ภากรตัดใจจากอกอวบอิ่ม หลังจากฟัดจนหนำใจ เต้าสาวขาวผ่องเป็นรอยฟันรอยดูดเต็มไปหมด เขาเงยหน้าขึ้นมาประทับจูบปากนุ่ม ปิดกั้นเสียงห้ามปรามน่ารำคาญไข่มุกทอดถอนใจแนบปากอุ่นร้อน เธอกอดลำคอแกร่งไว้ แหงนเงยจนคอแทบหักเพื่อรับจูบจากเขา พี่กรบดขยี้และควานลิ้นลึกในโพรงปากนุ่ม เขารุนแรงราวกับต้องการลงโทษให้เธอหลาบจำรสจูบหวานซ่าน กลิ่นหายหอมกรุ่น และเนื้อตัวเนียนนุ่มของไข่มุกทำให้ภากรแทบคลั่ง หนึ่งสัปดาห์ที่ไม่ได้ตักตวงเอาความสุขจากร่างกายนี้ หนึ่งสัปดาห์ที่ไม่ได้ปลดปล่อยกับใครเลย ทำให้เลือดในกายหนุ่มพลุ่งพล่าน แก่นกายแข็งขึงอยากซุกซบในร่องรักอุ่นอ้าวจนแทบทนไม่ไหวแล้วภากรหงายฝ่ามือลูบล้วงลงกลางซอกขาสาว เขาเกี่ยวเป้ากางเกงในเปียกชุ่มเบี่ยงไปด้านข้าง ใช้ปลายนิ้วขยี้ติ่งเสียวและถูครูดขึ้นลงระรัวไข่มุกถูกปลุกเร้าจนอยากกระสันรุนแรง หญิงสาวขยับบั้นเอวกระเด้งนวลเนื้อสาวเข้าหานิ้วที่ขยับระรัวกลางซอกขา แต่พอสามีดึงนิ้วออกมา ทั้งยังถอนจูบด้วย เธอก็เว้าวอนเสียงแตกพร่าเซ็กซี่“พี่กรขา...มุกอยากได้”“พี่ต้องถอดกางเกงก่อน” ใช่ว่ามีแต่เธอที่อยากได้ซะที่ไหน เขาเองก็อยากจนจะบ้าอยู่แล้วภากรยื่นมือไปเปิดเก๊ะหน้าเบ
“จะลุกก็ลุกไป ห้ามเอาผ้าห่มไปด้วย พี่หนาว พี่จะห่มผ้า”เมื่อเขาไม่อนุญาตให้เธอเอาผ้าห่มลงจากเตียงไปด้วย ไข่มุกจึงมองหาอะไรสักอย่างที่จะมาปกปิดเรือนกาย“เอากันมากี่รอบแล้ว เห็นหมดทุกซอกทุกมุมแล้ว ยังจะอายอะไรอีก ไปอาบน้ำได้แล้ว ถ้าชักช้ากว่านี้ พี่จะลุกไปอาบด้วย”พอถูกขู่ คนที่ยังอ่อนเพลียเพราะบทรักบทสวาทดุดันของสามีเมื่อคืนก็รีบพาตัวเองลงจากเตียง แล้วเดินเร็วเข้าห้องน้ำทันที แต่ถึงเธอจะเดินเร็วเพียงไร ก็ไม่อาจพาร่างกายหลบเลี่ยงตาคมได้ภากรมองตามเรือนกายเย้ายวนแล้วถอนหายใจแรง ยังดีที่เธอกลัวคำขู่แล้วรีบเข้าห้องน้ำไป เพราะหากเธอยังจะเถียงเอาผ้าห่มเข้าห้องน้ำไปด้วย เขาคงไม่มีน้ำอดน้ำทนพอที่จะละเว้นการจับเธอกดแล้วซ้ำเช้าอีกครั้งร่างสูงพลิกกายนอนหงาย เหยียดแขนขากางออก เขานอนมองเพดานนิ่ง ๆ ครุ่นคิดถึงอะไร ๆ ที่ไม่เป็นดังใจในช่วงที่ผ่านมา โดยเฉพาะเรื่องเจ้าสาวที่เขาไม่เคยรัก แต่กลับต้องแต่งงานกับเธอเมื่อก่อน เขาคิดว่าไข่มุกเป็นน้องสาวข้างบ้านที่น่ารัก เธอเรียบร้อย อ่อนหวาน รู้ความ จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นในคืนก่อนแต่งงานของเขากับมรกตแค่วันเดียวนั่นแหละ เขาถึงได้รู้ว่า เธอไ
ภากรและไข่มุกเดินตามกันลงมาจากห้องในตอนสิบโมง คนที่ถูกสามีจับกินจนอ่อนระโหยโรยแรงอายแสนอายพ่อแม่ และพี่สาวของเขา แต่ดูเหมือนพวกท่านจะเข้าใจเธอ เพราะเมื่อเธอลงมาถึงชั้นล่าง แม่แก้วก็รีบบอกเธอว่า“กินข้าวกินปลาก่อนเถอะน้องมุก แม่เตรียมกับข้าวไว้ให้แล้ว อุ่นเอานะลูก”“ค่ะ แม่แก้ว” ไข่มุกรีบเดินเข้าไปอุ่นกับข้าวในครัว ส่วนคนที่เดินตามหลังเธอลงมาติด ๆ ก็เดินตามเธอเข้าไปในครัวด้วยภริดานั่งคุยกับคุณพ่อคุณแม่อยู่ในห้องโถงของบ้าน พอเห็นน้องชายเดินตามเมียต้อย ๆ ก็มองตามหลังแล้วเบ้ปาก และจงใจพูดเหน็บแนมเสียงดังให้ได้ยินกันทั้งบ้านว่า“มันก็เกินปายยย นอกจากหวงแบบเกินเบอร์ไร้เหตุผลแล้ว หลังจากที่ห่างเมียไปต่างจังหวัดหลายวัน พอกลับมาก็พาเมียตื่นสายตะวันโด่ง เจ้าสาวที่ไม่อยากแต่งอะเนอะ...เอ๊ะ ๆ มันยังไงนะ”ภากรชะงักเท้าที่เดินตามเมีย เขาหันไปมองหน้าพี่สาว“ต่อไปนี้ พี่ดาไม่ต้องไปรับน้องมุกที่มหาลัยแล้วนะครับ ผมจะไปรับส่งน้องมุกเอง”“ว้าววว” ภริดาห่อปาก เบิกตากว้าง เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน แล้วพอน้องชายหันหลังเดินตามเมียเข้าไปในครัว เธอจึงหันมามองบิดามารดา“พ่อคะ แม่คะ ดาไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมค
“น่าจะไหว” ภากรบอกคนที่ยืนรอประคองเขาอยู่หน้าห้องน้ำ ทั้งที่ตัวเล็กกว่าเขา แต่เธอก็ยังพยายามจะช่วยเขา“ไปหาหมอดีไหมคะ หน้าพี่กรซีดมากเลยค่ะ” ไข่มุกบอกพลางพยุงร่างสูงเดินไปนั่งที่ริมเตียง“ยาดมไหมคะ” ไข่มุกถามด้วยความเป็นห่วง“ได้ก็ดี”ไข่มุกรีบเดินไปค้นหายาดมในกระเป๋าถือของตัวเอง แล้วหยิบมันมาให้สามีภากรรับยาดมจากน้องไปสูดดมได้สองปื๊ด อาการปวดท้องเรียกร้องการปลดปล่อยก็โจมตีอีกครั้ง“มุก...พี่อยากเข้าห้องน้ำ”ไข่มุกรีบประคองสามีไปเข้าห้องน้ำอีกครั้ง พอส่งเขาถึงชักโครกแล้ว เธอก็เดินออกมาเตรียมกระเป๋าของตัวเอง และหยิบกระเป๋าตังค์ของสามี เธอเปิดเช็กบัตรประชาชนกับบัตรประกันสุขภาพ เมื่อเห็นว่าทั้งสองอยู่ครบ เธอจึงหย่อนมันลงในกระเป๋าของเธอ แล้วรีบจัดกระเป๋าเสื้อผ้าสำหรับนอนเฝ้าไข้อย่างรวดเร็ว“มุก...” ภากรเปิดประตูห้องน้ำออกมาด้วยท่าทางอ่อนระโหยโรยแรงไข่มุกสะพายกระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบย่อมกับกระเป๋าถือของตนเองไว้บนบ่าเรียบร้อย พอพี่กรเปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอก็รีบเข้าไปพยุงตัวเขาไว้“ไปหาหมอกันนะคะ”คราวนี้คนที่รู้ตัวว่าตัวเองไม่ไหวแล้วยอมพยักหน้า ยอมไปหาหมอแต่โดยดีพ่อวัตกับแม่แก้วยังไม่ขึ้นบ
ไข่มุกตกใจที่เขาเปื้อน แต่ก็รีบยื่นกระโถนไปรองให้เขาอาเจียนใส่จนหมด หลังจากนั้นก็ช่วยถอดเสื้อกับกางเกงออก และเช็ดเนื้อเช็ดตัวทำความสะอาดให้เขา“เรียกพยาบาลมาช่วยก็ได้นะมุก” คนป่วยบอกคนที่พยายามทำทุกอย่างให้เขาคนเดียว“มุกทำได้ค่ะ มุกอยากทำให้พี่กร” ไข่มุกว่าพลางเช็ดเนื้อตัวให้สามีอย่างเอาใจใส่เขาเปลือยทั้งตัวแบบนี้ หากเป็นในยามที่ไฟสวาทลุกโชน เธออาจจะเขินอาย แต่พอเขาไม่สบาย เธอกลับไม่มีความเขินความอายอะไรเลย มีแต่ความเป็นห่วง อยากทำให้เขาสบายตัวที่สุด จะได้นอนพักผ่อนเสียที“เสร็จแล้วค่ะ” ไข่มุกบอกในตอนที่มัดเชือกผูกเสื้อเส้นสุดท้ายเรียบร้อย“พี่กรจะเอายาแก้อาเจียนไหมคะ มุกจะแจ้งคุณพยาบาลเอามาให้”“ไม่เป็นไร พออ้วกออกแล้วก็ดีขึ้นแล้วล่ะ”“งั้นก็นอนนะคะ พักผ่อนเยอะ ๆ จะได้หายเร็ว ๆ”ไข่มุกประคองสามีลงนอน เธอจัดหมอน ห่มผ้าให้เขาอย่างเอาใจใส่ แล้วเดินไปยกเก้าอี้มาวางลงข้างเตียง“จะทำอะไร”“มุกจะนอนตรงนี้ เวลาพี่กรเรียกจะได้ได้ยินเร็ว ๆ เมื่อกี้มุกนอนขี้เซาไปหน่อย เลยไม่ได้ยินพี่กรเรียกตั้งแต่ทีแรก” ไข่มุกพูดเสียงอ่อยอย่างคนรู้สึกผิด ที่เอากระโถนให้เขารองอาเจียนไม่ทัน ทำให้เขาเปื้อน ต้องเ
“ไปหาให้ตัวเองก่อนเถอะ”“ว้าย ! ไอ้คุณภากร ปากร้ายมาก แก...แก...” ภริดาชี้หน้าน้อง อยากจะด่าให้มันเจ็บ ๆ แต่ไม่รู้จะด่าว่ายังไงดี ให้สาสมกับที่มันแซะเธอเรื่องสามี คนอย่างเธอน่ะ ไม่จำเป็นต้องหา ทุกวันนี้ผู้ชายก็ต่อแถวเข้าหาให้เลือกไม่หวาดไม่ไหว แค่เธอยังไม่อยากจริงจังกับใครเท่านั้นเอง“ดา...พอแล้ว มากินข้าว น้องมุกจัดโต๊ะเสร็จแล้ว” แม่แก้วส่ายหน้าระอาใจกับสองพี่น้อง มีกันแค่สองคนก็เถียงกันอยู่ได้ เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กจนโตภริดามองค้อนน้องชาย สะบัดหน้าหนี แล้วเดินไปนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวกับทุกคน กระนั้นคนที่อยากเอาชนะน้องชายก็ยังไม่วายบอกน้องสะใภ้เสียงดัง ๆ ให้คนที่นอนหันหลังให้เธอได้ยินว่า“ผู้ชายก็เหมือนกับข้าว รสชาติไม่ถูกปากก็ไม่ต้องไปฝืนกินนะน้องมุก พี่มีร้านเด็ด ๆ แนะนำเยอะแยะ”“ยัยดา !” แม่แก้วตีต้นแขนลูกสาวเบา ๆ ทั้งจิกตาดุใส่ด้วย“ก็มันจริงนี่คะ ดาพูดผิดตรงไหน”“ถ้ายังไม่หยุดพูด แม่จะไม่ให้กินข้าวด้วยแล้วนะ”“ไม่พูดแล้วก็ได้ กินข้าว ๆ กินข้าวกันเถอะน้องมุก แต่อย่าลืมเอาที่พี่พูดเก็บไปคิดนะ”เธอไม่ได้ยุ แต่หมั่นไส้น้องชายตัวเอง เห็นน้องมุกอายุน้อยกว่าและยอมทุกอย่างก็เอาแต่ข่มอย
ภากรถอนหายใจแล้วส่ายหน้า ตาคมดุที่จ้องมองยัยเด็กดื้ออ่อนแสงลง“ดื้อ วุ่นวาย พูดมาก”ปากก็ว่าน้อง แต่มือกลับดึงผ้าห่มมาคลุมให้ แถมยังจับปอยผมที่ติดอยู่บนแก้มเนียนไปทัดใบหูให้อย่างเบามือพอเธอหลับ ห้องก็เงียบ เมื่อนึกถึงเสียงหวาน ๆ ที่ดังวนเวียนถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ทำให้คนป่วยยิ้มในหน้า“พี่กรโอเคไหมคะ” “พี่กรหิวหรือเปล่า” “พี่กรดื่มน้ำไหมคะ” “พี่กรอยากเข้าห้องน้ำหรือเปล่า” “พี่กรต้องพักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ”ภากรยื่นมือไปลูบศีรษะคนดื้อและพูดมากเบา ๆ“พอพี่หายป่วย ก็คงได้นอนโรงพยาบาลต่อ เพราะเวียนหัวกับเด็กดื้ออย่างเธอนี่แหละ”เสียงเคาะประตูห้องทำให้ภากรหันไปมอง คุณพยาบาลสองคนที่เปิดประตูเข้ามาในห้องถึงกับขมวดคิ้วมองด้วยความแปลกใจ เมื่อคนไข้กับคนเฝ้าไข้สลับตำแหน่งกัน พอคุณพยาบาลจะเอ่ยปากพูด ภากรก็ยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปากเป็นเชิงห้าม เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปนั่งที่โซฟา“รบกวนพูดเบา ๆ นะครับ ภรรยาผมเพิ่งหลับเมื่อครู่ เธอไม่ได้นอนมาทั้งคืน”คุณพยาบาลรีบพยักหน้ารับยิ้ม ๆ ทั้งสองประหยัดคำพูดที่สุดเท่าที่จะทำได้ เวลาพูดก็พูดเบา ๆ เพราะกลัวภรรยาของคนไข้ตื่นเมื่อพยาบาลทั้งสองออกจากห้องไปแล้
ช่วงเช้าวันนี้ ไข่มุกจึงขลุกอยู่ในครัวกับแม่แก้ว เธอช่วยท่านเทขนมชั้นทีละชั้น นึ่งจนสุก แต่ละชั้นก็มีสีแตกต่างกันออกไป แล้วจึงนำมาพักไว้ ก่อนจะลอกออกมาทีละชั้น นำมาม้วนและพับตลบเป็นทบ ๆ ให้เป็นดอกกุหลาบสวยงาม แต่เพราะฝีมือการม้วนของไข่มุกยังไม่ชำนาญเท่าไร ดอกกุหลาบของเธอบางดอกจึงไม่ค่อยสวย ดูไม่เหมือนกุหลาบ เหมือนก้อนอะไรสักอย่างมากกว่า แต่บางดอกก็พอไปวัดไปวาได้แม่แก้วคัดขนมชิ้นสวยใส่กล่องสี่กล่อง กล่องหนึ่งเก็บไว้กินที่บ้าน กล่องที่สองจะให้ไข่มุกนำไปให้พ่อกวีกับแม่บุษ กล่องที่สามเอาไว้ให้ลูกชายเอาไปกินที่บริษัท และกล่องสุดท้าย เก็บไว้ให้ลูกสาวคนโตซึ่งชื่นชอบขนมชั้นมาก ส่วนขนมฝีมือไข่มุกถูกจัดอยู่ในกล่องที่จะให้ภากรเอาไปกินที่บริษัท แม่แก้วบอกว่า ถึงไม่สวยก็ไม่เป็นไร แค่ทำด้วยความใส่ใจ ขนมก็อร่อยขึ้นเป็นกองแล้วเมื่อทำขนมเสร็จ และเก็บอุปกรณ์ล้างเรียบร้อย แต่ยังไม่ทันก้าวออกจากครัว พี่กรก็โทรมาหาเธอ ร้อยวันพันปี เขาไม่เคยโทรหาเธอก่อน พอเขาโทรหา เธอจึงดีใจและรีบรับสาย“ค่ะ...พี่กร”“พี่ลืมกระเป๋าเอกสารไว้บนโต๊ะในห้อง ช่วยเอามาให้หน่อย พี่ต้องใช้เอกสารเข้าประชุมตอนบ่ายโมง”“ได้ค่ะ” ไข่ม
ไข่มุกจิกกำบ่ากว้างไว้แน่น เธอแยกแย้มตัวเองออกจนสุดเพื่อรองรับเขา เมื่อส่วนหัวสอดใส่เข้ามาในร่องรักอุ่นอ้าว ไข่มุกห่อปากครางเสียว เธอมองสบตาคู่คมที่ชะโงกอยู่เหนือกายเธอ ไข่มุกรับรู้ถึงแก่นกายใหญ่โตที่ขับเคลื่อนสอดแทรกเข้ามาในตัวเธอช้า ๆ “พี่กรขา…” ไข่มุกบิดสายร่างกายใต้ร่างสูง เสียวซ่านทรมานต้องการให้เขาเติมเต็มเธอสุดทางเสียที “เข้ามาทั้งหมดเลยสิคะ มุกอยากได้พี่กร” พอน้องบอกอยากได้เขา ภากรก็ตอบสนองความต้องการของน้องทันที เขาเกร็งสะโพกแล้วขยับบั้นเอวสอดใส่ลำกายแกร่งสลักลึกแน่นกลางร่องรักสุดทาง “อ๊าย !” ไข่มุกหวีดร้องเสียงหลง กรีดเล็บไปบนบ่ากว้างและแผ่นหนังแน่นตึงของสามีเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ซ่านเสียว ภากรขบกรามแน่นด้วยความเสียวไม่น้อยไปกว่าเมีย เธอคับแน่น อุ่นอ้าว ทั้งนุ่มลื่น และยังตอดรัดเขาหนุบหนับไปทั้งลำกาย เมื่อต่างคนต่างต้องการกันและกัน เมื่อ
“พี่กรอาบน้ำก่อนดีไหมคะ” ไข่มุกบอกพลางถอยหลังหนีคนที่จ้องเธอเขม็ง หลังจากที่เขาปิดล็อกประตูห้องนอนแน่นหนาแล้ว “ดีครับ” ภากรบอกพลางถอดเสื้อผ้าออกจากตัว เขาสามารถทำตัวเองให้เปลือยล่อนจ้อนได้ในเวลาเพียงชั่วกะพริบตาสองที ไข่มุกกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ลงคอ หญิงสาวถอยหลังไปหนึ่งก้าว “พะ…พี่กรอาบก่อนเลยนะคะ มุกจะรออาบทีหลัง” เห็นความแข็งขึงพร้อมพรักของเขาแล้วเธอก็ใจสั่น นอกจะทั้งใหญ่ทั้งยาวแล้ว มันยังตั้งตรงและผงกหัวหงึก ๆ สู้สายตาเธอด้วย ภากรส่ายหน้า เขาเดินเข้าหาน้องด้วยความมุ่งมั่น ไข่มุกถอยหลังหนีไปได้สามก้าวก็ถูกคนเปลือยรวบตัวไปกอดได้เต็มวงแขน “อาบพร้อมกัน จะได้เสร็จพร้อมกัน” ภากรบอกพลางลงมือปลดเปลื้องชุดให้น้อง ครู่เดียวไข่มุกก็เปลือยเปล่าเท่าเทียมกับเขา ร่างบางถูกอุ้มขึ้นแนบอกกว้าง ภากรพาน้องเข้าไปในห้องน้ำ วางเธอลงใต้ฝักบัว แล้วเ
คนที่เป็นต้นเหตุพาน้องไปกินข้าวไกลจนต้องกลับบ้านดึกยิ้มรับ นาทีนี้ใครจะว่าอะไรเขาไม่สน ขอแค่ได้น้องกลับไปอยู่ด้วยกัน เขายอมทุกอย่าง “ต้องขอโทษด้วยนะครับที่มารบกวนแต่เช้า” พ่อวัตออกรับหน้าแทนลูกชาย เพราะกลัวว่าลูกจะลงไปชักดิ้นชักงอ ถ้าฝ่ายนี้ไม่พอใจและไม่ยกลูกสาวให้ “ไม่เป็นไรครับ คนกันเองทั้งนั้น สมัยหนุ่ม ๆ พวกเราก็ใจร้อนแบบนี้เหมือนกันแหละ” พ่อวัตพยักหน้ารับยิ้ม ๆ โล่งใจไปเปลาะหนึ่งที่พ่อกวีเข้าใจลูกชายของท่าน ผู้หลักผู้ใหญ่พูดคุยกันอยู่ครู่ใหญ่ น้องมุกจึงลงมานั่งลงข้างแม่บุษรา เพราะเป็นบ้านใกล้เรือนเคียงกัน แม้ลูกชายกับลูกสาวของทั้งสองบ้านจะเลิกรากันไป แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านก็ยังพูดคุยกันตามปกติ ในระยะหลัง ๆ ที่ภากรกับไข่มุกกลับมาพูดคุยกัน อีกทั้งภากรยังคอยรับส่งน้องไปมหาวิทยาลัย รวมถึงทั้งสองคนยังเทียวไปเทียวมาบ้านของอีกฝ่ายเป็นประจำ พ่อกับแ
“พี่กร…” ไข่มุกเรียกเสียงขาดห้วง ความใหญ่โตและร้อนผ่าวที่บดขยี้กลางกลีบเนื้อกำลังจะทำให้เธอแตกซ่าน สองกายกอดรัดกันแนบแน่น ต่างคนต่างขยับบดเบียดเข้าหากัน เร่าร้อน หวามไหว เสียดเสียว ซาบซ่าน ในตอนที่พุ่งทะยานไปถึงปลายทางซ่านเสียว ต่างคนต่างผวากอดกันเต็มอ้อมแขน แล้วปลดปล่อยสายน้ำแห่งความสุขสมออกมารินรดกันและกัน ไข่มุกนั่งอิงแอบอยู่บนตักแกร่ง เธอเงยหน้ารับจูบหวามหวานครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับคนจูบไม่รู้จักอิ่มจักพอ “พี่กรขา เรากลับบ้านกันเถอะ” ไข่มุกกลัวว่าถ้าดึกมากไป พ่อกับแม่จะเป็นห่วง แม้เธอจะโทรบอกพวกท่านแล้วว่าพี่กรพามากินข้าว และจะกลับถึงบ้านดึกสักหน่อย แต่เธอก็ไม่อยากให้ดึกมากไป ภากรหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่ ตัดใจจากเรือนกายหอมกรุ่น อุ้มน้องลงจากตัก วางเธอลงบนเบาะข้างกันตามเดิม เขาเช็ดทำความสะอาดและจัดการชุดของเธอให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยที่สุด แล้วจึงหันมาจัดการตัวเอง
จริง ๆ แล้ว ไข่มุกก็แค่อยากจะจูบขอบคุณเขาอย่างอ่อนหวานอ่อนโยน อยากทำอะไรที่มันหวานละมุนละไม แต่คนขาดของมานานกลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม ไข่มุกนั่งคร่อมตักคนตัวโต หัวเข่าสองข้างกดอยู่ข้างสะโพกแกร่ง และเพราะเธอยังสวมชุดนักศึกษาอยู่ กระโปรงทรงสอบสั้นเหนือเข่าจึงร่นขึ้นไปกองอยู่แถว ๆ บั้นท้ายอวบอัด เนื้อตัวด้านหน้าและอกอวบอิ่มทาบทับบนเรือนกายกำยำ ภากรจูบอย่างเรียกร้อง จูบอย่างโหยหา ดูดดื่มกับปากหวาน ๆ ที่เขาไม่ได้ลิ้มรสมานานหลายเดือน และพอได้จูบก็หยุดไม่ได้ ยิ่งเรือนกายเย้ายวนแนบสนิทกันขนาดนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะลูบไล้ไปตามนิวเนื้อเนียนนุ่ม แต่พอเขาลูบตรงต้นขาขาวและกำลังจะวกไปหาต้นขาด้านใน คนที่คร่อมทับเขาอยู่ก็รีบจับข้อมือเขาไว้แน่น ไข่มุกถอนจูบ และหอบหายใจแรง เธอจ้องตาเขาในระยะประชิด “พี่กร…ไม่ได้นะคะ” “มุกจ๋า…พี่จะขาดใจตายอยู่แล้ว ถ้ายังไม่เคยได้กิน ยังไม่รู้รส พี่ก
ไข่มุกหันไปมองคนขับรถของเธอ “พี่กรจอดทำไมคะ” “อยากอยู่กับมุกนาน ๆ ถ้าพากลับบ้านตอนนี้อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องห่างกันแล้ว” “บ้านอยู่ติดกัน ตื่นเช้ามาก็เห็นหน้ากัน ไม่ได้ห่างกันสักหน่อย” ภากรถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วขยับตัวเล็กน้อยหันไปหาน้อง โน้มตัวไปปลดเข็มขัดนิรภัยให้เธอด้วย “กวนนะเรา” ภากรว่าพลางจับมือนุ่มข้างหนึ่งมากุมไว้ ความมืดที่โอบล้อมรอบกายทำให้ทั้งคู่มองเห็นกันเพียงเลือนราง ทว่าไออุ่นจากมือใหญ่ที่เกาะกุมมือนุ่มไว้ ทำให้ไข่มุกอบอุ่นไปทั้งใจ “กวนแล้วรักไหมคะ” ไข่มุกขยับตัวหันไปหาคนที่ขยับเข้ามาใกล้เธอ “รักครับ” คำบอกรักตรง ๆ สั้น ๆ ทำให้คนฟังยิ้มหวาน “พี่ยังไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดน้องมุกเลย” “แค่พี่กรตามใจมุก พามุกมากินของอร่อย ๆ ไกลถึงนี่ก็ถือว่าเป็นข
ตอนเย็นจึงเป็นช่วงเวลาของเธอกับคุณแฟน…ใช่แล้วล่ะ เธอตกลงเป็นแฟนกับพี่กรแล้ว ขยับสถานะขึ้นมาอีกขั้น และดูเหมือนว่าพี่กรอยากจะเป็นมากกว่าแฟนแล้ว เพียงแต่เธอยังไม่พร้อมกลับไปใช้ชีวิตกับเขาเหมือนเดิม เธอจึงขอเวลาเขาอีกนิด “ครับผม คุณมุกอยากกินอยากได้อะไร อยากไปไหน เชิญบัญชามาได้เลยครับ” คนที่มารอรับน้องที่มหาวิทยาลัยตั้งแต่บ่ายสามบอกน้ำเสียงแข็งขัน “เอ…วันนี้กินอะไรดีน้า !” ไข่มุกเอียงคอเล็กน้อย ใช้นิ้วชี้เคาะข้างแก้ม ทำท่าครุ่นคิดจริงจัง ราวกับว่านี่คือปฏิบัติการที่สำคัญขั้นสุดยอด ภากรขับรถออกจากมหาวิทยาลัย เพราะเธอยังไม่บอกว่าอยากกินอะไร เขาจึงขับรถไปเรื่อย ๆ “คิดออกหรือยังครับ” “ยังเลยค่ะ แล้วพี่กรล่ะคะ อยากกินอะไร” “อะไรก็ได้ครับ น้องมุกกินอะไร พี่ก็กินได้หมด” “งั้นถ้ามุกบอกว่า มุกอยากกินซีฟู้ดริมทะเลที่มีชายหาดสวย ๆ ล่ะคะ”
ภากรสูดลมหายใจ แล้วระบายออกยืดยาว สะกดกลั้นอารมณ์เปลี่ยวที่กำลังลุกโชน เขากระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น จูบหมอนข้างหนัก ๆ ไปสองที “มุกจ๋า…เมื่อไรจะใจอ่อนสักที พี่จะขาดใจตายอยู่แล้วนะ” ภากรรำพึงรำพันกับหมอนข้าง คร่ำครวญโหยหวน พยายามสะกดจิตสะกดใจให้อยู่กับร่องกับรอย แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็ทำในสิ่งที่น้องห้ามไม่ได้ คนห่างเมียได้แต่นึกขอโทษของโพยน้องในใจ น้องมุก…พี่ขอโทษ พี่อดใจไม่ไหวจริงๆครับ ภากรไปทำงานต่างจังหวัดหนึ่งสัปดาห์ ระหว่างที่เขาไม่อยู่บ้าน ต้องอยู่ห่างจากน้อง เขามีโอกาสได้โทรหาน้องเฉพาะช่วงหลังเลิกงาน เพราะงานมีปัญหา เขาจึงยุ่งทั้งวัน แล้วกว่าจะเลิกงานก็ดึกเต็มที บางครั้งเขาไม่ได้โทรหาเธอ เพราะเกรงว่าน้องจะนอนแล้ว กลัวว่าจะรบกวนเธอ แต่ทุกครั้งที่เขาเลิกงานดึกและไม่ได้โทรหาเธอ น้องมุกจะเป็นฝ่ายโทรหาเขาเอง มันทำให้คนที่ไปทำงานไกล ยิ้มได้และมีกำลังใจ มีแรงสู้กับงาน ยิ่งพอน้องบอกว่าตรงที่โดนน้ำร
“ถ้าเป็นห่วงพี่ คราวหลังก็มาด้วยสิ มาให้พี่กอดนอน พี่จะได้อุ่น” ภากรที่พูดทีเล่นทีจริงแต่ถ้าได้จริงๆก็ดี ไข่มุกทำปากยื่นใส่โทรศัพท์ คนอย่างเขาน่ะหรือจะนอนอย่างเดียว มองตาก็รู้แล้วว่าเขาคิดจะทำมิดีมิร้ายเธอแน่นอน “เพิ่งตามจีบกันไม่กี่เดือน กล้าชวนไปนอนด้วยแล้วเหรอคะ มุกจะฟ้องคุณพ่อ” พอน้องบอกว่าจะฟ้องคุณพ่อ ภากรก็ยิ้มแหย “พี่พูดเล่นน่า นอนได้แล้วนะครับ แล้วก็อย่าลืมกอดหมอนพี่ด้วย เพราะพี่ก็จะกอดหมอนน้องมุกนอนเหมือนกัน” ภากรว่าพลางยื่นมือไปหยิบหมอนข้างใบโตที่มีรูปไข่มุกเต็มตัวพิมพ์อยู่บนหมอน ไหน ๆ ก็สั่งทำหมอนพิมพ์หน้าตัวเองให้น้องแล้ว เขาก็เลยถือโอกาสสั่งทำหมอนข้างพิมพ์รูปน้องแบบเต็มตัวมาด้วย เอาไว้กอดแก้หนาว กอดให้อุ่นใจ “พี่กร ! เรื่องอะไรมาเอารูปมุกไปสกรีนบนหมอนข้างแบบนั้นคะ” “ก็พี่อยากนอนกอดมุก ไม่ได้กอดตัวจริง กอดหมอนข้างก