10

“ซาดีนส์ เขาเป็นลูกเจ้าของมหาลัย หล่อ สูง ผิวขาวเหมือนผิวเด็ก ที่เด่นชัดเลยคือ สีผมบรอนด์ขาวที่โดดเด่นเพราะมีเพียงคนเดียวในมหาลัยนี้ที่ทำสีนี้”

แว้บ!! ผมสีบรอนด์ขาวงั้นเหรอ? ทำไมจู่ๆ ภาพไอ้คู่เกย์ที่เมื่อเช้าฉันเพิ่งเจอในห้องน้ำชายมามันถึงได้ฉายภาพซ้ำให้ฉันเห็นนะ

“เมื่อกี้เธอบอกว่า มีแค่คนเดียวที่ทำผมสีนี้งั้นเหรอ” เพราะอยากรู้ว่าจะเป็นไอ้โรคจิตสายเหลืองคนเดียวกันหรือเปล่าเลยถามตาหวานออกไป

“อื้อ ทำไมเหรอ?” ตาหวานเอียงคอทำหน้าสงสัยถามฉัน

“งั้นก็ไอ้โรคจิตสายเหลืองชัวร์”  ฉันตบโต๊ะดัง ปึก! พร้อมกับโผล่งสิ่งที่คิดในใจออกมา กะจะคิดแค่ในใจไหงถึงกลายเป็นมีเสียงได้เนี่ย

“อะไรของแกยัยเพลย์ พูดให้พวกฉันสองคนเข้าใจดิ” ยีนส์ประสานมือเอาคางวางไว้พร้อมกับหันหน้ามาถามฉัน

ลืมไปเลยว่ายังไม่ได้เล่าเรื่องเมื่อเช้าให้ยัยเพื่อนสนิทคนนี้ฟัง

“ก็ถ้าหวานบอกว่าคนที่ทำผมสีบรอนด์ขาวอะไรนั่นมีอยู่คนเดียวในมหาลัยฉันว่าก็ต้องเป็นไอ้โรคจิตที่กำลัง เอ่อ นั่นแหละ ในห้องน้ำชายเมื่อเช้าแน่เลย”

ไม่อยากเอ่ยการกระทำที่มันอุจาดตาให้ตาหวานกับยีนส์ฟัง เลยเลี่ยงที่จะให้พวกเธอสองคนคิดกันไปเอง และคาดว่าคงจะพอเดากันได้ เพราะดูจากปฏิกิริยาของตาหวานที่อ้าปากค้างทำตาโตเหมือนตกอกตกใจอะไรมากมายนั่นก็พอดูออก

“เพลย์เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ซาดีนส์น่ะได้ฉายา เสือร้อยรัก เลยนะ”

“เสือร้อยรักกับเพศเดียวกันสิไม่ว่า” ฉันพูดกับตัวเองออกมาเบาๆ แต่สองคนที่นั่งข้างๆ ฉันกลับได้ยิน

“พูดจริงดิเพลย์ ไม่ใช่โรคขี้มโนของแกกำเริบอีกหรอกนะ” ยีนส์ทำหน้าคาดคั้นฉัน

“ฉันไม่ได้มโนนะแก ก็ตอนที่ฉันกำลังเดินเพลินๆ ไปโผล่ที่หน้าห้องน้ำชายคณะศิลป์ ไอ้คู่เกย์สองคนนั้นกำลัง แทงๆ เสียวๆ อะไรกันก็ไม่รู้อยู่ในห้องน้ำ ฉันเลยจัดโค้กให้ไอ้หัวขาวนั่นไปหนึ่งกระป๋องกลางกะบานเลยล่ะ”

“เราว่าเพลย์ต้องเข้าใจผิดแน่เลย”

“เห็นด้วยกับเธอหวาน ยัยนี่ชอบขี้มโน”

อ้าวเห้ย! ตาหวานไม่เชื่อฉันไม่เท่าไหร่เพราะเธอเรียนที่นี่มาก่อน แต่ยัยยีนส์ที่เพิ่งมาเรียนวันแรกพร้อมฉันและไม่เคยรู้จักมักจี่ใครในมหาลัยแห่งนี้ดันมาหาว่าฉันเข้าใจผิดไปอีกคน

“ยี..”

“หยุด! เลิกเถียง แกน่ะชอบมโนไปก่อน เห็นขนาดที่บอกได้เลยเหรอว่าเขากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันน่ะ ถึงได้ไปทึกทักเอาแบบนั้น ถ้าไม่ใช่นี่แกหมาเลยนะเว้ย”

ฉันที่กำลังจะอ้าปากด่ายีนส์ ก็เจอเธอสวนกลับมายาวเหยียด

“ได้! ถ้าแกไม่เชื่อฉันนะ ไว้ฉันจะพิสูจน์ให้พวกแกเห็นเอง” ฉันบอกยีนส์กับตาหวานออกไปเสียงหนักแน่น พวกเธอไม่เห็นแบบฉันก็คิดว่าฉันเป็นตุเป็นตะเอาน่ะสิ

ได้เลย! เดี๋ยวพลย์เยอร์คนนี้จะทำให้สองสาวนี้ ไม่สิ! เอาทั้งมหาลัย RNN แห่งนั้นตาสว่างกันให้หมดเลย คอยดู!!

S-PUP @ 20.15 น.

หลังจากที่ผมทิ้งไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสามคนไว้เมื่อตอนบ่ายแก่ๆ ที่มหา’ลัย ผมก็รีบตรงดิ่งมานั่งรอน้องหวา สาวสวยที่ส่งจดหมายรักเชิญผมมาที่ผับไอ้เคซิส

ผมไม่ได้เป็นคนชอบรออะไรนานๆ หรอกครับ แบบว่า... มันน่าเบื่อ แต่ครั้งนี้ถือว่าผมนั่งฆ่าเวลาเล่นๆ แล้วกัน เพราะผมก็ใช่ว่าจะรอแค่น้องหวาอะไรนั่นคนเดียวสักหน่อย

“ซาดีนส์ทานนี่หน่อยสิคะ เนี่ยพันซ์ชงเองกับมือเลยนะ ชิมหน่อยรสชาติถูกปากหรือเปล่า” สาวสวยหุ่นอวบอึ๋มที่กำลังนั่งก้มโชว์หนองโพที่น่าจะไปอัปไซซ์เพิ่มมา ยกแก้วเหล้าสีเข้มๆ จ่อปากเพื่อให้ผมลองชิม

อึก อึก ผมจับแก้วผ่านมือเรียวเล็กของพันซ์ กระดกน้ำสีอำพันลงไปสองอึก พร้อมกับทำคิ้วขมวดเพราะความเข้มของแอลกอฮอล์ที่ไหลลงคอ

“เข้มไป” ผมผละมือออกจากแก้วเหล้าใบพอดีมือของผู้หญิงข้างกาย

“แปลกจัง พันซ์ว่าเติมเหล้าไปแค่นิดเดียวเองนะ” ผู้หญิงข้างกายผมยังคงทำสีหน้าเสแสร้ง คิดว่าคอเหล้าแบบผมจะดูไม่ออกหรือไง รสชาติเหล้านำโซดาขนาดนั้น

เรียกว่าแทบจะกินเพียวๆ แทนซะดีกว่า

“ไม่ต้องมอมฉันก็ได้ ไม่เมาสิถึงใจกว่า” ผมบอกหญิงสาวข้างกายด้วยน้ำเสียงที่สาวๆ หลายๆ คนบอกว่ามันโคตรจะเซ็กซี่ “แหม! ซาดีนส์นี่รู้ใจพันซ์จริงๆ”

“อืม~” หลังจบคำชมนั้น พันซ์ก็ใช้มือเรียวเล็กเกี่ยวท้ายทอยผม โน้มให้ต่ำลงนิดหน่อยเพื่อที่เธอจะได้ประกบปากลงบนริมฝีปากหนาของผมได้ถนัด

แรงเบียดเสียดของริมฝีปากเราสองคนยังไม่เท่ากับหน้าอกหน้าใจที่มันล้นทะลักเสื้อสายเดี่ยวสีดำเมี่ยมของเธอที่กำลังเบียดแผงอกหนาของผมไปมา

“อื้อ~” ผมเริ่มจะขาดอากาศหายใจ ปกติเป็นคนคุมบังเหียน แต่ครั้งนี้พันซ์เป็นคนจู่โจมผมก่อนแบบไม่ทันให้ตั้งตัว

พรึบ! จากตอนแรกที่คู่ขาผมอย่างพันซ์นั่งอยู่ข้างๆ ตอนนี้เธอกลับปีนขึ้นมานั่งพาดบนตักแกร่งของผม สองมือน้อยๆ ยังคงคล้องรอบคอผมหลวมๆ ริมฝีปากนุ่มนิ่มบดเบียนอย่างเร่าร้อน

กรี้ด~ ตอนที่เลือดในกายผมกำลังร้อนดั่งไฟสุม เสียงกรีดร้องแหลมๆ ก็ดังขึ้น ทำให้ผมรีบผลักพันซ์ที่กำลังจูบผมแบบไม่สนสิ่งรอบกายออกห่างไปเล็กน้อย

“นี่แกเป็นใคร นังปากแดง” เจ้าของเสียงกรี้ดเมื่อกี้ถามพันซ์ที่ยังคงนั่งบนตักผมด้วยแววตาหาเรื่องสุดๆ

“แล้วหล่อนล่ะ?” พันซ์ถามผู้หญิงอีกคนที่เพิ่งมาใหม่ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

พันซ์เป็นผู้หญิงแรงๆ ไม่กลัวหน้าไหน และเป็นคู่ขาที่ผมควงบ่อยที่สุด เพราะเธอไม่เรื่องมาก ประมาณว่า เสพสมแล้วก็จากลา ทำนองนั้น

ผมควงพันซ์มานานกว่าสี่เดือน ซึ่งนานกว่าผู้หญิงทุกๆ คนที่ผมแทบจะใช้แล้วทิ้งเหมือนกับถุงยางอนามัย ผู้หญิงที่เข้าหาผมทุกคนล้วนแต่จ้องจะจับผม อยากเป็นเมียลูกเจ้าของมหาลัยและฐานะทางบ้านที่รวยลำดับต้นๆ ของประเทศ

“ฉันหวา แฟนใหม่ซาดีนส์” หวาที่เป็นคนนัดผมมาที่นี่พูดขึ้น

แต่เดี๋ยวนะ! แฟนใหม่ผมงั้นเหรอ? ผมไปตกลงคบใครเป็นแฟนตั้งแต่ตอนไหน คนอย่างไอ้ซาดีนส์ไม่เคยคิดที่จะมีห่วงมาผูกคอ ยิ่งเรื่องแฟนผมยิ่งไม่เคยคิดให้รกสมอง เพราะอะไรน่ะเหรอ?