ตอนที่ 16

มีคนเคยบอกว่า ช่วงเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ส่วนช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความทุกข์ เรามักจะรู้สึกว่ามันอยู่กับเรายาวนานเหลือเกิน ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้ว เวลาที่ผ่านไปนั้นช้าเร็วไม่ต่างกัน เพียงแต่เราหวงแหนช่วงเวลาแห่งความสุข อยากรั้งมันไว้นาน ๆ เราจึงคิดกันไปเองว่า เวลามันผ่านไปเร็ว แต่พอเป็นช่วงเวลาแห่งความทุกข์ เราก็มักจะภาวนาขอให้ผ่านไปเร็ว ๆ คิดวนเวียนหมกมุ่นอยู่แต่กับสิ่งที่ทำให้เกิดทุกข์ เราเลยรู้สึกกันว่า ช่วงเวลาทุกข์ช่างยาวนานแถมยังทรมานอีกด้วย

สำหรับไข่มุกแล้ว ไม่ว่าจะช่วงเวลาสุขหรือทุกข์ เธอก็เลือกที่จะเรียนรู้และอยู่กับมันให้ได้ แม้จะทุกข์ แม้จะมีคราบน้ำตา แต่เธอก็มองเห็นความสุขแม้เพียงเล็กน้อยในช่วงเวลานั้น

สองสัปดาห์แล้วที่เธอย้ายมาอยู่บ้านสามี ทุกคนในครอบครัวของเขาดีกับเธอมาก ขนาดพี่ดาไปพักอยู่คอนโดยังโทรมาพูดคุยกับเธอบ่อย ๆ พ่อวัตกับแม่แก้วก็เอาใจเธอยิ่งกว่าคุณพ่อคุณแม่ของเธอเสียอีก ยกเว้นก็แต่สามีของเธอ นอกจากคำพูดเหน็บแนมและเอ่ยปากไล่เธอทุกครั้งที่เธอขัดใจ เขายังชอบเอาแต่ใจกับเธอด้วย

แต่ไข่มุกก็มองว่า นี่คือผลจากการกระทำของเธอเอง และเธอเลือกเข้ามาอยู่จุดนี้เอง แม้เธอจะแอบหวังว่า สักวันหนึ่งเขาจะใจดีกับเธอบ้าง ไม่ต้องถึงขั้นให้รักตอบกลับมาอย่างที่เธอรักเขาก็ได้ แค่พูดดี ๆ และอยู่กันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัยก็พอแล้ว ทว่าเธอก็ไม่ได้จมปลักอยู่กับความคาดหวังนั้น เธอเก็บเกี่ยวความสุขเล็กน้อยรอบกาย แม้ความสุขนั้นไม่ได้รับจากสามี แต่ก็ยังมีแม่แก้ว พ่อวัต พี่ดา และพ่อกับแม่ของเธอที่ใส่ใจ และห่วงใยเธอ ไข่มุกเก็บเอาความรู้สึกดี ๆ จากทุกคนที่มอบให้เธอมาเติมพลังใจให้ตัวเองอยู่ทุกวัน แค่นี้ก็เพียงพอที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในแบบของเธอแล้ว

สัปดาห์ที่แล้ว พี่กตบินไปออสเตรเลีย ไข่มุกไปส่งพี่สาวที่สนามบินพร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ นับตั้งแต่ไปอยู่ที่นั่น พี่กตไม่ได้ติดต่อเธอเลย แต่ได้ยินคุณพ่อคุณแม่เล่าให้ฟังว่า พี่กตแชทมาบอกว่าสบายดี ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง

ส่วนตัวเธอเอง สัปดาห์หน้าก็จะเปิดเรียนแล้ว ระหว่างนี้เธอได้เข้ากลุ่มแชทของคณะมนุษยศาสตร์ ได้รู้จักพูดคุยกับเพื่อนใหม่ในสาขาเดียวกัน และมีบางวันที่รุ่นพี่นัดไปเจอกันที่คณะเพื่อแนะนำตัว และจับฉลากเลือกรุ่นพี่สายรหัส พอมีกิจกรรมได้ไปเจอ ได้พบปะกับกลุ่มคนที่อายุไล่เลี่ยกัน ไข่มุกก็สดใสขึ้น เธอสดใสเปล่งปลั่งจนใครบางคนที่อยู่ใกล้ชิดเธอชักหงุดหงิดและหมั่นไส้

“จะไปเรียนวันแรกแล้ว ตื่นเต้นไหมน้องมุก” พ่อวัตในฐานะรุ่นพี่มหาวิทยาลัยเดียวกับน้องมุกถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่นห่วงใย

“ตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะพ่อวัต แต่มุกได้ไปทำกิจกรรมที่คณะก่อนเปิดเรียน ได้รู้จักเพื่อน ๆ กับรุ่นพี่บ้างแล้ว มุกก็เลยไม่กังวลอะไรมากค่ะ”

“แล้วตังค์รายเดือนล่ะ พี่กรให้หนูเดือนละเท่าไรจ๊ะ” คนที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนเสื่อโยคะถามอย่างใส่ใจ

แม่แก้วรู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัว จึงเปรยว่าจะออกไปร้านนวด แต่ไข่มุกอาสาบีบนวดให้ท่านเอง เพราะตอนอยู่ที่บ้านของเธอ เธอเป็นมือนวดประจำบ้าน

“คุณพ่อโอนค่าใช้จ่ายรายเดือนให้มุกแล้วค่ะ มุกเลยไม่ได้ขอพี่กร” ไข่มุกที่นั่งคุกเข่าอยู่เบื้องหลังแม่แก้วบอกพลางบีบนวดบ่าไหล่ให้ท่าน

“ฮื้อ ! ได้ยังไงกัน ตากรต้องเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายตรงนี้สิ นั่นก็ช่างไม่ใส่ใจอะไรเอาเสียเลย ต้องโทรไปต่อว่าหน่อยแล้ว”

แม่แก้วหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างเสื่อโยคะขึ้นมา ท่านต่อสายหาลูกชาย พอภากรรับสาย ท่านก็เอ่ยถามก่อนว่าลูกติดงานไหม ว่างที่จะพูดคุยหรือเปล่า

“คุยได้ครับแม่”

พอลูกชายบอกว่าคุยได้ แม่แก้วจึงจัดชุดใหญ่ไฟกะพริบให้คนไม่ดูดำดูดีเมียทันที

“ตากร...พรุ่งนี้น้องมุกจะไปเรียนวันแรก ทำไมกรไม่โอนเงินรายเดือนให้น้อง ทำไมยังให้น้องไปขอเงินพ่อแม่อีก รับลูกเขามาเป็นเมียแล้วก็ต้องดูแลให้ดีสิ ให้สมกับที่พ่อกับแม่เขายกให้หน่อย”

แม่แก้วได้ยินเสียงถอนหายใจดังมาตามสาย ท่านกำลังจะเอ่ยปากต่อว่าลูกชายต่อ แต่ภากรก็พูดขึ้นมาก่อนว่า

“บอกน้องมุกส่งเลขที่บัญชีมาทางแชทนะครับ แล้วก็บอกให้เธอโอนเงินคืนพ่อกวีไปด้วย ต่อไปนี้ค่าใช้จ่ายทุกอย่างของน้องมุกผมจะรับผิดชอบเองครับ”

“อืม...มันก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว งั้นก็แค่นี้นะลูก”

แม่แก้ววางสายโทรศัพท์แล้วหันไปยิ้มให้ลูกสะใภ้

“ส่งเลขที่บัญชีไปให้พี่เขานะลูก แล้วเงินที่พ่อกวีโอนมาให้แล้วน่ะ โอนกลับคืนให้พ่อไป พี่กรเขาบอกว่า เขาจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างของน้องมุกทั้งหมดเอง”

ไข่มุกยิ้มอย่างเสียไม่ได้ เขาโดนแม่แก้วต่อว่า แถมยังต้องมารับผิดชอบค่าใช้จ่ายของเธออีก ไม่รู้ว่าพอเขากลับบ้านมา คืนนี้เธอจะโดนเขารังแกอะไรบ้าง

“มีเมียเด็กก็ต้องเปย์หนัก ๆ เดือนละสี่ซ้าห้าหมื่นก็โอนไป แค่นี้ขนหน้าแข้งคุณภากรไม่ร่วงหรอกน่า” ธันวาพูดเสียงกลั้วขำ

“ไอ้ธันมึงน่ะดูถูกไอ้กรเกินไปแล้วนะ สี่ซ้าห้าหมื่นมันน้อยไป สองสามแสนโน่นถึงจะสมศักดิ์ศรีเสี่ยกร” อชิระหัวเราะในลำคอ เขาหันไปมองสบตาธันวาแล้วพยักพเยิดยักคิ้วให้กัน