เบื้องลึกเบื้องหลัง 3

“โอ๊ย! อย่ามาทำใสซื่อ แกท้องกับใคร ไอ้เลขาฯ เวรนั่นใช่ไหม” แม่พูดแล้วใช้นิ้วจิ้มหน้าผากแรง ๆ “มันเป็นแค่เลขาฯ เป็นขี้ข้า อย่าเอาเลือดต่ำ ๆ อย่างมันมาแปดเปื้อนครอบครัวเรา”

“แม่! แม่จะให้หนูทำแท้งเหรอ”

“แล้วจะเก็บไว้ทำไม ไอ้พ่อเด็กมันคงไม่เอาหรอก มันมีคลิปไว้ขู่แบล็กเมล์อยู่แล้วนี่”

ญาดาหน้าซีดลงทันที และมันเป็นความจริง ผู้ชายคนนั้นทำไปเพราะต้องการแก้แค้นที่เธอไปทำลายเจ้านายของเขา เขายิ่งไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะเธอเองที่หวังใช้ยาปลุกเซ็กซ์เพื่อจับภาวัต แต่กลับเป็นเธอที่รับกรรมนั้นเอง

แต่เด็กคนนี้ไม่ผิด เธอทำใจยุติการตั้งครรภ์ไม่ได้

“หนูจะเก็บเด็กไว้”

“เป็นบ้าไปแล้วเหรอ พูดอะไรออกมา แกจะเลี้ยงลูกไม่มีพ่อได้ยังไง”

“หนูจะเลี้ยงลูกของหนูเอง”

“ดี! ถ้าอย่างนั้นก็ไสหัวออกจากบ้านไป อย่ามาอยู่ให้เป็นเสนียดบ้านนี้อีก”

นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกพ่อแม่ไล่ออกจากบ้าน แต่เป็นครั้งที่เธอตัดสินใจก้าวออกมาอย่างไร้ความลังเล วันที่ออกจากบ้าน เธอไม่มีเงิน รถยนต์ที่มีหลายคันพ่อแม่ก็ไม่ให้ เธอเก็บเฉพาะเสื้อผ้าและเอกสารจำเป็นไม่กี่ชิ้นใส่กระเป๋าออกจากบ้าน วันที่เธอเคว้งคว้างยกมือขึ้นลูบหน้าท้องเบาๆ แล้วตัดสินใจโทรหาเก๋ไก๋ซึ่งเป็นสาวประเภทสอง เก๋ไก๋เป็นรุ่นพี่ที่เคยเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันซึ่งตอนนั้นยังไม่ได้แปลงเพศ ตอนนั้นฐานะครอบครัวของเธอเรียกได้ว่าร่ำรวย เธอเคยช่วยเหลือการเงินกับเก๋ไก๋ หลังจากนั้นก็ติดต่อกันเรื่อยมาแม้จะเรียนจบแยกย้ายไปใช้ชีวิตของตัวเอง แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่เสมอ ไม่ค่อยมีใครรู้ว่าเธอกับเก๋ไก๋สนิทกัน

ในวันที่เธอลำบาก เก๋ไก๋ขับรถมารับและชวนไปพักอยู่ด้วยซึ่งเป็นช่วงที่เก๋ไก๋เพิ่งเลิกกับแฟนหนุ่ม การมีญาดามาอยู่ด้วยก็ทำให้ไม่เศร้าเกินไป

‘ถ้าตัดสินใจเก็บเด็กไว้ก็ต้องวางแผนหาเงินหางานทำ’ เก๋ไก๋พูดขึ้น

‘ก็คิดอยู่ค่ะ ญาดาชอบทำขนมคิดว่าจะทำขนมขาย’

‘ก็ดีนะ ขายของกิน อืม ถ้าไม่รังเกียจก็อยู่ด้วยกันนี่แหละ บ้านสองชั้น เธออยู่ชั้นล่างก็ได้ ถ้าท้องโตจะเดินเหินลำบาก พี่จะอยู่ชั้นบนเอง ถ้าไงจะเอาบ้านเป็นร้านขายขนมก็ได้ แต่ญาดาจะไหวเหรอ’

‘ก็ต้องลองดูค่ะ มาถึงขั้นนี้แล้ว’

‘ก็ดีแล้วล่ะ บางคนเจ้ากรรมนายเวรก็มาในรูปแบบพ่อกับแม่’

ญาดาพยักหน้ารับ เธอก็คิดแบบนั้น เธอตัดขาดจากที่บ้าน เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ เธอเอาเครื่องประดับที่แอบหยิบออกมาจากบ้านไปขาย ลงทุนทำขนมแล้วไปขายที่ตลาดในหมู่บ้าน และยังทำส่งตามออเดอร์ เพราะความอร่อยและใช้ของมีคุณภาพทำให้ลูกค้าติดใจ ญาดาจึงพอเลี้ยงตัวเองได้ เก็บเงินเพื่อคลอดลูก โดยมีเก๋ไก๋อยู่ข้าง ๆ เสมอ แม้เธอจะไม่ติดต่อกับคนที่บ้านแต่ก็รับรู้เรื่องราวของพวกเขาเสมอ ดูเหมือนครอบครัวจะพ้นวิกฤตเพราะพี่ชายคนโตแต่งงานกับหม้ายสาวที่อายุมากกว่าถึงสิบปี เธอได้ยินว่าพวกเขาบอกว่าเธอไปอยู่เมืองนอก ญาดาได้แต่หัวเราะอย่างขมขื่น แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เธอยิ้มและมีความสุขก็คือลูกชายตัวน้อยที่แสนน่ารัก

“น้องภีม ถึงบ้านแล้วครับ”

หญิงสาวพูดหลังจอดรถเรียบร้อยแล้ว เธออุ้มลูกชายที่งัวเงียลืมตาแล้วหลับต่อ ญาดาอุ้มลูกชายมาที่เตียงแล้วผลัดเปลี่ยนชุดนอนให้ใหม่ ถ้าไม่จำเป็นเธอก็ไม่อยากทำให้ลูกอดนอนแบบนี้ แต่เธอไปทวงเงินขจรเดช เพื่อนของเก๋ไก๋ที่ยืมเงินเธอไปแล้วผลัดมาหลายครั้งแล้ว ถ้าไม่มาตามถึงที่นี่ก็เห็นทีจะชวดเงินหมื่นที่ให้ยืมไป

“เอ๊ะ! นี่อะไร” ญาดาตบ ๆ ที่เสื้อของลูกชาย รู้สึกแปลก ๆ จึงเปิดกระเป๋าเสื้อออกดูพบแบงค์พันถึงห้าใบ นี่มันอะไรกัน ใครเอาเงินใส่กระเป๋าเสื้อลูกชายของเธอ