ตอนที่ 19

วันไปเรียนวันแรกของไข่มุกราบรื่นทั้งวัน กระทั่งถึงตอนเย็น สามีจอมเจ้ากี้เจ้าการของเธอมารับถึงหน้าคณะ พอจอดรถแล้ว เขาก็ลงมายืนข้างรถ ทำให้เกิดเสียงฮือฮาจากลุ่มเพื่อนสาว ๆ ที่นั่งคุยกันอยู่ที่ม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะ

“แก...ผู้ชายของใคร หล่อมากก” พลอยขวัญพูดพลางมองผู้ชายหล่อด้วยสายตาเพ้อฝัน

ไข่มุกยิ้มแหย เธอเห็นด้วยกับยัยพลอยว่าเขาหล่อ แต่เพื่อนของเธอคงไม่รู้หรอกว่า เขาร้ายด้วย...ปากร้าย ใจร้าย

“ยัยพลอย ตื่น ๆ หล่อขนาดนี้ เขามีเจ้าของแล้วแน่นอน” ช่อใบบัวสะกิดเพื่อนสาวยิก ๆ จะได้ตื่นจากฝัน

“ฉันหล่อเลี้ยงหัวใจด้วยความฝัน ตราบใดที่ยังไม่เห็นผู้หญิงคนไหนขึ้นรถไปกับเขา ฉันก็ยังมีความหวัง”

“พลอย บัว มุกขอตัวกลับก่อนนะ” ไข่มุกสะพายกระเป๋า หยิบหนังสือขึ้นมาถือแนบอก แล้วลุกขึ้นไปยืนข้างโต๊ะ

“มุกกลับยังไง พลอยไปส่งไหม” พลอยขวัญขับรถมาเรียน เธอจึงอาสาจะไปส่งเพื่อนด้วยความเต็มใจ

“ขอบใจมากจ้ะพลอย แต่ไม่เป็นไร มีคนมารับมุกแล้ว”

“ไหน...ใครมารับ คุณพ่อคุณแม่หรือเปล่า เราสองคนจะได้ไปไหว้สวัสดีพวกท่าน” ช่อใบบัวถามพลางมองหารถที่มารอรับไข่มุก

ไข่มุกส่ายหน้า เธอกำลังคิดว่าจะบอกเพื่อนว่าใครมารับดี

“เอ่อ...คู่หมั้นมารับจ้ะ”

“ว้าว ! มุกมีคู่หมั้นแล้วเหรอ ไหน ๆ รถจอดตรงไหน” พลอยขวัญชะเง้อคอมองไปรอบ ๆ ช่อใบบัวเองก็มองตามด้วย

“พี่เขาจอดรถรออยู่ตรงนั้น” ไข่มุกบอกพลางพยักพเยิดไปทางคนตัวสูงที่ยืนพิงข้างรถอยู่หน้าคณะ

พลอยขวัญและช่อใบบัวหันไปมองตาม แล้วทั้งสองก็เบิกตากว้าง ก่อนจะหันกลับมามองหน้าไข่มุก

“ผู้ชายคนนั้นเป็นคู่หมั้นของมุกเหรอ” พลอยขวัญถามแล้วยิ้มแหย

“ใช่จ้ะ”

“แง...พลอยขอโทษที่แซว พลอยไม่รู้ว่าพี่เขาเป็นคู่หมั้นของมุก”

“ไม่เป็นไรจ้ะ แซวได้ มุกไม่ถือ แต่อย่าไปแซวให้พี่เขาได้ยินนะ พี่เขาดุมาก แล้วพวกเธออยากรู้จักพี่กรไหม”

ช่อใบบัวดึงสายตากลับมาจากคนที่เพื่อนเพิ่งบอกว่า ดุมาก

“น่าจะดุจริง ๆ แหละ ดูสิมองมาทางนี้อย่างกับจะกินหัวพวกเราแล้ว งั้น...วันนี้เอาไว้ก่อนแล้วกันมุก ไว้วันหลังค่อยแนะนำให้พวกเรารู้จักก็ได้” ช่อใบบัวบอกแล้วทำหน้าสยอง

“แบบนั้นก็ได้จ้ะ งั้นมุกขอตัวก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน...บาย”

“บายจ้า” พลอยขวัญกับช่อใบบัวโบกมือให้เพื่อน ทั้งสองมองตามไข่มุกเดินไปถึงรถ พอเห็นว่าคู่หมั้นของเพื่อนเปิดประตูรถให้ ก็พากันตาวาว

“ถึงจะดุ แต่ก็น่ารักนะแบบนี้” พลอยขวัญว่า ช่อใบบัวพยักหน้าเห็นด้วย

“พรุ่งนี้มาเอง พี่ไม่มาส่งนะ” ภากรพูดขึ้นมาหลังจากที่ขับรถพ้นประตูรั้วมหาวิทยาลัย

“ค่ะ”

“แล้วคืนนี้ มุกต้องจ่ายค่าจ้างที่พี่ขับรถรับส่งเช้าเย็น กับค่ากระโปรงใหม่ด้วย”

ไข่มุกหันขวับไปมองคนขับรถ

“มุกไม่อยากได้กระโปรงใหม่นะคะ พี่กรอยากซื้อให้เอง แล้วที่มารับส่งวันนี้ก็เพราะแม่แก้วบอก มุกไม่ได้ขอให้พี่กรมาส่งสักหน่อย”

ภากรปรายตามองคนที่เริ่มแข็งขืนกับเขา

“แต่ทุกอย่างที่พี่ทำ มุกคือคนได้รับผลประโยชน์ มุกควรตอบแทน”

ไข่มุกหน้างอ “ไม่ได้ขอให้ทำให้สักหน่อย”

“ว่าอะไรนะ”

“เปล่าค่ะ” ไข่มุกไม่อยากหาเรื่องทะเลาะทุ่มเถียงกับเขา เพราะถึงเธอจะมีเหตุผลมาหักล้างข้ออ้างของเขา อย่างไรเสีย พี่กรคนเอาแต่ใจก็คงไม่ยอมอยู่ดี แต่ที่น่าตกใจกว่าเรื่องที่เธอต้องตอบแทนเขาในแบบที่เขาต้องการแล้วคือการที่เขาบอกเธอว่า

“คืนนี้อาบน้ำแล้วใส่ชุดนักศึกษาขึ้นเตียงนะ”…

พี่กรมาส่งเธอแค่วันเปิดเทอมวันแรก วันเดียวเท่านั้น หลังจากวันนั้น ไข่มุกก็เดินทางไปที่มหาวิทยาลัยเอง ไม่ใช่ปัญหาอะไรเลยสำหรับเธอ เพราะเพียงแค่เดินออกมาหน้าปากซอย แล้วเดินต่อไปอีกนิดก็ถึงสถานีรถไฟฟ้าแล้ว การเดินทางสะดวกสบายขนาดนี้ ไข่มุกไม่คิดจะง้อให้เขารับส่งทุกวันหรอก

ไข่มุกมีความสุขกับการเรียน ได้พบปะพูดคุยกับเพื่อนฝูงกับรุ่นพี่ มีไปกินชาบู หมูกระทะกันก่อนกลับบ้านบ้างบางวัน บางทีก็นั่งทำงานกลุ่มช่วยกันอยู่คณะจนค่ำ ทุกครั้งที่ต้องกลับผิดเวลา ไข่มุกจะโทรบอกแม่แก้วเสมอ แต่เธอไม่เคยกลับบ้านเกินสองทุ่ม

การกลับบ้านยามค่ำคืนของเธอไม่เป็นปัญหาสำหรับผู้หลักผู้ใหญ่ แต่เป็นปัญหาสำหรับสามีของเธอ ซึ่งจะเป็นปัญหาก็ต่อเมื่อ วันไหนเขากลับถึงบ้านก่อนเธอ และเธอยังไม่กลับ วันนั้นจะเป็นวันที่เธอถูกเขาลงโทษข้อหา กลับบ้านหลังสามี...วันนี้ก็เช่นกัน

พี่ดาไปรับเธอที่มหาวิทยาลัยหลังเลิกเรียนวิชาสุดท้าย และพาเธอมาที่ร้าน พี่ดาบอกว่าโซนใหม่ทำเสร็จแล้ว อยากให้เธอมาดู แล้วพอพลอยขวัญกับช่อใบบัวได้ยินว่าเธอจะไปร้านอาหารที่มีดนตรีแสดงสด ทั้งสองก็ขอตามไปด้วย โดยช่อใบบัวมากับรถของพลอยขวัญ

เมื่อมาถึงร้าน พี่ดาก็บอกสาว ๆ ไปนั่งรอที่โต๊ะซึ่งเธอได้จองไว้ให้แล้ว

ตอนนี้เพิ่งหกโมงครึ่ง ยังไม่ดึก ลูกค้าจึงยังน้อยอยู่