ได้แต่บอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร เพราะยังไงเขาก็ยังเหมือนเดิม
จนมาถึงครั้งนี้ ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม
“เจ็บมากมั้ยแกมม่า”
“ไม่รู้สิ!
จริงๆฉันน่าจะเลยจุดนั้นมาแล้วแต่ทำไมมันยังรู้สึกอยู่”
“รักมากก็เจ็บมากเป็นธรรมดา”
มันจะเจ็บกว่านี้ถ้าเขาจะบอกว่าเขาไม่เคยรักฉันเลย
แต่ที่เจ็บมากกว่านั้นคือคำว่ารักของวายุที่เฝ้าบอกฉันทุกวัน
โดยที่ฉันไม่เคยรู้เลยว่าความรักสำหรับเขามันมีค่ามากขนาดไหน
“ถ้าฉันมีคนอื่นบ้างวายุจะรู้สึกยังไง”
“แกมม่า~~~”
เขาจะรู้สึกเหมือนที่ฉันรู้สึกบ้างหรือเปล่า
หรือเขาจะไม่รู้สึกอะไรเลย
แม้แต่ตอนที่ฉันต้องนอนร้องไห้คนเดียวลำพังแบบนี้เขายังไม่คิดจะกลับมาหาฉัน
เขายังรักฉันเหมือนที่เขาพูดบ้างมั้ย
บางครั้งฉันก็อยากให้เขาได้รู้เหมือนกันว่าการถูกคนที่รักนอกใจมันเป็นยังไง
“แกม!....”
O_O!!!!!!! “อืออออออออออ อือ!!!!!!!!”
จู่ๆเทนก็ดึงฉันเข้าไปจูบทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้ตั้งตัว
และก็ไม่ได้เต็มใจ
ตุ๊บๆๆๆๆ ตุบๆๆๆ
“อือออออ อือ อ่อย อะ อือ”
ฉันทั้งทุบทั้งตีเทน
แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยปากฉันจากปากเขาเลยแม้แต่น้อยก่อนที่เขาพยายามจะเข้ามาในปากฉัน**
‘เมา’
นั้นคือสิ่งแรกที่ฉันคิดกลิ่นเหล้าที่มันยังติดอยู่ที่ลิ้นของเขาทำให้ฉันรู้ว่าก่อนที่เทนมาที่นี้เขาก็คงดื่มมาไม่ใช่น้อยเหมือนกัน
“ทำแบบนี้ทำไม????”
หลังจากที่เขาถอดปากออกมันก็ทำให้ฉันต้องรีบถามคนตรงหน้าทันที
ทั้งๆที่เขาไม่น่าจะเป็นคนแบบนี้กับคนอื่นฉันไม่รู้หรอกนะ
แต่สำหรับฉันเขาไม่เคยทำแบบนี้ แล้วที่ผิดไปมากกว่านี้คนที่เขาจูบคือแฟนของเพื่อนเขา
“ฉันเป็นแฟนวายุเพื่อนของนายนะเทน
ทำไมทำแบบนี้”
“ฉันขอโทษ~~ ฉันแค่”
“ช่างมันเถอะ~~”
บางททีฉันก็ไม่ควรจะไปนึกถึงใคร
ในเมื่อนี้มันคือตัวของฉันร่างกายของฉัน ฉันจะให้ใครทำอะไรก็ได้
เพราะยังไงคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนอย่างวายุก็ไม่ได้เห็นค่าอะไรอยู่แล้วไม่ใช่หรอ
“อยากจูบฉันอีกมั้ย”
“แกม~~”
“อือ~~~~อือ”
ฉันไม่ได้รอฟังคำตอบจากคนตรงหน้า ทันทีที่เขาเรียกชื่อฉัน
ฉันก็โผล่เข้าไปประกบปากกับเทนพร้อมกับน้ำตาที่ฉันพยายามกลั้นมันเอาไว้
จะเป็นไรไปถ้าฉันจะทำแบบนี้กับคนอื่นเหมือนที่เขาทำบ้าง
“อือออออออ ~~~ อือ”
ปัง!!!!!!!!
O_O!!!!!!!
เพราะความเจ็บปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!O_O!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!พรึ่บ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ผมรีบผลักแกมม่าออกทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออก ก่อนที่มันจะปรากฏร่างของใครบางคน คนที่ผมไม่อยากให้มาในตอนนี้“ไอ้วา!”“ไง! สนุกดีมั้ยลักกินขโมยกินของกูเนี๊ยะ”สีหน้ามันอาจจะไม่ได้แสดงถึงความไม่พอใจอะไรมากนัก แต่สายตากับคำพูดที่มันส่งไปให้คนข้างๆ ผมที่เอาแต่นั่งเงียบอยู่ตอนนี้ ยิ่งทำให้ผมเป็นห่วงแกมม่าเข้าไปใหญ่เหตุการณ์เมื่อกี้ระหว่างผมกับเธอมันคงเป็นอารมณ์ขณะหนึ่งที่เธอเก็บมันเอาไว้“ทีหลังถ้าเธอจะพาใครมาทำอะไร กรุณาไปที่อื่นไม่ใช่ห้องฉัน!!!!!!!!!!!!!”“ไอ้วายุ!!!!!!!!!!!!!!”“ทำไม! มึงจะทำไม!”พรึ่บ!ไม่พูดเปล่ามันพุ่งตัวมากระชากคอเสื้อผมโดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งรับอะไรแม้แต่น้อย ก็จริงที่เมื่อกี้ผอาจจะผิดที่ไปทำแบบนั้นกับแกมม่า แต่ถ้าจะให้มองอีกมุมคนที่ทำให้เป็นแบบนี้ก็คือมันไม่ใช่หรือไง!“ฉันขอโทษ….”“………………………….” เงียบ!ทั้งผมละก็ไอ้วายุถึงกับตกอยู่ในความเงียบทันทีที่แกมม่าพูดคำว่าขอโทษ ก่อนที่เธอจะลุกออกจากตรงนั้นแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน“แกมม่า~~~~~~~”เอาจริงๆ นะผมไม่เค
บทนำ‘ต่อหน้าฉัน เธอทำอย่างนั้น ได้อย่างไรเห็นหรือเปล่า เห็นน้ำตาเวลาที่เธออยู่กับใครต่อหน้าฉันเธอทำอย่างนั้นได้อย่างไรเหมือนเธอกำลังฆ่ากันช้าช้า…หรือเธอจะลืมว่าเรา นั้นยัง ‘รักกัน’…’‘คุณ’ เคยเชื่อเรื่องความรักกันบ้างมั้ยเคยเชื่อหรือเปล่าว่า ‘รักแท้’ นั้นมีอยู่จริง! แล้วเคยเชื่อหรือเปล่าว่า ‘รัก’ จะสามารถเปลี่ยนคนๆนึงไปได้เหมือนกับฉันตอนนี้ที่ยังคงเชื่อว่าความรักนั้นมันสวยงามและมันก็ยังสามารถเปลี่ยนผู้ชายคนนึงไปได้ หรือไม่ทุกอย่างมันก็แค่ความเพ้อฝันที่ฉันคิดเข้าข้างตัวเอง…ฉันอาจจะแค่คิดเองว่ารักแท้มันจะสามารถเปลี่ยนเขาได้!สวัสดี! ฉันชื่อแกมม่าเป็นนักศึกษาอยู่มหาลัยเอกชนชื่อดังตอนนี้ฉันเรียนคณะบริหารธุรกิจปีสามเหลืออีกแค่ปีเดียวถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดความฝันของฉันก็จะเป็นจริง!ไม่ใช่ว่าฉันประสบความสำเร็จอะไรหรอก แต่ความฝันของฉันคือการแต่งงานสร้างครอบครัวกับคนที่ฉันรักและเขาก็รักฉันคนๆนั้นก็คือ…วายุ!“แกมม่าอย่าบอกนะว่าแกจะรอไอ้วามันมารับ”“ก็คงเป็นแบบนั้นแหละพวกแกกลับก่อนเลยไม่ต้องห่วงฉัน”ฉันบอกกับกลุ่มเพื่อนสนิทของฉันก็อย่างที่ได้ยินนั้นแหละว่าฉันจะรอแฟนสุดที่รักของฉันมารั
01…เก็บรักขอบคุณที่เมื่อวานวายุไม่ได้ทิ้งฉันเหมือนที่เคยทำ เขายังหาเวลามารับฉันอย่างที่เขาสัญญาเอาไว้ เพียงแต่ฉันไม่รู้สึกดีใจเหมือนก่อนหน้านี้เลย อาจจะเป็นเพราะว่าเขาทำตามสัญญามากเกินไปหรือเปล่า“เมื่อวานวายุมารับใช่มั้ย” มู่ลี่ถามทันทีที่เห็นหน้าฉัน“อืม! บอกแล้วว่าเขาไม่ทิ้งหรอกในเมื่อสัญญากันไว้แล้ว” ถึงจะไม่ใช่ทุกครั้งก็ตามแต่อย่างน้อยครั้งนี้เขาก็ไม่ปล่อยให้ฉันต้องรอเหมือนที่ผ่านมา“อย่างน้อยมันก็ยังหาเวลามาแต่หน้าแกดูไม่ค่อยโอเคเลยมีอะไรหรือเปล่า” แอลรินมองหน้าฉันอยู่พักใหญ่“ก็อย่างที่พวกแกรู้นั้นแหละ...”ความเสมอต้นเสมอปลายของเขาบางทีก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีสักเท่าไหร่เมื่อวานเขามารับฉันก็จริงแต่รับฉันไปส่งที่คอนโดนอกจากเขาจะไม่ได้ลงไปส่งฉันแล้วเขายังทิ้งฉันให้เดินไปตามลำพังโดยที่เขาขับรถออกไปไม่ได้สนใจใยดีเลยว่าฉันจะรู้สึกกับการกระทำเย็นชาพวกนี้ของเขายังไงวายุพูดแค่ว่าเขาต้องกลับไปทำงานที่มหาลัยให้เสร็จก่อนแล้วจะรีบกลับมา จนถึงตอนนี้ฉันก็ไม่ได้เห็นแม้แต่เงาของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าแฟนเลยสักนิด“เขาสัญญาว่าจะมารับฉันเขาก็มาแต่หลังจากนั้นก็อย่างที่พวกแกเห็นเขาแค่ไปส่งเท่านั้น
02…วุ่นวายฉันตัดสินใจจะมาหาวายุที่มหาลัยของเขาทันทีเพราะฉันอยากแน่ใจจริงๆว่าสิ่งที่มู่ลี่กับแอนลินบอกมันจริง หรือว่าไม่จริงกันแน่แต่สำหรับตัวฉันขอให้ไม่เป็นแบบนั้นก็พอ“อ้าว! เห้ย! แกม!!!!!!!!”“เทน! วายุอยู่ไหน”ทันทีที่ฉันเข้ามาหน้าตึกเรียนของเขาไม่สิยังไม่ถึงหน้าตึกเรียนหรอกแค่เกือบๆ ฉันก็เจอเข้ากับพวกเพื่อนของวายุหนึ่งในนั้นคือเทน เขาเป็นคนเดียวที่จะเรียกว่าสนิทกับฉันมากกว่าคนอื่นเลยก็ว่าได้“เธอมาที่นี่ทำไมไอ้วามันไม่ให้เธอมาหามันที่นี่ไม่ใช่หรือไง”นอกจากจะไม่ได้คำตอบแล้วฉันยังโดนสายตาไม่พอใจของเทนกับมาอีกด้วยเขาคงไม่ชอบที่ฉันมาหาวายุที่นี่เพราะมันอาจจะเป็นอันตรายสำรับตัวฉันเองก็ได้ใครๆก็รู้ว่าวายุฮอตมากแค่ไหนแล้วที่สำคัญนอกจากพวกเพื่อนเขาแล้วฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีใครรู้บ้างอีกมั้ยว่าฉันกับวายุเราเป็นอะไรกัน“แต่ฉันมีเรื่องจะคุยกับเขาแล้วนี่วายุไปไหน”“……………..” ทั้งเทนละก็พวกเพื่อนๆของเขาต่างก็หันไปมองหน้ากันโดยไม่มีใครคิดจะตอบฉันสักคนว่าแฟนของฉันหายไปไหน ทำไมถึงมีแต่พวกเขา“ได้!ถ้าพวกนายไม่บอกฉันก็จะไปหาเอง!”“เดี๋ยว….”“แกมม่า!”ฉันกำลังจะทำอย่างที่พูดก่อนที่ม
03…ของตายณ คลับXXX ของวายุเสียงเพลงที่ดังไปทั่วทั้งผับก็ไม่ได้ทำให้สองคนชายหญิงที่กำลังนัวเนียจูบกันอย่างเมามันสะทกสะท้านได้เลยแม้แต่น้อย“ไอ้วา!!!!!! เบาๆหน่อยก็ได้นะมึงเดี๋ยวน้องเขาก็ช้ำหมดหรอก”“หุบปาก! พวกมึงไปเลย”วายุหันมาด่าพวกเพื่อนอันเป็นที่รักก่อนจะหันกลับไปหาของหวานข้างๆกายที่เขาพกติดจากมหาลัยมาด้วยเธอเป็นรุ่นน้องดาวคณะของเขาเอง“มึงไม่คิดจะไปง้อแกมม่าสักนิดหรอว่ะ!”เสียงของเทนที่พูดขึ้นมาทำให้ผมหยุดการกระทำทุกอย่างก่อนจะหันกลับไปมองหน้ามัน ใครใช่ให้มันมาพูดชื่อเธอในเวลาแบบนี้กันว่ะ!“ใครกันค่ะพี่วา เอมี่รู้จักหรือเปล่า”เอมี่ดาวคณะปีนี้คู่ควงคนใหม่ของผมถามขึ้นมา หึ!มารยาหญิงแบบนี้ผมเจอมานักต่อนักแล้วทำเป็นไม่รู้จักแต่จริงๆแล้วเธอรู้อยู่เต็มอกว่าแกมม่าเป็นใคร“อย่าไปสนใจเลยนะพี่ว่าเรามาทำเรื่องของเราให้เสร็จกันก่อนดีกว่านะคะคนดี”“ไอ้วายุ!!!!!!!!!!!!!!!!”“มึงหุบปากไอ้เชี้ยเทน!!!!!!!!!!!!”ไอ้นี้ก็เหมือนกันเป็นแค่เพื่อนแต่ทำตัวเหมือนเป็นพ่อ!ไม่รู้มันจะอะไรกับแกมม่านักหนาจะไปสนใจทำไมว่ายัยนั้นจะเป็นตายร้ายดียังไงขนาดผมที่เป็นเจ้าของเธอผมยังไม่แคร์เลย!เพราะยังไงแก
เพราะความเจ็บปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!O_O!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!พรึ่บ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ผมรีบผลักแกมม่าออกทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออก ก่อนที่มันจะปรากฏร่างของใครบางคน คนที่ผมไม่อยากให้มาในตอนนี้“ไอ้วา!”“ไง! สนุกดีมั้ยลักกินขโมยกินของกูเนี๊ยะ”สีหน้ามันอาจจะไม่ได้แสดงถึงความไม่พอใจอะไรมากนัก แต่สายตากับคำพูดที่มันส่งไปให้คนข้างๆ ผมที่เอาแต่นั่งเงียบอยู่ตอนนี้ ยิ่งทำให้ผมเป็นห่วงแกมม่าเข้าไปใหญ่เหตุการณ์เมื่อกี้ระหว่างผมกับเธอมันคงเป็นอารมณ์ขณะหนึ่งที่เธอเก็บมันเอาไว้“ทีหลังถ้าเธอจะพาใครมาทำอะไร กรุณาไปที่อื่นไม่ใช่ห้องฉัน!!!!!!!!!!!!!”“ไอ้วายุ!!!!!!!!!!!!!!”“ทำไม! มึงจะทำไม!”พรึ่บ!ไม่พูดเปล่ามันพุ่งตัวมากระชากคอเสื้อผมโดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งรับอะไรแม้แต่น้อย ก็จริงที่เมื่อกี้ผอาจจะผิดที่ไปทำแบบนั้นกับแกมม่า แต่ถ้าจะให้มองอีกมุมคนที่ทำให้เป็นแบบนี้ก็คือมันไม่ใช่หรือไง!“ฉันขอโทษ….”“………………………….” เงียบ!ทั้งผมละก็ไอ้วายุถึงกับตกอยู่ในความเงียบทันทีที่แกมม่าพูดคำว่าขอโทษ ก่อนที่เธอจะลุกออกจากตรงนั้นแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน“แกมม่า~~~~~~~”เอาจริงๆ นะผมไม่เค
04…รักมากก็เจ็บบมากผั๊ว!!!!!!!!!!!O_O!!!!!!!!!“เทน!!!!!!!”ความหวังของฉันพังทลายลงต่อหน้าต่อตาทำไมไม่เป็นเขาแต่กลับเป็นเพื่อนของเขาแทนทั้งๆที่ฉันหวังว่าจะเป็นเขาคนที่ฉันมาตลอดทั้งวันแต่กลับไร้เงาของวายุราวกับหวังความสุดท้ายของฉันได้จบลงพร้อมกับความอดทนที่มีมาตลอดสองปีเหมือนมันค่อยๆจางหายไปพร้อมกับการกระทำของเขา“โทษทีที่ทำให้เธอผิดหวังคงคิดว่าฉันเป็นมันสินะ”“ช่างมันเถอะ! นายมีอะไรก็ว่ามา”ในมือของเทนถือกล่องอะไรสักอย่างยื่นมาให้ฉันพร้อมกับกลิ่นหอมของข้าวผัดลอยมาแตะจมูก“ยังไม่ได้กินอะไรใช่มั้ย”“ตอนนี้ฉันกินอะไรไม่ลงขอบใจนายมากนะเทนแต่ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไรไป”ฉันพยายามที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้แต่มันก็ทำไม่ได้ในที่สุดความอดทนฉันมันก็หมดลงฉันร้องไห้ออกมาตรงหน้าเทจนได้มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างฉันกับวายุกันแน่ฉันทำอะไรผิดงั้นหรอทำไมเขาถึงทำเหมือนฉันเป็นส่วนเกินในชีวิตของเขา“มานี่มะ!”เทนพาฉันไปนั่งเก้าอี้ก่อนที่เขาจะลงมานั่งข้างๆฉันพร้อมกับแกะกล่องข้าวที่เขาซื้อมาให้ฉัน“กินก่อนถ้าไม่กินข้าวจะเอาแรงที่ไหนไปร้องไห้ห๊ะ”“วายุไปไหน???”หน้าที่นี่มันต้องเป็นของเขาไม่ใช
03…ของตายณ คลับXXX ของวายุเสียงเพลงที่ดังไปทั่วทั้งผับก็ไม่ได้ทำให้สองคนชายหญิงที่กำลังนัวเนียจูบกันอย่างเมามันสะทกสะท้านได้เลยแม้แต่น้อย“ไอ้วา!!!!!! เบาๆหน่อยก็ได้นะมึงเดี๋ยวน้องเขาก็ช้ำหมดหรอก”“หุบปาก! พวกมึงไปเลย”วายุหันมาด่าพวกเพื่อนอันเป็นที่รักก่อนจะหันกลับไปหาของหวานข้างๆกายที่เขาพกติดจากมหาลัยมาด้วยเธอเป็นรุ่นน้องดาวคณะของเขาเอง“มึงไม่คิดจะไปง้อแกมม่าสักนิดหรอว่ะ!”เสียงของเทนที่พูดขึ้นมาทำให้ผมหยุดการกระทำทุกอย่างก่อนจะหันกลับไปมองหน้ามัน ใครใช่ให้มันมาพูดชื่อเธอในเวลาแบบนี้กันว่ะ!“ใครกันค่ะพี่วา เอมี่รู้จักหรือเปล่า”เอมี่ดาวคณะปีนี้คู่ควงคนใหม่ของผมถามขึ้นมา หึ!มารยาหญิงแบบนี้ผมเจอมานักต่อนักแล้วทำเป็นไม่รู้จักแต่จริงๆแล้วเธอรู้อยู่เต็มอกว่าแกมม่าเป็นใคร“อย่าไปสนใจเลยนะพี่ว่าเรามาทำเรื่องของเราให้เสร็จกันก่อนดีกว่านะคะคนดี”“ไอ้วายุ!!!!!!!!!!!!!!!!”“มึงหุบปากไอ้เชี้ยเทน!!!!!!!!!!!!”ไอ้นี้ก็เหมือนกันเป็นแค่เพื่อนแต่ทำตัวเหมือนเป็นพ่อ!ไม่รู้มันจะอะไรกับแกมม่านักหนาจะไปสนใจทำไมว่ายัยนั้นจะเป็นตายร้ายดียังไงขนาดผมที่เป็นเจ้าของเธอผมยังไม่แคร์เลย!เพราะยังไงแก
02…วุ่นวายฉันตัดสินใจจะมาหาวายุที่มหาลัยของเขาทันทีเพราะฉันอยากแน่ใจจริงๆว่าสิ่งที่มู่ลี่กับแอนลินบอกมันจริง หรือว่าไม่จริงกันแน่แต่สำหรับตัวฉันขอให้ไม่เป็นแบบนั้นก็พอ“อ้าว! เห้ย! แกม!!!!!!!!”“เทน! วายุอยู่ไหน”ทันทีที่ฉันเข้ามาหน้าตึกเรียนของเขาไม่สิยังไม่ถึงหน้าตึกเรียนหรอกแค่เกือบๆ ฉันก็เจอเข้ากับพวกเพื่อนของวายุหนึ่งในนั้นคือเทน เขาเป็นคนเดียวที่จะเรียกว่าสนิทกับฉันมากกว่าคนอื่นเลยก็ว่าได้“เธอมาที่นี่ทำไมไอ้วามันไม่ให้เธอมาหามันที่นี่ไม่ใช่หรือไง”นอกจากจะไม่ได้คำตอบแล้วฉันยังโดนสายตาไม่พอใจของเทนกับมาอีกด้วยเขาคงไม่ชอบที่ฉันมาหาวายุที่นี่เพราะมันอาจจะเป็นอันตรายสำรับตัวฉันเองก็ได้ใครๆก็รู้ว่าวายุฮอตมากแค่ไหนแล้วที่สำคัญนอกจากพวกเพื่อนเขาแล้วฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีใครรู้บ้างอีกมั้ยว่าฉันกับวายุเราเป็นอะไรกัน“แต่ฉันมีเรื่องจะคุยกับเขาแล้วนี่วายุไปไหน”“……………..” ทั้งเทนละก็พวกเพื่อนๆของเขาต่างก็หันไปมองหน้ากันโดยไม่มีใครคิดจะตอบฉันสักคนว่าแฟนของฉันหายไปไหน ทำไมถึงมีแต่พวกเขา“ได้!ถ้าพวกนายไม่บอกฉันก็จะไปหาเอง!”“เดี๋ยว….”“แกมม่า!”ฉันกำลังจะทำอย่างที่พูดก่อนที่ม
01…เก็บรักขอบคุณที่เมื่อวานวายุไม่ได้ทิ้งฉันเหมือนที่เคยทำ เขายังหาเวลามารับฉันอย่างที่เขาสัญญาเอาไว้ เพียงแต่ฉันไม่รู้สึกดีใจเหมือนก่อนหน้านี้เลย อาจจะเป็นเพราะว่าเขาทำตามสัญญามากเกินไปหรือเปล่า“เมื่อวานวายุมารับใช่มั้ย” มู่ลี่ถามทันทีที่เห็นหน้าฉัน“อืม! บอกแล้วว่าเขาไม่ทิ้งหรอกในเมื่อสัญญากันไว้แล้ว” ถึงจะไม่ใช่ทุกครั้งก็ตามแต่อย่างน้อยครั้งนี้เขาก็ไม่ปล่อยให้ฉันต้องรอเหมือนที่ผ่านมา“อย่างน้อยมันก็ยังหาเวลามาแต่หน้าแกดูไม่ค่อยโอเคเลยมีอะไรหรือเปล่า” แอลรินมองหน้าฉันอยู่พักใหญ่“ก็อย่างที่พวกแกรู้นั้นแหละ...”ความเสมอต้นเสมอปลายของเขาบางทีก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีสักเท่าไหร่เมื่อวานเขามารับฉันก็จริงแต่รับฉันไปส่งที่คอนโดนอกจากเขาจะไม่ได้ลงไปส่งฉันแล้วเขายังทิ้งฉันให้เดินไปตามลำพังโดยที่เขาขับรถออกไปไม่ได้สนใจใยดีเลยว่าฉันจะรู้สึกกับการกระทำเย็นชาพวกนี้ของเขายังไงวายุพูดแค่ว่าเขาต้องกลับไปทำงานที่มหาลัยให้เสร็จก่อนแล้วจะรีบกลับมา จนถึงตอนนี้ฉันก็ไม่ได้เห็นแม้แต่เงาของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าแฟนเลยสักนิด“เขาสัญญาว่าจะมารับฉันเขาก็มาแต่หลังจากนั้นก็อย่างที่พวกแกเห็นเขาแค่ไปส่งเท่านั้น
บทนำ‘ต่อหน้าฉัน เธอทำอย่างนั้น ได้อย่างไรเห็นหรือเปล่า เห็นน้ำตาเวลาที่เธออยู่กับใครต่อหน้าฉันเธอทำอย่างนั้นได้อย่างไรเหมือนเธอกำลังฆ่ากันช้าช้า…หรือเธอจะลืมว่าเรา นั้นยัง ‘รักกัน’…’‘คุณ’ เคยเชื่อเรื่องความรักกันบ้างมั้ยเคยเชื่อหรือเปล่าว่า ‘รักแท้’ นั้นมีอยู่จริง! แล้วเคยเชื่อหรือเปล่าว่า ‘รัก’ จะสามารถเปลี่ยนคนๆนึงไปได้เหมือนกับฉันตอนนี้ที่ยังคงเชื่อว่าความรักนั้นมันสวยงามและมันก็ยังสามารถเปลี่ยนผู้ชายคนนึงไปได้ หรือไม่ทุกอย่างมันก็แค่ความเพ้อฝันที่ฉันคิดเข้าข้างตัวเอง…ฉันอาจจะแค่คิดเองว่ารักแท้มันจะสามารถเปลี่ยนเขาได้!สวัสดี! ฉันชื่อแกมม่าเป็นนักศึกษาอยู่มหาลัยเอกชนชื่อดังตอนนี้ฉันเรียนคณะบริหารธุรกิจปีสามเหลืออีกแค่ปีเดียวถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดความฝันของฉันก็จะเป็นจริง!ไม่ใช่ว่าฉันประสบความสำเร็จอะไรหรอก แต่ความฝันของฉันคือการแต่งงานสร้างครอบครัวกับคนที่ฉันรักและเขาก็รักฉันคนๆนั้นก็คือ…วายุ!“แกมม่าอย่าบอกนะว่าแกจะรอไอ้วามันมารับ”“ก็คงเป็นแบบนั้นแหละพวกแกกลับก่อนเลยไม่ต้องห่วงฉัน”ฉันบอกกับกลุ่มเพื่อนสนิทของฉันก็อย่างที่ได้ยินนั้นแหละว่าฉันจะรอแฟนสุดที่รักของฉันมารั