บนโต๊ะมีกับข้าวหลายอย่าง แม่บุษกับไข่มุกเป็นคนช่วยกันทำ ระหว่างรับประทานอาหาร ทุกคนสอบถามสารทุกข์สุกดิบของมรกต พูดคุยกันด้วยเรื่องทั่วไป ไม่มีใครพูดถึงเหตุการณ์ในคืนก่อนแต่งงานคืนนั้นเลย
หลังจากที่ทุกคนรับประทานอาหารเสร็จ พ่อวัตกับแม่แก้วก็พากันกลับบ้าน พ่อกวีกับแม่บุษกลับเข้าบ้าน ภริดา มรกต กับไข่มุกช่วยกันเก็บโต๊ะเก็บเตา
ขณะที่สาว ๆ เก็บของเสร็จพอดี ก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากบ้านของภริดา
“กูมันโง่ ! โง่เป็นควาย ! ถูกเขาหลอกมาตั้งนานเพิ่งรู้ตัวว่าโดนหลอก !”
“ไอ้กร...มึงเงียบ ๆ หน่อยสิวะ เฮ้ย ๆ แล้วนั้นมึงจะไปไหน” ธันวาวิ่งตามเพื่อนซึ่งเดินโซซัดโซเซไปทางบ้านอีกหลังที่อยู่ข้างกัน
“ไอ้กร ! มึงเมามาก ไปนอนได้แล้ว” อชิระเองก็วิ่งตามเพื่อนไปเช่นกัน เขาจับต้นแขนเพื่อนไว้ แต่ภากรก็สะบัดสุดแรง แล้วเดินผ่านประตูเล็กเข้าในบริเวณบ้านของพ่อตา
ภากรดื่มเหล
“คุณคะ...ใจเย็น ๆ นะคะ” แม่บุษราเตือนสติคนที่ตะคอกถามเสียงดังจนลูกทั้งสองสะดุ้งตกใจ “มุกรักพี่กรค่ะ มุกเลยยอมไปนอนกับพี่กร แต่คืนนั้นพี่กรไม่ได้ทำอะไรมุกเลยนะคะ พี่กรไม่ผิดเลย มุกผิดเอง” “น้องมุก ! พอแล้ว พ่ออยากฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของคนต้นเรื่อง ว่าไง...กต ทำไมถึงกล้าทำเรื่องร้ายแรงขนาดนี้ ทำไมถึงกล้าให้น้องทำแบบนี้ ถ้าไม่สงสารกร ลูกก็ควรสงสารน้องบ้าง นี่น้องสาวของลูกนะ น้องแท้ ๆ น้องยังเด็ก การคิดการไตร่ตรองของน้องยังอ่อนด้อยนัก ด้อยกว่ากตที่เป็นพี่สาว และอายุมากกว่าน้องตั้งหลายปี แต่กตก็เลือกที่จะทำแบบนี้ เพื่อตัวเอง ใช้น้องเป็นเครื่องมือ เพื่อให้ตัวเองสมหวัง แต่น้องต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักตัวเอง” ในฐานะคนเป็นพ่อ พ่อกวีรู้สึกผิดหวังกับลูกสาวคนโต และนึกโทษตัวเองที่สอนลูกไม่ดีพอ เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันร้ายแรง และยุ่งเหยิงไปหมด มองไปในอนาคตก็เห็นแต่ความวุ่นวาย คนผิดคือมรกต คนเจ็บคื
ไข่มุกหันไปมองพี่ดา พยักหน้ารับฟังสิ่งที่พี่ดาบอกสอน “แล้วเย็นนี้ จะกลับบ้านไหน” “มุกจะกลับไปรอพี่กรที่บ้านก่อนค่ะ มุกอยากคุยกับพี่กร” ภริดาถอนหายใจเฮือกใหญ่ เป็นห่วงว่าน้องชายจะทำให้ไข่มุกเสียใจ จริง ๆ ก็เป็นห่วงทั้งสองคนนั่นแหละ คนหนึ่งคือน้องชายแท้ ๆ อีกคนก็น้องสะใภ้ที่เธอรักและเอ็นดูเหมือนน้องสาวจริง ๆ “เวลาคุยกับเจ้ากร มุกต้องใจเย็น ๆ นะ เพราะรายนั้นมันกวนตีน พี่รู้นิสัยมันดี เพราะพี่กับมันตีกันบ่อย” ไข่มุกยิ้มขำ “พี่ดาตัวเล็กนิดเดียว เวลาตีกับพี่กรเคยชนะไหมคะ” “รู้จักพี่น้อยไปซะแล้ว พี่นี่หญิงแกร่งแห่งบ้านเลยนะ” ภริดาหัวเราะขำ ก่อนเอ่ยต่อว่า “แต่ที่จริงที่ชนะแทบทุกครั้ง ก็เพราะเจ้ากรมันยอมพี่เองแหละ” ภริดาหันไปยิ้มให้น้องสะใภ้ แล้วหันกลับมามองถนนตรงหน้าต่อ “เห็นมันปาก
“แก้ผ้ายั่วพี่สิ เอาตัวเข้าแลกเหมือนที่เธอเคยทำไง แหกขาให้พี่เอา ขย่มให้พี่แตก แล้วก็ครางดัง ๆ ทำให้พี่พอใจ เผื่อบางที พี่จะใจอ่อนยอมยกโทษให้เธอสักเสี้ยวหนึ่ง” นอกจากคำพูดคำจาจะเชือดเฉือนแล้ว สายตาของเขายังมองเธออย่างดูถูกดูแคลน ทว่าคนผิดกลับยอมทำตามที่เขาพูด เพียงเพราะอยากให้เขายกโทษให้ แม้สักเสี้ยวหนึ่งก็ยังดี ไข่มุกสูดน้ำมูก ยกมือขึ้นปาดน้ำตา เธอถอยออกมาก้าวหนึ่ง มือบางสั่นเล็กน้อยในตอนที่ถอดเสื้อผ้าออกจากตัวจนหมดทุกชิ้น ภากรจ้องคนใจกล้าที่กำลังถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเขา ปกติแล้วเธอเหนียมอาย ถ้าเขาไม่เริ่มก่อน เธอไม่กล้าแม้จะแตะต้องเนื้อตัวเขาด้วยซ้ำ “มุกต้องทำยังไงต่อคะ” ไข่มุกถามเสียงเจือสะอื้น “นั่งลงสิ ดูดให้พี่แตก แล้วก็ใช้นิ้วกับตรงนั้นของเธอด้วย” ไข่มุกพยักหน้า แล้วนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าร่างสูง เธอปลดผ้าขนหนูออกจากเอวสอบ พอผ้าขนหนูหลุดลงไปกอ
โชคดีที่วันนี้เธอกลับมานอนบ้าน จริง ๆ ก็โชคไม่ดีเท่าไรหรอก เพราะเธอแค่อยากหนีไอ้เด็กบ้ากามที่ไปดักรอเธอที่คอนโดต่างหาก เธอจึงหนีกลับมานอนบ้าน ถือว่าเป็นโชคดีของไข่มุก แต่เป็นโชคไม่ดีเท่าไรของเธอแล้วกัน ที่เอาตัวไปพัวพันกับเด็กจนเด็กมันติดใจและตามติด เมื่อคืนเธอโทรถามข่าวคราวของน้องชายและน้องสะใภ้กับแม่แก้ว แม่บอกว่า เมื่อคืนนี้น้องมุกมารอคุยกับน้องชายของเธอในห้อง พอเธอมาถึงบ้านในตอนเช้า น้องชายก็ออกไปทำงานแล้ว และพอถามหาน้องมุก แม่แก้วบอกว่ายังไม่เห็นลงมา ด้วยความเป็นห่วง เธอจึงเข้ามาดู “พี่ดา...มุกปวดหัวจังเลยค่ะ” เสียงแหบแห้งของไข่มุกยิ่งทำให้คนได้ยินสงสารจับใจ และยิ่งโกรธน้องชายมากขึ้นไปอีกร้อยเท่าพันเท่า เธอรู้ดีว่าการถูกคนรักกระทำรุนแรงต่อร่างกายและจิตใจนั้น มันเจ็บปวดแค่ไหน เพราะเธอเคยผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้ว และกว่าจะผ่านมาได้ กว่าจะเข้มแข็งยืนหยัดเป็นภริดาได้อย่างทุกวันนี้ มันไม่ง่ายเลย
ไข่มุกโชคดีที่ผู้คนรอบกายน่ารักและคอยให้ความช่วยเหลือเธอตลอด อย่างเมื่อวานเธอขาดเรียนไป วันนี้พอมาถึงมหาวิทยาลัย พลอยขวัญกับช่อใบบัวก็ช่วยติวเข้มในหัวข้อที่คิดว่าอาจารย์จะนำมาออกข้อสอบย่อย เพื่อน ๆ เข้าใจว่าที่เธอหยุดไปเมื่อวานเพราะไม่สบาย วันนี้ไข่มุกเลยเหมือนเจ้าหญิงที่ได้รับการดูแลเป็นพิเศษจากเพื่อน ไม่ว่าจะซื้อข้าวซื้อน้ำ หรือทำอะไร พลอยขวัญกับช่อใบบัวก็คอยบริการตลอด ทั้งยังชวนคุยเรื่องสนุก ๆ แถมด้วยการตกลงกันว่า หากสอบปลายภาคเสร็จแล้วจะไปกินข้าวฟังเพลงร้านพี่ดาเป็นการฉลอง ซึ่งไข่มุกรับปากว่าจะไปกับเพื่อน ๆ แน่นอน “มุก...วันนี้พลอยไปส่งนะ” พลอยขวัญอาสาไปส่งเพื่อน เพราะเป็นห่วงไข่มุกที่เพิ่งฟื้นไข้ กลัวว่าเพื่อนจะไปเป็นลมเป็นแล้งบนรถสาธารณะ “ขอบใจนะพลอย แต่บ้านเราไปคนละทางกันเลย พลอยต้องขับรถตั้งไกลนะ ไม่เอาดีกว่า มุกกลับเองได้” “ให้พลอยไปส่งเถอะมุก บัวก็จะนั่งรถไปด้วย พวกเราต
เพื่อนจะคอยซัพพอร์ตกันในวันที่เพื่อนต้องการ กอดกันให้แน่นในวันที่ใครสักคนอ่อนแอ จับมือและหัวเราะไปด้วยกันในวันที่มีความสุข เพื่อนนั้นหาง่าย แต่เพื่อนที่พร้อมจะยินดีกับเราในวันที่เราสุข เสียใจไปกับเราในวันที่เราทุกข์ เพื่อนที่ยอมรับและเข้าใจในความเป็นเรา และพร้อมจะซัพพอร์ตเราตลอดไปนั้นหายาก ถ้าหาเพื่อนแบบนี้เจอแล้วก็ควรรักษาไว้ให้ดี หลังจากกินขนมและดื่มเครื่องดื่มจนเกลี้ยงโต๊ะแล้ว สามสาวก็กลับขึ้นมาบนรถอีกครั้ง ก่อนที่พลอยขวัญจะถอยรถออกจากช่องจอด ไข่มุกจึงตัดสินใจบอกเพื่อนไปว่า “มุกกำลังจะเลิกกับพี่กร พรุ่งนี้มุกจะโสดแล้วนะ” เพราะวันนี้เธอจะเก็บข้าวของย้ายกลับไปอยู่บ้านเดิม จะรักตัวเองให้มากขึ้น จะดูแลตัวเองให้ดี ช่อใบบัวและพลอยขวัญมองหน้ากันด้วยความตกใจ แต่ในความตกใจนั้น ไม่มากเท่ากับความห่วงใยที่มีให้เพื่อน ช่อใบบัวขยับตัวไปแทรกกลางเบาะหน้า เอื้อมมือไปดึงมือของ
ด้วยเพราะเหตุการณ์ทั้งหมด พี่กตและเธอมีส่วนทำให้มันบานปลายมาถึงจุดนี้ คุณพ่อคุณแม่จึงยอมยกโทษให้พี่กร และขอให้เลิกแล้วต่อกันไป นับจากนี้เราสองครอบครัวก็ยังเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันเหมือนเดิม แต่เธอกับพี่กรสิ้นสุดความเป็นสามีภรรยากันแล้ว และห้ามไม่ให้พี่กรเข้ามาในบริเวณบ้านของเธอ ไม่อย่างนั้นคุณพ่อจะไม่รับรองความปลอดภัย และจะไม่เห็นกับใครหน้าไหนทั้งนั้น เสียงแจ้งเตือนวิดีโอคอลทำให้ไข่มุกที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงหยิบโทรศัพท์มาดู พอเห็นว่าพี่ดาคอลมา หญิงสาวจึงกดรับ “น้องมุกจ๋า สอบเสร็จหรือยัง จะมากินเลี้ยงที่ร้านพี่วันไหนจ๊ะ พี่จะได้สำรองโต๊ะมุมที่ดีที่สุดในร้านไว้ให้” ไข่มุกยิ้มหวานให้คนวิดีโอคอลมาหา ในวันที่เธอกลับมาอยู่บ้านวันแรก พี่ดาโทรมาหาเธอในช่วงดึก พี่ดาโทรมาเพื่อจะบอกว่า พี่ดาไม่ได้ผิดสัญญาที่บอกเอาไว้ว่าจะไม่บอกเรื่องที่พี่กรเอาแต่ใจกับเธอ เพราะวันนั้นพี่ดาพูดว่า
“นี่นายขู่พี่เหรอ” “ไม่ได้ขู่ แต่เอาจริง” “เราควรจบกันได้แล้ว ต่างคนต่างได้ วิน ๆ กันไป นายยังเด็ก เพิ่งสิบแปดปีเอง ไปหาแฟนเด็กที่อายุไล่เลี่ยกัน คนที่ยังโสดยังซิงดีกว่าไหม จะมายุ่งวุ่นวายอะไรกับพี่นักหนาเนี่ย” “ผมอายุสิบเก้าแล้ว อีกหกเดือนก็ยี่สิบปีเต็ม และผมไม่ชอบเด็ก ขี้เกียจสอนงาน ผมเลือกพี่ดาแล้ว ยังไงพี่ก็หนีผมไม่พ้นหรอก” เวทิศยิ้มอย่างผู้ชนะ ภริดาถอนหายใจอย่างหงุดหงิด “อยากไปก็ไป คืนนี้พี่จะอยู่รอจนร้านปิด” เวทิศยิ้มกว้าง เขาก้มหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ “วันนี้ผมขับรถมา กลับรถผมนะครับ” “อือ...ปล่อยได้แล้ว และก็กรุณาออกไปทำงานด้วย ถ้าไม่ขึ้นร้องก็ไม่ได้ตังค์นะ” “รู้แล้วครับ เมียใครเนี่ย โหดจัง” “นี่ ! อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม พี่ไม่ชอบ” “พูดว่า...”
“ดา...ไปนั่งได้แล้ว ผมจัดการเอง” เวทิศบอกเสียงดุ เพราะคนท้องโตใกล้คลอดพยายามจะช่วยเขาเสิร์ฟน้ำ ภริดาทำปากยื่นใส่คนดุ แต่ก็ยอมไปนั่งตามที่เขาบอก เธอนั่งลงข้างแม่แก้ว พอนั่งแล้วก็ถอนหายใจแรง เพราะท้องแก่ใกล้คลอดเต็มที เดินนิดหน่อยก็เหนื่อยแล้ว “เขาบอกอะไรก็เชื่อฟังบ้าง อย่าดื้อให้มันมาก ไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะเรา” “ดาก็ทำตามแล้วนี่ไงคะ ใครจะกล้าขัดใจลูกเขยขวัญใจมาดามแก้วกันล่ะคะ” ดูสิ...เจ้าเด็กบ้าของเธอในวันวานเดี๋ยวนี้กลายเป็นลูกเขยขวัญใจพ่อกับแม่ไปแล้ว ไม่ว่าเขาจะทำหรือพูดอะไร พ่อกับแม่ก็เข้าข้างเขาไปเสียหมด พ่อบอกเธอว่า เธออายุมากกว่าเขาแท้ ๆ แต่เขากลับวางตัวได้น่าเชื่อถือและดูโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอเสียอีก แม่แก้วส่ายหน้ายิ้ม ๆ ท่านวางมือลงบนท้องกลมโตของลูกสาว แล้วบอกกับหลานในท้องของลูกสาวว่า “ตาหนูของยาย พอคลอดออกมาแล้วต้องมาดูแล
“มุก มะ...มันขึ้น...สองขีด” คนที่ถือแท่งตรวจอยู่ในมือลืมตาขึ้นทันทีที่สามีบอก พอเห็นผลการตรวจขึ้นสองขีด เธอยิ้มหวานสดใส แต่ยิ้มของเธอก็ต้องหุบฉับลงทันที เมื่ออยู่ดี ๆ สามีก็ยืนโงนเงน เธอรีบโอบกอดประคองเขาไว้ แล้วค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งพร้อมกับเขา “พี่กร !” “มุก ! มุกล่ะครับแม่ เมียผมอยู่ไหน” แม่แก้วถอนหายใจ แล้วส่ายหน้า หมั่นไส้พ่อคนถามหาเมีย ทั้งที่ตัวเองยังเอาตัวไม่รอด “มุกอยู่นี่ค่ะพี่กร” ไข่มุกถือกะละมังใบเล็กที่มีผ้าชุบน้ำออกมาจากห้องน้ำ แล้วเดินไปนั่งริมเตียงคนละฝั่งกับแม่แก้ว พอเมียนั่งลงข้าง ๆ ภากรก็รีบลุกขึ้นนั่ง เขาจับมือนุ่มข้างหนึ่งมากุมไว้ “มุก...เดินไปเดินมาทำไม ต่อไปนี้มุกไม่ต้องทำอะไรแล้วนะ ต้องนั่งอยู่เฉย ๆ” ไข่มุกมองหน้าแม่แก้วแล้วยิ้ม
ภากรไม่ให้เวลาเมียได้ปรับตัวรับเอาความใหญ่ที่เขาเพิ่งสอดใส่เข้าไปกายเธอ เขาขยับบั้นเอวขับเคลื่อนลำกายแกร่งกระแทกแทงใส่ความอุ่นนุ่มอย่างบ้าคลั่ง เธอคับแน่นและรัดรึง ทั้งยังนุ่มลื่นจนเขาไม่อาจอดใจถนอมออมแรงได้ แรงรักจึงถูกสาดส่งเข้าหากายสาวอย่างดุดันรุนแรง ลำกายอวบยาวขับเคลื่อนเข้าออกถี่ยิบ ทุกครั้งที่สอดประสาน แรงโถมถั่งนั้นหนักแน่น แก่นกายสอดใส่ล้ำลึกสุดทาง “พี่กร...อ๊า ๆ” ไข่มุกกอดลำคอแกร่งไว้แน่น เธอแทบไม่ต้องขยับโยกออกแรงเลย เพราะสามีขยับบั้นเอวโจนจ้วงใส่เธออย่างรุนแรง จนร่างกายสั่นกระเทือน ทุกจังหวะการสอดใส่ ทุกครั้งที่เขาเข้ามาในกายเธอจนลึกสุด ไข่มุกเสียวจนหวีดร้องเสียงหลง ยิ่งปลายทางสุขสมใกล้เข้ามา ไข่มุกก็ยิ่งเสียวจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้ “พี่กรขา...จะเสร็จแล้ว อื๊อ !” ไข่มุกขยับบั้นเอวขย่มลงสวนทางกับลำกายแกร่งที่โถมถั่งกลางซอกขา สองกายขยับรับส่ง สอดประสานถี่กระชั้น “มุกจ๋า
ภากรเหลือบตามองพี่สาวและคุณพ่อผ่านกระจกหลังแล้วยิ้มอ่อนโยน ดูท่าทางไอ้เด็กคนนั้นคงจะดีใช้ได้ พี่สาวของเขาจึงยอมที่จะพามาหาคุณพ่อ ถ้ามันดีจริง ๆ เขาก็ดีใจกับพี่ แต่ถ้ามันร้าย เขาจะเป็นคนจัดการมันเอง ภากรดึงสายตากลับไปมองถนนเบื้องหน้า ก่อนจะปรายตามองคนที่นั่งเคียงข้างกัน ไข่มุกหันไปมองสบตาสามี เธอยิ้มหวานให้เขา สายตาอบอุ่นของพี่กร ทำให้ไข่มุกรู้สึกว่า ตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีคนหนึ่ง ไม่ได้โชคดีที่มีสามีที่รักและเอาอกเอาใจเธอเท่านั้น แต่เธอยังโชคดีที่ได้อยู่ในครอบครัวอบอุ่นที่ทุกคนรักและเข้าใจกัน “พี่กร...เดินดี ๆ สิคะ” ไข่มุกบอกพลางประคองสามีเดินเข้าประตูห้องนอน งานเลี้ยงฉลองเล็ก ๆ มื้อค่ำที่ผ่านมาไม่เล็กอย่างที่คิด เพราะพอเพื่อนของพี่กรรู้ว่า พี่กรจดทะเบียนสมรสกับเธอแล้ว เพื่อนพี่กรก็ยกโขยงมาร่วมแสดงความยินดีด้วย แถมยังสั่งอาหารมาเพิ่ม พร้อมกับเ
ไข่มุกมองค้อนคนหื่น แต่ก็ยอมพยักหน้ารับข้อเสนอของเขา เพราะมันน่าจะดีกว่ายอมให้เขาจูบอีกครั้ง “ก็ได้ค่ะ” พอข้อเสนอได้รับการตอบรับภากรก็รีบหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่ คนถูกหอมแก้มองคนฉวยโอกาสด้วยสายตาดุ แต่คนที่ได้ชื่นใจด้วยการหอมแก้มน้องกลับยิ้มกว้าง “หอมแค่นี้เอง อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ เอางี้ ๆ เดี๋ยวพี่พาออกไปหาคนที่จะช่วยฝึกงานให้มุกนะครับ ว่าแต่มุกอยากทำแผนกไหนหรือครับ” ไข่มุกส่ายหน้า “วันนี้มุกขอนั่งอยู่ในห้องพี่กรได้ไหมคะ” คิ้วเข้มขมวดมุ่น มองเมียอย่างไม่เข้าใจ ก็เมื่อกี้เธอเพิ่งพูดว่าอยากทำงานนี่นา แล้วทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนใจ ไข่มุกมองค้อนสามี “มุกไม่กล้าออกไปเดินในออฟฟิศหรอกค่ะ มุกกลัวเจอพี่อชิกับพี่ธันวา ถ้าเจอกันในวันนี้อีกครั้ง มุกคงทำหน้าไม่ถูก เอาไว้วันพรุ่งนี้ค่อยทำงานได้ไหมคะ” ภากรยิ้ม
ภากรกอดเอวบางไว้หลวม ๆ เขาพยักหน้ายิ้ม ๆ “พี่กรต้องสัญญามาก่อนว่า ถ้ามุกเติมพลังให้พี่กรแล้ว พี่กรจะยอมให้มุกออกไปทำงานกับพี่ ๆ ในออฟฟิศ ไม่ใช่ให้มุกมานั่งอยู่เฉย ๆ ในห้องแบบนี้” คนอยากให้เมียอยู่ใกล้ ๆ ถอนหายใจ “ไม่เห็นต้องทำงานก็ได้ ยังไงพี่ก็ประเมินให้เมียผ่านอยู่แล้ว” “แต่มุกไม่อยากให้เป็นแบบนั้น มุกอยากเรียนรู้งานกับคนอื่นบ้าง” “เมียพี่ พี่สอนเองได้” คราวนี้ไข่มุกเป็นฝ่ายถอนหายใจบ้าง “แล้วคนอื่นเขาก็จะมองมุกไม่ดี เขาจะหาว่ามุกใช้เส้นสาย ใช้อภิสิทธิ์ความเป็นภรรยาของบอส เลยผ่านการฝึกงาน ทั้ง ๆ ที่วัน ๆ มุกไม่ได้ทำอะไรเลย” “ไม่รู้จะฝึกงานไปทำไม เรียนจบแล้ว พี่ก็ไม่ให้มุกทำงานหรอก” ไข่มุกปล่อยมือจากลำคอแกร่ง หญิงสาวประคองใบหน้าหล่อเหลาของสามีไว้ในสองมือ มองสบตาคมด้วยแววตาจริงจัง
ถามว่า ไม่กลัวเขาจะไปมีคนอื่น หรือผู้หญิงคนอื่นมาจดทะเบียนสมรสตัดหน้าเธอไปหรือ ก็ต้องตอบว่า...ไม่กลัว เพราะที่ผ่านมาหนักหนาจนเธอเข้มแข็งขึ้นมาก และมั่นใจว่า หากผู้ชายคนหนึ่งที่ปากบอกว่ารักเธอ แต่ลับหลังกลับไปมีผู้หญิงอีกคนและพาผู้หญิงคนนั้นไปจดทะเบียนสมรส ก็เป็นที่น่ายินดีที่เธอจะได้บอกเลิกเขา และใช้ชีวิตโสดให้มีความสุขอีกครั้ง “พี่จะรอจนกว่าจะถึงวันนั้น และน้องมุกมั่นใจได้เลยนะว่า พี่จะรอจดทะเบียนสมรสกับน้องมุกคนเดียวเท่านั้น” ไข่มุกเงยหน้าขึ้นสบตาคม เธอยิ้มหวานสดใส “ค่ะ” ภากรถอนหายใจบางเบา “อย่าทิ้งพี่นะครับ” แววตาของพี่กรหม่นเศร้าแกมหวั่นใจ ไข่มุกรีบยกมือขึ้นกอบใบหน้าหล่อเหลาไว้ในสองมือ มองสบตาเขาอย่างแน่วแน่ “ไม่ทิ้งค่ะ มุกจะซื่อสัตย์กับพี่กรตลอดไป” ไข่มุกเข้าใจพี่กร เพราะเขาผ่านการถูกหักหลังมาแล้วหนึ่งครั้ง มันจึงเป็นปมใน
ไข่มุกจิกกำบ่ากว้างไว้แน่น เธอแยกแย้มตัวเองออกจนสุดเพื่อรองรับเขา เมื่อส่วนหัวสอดใส่เข้ามาในร่องรักอุ่นอ้าว ไข่มุกห่อปากครางเสียว เธอมองสบตาคู่คมที่ชะโงกอยู่เหนือกายเธอ ไข่มุกรับรู้ถึงแก่นกายใหญ่โตที่ขับเคลื่อนสอดแทรกเข้ามาในตัวเธอช้า ๆ “พี่กรขา…” ไข่มุกบิดสายร่างกายใต้ร่างสูง เสียวซ่านทรมานต้องการให้เขาเติมเต็มเธอสุดทางเสียที “เข้ามาทั้งหมดเลยสิคะ มุกอยากได้พี่กร” พอน้องบอกอยากได้เขา ภากรก็ตอบสนองความต้องการของน้องทันที เขาเกร็งสะโพกแล้วขยับบั้นเอวสอดใส่ลำกายแกร่งสลักลึกแน่นกลางร่องรักสุดทาง “อ๊าย !” ไข่มุกหวีดร้องเสียงหลง กรีดเล็บไปบนบ่ากว้างและแผ่นหนังแน่นตึงของสามีเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ซ่านเสียว ภากรขบกรามแน่นด้วยความเสียวไม่น้อยไปกว่าเมีย เธอคับแน่น อุ่นอ้าว ทั้งนุ่มลื่น และยังตอดรัดเขาหนุบหนับไปทั้งลำกาย เมื่อต่างคนต่างต้องการกันและกัน เมื่อ
“พี่กรอาบน้ำก่อนดีไหมคะ” ไข่มุกบอกพลางถอยหลังหนีคนที่จ้องเธอเขม็ง หลังจากที่เขาปิดล็อกประตูห้องนอนแน่นหนาแล้ว “ดีครับ” ภากรบอกพลางถอดเสื้อผ้าออกจากตัว เขาสามารถทำตัวเองให้เปลือยล่อนจ้อนได้ในเวลาเพียงชั่วกะพริบตาสองที ไข่มุกกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ลงคอ หญิงสาวถอยหลังไปหนึ่งก้าว “พะ…พี่กรอาบก่อนเลยนะคะ มุกจะรออาบทีหลัง” เห็นความแข็งขึงพร้อมพรักของเขาแล้วเธอก็ใจสั่น นอกจะทั้งใหญ่ทั้งยาวแล้ว มันยังตั้งตรงและผงกหัวหงึก ๆ สู้สายตาเธอด้วย ภากรส่ายหน้า เขาเดินเข้าหาน้องด้วยความมุ่งมั่น ไข่มุกถอยหลังหนีไปได้สามก้าวก็ถูกคนเปลือยรวบตัวไปกอดได้เต็มวงแขน “อาบพร้อมกัน จะได้เสร็จพร้อมกัน” ภากรบอกพลางลงมือปลดเปลื้องชุดให้น้อง ครู่เดียวไข่มุกก็เปลือยเปล่าเท่าเทียมกับเขา ร่างบางถูกอุ้มขึ้นแนบอกกว้าง ภากรพาน้องเข้าไปในห้องน้ำ วางเธอลงใต้ฝักบัว แล้วเ