ภากรถอนหายใจแล้วส่ายหน้า ตาคมดุที่จ้องมองยัยเด็กดื้ออ่อนแสงลง“ดื้อ วุ่นวาย พูดมาก”ปากก็ว่าน้อง แต่มือกลับดึงผ้าห่มมาคลุมให้ แถมยังจับปอยผมที่ติดอยู่บนแก้มเนียนไปทัดใบหูให้อย่างเบามือพอเธอหลับ ห้องก็เงียบ เมื่อนึกถึงเสียงหวาน ๆ ที่ดังวนเวียนถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ทำให้คนป่วยยิ้มในหน้า“พี่กรโอเคไหมคะ” “พี่กรหิวหรือเปล่า” “พี่กรดื่มน้ำไหมคะ” “พี่กรอยากเข้าห้องน้ำหรือเปล่า” “พี่กรต้องพักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ”ภากรยื่นมือไปลูบศีรษะคนดื้อและพูดมากเบา ๆ“พอพี่หายป่วย ก็คงได้นอนโรงพยาบาลต่อ เพราะเวียนหัวกับเด็กดื้ออย่างเธอนี่แหละ”เสียงเคาะประตูห้องทำให้ภากรหันไปมอง คุณพยาบาลสองคนที่เปิดประตูเข้ามาในห้องถึงกับขมวดคิ้วมองด้วยความแปลกใจ เมื่อคนไข้กับคนเฝ้าไข้สลับตำแหน่งกัน พอคุณพยาบาลจะเอ่ยปากพูด ภากรก็ยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปากเป็นเชิงห้าม เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปนั่งที่โซฟา“รบกวนพูดเบา ๆ นะครับ ภรรยาผมเพิ่งหลับเมื่อครู่ เธอไม่ได้นอนมาทั้งคืน”คุณพยาบาลรีบพยักหน้ารับยิ้ม ๆ ทั้งสองประหยัดคำพูดที่สุดเท่าที่จะทำได้ เวลาพูดก็พูดเบา ๆ เพราะกลัวภรรยาของคนไข้ตื่นเมื่อพยาบาลทั้งสองออกจากห้องไปแล้
ช่วงเช้าวันนี้ ไข่มุกจึงขลุกอยู่ในครัวกับแม่แก้ว เธอช่วยท่านเทขนมชั้นทีละชั้น นึ่งจนสุก แต่ละชั้นก็มีสีแตกต่างกันออกไป แล้วจึงนำมาพักไว้ ก่อนจะลอกออกมาทีละชั้น นำมาม้วนและพับตลบเป็นทบ ๆ ให้เป็นดอกกุหลาบสวยงาม แต่เพราะฝีมือการม้วนของไข่มุกยังไม่ชำนาญเท่าไร ดอกกุหลาบของเธอบางดอกจึงไม่ค่อยสวย ดูไม่เหมือนกุหลาบ เหมือนก้อนอะไรสักอย่างมากกว่า แต่บางดอกก็พอไปวัดไปวาได้แม่แก้วคัดขนมชิ้นสวยใส่กล่องสี่กล่อง กล่องหนึ่งเก็บไว้กินที่บ้าน กล่องที่สองจะให้ไข่มุกนำไปให้พ่อกวีกับแม่บุษ กล่องที่สามเอาไว้ให้ลูกชายเอาไปกินที่บริษัท และกล่องสุดท้าย เก็บไว้ให้ลูกสาวคนโตซึ่งชื่นชอบขนมชั้นมาก ส่วนขนมฝีมือไข่มุกถูกจัดอยู่ในกล่องที่จะให้ภากรเอาไปกินที่บริษัท แม่แก้วบอกว่า ถึงไม่สวยก็ไม่เป็นไร แค่ทำด้วยความใส่ใจ ขนมก็อร่อยขึ้นเป็นกองแล้วเมื่อทำขนมเสร็จ และเก็บอุปกรณ์ล้างเรียบร้อย แต่ยังไม่ทันก้าวออกจากครัว พี่กรก็โทรมาหาเธอ ร้อยวันพันปี เขาไม่เคยโทรหาเธอก่อน พอเขาโทรหา เธอจึงดีใจและรีบรับสาย“ค่ะ...พี่กร”“พี่ลืมกระเป๋าเอกสารไว้บนโต๊ะในห้อง ช่วยเอามาให้หน่อย พี่ต้องใช้เอกสารเข้าประชุมตอนบ่ายโมง”“ได้ค่ะ” ไข่ม
เมื่อไม่ใช่คนที่เขารัก ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูจะไม่ถูกใจเขาเอาเสียเลย เธออุตส่าห์เอาของมาให้ คำขอบใจสักคำก็ไม่มี แถมยังดุเธออีกก็ว่าจะไม่ร้อง ก็ว่าตัวเองเลือกมายืนอยู่จุดนี้เอง เจ็บก็ต้องยอมรับ เขาไม่รักก็รู้อยู่แก่ใจมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม วันนี้หัวใจถึงอ่อนแอนักเพราะเป็นผู้หญิงธรรมดา มีหัวอกหัวใจ รักได้ เจ็บเป็น ในส่วนที่รักก็ยังคงรัก ในส่วนที่เจ็บนับวันยิ่งเจ็บหนักขึ้นเรื่อย ๆ น้อยอกน้อยใจก็ได้แต่กดมันไว้ ไม่เคยแสดงออกให้เขารู้ พยายามอยู่ในจุดที่เลือกมายืนเองให้ได้ แต่ทำไมยิ่งนานวัน ก็ยิ่งรู้สึกว่า การยืนอยู่จุดนี้มันเจ็บเหลือเกินจะทนได้นานอีกสักแค่ไหน ทนแล้วได้อะไร ในเมื่อเขาไม่รัก ไม่เคยใส่ใจ ถามตัวเองว่า...รักเขามากแค่ไหน ถึงยอมอยู่ในจุดที่ เขาไม่เคยเห็นค่า ไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลยเมื่อกลับมาถึงบ้าน ไข่มุกขออนุญาตแม่แก้วกลับไปนอนค้างที่บ้านหนึ่งคืน แม่แก้วเห็นดวงตาช้ำ ร่องรอยหยาดน้ำตาลูกสะใภ้แล้วก็หนักใจ ไม่รู้ว่าลูกชายตัวเองต่อว่าอะไรให้น้องมุกเจ็บช้ำน้ำใจ ถึงขนาดมาขออนุญาตไปนอนค้างบ้านพ่อแม่ แต่ไม่ว่าอย่างไร งานนี้ท่านเข้าข้างน้องมุกถ้าอยู่ใกล้แล้วไม่เห็นค่า ก็ลองให้น้องเป็
“พี่กร !” ไข่มุกโมโหคนหน้าไม่อาย เขาจะตามมาราวีเธอทำไม เธอแค่ขอกลับมานอนบ้านคืนเดียวเท่านั้น เขาควรให้เธอได้นอนหลับอย่างสบายใจสิภากรลืมตามองเมียด้วยสายตาตำหนิ เขาลุกขึ้นนั่ง จ้องหน้าเธอตรง ๆ“เสียงดังเข้าไป ให้ผู้ใหญ่เขาเป็นห่วง แค่เธอหนีพี่มานอนบ้านนี้ คนอื่นเขาก็มองพี่ไม่ดีแล้ว เขาคงคิดว่าพี่ทำร้ายร่างกายเธอ”ไข่มุกกอดอกสะบัดหน้าหนี เขาไม่ได้ทำร้ายร่างกายเธอ แต่เขาทำร้ายจิตใจเธอต่างหาก“มานอนได้แล้ว” ภากรว่าพลางขยับตัวไปทางเตียงอีกฝั่ง เขาตบที่ว่างบนเตียงเบา ๆ “มานอนตรงนี้”“ถ้าพี่กรจะนอนก็ไปนอนที่โซฟาโน่น มุกจะนอนบนเตียงคนเดียวค่ะ”“ไม่ ! พี่จะนอนบนเตียงกับเมีย”“งั้นมุกไปนอนโซฟาก็ได้”ไข่มุกหันหลังให้คนเอาแต่ใจ เธอเดินไปนั่งลงที่โซฟา แล้วเอนกายลงนอน“ปิดไฟด้วยนะคะ”ภากรมองร่างเล็กที่นอนอยู่บนโซฟาอย่างคาดโทษร่างสูงลงจากเตียง เดินตรงไปยังโซฟา เขาก้มลงช้อนอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นแนบอก“พี่กร ! ปล่อยมุกนะ!”“ไปนอนด้วยกันบนเตียง ไม่อย่างนั้นคืนนี้ พี่จะทำให้มุกไม่ได้นอนเลยยันเช้า”คำขู่ของเขา ทำให้ไข่มุกหน้าบึ้งลงอย่างชัดเจน พอเขาวางเธอลงบนเตียง หญิงสาวก็ขยับไปจนชิดขอบเตียง แทบจะหล่นลงจา
“มะ...ไม่เปียกค่ะ ไม่อยากเปียกด้วย เพราะในห้องมุกไม่มีถุงยาง” ไข่มุกรีบเตือนสติคนที่กำลังหื่นขึ้นหน้า การตกเตียงมันจะทำให้ตรงนั้นเปียกได้ยังเล่า...คนหื่น“พี่มี พี่เอามาตั้งสามอัน”ตาคู่สวยเบิกกว้าง ปากจิ้มลิ้มอ้าค้าง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะหื่นได้ทุกสถานการณ์และทุกที่ขนาดนี้ ที่นี่บ้านเธอนะ“ดีกันนะ พี่ขอโทษ” สั้น ๆ และได้ใจความ จะพูดมาก พูดยืดเยื้อไปเพื่ออะไร บอกแค่นี้ก็ครอบคลุมความหมายทุกอย่างแล้ว และก็ถึงเวลากระชับความสัมพันธ์กันให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น...“พี่กร ! อื๊อ !” ปากอิ่มถูกประทับจูบอย่างเรียกร้อง โดยที่เธอยังตกใจกับคำพูดสั้น ๆ ของเขาอยู่คนมาง้อน้องทั้งจูบ ทั้งลูบไล้ปลุกเร้าอย่างช่ำชอง ไม่นานนัก คนที่ยังไม่เปียก ก็เปียกเต็มซอกขา สมใจคนที่คิดจะมาง้อน้องด้วยบทรักบทสวาทสามรอบ !!!10 คนเจ็บ คนผิดตื่นสาย !นั่นคือแวบแรกที่นึกได้ตอนลืมตาตื่นขึ้นมา ไข่มุกหันไปมองเจ้าของวงแขนที่กกกอดเธอไว้แน่นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว น่าหมั่นไส้คนที่ทำให้เธอตื่นสายนัก เขานอนหลับตาพริ้ม ใบหน้าระบายยิ้มน้อย ๆ อย่างคนสุขสมอิ่มเอมเต็มที่ แต่เธอที่เพิ่งกลับมานอนบ้านตัวเองคืนแรก หลังจากที่แต่งงานแล้วย้ายไปนอนบ้
“โตเป็นสาวขึ้นเยอะเลย หน้าตาอิ่มเอิบแบบนี้ พี่กรคงใจดีกับมุกแล้วสินะ” “เอ่อ...ก็ดีค่ะ” “แล้วนี่ ทำไมวันนี้มาบ้านเราแต่เช้าล่ะ งอนพี่กรเหรอ” ไข่มุกยิ้มแหย “เปล่าค่ะ” “ยิ้มแบบนี้ โกหกแน่ ๆ งอนพี่กรใช่มั้ยล่ะ” “ไม่ได้งอนค่ะ” ไข่มุกไม่ยอมรับว่า เธองอนพี่กรจริง ๆ และเขาก็ตามมาง้อถึงบ้านด้วย หญิงสาวจึงเปลี่ยนเรื่องคุย “ว่าแต่กตมาตั้งแต่เมื่อไรคะ ทำไมมุกไม่เห็นรู้เรื่องเลย” “พี่มาถึงตั้งแต่วันก่อน พี่พีทชวนพี่กลับมาทำธุระ พี่ไม่ได้บอกใครเลย แอบบินมาแล้วก็จะบินกลับพรุ่งนี้เลย นี่พี่ก็แวะมาหาคุณพ่อคุณแม่กับมุก แล้วตอนเย็นพี่พีทถึงจะมารับไปนอนโรงแรม เพื่อเตรียมตัวบินกลับพรุ่งนี้” “ค่ะ...แล้วพี่พีทเขาดูแลพี่กตดีไหมคะ” “ไม่ต้องห่วงพี่หรอกเด็กน้อย พี่พีทเขาน่ารัก เขาดีกับพี่มาตลอด ตั้งแต่เราคบกันใหม่ ๆ ต
บนโต๊ะมีกับข้าวหลายอย่าง แม่บุษกับไข่มุกเป็นคนช่วยกันทำ ระหว่างรับประทานอาหาร ทุกคนสอบถามสารทุกข์สุกดิบของมรกต พูดคุยกันด้วยเรื่องทั่วไป ไม่มีใครพูดถึงเหตุการณ์ในคืนก่อนแต่งงานคืนนั้นเลย หลังจากที่ทุกคนรับประทานอาหารเสร็จ พ่อวัตกับแม่แก้วก็พากันกลับบ้าน พ่อกวีกับแม่บุษกลับเข้าบ้าน ภริดา มรกต กับไข่มุกช่วยกันเก็บโต๊ะเก็บเตา ขณะที่สาว ๆ เก็บของเสร็จพอดี ก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากบ้านของภริดา “กูมันโง่ ! โง่เป็นควาย ! ถูกเขาหลอกมาตั้งนานเพิ่งรู้ตัวว่าโดนหลอก !” “ไอ้กร...มึงเงียบ ๆ หน่อยสิวะ เฮ้ย ๆ แล้วนั้นมึงจะไปไหน” ธันวาวิ่งตามเพื่อนซึ่งเดินโซซัดโซเซไปทางบ้านอีกหลังที่อยู่ข้างกัน “ไอ้กร ! มึงเมามาก ไปนอนได้แล้ว” อชิระเองก็วิ่งตามเพื่อนไปเช่นกัน เขาจับต้นแขนเพื่อนไว้ แต่ภากรก็สะบัดสุดแรง แล้วเดินผ่านประตูเล็กเข้าในบริเวณบ้านของพ่อตา ภากรดื่มเหล
“คุณคะ...ใจเย็น ๆ นะคะ” แม่บุษราเตือนสติคนที่ตะคอกถามเสียงดังจนลูกทั้งสองสะดุ้งตกใจ “มุกรักพี่กรค่ะ มุกเลยยอมไปนอนกับพี่กร แต่คืนนั้นพี่กรไม่ได้ทำอะไรมุกเลยนะคะ พี่กรไม่ผิดเลย มุกผิดเอง” “น้องมุก ! พอแล้ว พ่ออยากฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของคนต้นเรื่อง ว่าไง...กต ทำไมถึงกล้าทำเรื่องร้ายแรงขนาดนี้ ทำไมถึงกล้าให้น้องทำแบบนี้ ถ้าไม่สงสารกร ลูกก็ควรสงสารน้องบ้าง นี่น้องสาวของลูกนะ น้องแท้ ๆ น้องยังเด็ก การคิดการไตร่ตรองของน้องยังอ่อนด้อยนัก ด้อยกว่ากตที่เป็นพี่สาว และอายุมากกว่าน้องตั้งหลายปี แต่กตก็เลือกที่จะทำแบบนี้ เพื่อตัวเอง ใช้น้องเป็นเครื่องมือ เพื่อให้ตัวเองสมหวัง แต่น้องต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักตัวเอง” ในฐานะคนเป็นพ่อ พ่อกวีรู้สึกผิดหวังกับลูกสาวคนโต และนึกโทษตัวเองที่สอนลูกไม่ดีพอ เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันร้ายแรง และยุ่งเหยิงไปหมด มองไปในอนาคตก็เห็นแต่ความวุ่นวาย คนผิดคือมรกต คนเจ็บคื
“ดา...ไปนั่งได้แล้ว ผมจัดการเอง” เวทิศบอกเสียงดุ เพราะคนท้องโตใกล้คลอดพยายามจะช่วยเขาเสิร์ฟน้ำ ภริดาทำปากยื่นใส่คนดุ แต่ก็ยอมไปนั่งตามที่เขาบอก เธอนั่งลงข้างแม่แก้ว พอนั่งแล้วก็ถอนหายใจแรง เพราะท้องแก่ใกล้คลอดเต็มที เดินนิดหน่อยก็เหนื่อยแล้ว “เขาบอกอะไรก็เชื่อฟังบ้าง อย่าดื้อให้มันมาก ไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะเรา” “ดาก็ทำตามแล้วนี่ไงคะ ใครจะกล้าขัดใจลูกเขยขวัญใจมาดามแก้วกันล่ะคะ” ดูสิ...เจ้าเด็กบ้าของเธอในวันวานเดี๋ยวนี้กลายเป็นลูกเขยขวัญใจพ่อกับแม่ไปแล้ว ไม่ว่าเขาจะทำหรือพูดอะไร พ่อกับแม่ก็เข้าข้างเขาไปเสียหมด พ่อบอกเธอว่า เธออายุมากกว่าเขาแท้ ๆ แต่เขากลับวางตัวได้น่าเชื่อถือและดูโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอเสียอีก แม่แก้วส่ายหน้ายิ้ม ๆ ท่านวางมือลงบนท้องกลมโตของลูกสาว แล้วบอกกับหลานในท้องของลูกสาวว่า “ตาหนูของยาย พอคลอดออกมาแล้วต้องมาดูแล
“มุก มะ...มันขึ้น...สองขีด” คนที่ถือแท่งตรวจอยู่ในมือลืมตาขึ้นทันทีที่สามีบอก พอเห็นผลการตรวจขึ้นสองขีด เธอยิ้มหวานสดใส แต่ยิ้มของเธอก็ต้องหุบฉับลงทันที เมื่ออยู่ดี ๆ สามีก็ยืนโงนเงน เธอรีบโอบกอดประคองเขาไว้ แล้วค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งพร้อมกับเขา “พี่กร !” “มุก ! มุกล่ะครับแม่ เมียผมอยู่ไหน” แม่แก้วถอนหายใจ แล้วส่ายหน้า หมั่นไส้พ่อคนถามหาเมีย ทั้งที่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอด “มุกอยู่นี่ค่ะพี่กร” ไข่มุกถือกะละมังใบเล็กที่มีผ้าชุบน้ำออกมาจากห้องน้ำ แล้วเดินไปนั่งริมเตียงคนละฝั่งกับแม่แก้ว พอเมียนั่งลงข้าง ๆ ภากรก็รีบลุกขึ้นนั่ง เขาจับมือนุ่มข้างหนึ่งมากุมไว้ “มุก...เดินไปเดินมาทำไม ต่อไปนี้มุกไม่ต้องทำอะไรแล้วนะ ต้องนั่งอยู่เฉย ๆ” ไข่มุกมองหน้าแม่แก้วแล้วยิ้ม
ภากรไม่ให้เวลาเมียได้ปรับตัวรับเอาความใหญ่ที่เขาเพิ่งสอดใส่เข้าไปกายเธอ เขาขยับบั้นเอวขับเคลื่อนลำกายแกร่งกระแทกแทงใส่ความอุ่นนุ่มอย่างบ้าคลั่ง เธอคับแน่นและรัดรึง ทั้งยังนุ่มลื่นจนเขาไม่อาจอดใจถนอมออมแรงได้ แรงรักจึงถูกสาดส่งเข้าหากายสาวอย่างดุดันรุนแรง ลำกายอวบยาวขับเคลื่อนเข้าออกถี่ยิบ ทุกครั้งที่สอดประสาน แรงโถมถั่งนั้นหนักแน่น แก่นกายสอดใส่ล้ำลึกสุดทาง “พี่กร...อ๊า ๆ” ไข่มุกกอดลำคอแกร่งไว้แน่น เธอแทบไม่ต้องขยับโยกออกแรงเลย เพราะสามีขยับบั้นเอวโจนจ้วงใส่เธออย่างรุนแรง จนร่างกายสั่นกระเทือน ทุกจังหวะการสอดใส่ ทุกครั้งที่เขาเข้ามาในกายเธอจนลึกสุด ไข่มุกเสียวจนหวีดร้องเสียงหลง ยิ่งปลายทางสุขสมใกล้เข้ามา ไข่มุกก็ยิ่งเสียวจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้ “พี่กรขา...จะเสร็จแล้ว อื๊อ !” ไข่มุกขยับบั้นเอวขย่มลงสวนทางกับลำกายแกร่งที่โถมถั่งกลางซอกขา สองกายขยับรับส่ง สอดประสานถี่กระชั้น “มุกจ๋า
ภากรเหลือบตามองพี่สาวและคุณพ่อผ่านกระจกหลังแล้วยิ้มอ่อนโยน ดูท่าทางไอ้เด็กคนนั้นคงจะดีใช้ได้ พี่สาวของเขาจึงยอมที่จะพามาหาคุณพ่อ ถ้ามันดีจริง ๆ เขาก็ดีใจกับพี่ แต่ถ้ามันร้าย เขาจะเป็นคนจัดการมันเอง ภากรดึงสายตากลับไปมองถนนเบื้องหน้า ก่อนจะปรายตามองคนที่นั่งเคียงข้างกัน ไข่มุกหันไปมองสบตาสามี เธอยิ้มหวานให้เขา สายตาอบอุ่นของพี่กร ทำให้ไข่มุกรู้สึกว่า ตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีคนหนึ่ง ไม่ได้โชคดีที่มีสามีที่รักและเอาอกเอาใจเธอเท่านั้น แต่เธอยังโชคดีที่ได้อยู่ในครอบครัวอบอุ่นที่ทุกคนรักและเข้าใจกัน “พี่กร...เดินดี ๆ สิคะ” ไข่มุกบอกพลางประคองสามีเดินเข้าประตูห้องนอน งานเลี้ยงฉลองเล็ก ๆ มื้อค่ำที่ผ่านมาไม่เล็กอย่างที่คิด เพราะพอเพื่อนของพี่กรรู้ว่า พี่กรจดทะเบียนสมรสกับเธอแล้ว เพื่อนพี่กรก็ยกโขยงมาร่วมแสดงความยินดีด้วย แถมยังสั่งอาหารมาเพิ่ม พร้อมกับเ
ไข่มุกมองค้อนคนหื่น แต่ก็ยอมพยักหน้ารับข้อเสนอของเขา เพราะมันน่าจะดีกว่ายอมให้เขาจูบอีกครั้ง “ก็ได้ค่ะ” พอข้อเสนอได้รับการตอบรับภากรก็รีบหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่ คนถูกหอมแก้มองคนฉวยโอกาสด้วยสายตาดุ แต่คนที่ได้ชื่นใจด้วยการหอมแก้มน้องกลับยิ้มกว้าง “หอมแค่นี้เอง อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ เอางี้ ๆ เดี๋ยวพี่พาออกไปหาคนที่จะช่วยฝึกงานให้มุกนะครับ ว่าแต่มุกอยากทำแผนกไหนหรือครับ” ไข่มุกส่ายหน้า “วันนี้มุกขอนั่งอยู่ในห้องพี่กรได้ไหมคะ” คิ้วเข้มขมวดมุ่น มองเมียอย่างไม่เข้าใจ ก็เมื่อกี้เธอเพิ่งพูดว่าอยากทำงานนี่นา แล้วทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนใจ ไข่มุกมองค้อนสามี “มุกไม่กล้าออกไปเดินในออฟฟิศหรอกค่ะ มุกกลัวเจอพี่อชิกับพี่ธันวา ถ้าเจอกันในวันนี้อีกครั้ง มุกคงทำหน้าไม่ถูก เอาไว้วันพรุ่งนี้ค่อยทำงานได้ไหมคะ” ภากรยิ้ม
ภากรกอดเอวบางไว้หลวม ๆ เขาพยักหน้ายิ้ม ๆ “พี่กรต้องสัญญามาก่อนว่า ถ้ามุกเติมพลังให้พี่กรแล้ว พี่กรจะยอมให้มุกออกไปทำงานกับพี่ ๆ ในออฟฟิศ ไม่ใช่ให้มุกมานั่งอยู่เฉย ๆ ในห้องแบบนี้” คนอยากให้เมียอยู่ใกล้ ๆ ถอนหายใจ “ไม่เห็นต้องทำงานก็ได้ ยังไงพี่ก็ประเมินให้เมียผ่านอยู่แล้ว” “แต่มุกไม่อยากให้เป็นแบบนั้น มุกอยากเรียนรู้งานกับคนอื่นบ้าง” “เมียพี่ พี่สอนเองได้” คราวนี้ไข่มุกเป็นฝ่ายถอนหายใจบ้าง “แล้วคนอื่นเขาก็จะมองมุกไม่ดี เขาจะหาว่ามุกใช้เส้นสาย ใช้อภิสิทธิ์ความเป็นภรรยาของบอส เลยผ่านการฝึกงาน ทั้ง ๆ ที่วัน ๆ มุกไม่ได้ทำอะไรเลย” “ไม่รู้จะฝึกงานไปทำไม เรียนจบแล้ว พี่ก็ไม่ให้มุกทำงานหรอก” ไข่มุกปล่อยมือจากลำคอแกร่ง หญิงสาวประคองใบหน้าหล่อเหลาของสามีไว้ในสองมือ มองสบตาคมด้วยแววตาจริงจัง
ถามว่า ไม่กลัวเขาจะไปมีคนอื่น หรือผู้หญิงคนอื่นมาจดทะเบียนสมรสตัดหน้าเธอไปหรือ ก็ต้องตอบว่า...ไม่กลัว เพราะที่ผ่านมาหนักหนาจนเธอเข้มแข็งขึ้นมาก และมั่นใจว่า หากผู้ชายคนหนึ่งที่ปากบอกว่ารักเธอ แต่ลับหลังกลับไปมีผู้หญิงอีกคนและพาผู้หญิงคนนั้นไปจดทะเบียนสมรส ก็เป็นที่น่ายินดีที่เธอจะได้บอกเลิกเขา และใช้ชีวิตโสดให้มีความสุขอีกครั้ง “พี่จะรอจนกว่าจะถึงวันนั้น และน้องมุกมั่นใจได้เลยนะว่า พี่จะรอจดทะเบียนสมรสกับน้องมุกคนเดียวเท่านั้น” ไข่มุกเงยหน้าขึ้นสบตาคม เธอยิ้มหวานสดใส “ค่ะ” ภากรถอนหายใจบางเบา “อย่าทิ้งพี่นะครับ” แววตาของพี่กรหม่นเศร้าแกมหวั่นใจ ไข่มุกรีบยกมือขึ้นกอบใบหน้าหล่อเหลาไว้ในสองมือ มองสบตาเขาอย่างแน่วแน่ “ไม่ทิ้งค่ะ มุกจะซื่อสัตย์กับพี่กรตลอดไป” ไข่มุกเข้าใจพี่กร เพราะเขาผ่านการถูกหักหลังมาแล้วหนึ่งครั้ง มันจึงเป็นปมใน
ไข่มุกจิกกำบ่ากว้างไว้แน่น เธอแยกแย้มตัวเองออกจนสุดเพื่อรองรับเขา เมื่อส่วนหัวสอดใส่เข้ามาในร่องรักอุ่นอ้าว ไข่มุกห่อปากครางเสียว เธอมองสบตาคู่คมที่ชะโงกอยู่เหนือกายเธอ ไข่มุกรับรู้ถึงแก่นกายใหญ่โตที่ขับเคลื่อนสอดแทรกเข้ามาในตัวเธอช้า ๆ “พี่กรขา…” ไข่มุกบิดสายร่างกายใต้ร่างสูง เสียวซ่านทรมานต้องการให้เขาเติมเต็มเธอสุดทางเสียที “เข้ามาทั้งหมดเลยสิคะ มุกอยากได้พี่กร” พอน้องบอกอยากได้เขา ภากรก็ตอบสนองความต้องการของน้องทันที เขาเกร็งสะโพกแล้วขยับบั้นเอวสอดใส่ลำกายแกร่งสลักลึกแน่นกลางร่องรักสุดทาง “อ๊าย !” ไข่มุกหวีดร้องเสียงหลง กรีดเล็บไปบนบ่ากว้างและแผ่นหนังแน่นตึงของสามีเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ซ่านเสียว ภากรขบกรามแน่นด้วยความเสียวไม่น้อยไปกว่าเมีย เธอคับแน่น อุ่นอ้าว ทั้งนุ่มลื่น และยังตอดรัดเขาหนุบหนับไปทั้งลำกาย เมื่อต่างคนต่างต้องการกันและกัน เมื่อ
“พี่กรอาบน้ำก่อนดีไหมคะ” ไข่มุกบอกพลางถอยหลังหนีคนที่จ้องเธอเขม็ง หลังจากที่เขาปิดล็อกประตูห้องนอนแน่นหนาแล้ว “ดีครับ” ภากรบอกพลางถอดเสื้อผ้าออกจากตัว เขาสามารถทำตัวเองให้เปลือยล่อนจ้อนได้ในเวลาเพียงชั่วกะพริบตาสองที ไข่มุกกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ลงคอ หญิงสาวถอยหลังไปหนึ่งก้าว “พะ…พี่กรอาบก่อนเลยนะคะ มุกจะรออาบทีหลัง” เห็นความแข็งขึงพร้อมพรักของเขาแล้วเธอก็ใจสั่น นอกจะทั้งใหญ่ทั้งยาวแล้ว มันยังตั้งตรงและผงกหัวหงึก ๆ สู้สายตาเธอด้วย ภากรส่ายหน้า เขาเดินเข้าหาน้องด้วยความมุ่งมั่น ไข่มุกถอยหลังหนีไปได้สามก้าวก็ถูกคนเปลือยรวบตัวไปกอดได้เต็มวงแขน “อาบพร้อมกัน จะได้เสร็จพร้อมกัน” ภากรบอกพลางลงมือปลดเปลื้องชุดให้น้อง ครู่เดียวไข่มุกก็เปลือยเปล่าเท่าเทียมกับเขา ร่างบางถูกอุ้มขึ้นแนบอกกว้าง ภากรพาน้องเข้าไปในห้องน้ำ วางเธอลงใต้ฝักบัว แล้วเ