LOGINShare
บทที่ 184
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 185
ขณะที่คุณท่านวิลสันกำลังฝันว่าจะย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ที่ธอมป์สันเฟิร์ส จู่ ๆ คริสโตเฟอร์ก็ถูมือและถอนหายใจก่อนที่เขาจะพูดว่า "คุณแม่ครับ ผมวางแผนที่จะส่งคนไปเชิญตระกูลของลอรีนมาเป็นแขกของเรา หลังจากนั้นผมหวังว่าจะเสนอให้ตระกูลโธมัสขอให้ลอรีนและแฮโรลด์แต่งงานกัน คุณแม่คิดยังไงเกี่ยวกับคำแนะนำของผมครับ?”“ตระกูลโธมัส…” คุณท่านวิลสันถอนหายใจขณะที่เธอตอบ “ก่อนหน้านี้แฮโรลด์ทิ้งลอรีนไว้กลางทางแล้ววิ่งหนีไปคนเดียว! ฉันเชื่อว่าลอรีนไม่มีความประทับใจในตัวเขาอีกต่อไปแล้วล่ะ”ในเวลานี้คริสโตเฟอร์พูดว่า “ผมคิดว่าเรื่องแบบนั้นไม่เป็นอันตรายอะไรหรอกครับ ในเมื่อตระกูลของเราทั้งคู่เป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจกันผมเชื่อว่าตระกูลโธมัสจะให้ความสำคัญกับโอกาสในการพัฒนาในอนาคตมากขึ้นหากลูก ๆ ของเราจะแต่งงานกัน แม้ว่าตระกูลวิลสันจะไม่สามารถเทียบได้กับตระกูลโธมัส แต่เรามีเอ็มแกรนด์กรุ๊ปสนับสนุนเราอยู่ แล้วยังมีหลายสิ่งที่เราสามารถทำได้เพื่อเพิ่มความร่วมมือในอนาคตระหว่างตระกูลของเรา ดังนั้นผมคิดว่าตระกูลโธมัสจะเห็นด้วยกับข้อเสนอการแต่งงานนี้แน่นอนครับ”คุณท่านวิลสันครุ่นคิดสักครู่ก่อนที่เธอจะพยักหน้าและพูดว่า “
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 186
เมื่อจาค็อบเห็นว่าทุกคนกำลังรอครอบครัวของเขา เขาก็โค้งคำนับอย่างรวดเร็วพร้อมกับทักทายแม่และพี่ชายด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าคริสโตเฟอร์แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเขาและเพิกเฉยต่อเขาโดยไม่พูดอะไรเลยคุณท่านวิลสันพยักหน้าเบา ๆจาค็อบรีบถามว่า “คุณแม่ครับ ทำไมวันนี้คุณแม่ถึงขอให้เรามาที่นี่ล่ะครับ? มีอะไรหรือเปล่า?”“พอดีฉันอยากจะถามแกบางอย่าง แกเป็นเจ้าของคฤหาสน์ในธอมป์สัน เฟิร์สใช่ไหม?” คุณท่านวิลสันถามอย่างเย็นชาในเวลานี้จาค็อบรีบตอบว่า “ใช่ครับแม่ พอดีคุณไวท์ให้คฤหาสน์กับชาร์ลีเพราะเขาให้คำแนะนำเรื่องฮวงจุ้ยมาครับ”“คำแนะนำเรื่องฮวงจุ้ย?” แฮโรลด์ตะคอกก่อนที่เขาจะพูดว่า “ถ้าชาร์ลีได้คฤหาสน์จริง ๆ เพราะเขาแค่ให้คำแนะนำเรื่องฮวงจุ้ยกับใครบางคน งั้นทุกคนในตระกูลวิลสันก็ควรจะลาออกจากงาน และทำงานเป็นปรมาจารย์ด้านฮวงจุ้ยกันไปหมดแล้วแหละ!”ทุกคนในห้องนั่งเล่นส่งเสียง เฮอะ เมื่อได้ยินสิ่งนี้จาค็อบทำได้เพียงฝืนยิ้มเมื่อได้ยินญาติ ๆ เยาะเย้ยเขาในทางตรงกันข้ามคริสโตเฟอร์หัวเราะก่อนที่เขาจะพูดว่า “แม่ครับ ไม่ว่าชาร์ลีจะเป็นคนแบบไหนและไม่ว่าเขาจะทำอะไรเพื่อให้ได้มาซึ่งคฤหาสน์ คุณไวท์เองก็ได้โทรมาชี้แ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 187
จาค็อบผงะและรีบตอบว่า “คุณแม่ครับ ผมขอโทษนะครับ แต่ตระกูลไวท์ยกคฤหาสน์ให้ชาร์ลีไม่ใช่ให้ผมนะครับ”คุณท่านวิลสันเริ่มหมดความอดทนในเวลานี้ เธอซ่อนความตั้งใจของเธอไม่ได้อีกต่อไป เมื่อได้ยินเช่นนั้นเธอจึงพูดว่า “ชาร์ลีเป็นลูกเขยของตระกูลวิลสัน! ดังนั้นคฤหาสน์ที่ตระกูลไวท์มอบให้ชาร์ลีก็เป็นของตระกูลวิลสันด้วยเช่นกัน! ในฐานะหัวหน้าตระกูลวิลสัน แกไม่คิดว่าฉันมีสิทธิ์ที่จะอยู่ในคฤหาสน์นั้นหรือไง?”ในตอนนั้นชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยถ้อยคำของหญิงชรา เขาไม่ได้พูดอะไรก่อนหน้านี้เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าการมารวมตัวกันครั้งนี้คงไม่ใช่เรื่องดีอยู่แล้วที่แท้หญิงชราพยายามที่จะเอาคฤหาสน์ไปจากเขานี่เองเมื่อจาค็อบเข้าใจในที่สุดว่าแม่ของเขาต้องการอะไรจากเขา เขาก็เริ่มเหงื่อแตกและพูดตะกุกตะกักขณะมองไปที่ชาร์ลีด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความลำบากใจจู่ ๆ คริสโตเฟอร์ก็พูดอย่างมีชัย “นี่จาค็อบ แกเป็นพ่อตาของชาร์ลี ถ้าเขาไม่เชื่อฟังแม้แต่คำสั่งของแก มันจะไม่จองหองไปหน่อยเหรอ? อย่างนั้นแล้วก็มีสถานะอะไรกันแน่ล่ะ?”"ถูกต้อง!" คุณท่านวิลสันตอบขณะที่เธอพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโลภ เธออดไม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 188
ในเรื่องสถานะของเขาในฐานะลูกเขยของตระกูลวิลสัน คนพวกนี้ไม่เคยปฏิบัติกับเขาเหมือนคนในวิลสันเลยด้วยซ้ำพวกเขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับชาร์ลีเลยแม้แต่น้อยจาค็อบเป็นคนเดียวที่ทนกับทัศนคติของพวกเขา เพียงเพราะเขารักใคร่ และห่วงใยความสัมพันธ์ในครอบครัวเท่านั้นเองยิ่งไปกว่านั้นแคลร์ยังถูกรังแกตลอดมา ทั้งตระกูลวิลสันดูหมิ่นแคลร์มาตลอดเพราะเธอดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการให้กับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปดังนั้นตระกูลวิลสันจึงเหยียบย่ำครอบครัวของเขามาโดยตลอดพวกเขาถูกรังแกเสมอมา!ชาร์ลีมักจะหันไปทางอื่นเพื่อเห็นแก่ภรรยาของเขา เขาอดทนต่อการกลั่นแกล้งของพวกเขามานานแล้วแต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าคนพวกนี้จะไร้ยางอายขนาดนี้ แต่ชาร์ลีไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าพวกเขาจะพยายามแย่งคฤหาสน์ไปจากเขา!“ชาร์ลี นายกล้ามาพูดกับคุณย่าแบบนั้นได้ยังไง?” แฮโรลด์ตะโกนใส่ชาร์ลีด้วยความโกรธ “วันนี้ฉันต้องสอนบทเรียนให้นาย!”“นายคิดว่านั่นขึ้นอยู่กับนายงั้นเหรอ?” ชาร์ลีตะคอกก่อนที่เขาจะพูดอย่างดูถูก “แฮโรลด์ สำหรับฉันแล้วนะ นายไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากแมลงที่เทียบไม่ได้แม้แต่มด!”“หัดเกรงใจกันหน่อย!” ทันใดนั้นคุณท่านวิลสันก็ลุกขึ้นยืนและตะโกน “ชาร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 189
ในความเป็นจริงแล้ว คริสโตเฟอร์ได้วางแผนทุกอย่างไว้อย่างรอบคอบกับคุณท่านวิลสันเมื่อคืนที่ผ่านมายิ่งไปกว่านั้นเขาตั้งใจเชิญผู้อาวุโสที่เคารพนับถือทุกคนในตระกูลวิลสัน มาร่วมงานสังสรรค์ในตระกูลในวันนี้ในตอนแรกคริสโตเฟอร์คิดว่าจาค็อบจะส่งมอบบ้านโดยสมัครใจหากพวกเขาโดนบังคับให้จาค็อบทำอย่างนั้นเขายังวางแผนที่จะบังคับให้จาค็อบส่งคฤหาสน์โดยขู่ว่าเขาจะโดนอะไรบ้าง หากปฏิเสธที่จะทำเช่นนั้นเพราะจาค็อบเป็นคนไม่กล้ามาโดยตลอด เขามักจะตัวสั่นด้วยความกลัวทุกครั้งที่แม่ของเขาตำหนิเขา ดังนั้นคริสโตเฟอร์จึงมั่นใจว่าจาค็อบจะมอบคฤหาสน์ให้คุณท่านวิลสันอย่างแน่นอนหากเธอเรียกร้องให้เขาทำนอกจากนี้คริสโตเฟอร์ไม่ได้เคารพหรือให้เกียรติแคลร์เลย เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วดังนั้นเธอจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรทั้งสิ้นยิ่งไปกว่านั้นเธอยังแต่งงานกับเศษขยะ!สำหรับชาร์ลีเขาไม่สามารถใส่ใจเขาได้เขาเป็นเพียงลูกเขยของตระกูลวิลสันที่ไม่มีสถานะอะไรเลย เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดหรือคุยตอบโต้อะไรกับพวกเขาได้ด้วยซ้ำ!ถ้าเขาถูกขอให้ส่งมอบคฤหาสน์ให้เขาก็ต้องทำเช่นนั้น!อย่างไรก็ตาม คริสโตเฟอร์ไม่ได้คาดว่าจาค็อบจ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 190
ในเวลานี้ทุกคนในลานบ้านต่างก็ตกใจกระบองทำจากไม้เอล์มสีเหลืองที่แข็งที่สุดและมีความเหนียวมาก แม้แต่ชายร่างกำยำสองคนก็ยังพบว่ามันยากมากที่จะทำลายกระบองนี้แม้ว่าพวกเขาจะใช้พละกำลังทั้งหมดก็ตามอย่างไรก็ตามในมือของชาร์ลีกระบองดูเหมือนจะบอบบางราวกับเส้นก๋วยเตี๋ยว!หลังจากฝึกฝนทักษะการต่อสู้ ความแข็งแกร่งของชาร์ลีก็เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดดังนั้นบอดี้การ์ดเหล่านี้จึงไม่เป็นภัยคุกคามต่อเขาเลยจาค็อบถอนหายใจโล่งอกใหญ่เมื่อเห็นว่าชาร์ลีลงมือแล้วเขาไม่คาดคิดว่าลูกเขยของเขาจะมีความสามารถขนาดนี้! ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งสามจะสามารถออกจากคฤหาสน์ของตระกูลวิลสันได้อย่างปลอดภัยในวันนี้บอดี้การ์ดที่คฤหาสน์ของตระกูลวิลสันล้วนได้รับการว่าจ้างจากคริสโตเฟอร์และเขามั่นใจในทักษะของพวกบอดี้การ์ดเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เหล่าบอดี้การ์ดมีอาการลนเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าชาร์ลีแข็งแกร่งเพียงใดคริสโตเฟอร์กัดฟันก่อนพูดขึ้นว่า “ชาร์ลี! ฉันไม่คิดว่าแกจะมีทักษะการต่อสู้ แต่ให้ฉันดูหน่อยแล้วกันว่าแกจะจัดการกับผู้คนจำนวนมากในคราวเดียวได้ยังไง! ฉันอยากให้พวกนายทุกคนจัดการมันซะ!”"ใช่! จัดการมันพร้อมกันเลย! ถ้าพวกนาย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 191
“นี่พวกคุณจะยืนดูเฉย ๆ เพื่อดูแฮโรลด์ก่ออาชญากรรมงั้นเหรอ?!”เมื่อจาค็อบเห็นแฮโรลด์เหวี่ยงขวานใส่ชาร์ลีเขาก็อดไม่ได้ที่จะคำรามด้วยความโกรธอย่างไรก็ตาม ในเวลานี้คุณท่านวิลสันและคริสโตเฟอร์ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น พวกเขายังคงนั่งอยู่ในบ้านขณะที่ดูการต่อสู้ที่กำลังเกิดขึ้นที่ลานบ้านอย่างตาไม่กะพริบ!สมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลวิลสันก็ยังคงนิ่งเงียบราวกับว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเขาเลยยิ่งไปกว่านั้นในตอนนี้คุณท่านวิลสันสนใจแต่คฤหาสน์เท่านั้นเธอไม่สนใจอะไรอย่างอื่นทั้งสิ้น!บางครั้ง ยิ่งคนเราอายุมากเท่าไรก็ยิ่งโลภมากขึ้นเท่านั้น!แม้ในอดีต กษัตริย์จะต้องการสร้างวังที่ใหญ่กว่า ดีกว่า และหรูหรากว่าเพื่อเตรียมหลุมฝังศพที่ดีกว่าสำหรับตัวเองเมื่อเขาแก่ลงเรื่อย ๆดังนั้นคุณท่านวิลสันที่มีอายุมากขึ้น เธอก็ยิ่งหวังว่าเธอจะสามารถมีความสุขกับชีวิตที่เหลือได้ยิ่งขึ้นหญิงชราต้องการอาศัยอยู่ในบ้านที่ใหญ่และหรูหรากว่านี้ เธอต้องการที่จะตายและถูกฝังไว้ในที่ที่ดีกว่าเธอยังต้องการความรุ่งโรจน์ และความมั่งคั่งไม่รู้จบในชาติหน้า!ดังนั้นนี่คือเหตุผลว่าทำไมคนรุ่นเก่ามักต้องการเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 192
คุณท่านวิลสันโกรธมากเมื่อเห็นว่าชาร์ลีหักข้อมือของหลานชายต่อหน้าต่อตาเธอเธอโกรธมากจึงรีบวิ่งไปหาทันทีเพราะอยากจะตบหน้าชาร์ลีสักฉาดสองฉาดหนัก ๆ ทันทีที่เธอยกมือขึ้นกลางอากาศชาร์ลีก็หันกลับมาและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณย่าครับ! คุณกำลังรนหาที่ตายอยู่นะ!”เมื่อพูดอย่างนั้น ชาร์ลีก็ตบคุณท่านวิลสันไปที่ใบหน้าของเธอโดยไม่ลังเล หญิงชราตกใจมากจึงถอยหลังไปสองสามก้าวทันทีดวงตาของชาร์ลีเป็นน้ำแข็ง เขาปลดปล่อยออร่าสังหารออกมาจากร่างกาย แม้ว่าคุณท่านวิลสันจะโกรธมากแต่เธอก็ตัวสั่นเพราะเธอรู้สึกเจ็บมากจากการตบเธอเอามือปิดหน้าก่อนจะถอยหนีด้วยความตกใจหญิงชราถอยห่างและไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองชาร์ลีเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเคยเห็นเขาด้วยการแสดงออกที่น่ากลัวเช่นนี้ทุกคนในตระกูลวิลสันต่างก็ตกใจมาก!เกิดอะไรขึ้น?ไอ้เศษขยะนี่กล้าตบหน้าคุณท่านวิลสันอย่างนั้นเหรอ?แต่ใครจะกล้าแก้แค้นให้หญิงชราในเวลานี้กันล่ะ?ตอนนี้บอดี้การ์ดทุกคนที่ได้รับบาดเจ็บก็นอนกองอยู่บนพื้น บอดี้การ์ดที่เหลือไม่กี่คนที่ยังยืนอยู่ต่างก็เต็มไปด้วยความกลัวและไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าแม้ว่าหญิงชราอยากจะเอาชีวิตชาร์ลีแต่เธอก็ร
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
