Chapter: เป็นแฟนกันนะMon part วันนี้ผมรู้สึกสนุกมากเลยครับที่ได้ทำอะไรใหม่ๆ ผมเป็นพวกที่เวลาได้ทำอะไรแล้วจะทำให้เต็มที่แต่ก็แอบเหนื่อยอยู่เหมือนกันเพราะอากาศที่ค่อนข้างร้อนบวกกับชุดที่ใส่ แถมวันนี้ไอบลูมันก็งอแงอะไรของมันก็ไม่รู้เอาแต่ทำหน้าบูดทั้งวันมันให้เหตุผมว่าหวงไม่อยากให้ใครมองผม ผมเลยบอกมันไปว่าถ้ามันเป็นเด็กดีผมจะให้รางวัลพอผมบอกไปแบบนั้นมันก็เป็นเด็กดีขึ้นมาทันทีเลยแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะให้อะไรมันดีพอกลับมาถึงบ้านผมก็อาบน้ำแล้วก็กระโดดขึ้นเตียงเพื่อเตรียมตัวหลับสักงีบ กดเข้าออกเฟสบุ๊คไปเพื่อเช็คว่ามีใครแท็กรูปมาบ้าง ดูไปได้สักพักก็ผล็อยหลับไปในที่สุดผมรู้สึกเหมือนว่ากำลังถูกรบกวนการนอนจากอะไรสักอย่างที่ตอนนี้มันกำลังคลอเคลียอยู่ที่แก้มของผม ผมใช้มือปัดออกด้วยความรำคาญก่อนจะนอนต่ออย่างไม่สนใจสิ่งนั้นอีก พอผ่านไปสักพักก็รู้สึกได้ถึงแรงกอดรัดจากทางด้านหลังทำให้ผมตัดสินใจลืมตาขึ้นมาดูและก็ได้พบกับต้นเหตุของการรบกวนการนอนของผม“มึงจะกวนทำไมเนี่ย กูจะนอน” ผมหันไปบ่นกับไอบลูที่กอดผมจากด้านหลังอยู่ ใช่ครับมันขึ้นมานอนกอดผมทำให้ผมที่กำลังหลับสบายต้องลืมตาตื่นมาในที่สุด“เย็นแล้วไปซื้อของกัน” มันว
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-10
Chapter: กีฬาสี(2)โรงเรียน xxวันกีฬาสีหลังจากวันที่เริ่มประชุมสีก็ผ่านมา 1 สัปดาห์แล้ว ทุกๆเย็นพวกเราก็จะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองจนวันนี้เป็นวันแรกของการแข่งกีฬาสี การเดินขบวนพาเหรดจะจัดขึ้นในวันสุดท้ายตอนนี้ผมเลยมีเวลาว่าง วันนี้บลูมันมีแข่งเตะบอลกับสีน้ำเงินผมเลยกะว่าจะไปดูสักหน่อย “เพลง ฝ้าย ไปดูแข่งบอลกันป่ะวันนี้ไอบลูกับไอเอ็มลง” ผมหันไปชวนเพื่อนสาวทั้ง 2 ที่นั่งกระหนุงกระหนิงกันไม่เกรงใจชาวบ้านสักคน ส่วนพวกผู้ชายน่ะหรอป่านนี้คงอยู่สนามกันหมดแล้ว“ไปดิ ว่าแต่มึงจะเชียร์สีไรอ่ะ” ไอฝ้ายถามผม“โอ้ยเธอ มันไม่เชียร์สีไรหรอกมันเชียร์ไอบลูคนเดียว” ไอเพลงพูดดักก่อนที่ผมจะตอบ“อะไรของมึง กูก็เชียร์เพื่อนทุกคนนั่นแหละ” ผมโวยวายตอบเสียงดัง“อ๋อ เพื่อนนนนนนนนนนน” คราวนี้พวกมันก็พากันล้อผมไม่เลิก“จะไปไหม ไม่ไปกูไปแล้วนะ” ผมพูดขึ้นแล้วลุกเดินหนีพวกมันเลย“เอ้า ไอม่อนรอพวกกูด้วยย” แล้วมันสองคนก็วิ่งตามผมมาพอมาถึงพวกเราก็เห็นไอไมค์กับบาสนั่งอยู่เลยเดินเข้าไปหาพวกมัน“ไงมึง กว่าจะมากันได้” ไอบาสทักพวกเราสามคน“ก็ไอสองคนนี้ดินั่งจู๋จี๋กันอยู่ได้” ผมตอบพลางชี้ไปทางไอสองคนนั้น“อย่าให้กูเห็นว่ามึงกับไอบลูไ
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-10
Chapter: กีฬาสีBlue part ผมก็อยากจะห้ามใจตัวเองอยู่นะแต่พอได้เริ่มแล้วมันก็หยุดไม่ได้แล้ว ก็ใครใช้ให้มันหวานทั้งตัวขนาดนั้นล่ะครับพอได้เริ่มชิมตรงนึงม้นก็อดไม่ได้ที่จะชิมตรงอื่นต่อ จนสุดท้ายผมก็ใช้ปากทำให้มันจนเสร็จสม ผมไม่ได้คิดจะล่วงเกินมันไปมากกว่านั้นแต่มันกลับทำในสิ่งที่ผมคิดไม่ถึงคือการช่วยผมด้วยมือของมันและยิ่งทำให้ผมตกใจไปมากกว่านั้นคือในจังหวะที่ผมจะเสร็จผมกลับเอาปากของมันมารับน้ำของผมไว้ ตอนนั้นใจของผมเต้นเหมือนมีคนมารัวกลองอยูในนั้น ในหัวผมมีแต่คำว่าน่ารักเต็มไปหมดผมไม่คิดว่ามันจะน่ารักขนาดนี้ถึงแม้ว่าในสายตาผมมันจะน่ารักที่สุดแล้วก็เถอะ“ม่อน ม่อนครับ” ผมตื่นขึ้นมาในเวลาหกโมงเช้าเลยคิดว่าจะปลุกมันแล้วกลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่บ้านเพราะต้องไปเรียน ผมเขย่าตัวมันเบาๆ“อือออออ” มันพลิกตัวหนีด้วยความรำคาญแล้วนอนต่อโดยไม่สนใจเสียงเรียกของผม“ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำแต่งตัวเร็ว” คราวนี้ผมขยับเข้าไปกอดมันจากข้างหลังมือสอดเข้าไปลูบเอวมันในเสื้อแล้วพูดอยู่ตรงซอกคอมัน“อื้อออ ทะ ทำอะไรของมึงเนี่ย“ มันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วขยับตัวหนีจากผมแต่ไปไหนไม่ได้เพราะผมกอดมันไว้แน่น”ปลุกไง มึงไม่ยอมตื่นสักที“ ผมพูดแล้
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-10
Chapter: ขอชิมMon part “ม่อนครับ ขอได้ไหม” ผมนิ่งค้างไปหลังจากที่ไอบลูมันพูดจบ ขอหรอ ขออะไร มันจะทำแบบนั้นกับผมหรอ ฮืออ ผมยังไม่พร้อมอ่ะ“ขะ ขออะไร” ผมไม่กล้ามองหน้ามันด้วยซ้ำตอนนี้“ขอบลูชิมหน่อยนะ” พอจบประโยคไอบลูมันก็เริ่มทำการชิมผมแบบที่มันบอกทันที มันโน้มหน้าลงมาหอมแก้มผมแล้วงับเบาๆ จากนั้นก็เลื่อนลงมาซุกลงที่ซอกคอแล้วดูดดุนจนผมรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา“อะ อ๊ะะ บะ บลู” ผมพยายามเค้นเสียงออกมาเรียกชื่อมัน แต่เหมือนว่าเสียงที่เล็ดลอดออกมามันจะออกไปทางกระเส่าเสียมากกว่า “อืมมม“ มันครางตอบในลำคอจากนั้นก็เลื่อนต้วต่ำลงไปอีกแล้วปากของมันก็ไปหยุดอยู่ตรงที่ปลายยอดอกของผม ผมเห็นมันมองยอดอกสีหวานของผมด้วยแววตาหิวกระหายพร้อมกับแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ผมหลับตาปี๋เตรียมรับสัมผัสจากมันถึงใจอยากจะขัดขืนขนาดไหนแต่ตอนนี้ร่างกายของผมตอบสนองจากทุกสัมผัสของมันแถมความต้องการที่พุ่งสูงขึ้นทำให้ผมไม่สามารถหยุดการกระทำของเราทั้งสองตอนนี้ได้“อ๊ะ ตะ ตรงนั้น” ไม่ทันที่ผมจะได้คิดอะไรไอบลูก็แตะปลายลิ้นของมันลงที่ยอดอกของผม ความเสียวแล่นขึ้นสู่สมองทันทีมันตวัดลิ้นโลมเลียที่ยอดอกของผมเหมือนได้ชิมของอร่อย ผมบิดเร้าไปมาด้วยค
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-10
Chapter: รวมหัวกันMon part โรงเรียน xxผมมาเรียนด้วยสภาพที่ไม่ได้นอนเกือบทั้งคืน คำพูดของไอบลูมันวนเวียนอยู่ไหนหัวผมถึงขนาดทำยังไงก็ไม่ออกไปจากหัวผมสักที จีบอยู่ จีบอยู่ จีบผมอยู่งั้นหรอ“ม่อน ม่อน ไอม่อน!”“หะ ห้ะ ไม่ได้จีบ” ผมสะดุ้งตกใจที่ไอเพลงมันตะโกนเรียกผม“จีบ จีบอะไรใครจีบใครแล้วมึงเหม่ออะไรเนี่ย” มันถามผมแบบงงๆ“ห้ะ อะ เอ่อ กูบอกว่าอยากกินขนมจีบ” ผมเนียนแถออกไป เชี่ยย ผมหลุดพูดออกอะไรออกไปวะ แม่ง ไอเหี้ยบลูคนเดียวเลยทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผมตวัดสายตามองไปทางมันก็เห็นมันนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว หมั่นไส้ชิบ“มึงได้นอนบ้างป่ะเนี่ยตาโบ๋แล้วนะ” ไอฝ้ายถามแล้วชี้มาที่ตาของผม“กูนอนกลางวันเยอะอ่ะ เมื่อคืนเลยนอนไม่หลับ” ผมโกหกออกไปอีก“หึ” ไอบลูมันแอบหัวเราะแล้วไอเพลงมันก็มองผมกับไอบลูด้วยสายตาแปลกๆ“พวกมึงไปเรียนกัน กูอยากดีดกีตาร์ละ” ไอพองพูดขึ้น อ๋อ วันนี้มีเรียนดนตรีซึ่งอาจารย์บอกว่าตะให้ออกไปเล่นดนตรีกับร้องเพลงหน้าห้องเพื่อเก็บคะแนน กลุ่มผมส่วนมากก็จะดีดกีตาร์กัน ผมไม่ได้เตรียมตัวมาเลยคงต้องขอเล่นอาทิตย์หน้าแทนห้องดนตรี“วันนี้มีเก็บคะแนนนะจำได้ใช่ไหม” อาจารย์พูดขึ้นมาทันทีที่ทุกคนมาครบ“จำได้ครับ/จำไ
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-10
Chapter: จีบอยู่รู้ตัวไหมMon part นี่ ผม ทำ อะ ไร ลง ไป!!! “อ๊ากกก” ผมวิ่งกลับมายังห้องของตัวเองแล้วกระโดดขึ้นเตียงคลุมโปงแล้วดิ้นไปมา ผมต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ นี่ผม..ไปบอกให้มันเลิกคุยกับน้องส้มงั้นหรอ แม่ง แล้วมันก็พึ่งจะมาบอกผมว่าน้องส้มเป็นญาติมัน แบบนี้มันจงใจแกล้งผมชัดๆมันปล่อยให้ผมเข้าใจผิดมาเป็นอาทิตย์ แถมมันยังบอกให้ผมเลิกคุยกับน้องมิ้นอีก เห้ออ ผมก็ไม่ได้อะไรกับน้องมิ้นหรอกครับจริงๆก็รู้ตัวมาสักพักแล้วว่าคิดกับน้องมิ้นแค่พี่น้องแต่ก็รู้สึกผิดอยู่ที่ดันไปให้ความหวังน้อง ผมจะโดนน้องด่ามั้ยเนี่ยหลังจากที่ผมโวยวายกับตัวเองไปได้สักพักเสียงแจ้งเตือนจากไลน์ก็ดังขึ้น My friend M : พวกมึงพรุ่งนี้ไปดูหนังกันป่ะBass : ไปๆ กูขี้เกียจอยู่บ้านPong : กูไม่ว่างว่ะMike : กูไปๆPleng : กูกับฝ้ายไม่ไปอ่ะBlue : กูกับไอม่อนไป M : เออๆ เจอกัน 10.00 น. ที่ห้าง xxเดี๋ยวววว ใครบอกมันว่าผมจะไปด้วยวะ ผมยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้ามันนะMon : กูยังไม่ได้บอกเลยว่ากูจะไปBlue : ก็กูนี่ไงบอกให้มึงไปMon : ไม่เอาไม่ไปกูจะนอนนนนน Blue : ถ้าพรุ้งนี้เก้าโมงกูไม่เห็นมึงกูจะไปอุ้มมึงลงมาจากห้อง-อ่านแล้ว-
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-01-10