ตอนที่ 15

“น้องมุกเตรียมของ เตรียมชุดนักศึกษาครบหรือยังลูก” แม่แก้วถามในตอนที่กำลังกินอาหารมื้อค่ำกันอยู่

“เรียบร้อยเกือบทุกอย่างแล้วค่ะแม่แก้ว เหลือโน้ตบุ๊กใหม่ที่ยังไม่ได้ไปซื้อค่ะ วันนี้ตอนเอาแกงเทโพไปให้ที่บ้าน คุณพ่อบอกว่าจะพาไปซื้อสัปดาห์หน้าค่ะ”

“โน้ตบุ๊กหรือ ทำไมต้องไปรบกวนคุณกวีด้วยล่ะ น้องมุกแต่งงานมีสามีแล้ว ก็ให้สามีซื้อให้สิ” พอบอกลูกสะใภ้แล้ว แม่แก้วก็หันไปบอกลูกชายว่า “ตากร...วันหยุดนี้พาน้องมุกไปซื้อโน้ตบุ๊กใหม่หน่อยนะลูก”

“ผมไม่ว่างครับ” ภากรตอบแทบจะทันทีหลังจากที่แม่แก้วพูดจบ

คนเป็นแม่ถอนหายใจ มองค้อนลูกชาย แล้วหันถามสามี

“คุณวัตคะ พรุ่งนี้ว่างไหมคะ”

“ว่างสิ สำหรับคุณผมว่างเสมอแหละ”

แม่แก้วยิ้มพอใจ “งั้นก็ดีเลยค่ะ พรุ่งนี้เราพาน้องมุกไปซื้อโน้ตบุ๊กกันเถอะนะคะ”

“ได้สิ น้องมุกอยากได้ยี่ห้อไหน รุ่นไหนก็บอกมา พ่อซื้อให้ แล้วก็ไม่ต้องเกรงใจด้วย เพราะพ่อถือว่าน้องมุกเป็นลูกสาวของพ่ออีกคน”

“เอ่อ...ค่ะ ขอบคุณพ่อวัตกับแม่แก้วมากนะคะ”

“ไม่เป็นไรลูก อยู่ที่นี่ให้สบายใจนะ ในเมื่อแม่กับพ่อรับมุกมาเป็นสะใภ้แล้ว เราก็จะดูแลมุกให้ดีที่สุด ใครไม่ดูแลก็ช่างมัน อย่าไปสนใจ”

คนที่ถูกแม่แขวะแทบสำลักน้ำแกงเทโพ ภากรกระแอมกระไอสองครั้ง ก่อนยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม เขาก้มหน้ากินข้าวต่อไปเงียบ ๆ ไม่อยากพูด ไม่อยากแย้งมารดา เพราะไม่ว่าอย่างไร ท่านก็มักจะหาเหตุผลมาลบล้างเขาได้ตลอด

หลังจากรับประทานอาหารมื้อเย็นแล้ว แม่แก้วก็ชักชวนไข่มุกให้มาเปิดดูรายละเอียดโน้ตบุ๊กที่อยากได้ในไอแพดของท่าน พ่อวัตก็มานั่งร่วมวงคอยแนะนำข้อมูลเพิ่มเติมตามประสาคนเคยทำงานด้านไอที คนที่ไม่ได้รับเชิญให้ร่วมวงสนทนาด้วยจึงเดินขึ้นห้องไปก่อน

พอไข่มุกเลือกได้แล้วว่าจะเอาโน้ตบุ๊กรุ่นไหน และตกลงนัดแนะเวลาวันพรุ่งนี้กันเรียบร้อยแล้ว ไข่มุกก็ขึ้นห้องตามสามีไป

ไข่มุกเคาะประตูห้องสองครั้ง รอครู่หนึ่ง เธอจึงเปิดมันเองโดยไม่รอให้คนในห้องเปิดให้

ไข่มุกคิดว่าการเคาะประตู และปล่อยเวลาให้ผ่านไปครู่หนึ่งก่อนเปิดประตู จะทำให้คนที่อยู่ในห้องได้สำรวจความเรียบร้อยของตัวเองก่อนที่เธอจะเข้าในห้อง ทว่าเธอคิดผิด เพราะคนที่เข้ามาในห้องก่อนเธอ อยู่ในสภาพไม่เรียบร้อยเอาเสียเลย

พี่กรไม่ได้สวมอะไรติดตัวสักชิ้น เขายืนหันหลังให้เธอ หันหน้าเข้าหาตู้เสื้อผ้า

ภาพชวนวาบหวิวทำให้ไข่มุกรู้สึกหายใจติดขัด หญิงสาวรีบหันหลังกลับแล้วยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น เธอทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะพาตัวเองไปอยู่มุมไหนของห้อง คงต้องรอให้เขาแต่งตัวเสร็จก่อน

“มุก” ภากรเรียกคนที่ยืนหันหลังอยู่ใกล้ประตูเสียงเข้ม

“คะ” ไข่มุกขานรับโดยไม่หันไปมองเขา

“ถอดเสื้อผ้า แล้วมาอาบน้ำให้พี่”

คำสั่งของเขาทำให้ไข่มุกใจสั่น หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ ค่อย ๆ หันไปมองตามเสียงของเขา

ร่างสูงยืนกอดอกพิงกรอบประตูห้องน้ำ มีผ้าขนหนูพาดอยู่บนบ่า ไข่มุกรีบหลุบตามองแค่พื้น

ไข่มุกไม่กล้าสาบานหรอกว่า เมื่อกี้ไม่ได้เห็นอะไรที่มันใหญ่โตน่าเกรงขาม เพราะสาบานไปก็ตายเปล่า เธอเห็นเขาทั้งตัว เห็นหมดตั้งแต่ตัวจรดเท้า และจุดที่สายตาของเธอโฟกัสนานที่สุดก็เห็นจะเป็นจุดสำคัญจุดใหญ่ตรงนั้น

“มุก...เร็ว ๆ” ภากรเร่งเสียงดุ

คนถูกเร่งจึงเดินก้มหน้าเข้าไปหาเขา พอเข้าไปในระยะที่เขาเอื้อมถึง เธอก็ถูกดึงเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับเขา

“ถอดเสื้อผ้าออก” ภากรบอกแล้วหันไปพาดผ้าเช็ดตัวกับราวที่ติดอยู่ข้างผนัง

ขัดขืนเขาไม่ได้อยู่แล้ว และจะยื้อเวลาไว้ก็เปล่าประโยชน์ เขาแรงเยอะกว่าเธอ หากเขาจะทำอะไร เขาย่อมบังคับเอาแต่ใจได้อยู่แล้ว และในฐานะที่เป็นสามีภรรยากัน เรื่องแบบนี้มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เธอกับเขาต้องทำกัน ถึงเธอจะเป็นแค่ภรรยาที่เขาไม่เคยรักก็ตาม

ไข่มุกลงมือถอดเสื้อผ้าตัวเองจนหมด ในตอนที่เธอถอดกางเกงในออกเป็นชิ้นสุดท้าย เพียงแค่เธอเกี่ยวขอบกางเกงในตัวจิ๋วผ่านหัวเข่าลงไป พี่กรก็ดึงเธอไปกอดแล้วแนบปากบดจูบอย่างดุดันเรียกร้อง

พอได้อยู่ใกล้ชิดกับเขา ไข่มุกก็รู้สึกว่า พี่กรเป็นคนเอาแต่ใจมาก ๆ ชอบสั่งให้เธอทำโน่นนี่ตามใจตัวเอง พี่กรในฐานะสามีของเธอ ช่างแตกต่างกับพี่กรตอนเป็นพี่ชายข้างบ้านแสนดีเมื่อก่อนลิบลับ

บทรักบทสวาทในห้องน้ำกินเวลายาวนานเกือบชั่วโมง แถมพอเสร็จจากในห้องน้ำแล้ว เขาก็อุ้มเธอมาวางลงบนเตียง แล้วเริ่มต้นหลอกล่อชักจูงเธอให้หลงวนในห้วงสวาทอีกครั้ง และเขาก็ทำมันซ้ำ ๆ สามรอบ

แม้จะสุขสมกับบทสวาทที่สามีปรนเปรอ แต่พอบทรักเร่าร้อนเจือจางลง เขาก็นอนหันหลังให้เธอทันที ไข่มุกคว้าเอาพี่เน่ามากอดไว้เต็มอก ร่างเปลือยเปล่านอนคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ คำพูดที่เขาเคยบอกตอกย้ำผุดขึ้นมาในห้วงความคิด น้ำตาก็เอ่อคลอเต็มหน่วย

...พี่เอากับใครก็ได้ ไม่จำเป็นต้องรัก