04

“กว้างชะมัด เล่นเอาขาล้าไปหมดเลย”

หลังจากที่กิจกรรมทัวร์มหาลัย RNN ครบทุกซอกทุกมุม พวกเราสองคนก็นั่งรถลีมูซีนของป๊าคันเดิมมาที่คอนโดที่ป๊าซื้อไว้ให้ฉันกับยัยยีนส์พักตอนเรียนอยู่ที่นี่ แล้วท่านก็รีบกลับบ้านเพื่อที่จะไปทำงานต่อ

“นั่นน่ะสิ แล้วนี่เมื่อไหร่คนที่บ้านฉันจะเอา นินจา ลูกรักฉันมาส่งสักทีเนี่ย”

ฉันรีบหันขวับไปมองหน้ายัยยีนส์ทันที ที่ได้ยินเธอพูดถึงลูกรักของเธอ

“นี่แกอย่าบอกนะจะขับไอ้มอเตอร์ไซค์คันใหญ่ยักษ์นั่นไปเรียนน่ะ”

ฉันรีบถามยัยยีนส์ออกไปแทบเสียงดังลั่น เคยบอกยัยนี่ไปหลายครั้งแล้วว่าผู้หญิงตัวเล็กจิ้ดเดียวแบบเธอไม่เหมาะที่จะขับไอ้รถมอเตอร์ไซค์คันบักเอ๊กแบบนั้นหรอก เกิดวันดีคืนดีมันเกิดพาแหกโค้งขึ้นมาจะทำยังไง

เอ่อ... คือฉันไม่ได้แช่งเพื่อนรักนะ แต่ที่พูดเพราะเป็นห่วงต่างหาก

“นี่! อย่าเรียกนินจาลูกรักฉันแบบนั้นสิ” 

“นั่นน่ะ Kawasaki ZX10R คันโปรดฉันเลยนะเว้ย!”

ไม่ไหวจะเคลียร์กับเพื่อนคนนี้ คนอะไรชอบผาดโผนเสียจริงๆ เจ็บตัวเพราะไอ้นินจาลูกรักคันนั้นมาเมื่อไหร่ ฉันจะไม่ไปดูดำดูดีเลยคอยดูเหอะ

“นี่แหนะๆ”

“โอ๊ย! ทำอะไรของแกเนี่ย เจ็บนะ” อยู่ๆ ยัยยีนส์ก็เล่นอะไรไม่รู้ผลักหัวฉันตั้งหลายที ทำเอามึนไปหมดแล้วเนี่ย สมองฉันยิ่งน้อยๆ อยู่ไม่รู้มันไหลออกไปหมดหรือยัง

“ยัง.. ยังจะขมวดคิ้วจนพันกันยุ่งอยู่อีก” ฉันเหล่ตามองยีนส์ที่นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงข้างๆ ฉัน สองมือกอดแนบ อก เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นทำหน้าหาเรื่องฉัน

“เมื่อไหร่จะเลิกมโน เลิกคิดมากถึงสิ่งที่ยังไม่เกิดห๊ะ! ยัยเพลย์ขี้มโน”

อ้าว! เพื่อนเป็นห่วงเพื่อนแบบนี้ก็ผิดแฮะ

“แกห่วงฉันไม่ผิดหรอกเว้ย แต่มันยังไม่เกิดเปล่าวะ” 

“จะเอามานั่งคิดให้หน้าสวยๆ เกิดรอยตีนไก่ทำไม”

“ตีนกาเหอะ ไปเรียนอนุบาลใหม่ไป” ฉันฉีกยิ้มมุมปากน้อยๆ ให้กับมุขกากๆ ของเพื่อนสนิท ที่เธอพยายามทำให้ฉันกลับมาเป็นเพลย์เยอร์น้อยผู้สดใส

“เออ ยิ้มแบบนี้แหละเหมาะกับแก เวลาเจอเจ้าชายขี่ม้าขาวคนนั้นเขาจะได้ไม่กลัวจนวิ่งหนี”

พรึ่บ! ฉันรีบหยิบหมอนใบใหญ่ที่วางอยู่บนหัวเตียงฟาดใส่เพื่อนตัวดีแรงๆ

เราสองคนไม่เคยปิดบังอะไรกัน ที่ยีนส์รู้เรื่องเกี่ยวกับเจ้าชายขี่ม้าขาวคนนั้นเพราะฉันเคยเล่าให้เธอฟัง เรียกว่ากรอกหู เช้า กลางวัน เย็น เลยก็ว่าได้

ฉันกับยีนส์เป็นเพื่อนกันมาได้สองปีแล้ว แต่สนิทกันเหมือนกับคบหามาสิบปีเชียวแหละ อาจจะเพราะนิสัยที่คล้ายๆ กันด้วยล่ะมั้ง

วันแรกของการเข้าเรียนที่มหาลัยใหม่ของฉันกับยีนส์ก็มาถึง มันช่างเป็นเช้าที่แสนจะวิเศษมากสำหรับเพื่อนสนิทแสนสวย ที่ตอนนี้นั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง 

สาวผมยาวสลวยสีดำขลับยาวถึงกลางหลัง ผิวขาวอมชมพู หุ่นไซซ์เอสไลน์

เธอแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาพอดีตัวกับกระโปรงจีบรอบที่ยาวเหนือเข่ามาแค่คืบ กำลังนั่งแต่งหน้าแต่งหน้าเสริมความสวยที่มีอยู่แล้วให้บรรเจิดกว่าเก่า

“ยัยขี้เกียจ! ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”

ยีนส์คงมองเห็นว่าฉันตื่นแล้วผ่านกระจกโต๊ะเครื่องแป้ง

ขี้เกียจ!!

ฉันตอบยีนส์ผ่านการกระทำ ด้วยการลากผ้าห่มผืนหนามาปิดมิดศีรษะน้อยของตัวเอง มุดมันอยู่ในผ้าห่มสีฟ้าสดใสไม่ยอมทำตามคำสั่งเพื่อนรัก

พรึ่บ!! ยัยเพื่อนบ้า!

ฉันทำหน้าบึ้งใส่คนที่บังอาจมาดึงผ้าห่มออกจากร่างกายของตัวเอง

“ให้เวลา 20 นาที ให้ไว!” คำสั่งที่สุดแสนจะดุของยีนส์ทำให้ฉันไม่กล้าที่จะโอ้เอ้ รีบย้ายร่างอรชรที่เพอร์เฟคไม่ต่างกับเพื่อนสนิท เดินเอื่อยเฉื่อยเข้าห้องน้ำทันที

หลังจากที่ใช้เวลาอาบน้ำเพื่อเพิ่มความสดชื่นให้กับร่างกายที่เหมือนกับพักผ่อนไม่เต็มที่เรียบร้อยแล้ว เลยเดินมาหยิบชุดนักศึกษาที่เหมือนกับยีนส์ทุกประการ ยกเว้นเสื้อที่มันรัดติ้วเกินตัว

“ฉันว่าคงต้องหาเวลาพาแกไปเดินห้างเปลี่ยนเสื้อแล้วล่ะยัยเพลย์” ยีนส์ทำหน้าเอือมๆ ใส่ฉัน หลังจากที่เธอมองฉันหัวจรดเท้าแล้วเห็นว่าเสื้อนักศึกษาของฉันมันปริตรงช่วงอก

“ทำไงได้แม่ให้มาเยอะ” ฉันย่นจมูกทำหน้าเยาะเย้ยยัยยีนส์ที่เธอก็ไม่ได้เล็กเลยสักนิดเดียวแต่ชอบมาอิจฉาหน้าอกฉัน

“ระวังจะได้ผัวก่อนเรียนจบ”

โป๊ก!!

ฉันโยนกระป๋องแป้งเด็กใส่คนปากหมาที่นั่งทำหน้าระรื่นอยู่บนเตียงนอน

“เพราะปากแบบนี้ไง แกเลยไม่มีแฟน” ฉันขึงตาที่มีแค่ชั้นเดียวของตัวเองใส่ยัยยีนส์ เราสองคนชอบแหย่กันแรงๆ แบบนี้แหละ แต่ยิ่งแหย่กันแรงเท่าไหร่ พวกเราก็ยิ่งรักและสนิทกันมากขึ้นเท่านั้น