09

เรานั่งเรียนเกี่ยวกับโครงสร้างงานโฆษณาไปได้ประมาณห้าสิบนาที อาจารย์สมรศรีก็ปล่อยพวกเราเลิกคลาสเร็วกว่ากำหนดเกือบสี่สิบนาที

มหาลัยนี้มันเป็นมหาลัยเปิดจริงๆ สินะ อยากเลิกตอนไหนก็เลิก เกิดอินดี้ไม่อยากเข้าสอน ฉันก็ไม่สอน เชิญคุณๆ เรียนรู้เอง ดีชะมัด!!

“เพลย์ ยีนส์ จะกลับเลยมั้ย เพราะหลังจากนี้ก็ไม่มีเรียนต่อแล้ว”

เสียงหวานๆ ของตาหวานถามพวกเรา

“เอาไงดียีนส์ จะกลับเลยมั้ย” ฉันหันไปถามแนวร่วม

“ไปห้างกัน แถวนี้มีห้างใกล้ๆ เปล่า” ยีนส์หันไปถามตาหวาน

“มีสิ เดี๋ยวหวานพาไป จะพาทัวร์ให้ครบทุกชั้นของห้างเลย”

ตาหวานพูดพร้อมกับดึงแขนพวกฉันสองคนเดินตามเธอมา

“เดี๋ยว!!” ยีนส์ขืนตัวไว้พร้อมกับตะโกนหยุดตาหวานที่กำลังลากพวกเราสองคน “ทำไมเหรอ หรือว่าเกิดเปลี่ยนใจ”

ตาหวานรีบหันหน้าใสๆ พร้อมกับทำตาบ๊องแบ๊วเหมือนแมวขี้สงสัยถาม

“เปล่า... จะถามว่าหวานจะไปยังไง คือเราขี่มอไซค์มา”

เออ! เกือบลืมไปเลย เรามีกันสามคน แต่รถดันเป็นมอเตอร์ไซค์ แล้วแบบนี้จะซ้อนสามไหวเหรอ “อ้าวเหรอ! งั้นยีนส์กับเพลย์ขับตามรถหวานมาแล้วกัน”

“ยีนส์ฝากเพลย์ไปรถหวานได้เปล่าอะ ไม่อยากให้ยัยนี่นั่งตากแดด”

ซึ้งค่ะ ฮือๆ ซึ้งในน้ำใจเพื่อนรักที่เป็นห่วงเป็นใยเพลย์เยอร์น้อยผู้บอบบาง

“เดี๋ยวนินจามันจะทำงานหนักไปเกิดงอแงป่วยไปอีกคน”

ขอถอนคำพูดก่อนหน้าทันมั้ย!?

ไอ้ความซึ้งในน้ำในเพื่อนสนิทคนนี้ เพลย์เยอร์คนนี้ขอถอนมันคืน..!

สุดท้ายก็ลงเอยตรงที่ ฉันติดรถเบนซ์สีขาวมากับตาหวาน และตอนนี้เราสามคนกำลังอยู่ในห้าง JCT ห้างดังของย่านนี้ ตาหวานเธอบอกมาอีกทีน่ะ

“หวาน เดี๋ยวพาไปโซนชุดนักศึกษาหน่อยสิ ยีนส์จะพาเพลย์มันไปซื้อเสื้อใหม่ ดูสิไปแอบขโมยเสื้อเด็กที่ไหนมาใส่ก็ไม่รู้ น่าเกลียด!” ยีนส์แขวะฉันพร้อมกับเบ้ปากประชด เรื่องก่อนฉันยังไม่หายงอนเลยเหอะ

“ก็บอกแล้วคนมันมีดี ทำไมแกต้องอิจฉาเพื่อนด้วยยัยยีนส์” อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ว่าเราสองคนโกรธเกลียดอะไรกันนะ มันเป็นเรื่องปกติของฉันกับยีนส์ เรามักจะคุยกันแบบนี้แหละ ถ้าคนไม่รู้จักก็จะมองว่าเราไม่ถูกกัน

“นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นเพื่อนสนิท หวานคิดว่าสองคนนี้ต้องเป็นศัตรูกันแน่”

หวานพูดพร้อมกับยิ้มขำๆ ให้กับการกัดกันเป็นเด็กๆ ของฉันกับยีนส์

เห็นมั้ยบอกแล้ว ถ้าคนอื่นที่ไม่รู้จักฉันสองคนจะมองในอีกมุมหนึ่ง

หลังจากที่เลือกเสื้อผ้ากันเสร็จแล้ว พวกเราเลยเลือกที่จะเข้าไปดูหนังกัน แต่มันดันติดตรงที่…

“ไม่ไหวอะแก มีแต่หนังผี เพลย์ไม่สันทัด” ฉันเบะปากทำหน้าหวาดเสียวกับโปสเตอร์หนังที่มันมีแต่หนังผี ไม่ก็ฆาตรกรรม ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่ชอบ

“เออลืมไป เพลย์มันขวัญอ่อนน่ะ ถ้าให้มันเข้าไปดูมีหวังได้ทำบุญร้อยวันให้มันแน่” ปากเสียจริงๆ เลยนะเพื่อนยีนส์

ฉันด่ายีนส์ผ่านทางสายตา พร้อมกับจิ๊ปากใส่เธอหน่อยๆ

“งั้นไม่เป็นไร นี่ก็ห้าโมงเย็นแล้ว ทุกคนจะกลับกันเลยมั้ย แล้วพักที่ไหนกันเหรอ” เอาเข้าจริงๆ ตาหวานเพื่อนใหม่คนนี้ก็ช่างจ้อเหมือนกันนะ นึกว่าจะเป็นคนนิ่งๆ เหมือนรูปลักษณ์ภายนอกซะอีก แต่ฉันว่าเธอเป็นคนจริงใจดี

“คอนโด GS2K น่ะ”

“ว้าว!! ดีจังเลยได้อยู่คอนโดของสี่หนุ่มหล่อของมหาลัยเราด้วย” ตาหวานทำท่าทางเหมือนกับตื่นเต้นอะไรสักอย่างหลังจากที่ฉันบอกชื่อคอนโดที่พักอยู่

“ใครเหรอสี่หนุ่มหล่อที่ว่า” ด้วยความอยากรู้ฉันเลยถามตาหวานทันที

“สี่หนุ่มหล่อที่ว่าก็จะมี... หวานว่าเราไปนั่งร้านไอศกรีมตรงนั้นกันดีกว่า ถ้าให้เล่าคงยาว ยืนแบบนี้เมื่อยขาหมด” พูดจบตาหวานก็เดินนำฉันกับยีนส์ไปที่ร้านที่เธอเพิ่งบอกก่อนหน้า

“สี่หนุ่มหล่อที่ว่านะ มี ซาดีนส์ ขันที การ์เซีย แล้วก็เคซิส ทั้งสี่คนเป็นรุ่นพี่พวกเราน่ะ แต่เรียนคนละคณะกับพวกเรา แต่ไม่ต้องห่วงเธอสองคนต้องได้เจอแน่”

อืม... ฟังจากชื่อก็น่าจะหล่อกันทั้งนั้นนะ ชื่อทั้งเท่แล้วก็แปลกดี

“ฉันอยากรู้เรื่องของทั้งสี่คนน่ะ เล่าให้ฟังหน่อยสิ” ยีนส์รีบคะยั้นคะยอให้ตาหวานเล่าเรื่องสี่คนนั้นให้ฟัง ซึ่งฉันก็กำลังอยากรู้อยู่พอดี

“ได้สิ งั้นเริ่มจากพี่ใหญ่สุดอย่างเคซิสแล้วกันนะ” ฉันสองคนนั่งฟังตาหวานเล่าถึงเรื่องราวของ เคซิส ขันที แล้วก็การ์เซียมาประมาณยี่สิบนาทีกว่าๆ ก็เข้าใจในทันทีเลยว่า ทำไมถึงได้ฉายาสี่หนุ่มหล่อของมหาลัย

เพราะว่าโปรไฟร์ของพวกเขาเลิศหรูกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็น รูปร่างหน้าตาที่เหมือนปั้นแต่ง (มโนตามที่ตาหวานเล่ามาอีกที) แล้วไหนจะฐานะที่ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายต่างก็อยากได้และอิจฉา

“แล้วคุณสุดท้ายล่ะ” ฉันเร่งให้ตาหวานเล่าถึงคนสุดท้ายที่ชื่อ เอ่อ..

“ซาดีนส์ น่ะเหรอ”

น่าจะใช่มั้ง! ฉันพยักหน้ารัวๆ ให้ตาหวาน พร้อมกับทำหน้าตาตั้งอกตั้งใจฟังอย่างออกนอกหน้า