บทที่ 90

ลายน้ำและแดนดินกลับมาถึงบ้าน  ก็ล่วงเข้าเที่ยงคืน  เพื่อนๆของเธอที่เมามายจนไม่สามารถครองสติได้  แยกย้ายไปนอนที่เรือนเล็กกันหมดแล้ว  เหลือพวกผู้หญิงที่ช่วยกันเก็บข้าวของทำความสะอาด  ในขณะที่ครอบครัวฝั่งของมินตรา  ได้กลับบ้านของเธอแล้ว  หากแต่บอกกับเขตรัฐให้ส่งข่าวให้ทราบด้วยว่าลายน้ำเป็นอย่างไรบ้าง

นางผกาแก้วยังไม่ไปไหน  เฝ้ารอแดนดินและลายน้ำอย่าใจจดจ่อ  และเป็นห่วงเธอมาก  เมื่อเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้าน  นางผกาแก้วรีบลุกขึ้นเดินกระโผลกกระเผลก  เมื่อเห็นเช่นนั้นธนัญญาจึงรีบวิ่งเข้าไปประคอง นางผกาแก้วหันมามองเธอนิดหนึ่ง  ก่อนจะยิ้มขอบใจ

“ขอบใจลูก”

“คุณดินกลับมาแล้วค่ะ”

แดนดินประคองลายน้ำเข้ามาในบ้าน  โดยเธอเขย่งขาข้างหนึ่งไว้  เดินด้วยขาข้างเดียวอย่างทุลักทุเล  โน้มแขนและน้ำหนักตัวลงไปที่แขนของแดนดิน

“เป็นยังไงบ้างลูก  แม่เป็นห่วง”

“ทำไมแม่ยังไม่นอนล่ะครับ  ดึกมากแล้วนะ”

“แม่เป็นห่วง  อยู่รอหน