ตอนนี้แมทธิวยังคงนอนอยู่ที่พื้นและใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโมโห เขาไม่สามารถควบคุมร่างกายหรือปฏิกิริยาตอบสนองของตัวเองได้ ตอนนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนกำลังจะตายแจ็คโบกมือให้แมทธิวหมดเรี่ยวแรงและทรุดลงกับพื้นทันที เขารู้สึกละอายใจอย่างยิ่งกับตัวเองในเวลานี้“อืม ตอนนี้คุณก็เชื่อแล้วใช่ไหมคุณกิบสัน?” ซีคถามพลางหัวเราะแมทธิวกัดฟันจนเลือดแทบไหลซึมออกมาจากเหงือกขณะที่เขาพึมพำอย่างขมขื่น “ดี คุณชนะ… คุณชนะ…”เมื่อแมทธิวก้มหัวลงในที่สุดขณะที่เขาพ่ายแพ้อย่างเต็มที่ทั้งลานก็เงียบเพราะไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีกต่อไปหลังจากนั้นแจ็คก็หันหน้าไปมองชาร์ลีก่อนที่เขาจะพูดว่า “แล้วนายที่เอาหอยอันมีค่าที่ฉันอยากจะซื้อในงานประมูลไปเมื่อวันก่อนน่ะ ในเมื่อนายได้เห็นทักษะและความสามารถทางเวทมนตร์ของฉันแล้วในวันนี้นายยังกล้าที่จะหยิ่งผยองขนาดนี้อีกไหม?”ชาร์ลียักไหล่ก่อนที่เขาจะพูดว่า “แค่สองจังหวะง่าย ๆ แล้วคุณคิดว่าจะแพ้ไม่ได้จริง ๆ เหรอ?”ในตอนนี้จัสมินรีบดึงชาร์ลีออกไปก่อนที่เธอจะพูดด้วยเสียงเบา “คุณเวด ตอนนี้อย่าไปต่อต้านเขาเลยค่ะ คุณเยลแมนมีทักษะและความสามารถบางอย่าง อย่าเสี่ยงชีวิตเพียงเพราะความเย่อห
เมื่อแจ็คเห็นว่าชาร์ลียืนกรานจนถึงที่สุดเขาก็ทำได้เพียงเย้ยหยันขณะที่เขาสั่งซีค “ดูเหมือนว่าบางคนจะเบื่อหน่ายกับการมีชีวิตอยู่จริง ๆ ไม่ว่าจะยังไงฉันจะสอนให้เขารู้ที่ของตัวเอง ซีค ขอไม้จันทน์สามต้น กระถางธูปทองสีม่วง และกระบี่ไม้ท้อให้ฉันหน่อย ฉันจะแสดงให้เขาเห็นว่าปรมาจารย์ที่แท้จริงนั้นเป็นยังไง”ซีคไม่กล้าที่จะยืดยาด เขารีบเตรียมสิ่งของทั้งหมดที่แจ็คขอแจ็ควางไม้จันทน์ลงในกระถางธูป ในเวลานี้ควันหนาจากธูปก็ฟุ้งกระจายในอากาศคุณเยลแมนยกกระบี่ไม้ท้อขึ้นก่อนที่เขาจะเริ่มท่องคาถาในตอนนี้เกรแฮมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขารู้สึกเวียนหัวขึ้นมาอย่างกับว่ามีคนยื่นแก้วให้เขาดื่มไปหลายช็อตเขาอดทนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะโต้แย้ง “คุณเยลแมน มันจะอยู่ได้นานแค่ไหน…”“ในตอนนี้พลังงาน 'หยิน' ในครอบครัวของคุณหนักมาก นั่นคือเหตุผลที่ต้องใช้เวลาสักพักกว่าคาถาของผมจะใช้งานได้ ช่วยอดทนต่อไปอีกสักครู่นะครับ”ในเมื่อปรมาจารย์ได้กล่าวเช่นนี้ เกรแฮมจึงทำได้เพียงแค่กัดริมฝีในขณะที่เขาอดทนต่อความเจ็บปวดที่กำลังเผชิญอยู่อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาอดทนกับมันมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้นเท่านั้น หลังจากนั้นไม่น
ชาร์ลีตอบอย่างเย็นชาว่า “นั่นคือเส้นชีวิตของคุณ สาเหตุที่วิญญาณชั่วร้ายถูกเอาใจได้ง่าย ๆ ก็เพราะว่าแจ็คกำลังใช้ชีวิตของคุณเป็นการแลกเปลี่ยน! ภายในสามวันเส้นสีแดงนี้จะยาวไปจนถึงข้อศอกของคุณ! หลังจากนั้นคุณจะตายทันที แจ็คใช้คุณธรรมและความดีทั้งหมดที่คุณสะสมมาตลอดชีวิต เขาสละชีวิตของคุณเพื่อแลกกับชีวิตของสมาชิกครอบครัวควินตันที่เหลือ!”เกรแฮมตกใจมากเมื่อได้ยินคำพูดของชาร์ลี เขาตัวแข็งเพราะตกใจอย่างที่สุดอดัมก็ตื่นตระหนกเช่นกันในเวลานี้เมื่อเขามองไปที่ผู้คนรอบตัวพวกเขาปรมาจารย์ทุกคนที่อยู่ด้วยตอนนี้พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อพวกเขาเห็นฉากนี้ เกรแฮมจะมีชีวิตอยู่ไม่เกินสามวันอดัมคุกเข่าลงบนพื้นก่อนที่เขาจะขอร้องแจ็ค “คุณเยลแมน! ได้โปรดช่วยชีวิตคุณอาของผมด้วย!”ในตอนนี้แจ็คจ้องที่อดัมด้วยสีหน้าหยิ่งผยองขณะที่เขาเยาะเย้ยและพูดว่า “ฉันใช้คาถาเพื่อเอาใจวิญญาณร้ายแล้ว นายจะคาดหวังให้ฉันเอาคืนได้ยังไง? ฉันใช้ชีวิตของคุณเกรแฮมเพื่อแลกกับความปลอดภัยของสมาชิกครอบครัวควินตันที่เหลือ! ตอนนี้นายควรจะขอบคุณฉันนะ”ออโรร่ากัดริมฝีปากและหน้าซีดทันที หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเธอก็คุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลี
ภายในเวลาไม่ถึงห้านาทีอาหารสดทั้งหมดบนโต๊ะก็เน่าเสีย ยุงสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนก็เริ่มโผล่ออกมาจากเนื้อเน่ามีไก่ตัวหนึ่งที่ครอบครัวไวท์เลี้ยงไว้ตั้งแต่มันยังเป็นลูกเจี๊ยบในลานบ้านของตระกูลไวท์ยุงดำสองสามตัวบินไปที่ไก่ด้วยความเร็วมาก หลังจากนั้นไม่ถึงสิบวินาทีไก่ก็เริ่มกรีดร้องขณะที่มันกระพือปีกอย่างลนลาน หลังจากนั้นมันก็ร่วงลงสู่พื้นและเริ่มชักกระตุกจนกระทั่งมันร่วงลงมาตายภายในไม่กี่วินาทียุงสีดำขนาดใหญ่จำนวนมากก็เริ่มโผล่ออกมาจากขนของไก่ตัวผู้ที่ตายแล้วในเวลานี้ยุงสีดำจับกลุ่มกันอย่างหนาแน่นบนท้องฟ้าขณะที่พวกมันพุ่งเข้าหาฝูงคนราวกับพายุหมุนในลานบ้านเกิดความโกลาหลยุ่งเหยิงเนื่องจากผู้คนพยายามที่จะหลีกหนียุงสีดำอย่างสุดชีวิต เพราะยุงสีดำไม่เพียงแต่มีพิษร้ายแรงเท่านั้นแต่ยังสามารถเข้าสู่เนื้อคนผ่านทางบาดแผลบนผิวหนังได้อีกด้วยแม้ว่ายุงจะมีขนาดเล็กมากเนื่องจากมีขนาดเท่าเม็ดทรายเท่านั้น แต่การกัดของพวกมันก็เจ็บปวดมากคนที่ถูกยุงสีดำกัดจะเจ็บปวดมากและผิวหนังของพวกเขาจะเริ่มบวมทันทีในเวลานี้ปรมาจารย์ทุกคนในลานบ้านเริ่มใช้ทักษะอาคมทั้งหมดเพื่อกำจัดยุง บางคนถึงกับโยนเครื่องรางของขลัง
"ไม่ ไม่ใช่! เขาไม่ใช่มนุษย์! เขาคือพระเจ้า!”“ไม่นะ อย่าให้สายฟ้าฟาดฉัน! ฉันจะคุกเข่าขอโทษคุณเวดทันที”"ช่วยฉันด้วย ฉันผิดไปแล้ว!"แขกสองสามคนคุกเข่าลงขณะที่พวกเขาเริ่มโค้งคำนับต่อหน้าชาร์ลีเกรแฮมตกใจจนตัวแข็งทื่ออย่างไรก็ตาม ฟ้าผ่าทำให้ยุงดำกลายเป็นเถ้าถ่านโดยไม่ทำร้ายใครเลยในตอนนี้แจ็คตกใจและหวาดกลัวอย่างมาก!เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าชาร์ลีจะมีพลังมหาศาลขนาดนี้!เขาเป็นเพียงมดเมื่อเทียบกับชาร์ลี!ถ้าเขาติดอยู่กับสายฟ้าที่ดุร้ายเขาจะตายในไม่กี่วินาทีแน่นอน!แจ็คเริ่มตื่นตระหนกในเวลานี้ ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้นก่อนที่จะตะเกียกตะกายเพื่อหนีออกจากลานบ้าน เขาต้องการหนีออกจากโอลรัสฮิลล์และไม่กลับมาที่นี่อีก! จะมีบุคคลที่น่าเคารพเช่นนี้ในโอลรัสฮิลล์ได้อย่างไร?“คุณพยายามหนีใช่ไหม?”ชาร์ลียิ้มขณะที่เขายื่นมือขึ้นไปบนฟ้าและพูดว่า “สายฟ้าฟาด!”ตู้ม!ในเวลานี้ฟ้าร้องดังกึกก้องและสายฟ้าฟาดลงบนเครื่องลายครามในมือของแจ็คและเขาก็ล้มลงกับพื้นทันทีแจ็คอาจรู้สึกเจ็บอย่างรุนแรงที่มือของเขา เขากลัวมากจนตัวสั่นและร้องขอชีวิต"คุณเวด… ปรมาจารย์…. โปรดไว้ชีวิตของผมด้วย”ชาร์ลีมองแจ็คด้วยสี
ทุกคนต่างต่อสู้เพื่อชิงตำแหน่งผู้นำมาตลอดชีวิต แต่ตอนนี้ทุกคนต่างกระตือรือร้นที่จะให้ชาร์ลีเป็นผู้นำวงอภิปรัชญาทั้งหมดในโอลรัสฮิลล์ และแม้แต่อาณาเขตนิวตันก็ไม่มีแขกคนไหนคัดค้านเลยเนื่องจากพวกเขาทั้งหมดเชื่อมั่นในฝีมือของชาร์ลีพวกเขาไม่เคยเห็นใครเหมือนชาร์ลีที่สามารถสั่งให้ฟ้าร้องและฟ้าผ่าจากสวรรค์ได้ด้วยคำพูดเพียงคำเดียว!นี่คือขอบเขตของอภิปรัชญา ชาร์ลีมีพลังเหนือธรรมชาติเหนือจินตนาการของทุกคน!เมื่อพวกเขามองไปที่แจ็คซึ่งนอนอยู่บนพื้นหลังจากถูกฟ้าผ่าแผดเผาพวกเขาก็รู้ว่าพลังและความแข็งแกร่งของชาร์ลีนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการให้ชาร์ลีเป็นผู้นำของพวกเขาเพื่อที่เขาจะได้เป็นผู้นำและให้คำแนะนำแนวทางที่ดีที่สุดแก่พวกเขาชาร์ลีขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า “ผมไม่ได้เป็นสมาชิกของกลุ่มอภิปรัชญา ปกติผมก็ไม่ได้เรียนวิชาฮวงจุ้ย ผมยังไม่ค่อยสนใจเรื่องอภิปรัชญา ดังนั้นผมหวังว่าคุณจะยอมให้คุณฟินน์เป็นผู้นำและแนะนำพวกคุณในอนาคตแทน”ทุกคนอ้าปากกว้างด้วยความตกใจทันทีที่ชาร์ลีพูดชาร์ลีทำให้พวกเขาตกใจกันหมดด้วยฟ้าร้องและฟ้าผ่าก่อนหน้านี้ แต่ชาร์ลีก็บอกว่าเขาไม่สนใจเรื่องฮวงจุ้ยหรืออภิปรัช
ซีคดีใจมาก เขาประสานมือเข้าหากันพร้อมกับขอบคุณชาร์ลี “ขอบคุณสำหรับความกรุณาของคุณนะครับ คุณเวด ผมจะไตร่ตรองตัวเองอย่างแน่นอน ผมสัญญาว่าสิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก!”"ได้ครับ" ชาร์ลีพยักหน้าด้วยความพึงพอใจหลังจากนั้นชาร์ลีก็มองไปที่เกรแฮมที่ยังคงตกตะลึงในเวลานี้ชาร์ลีถามเขาเบา ๆ “งั้นคุณเกรแฮมบอกผมหน่อย คุณคิดจริง ๆ หรือว่าผมโกหกคุณเพื่อโกงเงินของครอบครัวควินตัน?”ขาของเกรแฮมอ่อนลงทันทีและเขาคุกเข่าลงก่อนที่เขาจะพูดว่า “ผมไม่กล้า! ฉันไม่กล้าคิดแบบนั้นหรอกครับ! ผมสับสนอยู่ครู่หนึ่ง แต่ผมไม่เคยเสียความมั่นใจในตัวคุณเลย คุณเวด ตอนนี้ผมเชื่ออย่างสนิทใจแล้วว่าคุณคือปรมาจารย์ตัวจริงในแวดวงอภิปรัชญา! ยกโทษให้ผมด้วยครับคุณเวด!”หลังจากที่เขาพูดเกรแฮมก็จับคอเสื้อของอดัมก่อนที่เขาจะตะโกนว่า "ไอ้เด็กเวรนี่! คุกเข่าขอโทษคุณเวดซะ!”อดัมตัวสั่นด้วยความกลัว ทันทีที่เกรแฮมตะโกนใส่อดัมเขาก็คุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลีและพลางตัวสั่นขณะกำลังขอโทษ "คุณเวด โปรดยกโทษให้ผมด้วยนะครับ! ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะสงสัยคุณหรือสร้างปัญหาให้คุณ ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ …”เกรแฮมส่ายหัวก่อนจะตบอดัมสองสามทีจนแก้มของเขาเริ่มบวมอ
ชาร์ลีออกจากคฤหาสน์ไวท์ในขณะที่ทุกคนยังคงจ้องมองเขาด้วยความเกรงขามจัสมินหยุดตัวเองไม่ได้ที่จะแอบมองชาร์ลีเป็นครั้งคราวขณะที่ส่งเขากลับบ้านในเวลานี้ ชาร์ลีกลายเป็นคนธรรมดาคนเดิมที่เขาเคยเป็น เขาไม่เหมือนชายผู้ทรงพลังและแข็งแกร่งเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไปจัสมินไม่สามารถหยุดตัวเองจากความรู้สึกสงสัยเล็กน้อยในเวลานี้ได้เมื่อชาร์ลีอยู่ในลานบ้านก่อนหน้านี้เขาเปล่งออร่าที่เหนือกว่าและลึกลับออกมาอย่างไรก็ตาม ชาร์ลีซึ่งนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับข้าง ๆ เธอดูเหมือนคนธรรมดาทั่วไปจัสมินไม่รู้ว่านี่เป็นความตั้งใจหรือเป็นเพียงภาพลวงตาดังนั้นจัสมินจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ชาร์ลี… เมื่อกี้คุณเป็นคนเรียกฟ้าร้องฟ้าผ่าจริง ๆ เหรอคะ?”ชาร์ลีมองไปที่เธอก่อนที่เขาจะยิ้ม“ทำไมคุณไม่เดาดูล่ะครับ? คุณจะเชื่อผมไหมถ้าผมบอกคุณว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ”ในเวลานี้ภาพของชาร์ลีเรียกฟ้าร้องฟ้าผ่าก็สว่างวาบผ่านความคิดของจัสมินชาร์ลียืนอยู่อย่างมั่นใจในขณะที่เขาเรียกฟ้าร้องฟ้าผ่าผู้หญิงทุกคนจะตกหลุมรักเขาถ้าพวกเธอเห็นว่าเขาดูดีแค่ไหนในเวลานี้จัสมินรู้สึกได้ว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตา