Nang wala sa oras, isang itim na sedan ang dumiretso kay Calista. Nakatutok ang atensyon sa kanyang tawag sa telepono, si Calista ay walang pagkakataong makapag-react.Mabilis na lumapit ang sasakyan kaya't ang mga labi mula sa pagkakabangga ay tumatama sa kanyang balat. Imposible ang makatakas. Naka-tuon ang kanilang mga mata sa windshield habang ang mga hiyawan at malakas na impact ay napuno ng hangin.Ang lahat ng iba pang mga tunog ay nawala sa sandaling iyon, na naiwan lamang ang imahe ng hindi pamilyar, nakakabaliw na mukha ang nakikita ng mas makabuluhan bago si Calista.Bigla siyang nakaramdam ng malakas na puwersa mula sa likuran, dahilan para matumba siya, nadapa at bumagsak sa lupa.Bang!Nabangga ang sasakyan sa isang bagay, at natumba si Calista sa lupa, nakaramdam ng pananakit sa kanyang mga siko at tuhod.Kakaiba, ang sakit na nararamdaman ng kanyang katawan ay nagbigay ginhawa at nakatulong sa kanya na makawala sa takot at pagkabigla na naranasan niya. Habang naka
Napakagandang pagpapakita ng pagkakaibigan! Ang mga tunay na ugnayang tulad nito ay nakaaantig sa isang mundo kung saan ang pagiging mababaw ay madalas na natatabunan ang mga koneksyon ng tao.Agad na itinutok ng mga reporter ang kanilang mga mikropono at camera sa direksyon ni Calista."Ms. Everhart, itinaya ni Ms. Jacquez ang buhay niya para sagipin ka sa ganoong kadelikadong pangyayari. Ano ang nararamdaman mo?" tanong ng isang reporter.Tinitigan ni Vivian si Calista at bahagyang tumaas ang isang kilay, senyales na sinadya niyang ganapin iyon.Wala siyang pakialam na isali si Calista sa plano niya. Halos hilingin niya na mawala ang pagkakakilanlan ni Calista sa publiko, na inihayag ang kanyang kawalan ng pasasalamat sa mundo.Pero kahit hindi ganoon ang reaksyon ni Calista, hindi na iyon mahalaga kay Vivian. Ang kanyang motibo sa pagsasaayos ng insidenteng ito ay hindi lamang para masira ang reputasyon ni Calista. Isang matamis na ngiti ang isinagot ni Calista."Sobrang naant
Nire-record ni Vivian si Calista sa ilalim ng kumot gamit ang kanyang telepono. Maingat niyang ipinwesto ang kanyang telepono kanina, inilagay ang karamihan sa device sa ilalim ng kumot at ang lens ng camera lang ang nalantad.Bukod dito, tinakpan niya ang telepono ng isang puting pandekorasyon na case para itago ito. Itinigil ni Calista ang recording at kaswal na pinunasan ang ilang mantsa ng dugo sa damit ni Vivian gamit ang kanyang mga daliri."Gumagamit ka ba ng panggigipit ng publiko para pilitin ako na payagan kang manatili sa Capeton, Ms. Jacquez? Hindi mo kailangang gumamit ng ganoong mga taktika. Kung gusto mong manatili, manatili ka lang. Hindi akin ang Capeton, at hindi ko naman talaga kaya na paalisin dito, ‘di ba?"Nanatiling tahimik si Vivian, malalim ang iniisip tungkol sa mga pangyayari. Si Hugo ay may malambot na puso para kay Vivian, at kung hindi dahil sa reputasyon ni Lucian, hindi siya magiging mapilit na ipadala siya pabalik sa Apthon .Ang natamong sugat ni V
Matapos ang ilang segundo, mabilis na nag-iwas ng tingin si Vivian na para bang tinaboy niya nang magtama ang kanilang mga mata."Kung hindi mo gagawin ang sinabi ko, huwag ka nang mag-abala pang magpakita sa harapan ko."Hindi niya nahawakan ang naninigas na semento sa kanyang binti, ang anesthesia ay nagpapamanhid pa rin sa sakit. Bakas ang determinasyon sa mga mata ni Vivian habang mahigpit ang pagkakahawak sa bedsheet.Habang bali ang isang niyang binti, nagpasya siyang sulitin ang kanyang sitwasyon. Nanatiling tikom ang bibig ng lalaki, ibinaba ang tingin, at walang emosyong nakatitig sa kanya."Gusto mo ba siyang pakasalan?" tanong niya."Oo, gusto ko. O, baka gusto mo ikaw ang pakasalan ko? Umalis ka na dito, o hindi na ako magdadalawang isip na ipaalam sa tatay ko ang ginagawa mo sa likod niya."Sa kabilang banda, si Calista ay tumatambay sa shop ni Yara."Nababaliw na ba si Vivian? Hindi mo reponsibilidad ang nangyari sa kanya. Ano bang pag-uugali ang meron siya? Dahil
Alam ni Hector na baka may nakita si Calista. Gayunpaman, hindi siya nababahala dito."Wala to. Maliit na sugat lang ito at gagaling din pagkatapos ng dalawang araw.""Nabahiran na ng dugo ang benda sa dibdib mo. Sigurado ka ba na minor injury lang ito?"Habang payuko si Calista para iangat ang kanyang kumot. Napatigil ang mga kamay nito nang mapunta na sa gilid ng kumot nito.Nahihirapan niyang sinabi niya, "Huwag kang magmadali. Paano kung wala akong suot na pantalon?"Nanatiling tahimik si Calista. Nakakapaso ang kanyang mga kamay, na hindi katulad ng normal na temperatura ng katawan. Ini-angat niya ang kanyang kamay at sa halip ay dinama niya ang noo nito."Nilalagnat ka. Gaano na katagal simula nung nagpalit ka ng benda?" Mainit na sa itaas na palapag. Wala man lang aircon. Ang lahat ng lugar may iisang fan lamang. Nag-iinit ang pakiramdam ni Calista kahit ilang minuto lang siya dito, paano pa si Hector na nasugatan. Si Hector ay lubhang mahina at naubusan ng enerhiya.
"Sa ngayon, pwede mong sabihin na ganon nga," sagot ni Calista.Dahil sa kasalukuyang estado ni Hector, hindi nararapat para sa kanya na magdetalye ngayon.Sa pagtingin sa kung paano siya nahirapan sa pakikipag-usap, talagang nag-aalala siya na mamatay siya agad kung mahuli lang siya sandali ng sa pakikipag-usap sakanya. Mabagsik ang ekspresyon ni Hector."Calista, wala kang tiwala sa relasyong ito."Hindi kumpiyansa si Calsita na magtatagal sila, dahil din sa kawalan ng pagiging possessive at pakiramdam ng pag-aari. Napahinto si Calista habang nagtatanggal ng seatbelt. Hindi siya sumagot sa sinabi nito. Bumaba siya ng kotse at binuksan ang pinto sa front passenger seat."Mag papapunta ba ako ng bodyguard para tulungan kang tumayo?"Umubo si Hector. Habang mahinang ngumisi, pilyong tinukso niya ito."Kung ganoon ay maaari ka ring pumunta sa mga kalye at gumawa ng isang anunsyo, para malaman nilang lahat na nandito ako."Inis na inilibot ni Calista ang mga mata sa kanya."..
Hindi man naniwala si Calista sa sinabi ni Lucian, hindi niya maiwasang mag-alala. Lumipat ang tingin nito sa kanya."Nasugatan ka din ba?"Sa kababawan, si Lucian ay walang pakialam, ngunit galit ang nakatago sa kanyang mga mata."Pagod akong nagtatrabaho sa kumpanya. At ang unang makikita ko pag-uwi ko ay ang girlfirend ko na pinapakain ang ibang lalaki. Hindi mo na isip na nasaktan din ako?”Walang ginawa si Calista para sadyang pagselosin ang kasintahan sa pamamagitan ng paggamit ng ibang lalaki.Hindi mahalaga kung gaano katagal ang relasyon nila ni Lucian, ngunit ang huling bagay na gusto niya ay magdulot ng hindi pagkakaunawaan sa pagitan nila.Sa pagmamadali, ipinaliwanag niya, "Dumating ang doktor nang hindi naghanda ng pampamanhid. Ginagamot lang ang kanyang sugat at wala siyang lakas para iangat ang kanyang kamay ..."Sumabat si Hector para suportahan si Calista, "Oo, hindi ko nga mai-angat ang kamay ko."Tahimik na nakatingin sa kanya si Lucian. Matapos ang ilang se
"Clank!"Umalingawngaw mula sa silid ni Hector ang tunog ng mga nabasag na plato. Lumingon si Calista at tumingin sa direksyon ng tunog. Hindi na niya nagawang sagutin si Lucian at tumakbo na siya papunta sa kwarto ni Hector.Kanina bago umalis ang doktor, sinabi niya na kung hindi bumaba ang lagnat ni Hector ay kailangan siyang maospital.Habang inaabot ni Lucian ang kanyang kamay para hawakan siya, matagal nang wala si Calista. Tumakbo siya nang napakabilis kaya nang iangat ni Lucian ang kanyang kamay ay wala na siya sa kanyang maabot.Nakatutok ang tingin nito sa kanya. Halos gusto na niya itong kaladkarin pabalik at itaboy si Hector, ngunit pinigilan siya ng kanyang katwiran.Kung titingnan kung gaano kahina si Hector ngayon kung patay na siya, lagi siyang may espesyal na lugar sa puso ni Calista. Ngumisi si Lucian at sumunod sa kanya.Nakaawang ang pinto. Ganun pa rin ang posisyon ni Hector kanina, nakasandal sa kama. Ang kanyang mga balikat ay nakalaylay, ang mga mata ay si