LOGINShare
กีฬาสี
Last Updated:
2025-01-10 19:34:27Related chapters
กับดักรักเพื่อนสนิท กีฬาสี(2)
โรงเรียน xxวันกีฬาสีหลังจากวันที่เริ่มประชุมสีก็ผ่านมา 1 สัปดาห์แล้ว ทุกๆเย็นพวกเราก็จะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองจนวันนี้เป็นวันแรกของการแข่งกีฬาสี การเดินขบวนพาเหรดจะจัดขึ้นในวันสุดท้ายตอนนี้ผมเลยมีเวลาว่าง วันนี้บลูมันมีแข่งเตะบอลกับสีน้ำเงินผมเลยกะว่าจะไปดูสักหน่อย “เพลง ฝ้าย ไปดูแข่งบอลกันป่ะวันนี้ไอบลูกับไอเอ็มลง” ผมหันไปชวนเพื่อนสาวทั้ง 2 ที่นั่งกระหนุงกระหนิงกันไม่เกรงใจชาวบ้านสักคน ส่วนพวกผู้ชายน่ะหรอป่านนี้คงอยู่สนามกันหมดแล้ว“ไปดิ ว่าแต่มึงจะเชียร์สีไรอ่ะ” ไอฝ้ายถามผม“โอ้ยเธอ มันไม่เชียร์สีไรหรอกมันเชียร์ไอบลูคนเดียว” ไอเพลงพูดดักก่อนที่ผมจะตอบ“อะไรของมึง กูก็เชียร์เพื่อนทุกคนนั่นแหละ” ผมโวยวายตอบเสียงดัง“อ๋อ เพื่อนนนนนนนนนนน” คราวนี้พวกมันก็พากันล้อผมไม่เลิก“จะไปไหม ไม่ไปกูไปแล้วนะ” ผมพูดขึ้นแล้วลุกเดินหนีพวกมันเลย“เอ้า ไอม่อนรอพวกกูด้วยย” แล้วมันสองคนก็วิ่งตามผมมาพอมาถึงพวกเราก็เห็นไอไมค์กับบาสนั่งอยู่เลยเดินเข้าไปหาพวกมัน“ไงมึง กว่าจะมากันได้” ไอบาสทักพวกเราสามคน“ก็ไอสองคนนี้ดินั่งจู๋จี๋กันอยู่ได้” ผมตอบพลางชี้ไปทางไอสองคนนั้น“อย่าให้กูเห็นว่ามึงกับไอบลูไ
Last Updated : 2025-01-10กับดักรักเพื่อนสนิท เป็นแฟนกันนะ
Mon part วันนี้ผมรู้สึกสนุกมากเลยครับที่ได้ทำอะไรใหม่ๆ ผมเป็นพวกที่เวลาได้ทำอะไรแล้วจะทำให้เต็มที่แต่ก็แอบเหนื่อยอยู่เหมือนกันเพราะอากาศที่ค่อนข้างร้อนบวกกับชุดที่ใส่ แถมวันนี้ไอบลูมันก็งอแงอะไรของมันก็ไม่รู้เอาแต่ทำหน้าบูดทั้งวันมันให้เหตุผมว่าหวงไม่อยากให้ใครมองผม ผมเลยบอกมันไปว่าถ้ามันเป็นเด็กดีผมจะให้รางวัลพอผมบอกไปแบบนั้นมันก็เป็นเด็กดีขึ้นมาทันทีเลยแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะให้อะไรมันดีพอกลับมาถึงบ้านผมก็อาบน้ำแล้วก็กระโดดขึ้นเตียงเพื่อเตรียมตัวหลับสักงีบ กดเข้าออกเฟสบุ๊คไปเพื่อเช็คว่ามีใครแท็กรูปมาบ้าง ดูไปได้สักพักก็ผล็อยหลับไปในที่สุดผมรู้สึกเหมือนว่ากำลังถูกรบกวนการนอนจากอะไรสักอย่างที่ตอนนี้มันกำลังคลอเคลียอยู่ที่แก้มของผม ผมใช้มือปัดออกด้วยความรำคาญก่อนจะนอนต่ออย่างไม่สนใจสิ่งนั้นอีก พอผ่านไปสักพักก็รู้สึกได้ถึงแรงกอดรัดจากทางด้านหลังทำให้ผมตัดสินใจลืมตาขึ้นมาดูและก็ได้พบกับต้นเหตุของการรบกวนการนอนของผม“มึงจะกวนทำไมเนี่ย กูจะนอน” ผมหันไปบ่นกับไอบลูที่กอดผมจากด้านหลังอยู่ ใช่ครับมันขึ้นมานอนกอดผมทำให้ผมที่กำลังหลับสบายต้องลืมตาตื่นมาในที่สุด“เย็นแล้วไปซื้อของกัน” มันว
Last Updated : 2025-01-10กับดักรักเพื่อนสนิท เพื่อนสนิท
วันปฐมนิเทศ“เฮ้ย พวกมึงมาเร็วกันจังวะ” บลูเอ่ยทักทายเพื่อนๆในกลุ่มประกอบด้วยไมค์ เอ็ม พอง เพลง ฝ้าย และบาสกลุ่มของพวกเราเป็นเพื่อนสนิทที่แทบจะไม่มีความลับอะไรต่อกันมาตั้งแต่ม.ต้น พอขึ้นม.ปลายก็มาเรียนห้องเดียวกันอีก เขาเลือกเรียนสายศิลป์คำนวณเพราะตัวเองนั้นค่อนข้างที่จะไม่ค่อยถูกชะตากับวิชาวิทยาศาสตร์สักเท่าไหร่ ซึ่งเพื่อนๆในกลุ่มก็มาเรียนสายนี้ด้วยเหตุผลไม่ต่างจากเขานัก“มึงมาสายเองรึเปล่าวะ แหกตาดูเวลาด้วยครับเพื่อน” พองตอบกลับเพื่อนตัวเองที่ไม่ได้แหกตาดูเวลาเลยว่าตอนนี้ปาไป 8:30 แล้ว“เออ มึงนี่ม.ต้นมาสายยังไง ม.ปลายมาสายกว่าเดิมอีกสัส” บาสพูดขึ้นมาบ้างหลังจากพองพูดจบ จากนั้นเพื่อนๆในกลุ่มก็หันไปหัวเราะกับคำพูดของบาส“เออแม่ง สายคนเดียวจะไม่ว่านี่เสือกพากูมาสายไปด้วยอีก โคตรจะเซ็ง” ม่อนเอ่ยขึ้นบ้างพลางเดินไปนั่งที่โต๊ะเรียนที่เพื่อนจองไว้ให้ และคงไม่พ้นว่าเขาจะต้องนั่งคู่กับไอคนที่พามาเรียนสาย เพราะทุกคนนั่งกันครบคู่หมดแล้ว พวกเราเลือกที่นั่งกันค่อนข้างอยู่หน้าห้องเพราะเพื่อนสาวทั้ง 2 คนนั้นต้องตั้งใจเรียน เพื่อมาพาพวกเราที่เหลือให้จบไปพร้อมกัน ฮ่าฮ่าฝ้ายกับเพลงนั่งคู่กันด้านหน้
Last Updated : 2025-01-10กับดักรักเพื่อนสนิท เริ่มรู้สึกไม่ปกติ
Blue part หลังจากที่พวกเรากินอาหารกันเสร็จเรียบร้อย จากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วเพราะวันนี้เป็นแค่วันปฐมนิเทศจึงไม่ได้มีการเรียนการสอนอะไร เราเลยหาอะไรทำเพื่อรอเวลากลับบ้าน บาสเลยเสนอว่าให้พวกเราไปนั่งเล่นกันที่ชมรมดนตรีเพราะมันเป็นมือกีตาร์ของชมรม พวกเราเลยพากันไปนั่งร้องนั่งเล่นกันที่ห้องชมรม โดยมีบาากับไมค์ดีดกีตาร์ เอ็มตีกลอง ส่วนพองเป็นคนร้อง เพื่อนสาวสองคนก็นั่งฟัง และผมที่นอนตักไอม่อนอยู่เพราะขี้เกียจนั่ง ส่วนเจ้าตัวก็ไม่ได้ว่าอะไรมันก็นั่งเล่นมือถือไปฟังเพื่อนร้องเพลงไป จนเมื่อถึงเวลากลับบ้าน“พวกมึงไปกลับบ้าน” พองเอ่ยขึ้นบอกเพื่อนๆ“เออๆ ไปลุกๆ” ม่อนบอกบลูที่นอนหนุนตักตัวเองอยู่ให้ลุก บลูก็ทำตามอย่างว่าง่ายพอลุกขึ้นจากนั้นก็ยื่นมือไปให้ม่อนดึงตัวเองลุกขึ้นบ้าง จากนั้นพวกเราก็พากันมายังโรงจอดรถ“กลับยังไงกันวะ” เอ็มเอ่ยถามเพื่อนในกลุ่ม“กูเอารถมา/กูก็เอามา” ไมค์ บาส และพองตอบ“พวกกูเดี๋ยวที่บ้านมารับ” ฝ้ายกับเพลง “แล้วมึงสองคนอ่ะ” เพลงถามม่อนกับบลู“กูมากับไอบลูอ่ะ งั้นไปกลับกันขับรถดีๆกันนะพวกมึง” ม่อนตอบแล้วหันไปบอกเพื่อนๆที่เหลือ“เจอกันในเกมคืนนี้ครับเพื่อนๆ“ บลูพูดขึ้น จากนั้น
Last Updated : 2025-01-10กับดักรักเพื่อนสนิท ทำตัวไม่เหมือนเดิม
ปัจจุบันBlue partตอนนี้ก็เป็นเวลา 2 แล้วปีจากตอนนั้นที่พวกเราขึ้นม.ปลายมา พูดได้ว่าตอนนี้ก็เป็นปีสุดท้ายแล้วที่เราจะได้ใช้ชีวิตเด็กม.ปลายให้เต็มที่ และใช่ครับตอนนี้พวกเราอยู่ม.6 แล้ว ทุกอย่างยังคงดำเนินไปเหมือนปกติตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่มันไม่ปกติและผมก็รู้สึกได้ว่ามันไม่ปกติมาสักพักแล้วตั้งแต่ตอนนั้น ตอนที่ผมไปบ้านมัน ตอนที่เรียนลีลาศ และอีกหลายๆครั้งที่เราได้อยู่ด้วยกัน ผมไม่รูัว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ในสายตาผมไม่ว่าม่อนมันจะทำอะไรมันก็ดูน่ารักเสมอ ผมมักใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูมองไปที่มันโดยที่ไม่รู้เลยว่าจะมีใครสังเกตเห็นรึเปล่า ผมไม่รู้ว่ามันจะรู้สึกเหมือนกันกับผมมั้ย แต่ตัวผมนั้นพูดได้เต็มปากเลยว่าที่ผมรู้สึกกับมันไม่ใช่แค่ความรู้สึกของเพื่อนแน่ๆ ใช่ครับผมคิดว่าผมชอบมัน ชอบคนที่ผมเรียกมันว่าเพื่อนสนิทแต่ผมก็ยังอยากมั่นใจในความรู้สึกตัวเองให้มากกว่านี้ว่าที่ผมชอบมันไม่ใช่แค่เพราะหวั่นไหวที่เราอยู่ด้วยกันหรือแค่อารมณ์ชั่ววูบ ผมคิดว่าผมคงต้องหาที่ปรึกษาแล้วล่ะ คิดได้ดังนั้นผมก็หยิบมือถือขึ้นมาต่อสายหาใครคนนั้นทันที รอสายได้ไม่นานนักปลายสายก็กดรับสาย-Plen
Last Updated : 2025-01-10กับดักรักเพื่อนสนิท ทำไมต้องทำให้หงุดหงิด
Blue part ผมกลับมาถึงบ้านด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยวแล้วเดินขึ้นห้องนอนของตัวเอง จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก “เห้ออออออออ” วันนี้มันผิดแผนไปหมดผมอุตส่าห์รีบออกไปเร็วกว่าทุกทีเพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปเจอกับไอม่อน แต่เหมือนผมจะคิดผิดเพราะพอผมไปถึงโรงเรียนก็ดันไปเจอมันขับรถซ้อนน้องมิ้นเข้ามาพอดี อยู่ดีๆหัวใจผมมันรู้สึกก็กระตุกนิดๆผมไม่รู้จะทำตัวยังไงก็เลยเดินผ่านมันมาโดยที่ไม่สนใจมันเลย ผมเห็นว่ามันทำท่าเหมือนจะเอ่ยทักผมแต่ตอนนั้นผมไม่มีอารมณ์จะคุยกับมันสักนิดเหตุการณ์เมื่อตอนเช้า“อ้าวมึง มาแล้วหรอไอม่อนไปไหนอ่ะ” ไอเพลงทักผมแล้วถามถึงไอคนที่ทำให้ผมอารมณ์เสียแต่เช้า“ไม่รู้” ผมตอบมันไปแบบไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก“เอ้า อะไรวะ” แล้วพวกมันก็ไม่ได้ถามอะไรผมอีกเพราะไอม่อนมันเดินเข้ามาพร้อมกับน้องมิ้นแล้วเข้ามาทักพวกผม ผมเห็นไอเพลงมันแอบมองผมด้วยความเป็นห่วงจากนั้นแชทผมก็เด้งขึ้นPleng : มึงโอเคป่าววะบลูBlue : ไม่โอเคเลยว่ะเพลง แต่กูไม่รู้จะทำไงว่ะPleng : ไม่เป็นไรนะมึง ใจเย็นๆพวกแม่งกลัวกันหมดละเนี่ยBlue: ให้ทำไงวะกูไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครเลยPleng: เออๆ มึงไปสงบสติอารมณ์ก่อน
Last Updated : 2025-01-10กับดักรักเพื่อนสนิท สนใจแค่มึง(nc)
Blue part ผมรู้แล้วว่าผมจะทำยังไงต่อดี ต้องขอบคุณน้องส้มที่มาหาผมได้ถูกเวลาจริงๆ อ๋อ น้องส้มเป็นลูกพี่ลูกน้องของผมครับพอดีว่าพ่อแม่น้องไปธุระต่างจังหวัดท่านเลยฝากให้ผมช่วยไปรับส่งน้องในช่วง2-3 วันนี้ ซึ่งผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร พอคุยกับน้องเสร็จเดินกลับมาที่โต๊ะก็เห็นใครบางคนนั่งหน้าบึ้งตึงอยู่ แล้วอยู่ๆมันก็ลุกเดินหนีออกไปผมแอบขำท่าทางของมันเล็กน้อย ไอเพลงมันก็เดินมากระซิบผม“ทีแรกเหมือนมันจะง้อมึงนะ แต่กูว่าตอนนี้มันน่าจะงอนมึงแทนแล้วแหละ”“หึ” ผมคำในลำคอเบาๆ ผมเกือบจะใจอ่อนตั้งแต่มันยื่นชาเขียวให้แล้วแต่ก็ต้องแข็งใจไว้ก่อนแล้ววันนี้ก็เป็นมันที่ไม่ยอมคุยกับผมเลย พอถึงตอนเลิกเรียนผมก็บอกให้บาสช่วยไปส่งไอม่อนทีเพราะผมต้องไปส่งน้องส้ม และใช่ครับผมไม่ได้บอกใครนอกจากไอเพลงว่าส้มเป็นญาติผม ปล่อยให้พวกมันคิดว่าส้มเป็นเด็กผมไปก่อนแล้วกันถือเป็นโอกาสดีในการสังเกตท่าทีของไอม่อนด้วย เหมือนมันจะโกรธที่ผมให้มันกลับกับบาส มันเดินชมผมออกไปแล้วไม่หันกลับมามองเลย ผมได้แต่ส่ายหัวให้กับท่าทางน่ารักๆของมันก่อนจะพาน้องส้มไปส่งที่บ้าน“ขอบคุณนะพี่บลู รบกวนแย่เลย” ส้มบอกขอบคุณผมเมื่อมาส่งเธอถึงบ้าน“ไม่เป
Last Updated : 2025-01-10กับดักรักเพื่อนสนิท จีบอยู่รู้ตัวไหม
Mon part นี่ ผม ทำ อะ ไร ลง ไป!!! “อ๊ากกก” ผมวิ่งกลับมายังห้องของตัวเองแล้วกระโดดขึ้นเตียงคลุมโปงแล้วดิ้นไปมา ผมต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ นี่ผม..ไปบอกให้มันเลิกคุยกับน้องส้มงั้นหรอ แม่ง แล้วมันก็พึ่งจะมาบอกผมว่าน้องส้มเป็นญาติมัน แบบนี้มันจงใจแกล้งผมชัดๆมันปล่อยให้ผมเข้าใจผิดมาเป็นอาทิตย์ แถมมันยังบอกให้ผมเลิกคุยกับน้องมิ้นอีก เห้ออ ผมก็ไม่ได้อะไรกับน้องมิ้นหรอกครับจริงๆก็รู้ตัวมาสักพักแล้วว่าคิดกับน้องมิ้นแค่พี่น้องแต่ก็รู้สึกผิดอยู่ที่ดันไปให้ความหวังน้อง ผมจะโดนน้องด่ามั้ยเนี่ยหลังจากที่ผมโวยวายกับตัวเองไปได้สักพักเสียงแจ้งเตือนจากไลน์ก็ดังขึ้น My friend M : พวกมึงพรุ่งนี้ไปดูหนังกันป่ะBass : ไปๆ กูขี้เกียจอยู่บ้านPong : กูไม่ว่างว่ะMike : กูไปๆPleng : กูกับฝ้ายไม่ไปอ่ะBlue : กูกับไอม่อนไป M : เออๆ เจอกัน 10.00 น. ที่ห้าง xxเดี๋ยวววว ใครบอกมันว่าผมจะไปด้วยวะ ผมยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้ามันนะMon : กูยังไม่ได้บอกเลยว่ากูจะไปBlue : ก็กูนี่ไงบอกให้มึงไปMon : ไม่เอาไม่ไปกูจะนอนนนนน Blue : ถ้าพรุ้งนี้เก้าโมงกูไม่เห็นมึงกูจะไปอุ้มมึงลงมาจากห้อง-อ่านแล้ว-
Last Updated : 2025-01-10
Latest chapter
กับดักรักเพื่อนสนิท เป็นแฟนกันนะ
Mon part วันนี้ผมรู้สึกสนุกมากเลยครับที่ได้ทำอะไรใหม่ๆ ผมเป็นพวกที่เวลาได้ทำอะไรแล้วจะทำให้เต็มที่แต่ก็แอบเหนื่อยอยู่เหมือนกันเพราะอากาศที่ค่อนข้างร้อนบวกกับชุดที่ใส่ แถมวันนี้ไอบลูมันก็งอแงอะไรของมันก็ไม่รู้เอาแต่ทำหน้าบูดทั้งวันมันให้เหตุผมว่าหวงไม่อยากให้ใครมองผม ผมเลยบอกมันไปว่าถ้ามันเป็นเด็กดีผมจะให้รางวัลพอผมบอกไปแบบนั้นมันก็เป็นเด็กดีขึ้นมาทันทีเลยแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะให้อะไรมันดีพอกลับมาถึงบ้านผมก็อาบน้ำแล้วก็กระโดดขึ้นเตียงเพื่อเตรียมตัวหลับสักงีบ กดเข้าออกเฟสบุ๊คไปเพื่อเช็คว่ามีใครแท็กรูปมาบ้าง ดูไปได้สักพักก็ผล็อยหลับไปในที่สุดผมรู้สึกเหมือนว่ากำลังถูกรบกวนการนอนจากอะไรสักอย่างที่ตอนนี้มันกำลังคลอเคลียอยู่ที่แก้มของผม ผมใช้มือปัดออกด้วยความรำคาญก่อนจะนอนต่ออย่างไม่สนใจสิ่งนั้นอีก พอผ่านไปสักพักก็รู้สึกได้ถึงแรงกอดรัดจากทางด้านหลังทำให้ผมตัดสินใจลืมตาขึ้นมาดูและก็ได้พบกับต้นเหตุของการรบกวนการนอนของผม“มึงจะกวนทำไมเนี่ย กูจะนอน” ผมหันไปบ่นกับไอบลูที่กอดผมจากด้านหลังอยู่ ใช่ครับมันขึ้นมานอนกอดผมทำให้ผมที่กำลังหลับสบายต้องลืมตาตื่นมาในที่สุด“เย็นแล้วไปซื้อของกัน” มันว
กับดักรักเพื่อนสนิท กีฬาสี(2)
โรงเรียน xxวันกีฬาสีหลังจากวันที่เริ่มประชุมสีก็ผ่านมา 1 สัปดาห์แล้ว ทุกๆเย็นพวกเราก็จะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองจนวันนี้เป็นวันแรกของการแข่งกีฬาสี การเดินขบวนพาเหรดจะจัดขึ้นในวันสุดท้ายตอนนี้ผมเลยมีเวลาว่าง วันนี้บลูมันมีแข่งเตะบอลกับสีน้ำเงินผมเลยกะว่าจะไปดูสักหน่อย “เพลง ฝ้าย ไปดูแข่งบอลกันป่ะวันนี้ไอบลูกับไอเอ็มลง” ผมหันไปชวนเพื่อนสาวทั้ง 2 ที่นั่งกระหนุงกระหนิงกันไม่เกรงใจชาวบ้านสักคน ส่วนพวกผู้ชายน่ะหรอป่านนี้คงอยู่สนามกันหมดแล้ว“ไปดิ ว่าแต่มึงจะเชียร์สีไรอ่ะ” ไอฝ้ายถามผม“โอ้ยเธอ มันไม่เชียร์สีไรหรอกมันเชียร์ไอบลูคนเดียว” ไอเพลงพูดดักก่อนที่ผมจะตอบ“อะไรของมึง กูก็เชียร์เพื่อนทุกคนนั่นแหละ” ผมโวยวายตอบเสียงดัง“อ๋อ เพื่อนนนนนนนนนนน” คราวนี้พวกมันก็พากันล้อผมไม่เลิก“จะไปไหม ไม่ไปกูไปแล้วนะ” ผมพูดขึ้นแล้วลุกเดินหนีพวกมันเลย“เอ้า ไอม่อนรอพวกกูด้วยย” แล้วมันสองคนก็วิ่งตามผมมาพอมาถึงพวกเราก็เห็นไอไมค์กับบาสนั่งอยู่เลยเดินเข้าไปหาพวกมัน“ไงมึง กว่าจะมากันได้” ไอบาสทักพวกเราสามคน“ก็ไอสองคนนี้ดินั่งจู๋จี๋กันอยู่ได้” ผมตอบพลางชี้ไปทางไอสองคนนั้น“อย่าให้กูเห็นว่ามึงกับไอบลูไ
กับดักรักเพื่อนสนิท กีฬาสี
Blue part ผมก็อยากจะห้ามใจตัวเองอยู่นะแต่พอได้เริ่มแล้วมันก็หยุดไม่ได้แล้ว ก็ใครใช้ให้มันหวานทั้งตัวขนาดนั้นล่ะครับพอได้เริ่มชิมตรงนึงม้นก็อดไม่ได้ที่จะชิมตรงอื่นต่อ จนสุดท้ายผมก็ใช้ปากทำให้มันจนเสร็จสม ผมไม่ได้คิดจะล่วงเกินมันไปมากกว่านั้นแต่มันกลับทำในสิ่งที่ผมคิดไม่ถึงคือการช่วยผมด้วยมือของมันและยิ่งทำให้ผมตกใจไปมากกว่านั้นคือในจังหวะที่ผมจะเสร็จผมกลับเอาปากของมันมารับน้ำของผมไว้ ตอนนั้นใจของผมเต้นเหมือนมีคนมารัวกลองอยูในนั้น ในหัวผมมีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมดผมไม่คิดว่ามันจะน่ารักขนาดนี้ถึงแม้ว่าในสายตาผมมันจะน่ารักที่สุดแล้วก็เถอะ“ม่อน ม่อนครับ” ผมตื่นขึ้นมาในเวลาหกโมงเช้าเลยคิดว่าจะปลุกมันแล้วกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่บ้านเพราะต้องไปเรียน ผมเขย่าตัวมันเบาๆ“อือออออ” มันพลิกตัวหนีด้วยความรำคาญแล้วนอนต่อโดยไม่สนใจเสียงเรียกของผม“ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำแต่งตัวเร็ว” คราวนี้ผมขยับเข้าไปกอดมันจากข้างหลังมือสอดเข้าไปลูบเอวมันในเสื้อแล้วพูดอยู่ตรงซอกคอมัน“อื้อออ ทะ ทำอะไรของมึงเนี่ย“ มันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วขยับตัวหนีจากผมแต่ไปไหนไม่ได้เพราะผมกอดมันไว้แน่น”ปลุกไง มึงไม่ยอมตื่นสักที“ ผมพูดแล้
กับดักรักเพื่อนสนิท ขอชิม
Mon part “ม่อนครับ ขอได้ไหม” ผมนิ่งค้างไปหลังจากที่ไอบลูมันพูดจบ ขอหรอ ขออะไร มันจะทำแบบนั้นกับผมหรอ ฮืออ ผมยังไม่พร้อมอ่ะ“ขะ ขออะไร” ผมไม่กล้ามองหน้ามันด้วยซ้ำตอนนี้“ขอบลูชิมหน่อยนะ” พอจบประโยคไอบลูมันก็เริ่มทำการชิมผมแบบที่มันบอกทันที มันโน้มหน้าลงมาหอมแก้มผมแล้วงับเบาๆ จากนั้นก็เลื่อนลงมาซุกลงที่ซอกคอแล้วดูดดุนจนผมรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา“อะ อ๊ะะ บะ บลู” ผมพยายามเค้นเสียงออกมาเรียกชื่อมัน แต่เหมือนว่าเสียงที่เล็ดลอดออกมามันจะออกไปทางกระเส่าเสียมากกว่า “อืมมม“ มันครางตอบในลำคอจากนั้นก็เลื่อนต้วต่ำลงไปอีกแล้วปากของมันก็ไปหยุดอยู่ตรงที่ปลายยอดอกของผม ผมเห็นมันมองยอดอกสีหวานของผมด้วยแววตาหิวกระหายพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ผมหลับตาปี๋เตรียมรับสัมผัสจากมันถึงใจอยากจะขัดขืนขนาดไหนแต่ตอนนี้ร่างกายของผมตอบสนองจากทุกสัมผัสของมันแถมความต้องการที่พุ่งสูงขึ้นทำให้ผมไม่สามารถหยุดการกระทำของเราทั้งสองตอนนี้ได้“อ๊ะ ตะ ตรงนั้น” ไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไรไอบลูก็แตะปลายลิ้นของมันลงที่ยอดอกของผม ความเสียวแล่นขึ้นสู่สมองทันทีมันตวัดลิ้นโลมเลียที่ยอดอกของผมเหมือนได้ชิมของอร่อย ผมบิดเร้าไปมาด้วยค
กับดักรักเพื่อนสนิท รวมหัวกัน
Mon part โรงเรียน xxผมมาเรียนด้วยสภาพที่ไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน คำพูดของไอบลูมันวนเวียนอยู่ไหนหัวผมถึงขนาดทำยังไงก็ไม่ออกไปจากหัวผมสักที จีบอยู่ จีบอยู่ จีบผมอยู่งั้นหรอ“ม่อน ม่อน ไอม่อน!”“หะ ห้ะ ไม่ได้จีบ” ผมสะดุ้งตกใจที่ไอเพลงมันตะโกนเรียกผม“จีบ จีบอะไรใครจีบใครแล้วมึงเหม่ออะไรเนี่ย” มันถามผมแบบงงๆ“ห้ะ อะ เอ่อ กูบอกว่าอยากกินขนมจีบ” ผมเนียนแถออกไป เชี่ยย ผมหลุดพูดออกอะไรออกไปวะ แม่ง ไอเหี้ยบลูคนเดียวเลยทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผมตวัดสายตามองไปทางมันก็เห็นมันนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว หมั่นไส้ชิบ“มึงได้นอนบ้างป่ะเนี่ยตาโบ๋แล้วนะ” ไอฝ้ายถามแล้วชี้มาที่ตาของผม“กูนอนกลางวันเยอะอ่ะ เมื่อคืนเลยนอนไม่หลับ” ผมโกหกออกไปอีก“หึ” ไอบลูมันแอบหัวเราะแล้วไอเพลงมันก็มองผมกับไอบลูด้วยสายตาแปลกๆ“พวกมึงไปเรียนกัน กูอยากดีดกีตาร์ละ” ไอพองพูดขึ้น อ๋อ วันนี้มีเรียนดนตรีซึ่งอาจารย์บอกว่าตะให้ออกไปเล่นดนตรีกับร้องเพลงหน้าห้องเพื่อเก็บคะแนน กลุ่มผมส่วนมากก็จะดีดกีตาร์กัน ผมไม่ได้เตรียมตัวมาเลยคงต้องขอเล่นอาทิตย์หน้าแทนห้องดนตรี“วันนี้มีเก็บคะแนนนะจำได้ใช่ไหม” อาจารย์พูดขึ้นมาทันทีที่ทุกคนมาครบ“จำได้ครับ/จำไ
กับดักรักเพื่อนสนิท จีบอยู่รู้ตัวไหม
Mon part นี่ ผม ทำ อะ ไร ลง ไป!!! “อ๊ากกก” ผมวิ่งกลับมายังห้องของตัวเองแล้วกระโดดขึ้นเตียงคลุมโปงแล้วดิ้นไปมา ผมต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ นี่ผม..ไปบอกให้มันเลิกคุยกับน้องส้มงั้นหรอ แม่ง แล้วมันก็พึ่งจะมาบอกผมว่าน้องส้มเป็นญาติมัน แบบนี้มันจงใจแกล้งผมชัดๆมันปล่อยให้ผมเข้าใจผิดมาเป็นอาทิตย์ แถมมันยังบอกให้ผมเลิกคุยกับน้องมิ้นอีก เห้ออ ผมก็ไม่ได้อะไรกับน้องมิ้นหรอกครับจริงๆก็รู้ตัวมาสักพักแล้วว่าคิดกับน้องมิ้นแค่พี่น้องแต่ก็รู้สึกผิดอยู่ที่ดันไปให้ความหวังน้อง ผมจะโดนน้องด่ามั้ยเนี่ยหลังจากที่ผมโวยวายกับตัวเองไปได้สักพักเสียงแจ้งเตือนจากไลน์ก็ดังขึ้น My friend M : พวกมึงพรุ่งนี้ไปดูหนังกันป่ะBass : ไปๆ กูขี้เกียจอยู่บ้านPong : กูไม่ว่างว่ะMike : กูไปๆPleng : กูกับฝ้ายไม่ไปอ่ะBlue : กูกับไอม่อนไป M : เออๆ เจอกัน 10.00 น. ที่ห้าง xxเดี๋ยวววว ใครบอกมันว่าผมจะไปด้วยวะ ผมยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้ามันนะMon : กูยังไม่ได้บอกเลยว่ากูจะไปBlue : ก็กูนี่ไงบอกให้มึงไปMon : ไม่เอาไม่ไปกูจะนอนนนนน Blue : ถ้าพรุ้งนี้เก้าโมงกูไม่เห็นมึงกูจะไปอุ้มมึงลงมาจากห้อง-อ่านแล้ว-
กับดักรักเพื่อนสนิท สนใจแค่มึง(nc)
Blue part ผมรู้แล้วว่าผมจะทำยังไงต่อดี ต้องขอบคุณน้องส้มที่มาหาผมได้ถูกเวลาจริงๆ อ๋อ น้องส้มเป็นลูกพี่ลูกน้องของผมครับพอดีว่าพ่อแม่น้องไปธุระต่างจังหวัดท่านเลยฝากให้ผมช่วยไปรับส่งน้องในช่วง2-3 วันนี้ ซึ่งผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร พอคุยกับน้องเสร็จเดินกลับมาที่โต๊ะก็เห็นใครบางคนนั่งหน้าบึ้งตึงอยู่ แล้วอยู่ๆมันก็ลุกเดินหนีออกไปผมแอบขำท่าทางของมันเล็กน้อย ไอเพลงมันก็เดินมากระซิบผม“ทีแรกเหมือนมันจะง้อมึงนะ แต่กูว่าตอนนี้มันน่าจะงอนมึงแทนแล้วแหละ”“หึ” ผมคำในลำคอเบาๆ ผมเกือบจะใจอ่อนตั้งแต่มันยื่นชาเขียวให้แล้วแต่ก็ต้องแข็งใจไว้ก่อนแล้ววันนี้ก็เป็นมันที่ไม่ยอมคุยกับผมเลย พอถึงตอนเลิกเรียนผมก็บอกให้บาสช่วยไปส่งไอม่อนทีเพราะผมต้องไปส่งน้องส้ม และใช่ครับผมไม่ได้บอกใครนอกจากไอเพลงว่าส้มเป็นญาติผม ปล่อยให้พวกมันคิดว่าส้มเป็นเด็กผมไปก่อนแล้วกันถือเป็นโอกาสดีในการสังเกตท่าทีของไอม่อนด้วย เหมือนมันจะโกรธที่ผมให้มันกลับกับบาส มันเดินชมผมออกไปแล้วไม่หันกลับมามองเลย ผมได้แต่ส่ายหัวให้กับท่าทางน่ารักๆของมันก่อนจะพาน้องส้มไปส่งที่บ้าน“ขอบคุณนะพี่บลู รบกวนแย่เลย” ส้มบอกขอบคุณผมเมื่อมาส่งเธอถึงบ้าน“ไม่เป
กับดักรักเพื่อนสนิท ทำไมต้องทำให้หงุดหงิด
Blue part ผมกลับมาถึงบ้านด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยวแล้วเดินขึ้นห้องนอนของตัวเอง จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก “เห้ออออออออ” วันนี้มันผิดแผนไปหมดผมอุตส่าห์รีบออกไปเร็วกว่าทุกทีเพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปเจอกับไอม่อน แต่เหมือนผมจะคิดผิดเพราะพอผมไปถึงโรงเรียนก็ดันไปเจอมันขับรถซ้อนน้องมิ้นเข้ามาพอดี อยู่ดีๆหัวใจผมมันรู้สึกก็กระตุกนิดๆผมไม่รู้จะทำตัวยังไงก็เลยเดินผ่านมันมาโดยที่ไม่สนใจมันเลย ผมเห็นว่ามันทำท่าเหมือนจะเอ่ยทักผมแต่ตอนนั้นผมไม่มีอารมณ์จะคุยกับมันสักนิดเหตุการณ์เมื่อตอนเช้า“อ้าวมึง มาแล้วหรอไอม่อนไปไหนอ่ะ” ไอเพลงทักผมแล้วถามถึงไอคนที่ทำให้ผมอารมณ์เสียแต่เช้า“ไม่รู้” ผมตอบมันไปแบบไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก“เอ้า อะไรวะ” แล้วพวกมันก็ไม่ได้ถามอะไรผมอีกเพราะไอม่อนมันเดินเข้ามาพร้อมกับน้องมิ้นแล้วเข้ามาทักพวกผม ผมเห็นไอเพลงมันแอบมองผมด้วยความเป็นห่วงจากนั้นแชทผมก็เด้งขึ้นPleng : มึงโอเคป่าววะบลูBlue : ไม่โอเคเลยว่ะเพลง แต่กูไม่รู้จะทำไงว่ะPleng : ไม่เป็นไรนะมึง ใจเย็นๆพวกแม่งกลัวกันหมดละเนี่ยBlue: ให้ทำไงวะกูไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครเลยPleng: เออๆ มึงไปสงบสติอารมณ์ก่อน
กับดักรักเพื่อนสนิท ทำตัวไม่เหมือนเดิม
ปัจจุบันBlue partตอนนี้ก็เป็นเวลา 2 แล้วปีจากตอนนั้นที่พวกเราขึ้นม.ปลายมา พูดได้ว่าตอนนี้ก็เป็นปีสุดท้ายแล้วที่เราจะได้ใช้ชีวิตเด็กม.ปลายให้เต็มที่ และใช่ครับตอนนี้พวกเราอยู่ม.6 แล้ว ทุกอย่างยังคงดำเนินไปเหมือนปกติตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่มันไม่ปกติและผมก็รู้สึกได้ว่ามันไม่ปกติมาสักพักแล้วตั้งแต่ตอนนั้น ตอนที่ผมไปบ้านมัน ตอนที่เรียนลีลาศ และอีกหลายๆครั้งที่เราได้อยู่ด้วยกัน ผมไม่รูัว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ในสายตาผมไม่ว่าม่อนมันจะทำอะไรมันก็ดูน่ารักเสมอ ผมมักใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูมองไปที่มันโดยที่ไม่รู้เลยว่าจะมีใครสังเกตเห็นรึเปล่า ผมไม่รู้ว่ามันจะรู้สึกเหมือนกันกับผมมั้ย แต่ตัวผมนั้นพูดได้เต็มปากเลยว่าที่ผมรู้สึกกับมันไม่ใช่แค่ความรู้สึกของเพื่อนแน่ๆ ใช่ครับผมคิดว่าผมชอบมัน ชอบคนที่ผมเรียกมันว่าเพื่อนสนิทแต่ผมก็ยังอยากมั่นใจในความรู้สึกตัวเองให้มากกว่านี้ว่าที่ผมชอบมันไม่ใช่แค่เพราะหวั่นไหวที่เราอยู่ด้วยกันหรือแค่อารมณ์ชั่ววูบ ผมคิดว่าผมคงต้องหาที่ปรึกษาแล้วล่ะ คิดได้ดังนั้นผมก็หยิบมือถือขึ้นมาต่อสายหาใครคนนั้นทันที รอสายได้ไม่นานนักปลายสายก็กดรับสาย-Plen
