เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2 รับวิญญาณผิดดวง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-12 08:17:35บทที่ 2
รับวิญญาณผิดดวงหลังจากที่ถ่ายละครเสร็จแล้วลีน่าไม่มีจิตใจจะไปชอปปิ้งที่ไหนอีกแล้ว เธอเหนื่อยจนอยากกลับบ้าน และที่สำคัญห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดนั้นเป็นของครอบครัวเธอเอง ไม่รู้จะไปเที่ยวทำไมให้ปวดขา อยากได้อะไรก็โทรบอกให้พี่ๆ เอามาให้เลือกที่บ้านแล้วจ่ายเงินก็จบแล้ว
“กลับบ้านเลยหรือเปล่า” แก้วดาราหันไปถามเพื่อนสนิท
“กลับเลย วันนี้เบื่อไม่อยากไปไหน คิดถึงยายลูกแก้วด้วย ตอนนี้น่าจะกลับมาถึงบ้านแล้ว”
“ดีเหมือนกันฉันเองก็คิดถึงยายหนูมากไม่เจอหลายวันแล้วด้วย พี่ชายแกหวงลูกยิ่งกว่าจงอางหวงไข่เสียอีก” แก้วดาราอดที่จะนินทาพี่ชายจอมเย็นชาของเพื่อนรักไม่ได้
“พี่รามเย็นชาก็จริง แต่ถ้ารักใครก็จะรักสุดใจนะแก ไม่ลองเปิดใจดูล่ะ”
“ฉันว่าเราเลิกคุยกันเรื่องนี้เถอะ แกคุยกับฉันมาหลายปีแล้ว ไม่เบื่อหรือยังไง” แก้วดาราไม่อยากให้เพื่อนพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว เธอขอมองดูอยู่ห่างๆ แบบนี้ก็พอ
ทันทีที่กลับมาถึงบ้านทั้งสองสาวเจอกับลูกแก้วตัวน้อยกำลังเดินเตาะแตะที่สนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ของตะกูลอิริคเซ่
“ยีน่า” แม่หนูตัวน้อยดวงใจของบ้านยิ้มหวานให้คุณอาคนสวย
“ลูกแก้วอาชื่อลีน่าค่ะลูก ไม่ใช่ยีน่า เปลี่ยนชื่อให้อาอีกแล้ว”
ลีน่ายิ้มหวานแกล้งบ่นหลาน ก่อนจะอุ้มแม่หนูตัวน้อยแล้วหอมแก้มซ้ายขวาด้วยความเอ็นดู
“พี่รามกลับมานานแล้วเหรอคะ”
“อืม พรุ่งนี้พี่จะบินไปดูงานที่อเมริกา เราพอจะว่างดูลูกแก้วหรือเปล่า” ราเมศหันมาถามน้องสาวแต่สายตานั้นมองไปทางแก้วดาราเพื่อนสนิทของน้องสาวแทน
“พรุ่งนี้น้องมีถ่ายสองฉากสุดท้าย แต่ไม่เป็นไรให้ยายแป๋มอยู่ดูลูกแก้วแทนก่อนแล้วกันนะ น้องไปกองถ่ายเองได้พี่รามไม่ต้องเป็นห่วงยายหนูลูกแก้ว พี่ไปทำงานเถอะแต่ครั้งนี้พี่จะไปกี่วันล่ะ”
“หนึ่งอาทิตย์ เราอยากจะได้อะไรไหม”
“ไม่ล่ะ พี่ซื้อมาฝากพี่เลี้ยงจำเป็นของลูกแก้วเถอะ” ลีน่าพูดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่สายตานั้นสังเกตทั้งสองคนที่เธอรัก ปากแข็งกันทั้งคู่ดีนักเดี๋ยวเถอะ ระวังผีผลักไม่รู้ตัว
“จริงสิแป๋ม วันนี้คุณก้องภพพ่อพระเอกสุดหล่อมาคุยกับฉัน ถามว่าแกมีแฟนหรือยังดูท่าทางเขาจะสนใจแกนะ” ลีน่าส่งหลานสาวไปให้เพื่อนสนิทก่อนจะพูดถึงเรื่องพ่อพระเอกของเรื่อง ที่คอยมาถามว่าเพื่อนของเธอนั้นมีแฟนหรือยัง
“แล้วเธอตอบไปว่ายังไง”
“จะให้ตอบยังไงล่ะ ฉันก็ตอบว่าแกทั้งโสดทั้งสดนะสิ คุณก้องภพเท่าที่ฉันร่วมงานมา ฉันว่าเขาเป็นคนดีนะ ไม่มีแฟนแถมยังโสดร้อยเปอร์เซ็นต์ แกไม่ลองคบดูละฉันหนับหนุน” ลีน่ายังไม่หยุดที่จะกระทุ้งต่อ ตอนนี้ดูเหมือนว่าพี่ชายสุดที่รักของเธอคิ้วเริ่มจะขมวดแล้ว
“ก่อนจะคบใครศึกษานิสัยใจคอให้ดีเสียก่อน ระวังจะโดนหลอกไม่รู้ตัว” รามหรือราเมศมาเฟียผู้แสนเย็นชาต่อคนทั้งโลกยกเว้นลูกสาวและน้องสาว เมื่อพูดจบจึงเดินเข้ามาอุ้มลูกสาวตัวน้อยเดินเข้าบ้านไปทันที
ทำเอาสองสาวต้องมองหน้ากันด้วยความสงสัยว่าพี่รามไปกินอะไรผิดมาหรือเปล่า“พี่ชายแกประจำเดือนไม่มาเหรอ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย” แก้วดาราไม่เข้าใจ จะมาแสดงอาการเหวี่ยงใส่เธอทำไม บ้าหรือเปล่า
“ช่างเถอะ สงสัยจะเข้าวัยทองแล้ว เข้าบ้านกันดีกว่า คืนนี้ฉันนอนกับแกนะ ไม่รู้พี่ชายแกจะเดินทางตอนไหนเป็นห่วงลูกแก้ว” แก้วดาราห่วงหลานตัวน้อย เพราะพรุ่งนี้เพื่อนสาวของเธอจะต้องไปถ่ายสองฉากสุดท้ายของละครเรื่องนี้แล้ว จากนั้นทั้งสองคนจูงแขนกันเข้าบ้านด้วยเสียงหัวเราะ
เช้าวันต่อมาหลังจากที่กินมื้อเช้าลีน่าเตรียมที่จะออกจากบ้าน ก่อนไปจึงเข้าไปหอมแก้มหลานสาวสุดที่รักไปสองฟอด แม่หนูน้อยลูกแก้วหัวเราะคิกคักที่อาสาวมาเล่นด้วย
“เย่น เย่น”
“เล่นไม่ได้ค่ะคนเก่ง ลูกแก้วอยู่กับอาแป๋มก่อนนะ วันนี้อาต้องไปถ่ายละคร เย็นนี้อากลับมาเล่นด้วยนะคะ” ลูกแก้วเป็นเด็กที่รู้ความนัก พออาสาวคนสวยบอกว่าต้องไปทำงาน ค่อยกลับมาเล่นด้วยตอนเย็น หนูน้อยพยักหน้าหงึกหงัก ทำเอาอาสาวอย่างลีน่าใจละลายแทบไม่อยากจะออกไปทำงาน
“เตรียมรถเสร็จแล้วครับคุณหนู” บอดี้การ์ดคนหนึ่งเดินเข้ามาบอก
“วันนี้ลีน่าจะขับรถไปเอง พี่ ๆ ขับตามก็พอ”
“ไม่ได้ครับ คุณรามสั่งไว้ว่าช่วงที่คุณรามไม่อยู่ห้ามให้คุณลีน่าขับรถเอง อย่าทำให้พวกเราลำบากใจเลยครับ”
“โอเค ไปกันเถอะสายแล้ว” ลีน่ายอมในที่สุด จากนั้นจึงเดินขึ้นรถเดินทางไปทำงานพร้อมกับบอดี้การ์ดทั้งสามคน
เมื่อมาถึงกองถ่ายลีน่าเข้าฉากตามปกติเหมือนเช่นเคย เธอแสดงจนมาถึงฉากสุดท้าย เป็นฉากที่นางร้ายของเรื่องไม่อยากถูกรับโทษที่กระทำความผิดด้วยการติดคุก เธอจึงเลือกที่จะยิงตัวตาย ฉากนี้ซักซ้อมกันหลายครั้งจนมาถึงเวลาถ่ายจริง แต่ไม่มีใครรู้ว่าปืนที่ใช้ถ่ายทำนั้นได้มีการเปลี่ยนมาเป็นปืนจริงเรียบร้อยแล้ว ปัง!!!
“คุณลีน่า / คุณหนู” บอดี้การ์ดได้ยินเสียงปืนจึงรีบวิ่งเข้ามาโดยไม่สนใจกฎของกองถ่ายอีกเลย ส่วนอีกสองคนที่เหลือรีบสั่งหยุดกองถ่าย ห้ามไม่ให้ใครออกไปจากที่นี่
“คุณหนูทำใจดีๆ ไว้นะครับ เดี๋ยวผมจะรีบพาไปส่งโรงพยาบาล” บอดี้การ์ดเตรียมอุ้มตัวเจ้านายสาว แต่กลับได้ยินเสียงห้ามของเธอเสียก่อน
“ไม่...ไม่ต้อง ฉัน...ไม่ไหวแล้ว”
ลีน่าพูดเสียงกระท่อนกระแท่น ตอนนี้เธอเจ็บแทบขาดใจ แต่สิ่งที่เธอเป็นห่วงคือพี่ชายและหลานสาวตัวน้อย ถ้าหากเธอตายไปพี่รามคงเสียใจมาก เพราะเธอคือน้องสาวเพียงคนเดียวของเขา และยังมีแก้วดาราเพื่อนสนิทของเธออีกคน ทั้งสองจะเจ็บปวดแค่ไหนเมื่อรู้ว่าเธอตายไป
“ฉัน...ฝากขอโทษพี่รามด้วย ให้พี่รามช่วย...ช่วยดูแลยายแป๋มแทนฉันด้วยนะ”
สิ้นคำพูดนี้ลีน่าหมดลมหายใจไปในอ้อมกอดของบอดี้การ์ดตัวโตทันที จึงสร้างความตกใจและแตกตื่นให้กับคนในกองถ่ายเป็นอย่างมากผู้จัดละครอย่างคุณปัทมาเป็นลมลงไปหลังจากที่รู้ว่านางร้ายอย่างลีน่าหมดลมหายใจ
ร่างโปร่งแสงของลีน่าที่กำลังยืนมองเหตุการณ์อยู่นั้น อยู่ๆ ดวงวิญญาณก็ลอยตามแรงกระชากของใครบางคน จนมาอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นตา เมื่อพบคนหน้าดุลีน่าจึงเอ่ยถาม
“คุณคือท่านยมใช่ไหม” ในเมื่อตายแล้วคงไม่ไปไหนแน่ ถ้าไม่นรกก็คงจะเป็นสวรรค์ แต่ภาพที่เห็นคงไม่ใช่สวรรค์หรอกมั้ง
“ใช่ ฉันคือยมทูตตอนนี้เธอตายแล้ว รอดูสมุดรายชื่อของเธอก่อนว่ามีกรรมดีกรรมชั่วมากแค่ไหน”
“นางสาวลีน่า อิริคเซ่ถึงแก่กรรมวันที่.... เห้ย! เวรแล้ว เอาวิญญาณมาผิดดวง” ยมทูตกำลังอ่านรายชื่ออยู่นั้นสะดุ้งตัวโยน งานเขาแล้วเอามาผิดทีนี้ทำยังไงล่ะ เวลาของที่นี่หนึ่งชั่วโมงเท่ากับเวลาของมนุษย์หนึ่งเดือน จะเอากลับไปคืนร่างเดิมก็คงไม่ทันแล้วเพราะนี่ก็ผ่านมาหลายชั่วโมง ซวยแล้ว!!!
“หมายความว่าไง ฉันยังไม่ถึงเวลาตายใช่ไหมคุณท่านยม”
ลีน่ากัดฟันกรอด ดี! ดีเหลือเกินเอาวิญญาณมาผิดดวง แบบนี้เธอจะกลับไปได้อีกไหม
“เอ่อ... ใจเย็นๆ นะลีน่า ใจเย็นก่อน!” ท่านยมรีบพูดเมื่อเห็นว่าวิญญาณของนางร้ายตรงหน้าเริ่มมองเขาตาขวาง และเดินเข้าหาเขาช้าๆ
“ใจเย็นแล้วฉันจะกลับไปได้ไหมคุณท่านยม สามีก็ยังไม่มี คนรักก็ยังไม่เจอ แล้วยังมีพี่ชายฉันอีกที่ต้องเสียใจมากกับการตายของฉัน พี่รามจะทำยังไงหากรู้ว่าน้องสาวคนเดียวตายไป คิดสิคิดคุณท่านยม” หากยมทูตตรงหน้าไม่มีคำตอบที่ดีให้กับเธอ คอยดูเถอะ เธอจะทำให้ที่นี่แตกตื่นและวุ่นวายให้ดู
“ฉันจะส่งเธอไปเกิดใหม่ตกลงไหม แต่คงกลับไปที่ครอบครัวของเธอไม่ได้แล้ว แต่ที่ฉันจะส่งเธอไปเกิดนั้น เธอมีทั้งคนรักที่รักเธอมากและครอบครัวเธออบอุ่นมากเช่นกัน ใจเย็นก่อนนะ และฉันจะมอบพรให้เธอหนึ่งข้อ เธอสามารถขออะไรก็ได้”
ลีน่าคิดตาม ก่อนจะตอบกลับในที่สุด “ตกลง แต่ต้องสามข้อ ไม่เอาข้อเดียว ถ้าไม่ให้ฉันจะร้องถึงท่านพญายม จะให้ไหมแล้วต้องบอกด้วยว่าจะส่งฉันไปที่ไหน” ในเมื่อกลับไปไม่ได้แล้ว ก็ขอพรเยอะๆ ก็แล้วกัน
“ฉันจะส่งเธอไปในยุคแปดศูนย์ของจีน เป็นครอบครัวคุณหนูลูกสาวผู้มีอิทธิพล เธอไม่มีอะไรที่ลำบากเลย พรข้อเดียวพอแล้ว” ยมทูตตนนี้พยายามต่อรอง แค่ให้พรข้อเดียวเพื่อชดใช้ความผิดพลาดน่าจะพอ ไม่คิดว่านางร้ายตัวแม่จะกล้าเรียกร้องถึงสามข้อ
”ท่านพยายมเจ้าขา! ฉันลีน่ามีเรื่องจะร้องเรียนเจ้าค่ะ” ลีน่าร้องโวยวายเสียงดัง เอาวิญญาณเธอมาผิดยังไม่พอยังจะขี้เหนียวอีก
“ตกลง ตกลง สามข้อก็สามข้อ” ยมทูตต้องรีบเบรกและตอบตกลง ไม่อย่างนั้นหากเรื่องถึงหูของท่านพญายม เขาต้องโดนลงโทษต่อไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่
บทที่เกี่ยวข้อง
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 3 การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค
บทที่ 3 การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุคลีน่าเมื่อได้ยินตามที่ตัวเองขอก็ยิ้มมุมปาก “ข้อแรกขอให้ฉันมีความจำที่ดีเลิศและเอาความสามารถของชาตินี้ติดตัวไปด้วยทั้งหมด”“ข้อสองฉันขอมิติ มิติที่มีทุกอย่างที่ฉันต้องการพร้อมกับคฤหาสน์หนึ่งหลังในนั้น”“ข้อสามขอให้พี่ชายฉันและแก้วดาราหรือแป๋มเพื่อนสนิทมีชีวิตที่ดี ไม่ต้องมาจมกับความเศร้าที่ฉันจากไป ขอให้ทั้งสองคนโชคดีและมีความสุข ไม่มีอุปสรรคใดๆ ในชีวิต”ลีน่าขอพรทั้งสามข้อ สองข้อแรกนั้นขอให้ตัวเอง เธอไม่เชื่อหรอกว่าท่านยมจะส่งเธอไปที่ดีๆ ขนาดตอนไปเอาวิญญาณยังเอาวิญญาณเธอมาผิด แล้วจะไม่ส่งเธอไปผิดอีกเหรอ กันไว้ก่อน อย่างน้อยๆ ก็มีมิติไว้กับตัวเหมือนในนิยายที่เคยอ่านไม่ทำให้อดตายแน่นอนส่วนข้อสุดท้ายขอให้พี่ชายและเพื่อนรักโชคดีหลังจากที่ไม่มีเธอแล้ว หากเป็นไปได้อยากให้ทั้งสองเปิดใจให้กันมากกว่า อย่างน้อยๆ เพื่อนรักของเธอก็รักพี่ชายและหลานสาวของเธอด้วยใจจริง ไม่ได้รักเพราะเงินหรือฐานะเหมือนหญิงสาวคนอื่น“ขอแบบนี้ฉันเสียเปรียบเธอมากนะลีน่า แต่ที่ฉันให้ เพราะสาเหตุที่เธอต้องตายเกิดจากความผิดพลาดของฉันเอง เรื่องมิติเพียงแค่เธอนึกถึงเธอก็จะเห็นและหากเกิดอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-12การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 4 แม่สามีผู้เห็นแก่ตัว
บทที่ 4 แม่สามีผู้เห็นแก่ตัวนางจ่างซื่อคิดตามสะใภ้คนโปรดจึงเกิดความไม่ยินยอมและไม่พอใจ เธอไม่เคยชอบสะใภ้ใหญ่ของเธอเลย เพราะว่าอยู่ดีๆ พ่อตายแต่กลับให้ลูกชายเพียงคนเดียวของเธอรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน ทั้งๆ ที่เธอเตรียมหลานสาวญาติทางฝั่งแม่เธอไว้แล้ว และที่สำคัญหลี่เหว่ยเฉียงและซวี่เซิ่งเสว่รักกันมาก่อน แต่กลายเป็นต้องมาทดแทนบุญคุณเจ้านายด้วยการแต่งงานดูแลลูกสาวเพียงคนเดียว หากหลิวชิงเย่วไม่มีสินเดิมมามาก เธอไม่มีทางยอมให้แต่งกับลูกชายเธอเด็ดขาดแต่แล้วยังไงแต่งเข้ามาไม่ทันไรเธอก็ไปขอซวี่เซิ่งเสว่มาให้เป็นภรรยาลูกชายอีกคน ที่สำคัญหลี่เหว่ยเฉียงทำตามคำสัญญาเพียงหน้าที่เท่านั้น ยังไม่เคยเข้าหอหรือหลับนอนกับหลิวชิงเย่วเลยสักครั้งเดียว แต่ถึงยังไงเธอก็ไม่เคยไว้ใจ วันดีคืนดีถ้าเกิดลูกชายเธอเกิดมีความรู้สึกให้กับหลิวชิงเย่วขึ้นมาเธอจะทำยังไงดังนั้นเธอจึงใช้ให้ทำงานบ้านทุกอย่าง จนแทบจะไม่ได้เงยหน้ามองเห็นตะวัน เงินเธอก็เอามาบำรุงลูกสะใภ้คนโปรดและเอามาใช้จ่ายในบ้านอย่างสบาย เงินเดือนของลูกชายจะพอใช้อะไรล่ะ แค่ไม่กี่สิบหยวนต่อเดือนเท่านั้นเอง“มันไม่กล้าหรอกหล่อนไม่ต้องใส่ใจ พออาเฉียงกลับมามัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 5 เพื่อนต่างวัย
บทที่ 5เพื่อนต่างวัยมู่หยางส่งสารน้องเล็กของตัวเองมาก แม้ว่าเขาจะเป็นเด็กหนุ่มอายุเพียงสิบสี่ปี แต่ความคิดของเขานั้นกลับเป็นผู้ใหญ่กว่า อาจจะเป็นเพราะว่าเขาอยู่กับพี่ใหญ่มาตั้งแต่เล็ก เลยถูกปลูกฝังว่าเป็นลูกผู้ชายนั้นต้องเข้มแข็งต้องคอยปกป้องน้องสาวแทนพี่ ตัวเขาและน้องเล็กอายุห่างจากพี่ใหญ่สิบเอ็ดปีสามคนพี่น้องอยู่กันเองพ่อแม่นั้นตายไปเพราะป่วยด้วยไข้ป่าไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เขาและน้องเล็กจึงอยู่กับพี่ใหญ่มาตลอด แต่เมื่อสามสี่ปีก่อนครอบครัวของลุงใหญ่ขออาสาเข้ามาดูแลเขาและน้องสาว จะว่าดูแลไม่น่าจะใช่ เพราะต่อหน้าพี่ใหญ่นั้นดีแสนดี แต่พอลับหลังกลับเอาเปรียบเขาและน้องเล็กทุกอย่างยิ่งเมื่อสามปีก่อนพี่ใหญ่ของเขายอมสมัครไปเป็นทหารเพื่อส่งเขาและน้องเรียนต่อ ครอบครัวลุงใหญ่แทบจะกระโดดตัวลอยเพราะเงินที่พี่ใหญ่ส่งมาให้นั้นไม่เคยถึงมือพวกเขาทั้งสองคนเลย ยังดีที่ได้เรียนหนังสือ แต่ตอนนี้นี่เฮ้อ....“เดี๋ยวพี่ไปจับปลามาให้เราสองคนจะได้ย่างปลากินกัน น้องเล็กรอพี่ก่อนนะ รอไหวไหม” มู่หยางกำลังจะลุกขึ้นเดินไปจับปลาในลำธาร แต่กลับได้ยินเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นมาทางด้านหลัง“หิวไหม ฉันมีซาลาเปาไส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 1 คุณหนูลีน่า
บทที่ 1คุณหนูลีน่า“ทำไมนางร้ายนิยายเรื่องนี้ถึงได้โง่นักนะ สามีไม่รักก็หาใหม่สิ จะตามตอแยทำไม ไม่เข้าใจจริงๆ” ลีน่าบ่นด่าหลิวชิงเย่วนางร้ายในนิยายที่เธอกำลังจะอ่าน“ใจเย็นค่ะคุณหนู พี่เห็นคุณหนูอ่านเรื่องนี้มาสามรอบก็ด่านางร้ายคนนี้ทั้งสามรอบแล้วนะ คุณหนูไม่เบื่อหรือยังไง” สายสร้อยหรือพี่สร้อย พี่เลี้ยงของลีน่าพูดด้วยเสียงหัวเราะ ขณะจัดอาหารให้เจ้านายสาว“ก็มันจริงนี่คะพี่สร้อย ยิ่งอ่านแล้วยิ่งโมโห ไม่เข้าใจนักเขียนเลยจริงๆ ทำไมถึงเขียนให้หลิวชิงเย่วนางร้ายของเรื่องต้องโง่และมัวเมาในความรักแบบนี้ด้วยนะ ถ้าเป็นลีน่า ลีน่าจะหย่าให้ดู บ้าหรือเปล่าในเมื่อสามีเอาเมียน้อยเข้ามาทำร้ายจิตใจตัวเองก็ยังทนอยู่ได้ เหอะๆ ๆ สำหรับลีน่านะผัวที่ดีคือผัวใหม่ค่ะพี่สร้อย”ลีน่าไม่สบอารมณ์กับนางร้ายในนิยาย พ่อของหลิวชิงเย่วก็ทิ้งเงินไว้ให้มากมาย ทำไมไม่เอาเงินมาทำธุรกิจหรือทำกิจการร้านค้าให้ผัวเสียดายเล่นแล้วสะบัดบ๊อบใส่เสียละ ในเมื่อยุคแปดศูนย์ทางรัฐก็เปิดการค้าเสรีแล้ว แต่ก็นะเพราะมันคือนิยายยังไงล่ะ ส่วนแม่ผัวนั้นก็ร้ายเห็นเมียน้อยลูกชายดีกว่าเมียหลวง และที่สำคัญนางร้ายยังเวอร์จิ้นนี่สิ ทำไมไม่หย่าใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-12
บทล่าสุด
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 5 เพื่อนต่างวัย
บทที่ 5เพื่อนต่างวัยมู่หยางส่งสารน้องเล็กของตัวเองมาก แม้ว่าเขาจะเป็นเด็กหนุ่มอายุเพียงสิบสี่ปี แต่ความคิดของเขานั้นกลับเป็นผู้ใหญ่กว่า อาจจะเป็นเพราะว่าเขาอยู่กับพี่ใหญ่มาตั้งแต่เล็ก เลยถูกปลูกฝังว่าเป็นลูกผู้ชายนั้นต้องเข้มแข็งต้องคอยปกป้องน้องสาวแทนพี่ ตัวเขาและน้องเล็กอายุห่างจากพี่ใหญ่สิบเอ็ดปีสามคนพี่น้องอยู่กันเองพ่อแม่นั้นตายไปเพราะป่วยด้วยไข้ป่าไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เขาและน้องเล็กจึงอยู่กับพี่ใหญ่มาตลอด แต่เมื่อสามสี่ปีก่อนครอบครัวของลุงใหญ่ขออาสาเข้ามาดูแลเขาและน้องสาว จะว่าดูแลไม่น่าจะใช่ เพราะต่อหน้าพี่ใหญ่นั้นดีแสนดี แต่พอลับหลังกลับเอาเปรียบเขาและน้องเล็กทุกอย่างยิ่งเมื่อสามปีก่อนพี่ใหญ่ของเขายอมสมัครไปเป็นทหารเพื่อส่งเขาและน้องเรียนต่อ ครอบครัวลุงใหญ่แทบจะกระโดดตัวลอยเพราะเงินที่พี่ใหญ่ส่งมาให้นั้นไม่เคยถึงมือพวกเขาทั้งสองคนเลย ยังดีที่ได้เรียนหนังสือ แต่ตอนนี้นี่เฮ้อ....“เดี๋ยวพี่ไปจับปลามาให้เราสองคนจะได้ย่างปลากินกัน น้องเล็กรอพี่ก่อนนะ รอไหวไหม” มู่หยางกำลังจะลุกขึ้นเดินไปจับปลาในลำธาร แต่กลับได้ยินเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นมาทางด้านหลัง“หิวไหม ฉันมีซาลาเปาไส
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 4 แม่สามีผู้เห็นแก่ตัว
บทที่ 4 แม่สามีผู้เห็นแก่ตัวนางจ่างซื่อคิดตามสะใภ้คนโปรดจึงเกิดความไม่ยินยอมและไม่พอใจ เธอไม่เคยชอบสะใภ้ใหญ่ของเธอเลย เพราะว่าอยู่ดีๆ พ่อตายแต่กลับให้ลูกชายเพียงคนเดียวของเธอรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน ทั้งๆ ที่เธอเตรียมหลานสาวญาติทางฝั่งแม่เธอไว้แล้ว และที่สำคัญหลี่เหว่ยเฉียงและซวี่เซิ่งเสว่รักกันมาก่อน แต่กลายเป็นต้องมาทดแทนบุญคุณเจ้านายด้วยการแต่งงานดูแลลูกสาวเพียงคนเดียว หากหลิวชิงเย่วไม่มีสินเดิมมามาก เธอไม่มีทางยอมให้แต่งกับลูกชายเธอเด็ดขาดแต่แล้วยังไงแต่งเข้ามาไม่ทันไรเธอก็ไปขอซวี่เซิ่งเสว่มาให้เป็นภรรยาลูกชายอีกคน ที่สำคัญหลี่เหว่ยเฉียงทำตามคำสัญญาเพียงหน้าที่เท่านั้น ยังไม่เคยเข้าหอหรือหลับนอนกับหลิวชิงเย่วเลยสักครั้งเดียว แต่ถึงยังไงเธอก็ไม่เคยไว้ใจ วันดีคืนดีถ้าเกิดลูกชายเธอเกิดมีความรู้สึกให้กับหลิวชิงเย่วขึ้นมาเธอจะทำยังไงดังนั้นเธอจึงใช้ให้ทำงานบ้านทุกอย่าง จนแทบจะไม่ได้เงยหน้ามองเห็นตะวัน เงินเธอก็เอามาบำรุงลูกสะใภ้คนโปรดและเอามาใช้จ่ายในบ้านอย่างสบาย เงินเดือนของลูกชายจะพอใช้อะไรล่ะ แค่ไม่กี่สิบหยวนต่อเดือนเท่านั้นเอง“มันไม่กล้าหรอกหล่อนไม่ต้องใส่ใจ พออาเฉียงกลับมามัน
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 3 การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค
บทที่ 3 การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุคลีน่าเมื่อได้ยินตามที่ตัวเองขอก็ยิ้มมุมปาก “ข้อแรกขอให้ฉันมีความจำที่ดีเลิศและเอาความสามารถของชาตินี้ติดตัวไปด้วยทั้งหมด”“ข้อสองฉันขอมิติ มิติที่มีทุกอย่างที่ฉันต้องการพร้อมกับคฤหาสน์หนึ่งหลังในนั้น”“ข้อสามขอให้พี่ชายฉันและแก้วดาราหรือแป๋มเพื่อนสนิทมีชีวิตที่ดี ไม่ต้องมาจมกับความเศร้าที่ฉันจากไป ขอให้ทั้งสองคนโชคดีและมีความสุข ไม่มีอุปสรรคใดๆ ในชีวิต”ลีน่าขอพรทั้งสามข้อ สองข้อแรกนั้นขอให้ตัวเอง เธอไม่เชื่อหรอกว่าท่านยมจะส่งเธอไปที่ดีๆ ขนาดตอนไปเอาวิญญาณยังเอาวิญญาณเธอมาผิด แล้วจะไม่ส่งเธอไปผิดอีกเหรอ กันไว้ก่อน อย่างน้อยๆ ก็มีมิติไว้กับตัวเหมือนในนิยายที่เคยอ่านไม่ทำให้อดตายแน่นอนส่วนข้อสุดท้ายขอให้พี่ชายและเพื่อนรักโชคดีหลังจากที่ไม่มีเธอแล้ว หากเป็นไปได้อยากให้ทั้งสองเปิดใจให้กันมากกว่า อย่างน้อยๆ เพื่อนรักของเธอก็รักพี่ชายและหลานสาวของเธอด้วยใจจริง ไม่ได้รักเพราะเงินหรือฐานะเหมือนหญิงสาวคนอื่น“ขอแบบนี้ฉันเสียเปรียบเธอมากนะลีน่า แต่ที่ฉันให้ เพราะสาเหตุที่เธอต้องตายเกิดจากความผิดพลาดของฉันเอง เรื่องมิติเพียงแค่เธอนึกถึงเธอก็จะเห็นและหากเกิดอ
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 2 รับวิญญาณผิดดวง
บทที่ 2 รับวิญญาณผิดดวงหลังจากที่ถ่ายละครเสร็จแล้วลีน่าไม่มีจิตใจจะไปชอปปิ้งที่ไหนอีกแล้ว เธอเหนื่อยจนอยากกลับบ้าน และที่สำคัญห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดนั้นเป็นของครอบครัวเธอเอง ไม่รู้จะไปเที่ยวทำไมให้ปวดขา อยากได้อะไรก็โทรบอกให้พี่ๆ เอามาให้เลือกที่บ้านแล้วจ่ายเงินก็จบแล้ว“กลับบ้านเลยหรือเปล่า” แก้วดาราหันไปถามเพื่อนสนิท“กลับเลย วันนี้เบื่อไม่อยากไปไหน คิดถึงยายลูกแก้วด้วย ตอนนี้น่าจะกลับมาถึงบ้านแล้ว”“ดีเหมือนกันฉันเองก็คิดถึงยายหนูมากไม่เจอหลายวันแล้วด้วย พี่ชายแกหวงลูกยิ่งกว่าจงอางหวงไข่เสียอีก” แก้วดาราอดที่จะนินทาพี่ชายจอมเย็นชาของเพื่อนรักไม่ได้“พี่รามเย็นชาก็จริง แต่ถ้ารักใครก็จะรักสุดใจนะแก ไม่ลองเปิดใจดูล่ะ”“ฉันว่าเราเลิกคุยกันเรื่องนี้เถอะ แกคุยกับฉันมาหลายปีแล้ว ไม่เบื่อหรือยังไง” แก้วดาราไม่อยากให้เพื่อนพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้ว เธอขอมองดูอยู่ห่างๆ แบบนี้ก็พอทันทีที่กลับมาถึงบ้านทั้งสองสาวเจอกับลูกแก้วตัวน้อยกำลังเดินเตาะแตะที่สนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ของตะกูลอิริคเซ่“ยีน่า” แม่หนูตัวน้อยดวงใจของบ้านยิ้มหวานให้คุณอาคนสวย“ลูกแก้วอาชื่อลีน่าค่ะลูก ไม่ใช่ยีน่า เปลี่ยนชื่อใ
การเกิดใหม่ของนางร้ายหลงยุค (ยุค80) บทที่ 1 คุณหนูลีน่า
บทที่ 1คุณหนูลีน่า“ทำไมนางร้ายนิยายเรื่องนี้ถึงได้โง่นักนะ สามีไม่รักก็หาใหม่สิ จะตามตอแยทำไม ไม่เข้าใจจริงๆ” ลีน่าบ่นด่าหลิวชิงเย่วนางร้ายในนิยายที่เธอกำลังจะอ่าน“ใจเย็นค่ะคุณหนู พี่เห็นคุณหนูอ่านเรื่องนี้มาสามรอบก็ด่านางร้ายคนนี้ทั้งสามรอบแล้วนะ คุณหนูไม่เบื่อหรือยังไง” สายสร้อยหรือพี่สร้อย พี่เลี้ยงของลีน่าพูดด้วยเสียงหัวเราะ ขณะจัดอาหารให้เจ้านายสาว“ก็มันจริงนี่คะพี่สร้อย ยิ่งอ่านแล้วยิ่งโมโห ไม่เข้าใจนักเขียนเลยจริงๆ ทำไมถึงเขียนให้หลิวชิงเย่วนางร้ายของเรื่องต้องโง่และมัวเมาในความรักแบบนี้ด้วยนะ ถ้าเป็นลีน่า ลีน่าจะหย่าให้ดู บ้าหรือเปล่าในเมื่อสามีเอาเมียน้อยเข้ามาทำร้ายจิตใจตัวเองก็ยังทนอยู่ได้ เหอะๆ ๆ สำหรับลีน่านะผัวที่ดีคือผัวใหม่ค่ะพี่สร้อย”ลีน่าไม่สบอารมณ์กับนางร้ายในนิยาย พ่อของหลิวชิงเย่วก็ทิ้งเงินไว้ให้มากมาย ทำไมไม่เอาเงินมาทำธุรกิจหรือทำกิจการร้านค้าให้ผัวเสียดายเล่นแล้วสะบัดบ๊อบใส่เสียละ ในเมื่อยุคแปดศูนย์ทางรัฐก็เปิดการค้าเสรีแล้ว แต่ก็นะเพราะมันคือนิยายยังไงล่ะ ส่วนแม่ผัวนั้นก็ร้ายเห็นเมียน้อยลูกชายดีกว่าเมียหลวง และที่สำคัญนางร้ายยังเวอร์จิ้นนี่สิ ทำไมไม่หย่าใ
