แชร์
๑๐ เจ็บปวด
บทที่เกี่ยวข้อง
กลซ่อนรัก ๑๑ ทำร้ายใจ
๑๑ทำร้ายใจกลับลงมาจากห้องของท่านประธาน จอมขวัญก็เดินมายังแผนกพยายามที่จะไม่ร้องไห้แต่ก็กลั้นไว้ได้ยากเหลือเกิน ใจดวงน้อยเจ็บไปหมดจนเธอคิดว่าอย่างไรวันนี้ก็คงทำงานไม่ได้แน่นอน เมื่อมาถึงยังแผนกบัญชีร่างบางก็เดินเข้าไปขอลางานกับปนิธิโดยมีสายตาทั้งสามคู่มองอยู่“พี่วีร์คะ ขวัญขอลางานช่วงเช้านะคะ” บอกเสียงสั่นในขณะที่ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาพร้อมจะไหลลงมาทุกเมื่อจนปนิธิสงสารเขาพอจะรู้เรื่องของเธอจากข่าวที่แพร่ไปอย่างรวดเร็ว“พี่อนุมัติ แต่มีข้อแม้ว่าขวัญต้องให้พี่ไปด้วยนะ” อยากจะปฏิเสธแต่ดูเหมือนว่าหัวหน้าของเธอจะเก็บของทันทีที่พูดจบโดยที่ไม่เปิดทางให้เธอได้ปฏิเสธเลยปนิธิเก็บของเสร็จก็สะพายกระเป๋าเดินจับมือจอมขวัญออกมาข้างนอกห้องโดยมีสายตาทั้งสามคู่มองอยู่“ผมออกไปทำธุระกับขวัญนะ เดี๋ยวตอนบ่ายจะเข้ามา” ทั้งสามตอบรับร่างสูงจึงให้รุ่นน้องไปเก็บของแล้วเดินตามเขาออกไปข้างนอก ทั้งสองเดินออกมาด้วยกันทำให้เป็นเป้าสายตาอย่างมากเพราะมีข่าวว่าปนิธิเมินจอมขวัญช่วงหนึ่งในขณะที่ฝ่ายหญิงตัวติดกับท่านประธาน และก็มีข่าวมาอีกว่าท่านประธานทิ้งฝ่ายหญิงทำให้ลือกันไปต่างๆ ว่าจอมขวัญจะหันมาหาปนิธิ“นั่นไง ฉันว่า
กลซ่อนรัก ๑๒ สับสนใจ
๑๒สับสนใจช่วงค่ำของวันแรกที่มาถึงยังเกาะเคพีคซึ่งเป็นเกาะส่วนตัวของเคเคกรุ๊ป พนักงานทั้งหลายต่างรื่นเริงกับงานยามเย็นที่อยู่ริมหาด ตอนนี้ถูกเนรมิตให้เป็นปาร์ตี้ขนาดเล็กที่มีทั้งเวที ซึ่งมีนักดนตรีมาบรรเลงเพลงสบายๆ อาหารทะเลที่มีเชฟฝีมือดีทำมาบริการ โต๊ะนั่งสีขาวมีดอกไม้ประดับกลางโต๊ะ ซุ้มถ่ายรูปที่ทำขึ้นอย่างสวยงาม เหล่าพนักงานบริษัททั้งชายหญิงต่างแต่งตัวด้วยชุดที่คัดสรรกันมาแล้วว่าเหมาะกับการมาเที่ยวทะเล“ขวัญน่ารักมากเลย” แพรวพริ้งเดินมายังงานพร้อมกับจอมขวัญ ตอนนี้หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวผ้าชีฟองสีขาวยาวกรอมเท้า มีผ้าคลุมไหล่สีฟ้าปิดไหล่มนไว้ ผมถูกมัดขึ้นอย่างลวกๆ ก่อนจะผูกด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนบางพร้อมกับแต่งหน้าเบาบาง แค่นี้จอมขวัญก็ดูสวยหวานน่ารักน่าทะนุถนอมแล้ว“พี่พริ้งก็น่ารักค่ะ” สองสาวเอ่ยชมกันก่อนจะเดินมาถึงงานแพรวพริ้งขอตัวแยกไปหาเพื่อนๆ ของเธอ จอมขวัญจึงยืนอยู่คนเดียว เธอมองหาปนิธิก่อนจะยิ้มให้เมื่อเขาหันมามองและกำลังเดินตรงมายังที่ที่เธอยืนอยู่“ขวัญสวยมาก” ชมพร้อมกับยิ้มหวานให้ ปนิธิหวังว่าการมาทะเลครั้งนี้จะทำให้ทั้งเขาและจอมขวัญพัฒนาความสัมพันธ์ขึ้น เมื่อร่างบางได
กลซ่อนรัก ๑๓ โกหกทั้งเพ
๑๓โกหกทั้งเพใจดวงน้อยสั่นไหวด้วยความกลัวเมื่อคนตัวใหญ่ทั้งสองจับเธอกดลงบนพื้นหาดทรายโดยใช้แรงที่มีทั้งหมดบังคับจอมขวัญพยายามดิ้นรนหาทางสู้ แต่มีหรือที่เธอจะสู้แรงยักษ์ของทั้งสองได้“อย่าดิ้นดีกว่านะน้องสาว ปล่อยตามสบาย” มันว่าพร้อมกับแสยะยิ้มให้อย่างหื่นกระหายน้ำตาไหลลงมาเป็นสายด้วยความกลัวใจ เธอภาวนาอ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้มีคนมาช่วยเธอ“ถอดออกให้หมดเลยมึง”มือบางพยายามปัดมือมันออกแต่ก็ไร้ผล กระโปรงตัวยาวถูกมันถลกขึ้นมาพร้อมกับลูบไล้ขาเรียวเนียนอย่างหยาบคายจอมขวัญร้องไห้เมื่อสัมผัสได้ถึงความหยาบกระด้างของมัน“มึงถอดกางเกงออกเลยเร็ว กูจับมันไว้ให้” บอกพรรคพวกก่อนจะจับจอมขวัญไว้แน่น ไอ้คนตัวใหญ่กว่ารีบลุกขึ้นถอดกางเกงอย่างรวดเร็วทำให้เห็นอวัยวะที่ตั้งแข็งขึ้นชัดเจนใบหน้าหวานเบือนหนีอย่างรังเกียจพร้อมกับดิ้นรนหาทางหนีแต่ไร้หนทาง มองไปทางไหนก็มีแต่ความมืดเข้าปกคลุม ใจดวงน้อยเต้นเร็วเมื่อมันเดินมาหาเธอพร้อมกับกระชากชุดออก“กรี๊ดดดด! !”ผิวขาวสะท้อนแสงจันทร์ทำเอาทั้งสองถึงกับมองตาวาว มันรอคอยมานานกับคนสวยแบบนี้จอมขวัญดิ้นหนีแต่ไม่สามารถไปไหนได้“มึงรีบถอดกางเกงเร็ว กูจะไม่ไหวแล
กลซ่อนรัก ๑๔ จดหมายเจ้าปัญหา
๑๔จดหมายเจ้าปัญหาถึงเวลากลับ พนักงานต่างเก็บภาพบรรยากาศไว้อย่างสนุกสนานเพราะไม่แน่ใจว่าอีกนานแค่ไหนถึงจะได้กลับมาอีกหาดทรายสีขาว ทะเลสีฟ้า ท้องฟ้าสีคราม ช่างเป็นภาพที่น่าจดจำเสียจริงพร้อมกับที่พักสุดแสนจะเพอร์เฟกต์ของเจ้าของเกาะอีก ทำให้การพักผ่อนครั้งนี้พนักงานต่างได้พักเต็มที่และพร้อมที่จะกลับไปลุยงานในวันต่อไปได้ ดีที่วันพรุ่งนี้เป็นวันหยุดเลยจะได้พักก่อนที่จะเริ่มทำงาน“พี่ปันคะ ถ้าถึงกรุงเทพแล้วช่วยไปส่งขวัญที่หมอชิตได้ไหมคะ” ระหว่างที่นั่งอยู่บนสปีดโบ๊ตของเจ้านายหนุ่ม จอมขวัญก็เอ่ยขึ้นกับปนิธิเบาๆ“ทำไมเหรอ ขวัญจะไปไหน” เขาอดถามไม่ได้ อีกฝ่ายจึงตอบเพราะไม่ได้ต้องการจะปิดบังไว้อยู่แล้ว “ขวัญจะกลับบ้านค่ะ คิดถึง ไม่ได้กลับนานแล้ว”หัวหน้าแผนกหนุ่มหล่อจึงพยักหน้ายิ้มให้“ได้สิ เดี๋ยวพี่ไปส่งถึงขอนแก่นเลยก็ได้นะ”“ไม่เอาค่ะ รบกวนเปล่าๆ พี่ปันกลับไปพักผ่อนเถอะ ขวัญไปเองได้” เมื่อตกลงกันได้อย่างที่ต้องการแล้วจึงดูบรรยากาศโดยรอบแทนจอมขวัญอดมองไปที่ชนวีร์ซึ่งนั่งข้างพุดน้ำบุษย์ ชี้ชวนกันมองทะเลอย่างมีความสุขโดยไม่หันมามองเธอเลยสักนิด..เรื่องเมื่อวานมันก็แค่ฝันไปสินะ ทั้งฝันร้ายและฝ
กลซ่อนรัก ๑๕ ความจริงคือไม่รัก
๑๕ความจริงคือไม่รักอาจเป็นเพราะกังวลเรื่องเขามากเกินไปทำให้เธอตาฝาด ร่างบางเปิดไฟสว่างไปทั่วห้องก็ต้องถอนหายใจเมื่อไม่พบผู้ใดในห้องนอนของตนเอง..เขาจะมาหาเธออีกทำไม ในเมื่อก็มีผู้หญิงแสนสวยอยู่เคียงข้างแล้ว ต่อไปนี้ทั้งเธอและเขาก็ไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกต่างคนต่างอยู่แม้ว่าจะบอกตัวเองอย่างนั้นแต่ทำไมใจกลับเจ็บปวดเมื่อคิด พยายามตัดใจ พยายามเข้มแข็งแต่ยิ่งทำมันยิ่งเจ็บและถ้าหากไม่ทำอะไรยอมให้เขารังแกก็เจ็บปวดอีก ไม่ว่าจะทำอะไรจะเดินหน้าหรือถอยหลังก็มีแต่สร้างความเจ็บปวดให้เธอเช้าวันต่อจอมขวัญมาทำงานแต่เช้าและซื้อของมาฝากยามหน้าบริษัทกับป้าที่ทำความสะอาด ต่างพูดคุยจนเธอขอตัวไปยังแผนกตนเอง ด้วยเหตุที่มาเช้าจอมขวัญจึงมีเวลาเคลียร์เอกสารที่มากองบนโต๊ะทำงาน จนกระทั่งดาหวันเดินเข้ามา“อ้าวขวัญ มาทำงานแล้วหรือ” รุ่นพี่ยิ้มให้สาวตัวเล็กที่นั่งทำงานอยู่ก่อนแล้ว สิ่งหนึ่งที่เธอชอบจอมขวัญก็เพราะขยันและไม่เกี่ยงงาน“ค่ะพี่ดา ขาดไปนาน กลัวพี่ดาเหนื่อยคนเดียว” เพราะงานของแผนกมีอยู่ทุกวัน ไม่พอบางครั้งก็ต้องสรุปรายรับรายจ่ายให้ท่านประธานดูทุกสัปดาห์พร้อมกับประชุมสรุปงานอีกต่างหาก งานของเธอต้
กลซ่อนรัก ๑๖ ท้อง
๑๖ท้องดาราสาวเจ้าบทบาทอย่างพุดน้ำบุษย์จอดรถมินิสีแดงเพลิงของตนเองไว้ที่ใต้คอนโดหรูแห่งหนึ่ง เธอจับแว่นตาสีชาสุดโปรดแบรนด์ดังที่เป็นพรีเซ็นเตอร์มาสวม เช็กความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนลงจากรถไป เสื้อยืดแขนยาวสีเงินเรียบง่ายกับกางเกงยีนรัดรูปขายาว รองเท้าส้นสูงพื้นแดงทำให้เธอเป็นที่สะดุดตาได้ไม่ยากแม้จะเป็นการแต่งกายที่เรียบร้อยและมิดชิดก็ตาม“สวัสดีครับ” พนักงานกล่าวต้อนรับหญิงสาวเธอเพียงแค่ยิ้มให้เล็กน้อยเท่านั้น ร่างบางเดินไปกดลิฟต์ รอสักครู่ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ดีที่เวลานี้ไม่มีผู้คนอยู่ในลิฟต์เลย พุดน้ำบุษย์กดไปยังชั้นบนสุดอย่างรวดเร็ว รอเพียงไม่นานก็มาถึงยังชั้นที่หมาย“ถ้าจะจองทั้งชั้นขนาดนี้ทำไมไม่ไปซื้อบ้านอยู่เลยล่ะ” อดค่อนขอดอีกคนไม่ได้เมื่อขึ้นมายังชั้น 16 ของคอนโดมิเนียมสุดหรู ชั้นนี้ทั้งชั้นถูกจับจองโดยเจ้าของคอนโดหนุ่มหล่อที่เป็นเพื่อนสนิทกับชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของเธอร่างบางเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องของคนที่ตนต้องการเจอหน้า ก่อนเข้ามายังหน้าห้องเขาจะมีประตูเพื่อสแกนบัตรสำหรับแม่บ้านซึ่งคนรอบคอบอย่างเธอก็ได้สั่งงานคนสนิทของตนไปเอาคีย์การ์ดจากแม่บ้านมาเป็นที่เรียบร้อยทำให้ผ่า
กลซ่อนรัก ๑๗ แต่งงานกัน
๑๗แต่งงานกันจอมขวัญอยู่บ้านของดาหวันโดยช่วยเลี้ยงเจ้านายในวันหยุด หล่อนเหม่อลอยในบางครั้งจนรุ่นพี่รู้สึกสงสารดาหวันปรึกษากับสามีและได้คำตอบว่าควรปล่อยให้หญิงสาวอยู่คนเดียว ค่อยเข้าไปช่วยตอนที่มีปัญหาเท่านั้น ตอนนี้ร่างบางกำลังนั่งบนชิงช้าที่สวนของบ้าน แกว่งช้าๆ ไปตามจิตใจที่ล่องลอยไปไกล สายตาของเธอไม่ได้โฟกัสที่จุดใดเป็นพิเศษ“ขวัญ มีคนมาหา” ดาหวันเอ่ยเรียกทำให้ร่างบางหันมามอง ก่อนจะเบนสายตาไปที่ผู้มาเยือนซึ่งเป็นหนุ่มร่างสูงที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี “คุยกันไปเลยนะ พี่จะไปทำอาหารรอ” พูดจบร่างท้วมก็เดินออกไปจากบริเวณนั้นปล่อยสองหนุ่มสาวคุยกันตามลำพังจอมขวัญหันหน้ากลับมามองตรงเหมือนเดิม ต่างจากปนิธิที่มองเธอนิ่ง บรรยากาศเงียบชวนอึดอัดยิ่งนัก จนในที่สุดปนิธิก็ตัดสินใจเดินเข้าไปนั่งข้างจอมขวัญ เขาทำใจไว้แล้วหากเธอจะลุกขึ้นแต่แปลกที่จอมขวัญกลับนิ่งอยู่ที่เดิม“พี่จะมาขอโทษเรื่องวันนั้น” ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่ายซึ่งปนิธิก็เตรียมใจมารับแล้วว่าอาจจะเจอเหตุการณ์แบบนี้หลังจากที่เขากระทำการหยาบหยามเธอ “ขวัญอาจจะรู้สึกกับพี่ไม่เหมือนเดิม พี่เข้าใจ พี่มันเลว ตอนนั้นพี่คิดแค่ว่าทำไมขวัญต้องท้อ
กลซ่อนรัก ๑๘ เดินตามเกม
๑๘เดินตามเกมจอมขวัญนั่งอยู่บนรถกระบะที่ขับมุ่งตรงไปจังหวัดนครราชสีมาจุดหมายคือเมืองเสียงแคนดอกคูณจังหวัดขอนแก่น ซึ่งถือเป็นบ้านเกิดของสาวสวยที่กำลังเหม่อลอยอยู่ในขณะนี้นั่นเองบิดาของเธอเป็นคนขับรถมารับลูกสาวเพราะต้องขนของเป็นจำนวนมากพอสมควร บางส่วนก็ขนกลับไปแล้วโดยมีมารดาของจอมขวัญนั่งด้านข้าง“ขวัญหิวไหม แวะกินอะไรก่อนดีไหม” แม่ยิ้มเอ่ยถามลูกสาวที่เอาแต่เหม่อมองไปข้างทาง“แม่หิวก็กินเลยจ้ะ ตอนนี้ขวัญยังไม่หิวเลย” หันมาตอบแล้วก็มองข้างนอกเหมือนเดิม ยิ่งทำให้ทั้งพ่อและแม่เป็นห่วงบุตรสาวยิ่งนัก“พ่อหิวมาก แวะหาอะไรกินข้างทางก่อนแล้วกัน” พ่อตูมตามซึ่งตอนนี้ได้เลื่อนขั้นเป็นผู้ใหญ่บ้านแล้วพูดขึ้นพร้อมกับมองลูกสาวผ่านกระจก“ยังไงก็ได้ค่ะ” ตอบเพียงเท่านั้นแล้วทั้งรถก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งหนึ่งทั้งสามแวะรับประทานอาหารที่ร้านอาหารข้างทางเพียงครู่เดียวเท่านั้นก่อนจะขึ้นรถเพื่อเดินทางต่อไปยังขอนแก่นกว่าจะถึงก็ทุ่มครึ่งไปแล้ว และพอหลานสาวคนสวยลงมาจากรถ ตาเม่นก็รีบเดินมาหาหลานสาวทันที“ทำไมมาถึงค่ำนักล่ะลูก ตารอตั้งนาน มาๆ ตาให้ยายทำกับข้าวกับปลาไว้เยอะเลย มีแต่ของที่หลานชอบ”จอมขวัญยิ้ม
บทล่าสุด
