เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 948
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 949
ชาร์ลีอาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้มาสิบปี ตั้งแต่เขาอายุได้แปดขวบจนถึงอายุสิบแปดปี ดังนั้นเขาจึงมีความรักต่อสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างมากก่อนหน้านี้ เขาไม่มีหน้ากลับมาเพราะยังยากจนอยู่ตอนนี้เขามีเงินอยู่บ้างแล้ว เขารู้สึกว่าเป็นการดีที่จะเข้าไปดูว่ามีอะไรอีกที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าต้องการ ด้วยวิธีนี้เขาจะสามารถช่วยพวกเขาแก้ปัญหานี้ได้เมื่อถึงเวลาชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น เราเข้าไปข้างในและดูรอบ ๆ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากันเถอะ”สเตฟานีมีความสุขเหลือเกิน เธอรีบคว้าแขนของชาร์ลีก่อนจะลากเขาเข้าไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าชาร์ลีทำได้เพียงปล่อยให้เธอลากเขาไปรอบ ๆ ในขณะที่เขาจับมือแคลร์ภรรยาของเขาแคลร์รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย แต่เธออนุญาตให้ชาร์ลีจับมือเธอต่อไปในขณะที่เขาพาเธอเข้าไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าสถานสงเคราะห์โอลรัส ฮิลล์ถูกสร้างขึ้นในศตวรรษที่ผ่านมาและมีประวัติอันยาวนาน อาคารที่นี่ทั้งหมดเป็นอาคารก่ออิฐที่ค่อนข้างเตี้ยและอาคารแต่ละหลังมีอายุกว่าหลายสิบปีแล้วชาร์ลีตระหนักได้ว่าสถานที่นี้ยังคงเหมือนเดิมกับตอนที่เขายังคงอาศัยอยู่ที่นี
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 950
สเตฟานีพาชาร์ลีไปที่หอพักของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ชาร์ลีสามารถมองเห็นหอพักที่เขาเคยอาศัยอยู่ได้ในพริบตาหลังจากมองออกไปนอกหน้าต่าง ชาร์ลีเห็นเด็กหลายสิบคนขึ้นไปซึ่งมีอายุประมาณหนึ่งถึงสองปีเล่นภายใต้การนำของป้าคนหนึ่งในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเขาอดไม่ได้ที่จะถาม “สเตฟานี่ ทำไมตอนนี้มีเด็กมากมายที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเหรอ?”สเตฟานีตอบว่า “มีพ่อแม่ที่ขาดความรับผิดชอบหลายคนที่ส่งลูกมาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าโดยตรงหลังจากให้กำเนิดพวกเขา เด็กเหล่านี้บางคนถูกทอดทิ้งเพราะความพิการแต่กำเนิดหรือโรคภัยไข้เจ็บ บางคนมีชะตากรรมเดียวกับฉัน และพวกเขาถูกทอดทิ้งเพราะเป็นผู้หญิง”สเตฟานีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้หลังจากนั้นเธอพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ยังมีเด็กอีกหลายคนที่ถูกลักพาตัวโดยผู้ค้ามนุษย์ แต่ได้รับการช่วยเหลือจากตำรวจในเวลาต่อมา เด็กบางคนยังเด็กเกินไปและเป็นไปไม่ได้ที่ตำรวจจะค้นหาว่าใครคือพ่อแม่ของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงให้อยู่ภายใต้การดูแลอุปถัมภ์ของเราในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หลังจากเจอพ่อแม่แล้ว พวกเขาจะถูกส่งกลับไปยังครอบครัวของพวกเขา”เมื่อชาร์ลีเห็นว่าเด็กเหล่านี้บางคนมีควา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 951
เมื่อทั้งสามก้าวออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและกำลังจะมุ่งหน้าไปยังร้านอาหาร เสียงที่น่าประหลาดใจก็ดังขึ้น “ชาร์ลี สเตฟานี!”ทั้งสองหันกลับมา และเห็นคนหลายคนกำลังเดินเข้ามาทางพวกเขาคนเหล่านี้เป็นเพื่อนที่โตมากับเขาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามีหลายคนในกลุ่มนี้ที่ชาร์ลีไม่ได้เจอหน้าอีกเลยนับตั้งแต่เขาออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคนเดียวที่เขาติดต่อด้วยหลังจากออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคือฮาร์วีย์เพื่อนสนิทของเขาในช่วงปีแรก ๆ ของชาร์ลีในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาปิดกั้นตัวเองเป็นอย่างมากเพราะพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตอย่างกะทันหัน เขาจึงเก็บตัวและเขาจะไม่พูดอะไรกับคนอื่นแม้แต่คำเดียวในตลอดทั้งวันเขามักถูกเด็กคนอื่น ๆ ทิ้งให้โดดเดี่ยวเพราะบุคลิกของเขาชาร์ลียังคงจำได้ว่าฮาร์วีย์ซึ่งโตกว่าเขาเล็กน้อย จะยืนหยัดเพื่อเขา และเล่นกับเขาทุกครั้งที่เขาถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวตลอดหลายปีที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาทั้งสองได้เติบโตขึ้นมากฮาร์วีย์กับชาร์ลีอายุเท่ากัน แต่ฮาร์วีย์แก่กว่าชาร์ลีเพียงไม่กี่เดือนหลังจากออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว ทั้งสองก็เลือกที่จะไปที่ไซต์ก่อสร้าง และทำงานร่วมกัน ผ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 952
หลังจากที่เขาพูดเสร็จ เขาก็พูดต่อว่า “ว่าแต่นายไม่ได้อยู่ในแลงคาสเตอร์หรอกเหรอ? ทำไมนายถึงกลับมาที่โอลรัส ฮิลล์เร็วขนาดนี้?”ฮาร์วีย์ยิ้มก่อนจะพูดว่า “เป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ ที่บริษัทของฉันได้ให้ฉันเดินทางมาทำธุระที่โอลรัส ฮิลล์พอดี ฉันเพิ่งมาถึงที่นี่ในช่วงบ่ายของวันนี้เอง ทันทีที่ฉันลงจากรถ ฉันเห็นพวกนายทุกคนคุยกันในกลุ่มแชท นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันตัดสินใจมาที่นี่โดยเร็วที่สุด!”ชาร์ลีถามด้วยความสงสัย “นายไม่ได้ทำธุรกิจของนายเองเหรอ? ทำไมนายถึงกลับไปทำงานบริษัทอีกครั้ง?”ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะพูดว่า “ธุรกิจไม่ดีน่ะสิ ธุรกิจของใครจะสามารถไปได้ดีได้ล่ะในตอนนี้? เศรษฐกิจในช่วงสองปีที่ผ่านมาไม่ง่ายเลย และการทำธุรกิจก็ไม่ง่ายเอาซะเลยด้ยย”หลังจากที่เขาพูดจบ ฮาร์วีย์ก็มองไปที่แคลร์ก่อนจะยิ้ม และพูดว่า “ชาร์ลี นี่คือน้องสะใภ้ของฉันหรือเปล่า?”ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ใช่แล้ว นี่คือภรรยาของฉันเอง แคลร์”หลังจากที่เขาพูดเสร็จแล้ว เขาแนะนำให้ฮาร์วีย์ให้รู้จักกับแคลร์ “แคลร์ นี่คือฮาร์วีย์ เพื่อนรักของผมในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า”ฮาร์วีย์ยิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดว่า “ชาร์ลี นายนี่โชคดีม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 953
หน้าต่างของเมอร์เซเดส เบนซ์ลดลง ชาร์ลีมองดูชายที่อยู่หลังกระจก และจำเขาได้ในทันทีเขาคือแม็กซ์ ไวแอตต์ ชายผู้อยู่ในกลุ่มแชทของพวกเขาในวันนี้ชาร์ลีกับเขาเป็นแค่คนรู้จักธรรมดาเท่านั้นแม็กซ์แต่งตัวในชุดสูทที่ดูรัดเป็นพิเศษกับร่างอ้วนท้วมและรองเท้าหนังของเขา เขาได้จอดรถเมื่อเห็นพวกเขา แม็กซ์โผล่หัวออกไปทางหน้าต่างรถแล้วพูดว่า “โอ้ นี่พวก ขอโทษที่ให้รอ”ความเย่อหยิ่งและความโอหังผุดขึ้นในดวงตาของเขา เขากระแอมในลำคอและอธิบายด้วยน้ำเสียงโอ้อวดว่า “โอ้ พอดีรถติดน่ะ ฉันเลยมาสาย”มีคนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “ว้าว แม็กซ์ นี่รถนายเหรอ? ซื้อตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”แม็กซ์หัวเราะอย่างสะใจ “เพิ่งซื้อมาเมื่อสองวันก่อน”ชาร์ลีหรี่ตาอย่างนึกขึ้นได้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้ชายคนนี้กระตือรือร้นที่จะจัดงานเลี้ยง เขาแค่อยากอวดรถใหม่เอี่ยมให้เพื่อนสมัยเด็กของเขาได้เห็น!มีคนถามต่อว่า “เฮ้ แม็กซ์ รถคันนี้รุ่นอะไร? มันต้องแพงมากแน่ ๆ ”แม็กซ์หัวเราะอย่างมีชัยแต่ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนน้อมถ่อมตนว่า “เปล่า มันเป็นแค่ E300L เองแต่โดยรวมแล้วก็มีค่าใช้จ่ายประมาณครึ่งล้าน”"โว้ว!!"ทุกคนอุทานด้วยความตกใจ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 954
“นี่เธอเป็นเพื่อนของเราจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยหรือเปล่านะ?” แม็กซ์พึมพำกับตัวเองเขาเริ่มนึกย้อนไปถึงความทรงจำเก่า ๆ ของเขา พยายามนึกถึงเรื่องที่เกี่ยวข้องกับหญิงสาวสวยคนนี้เขายังคงสวมชุดสุภาพเรียบร้อยและมีรอยยิ้มแย้มแจ่มใสบนใบหน้าของเขา เขามองที่ชาร์ลี และพูดขึ้นว่า “เฮ้ นายคือชาร์ลีใช่ไหม? ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!"ชาร์ลียิ้มแล้วพูดว่า “บัตต์ ทรัมเป็ต?”บัตต์ ทรัมเป็ตเป็นฉายาของแม็กซ์ เมื่อสมัยที่พวกเขาอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาเป็นคนที่ตะกละตัวอ้วนที่ผายลมบ่อย ๆ และที่สำคัญกว่านั้น เขาผายลมทุกที่ที่เขาไป และเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาต้องการ เขาจะผายลมในชั้นเรียน ระหว่างเล่นเกม ระหว่างมื้ออาหารและขณะนอนหลับในตอนนั้น ทุกคนต่างเดือดร้อนเพราะตดของเขา เขาจึงได้ฉายาว่าบัตต์ ทรัมเป็ตใบหน้าของแม็กซ์เปลี่ยนเป็นสีเขียวเมื่อได้ยินชาร์ลีพูดถึงฉายาของเขา แต่ก่อนที่เขาจะพูดอะไร ชายหนุ่มข้างหลังเขาพูดขึ้นอย่างขุ่นเคืองว่า “นี่ ชาร์ลี ระวังลิ้นนายไว้นะ! นายกล้าดียังไงที่ทำให้ผู้จัดการไวแอตต์ของเราอับอายต่อหน้าทุกคน? แม็กซ์เป็นถึงผู้บริหารของบริษัทชั้นนำเชียวนะ! ให้ความเคารพด้วย!”ชาร์ลีชำเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 955
แม็กซ์เริ่มกระวนกระวายมากขึ้นเมื่อเห็นภรรยาคนสวยของชาร์ลี เขาจึงยิ้มเยาะเย้ยถากถางและพูดว่า “นี่ ชาร์ลี ฉันไม่ได้เจอนายมาตั้งหลายปีแล้ว นายดูเปลี่ยนไปมากเลยนะ นายดูดีขึ้นมากเลยล่ะ เหมือนพวกผู้ชายบริการและไอพวกขี้แพ้!จากนั้นเขาก็สแกนดูชาร์ลีตั้งแต่หัวจรดเท้า พลางส่ายหัวและพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “ถ้าฉันรู้ว่าการเป็นสามีที่ไม่ได้ทำอะไรมันง่ายแค่ไหน ฉันก็จะไม่ต้องไปเสียเวลาตั้งหลายปีเพื่อที่จะทำงานของฉัน ดูฉันสิ หลังจากทำงานหนักมาหลายปี สุขภาพก็แย่ แต่ในที่สุดฉันก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้บริหาร มันคงน่าละอายไม่น้อยที่จะเปรียบเทียบตัวเองกับราชาขี้แพ้อย่างแก!”แม็กซ์จงใจล้อชาลีด้วยท่าทีเหยียดหยาม เพราะเขาต้องการเพิ่มสถานะทางสังคมของเขารวมทั้งเลือกปฏิบัติต่อชาร์ลีเขาอดไม่ได้ที่จะมองดูสเตฟานีที่ยังสาวและน่าดึงดูดใจเนื่องจากเขาจีบแคลร์ไม่ได้ สเตฟานีที่เด็กกว่า เธอมีผิวอ่อนเยาว์และใบหน้าที่ไร้ที่ติของเธอจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอันดับที่สอง!เมื่อพวกเขาอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ทำไมเขาถึงไม่สังเกตว่าเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้สามารถกลายเป็นคนสวยได้! ไม่อย่างนั้นเขาคงจะจีบเธอไปนานแล้ว
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 956
แม็กซ์ยิ้มอย่างเขินอายและพูดว่า “โอ้ สเตฟานี่ อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันแค่ล้อเล่นกับชาร์ลีเท่านั้นเอง เธอก็รู้จักพวกเรานี่ เราก็เคยหยอกล้อกันบ่อยมากในสมัยก่อน จริง ๆ แล้วเราเป็นเพื่อนกัน!”สเตฟานีสูดลมหายใจและหันไปโดยไม่สนใจเขาในเวลาเดียวกันนี้ ผู้หญิงผมขาวและใบหน้าที่ใจดีก็เดินออกมาจากทางเข้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เธอถามขึ้นเมื่อเห็นพวกเขาว่า “เอ๊ะ ทำไมพวกเธอยังยืนอยู่ตรงนี้อีก? ฉันคิดว่าพวกเธอไปร้านอาหารแล้ว”ทุกคนรีบหันกลับมามองและประหลาดใจที่เห็นว่าเป็นคุณนายลูอิสที่กำลังพูดกับพวกเขาคุณนายลูอิสมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของเธอ เธอดีใจที่ได้เห็นพวกเขา เมื่อสายตาของเธอจับจ้องไปที่ชาร์ลี พวกเขาก็รู้สึกซาบซึ้งใจกันขึ้นมาในทันทีทุกคนมองไปที่คุณนายลูอิสด้วยสายตาที่จริงจังและตื่นเต้นด้วยความสามารถของเขา ชาร์ลีสามารถรู้ได้อย่างรวดเร็วว่าคุณนายลูอิสหายดีแล้ว และเธอก็สบายดีอีกด้วย!เขารู้สึกโล่งใจอย่างมากและถอนหายใจในเวลาเดียวกัน ถ้าเขาสามารถช่วยได้เร็วกว่านี้ คุณนายลูอิสก็คงไม่ต้องเข้ารับการผ่าตัดปลูกถ่ายไตด้วยซ้ำ! เพราะยาอายุวัฒนะก็เพียงพอแล้วที่จะรักษาเธอและทำให้เธออายุน้อยลงอีกสองสาม
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
