Share
บทที่ 91
แดนดินถือถาดขนมหวาน ของว่าง และผลไม้มาให้ลายน้ำ เมื่อคนอื่นๆ ออกไปจากบ้านใหญ่แล้ว ลายน้ำที่เพิ่งตากผ้าเสร็จ ยังมีอาการเขินอายอยู่บ้าง หากแต่พยายามทำหน้าเป็นปกติ
“แม่ใช้ให้เอาขนมกับผลไม้มาให้ครับ”
“ตายใจ ให้น้ำไปเอาเองก็ได้ค่ะทีหลัง”
“พอดีที่บ้านไม่มีใครอยู่แล้ว เขาไปไหว้พระใหญ่กัน”
แดนดินตอบพร้อมกับนำของว่างทั้งหมดไปที่ห้องนั่งเล่นด้านในแทน เพราะเธอจะได้นั่งได้สบายกว่า เพราะโถงด้านหน้าไม่มีเก้าอี้ ต้องนั่งกับพื้นไม่สะดวกสำหรับเธอ
แดนดินรับไม้เท้าค้ำยันไปพิงไว้ที่ข้างฝาใกล้ให้เธอ หลังจากที่ลายน้ำนั่งลงแล้ว เขาเปิดตู้เย็นในห้องนั่งเล่นออกกว้าง ให้เธอได้เห็นภายใน และถามเธอว่าอยากดื่มอะไร มีหลายอย่างให้เลือก รวมถึงน้ำผลไม้คั้นสด
“ขอน้ำฝรั่งดีกว่าค่ะ”
“ทำไมไม่เลือกน้ำส้ม”
“เอ้า! ก็น้ำชอบน้ำฝรั่ง เห็นว่าคุณมีก็เลยเลือก”
“ผู้หญิงส่วน
Related chapters
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 92
แดนดินพาลายน้ำไปพบผู้ใหญ่บ้านด้วยกัน ผู้ใหญ่เสือดูแลรับผิดชอบลูกบ้านในพื้นที่หมู่บ้านของเขา และมีศักดิ์เป็นลุงของเขา เพราะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแม่ของเขา เพื่อเป็นการแนะนำลายน้ำ ที่จะเข้ามาเป็นสมาชิกในครอบครัวของเขา และเรื่องของวัยรุ่นหนุ่มสาวที่มักจะก่อความวุ่นวายบุกรุกพื้นที่ไร่นาของชาวบ้าน ไปทำกิจกรรมเริงสวาทสร้างความอิดหนาระอาใจอยู่ตลอด“ลายน้ำครับลุง เป็นเจ้าหน้าที่ศูนย์วิจัยพัฒนาพันธุ์พืชเพิ่งย้ายมาจากขุนวางเชียงใหม่”“ไหว้พระเถอะนะหนู แล้วนั่นขาไปโดนอะไรมาล่ะ ถึงกับเข้าเฝือกเลยหรือ”ลายน้ำยกมือไหว้ และยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับผู้ใหญ่เสือ และภรรยา“สะดุดล้มขาฟาดเหลี่ยมไม้อย่างแรง กระดูกร้าวเลยต้องเข้าเฝือกครับ”“โอ้! คงจะปวดมากสินั่น แค่ร้าวก็ดีกว่าหักหละนะ”“ไม่ต่างกันเลยครับลุง แค่รักษาง่ายกว่า เพราะมันแตกไปแล้วแต่ไม่หลุดออกจากกันเท่านั้น”“อย่างนั้นหรือ แย่เลยสิแล้วมาตะลอ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 93
ร่างที่สอดส่ายร่ายรับ ภายใต้เงาจันทร์ที่สาดส่องหน้าต่างกระจกใส กรองแสงผ่านม่านบางเข้ามาภายในห้อง เสียงครืดคราด หายใจอย่างเร่าร้อน สะโพกที่กำลังโยกไหวโจนจ้วง หว่างขาที่อ้าแอ่นท้าแสงเงาจันทร์ที่เฉิดฉาย กงเล็บแหลมจิกผิวเนื้อของชายหนุ่มราวกับจะฉีกมันออกจากกัน ทางยาวนูนแดงเป็นเส้นราวแมวข่วน“อ่า อ่า อ่า กดอีกหน่อย เน้นกว่านี้”“อยากได้มากใช่ไหมแบบนั้น”ชนแดนกดเน้นๆตามคำขอของอัญชิสา เมื่อบรรยากาศเป็นใจแสงอ่อนละมุนของแสงจันทร์ชวนให้เขาอยากโยกไหวบนตัวเธอ อัญชิสาไม่รั้งรอ แอ่นอ้าท้าทาย ทุกท่วงทำนองสัมผัสของเขา เขาดูดเม็ดบัวที่เต่งตึงหนุบหนับ พร้อมทั้งกัดทึ้งตามแรงกระสัน หากแต่เป็นที่ถูกอกถูกใจอัญชิสาอย่างมากเธอดันศีรษะของเขาให้ต่ำลง เพื่อให้เขาดูดกลืนเม็ดแตงที่เพิ่งกะเทาะเปลือก หลังจากที่ถอนด้ามลำปืนใหญ่ออกจากปากปล่อง อัญชิสากดจิกศีรษะ ดึงทึ้ง จนเส้นผมหลุดติดมือ แต่ไม่อาจทำให้ชนแดนระคายเลยสักนิด ยิ่งสร้างแรงกำหนัดให
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 94
ลายน้ำถูกอุ้มขึ้นรถอย่างรวดเร็ว เขาสตาร์ทรถเปิดแอร์ให้ความเย็น ก่อนจะหายาดมที่แม่ของเขามักจะทิ้งไว้ในรถให้เธอได้สูดดม หน้าขาวซีด เหงื่อที่แตกพลั่กทำให้เขาตกใจ แดนดินใช้กระดาษซับเหงื่อที่หน้าออกให้เธอ ระหว่างที่รอให้ความเย็นทำงานยาดมที่ถูกจ่ออยู่ที่โพรงจมูก ทำให้ลายน้ำเริ่มรู้สึกตัว เธอเวียนศีรษะและอ่อนเพลีย แดนดินจึงตัดสินใจพาเธอไปหาหมอที่โรงพยาบาล เธอถูกต่อสายให้น้ำเกลือ เพื่อให้ร่างกายฟื้นตัวได้เร็วขึ้น ระหว่างที่นอนให้น้ำเกลืออยู่นั้น แดนดินแทบจะไม่ห่างเธอไปไหนอีก เพราะกลัวว่าเธอจะแอบหนีกลับเอง และจะเกิดอันตรายลายน้ำค่อยๆ ลืมตาขึ้น เธอมองไปรอบๆ พบแดนดินนั่งเฝ้าเธออยู่ที่เก้าอี้ มีฉากกั้นแยกระหว่างเตียงคนไข้ มองไปฝั่งตรงข้ามก็มีคนไข้อีกเตียงนอนอยู่แดนดินที่กำลังจดจ่ออยู่กับโทรศัพท์มือถือ เงยหน้าขึ้นมองเมื่อหางตาของเขาพบการเคลื่อนไหว เขาหันไปมองลายน้ำ“ฟื้นแล้วหรือ เป็นยังไงบ้าง”“ฉันอยู่ที่ไหน”“โรงพย
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 95
แดนดินนอนกอดร่างที่คดคู้ของลายน้ำอยู่ใต้ผ้าห่ม เขาและเธอหลับไปนาน จนแสงอาทิตย์เริ่มสาดเข้าผ่านช่องหน้าต่างที่ปิดม่านทึบ มีช่องที่ปิดไม่สนิทแหวกออกนิดหนึ่งแต่มีม่านกรองแสงบางเบาซ้อนอยู่อีกชั้น เครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำทำให้พวกเขาหลับสบาย แดนดินลืมตาขึ้นก่อนอย่างช้าๆ เขาโอบกอดเธอจากด้านหลัง แผ่นหลังเนียนของลายน้ำแนบอยู่กับแผ่นอกของเขา ศีรษะของลายน้ำทับอยู่บนต้นแขนของเขาจนชา คางที่เกยอยู่เหนือศีรษะขยับออก เขาผงกศีรษะขึ้นมองนอกหน้าต่างที่แสงแดดจ้าการขยับตัวของเขาทำให้ลายน้ำขยับตัวเช่นกัน หากแต่ไม่ได้ตื่นขึ้นมาในทันที เขามองร่างดุกดิกของเธอใต้ผ้าห่ม สะโพกของเธอแนบชิดเขา จนรู้สึกสะท้านวูบวาบภายใน จนต้องขยับออกห่าง แขนข้างที่โอบตัวเธอพาดตกอยู่ช่วงอก มือของเขายังกุมกระเปาะเต้าเต่งตึงไว้ เมื่อปลายนิ้วของเขาขยับ ทำให้เธอครางอย่างละเมอ ออกมาเบาๆ จนเขาต้องหยุดนิ่งอาการคุดคู้ ของลายน้ำที่ยังไม่อยากตื่น ทำให้เขายิ้มออกมาอย่างเอ็นดู แต่ก็จำเป็นต้องรีบลุก
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 96
ธนญและนับหนึ่งติดต่อรับรถเช่าที่สนามบินตามที่สพลติดต่อไว้ให้ และขับออกมาตามพิกัดสถานที่ ที่ลายน้ำปักหมุดไว้ พวกเขายังไม่ได้ไปหาโรงแรมที่พัก เนื่องจากยังเช้าเกินไป จึงตัดสินใจไปหาลายน้ำก่อน“คุณลายน้ำคะ ตอนนี้ฉันกับคุณธนญลงเครื่องแล้ว กำลังจะไปหาคุณที่บ้านนะคะ”“ถึงแล้วหรือค่ะ ได้ค่ะดิฉันจะรอ”ลายน้ำวางสายจากนับหนึ่ง ขณะที่กำลังร่วมโต๊ะอาหารอยู่กับครอบครัวตฤณโชติ ท่ามกลางบรรยากาศเฉยชาระหว่างเธอและแดนดิน จนเขตรัฐสังเกตเห็น เขาส่งสายตามถามน้องชายว่ายังไม่คุยกับเธออีกหรือ แต่แดนดินกลับทำท่าไม่สนใจ“ใครกันโทรหาแต่เช้า”“เอ่อ พอดีมีคนสนใจงานวิจัยของหนูนะค่ะ หนูขออนุญาตให้เขามารับที่นี่นะคะ สักครู่คงจะมาถึง”“งานหรือ ไหนว่าอีกเดือนถึงจะไปทำงาน ทำไมมีคนมาหาแล้วล่ะ”ลายน้ำอึกอักนิดหน่อยเมื่อถูกยิงคำถามเป็นชุดจากนางผกาแก้ว เธอรู้สึกเกรงใจพวกเขา พยายามหาคำอธิบายให้นางผกาแก้ว
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 97
ชนแดนที่กำลังอ่านชาร์ตบันทึกอาการของเกศิตา เขาสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมอีกนิดหน่อย เพราะอาการของเธอดีขึ้นมาก แม้จะกังวลในช่วงแรก หลังผ่าตัดเสร็จ และเขาไม่ได้อยู่ดูแลเธอต่อเพราะลางานกลับบ้านไว้ก่อนแล้ว แต่บันทึกของเพื่อนหมอท่านอื่นที่ช่วยดูแลแทนไม่บ่งชี้ความผิดปกติใดๆ ทำให้เขาสบายใจขึ้น“คุณเกศเป็นยังไงบ้างครับ มีอะไรผิดปกติไหมครับ”“ถือว่าดีทีเดียวครับ ไม่ต้องเป็นห่วง แค่นอนพักและทานยาให้ตรงเวลา ลดการเคลื่อนไหว หรือกิจกรรมหนักก็จะค่อยๆดีขึ้นเอง”“แล้วจะกลับบ้านได้เมื่อไหร่ครับ”“สัปดาห์หน้าก็สามารถไปพักฟื้นต่อที่บ้านได้ แล้วหมอจะนัดกลับมาดูอาการเป็นระยะ แต่คงต้องงดใช้งานไปก่อนสักพักนะครับ จนกว่าแผลจะหายสนิท ไม่งั้นจะเสี่ยงต่อการติดเชื้อ แม้จะรู้สึกไม่เจ็บไม่ปวดแล้ว ก็ยังไม่สมควรใช้งาน”สหัสวรรษและเกศิตายิ้มแหยๆ ออกมา เมื่อหมอชนแดนพูดถึงเรื่องนั้น ชนแดนแอบเหลือบมองสหัสวรรษด้วยความสนใจในขณะที่จด
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 98
มินตราและนับหนึ่งช่วยกันล้างจาน แต่ก็แอบสงสัยที่เห็นสามพี่น้องกำลังคุยกันอยู่มุมหนึ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด มินตราแอบลอบมองสังเกตตั้งแต่ตอนที่ธนัญญานั้นแยกไปคุยกับตรีวิทย์ ตอนที่ทุกคนกำลังงุนงงกับแดนดินที่พาลายน้ำกลับเรือนเล็กโดยไม่บอกไม่กล่าว“มีอะไรหรือมิน”“เปล่าค่ะ แค่มินสงสัยว่าสามพี่น้องเขาคุยอะไรกัน”นับหนึ่งหันไปมองตาม เมื่อเห็นสีหน้าของธนญ นับหนึ่งเองก็เริ่มหวั่นในใจ ก่อนจะหันเหความสนใจของมินตรามาที่อาหารที่เหลือบนโต๊ะ เพื่อไม่เธอคิดมากเกินไปธนญที่หลังจาก นางผกาแก้วแม่ของเขตรัฐและแดนดิน ขอแยกตัวไปเข้านอนก่อน จึงได้โอกาสเดินเข้าไปคุยกับน้องสาวน้องชาย เพื่อไขข้อข้องใจของเขา“ฉันเห็นพวกนายตั้งแต่ตอนที่คุณดินพาคุณน้ำกลับไป มีอะไรหรือ”“ม่ะไม่มีอะไรครับพี่นญ”สีหน้าตกใจและวิตกกังวลของตรีวิทย์ ทันทีที่ธนญเอ่ยถามจากด้านหลัง เขาตกใจจนสะดุ้งโหยง ก่อนที่ธนญจะหันไปทางธนัญญา“ยายนัญ&
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 99
น้ำรินที่ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการโน้มน้าวเมืองนาย ในการร่วมลงทุนในธุรกิจร่วมกับทรงกลด แต่กลับเป็นที่ถูกอกถูกใจ ติดใจในรสชาติเซ็กส์ของกันและกัน น้ำรินและเมืองนายแอบติดต่อสานต่อกิจกรรมหฤหรรษ์บนเตียง พ่วงผลประโยชน์แอบแฝงที่น้ำรินไม่ปฏิเสธ โดยปิดบังไม่ให้ทรงกลดได้รู้น้ำรินพาเมืองนายมาที่อินดีสเป็นครั้งแรก เธอได้อานิสงส์จากการติดตามทรงกรดและอัญชิสามาที่นี่บ่อยๆ ทำให้เป็นที่คุ้นเคยและจดจำ เธอใช้สิทธิ์การเป็นสมาชิกของอัญชิสามันสะดวกใจมากกว่า และหากภายหลังทรงกลดรู้เรื่องนี้ มันก็ไม่เป็นการหักหน้าเขา“คุณมาที่นี่บ่อยหรือ ผมมากรุงเทพฯ บ่อย แต่ไม่เคยมาที่นี่ เห็นเขาว่าคนมาที่นี่ได้ส่วนใหญ่จะเป็นระดับ VIP ทั้งนั้น ต้องเป็นสมาชิกด้วยใช่ไหม”“ค่ะ นี่รินขอยืมสมาชิกของเพื่อนมา เพราะมากับเพื่อนบ่อย พนักงานที่นี่เลยจำรินได้”“คุณทรงกลดเป็นสมาชิกที่นี่ด้วยไหมครับ”“เป็นค่ะ แต่รินมากับคุณส่วนตัวคงไม่ดีมังคะที่จะสิทธิ์ของเขา”
Latest chapter
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 154
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 153
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 152
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 151
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 150
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 149
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 148
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 147
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 146
