บทที่ 182

“ชาร์ลี นี่… ตระกูลไวท์ให้คฤหาสน์หลังนี้กับนายจริง ๆ เหรอ?”

เมื่อสติกลับมาจาค็อบก็ถามชาร์ลีด้วยความประหลาดใจ

“ใช่ครับพ่อ” ชาร์ลีตอบอย่างยิ้ม ๆ

“นี่… นาย…” จาค็อบพูดตะกุกตะกัก เขารู้สึกราวกับว่าเขายังคงฝันอยู่

แคลร์รีบไปหาพ่อของเธอก่อนที่เธอจะพูดว่า “คุณพ่อ นั่งลงพักก่อนดีไหมคะ? ยังไงคุณไวท์ก็ได้อธิบายสถานการณ์ให้ทุกคนฟังแล้ว ทุกคนก็ควรรู้อย่างชัดเจนแล้วว่าคฤหาสน์นี้เป็นของชาร์ลีโดยชอบธรรมนะคะ”

แคลร์เน้นคำว่า ‘เป็นของชาร์ลีโดยชอบธรรม’ เป็นพิเศษเพราะเธอต้องการให้ญาติของเธอได้ยินดัง ๆ ชัด ๆ

ฮันนาห์เอามือแนบอกด้วยความไม่เชื่อและพึมพำ “ตระกูลไวท์ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ! ถ้าพวกเขาต้องการที่จะให้คฤหาสน์นี้กับคนอื่น ทำไมพวกเขาไม่ให้ฉันแทนล่ะ?”

ฮันนาห์ไม่ใช่คนเดียวที่ไม่เชื่อเพราะพวกเขาที่เหลือก็ตกใจมากเช่นกันในเวลานี้ ในความเป็นจริงแฮโรลด์ก็รู้สึกอิจฉาชาร์ลีมาก

เขาไม่สามารถซื้อคฤหาสน์หลังนี้ได้แม้ว่าเขาจะทำงานหนักเป็นสิบชั่วโคตร แต่ความโชคดีนี้ตกอยู่กับคนอย่างชาร์ลีได้อย่างไร?!

นี่เขามีโชคแบบไหนกัน?

ใบหน้าของคริสโตเฟอร์ยังคงซีด การที่ซีคไม่สนใจเขาก็ไม่สำคัญอีกต่อไป เขารู้สึกว่าคฤหาสน์ห