แชร์
บทที่ 116
บทที่เกี่ยวข้อง
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 117
จากการที่วิกรมรายงานเรื่องที่ทรงกลดอ้างชื่อของอักษะ เพื่อหวังข่มเวหาและรังแกอนิล ทำให้อักษะโกรธจนแทบฆ่าเขา นั่นเพราะเขานำชื่อของอักษะข่มคนที่ไม่สมควรถูกข่มอย่างเวหาและอนิล โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่าเวหาเป็นลูกชายของรัฐมนตรีมานิต นั่นยิ่งทำให้นายอักษะแทบคลั่ง นายอักษะให้โอกาสเขาอีกครั้งในการหาทางกำจัดสืบสายให้ได้ ถ้าไม่สำเร็จ หากเกิดอะไรขึ้นกับทรงกลด พวกเขาจะไม่ขอยุ่งเกี่ยว แต่ถ้าสำเร็จ แม้แต่รัฐมนตรีมานิตก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องทรงกลด ซึ่งนั่นเป็นข้อเสนอที่ดูคุ้มเกินกว่าคุ้ม และยากที่จะปฏิเสธได้ ทำให้ทรงกลดรีบตบปากรับคำทันที เมื่อกลับมาถึงที่พัก ข้าวของต่างๆ ถูกเขวี้ยงปากระจัดกระจายด้วยโทสะ เขาต้องระบายมันออกมา เพราะต่อหน้านายอักษะ เขาต้องเก็บมันไว้ ความเคืองแค้นที่เขามีต่อวิกรมและเมืองนายไม่ได้จบแค่นั้น เมืองนายที่มารู้จักกับอักษะเพราะเขา แต่กลับทำตัวอยู่เหนือกว่าและนิ่งเฉยราวกับเจ้านาย แม้แต่อักษะยังต้องเกรงใจ ในขณะที่วิกรมที่จ้องเล่นงานเขาจากเรื่องนี้ เพื่อลิดรอนความไว้วางใจของนายอักษะที่มีต่อเขา น้ำรินถูกเรียกตัวทันที แม้จะไม่อยากมาพบทรงกลดแต่ก็จำใจ เพราะพักหลังมาน
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 118
อังคณาถูกนำตัวส่งกลับยังคฤหาสน์ของนายอักษะในช่วงสาย โดยที่ไม่มีใครคาดคิด หญิงสาวในชุดเสื้อผ้าแสนธรรมดากางเกงขาก๊วยผ้าฝ้ายทอมือ และเสื้อม่อฮ่อมแหวกอก ผูกเชือก จะมายืนอยู่หน้าประตูเกาะรั้ว รอเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ที่ทำท่าจะไล่เธอแต่ต้องชะงักไปห่างออกไปไม่ไกล คนของอาชาที่คงทรัพย์ใช้ให้มาส่งเธอที่บ้าน ซุ่มดูว่าเธอได้เข้าไปในบ้านเรียบร้อย ก่อนจะโทรรายงานอาชาให้ทราบ “คุณอังคณาเข้าบ้านแล้วครับพี่”“อืม ขอบใจ บอกให้คนของเรากลับมาได้”“ครับ”คงทรัพย์ที่กลับมาที่บ้านแล้ว ถูกนายคงกระพันเรียกตัวมาสอบถาม ว่าได้จัดการเรื่องของนายทรงกลดไปถึงไหนแล้ว“รอจังหวะอยู่ครับพ่อ เมื่อวานมันอยู่ที่บ้านนายอักษะเกือบทั้งวัน ตอนออกมาก็ตรงกลับไปที่คอนโดทันที ไม่มีทีว่าว่าจะออกไปไหน นี่ก็ยังให้คนของเราซุ่มดูอยู่”“อืม จัดการให้เรียบร้อย อย่าให้ท่านทวงถามหลายรอบ”“ครับพ่อ”คงทรัพย์แยกตัวจากนายคงกระพัน ก่อนจะโทรศัพท์หาอาชาอีกครั้ง เพื่อกำชับเรื่องของทรงกลด เพราะผู้ใหญ่ตำหนิมาว่าทำงานช้าหลังมื้ออาหารเช้า คนสนิทของท่านมานิตยื่นแท็บเล็ตที่มีข่าวด่วนของเวหาขึ้นโรงพัก ถูกปล้นเพราะแอบควงสาวไ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 119
เมื่อรถที่มาส่งเวหาขับออกไปจากหน้าคอนโดแล้ว เวหาที่พอจะมีสติอยู่นิดหน่อย เดินโซซัดโซเซเข้าไปในลิฟท์เพื่อจะขึ้นไปยังห้องพักของเขา เขาเองกลับมาที่นี่ด้วยสัญชาตญาณ ตัวเองก็ลืมไปว่าได้ยกห้องนี้ให้กับอนิลไปแล้ว เมื่อถึงหน้าห้องเขาใช้การ์ดที่อยู่ในกระเป๋าสตางค์แตะไปที่ล็อคประตูห้องก็เปิดออกอย่างง่ายดาย ในความมืดมิด ร่างที่นอนสงบอยู่บนเตียงไม่ได้รับรู้การเข้ามาของผู้บุกลุกเลยสักนิด เธอนอนหลับสนิท เวหาถอดเสื้อตัวนอก ปลดกระดุมและพับแขนเสื้อดึงชายออกจาการเกง ดึงเข็มขัดรวมถึงถอดกางเกงพาดทิ้งไว้ที่โซฟานั่งเล่น ก่อนจะปีนขึ้นเตียงนอน และหลับไป เมืองนายที่รู้สึกเสียอารมณ์นิดหน่อยที่เวหาจากไปก่อน เขาตั้งใจจะมาดื่มกับเวหาจนหัวทิ่ม แต่เพราะอริศราที่มาเป็นตัวขัดขวางความสุขจากการดื่มของพวกเขา แต่เพราะความเย้ายวนต่างๆ ที่เธอเอาอกเอาใจเขาอยู่ตลอดเวลา มันเลยทำให้เขาพอจะคลายความไม่พอใจลงได้บ้าง คงทรัพย์และสืบสาย ซุบซิบอะไรบางอย่าง ก่อนที่ธนญจะเดินกลับมาที่โต๊ะ หลังจากไปเข้าห้องน้ำ เขามองคงทรัพย์และสืบสาย ก่อนที่ทั้งสองจะเงยหน้าขึ้น “ฉันให้อาชาเอาไอ้ทรงกลดไปทิ้งที่ลานจอดรถของคอนโดตามเดิ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 120
เช้าที่สดใส แสงแดดอบอุ่นส่องเข้ามาภายในห้อง ผ่านกรองแสงด้วยม่านขาวบางเบา เวหากอดร่างของอนิลไว้ในอ้อมกอดโดยไม่รู้ตัว เพราะความเมาไม่ได้สติ สำหรับอนิลเธอคิดว่ามันคือความฝัน แม้จะรู้สึกเคลิบเคลิ้มและหลงใหลเวลาที่เขาสัมผัสเรือนกายที่เปลือยเปล่าอนิลติดนิสัยไม่ใส่เสื้อผ้ายามนอน เพราะรู้สึกสบายกว่าอีกทั้งเธอนอนคนเดียว และมีห้องนอนส่วนตัวมาตั้งแต่เด็ก เมื่อเข้าสู่วัยสาว ก็ไม่เคยถูกรบกวนจากพ่อแม่ เธอจึงทำมันโดยไม่คิดว่าจะมีใครมานอนร่วมเตียงกับเธอเช่นนี้เวหาที่ตื่นขึ้นมาก่อน เขารู้สึกปวดตึบที่ศีรษะ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น เขากำลังปรับสายตา เพราะใบหน้าซุกอยู่ที่แผ่นหลังขาวเนียนของใครคนหนึ่ง จนเมื่อชัดเจนและมั่นใจว่าไม่ใช่ฝัน เขาถึงกับตกใจผละออก แต่เพราะแขนอีกข้างที่ถูกทับอยู่ มันทำให้เขากลัวว่าเจ้าของร่างนั้นจะตื่น เขามองไปทั่วห้อง เมื่อจำได้ว่ามันคือห้องคอนโดของเขาที่ยกให้กับอนิลไปแล้วอนิลพลิกกายหันหน้ามากอดเขา เธอรู้สึกหนาว เพราะผ้าห่มเลื่อนออกจากไหล่ เพราะเวหาขยับตัวจะลุกออก เมื่อรู้ตัวว่าเขากำลังกอดอนิลอยู่ เวหาตัวเกร็งไปหมด เมื่ออกอวบอูมของอนิลกอดอยู่บนอกกว้างของเข
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 121
รอยยิ้มที่แสนหวานของอนิลหันมาทางที่เวหาและมานัสยืนอยู่ เธอคิดว่าเขาเป็นแค่ภาพลวงตา เพราะความมึน เทพบุตรที่แสนหล่อเหล่าเป็นที่ปรารถนาของหญิงสาวทุกเพศทุกวัย แต่เมื่อรู้ตัวว่ามันไม่ใช่ภาพลวงตา อนิลถึงกับหุบยิ้ม เมื่อวาทิตทักทายเขา “ไง ท่านที่ปรึกษาฯ เวหาเพื่อนรัก” เวหายิ้มให้กับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานานอย่างเป็นกันเอง ในขณะที่ลลิตาเดินกลับมาจากห้องน้ำพร้อมกับกอดไหล่เพื่อนสาว ยิ้มพรายที่ได้เห็นเวหาอีกครั้งในระยะใกล้แค่เอื้อมเช่นนี้ ลลิตาเดินเข้าไปราวกับละเมอ จ้องมองเวหา จนเวหาถึงกับทำหน้าไม่ถูก เพราะจำเธอไม่ได้ “พี่เวหาจริงเหรอเนี่ย โห หล่อโคตร เหมือนเดิมไม่มีผิด” “หยุดลิตา ไม่ใช่เวลาพร่ำเพ้อของเธอ ว่าแต่นั่นใครอ่ะ” มานัสเบรคลลิตา พร้อมทำท่ากะลิ้มกะเหลี่ย ทำให้ลลิตารีบกันท่ามานัสทันที “หยุดพี่นัส เพื่อนลิตา เช็ดน้ำลายด้วย” เวหาและอนิลต่างวางสีหน้าเฉยชาต่อกัน เขาไม่พอใจที่เธอไม่ตรงกลับคอนโดแต่กลับมาเที่ยวเล่นดื่มจนเมามายในสถานบันเทิงแบบนี้ ส่วนอนิลเองก็โกรธที่เขาทิ้งเธอลงกลางทางบอกว่ามีธุระด่วน เพียงเพราะต้องการมาดื่มกับเพื่อนในสถานที่เที่ยวกลางคืนที่แสนล่อแ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บททที่ 122
เวหามาที่โรงแรมตามที่เมืองนายบอก สีหน้าโกรธขึงเคร่งเครียด ใบหน้าหล่อเหลาเป็นที่จดจ้อง แต่เขาไม่สนใจสิ่งใด นอกจากมุ่งตรงไปหาอนิลที่ห้องพักเท่านั้นเสียงกริ่งดังขึ้น ทำให้อนิลแปลกใจ เพราะเธอเพิ่งเช็คอินเข้ามาพักเพียงไม่กี่ชั่วโมง อีกทั้งมันก็ดึกเกินกว่าที่พนักงานหรือใครจะมารบกวนเช่นนี้ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอได้ขอหมอนและผ้าห่มเพิ่มไปอีกหนึ่งชุด ก่อนจะเปิดประตูให้ใครในเวลาเช่นนี้ เพื่อความแน่ใจเธอจึงส่องดูในช่องตาแมวก่อนว่าเป็นใครอนิลส่องดูที่ตาแมว แต่ไม่เห็นว่าเป็นใคร รอสักพักจึงเห็นเป็นพนักงานนำหมอนและผ้าห่มที่เธอขอเพิ่มไปมาให้ เธอจึงยอมเปิดประตู เวหาที่ยืนอยู่ด้วยมองหน้าอนิลไม่สบอารมณ์นัก อนิลพูดอะไรไม่ออก เพราะอยู่ต่อหน้าพนักงาน เขาเดินเข้าไปในห้องอย่างถือวิสาสะ และนั่งลงที่โซฟาชุดรับแขกริมกระจก ที่เปิดม่านกว้างมองทิวทัศน์ยามค่ำคืน เขารอจนกว่าพนักงานจะจัดการกับหมอนและผ้าห่มให้เธอจนเสร็จเมื่อพนักงานสาวของโรงแรมออกไป อนิลจึงหันมาถามเขาทันทีด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่”“ใครอนุญาตให้มานอนค้างอ้างแรมในโรงแรมแบบนี้ ห้องพักที่ผมให้อยู่มันไม่สะด
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 123
ตรีทศนั่งมองนามบัตรของนับหนึ่ง ก่อนจะยิ้ม เมื่อมีเวลา เขาจึงลองโทรหาเธอทันที“สวัสดีค่ะ นับหนึ่งค่ะ”“ฉันเองหนึ่ง ตรีทศ คุณเวหาเอานามบัตรเธอมาให้”“ตรีทศ ดีใจจังที่นายโทรมา สบายดีไหม”“สบายดี ธนญบอกว่าเธอทำงานอยู่ที่บริษัทของเขาเหรอ ฉันเพิ่งเจอธนญกับสืบสายเมื่อวันก่อน ฉันแทบไม่ได้ติดต่อกับใครเลย”“งั้นเหรอ ไม่เห็นนญเล่าให้ฟังเลยว่าเจอนาย แต่ก็อย่างว่า ฉันเองก็ไม่เจอเขามาหลายวันแล้ว นญงานเยอะน่ะ”“แล้วนี่เพื่อนเก่าๆ เรา มีใครบ้างล่ะที่เธอติดต่ออยู่”“กลุ่มเราเกือบทั้งหมด นญ สืบ วี แล้วก็พรีม”“พรีมเหรอ ฉันจำได้ว่าพรีมตึงๆ กับเธอเรื่องธนญ เขาเป็นไงบ้างตอนนี้”“พรีม แต่งงานกับวี เงียบๆ เขาแค่จดทะเบียนกันน่ะ”“อะไรนะ ไม่อยากเชื่อ”“พวกเรานัดเจอกันหน่อยดีไหม แล้วนายเจอยศบ้างไหม เขาเป็นยังไงบ้าง”“ฉันเองก็ไม่เจอเขาเลย ไม่ได้ข่าวคราวเลยด้วย ไม่รู้ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง”เมื่อคิดถึงยศขึ้นมา พวกเขาแทบไม่มีใครเคยได้ข่าวยศเลยสักคน ป่านนี้เขาเป็นยังไงบ้าง นับหนึ่งเองเมื่อสามารถติดต่อกับตรีทศได้ เธอก็เริ่มมานึกถึงยศ ในกลุ่มตอนนี้ขาดเพียงยศคนเดียว หากได้เจอเขาอีกคน มันจ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 124
เมื่อแยกจากนายกสมชายกลับมาที่โรงแรม สืบสายบอกให้คงทรัพย์ไปจัดการเรื่องส่วนตัวของตัวเองได้ไม่ต้องห่วงเขา นั่นทำให้คงทรัพย์รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร “ฉันต้องดูแลความปลอดภัยให้นาย จะสนใจเรื่องอื่นได้ยังไง” “แต่เรื่องอื่นที่ว่า มันก็ส่งผลกับความปลอดภัยของฉันได้เหมือนกันเพื่อน ถ้านายรู้วิธีว่าจะจัดการกับมันยังไง” คงทรัพย์หรี่ตามองสืบสาย ก่อนที่สืบสายจะหัวเราะและเมินไปทางอื่น และเดินเข้าลิฟท์ไปเพียงลำพัง ในขณะที่คงทรัพย์เดินตรงไปที่เคาน์เตอร์เพื่อมาถามพนักงานต้อนรับว่าอังคณาได้มารับรองเท้าและหมวกของเธอไปหรือยัง อังคณานั้นลงมาเพื่อออกไปทานอาหารเย็นในตัวเมืองตั้งแต่หัวค่ำ เมื่อกลับเข้ามาเธอไม่ลืมที่จะแวะรับของกลับคืนไป นั่นทำให้คงทรัพย์ยิ้มอย่างเสียมิได้ ก่อนจะเดินจากไปตรงขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 11 ทันที เสียงเคาะประตูสามครั้ง และหายไป มันทำให้อังคณาไม่แน่ใจว่าตัวเองนั้นหูแว่วไปเองหรืออย่างไร เมื่อส่องที่ช่องตาแมวก็ไม่เห็นใคร แต่เมื่อจะเดินกลับไปที่เตียง เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีก เมื่อเห็นว่าเป็นคงทรัพย์ เธอจึงไม่ยอมเปิด “เปิดประตู ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเธอ ไม่ต้องกลัวว่าจะมาขอนอนด
บทล่าสุด
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 154
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 153
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 152
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 151
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 150
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 149
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 148
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 147
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 146
