แชร์

บทที่ 165

ผู้แต่ง: ลอร์ด ลีฟ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
เมื่อแจ็คเห็นว่าชาร์ลียืนกรานจนถึงที่สุดเขาก็ทำได้เพียงเย้ยหยันขณะที่เขาสั่งซีค “ดูเหมือนว่าบางคนจะเบื่อหน่ายกับการมีชีวิตอยู่จริง ๆ ไม่ว่าจะยังไงฉันจะสอนให้เขารู้ที่ของตัวเอง ซีค ขอไม้จันทน์สามต้น กระถางธูปทองสีม่วง และกระบี่ไม้ท้อให้ฉันหน่อย ฉันจะแสดงให้เขาเห็นว่าปรมาจารย์ที่แท้จริงนั้นเป็นยังไง”

ซีคไม่กล้าที่จะยืดยาด เขารีบเตรียมสิ่งของทั้งหมดที่แจ็คขอ

แจ็ควางไม้จันทน์ลงในกระถางธูป ในเวลานี้ควันหนาจากธูปก็ฟุ้งกระจายในอากาศ

คุณเยลแมนยกกระบี่ไม้ท้อขึ้นก่อนที่เขาจะเริ่มท่องคาถา

ในตอนนี้เกรแฮมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขารู้สึกเวียนหัวขึ้นมาอย่างกับว่ามีคนยื่นแก้วให้เขาดื่มไปหลายช็อต

เขาอดทนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะโต้แย้ง “คุณเยลแมน มันจะอยู่ได้นานแค่ไหน…”

“ในตอนนี้พลังงาน 'หยิน' ในครอบครัวของคุณหนักมาก นั่นคือเหตุผลที่ต้องใช้เวลาสักพักกว่าคาถาของผมจะใช้งานได้ ช่วยอดทนต่อไปอีกสักครู่นะครับ”

ในเมื่อปรมาจารย์ได้กล่าวเช่นนี้ เกรแฮมจึงทำได้เพียงแค่กัดริมฝีในขณะที่เขาอดทนต่อความเจ็บปวดที่กำลังเผชิญอยู่

อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาอดทนกับมันมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเท่านั้น หลังจากนั้นไม่น
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 166

    ชาร์ลีตอบอย่างเย็นชาว่า “นั่นคือเส้นชีวิตของคุณ สาเหตุที่วิญญาณชั่วร้ายถูกเอาใจได้ง่าย ๆ ก็เพราะว่าแจ็คกำลังใช้ชีวิตของคุณเป็นการแลกเปลี่ยน! ภายในสามวันเส้นสีแดงนี้จะยาวไปจนถึงข้อศอกของคุณ! หลังจากนั้นคุณจะตายทันที แจ็คใช้คุณธรรมและความดีทั้งหมดที่คุณสะสมมาตลอดชีวิต เขาสละชีวิตของคุณเพื่อแลกกับชีวิตของสมาชิกครอบครัวควินตันที่เหลือ!”เกรแฮมตกใจมากเมื่อได้ยินคำพูดของชาร์ลี เขาตัวแข็งเพราะตกใจอย่างที่สุดอดัมก็ตื่นตระหนกเช่นกันในเวลานี้เมื่อเขามองไปที่ผู้คนรอบตัวพวกเขาปรมาจารย์ทุกคนที่อยู่ด้วยตอนนี้พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้ เกรแฮมจะมีชีวิตอยู่ไม่เกินสามวันอดัมคุกเข่าลงบนพื้นก่อนที่เขาจะขอร้องแจ็ค “คุณเยลแมน! ได้โปรดช่วยชีวิตคุณอาของผมด้วย!”ในตอนนี้แจ็คจ้องที่อดัมด้วยสีหน้าหยิ่งผยองขณะที่เขาเยาะเย้ยและพูดว่า “ฉันใช้คาถาเพื่อเอาใจวิญญาณร้ายแล้ว นายจะคาดหวังให้ฉันเอาคืนได้ยังไง? ฉันใช้ชีวิตของคุณเกรแฮมเพื่อแลกกับความปลอดภัยของสมาชิกครอบครัวควินตันที่เหลือ! ตอนนี้นายควรจะขอบคุณฉันนะ”ออโรร่ากัดริมฝีปากและหน้าซีดทันที หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็คุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลี

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 167

    ภายในเวลาไม่ถึงห้านาทีอาหารสดทั้งหมดบนโต๊ะก็เน่าเสีย ยุงสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนก็เริ่มโผล่ออกมาจากเนื้อเน่ามีไก่ตัวหนึ่งที่ครอบครัวไวท์เลี้ยงไว้ตั้งแต่มันยังเป็นลูกเจี๊ยบในลานบ้านของตระกูลไวท์ยุงดำสองสามตัวบินไปที่ไก่ด้วยความเร็วมาก หลังจากนั้นไม่ถึงสิบวินาทีไก่ก็เริ่มกรีดร้องขณะที่มันกระพือปีกอย่างลนลาน หลังจากนั้นมันก็ร่วงลงสู่พื้นและเริ่มชักกระตุกจนกระทั่งมันร่วงลงมาตายภายในไม่กี่วินาทียุงสีดำขนาดใหญ่จำนวนมากก็เริ่มโผล่ออกมาจากขนของไก่ตัวผู้ที่ตายแล้วในเวลานี้ยุงสีดำจับกลุ่มกันอย่างหนาแน่นบนท้องฟ้าขณะที่พวกมันพุ่งเข้าหาฝูงคนราวกับพายุหมุนในลานบ้านเกิดความโกลาหลยุ่งเหยิงเนื่องจากผู้คนพยายามที่จะหลีกหนียุงสีดำอย่างสุดชีวิต เพราะยุงสีดำไม่เพียงแต่มีพิษร้ายแรงเท่านั้นแต่ยังสามารถเข้าสู่เนื้อคนผ่านทางบาดแผลบนผิวหนังได้อีกด้วยแม้ว่ายุงจะมีขนาดเล็กมากเนื่องจากมีขนาดเท่าเม็ดทรายเท่านั้น แต่การกัดของพวกมันก็เจ็บปวดมากคนที่ถูกยุงสีดำกัดจะเจ็บปวดมากและผิวหนังของพวกเขาจะเริ่มบวมทันทีในเวลานี้ปรมาจารย์ทุกคนในลานบ้านเริ่มใช้ทักษะอาคมทั้งหมดเพื่อกำจัดยุง บางคนถึงกับโยนเครื่องรางของขลัง

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 168

    "ไม่ ไม่ใช่! เขาไม่ใช่มนุษย์! เขาคือพระเจ้า!”“ไม่นะ อย่าให้สายฟ้าฟาดฉัน! ฉันจะคุกเข่าขอโทษคุณเวดทันที”"ช่วยฉันด้วย ฉันผิดไปแล้ว!"แขกสองสามคนคุกเข่าลงขณะที่พวกเขาเริ่มโค้งคำนับต่อหน้าชาร์ลีเกรแฮมตกใจจนตัวแข็งทื่ออย่างไรก็ตาม ฟ้าผ่าทำให้ยุงดำกลายเป็นเถ้าถ่านโดยไม่ทำร้ายใครเลยในตอนนี้แจ็คตกใจและหวาดกลัวอย่างมาก!เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าชาร์ลีจะมีพลังมหาศาลขนาดนี้!เขาเป็นเพียงมดเมื่อเทียบกับชาร์ลี!ถ้าเขาติดอยู่กับสายฟ้าที่ดุร้ายเขาจะตายในไม่กี่วินาทีแน่นอน!แจ็คเริ่มตื่นตระหนกในเวลานี้ ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้นก่อนที่จะตะเกียกตะกายเพื่อหนีออกจากลานบ้าน เขาต้องการหนีออกจากโอลรัสฮิลล์และไม่กลับมาที่นี่อีก! จะมีบุคคลที่น่าเคารพเช่นนี้ในโอลรัสฮิลล์ได้อย่างไร?“คุณพยายามหนีใช่ไหม?”ชาร์ลียิ้มขณะที่เขายื่นมือขึ้นไปบนฟ้าและพูดว่า “สายฟ้าฟาด!”ตู้ม!ในเวลานี้ฟ้าร้องดังกึกก้องและสายฟ้าฟาดลงบนเครื่องลายครามในมือของแจ็คและเขาก็ล้มลงกับพื้นทันทีแจ็คอาจรู้สึกเจ็บอย่างรุนแรงที่มือของเขา เขากลัวมากจนตัวสั่นและร้องขอชีวิต"คุณเวด… ปรมาจารย์…. โปรดไว้ชีวิตของผมด้วย”ชาร์ลีมองแจ็คด้วยสี

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 169

    ทุกคนต่างต่อสู้เพื่อชิงตำแหน่งผู้นำมาตลอดชีวิต แต่ตอนนี้ทุกคนต่างกระตือรือร้นที่จะให้ชาร์ลีเป็นผู้นำวงอภิปรัชญาทั้งหมดในโอลรัสฮิลล์ และแม้แต่อาณาเขตนิวตันก็ไม่มีแขกคนไหนคัดค้านเลยเนื่องจากพวกเขาทั้งหมดเชื่อมั่นในฝีมือของชาร์ลีพวกเขาไม่เคยเห็นใครเหมือนชาร์ลีที่สามารถสั่งให้ฟ้าร้องและฟ้าผ่าจากสวรรค์ได้ด้วยคำพูดเพียงคำเดียว!นี่คือขอบเขตของอภิปรัชญา ชาร์ลีมีพลังเหนือธรรมชาติเหนือจินตนาการของทุกคน!เมื่อพวกเขามองไปที่แจ็คซึ่งนอนอยู่บนพื้นหลังจากถูกฟ้าผ่าแผดเผาพวกเขาก็รู้ว่าพลังและความแข็งแกร่งของชาร์ลีนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการให้ชาร์ลีเป็นผู้นำของพวกเขาเพื่อที่เขาจะได้เป็นผู้นำและให้คำแนะนำแนวทางที่ดีที่สุดแก่พวกเขาชาร์ลีขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า “ผมไม่ได้เป็นสมาชิกของกลุ่มอภิปรัชญา ปกติผมก็ไม่ได้เรียนวิชาฮวงจุ้ย ผมยังไม่ค่อยสนใจเรื่องอภิปรัชญา ดังนั้นผมหวังว่าคุณจะยอมให้คุณฟินน์เป็นผู้นำและแนะนำพวกคุณในอนาคตแทน”ทุกคนอ้าปากกว้างด้วยความตกใจทันทีที่ชาร์ลีพูดชาร์ลีทำให้พวกเขาตกใจกันหมดด้วยฟ้าร้องและฟ้าผ่าก่อนหน้านี้ แต่ชาร์ลีก็บอกว่าเขาไม่สนใจเรื่องฮวงจุ้ยหรืออภิปรัช

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 170

    ซีคดีใจมาก เขาประสานมือเข้าหากันพร้อมกับขอบคุณชาร์ลี “ขอบคุณสำหรับความกรุณาของคุณนะครับ คุณเวด ผมจะไตร่ตรองตัวเองอย่างแน่นอน ผมสัญญาว่าสิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก!”"ได้ครับ" ชาร์ลีพยักหน้าด้วยความพึงพอใจหลังจากนั้นชาร์ลีก็มองไปที่เกรแฮมที่ยังคงตกตะลึงในเวลานี้ชาร์ลีถามเขาเบา ๆ “งั้นคุณเกรแฮมบอกผมหน่อย คุณคิดจริง ๆ หรือว่าผมโกหกคุณเพื่อโกงเงินของครอบครัวควินตัน?”ขาของเกรแฮมอ่อนลงทันทีและเขาคุกเข่าลงก่อนที่เขาจะพูดว่า “ผมไม่กล้า! ฉันไม่กล้าคิดแบบนั้นหรอกครับ! ผมสับสนอยู่ครู่หนึ่ง แต่ผมไม่เคยเสียความมั่นใจในตัวคุณเลย คุณเวด ตอนนี้ผมเชื่ออย่างสนิทใจแล้วว่าคุณคือปรมาจารย์ตัวจริงในแวดวงอภิปรัชญา! ยกโทษให้ผมด้วยครับคุณเวด!”หลังจากที่เขาพูดเกรแฮมก็จับคอเสื้อของอดัมก่อนที่เขาจะตะโกนว่า "ไอ้เด็กเวรนี่! คุกเข่าขอโทษคุณเวดซะ!”อดัมตัวสั่นด้วยความกลัว ทันทีที่เกรแฮมตะโกนใส่อดัมเขาก็คุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลีและพลางตัวสั่นขณะกำลังขอโทษ "คุณเวด โปรดยกโทษให้ผมด้วยนะครับ! ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะสงสัยคุณหรือสร้างปัญหาให้คุณ ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ …”เกรแฮมส่ายหัวก่อนจะตบอดัมสองสามทีจนแก้มของเขาเริ่มบวมอ

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 171

    ชาร์ลีออกจากคฤหาสน์ไวท์ในขณะที่ทุกคนยังคงจ้องมองเขาด้วยความเกรงขามจัสมินหยุดตัวเองไม่ได้ที่จะแอบมองชาร์ลีเป็นครั้งคราวขณะที่ส่งเขากลับบ้านในเวลานี้ ชาร์ลีกลายเป็นคนธรรมดาคนเดิมที่เขาเคยเป็น เขาไม่เหมือนชายผู้ทรงพลังและแข็งแกร่งเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไปจัสมินไม่สามารถหยุดตัวเองจากความรู้สึกสงสัยเล็กน้อยในเวลานี้ได้เมื่อชาร์ลีอยู่ในลานบ้านก่อนหน้านี้เขาเปล่งออร่าที่เหนือกว่าและลึกลับออกมาอย่างไรก็ตาม ชาร์ลีซึ่งนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับข้าง ๆ เธอดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไปจัสมินไม่รู้ว่านี่เป็นความตั้งใจหรือเป็นเพียงภาพลวงตาดังนั้นจัสมินจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ชาร์ลี… เมื่อกี้คุณเป็นคนเรียกฟ้าร้องฟ้าผ่าจริง ๆ เหรอคะ?”ชาร์ลีมองไปที่เธอก่อนที่เขาจะยิ้ม“ทำไมคุณไม่เดาดูล่ะครับ? คุณจะเชื่อผมไหมถ้าผมบอกคุณว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ”ในเวลานี้ภาพของชาร์ลีเรียกฟ้าร้องฟ้าผ่าก็สว่างวาบผ่านความคิดของจัสมินชาร์ลียืนอยู่อย่างมั่นใจในขณะที่เขาเรียกฟ้าร้องฟ้าผ่าผู้หญิงทุกคนจะตกหลุมรักเขาถ้าพวกเธอเห็นว่าเขาดูดีแค่ไหนในเวลานี้จัสมินรู้สึกได้ว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตา

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 172

    อย่างไรก็ตาม เป็นเพราะทัศนคติในปัจจุบันของเอเลนชาร์ลีจึงไม่ต้องการพูดอะไรเกี่ยวกับคฤหาสน์ที่เขากำลังจะได้รับขณะที่ชาร์ลีกำลังยุ่งอยู่ในครัวแคลร์ก็เดินไปหาเขาและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ชาร์ลี อย่าเก็บเอาคำพูดของแม่มาใส่ใจเลยนะคะ เธอเป็นคนไร้สาระ แม่เขาถือทิฐิและมีอุดมการณ์มากเกินไป”ชาร์ลีจงใจถาม “แม่คุณพูดว่าอะไรเหรอครับ? ผมไม่เห็นได้ยินอะไรเลย”“เอาล่ะ งั้นคุณก็แกล้งไม่เห็นไม่ได้ยินต่อไป มันจะแปลกมากถ้าคุณไม่ได้ยินอะไรเลยจริง ๆ” แคลร์ตอบพลางเอานิ้วจิ้มหน้าผากของชาร์ลีชาร์ลีใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในการจับมือของแคลร์แคลร์พลันหน้าแดงและมองไปรอบ ๆ ห้องครัวก่อนจะถอนมือกลับมาทันทีแต่ชาร์ลีนั้นไม่ยอมปล่อยมือเธอ เขาดึงมือเธอเข้ามาใกล้และมองมือเธอ เขายิ้มเมื่อเห็นว่าภรรยาสวมสร้อยข้อมือที่เขาทำให้เธอ เขาถามว่า “ข้อมือใช้ได้ผลไหม?”"ก็ได้ผลนะคะ" แคลร์พยักหน้า “ฉันคิดว่ามันได้ผลจริง ๆ ตั้งแต่ที่ฉันใส่ข้อมือนี่ร่างกายของฉันก็เบา ๆ และผ่อนคลายมากขึ้น วันนี้ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นมากเลยล่ะค่ะ ข้อมือนี้ทำมาจากอะไรเหรอคะ? ทำไมมันถึงได้ผล?"ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะพูดว่า “มันทำมาจากไข่มุก”ไข่มุก

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 173

    เช้าวันรุ่งขึ้นชาร์ลีนำกุญแจคฤหาสน์และบัตรผ่านทางที่ซีคมอบให้มาด้วย เขาขับรถไปที่สำนักงานขายธอมป์สันเฟิร์สกับภรรยาหลังจากขับรถไปได้ไม่นานพวกเขาก็มาถึงทางเข้าของสำนักงานขายธอมป์สันเฟิร์สช่วงนี้สำนักงานขายคนแน่นมาก ดูเหมือนว่าผู้อยู่อาศัยในโอลรัสฮิลล์ มีความสนใจในอสังหาริมทรัพย์ที่พัฒนาโดยบริษัทธอมป์สันเฟิร์ส ดีเวลลอปเม้นท์ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถซื้อได้ก็ตามเมื่อแคลร์เห็นผู้คนจำนวนมากเธอจึงดึงชาร์ลีออกไปพร้อมกับพูดว่า “ชาร์ลี วันนี้คนเยอะมากเลย ยังไงเราก็ซื้อที่นี่ไม่ได้ ทำไมเราไม่ไปที่อื่นแทนล่ะคะ?”ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะตอบว่า “ภรรยาที่รัก เราอยู่ที่นี่แล้วทำไมเราไม่ลองเข้าไปดูก่อนล่ะ? เราไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว ผมอยากจะลองดูอัสหาฯที่พัฒนาโดยบริษัทนี้จริง ๆ คุณพาผมไปหน่อยได้ไหม?”แคลร์ตอบกลับอย่างทำอะไรไม่ถูก “อืม ฉันเดาว่าในที่สุดก็ถึงเวลาที่เราจะได้ดูอสังหาฯที่พัฒนาโดยบริษัทธอมป์สันเฟิร์ส ดีเวลลอปเม้นท์แล้วสินะคะ”หลังจากเข้าไปในสำนักงานขายผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่หน้าโต๊ะขนาดใหญ่ พวกเขากำลังฟังผู้ให้คำแนะนำด้านอสังหาริมทรัพย์ในขณะที่เขาอธิบายสถานการณ์ความเป็นอยู่ทั่วไปใน

บทล่าสุด

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1600

    “โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1599

    เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1598

    "หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1597

    หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1596

    ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1595

    เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1594

    สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1593

    เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1592

    ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล

DMCA.com Protection Status