พ่อของลูก 1

“ชุดของว่างมาส่งแล้ว ขอลงไปรับของก่อนนะคะ” ผู้ช่วยเลขาฯ เอ่ยขออนุญาตกับกรณ์กิตติที่กำลังก้มอ่านรายละเอียดการประชุมบนหน้าจอไอแพด ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วเลิกคิ้วประหลาดใจ

“ทำไมต้องไปรับของเอง ปกติทางโรงแรมมีพนักงานเอาขึ้นมาส่งไม่ใช่เหรอ”

“คือ...น้ำหวานเปลี่ยนร้านค่ะ เป็นร้านเล็ก ๆ ทำขนมแบบโฮมเมดแต่อร่อยมากเลยค่ะ” ผู้ช่วยเลขาฯ รีบตอบ “ตอนที่ประชุมเล็กก็สั่งร้านนี้ค่ะ คุณกรณ์กับท่านประธานก็เคยกินยังบอกว่าอร่อยดีไม่หวานมาก”

“ช่างเถอะ” เขาโบกมือไป เขาไม่ใช่คนชอบกินขนมของหวาน กินไปก็รู้แค่ว่าหวานกับไม่หวานแต่อร่อยหรือไม่อร่อยนั้นเขาแทบแยกไม่ออก ชีวิตตอนเด็กยากจนไม่เคยได้กินขนมดี ๆ เลยด้วยซ้ำ

น้ำหวาน ผู้ช่วยเลขาฯ เห็นว่ากรณ์กิตติไม่ว่าอะไรก็รีบกวักมือเรียกน้องนักศึกษาฝึกงานไปช่วยถือขนม เธอเองก็เพิ่งรู้จักแม่ค้าร้านนี้ได้ไม่นาน แต่พอรู้ว่าแม่ค้าเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวก็อยากอุดหนุนช่วยเหลือเท่าที่พอช่วยได้ นั่นก็คือการสั่งซื้อชุดขนมของว่างจากร้าน ‘อุ่นรักเบเกอรี่’

รถญี่ปุ่นคันเล็กของญาดาจอดอยู่หน้าประตูเข้าอาคารใหญ่โตหรูหรา เธอรับออเดอร์จากลูกค้าที่ชื่อน้ำหวานหล