บทที่ 172

อย่างไรก็ตาม เป็นเพราะทัศนคติในปัจจุบันของเอเลนชาร์ลีจึงไม่ต้องการพูดอะไรเกี่ยวกับคฤหาสน์ที่เขากำลังจะได้รับ

ขณะที่ชาร์ลีกำลังยุ่งอยู่ในครัวแคลร์ก็เดินไปหาเขาและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ชาร์ลี อย่าเก็บเอาคำพูดของแม่มาใส่ใจเลยนะคะ เธอเป็นคนไร้สาระ แม่เขาถือทิฐิและมีอุดมการณ์มากเกินไป”

ชาร์ลีจงใจถาม “แม่คุณพูดว่าอะไรเหรอครับ? ผมไม่เห็นได้ยินอะไรเลย”

“เอาล่ะ งั้นคุณก็แกล้งไม่เห็นไม่ได้ยินต่อไป มันจะแปลกมากถ้าคุณไม่ได้ยินอะไรเลยจริง ๆ” แคลร์ตอบพลางเอานิ้วจิ้มหน้าผากของชาร์ลี

ชาร์ลีใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในการจับมือของแคลร์

แคลร์พลันหน้าแดงและมองไปรอบ ๆ ห้องครัวก่อนจะถอนมือกลับมาทันที

แต่ชาร์ลีนั้นไม่ยอมปล่อยมือเธอ เขาดึงมือเธอเข้ามาใกล้และมองมือเธอ เขายิ้มเมื่อเห็นว่าภรรยาสวมสร้อยข้อมือที่เขาทำให้เธอ เขาถามว่า “ข้อมือใช้ได้ผลไหม?”

"ก็ได้ผลนะคะ" แคลร์พยักหน้า “ฉันคิดว่ามันได้ผลจริง ๆ ตั้งแต่ที่ฉันใส่ข้อมือนี่ร่างกายของฉันก็เบา ๆ และผ่อนคลายมากขึ้น วันนี้ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นมากเลยล่ะค่ะ ข้อมือนี้ทำมาจากอะไรเหรอคะ? ทำไมมันถึงได้ผล?"

ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะพูดว่า “มันทำมาจากไข่มุก”

ไข่มุก