เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 171
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 172
อย่างไรก็ตาม เป็นเพราะทัศนคติในปัจจุบันของเอเลนชาร์ลีจึงไม่ต้องการพูดอะไรเกี่ยวกับคฤหาสน์ที่เขากำลังจะได้รับขณะที่ชาร์ลีกำลังยุ่งอยู่ในครัวแคลร์ก็เดินไปหาเขาและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ชาร์ลี อย่าเก็บเอาคำพูดของแม่มาใส่ใจเลยนะคะ เธอเป็นคนไร้สาระ แม่เขาถือทิฐิและมีอุดมการณ์มากเกินไป”ชาร์ลีจงใจถาม “แม่คุณพูดว่าอะไรเหรอครับ? ผมไม่เห็นได้ยินอะไรเลย”“เอาล่ะ งั้นคุณก็แกล้งไม่เห็นไม่ได้ยินต่อไป มันจะแปลกมากถ้าคุณไม่ได้ยินอะไรเลยจริง ๆ” แคลร์ตอบพลางเอานิ้วจิ้มหน้าผากของชาร์ลีชาร์ลีใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในการจับมือของแคลร์แคลร์พลันหน้าแดงและมองไปรอบ ๆ ห้องครัวก่อนจะถอนมือกลับมาทันทีแต่ชาร์ลีนั้นไม่ยอมปล่อยมือเธอ เขาดึงมือเธอเข้ามาใกล้และมองมือเธอ เขายิ้มเมื่อเห็นว่าภรรยาสวมสร้อยข้อมือที่เขาทำให้เธอ เขาถามว่า “ข้อมือใช้ได้ผลไหม?”"ก็ได้ผลนะคะ" แคลร์พยักหน้า “ฉันคิดว่ามันได้ผลจริง ๆ ตั้งแต่ที่ฉันใส่ข้อมือนี่ร่างกายของฉันก็เบา ๆ และผ่อนคลายมากขึ้น วันนี้ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นมากเลยล่ะค่ะ ข้อมือนี้ทำมาจากอะไรเหรอคะ? ทำไมมันถึงได้ผล?"ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะพูดว่า “มันทำมาจากไข่มุก”ไข่มุก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 173
เช้าวันรุ่งขึ้นชาร์ลีนำกุญแจคฤหาสน์และบัตรผ่านทางที่ซีคมอบให้มาด้วย เขาขับรถไปที่สำนักงานขายธอมป์สันเฟิร์สกับภรรยาหลังจากขับรถไปได้ไม่นานพวกเขาก็มาถึงทางเข้าของสำนักงานขายธอมป์สันเฟิร์สช่วงนี้สำนักงานขายคนแน่นมาก ดูเหมือนว่าผู้อยู่อาศัยในโอลรัสฮิลล์ มีความสนใจในอสังหาริมทรัพย์ที่พัฒนาโดยบริษัทธอมป์สันเฟิร์ส ดีเวลลอปเม้นท์ แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถซื้อได้ก็ตามเมื่อแคลร์เห็นผู้คนจำนวนมากเธอจึงดึงชาร์ลีออกไปพร้อมกับพูดว่า “ชาร์ลี วันนี้คนเยอะมากเลย ยังไงเราก็ซื้อที่นี่ไม่ได้ ทำไมเราไม่ไปที่อื่นแทนล่ะคะ?”ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะตอบว่า “ภรรยาที่รัก เราอยู่ที่นี่แล้วทำไมเราไม่ลองเข้าไปดูก่อนล่ะ? เราไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว ผมอยากจะลองดูอัสหาฯที่พัฒนาโดยบริษัทนี้จริง ๆ คุณพาผมไปหน่อยได้ไหม?”แคลร์ตอบกลับอย่างทำอะไรไม่ถูก “อืม ฉันเดาว่าในที่สุดก็ถึงเวลาที่เราจะได้ดูอสังหาฯที่พัฒนาโดยบริษัทธอมป์สันเฟิร์ส ดีเวลลอปเม้นท์แล้วสินะคะ”หลังจากเข้าไปในสำนักงานขายผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่หน้าโต๊ะขนาดใหญ่ พวกเขากำลังฟังผู้ให้คำแนะนำด้านอสังหาริมทรัพย์ในขณะที่เขาอธิบายสถานการณ์ความเป็นอยู่ทั่วไปใน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 174
ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนที่เขาจะพูดว่า “ไม่ต้องกังวล สามีของคุณถูกรังแกมาหลายปีแล้ว ชินแล้วล่ะ!”"งั้นก็ได้ค่ะ…” แคลร์พยักหน้าในเวลานี้ผู้แนพนำด้านอสังหาฯยิ้มแย้มและบอกกับเวนดี้ว่า “คุณคะ มันเป็นเรื่องจริงและเป็นความรู้ทั่วไปที่บริษัทธอมป์สันเฟิร์ส ดีเวลลอปเม้นท์ มองว่าเจ้าของคฤหาสน์เป็นลูกค้าที่โดดเด่นที่สุดของเรามาโดยตลอด ดังนั้นสระว่ายน้ำส่วนตัว ยิมระดับไฮเอนด์ สปอร์ตคลับระดับไฮเอนด์ สนามกอล์ฟและร้านอาหารระดับมิชลินสตาร์จากอิตาลีจึงเปิดขึ้นเป็นพิเศษในพื้นที่คฤหาสน์เพื่อให้บริการแก่เจ้าของคฤหาสน์โดยเฉพาะ!”เวนดี้ตอบอย่างโกรธ ๆ “คุณหมายความว่ายังไง? แล้วเจ้าของคอนโดไม่ใช่มนุษย์เหรอ? เราเองก็ใช้เงินจำนวนมากเพื่อซื้ออสังหาริมทรัพย์ของคุณด้วยเช่นกัน! ทำไมเราถึงเพลิดเพลินกับสิ่งอำนวยความสะดวกพวกนี้ไม่ได้?”ผู้แนะนำด้านอสังหาฯตอบกลับได้เพียงว่า “ดิฉันต้องขอโทษด้วยค่ะ แต่เรามีคลับเฮาส์ในพื้นที่คอนโดมิเนียมสูงอยู่แล้ว หากคุณเลือกซื้อคอนโดมิเนียมสูงเสียดฟ้าของเรา คุณก็สามารถใช้คลับเฮาส์ที่นั่นได้เช่นกันนะคะ”เวนดี้ถามว่า “แล้วนั่นหมายความว่าฉันจะไม่สามารถใช้สิ่งอำนวยความสะดวกใดอะไรในพื้นท
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 175
เห็นได้ชัดว่าแฮโรลด์กำลังดูถูกชาร์ลียิ่งไปกว่านั้นเขายังเต็มไปด้วยความแค้นต่อแคลร์ที่ได้เป็นผู้อำนวยการบริษัทเมื่อแฮโรลด์เห็นว่าทั้งคู่มาดูบ้านธอมป์สันเฟิร์ส เขาจึงต้องการฉวยโอกาสเหน็บแนมและเยาะเย้ยพวกเขาชาร์ลียิ้มเยาะทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงเหน็บแนมของแฮโรลด์ที่มีต่อแคลร์ และตัวเขาเอง "อะไรนะ? ถ้าคนอย่างนายยังเข้ามาดูบ้านที่ธอมป์สัน เฟิร์สได้แล้วทำไมวันนี้เราถึงมาที่นี่ไม่ได้ล่ะ?”แฮโรลด์หัวเราะเยาะ “เหตุผลที่ครอบครัวของฉันและฉันสามารถมาที่นี่ได้ในวันนี้ก็เพราะว่าเราสามารถซื้อบ้านที่นี่ได้ไงล่ะ! แล้วนายล่ะ ซื้อบ้านที่นี่ได้งั้นเหรอ?”ชาร์ลียิ้มก่อนที่เขาจะตอบว่า “นายแน่ใจแค่ไหนว่าฉันจะไม่สามารถซื้อบ้านที่นี่ได้เลย?”แฮโรลด์ตะคอก “ถ้านายสามารถซื้อบ้านที่นี่ได้ ฉันก็คงเป็นผีไปแล้ว! นายรู้ไหมว่าบ้านที่นี่ราคาเท่าไหร่? ขนาดบ้านที่เล็กที่สุดในธอมป์สัน เฟิร์สก็ยังมีขนาดหนึ่งร้อยยี่สิบตารางเมตรและมีราคาอย่างน้อยร้อยล้านบาท! นายมีเงินร้อยล้านเหรอไง?”ชาร์ลีหัวเราะ “แล้วทำไมฉันต้องดูบ้านหลังเล็กที่สุดด้วยล่ะ? ถ้าฉันต้องการซื้อบ้าน ฉันต้องได้บ้านหลังใหญ่ที่สุดแน่นอน”“เฮอะ!” แฮโรลด์พูด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 176
ในตอนนี้พนักงานขายเดินมาหาชาร์ลีก่อนที่เธอจะพูดว่า “คุณคะ ถ้าวันนี้คุณจะไม่ซื้อบ้านก็ช่วยรบกวนออกไปด้วยค่ะ อย่าทำอะไรกระทบต่อลูกค้าท่านอื่นที่มาซื้อบ้านของเราเลยนะคะ”แคลร์ถอนหายใจก่อนจะดึงแขนเสื้อของชาร์ลีแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะค่ะ ชาร์ลี ไปดูที่อื่นแทนดีกว่า”คนอื่น ๆ ก็เริ่มโห่ชาร์ลีในเวลานี้ “ถ้าคุณยากจนนักก็ช่วยกรุณาออกไปเถอะ ดีกว่าทำให้เป็นเรื่องอับอายนะ!”ชาร์ลีนิ่งไม่ไหวติงก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พวกคุณรู้ไหมว่าทำไมพวกคุณทุกคนถึงไม่สามารถอยู่ในคฤหาสน์ที่นี่ได้? เป็นเพราะคุณตาต่ำและไม่มีทางที่คุณจะสามารถอยู่ในคฤหาสน์นี่ได้ไปตลอดชีวิต!”แฮโรลด์ยังคงดูถูกชาร์ลี “ฮ่าฮ่าฮ่า! ชาร์ลี นายยังจะโกหกอยู่อีกเหรอ? ที่นี่วันนี้มีใครไม่รวยกว่านายบ้างเหรอ?”ชาร์ลีเลิกคิ้วก่อนจะพูดว่า “แฮโรลด์ นายพูดอยู่นั่นแหละว่าฉันซื้ออสังหาฯที่ธอมป์สัน เฟิร์สไม่ได้เลย แล้วนายจะทำยังไงล่ะ ถ้าฉันเป็นเจ้าของคฤหาสน์ที่นี่จริง ๆ ?”แฮโรลด์หัวเราะ เขาชี้ไปที่ตึกสูงที่สูงที่สุดบนโต๊ะและพูดด้วยท่าทีหยิ่งผยองว่า “ถ้านายสามารถเป็นเจ้าของคฤหาสน์ที่นี่ ฉันแฮโรลด์คนนี้จะกระโดดลงมาจากด้านบนของตึกนี่เอง!"หลายคนที่อย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 177
พนักงานขายตื่นตระหนกเพราะกังวลว่าเธอจะตกงานเนื่องจากทำให้ชาร์ลีไม่พอใจ อย่างไรก็ตาม ชาร์ลีเพียงแค่โบกมือก่อนจะพูดอย่างนิ่ง ๆ “ไม่ต้องกังวล ก็แค่ปัญหาเล็กน้อย ผมจะไม่ถือสาเรื่องนี้กับคุณ”หลังจากนั้นชาร์ลีก็พูดต่อว่า “ยังไงก็ช่วยอธิบายให้พวกคนสายตาสั้นที่นี่ฟังหน่อยนะว่า คฤหาสน์ A05 คืออะไร”พนักงานขายรีบอธิบายว่า “คฤหาสน์ในธอมป์สันเฟิร์ส แบ่งออกเป็น 4 ประเภท ได้แก่ A B C และ D ประเภทที่มีน้อยที่สุดคือประเภท A ซึ่งมีพื้นที่ใหญ่ที่สุด คฤหาสน์ในประเภท A ประกอบด้วยสามชั้นรวมชั้นใต้ดิน นอกจากนี้ยังมีลิฟต์ส่วนตัวภายในคฤหาสน์ แต่ละหลังมีขนาดมากกว่าหนึ่งพันตารางเมตร นอกจากนี้ยังประกอบด้วยลานด้านหน้าและด้านหลัง ราคาของหนึ่งในคฤหาสน์เหล่านี้มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้านบาท นี่คือคฤหาสน์ที่แพงที่สุดในธอมป์สันเฟิร์สและอาจจะแพงที่สุดในโอลรัสฮิลล์ทั้งหมดด้วยซ้ำ!”ทุกคนอ้าปากค้างทันทีที่พนักงานขายอธิบายเสร็จชาร์ลีเป็นเจ้าของคฤหาสน์ที่มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งพันล้านเลยอย่างนั้นเหรอ? คนที่แต่งกายด้วยชุดลำลองเช่นนี้จะเป็นเจ้าของคฤหาสน์สุดหรูได้อย่างไรกัน?การแสดงออกของแฮโรลด์ดูตกใจมาก พ่อแม่และน้องสาว
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 178
นั่นคือเอเลน แม่ยายของชาร์ลี!บุคคลที่ติดตามเอเลนในเวลานี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจาค็อบสามีของเธอ!ชาร์ลีและแคลร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยตอนนี้ ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่?แคลร์รีบไปข้างหน้าก่อนที่เธอจะถามว่า “คุณแม่! คุณพ่อ! ทำไมถึงมาที่นี่คะ?"เอเลนตอบว่า “ก็ป้ากับลุงของลูกโทรมาบอกว่าอยากจะมาดูบ้านที่ธอมป์สันเฟิร์สเพราะพวกเขาตั้งใจจะซื้อบ้านที่นี่ พวกเขาชวนพ่อกับแม่ให้มาช่วยดูรอบ ๆ วันนี้น่ะสิ”ในความเป็นจริงเอเลนจ้องที่ชาร์ลีขณะที่เธอพูดประโยคนี้เพราะเธอรู้สึกรำคาญเล็กน้อยเวลาเห็นหน้าเขาเอเลนไม่อยากมาที่นี่ในวันนี้ เพราะเมื่อคืนเธอเพิ่งทะเลาะกับลูกสาวของเธอเพราะอยากย้ายออกจากบ้านโดยไม่คาดคิดเธอได้รับโทรศัพท์จากคริสโตเฟอร์ เขาขอให้เธอและสามีมาช่วยพิจารณาบ้านกับพวกเขาพวกเขาต้องการให้พ่อกับแม่ของแคลร์ช่วยอะไร? หรือว่าพวกเขาแค่อยากจะอวดว่าพวกเขากำลังจะซื้อบ้านที่ธอมป์สันเฟิร์ส?ตอนนี้เอเลนรู้สึกอึดอัดมาก แต่เธอไม่กล้าปฏิเสธคำเชิญของพี่ใหญ่ได้ ดังนั้นเธอจึงรีบมากับจาค็อบทันทีที่เธอรับสายนี่เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเสียใจกับชาร์ลีมาก ถ้าเธอมีลูกเขยที่มีความสามารถ เธอก็จะสามารถอยู่ในธอมป์ส
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 179
เมื่อคริสโตเฟอร์ได้ยินคำพูดของจาค็อบ เขาคิดว่าจาค็อบจงใจที่จะล้อเลียนเขา ดังนั้นเขาทำได้เพียงจ้องมองน้องชายในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยว “จาค็อบ พอได้แล้ว! ทำไมนายถึงพูดอะไรแบบนี้? ฉันรู้ว่านายกำลังจะย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ที่ธอมป์สันเฟิร์ส นี่นายพยายามจะอวดใช่ไหม?”จาค็อบตกใจมาก "ฮะ? ฉันเนี่ยนะ จะย้ายไปอยู่ในคฤหาสน์ที่ธอมป์สัน เฟิร์ส? นี่พี่กำลังพูดถึงอะไร?”ตอนนี้เอเลนก็สับสนมากเช่นกัน “พี่ชาย มีเรื่องผิดพลาดอะไรหรือเปล่าคะ? แน่ใจหรือว่าไม่มีความเข้าใจผิดในเรื่องนี้?”ในเวลานี้คริสโตเฟอร์ชี้นิ้วไปที่ชาร์ลีก่อนที่เขาจะพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ลูกเขยของนายเป็นเจ้าของคฤหาสน์ที่ใหญ่ที่สุดในธอมป์สันเฟิร์ส! พวกนายถามเขาดูสิ!”เอเลนและจาค็อบตกตะลึง หลังจากนั้นพวกเขาจ้องไปที่ชาร์ลีด้วยความประหลาดใจก่อนที่พวกเขาจะถามด้วยความไม่เชื่อว่า "ชาร์ลี ที่ลุงของนายพูดเป็นความจริงเหรอ? นายเป็นเจ้าของคฤหาสน์ที่ใหญ่ที่สุดในธอมป์สันเฟิร์สงั้นเหรอ? นี่เป็นเรื่องจริงไหม?”ชาร์ลีพยักหน้าก่อนที่เขาจะพูดว่า “ใช่แล้วครับ พอดีมีคนมอบคฤหาสน์หลังนี้ให้ผมเพื่อขอบคุณผมที่เคยช่วยเหลือเขา”“ใครให้คฤหาสน์
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
