คุณท่านวิลสันโกรธมากเมื่อเห็นว่าชาร์ลีหักข้อมือของหลานชายต่อหน้าต่อตาเธอเธอโกรธมากจึงรีบวิ่งไปหาทันทีเพราะอยากจะตบหน้าชาร์ลีสักฉาดสองฉาดหนัก ๆ ทันทีที่เธอยกมือขึ้นกลางอากาศชาร์ลีก็หันกลับมาและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณย่าครับ! คุณกำลังรนหาที่ตายอยู่นะ!”เมื่อพูดอย่างนั้น ชาร์ลีก็ตบคุณท่านวิลสันไปที่ใบหน้าของเธอโดยไม่ลังเล หญิงชราตกใจมากจึงถอยหลังไปสองสามก้าวทันทีดวงตาของชาร์ลีเป็นน้ำแข็ง เขาปลดปล่อยออร่าสังหารออกมาจากร่างกาย แม้ว่าคุณท่านวิลสันจะโกรธมากแต่เธอก็ตัวสั่นเพราะเธอรู้สึกเจ็บมากจากการตบเธอเอามือปิดหน้าก่อนจะถอยหนีด้วยความตกใจหญิงชราถอยห่างและไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองชาร์ลีเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเคยเห็นเขาด้วยการแสดงออกที่น่ากลัวเช่นนี้ทุกคนในตระกูลวิลสันต่างก็ตกใจมาก!เกิดอะไรขึ้น?ไอ้เศษขยะนี่กล้าตบหน้าคุณท่านวิลสันอย่างนั้นเหรอ?แต่ใครจะกล้าแก้แค้นให้หญิงชราในเวลานี้กันล่ะ?ตอนนี้บอดี้การ์ดทุกคนที่ได้รับบาดเจ็บก็นอนกองอยู่บนพื้น บอดี้การ์ดที่เหลือไม่กี่คนที่ยังยืนอยู่ต่างก็เต็มไปด้วยความกลัวและไม่กล้าที่จะก้าวไปข้างหน้าแม้ว่าหญิงชราอยากจะเอาชีวิตชาร์ลีแต่เธอก็ร
ขณะที่ชาร์ลีขับรถออกจากคฤหาสน์วิลสันไปไกลแล้ว จาค็อบกล่าวอย่างโกรธ ๆ ว่า “ถ้าฉันรู้ว่าแม่กับพี่ชายของฉันเลือดเย็นขนาดนี้ฉันคงไม่ช่วยพวกเขามากขนาดนั้นในอดีต!”ในเวลานี้แคลร์นั่งอยู่ข้างคนขับและเธอทำได้เพียงแค่ถอนหายใจ “ถ้าพวกเขายังทำแบบนี้ต่อไป อีกไม่นานวิลสันกรุ๊ปจะต้องพังพินาศแน่”จากนั้นเอเลนก็พูดอย่างขุ่นเคือง “ประเด็นคือความจริงที่ว่าเราช่วยพวกเขามามากแล้ว! ถ้าไม่ใช่เพราะเราพวกเขาคงไม่ได้เซ็นสัญญากับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปหรอกเหรอ? ตอนนี้ดูเหมือนว่าเราได้ช่วยพวกเขาไปโดยไม่มีเหตุผลเลย!”ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยว่า “แม่ครับ ถ้าพวกเขาทำแบบนี้ต่อไป พวกเขาจะไม่ลงเอยด้วยดีแน่”เหตุผลเดียวที่วิลสันกรุ๊ปสามารถดำรงอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้เป็นเพราะความร่วมมือกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ป อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่รู้ว่า เอ็มแกรนด์ กรุ๊ปนั้นเป็นของชาร์ลี!พวกเขาทำให้ชาร์ลีขุ่นเคืองขนาดนี้แล้ว พวกเขายังคิดจะหาเงินจากเอ็มแกรนด์กรุ๊ปอีกอย่างนั้นเหรอ?พวกเขากำลังฝันลม ๆ แล้ง ๆ เสียมากกว่า!แค่เขาโทรหาดอริสเพียงครั้งเดียวและตระกูลวิลสันก็จะถูกทำลายลงจนหมดสิ้นจาค็อบแตะเลือดที่แห้งบนหน้าผากแล้วพึมพำ “ใครจะคิดว่าตระกูลวิล
"ชาร์ลี ไอ้ขยะ! ตอนนี้พวกนายทุกคนถูกไล่ออกจากตระกูลวิลสันแล้ว คฤหาสน์นี้จะต้องตกเป็นของตระกูลวิลสัน วันนี้ฉันมารับคฤหาสน์นี่แทนตระกูลวิลสัน!”แคลร์กัดฟันและพูดว่า “พวกนายทำเกินไปแล้วนะ! นี่นายกำลังใช้กำลังเพื่อพยายามแย่งคฤหาสน์เพราะพวกนายไม่สามารถทำให้ชาร์ลียกมันให้พวกนายได้อย่างนั้นใช่ไหม?!”จาค็อบก็ตะโกนอย่างโกรธ ๆ ว่า “แฮโรลด์! คฤหาสน์นี้เป็นของลูกเขยของฉัน ไม่มีใครสามารถเอามันไปจากเขาได้!”แฮโรลด์ถ่มน้ำลายและเริ่มก่นด่า “เธอคิดว่าเธอเป็นใคร แคลร์? ตอนนี้เธอเป็นแค่คนที่ถูกตระกูลวิลสันเฉดหัวส่งและไม่ยอมรับ เธอคิดว่าเธอมีค่าพอที่จะคุยกับฉันงั้นเหรอ?”แฮโรลด์ยกชะแลงในมือขึ้นชี้ไปที่จาค็อบและพูดต่อไปว่า “แล้วตาแก่ คุณคิดว่าคุณยังคงเป็นอาของผมงั้นเหรอ? รีบออกไปจากคฤหาสน์นี้เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นผมจะหักขาของคุณ!”ชาร์ลีโกรธมากและเขาถามอย่างเย็นชาว่า “แบร์รี่อยู่ไหน?”แฮโรลด์ก้าวไปข้างหน้าและหัวเราะ "โอ้ แกหมายถึงตาแก่ที่คอยดูคฤหาสน์นี่ใช่ไหม? ฉันกำจัดเขาไปแล้ว จากนี้ไปเขาควรจะรู้ให้ชัดเจนว่าเจ้าของที่แท้จริงของคฤหาสน์นี้คือใคร”“แกทำแบร์รี่?” ชาร์ลีถามด้วยสีหน้าเย็นชาแม้ว่าแบร์รี
แฮโรลด์ตะลึงกับภาพตรงหน้า!เขารู้ว่าชาร์ลีเก่งในการต่อสู้ แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่าบอดี้การ์ดที่ถืออาวุธมีดจะไม่สามารถเอาชนะชาร์ลีได้แฮโรลด์เริ่มตัวสั่นเมื่อเห็นใบหน้าอาฆาตรของชาร์ลีพูดตามตรงเหตุผลเดียวที่แฮโรลด์อ้างสิทธิ์ในคฤหาสน์เป็นสมบัติของตระกูลวิลสัน เพราะหญิงชราได้ให้คำแนะนำแก่เขาและเนื่องจากเขาเป็นศัตรูกับชาร์ลีแฮโรลด์จึงเต็มใจที่จะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในการขับไล่และทำลายชาร์ลีอย่างไรก็ตาม เขาไม่คาดคิดว่าชาร์ลีจะเอาชนะบอดี้การ์ดทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนเลย!นี่ชาร์ลีเป็นมนุษย์จริง ๆ ใช่ไหม?ในเวลานี้ชาร์ลีได้เดินเข้าไปหาแฮโรลด์ด้วยสีหน้าเข่นฆ่าวันนี้เขาต้องสั่งสอนบทเรียนให้คนโง่คนนี้ แฮโรลด์จะได้เข้าใจในที่สุดว่าเขากำลังมีเรื่องอยู่กับใครแฮโรลด์ตัวสั่นด้วยความกลัวในขณะที่เห็นชาร์ลีย่างก้าวเข้ามามาหาตน เขาโพล่งออกไปอย่างรวดเร็วว่า “แกฆ่าฉันไม่ได้! ฉันเป็นหลานชายคนเดียวของตระกูลวิลสัน! ถ้าแกกล้าแตะเส้นผมของฉันแม้แต่เส้นเดียวตระกูลวิลสันจะทำให้แกเจอดีแน่!”ชาร์ลีมีสีหน้าเหี้ยมโหดและไม่แยแสขณะที่เขาเดินไปหาแฮโรลด์ทีละก้าว เมื่อเขายืนอ
แคลร์ตอบว่า “หนูจะไปมีแผนอะไรได้ล่ะคะ? หนูก็ต้องหางานอื่นสิ!”ชาร์ลีไม่ได้พูดอะไรอีกเมื่อได้ยินคำพูดของแคลร์ แต่เขาเพียงเดินไปที่ระเบียงในขณะที่เขาโทรหาซีคทันทีที่ซีครับโทรศัพท์ ชาร์ลีก็ถามเขาทันทีว่า “หลานชายของคุณ เจอรัลด์… เขาหมั้นกับเวนดี้หรือเปล่า?”"ใช่แล้วครับ" ซีคตอบอย่างรีบร้อนก่อนที่เขาจะถามว่า “ให้ผมช่วยอะไรให้คุณได้ไหมบ้างไหมคุณเวด?”ชาร์ลีตอบอย่างเย็นชาว่า “ผมได้ทำลายความสัมพันธ์ทั้งหมดกับตระกูลวิลสันแล้ว ถ้าตระกูลไวท์ตัดสินใจรับเจ้าสาวจากตระกูลวิลสันนั่นหมายความว่าคุณไม่ได้ให้หน้าผมเลย หากคุณยืนกรานที่จะทำแบบนั้นอย่าตำหนิว่าผมไม่สุภาพถ้ามีเรื่องขัดแย้งเกิดขึ้นในอนาคต”ทันทีที่ซีคได้ยินคำพูดของเขา เขาก็ตื่นตระหนกและโพล่งออกมาทันที “คุณเวด กรุณาอย่าเข้าใจผมผิด ตระกูลไวท์เสียใจกับการแต่งงานครั้งนี้มานานแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเป็นลูกเขยของตระกูลวิลสัน ผมก็จะไม่มีทางยอมให้คนในครอบครัวแต่งงานกับคนอย่างเวนดี้แน่นอน! ไม่ต้องกังวลนะครับคุณเวด ผมจะส่งคนไปที่บ้านของตระกูลวิลสันแล้วแจ้งเรื่องการยกเลิกการหมั้นทันที!”ชาร์ลีพยักหน้าด้วยความพึงพอใจก่อนที่เขาจะพูดว่า “ดีครับ ถ้าอย่
เกรแฮมยิ้มทันทีที่เห็นชาร์ลี "คุณเวด พอดีผมได้ยินมาว่าวันนี้คุณเจอสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด ผมก็เลยรวบรวมสมุนไพรและยาแล้วตัดสินใจที่จะเอามาให้คุณดูที่นี่น่ะครับ”หลังจากที่เขาพูดจบ บอดี้การ์ดเดินออกมาจากข้างหลังเกรแฮมก่อนที่เขาจะยื่นกล่องไม้สีแดงให้ชาร์ลีด้วยความเคารพเกรแฮมเปิดฝากล่องไม้ เขายิ้มและพูดว่า “คุณเวด ดูนี้สิครับ”ชาร์ลีเห็นว่าเกรแฮมนำกล่องไม้ที่เต็มไปด้วยโสมป่าที่มีอายุยาวนานและหนา เห็ดหลินจือแดงอมม่วงและสมุนไพรอื่น ๆ อีกสองสามอย่างที่หาไม่ได้จากร้านสมุนไพรทั่วไปแม้ว่าสมุนไพรเหล่านี้จะมีค่าและราคาแพงมาก แต่ก็ไม่มีพลังงานทางจิตวิญญาณมากนัก แต่สมุนไพรเหล่านี้ดีกว่าไม่มีอะไรเลยยิ่งไปกว่านั้นสมุนไพรเหล่านี้ก็มีประโยชน์เช่นกัน เนื่องจากชาร์ลีจำเป็นต้องเตรียมยาบางอย่างเพื่อกระตุ้นการไหลเวียนโลหิตของจาค็อบชาร์ลีพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “โอเค ส่งให้ผม”เกรแฮมรีบปิดกล่องก่อนส่งให้ชาร์ลี “ต้องขอบคุณคำแนะนำของคุณเวดนะครับ ตอนนี้ตระกูลควินตันกำลังไปได้ด้วยดี แล้วธุรกิจของเราก็ยังดีขึ้นมากในช่วงสองวันที่ผ่านมา ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณเลยนะครับ! ในอนาคตถ้าคุณต้องการยาหรือสมุนไพ
ยาสูตรลับได้รับการพัฒนาโดยแพทย์ชาวจีนชื่อดัง ซุนซือเหมี่ยวในสมัยราชวงศ์ถัง ผลงานของเขาได้รับการเผยแพร่อย่างกว้างขวางและเขาก็ได้เปิดตัวหนังสือซึ่งเป็รบันทึกที่มีประวัติของประสบการณ์ทางคลินิกและการปฏิบัติทางการแพทย์ทั้งหมดในราชวงศ์ที่ผ่านมา และสิ่งเหล่านี้ยังมีอยู่ในปัจจุบันด้วยมันมีคุณค่าทางการแพทย์มากกว่าเมื่อเทียบกับหนังสือทางการแพทย์อีกสองเล่ม อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันไม่ค่อยมีใครรู้เรื่องนี้ ดูเหมือนว่าจะสูญหายไปแล้ว ผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์หลายคนก็ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนด้วยซ้ำชาร์ลีรีบเตรียมยาน้ำผึ้งขนาดเท่าวอลนัทหกกล่องตามใบสั่งยาในคัมภีร์ทางการแพทย์ทันทีที่เขาเตรียมยาเสร็จจาค็อบและแคลร์ก็เพิ่งกลับมาถึงจาค็อบเจ็บปวดมากและรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเรื่อย ๆ เวลาที่เขาจะเดินและเคลื่อนไหวไปมาแคลร์เริ่มกังวลมากขึ้นและรีบถามว่า “คุณพ่อคะ ถ้านวดไม่ได้ผล เราควรไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลแทนดีไหม? พ่อคิดว่ายังไงคะ?"จาค็อบโบกมือและพูดว่า “โอ้ พ่อไม่อยากไปโรงพยาบาลอีกแล้ว มันลำบากมาก พ่อต้องตรวจเลือด ตรวจปัสสาวะ ตอนนี้พ่อไม่เป็นไรแล้ว พ่อแค่อยากจะนั่งพักสักหน่อย”แคลร์พาจาค็อบออกไปนวดเพ
ในเวลาเดียวกันนี้ ณ คฤหาสน์ของตระกูลวิลสันคุณท่านวิลสันและคริสโตเฟอร์กำลังรอให้แฮโรลด์แจ้งข่าวดีว่าเขาเาคฤหาสน์ธอมป์สันเฟิร์สมาได้สำเร็จอย่างไรก็ตามพวกเขาไม่คาดคิดว่าจะได้รับข่าวว่าแฮโรลด์ได้รับบาดเจ็บสาหัสและเขาถูกตำรวจจับกุม ขณะนี้ถูกควบคุมตัวในข้อหาทำลายทรัพย์สินส่วนตัวและก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้อื่นโดยเจตนา!สิ่งนี้ทำให้คุณท่านวิลสันโกรธมาก!คุณท่านวิลสันพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า “แคลร์และครอบครัวของมันต้องทำแบบนี้อีกแน่! นี่เป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้จริง ๆ !”คริสโตเฟอร์รู้สึกกังวลมากและเริ่มตื่นตระหนกเมื่อได้ยินว่าลูกชายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส เขารีบพูดขึ้นอย่างตกใจ “แม่ครับ! จาค็อบมันอวดดีเกินไปแล้ว! แม่ต้องเรียกร้องความยุติธรรมให้แฮโรลด์! หลังจากนั้นจาค็อบก็ควรต้องรับฟังทุกอย่างที่แม่พูดเสมอ ถ้าแม่บอกให้เขาหยุดสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ เขาจะฟังและทำตามคำสั่งของแม่อย่างแน่นอน”"แน่นอน!" คุณท่านวิลสันตะคอกก่อนที่เธอจะพูดว่า “แล้วถ้าครอบครัวนั้นจัดการเก็บคฤหาสน์ให้ตัวเองล่ะ? มันไม่ใช่แค่เปลือกเปล่า ๆ เหรอ? พวกมันไม่มีเงินหรืออำนาจในโอลรัสฮิลล์ พวกมันจะสู้กับเราได้ยังไง? ไม่ใช่แค
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล