บทที่ 176

ในตอนนี้พนักงานขายเดินมาหาชาร์ลีก่อนที่เธอจะพูดว่า “คุณคะ ถ้าวันนี้คุณจะไม่ซื้อบ้านก็ช่วยรบกวนออกไปด้วยค่ะ อย่าทำอะไรกระทบต่อลูกค้าท่านอื่นที่มาซื้อบ้านของเราเลยนะคะ”

แคลร์ถอนหายใจก่อนจะดึงแขนเสื้อของชาร์ลีแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะค่ะ ชาร์ลี ไปดูที่อื่นแทนดีกว่า”

คนอื่น ๆ ก็เริ่มโห่ชาร์ลีในเวลานี้ “ถ้าคุณยากจนนักก็ช่วยกรุณาออกไปเถอะ ดีกว่าทำให้เป็นเรื่องอับอายนะ!”

ชาร์ลีนิ่งไม่ไหวติงก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พวกคุณรู้ไหมว่าทำไมพวกคุณทุกคนถึงไม่สามารถอยู่ในคฤหาสน์ที่นี่ได้? เป็นเพราะคุณตาต่ำและไม่มีทางที่คุณจะสามารถอยู่ในคฤหาสน์นี่ได้ไปตลอดชีวิต!”

แฮโรลด์ยังคงดูถูกชาร์ลี “ฮ่าฮ่าฮ่า! ชาร์ลี นายยังจะโกหกอยู่อีกเหรอ? ที่นี่วันนี้มีใครไม่รวยกว่านายบ้างเหรอ?”

ชาร์ลีเลิกคิ้วก่อนจะพูดว่า “แฮโรลด์ นายพูดอยู่นั่นแหละว่าฉันซื้ออสังหาฯที่ธอมป์สัน เฟิร์สไม่ได้เลย แล้วนายจะทำยังไงล่ะ ถ้าฉันเป็นเจ้าของคฤหาสน์ที่นี่จริง ๆ ?”

แฮโรลด์หัวเราะ เขาชี้ไปที่ตึกสูงที่สูงที่สุดบนโต๊ะและพูดด้วยท่าทีหยิ่งผยองว่า “ถ้านายสามารถเป็นเจ้าของคฤหาสน์ที่นี่ ฉันแฮโรลด์คนนี้จะกระโดดลงมาจากด้านบนของตึกนี่เอง!"

หลายคนที่อย