ภากรถอนหายใจแล้วส่ายหน้า ตาคมดุที่จ้องมองยัยเด็กดื้ออ่อนแสงลง“ดื้อ วุ่นวาย พูดมาก”ปากก็ว่าน้อง แต่มือกลับดึงผ้าห่มมาคลุมให้ แถมยังจับปอยผมที่ติดอยู่บนแก้มเนียนไปทัดใบหูให้อย่างเบามือพอเธอหลับ ห้องก็เงียบ เมื่อนึกถึงเสียงหวาน ๆ ที่ดังวนเวียนถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ทำให้คนป่วยยิ้มในหน้า“พี่กรโอเคไหมคะ” “พี่กรหิวหรือเปล่า” “พี่กรดื่มน้ำไหมคะ” “พี่กรอยากเข้าห้องน้ำหรือเปล่า” “พี่กรต้องพักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ”ภากรยื่นมือไปลูบศีรษะคนดื้อและพูดมากเบา ๆ“พอพี่หายป่วย ก็คงได้นอนโรงพยาบาลต่อ เพราะเวียนหัวกับเด็กดื้ออย่างเธอนี่แหละ”เสียงเคาะประตูห้องทำให้ภากรหันไปมอง คุณพยาบาลสองคนที่เปิดประตูเข้ามาในห้องถึงกับขมวดคิ้วมองด้วยความแปลกใจ เมื่อคนไข้กับคนเฝ้าไข้สลับตำแหน่งกัน พอคุณพยาบาลจะเอ่ยปากพูด ภากรก็ยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปากเป็นเชิงห้าม เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปนั่งที่โซฟา“รบกวนพูดเบา ๆ นะครับ ภรรยาผมเพิ่งหลับเมื่อครู่ เธอไม่ได้นอนมาทั้งคืน”คุณพยาบาลรีบพยักหน้ารับยิ้ม ๆ ทั้งสองประหยัดคำพูดที่สุดเท่าที่จะทำได้ เวลาพูดก็พูดเบา ๆ เพราะกลัวภรรยาของคนไข้ตื่นเมื่อพยาบาลทั้งสองออกจากห้องไปแล้
ช่วงเช้าวันนี้ ไข่มุกจึงขลุกอยู่ในครัวกับแม่แก้ว เธอช่วยท่านเทขนมชั้นทีละชั้น นึ่งจนสุก แต่ละชั้นก็มีสีแตกต่างกันออกไป แล้วจึงนำมาพักไว้ ก่อนจะลอกออกมาทีละชั้น นำมาม้วนและพับตลบเป็นทบ ๆ ให้เป็นดอกกุหลาบสวยงาม แต่เพราะฝีมือการม้วนของไข่มุกยังไม่ชำนาญเท่าไร ดอกกุหลาบของเธอบางดอกจึงไม่ค่อยสวย ดูไม่เหมือนกุหลาบ เหมือนก้อนอะไรสักอย่างมากกว่า แต่บางดอกก็พอไปวัดไปวาได้แม่แก้วคัดขนมชิ้นสวยใส่กล่องสี่กล่อง กล่องหนึ่งเก็บไว้กินที่บ้าน กล่องที่สองจะให้ไข่มุกนำไปให้พ่อกวีกับแม่บุษ กล่องที่สามเอาไว้ให้ลูกชายเอาไปกินที่บริษัท และกล่องสุดท้าย เก็บไว้ให้ลูกสาวคนโตซึ่งชื่นชอบขนมชั้นมาก ส่วนขนมฝีมือไข่มุกถูกจัดอยู่ในกล่องที่จะให้ภากรเอาไปกินที่บริษัท แม่แก้วบอกว่า ถึงไม่สวยก็ไม่เป็นไร แค่ทำด้วยความใส่ใจ ขนมก็อร่อยขึ้นเป็นกองแล้วเมื่อทำขนมเสร็จ และเก็บอุปกรณ์ล้างเรียบร้อย แต่ยังไม่ทันก้าวออกจากครัว พี่กรก็โทรมาหาเธอ ร้อยวันพันปี เขาไม่เคยโทรหาเธอก่อน พอเขาโทรหา เธอจึงดีใจและรีบรับสาย“ค่ะ...พี่กร”“พี่ลืมกระเป๋าเอกสารไว้บนโต๊ะในห้อง ช่วยเอามาให้หน่อย พี่ต้องใช้เอกสารเข้าประชุมตอนบ่ายโมง”“ได้ค่ะ” ไข่ม
เมื่อไม่ใช่คนที่เขารัก ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูจะไม่ถูกใจเขาเอาเสียเลย เธออุตส่าห์เอาของมาให้ คำขอบใจสักคำก็ไม่มี แถมยังดุเธออีกก็ว่าจะไม่ร้อง ก็ว่าตัวเองเลือกมายืนอยู่จุดนี้เอง เจ็บก็ต้องยอมรับ เขาไม่รักก็รู้อยู่แก่ใจมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม วันนี้หัวใจถึงอ่อนแอนักเพราะเป็นผู้หญิงธรรมดา มีหัวอกหัวใจ รักได้ เจ็บเป็น ในส่วนที่รักก็ยังคงรัก ในส่วนที่เจ็บนับวันยิ่งเจ็บหนักขึ้นเรื่อย ๆ น้อยอกน้อยใจก็ได้แต่กดมันไว้ ไม่เคยแสดงออกให้เขารู้ พยายามอยู่ในจุดที่เลือกมายืนเองให้ได้ แต่ทำไมยิ่งนานวัน ก็ยิ่งรู้สึกว่า การยืนอยู่จุดนี้มันเจ็บเหลือเกินจะทนได้นานอีกสักแค่ไหน ทนแล้วได้อะไร ในเมื่อเขาไม่รัก ไม่เคยใส่ใจ ถามตัวเองว่า...รักเขามากแค่ไหน ถึงยอมอยู่ในจุดที่ เขาไม่เคยเห็นค่า ไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลยเมื่อกลับมาถึงบ้าน ไข่มุกขออนุญาตแม่แก้วกลับไปนอนค้างที่บ้านหนึ่งคืน แม่แก้วเห็นดวงตาช้ำ ร่องรอยหยาดน้ำตาลูกสะใภ้แล้วก็หนักใจ ไม่รู้ว่าลูกชายตัวเองต่อว่าอะไรให้น้องมุกเจ็บช้ำน้ำใจ ถึงขนาดมาขออนุญาตไปนอนค้างบ้านพ่อแม่ แต่ไม่ว่าอย่างไร งานนี้ท่านเข้าข้างน้องมุกถ้าอยู่ใกล้แล้วไม่เห็นค่า ก็ลองให้น้องเป็
“พี่กร !” ไข่มุกโมโหคนหน้าไม่อาย เขาจะตามมาราวีเธอทำไม เธอแค่ขอกลับมานอนบ้านคืนเดียวเท่านั้น เขาควรให้เธอได้นอนหลับอย่างสบายใจสิภากรลืมตามองเมียด้วยสายตาตำหนิ เขาลุกขึ้นนั่ง จ้องหน้าเธอตรง ๆ“เสียงดังเข้าไป ให้ผู้ใหญ่เขาเป็นห่วง แค่เธอหนีพี่มานอนบ้านนี้ คนอื่นเขาก็มองพี่ไม่ดีแล้ว เขาคงคิดว่าพี่ทำร้ายร่างกายเธอ”ไข่มุกกอดอกสะบัดหน้าหนี เขาไม่ได้ทำร้ายร่างกายเธอ แต่เขาทำร้ายจิตใจเธอต่างหาก“มานอนได้แล้ว” ภากรว่าพลางขยับตัวไปทางเตียงอีกฝั่ง เขาตบที่ว่างบนเตียงเบา ๆ “มานอนตรงนี้”“ถ้าพี่กรจะนอนก็ไปนอนที่โซฟาโน่น มุกจะนอนบนเตียงคนเดียวค่ะ”“ไม่ ! พี่จะนอนบนเตียงกับเมีย”“งั้นมุกไปนอนโซฟาก็ได้”ไข่มุกหันหลังให้คนเอาแต่ใจ เธอเดินไปนั่งลงที่โซฟา แล้วเอนกายลงนอน“ปิดไฟด้วยนะคะ”ภากรมองร่างเล็กที่นอนอยู่บนโซฟาอย่างคาดโทษร่างสูงลงจากเตียง เดินตรงไปยังโซฟา เขาก้มลงช้อนอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นแนบอก“พี่กร ! ปล่อยมุกนะ!”“ไปนอนด้วยกันบนเตียง ไม่อย่างนั้นคืนนี้ พี่จะทำให้มุกไม่ได้นอนเลยยันเช้า”คำขู่ของเขา ทำให้ไข่มุกหน้าบึ้งลงอย่างชัดเจน พอเขาวางเธอลงบนเตียง หญิงสาวก็ขยับไปจนชิดขอบเตียง แทบจะหล่นลงจา
“มะ...ไม่เปียกค่ะ ไม่อยากเปียกด้วย เพราะในห้องมุกไม่มีถุงยาง” ไข่มุกรีบเตือนสติคนที่กำลังหื่นขึ้นหน้า การตกเตียงมันจะทำให้ตรงนั้นเปียกได้ยังเล่า...คนหื่น“พี่มี พี่เอามาตั้งสามอัน”ตาคู่สวยเบิกกว้าง ปากจิ้มลิ้มอ้าค้าง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะหื่นได้ทุกสถานการณ์และทุกที่ขนาดนี้ ที่นี่บ้านเธอนะ“ดีกันนะ พี่ขอโทษ” สั้น ๆ และได้ใจความ จะพูดมาก พูดยืดเยื้อไปเพื่ออะไร บอกแค่นี้ก็ครอบคลุมความหมายทุกอย่างแล้ว และก็ถึงเวลากระชับความสัมพันธ์กันให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น...“พี่กร ! อื๊อ !” ปากอิ่มถูกประทับจูบอย่างเรียกร้อง โดยที่เธอยังตกใจกับคำพูดสั้น ๆ ของเขาอยู่คนมาง้อน้องทั้งจูบ ทั้งลูบไล้ปลุกเร้าอย่างช่ำชอง ไม่นานนัก คนที่ยังไม่เปียก ก็เปียกเต็มซอกขา สมใจคนที่คิดจะมาง้อน้องด้วยบทรักบทสวาทสามรอบ !!!10 คนเจ็บ คนผิดตื่นสาย !นั่นคือแวบแรกที่นึกได้ตอนลืมตาตื่นขึ้นมา ไข่มุกหันไปมองเจ้าของวงแขนที่กกกอดเธอไว้แน่นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว น่าหมั่นไส้คนที่ทำให้เธอตื่นสายนัก เขานอนหลับตาพริ้ม ใบหน้าระบายยิ้มน้อย ๆ อย่างคนสุขสมอิ่มเอมเต็มที่ แต่เธอที่เพิ่งกลับมานอนบ้านตัวเองคืนแรก หลังจากที่แต่งงานแล้วย้ายไปนอนบ้
“โตเป็นสาวขึ้นเยอะเลย หน้าตาอิ่มเอิบแบบนี้ พี่กรคงใจดีกับมุกแล้วสินะ” “เอ่อ...ก็ดีค่ะ” “แล้วนี่ ทำไมวันนี้มาบ้านเราแต่เช้าล่ะ งอนพี่กรเหรอ” ไข่มุกยิ้มแหย “เปล่าค่ะ” “ยิ้มแบบนี้ โกหกแน่ ๆ งอนพี่กรใช่มั้ยล่ะ” “ไม่ได้งอนค่ะ” ไข่มุกไม่ยอมรับว่า เธองอนพี่กรจริง ๆ และเขาก็ตามมาง้อถึงบ้านด้วย หญิงสาวจึงเปลี่ยนเรื่องคุย “ว่าแต่กตมาตั้งแต่เมื่อไรคะ ทำไมมุกไม่เห็นรู้เรื่องเลย” “พี่มาถึงตั้งแต่วันก่อน พี่พีทชวนพี่กลับมาทำธุระ พี่ไม่ได้บอกใครเลย แอบบินมาแล้วก็จะบินกลับพรุ่งนี้เลย นี่พี่ก็แวะมาหาคุณพ่อคุณแม่กับมุก แล้วตอนเย็นพี่พีทถึงจะมารับไปนอนโรงแรม เพื่อเตรียมตัวบินกลับพรุ่งนี้” “ค่ะ...แล้วพี่พีทเขาดูแลพี่กตดีไหมคะ” “ไม่ต้องห่วงพี่หรอกเด็กน้อย พี่พีทเขาน่ารัก เขาดีกับพี่มาตลอด ตั้งแต่เราคบกันใหม่ ๆ ต
บนโต๊ะมีกับข้าวหลายอย่าง แม่บุษกับไข่มุกเป็นคนช่วยกันทำ ระหว่างรับประทานอาหาร ทุกคนสอบถามสารทุกข์สุกดิบของมรกต พูดคุยกันด้วยเรื่องทั่วไป ไม่มีใครพูดถึงเหตุการณ์ในคืนก่อนแต่งงานคืนนั้นเลย หลังจากที่ทุกคนรับประทานอาหารเสร็จ พ่อวัตกับแม่แก้วก็พากันกลับบ้าน พ่อกวีกับแม่บุษกลับเข้าบ้าน ภริดา มรกต กับไข่มุกช่วยกันเก็บโต๊ะเก็บเตา ขณะที่สาว ๆ เก็บของเสร็จพอดี ก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากบ้านของภริดา “กูมันโง่ ! โง่เป็นควาย ! ถูกเขาหลอกมาตั้งนานเพิ่งรู้ตัวว่าโดนหลอก !” “ไอ้กร...มึงเงียบ ๆ หน่อยสิวะ เฮ้ย ๆ แล้วนั้นมึงจะไปไหน” ธันวาวิ่งตามเพื่อนซึ่งเดินโซซัดโซเซไปทางบ้านอีกหลังที่อยู่ข้างกัน “ไอ้กร ! มึงเมามาก ไปนอนได้แล้ว” อชิระเองก็วิ่งตามเพื่อนไปเช่นกัน เขาจับต้นแขนเพื่อนไว้ แต่ภากรก็สะบัดสุดแรง แล้วเดินผ่านประตูเล็กเข้าในบริเวณบ้านของพ่อตา ภากรดื่มเหล
“คุณคะ...ใจเย็น ๆ นะคะ” แม่บุษราเตือนสติคนที่ตะคอกถามเสียงดังจนลูกทั้งสองสะดุ้งตกใจ “มุกรักพี่กรค่ะ มุกเลยยอมไปนอนกับพี่กร แต่คืนนั้นพี่กรไม่ได้ทำอะไรมุกเลยนะคะ พี่กรไม่ผิดเลย มุกผิดเอง” “น้องมุก ! พอแล้ว พ่ออยากฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของคนต้นเรื่อง ว่าไง...กต ทำไมถึงกล้าทำเรื่องร้ายแรงขนาดนี้ ทำไมถึงกล้าให้น้องทำแบบนี้ ถ้าไม่สงสารกร ลูกก็ควรสงสารน้องบ้าง นี่น้องสาวของลูกนะ น้องแท้ ๆ น้องยังเด็ก การคิดการไตร่ตรองของน้องยังอ่อนด้อยนัก ด้อยกว่ากตที่เป็นพี่สาว และอายุมากกว่าน้องตั้งหลายปี แต่กตก็เลือกที่จะทำแบบนี้ เพื่อตัวเอง ใช้น้องเป็นเครื่องมือ เพื่อให้ตัวเองสมหวัง แต่น้องต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักตัวเอง” ในฐานะคนเป็นพ่อ พ่อกวีรู้สึกผิดหวังกับลูกสาวคนโต และนึกโทษตัวเองที่สอนลูกไม่ดีพอ เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันร้ายแรง และยุ่งเหยิงไปหมด มองไปในอนาคตก็เห็นแต่ความวุ่นวาย คนผิดคือมรกต คนเจ็บคื
ไข่มุกจิกกำบ่ากว้างไว้แน่น เธอแยกแย้มตัวเองออกจนสุดเพื่อรองรับเขา เมื่อส่วนหัวสอดใส่เข้ามาในร่องรักอุ่นอ้าว ไข่มุกห่อปากครางเสียว เธอมองสบตาคู่คมที่ชะโงกอยู่เหนือกายเธอ ไข่มุกรับรู้ถึงแก่นกายใหญ่โตที่ขับเคลื่อนสอดแทรกเข้ามาในตัวเธอช้า ๆ “พี่กรขา…” ไข่มุกบิดสายร่างกายใต้ร่างสูง เสียวซ่านทรมานต้องการให้เขาเติมเต็มเธอสุดทางเสียที “เข้ามาทั้งหมดเลยสิคะ มุกอยากได้พี่กร” พอน้องบอกอยากได้เขา ภากรก็ตอบสนองความต้องการของน้องทันที เขาเกร็งสะโพกแล้วขยับบั้นเอวสอดใส่ลำกายแกร่งสลักลึกแน่นกลางร่องรักสุดทาง “อ๊าย !” ไข่มุกหวีดร้องเสียงหลง กรีดเล็บไปบนบ่ากว้างและแผ่นหนังแน่นตึงของสามีเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ซ่านเสียว ภากรขบกรามแน่นด้วยความเสียวไม่น้อยไปกว่าเมีย เธอคับแน่น อุ่นอ้าว ทั้งนุ่มลื่น และยังตอดรัดเขาหนุบหนับไปทั้งลำกาย เมื่อต่างคนต่างต้องการกันและกัน เมื่อ
“พี่กรอาบน้ำก่อนดีไหมคะ” ไข่มุกบอกพลางถอยหลังหนีคนที่จ้องเธอเขม็ง หลังจากที่เขาปิดล็อกประตูห้องนอนแน่นหนาแล้ว “ดีครับ” ภากรบอกพลางถอดเสื้อผ้าออกจากตัว เขาสามารถทำตัวเองให้เปลือยล่อนจ้อนได้ในเวลาเพียงชั่วกะพริบตาสองที ไข่มุกกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ลงคอ หญิงสาวถอยหลังไปหนึ่งก้าว “พะ…พี่กรอาบก่อนเลยนะคะ มุกจะรออาบทีหลัง” เห็นความแข็งขึงพร้อมพรักของเขาแล้วเธอก็ใจสั่น นอกจะทั้งใหญ่ทั้งยาวแล้ว มันยังตั้งตรงและผงกหัวหงึก ๆ สู้สายตาเธอด้วย ภากรส่ายหน้า เขาเดินเข้าหาน้องด้วยความมุ่งมั่น ไข่มุกถอยหลังหนีไปได้สามก้าวก็ถูกคนเปลือยรวบตัวไปกอดได้เต็มวงแขน “อาบพร้อมกัน จะได้เสร็จพร้อมกัน” ภากรบอกพลางลงมือปลดเปลื้องชุดให้น้อง ครู่เดียวไข่มุกก็เปลือยเปล่าเท่าเทียมกับเขา ร่างบางถูกอุ้มขึ้นแนบอกกว้าง ภากรพาน้องเข้าไปในห้องน้ำ วางเธอลงใต้ฝักบัว แล้วเ
คนที่เป็นต้นเหตุพาน้องไปกินข้าวไกลจนต้องกลับบ้านดึกยิ้มรับ นาทีนี้ใครจะว่าอะไรเขาไม่สน ขอแค่ได้น้องกลับไปอยู่ด้วยกัน เขายอมทุกอย่าง “ต้องขอโทษด้วยนะครับที่มารบกวนแต่เช้า” พ่อวัตออกรับหน้าแทนลูกชาย เพราะกลัวว่าลูกจะลงไปชักดิ้นชักงอ ถ้าฝ่ายนี้ไม่พอใจและไม่ยกลูกสาวให้ “ไม่เป็นไรครับ คนกันเองทั้งนั้น สมัยหนุ่ม ๆ พวกเราก็ใจร้อนแบบนี้เหมือนกันแหละ” พ่อวัตพยักหน้ารับยิ้ม ๆ โล่งใจไปเปลาะหนึ่งที่พ่อกวีเข้าใจลูกชายของท่าน ผู้หลักผู้ใหญ่พูดคุยกันอยู่ครู่ใหญ่ น้องมุกจึงลงมานั่งลงข้างแม่บุษรา เพราะเป็นบ้านใกล้เรือนเคียงกัน แม้ลูกชายกับลูกสาวของทั้งสองบ้านจะเลิกรากันไป แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองบ้านก็ยังพูดคุยกันตามปกติ ในระยะหลัง ๆ ที่ภากรกับไข่มุกกลับมาพูดคุยกัน อีกทั้งภากรยังคอยรับส่งน้องไปมหาวิทยาลัย รวมถึงทั้งสองคนยังเทียวไปเทียวมาบ้านของอีกฝ่ายเป็นประจำ พ่อกับแ
“พี่กร…” ไข่มุกเรียกเสียงขาดห้วง ความใหญ่โตและร้อนผ่าวที่บดขยี้กลางกลีบเนื้อกำลังจะทำให้เธอแตกซ่าน สองกายกอดรัดกันแนบแน่น ต่างคนต่างขยับบดเบียดเข้าหากัน เร่าร้อน หวามไหว เสียดเสียว ซาบซ่าน ในตอนที่พุ่งทะยานไปถึงปลายทางซ่านเสียว ต่างคนต่างผวากอดกันเต็มอ้อมแขน แล้วปลดปล่อยสายน้ำแห่งความสุขสมออกมารินรดกันและกัน ไข่มุกนั่งอิงแอบอยู่บนตักแกร่ง เธอเงยหน้ารับจูบหวามหวานครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับคนจูบไม่รู้จักอิ่มจักพอ “พี่กรขา เรากลับบ้านกันเถอะ” ไข่มุกกลัวว่าถ้าดึกมากไป พ่อกับแม่จะเป็นห่วง แม้เธอจะโทรบอกพวกท่านแล้วว่าพี่กรพามากินข้าว และจะกลับถึงบ้านดึกสักหน่อย แต่เธอก็ไม่อยากให้ดึกมากไป ภากรหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่ ตัดใจจากเรือนกายหอมกรุ่น อุ้มน้องลงจากตัก วางเธอลงบนเบาะข้างกันตามเดิม เขาเช็ดทำความสะอาดและจัดการชุดของเธอให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยที่สุด แล้วจึงหันมาจัดการตัวเอง
จริง ๆ แล้ว ไข่มุกก็แค่อยากจะจูบขอบคุณเขาอย่างอ่อนหวานอ่อนโยน อยากทำอะไรที่มันหวานละมุนละไม แต่คนขาดของมานานกลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม ไข่มุกนั่งคร่อมตักคนตัวโต หัวเข่าสองข้างกดอยู่ข้างสะโพกแกร่ง และเพราะเธอยังสวมชุดนักศึกษาอยู่ กระโปรงทรงสอบสั้นเหนือเข่าจึงร่นขึ้นไปกองอยู่แถว ๆ บั้นท้ายอวบอัด เนื้อตัวด้านหน้าและอกอวบอิ่มทาบทับบนเรือนกายกำยำ ภากรจูบอย่างเรียกร้อง จูบอย่างโหยหา ดูดดื่มกับปากหวาน ๆ ที่เขาไม่ได้ลิ้มรสมานานหลายเดือน และพอได้จูบก็หยุดไม่ได้ ยิ่งเรือนกายเย้ายวนแนบสนิทกันขนาดนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะลูบไล้ไปตามนิวเนื้อเนียนนุ่ม แต่พอเขาลูบตรงต้นขาขาวและกำลังจะวกไปหาต้นขาด้านใน คนที่คร่อมทับเขาอยู่ก็รีบจับข้อมือเขาไว้แน่น ไข่มุกถอนจูบ และหอบหายใจแรง เธอจ้องตาเขาในระยะประชิด “พี่กร…ไม่ได้นะคะ” “มุกจ๋า…พี่จะขาดใจตายอยู่แล้ว ถ้ายังไม่เคยได้กิน ยังไม่รู้รส พี่ก
ไข่มุกหันไปมองคนขับรถของเธอ “พี่กรจอดทำไมคะ” “อยากอยู่กับมุกนาน ๆ ถ้าพากลับบ้านตอนนี้อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องห่างกันแล้ว” “บ้านอยู่ติดกัน ตื่นเช้ามาก็เห็นหน้ากัน ไม่ได้ห่างกันสักหน่อย” ภากรถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วขยับตัวเล็กน้อยหันไปหาน้อง โน้มตัวไปปลดเข็มขัดนิรภัยให้เธอด้วย “กวนนะเรา” ภากรว่าพลางจับมือนุ่มข้างหนึ่งมากุมไว้ ความมืดที่โอบล้อมรอบกายทำให้ทั้งคู่มองเห็นกันเพียงเลือนราง ทว่าไออุ่นจากมือใหญ่ที่เกาะกุมมือนุ่มไว้ ทำให้ไข่มุกอบอุ่นไปทั้งใจ “กวนแล้วรักไหมคะ” ไข่มุกขยับตัวหันไปหาคนที่ขยับเข้ามาใกล้เธอ “รักครับ” คำบอกรักตรง ๆ สั้น ๆ ทำให้คนฟังยิ้มหวาน “พี่ยังไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดน้องมุกเลย” “แค่พี่กรตามใจมุก พามุกมากินของอร่อย ๆ ไกลถึงนี่ก็ถือว่าเป็นข
ตอนเย็นจึงเป็นช่วงเวลาของเธอกับคุณแฟน…ใช่แล้วล่ะ เธอตกลงเป็นแฟนกับพี่กรแล้ว ขยับสถานะขึ้นมาอีกขั้น และดูเหมือนว่าพี่กรอยากจะเป็นมากกว่าแฟนแล้ว เพียงแต่เธอยังไม่พร้อมกลับไปใช้ชีวิตกับเขาเหมือนเดิม เธอจึงขอเวลาเขาอีกนิด “ครับผม คุณมุกอยากกินอยากได้อะไร อยากไปไหน เชิญบัญชามาได้เลยครับ” คนที่มารอรับน้องที่มหาวิทยาลัยตั้งแต่บ่ายสามบอกน้ำเสียงแข็งขัน “เอ…วันนี้กินอะไรดีน้า !” ไข่มุกเอียงคอเล็กน้อย ใช้นิ้วชี้เคาะข้างแก้ม ทำท่าครุ่นคิดจริงจัง ราวกับว่านี่คือปฏิบัติการที่สำคัญขั้นสุดยอด ภากรขับรถออกจากมหาวิทยาลัย เพราะเธอยังไม่บอกว่าอยากกินอะไร เขาจึงขับรถไปเรื่อย ๆ “คิดออกหรือยังครับ” “ยังเลยค่ะ แล้วพี่กรล่ะคะ อยากกินอะไร” “อะไรก็ได้ครับ น้องมุกกินอะไร พี่ก็กินได้หมด” “งั้นถ้ามุกบอกว่า มุกอยากกินซีฟู้ดริมทะเลที่มีชายหาดสวย ๆ ล่ะคะ”
ภากรสูดลมหายใจ แล้วระบายออกยืดยาว สะกดกลั้นอารมณ์เปลี่ยวที่กำลังลุกโชน เขากระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น จูบหมอนข้างหนัก ๆ ไปสองที “มุกจ๋า…เมื่อไรจะใจอ่อนสักที พี่จะขาดใจตายอยู่แล้วนะ” ภากรรำพึงรำพันกับหมอนข้าง คร่ำครวญโหยหวน พยายามสะกดจิตสะกดใจให้อยู่กับร่องกับรอย แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็ทำในสิ่งที่น้องห้ามไม่ได้ คนห่างเมียได้แต่นึกขอโทษของโพยน้องในใจ น้องมุก…พี่ขอโทษ พี่อดใจไม่ไหวจริงๆครับ ภากรไปทำงานต่างจังหวัดหนึ่งสัปดาห์ ระหว่างที่เขาไม่อยู่บ้าน ต้องอยู่ห่างจากน้อง เขามีโอกาสได้โทรหาน้องเฉพาะช่วงหลังเลิกงาน เพราะงานมีปัญหา เขาจึงยุ่งทั้งวัน แล้วกว่าจะเลิกงานก็ดึกเต็มที บางครั้งเขาไม่ได้โทรหาเธอ เพราะเกรงว่าน้องจะนอนแล้ว กลัวว่าจะรบกวนเธอ แต่ทุกครั้งที่เขาเลิกงานดึกและไม่ได้โทรหาเธอ น้องมุกจะเป็นฝ่ายโทรหาเขาเอง มันทำให้คนที่ไปทำงานไกล ยิ้มได้และมีกำลังใจ มีแรงสู้กับงาน ยิ่งพอน้องบอกว่าตรงที่โดนน้ำร
“ถ้าเป็นห่วงพี่ คราวหลังก็มาด้วยสิ มาให้พี่กอดนอน พี่จะได้อุ่น” ภากรที่พูดทีเล่นทีจริงแต่ถ้าได้จริงๆก็ดี ไข่มุกทำปากยื่นใส่โทรศัพท์ คนอย่างเขาน่ะหรือจะนอนอย่างเดียว มองตาก็รู้แล้วว่าเขาคิดจะทำมิดีมิร้ายเธอแน่นอน “เพิ่งตามจีบกันไม่กี่เดือน กล้าชวนไปนอนด้วยแล้วเหรอคะ มุกจะฟ้องคุณพ่อ” พอน้องบอกว่าจะฟ้องคุณพ่อ ภากรก็ยิ้มแหย “พี่พูดเล่นน่า นอนได้แล้วนะครับ แล้วก็อย่าลืมกอดหมอนพี่ด้วย เพราะพี่ก็จะกอดหมอนน้องมุกนอนเหมือนกัน” ภากรว่าพลางยื่นมือไปหยิบหมอนข้างใบโตที่มีรูปไข่มุกเต็มตัวพิมพ์อยู่บนหมอน ไหน ๆ ก็สั่งทำหมอนพิมพ์หน้าตัวเองให้น้องแล้ว เขาก็เลยถือโอกาสสั่งทำหมอนข้างพิมพ์รูปน้องแบบเต็มตัวมาด้วย เอาไว้กอดแก้หนาว กอดให้อุ่นใจ “พี่กร ! เรื่องอะไรมาเอารูปมุกไปสกรีนบนหมอนข้างแบบนั้นคะ” “ก็พี่อยากนอนกอดมุก ไม่ได้กอดตัวจริง กอดหมอนข้างก