Walang paraan na makikinig si Calista kay Lucian. Hindi lang siya nakatakas, isinara pa niya ang pinto para sa kanila.Para din sa mga nakapatong na condoms sa katabing mesa ng kama, hindi rin sana siya nakinig kay Lucian. Ang kakayahan niya ay tila nakakainis. Hanggang ngayon kapag naalala niya ang kanilang pagtatalik, tanging sakit lang ang naiisip niya.Nagdilim ang ekspresyon ni Lucian nang makitang nakatakas ito nang kasing bilis ng isang kuneho. Itinaas ni Hector ang kanyang baba patungo sa direksyon ng pinto."Hindi pa ba malinaw? Ayaw na niyang bumalik sa master bedroom."Tumingin sa kanya si Lucian nang may pagtataka."Sabihin mo lang kung nagseselos ka. Girlfirend ko na si Callie ngayon. Akala mo ba paghiwalayin mo kami sa ganitong pares ng posas?"Halatang tuwang-tuwa si Hector."Oo, medyo nagseselos ako. Kaya alang-alang sa mental at physical health ko, wala kang choice kundi dito na lang matulog ngayong gabi."Walang ekspresyon si Lucian."Sa panaginip mo."Kinuh
Bago umakyat si Calista sa ospital, bumili siya ng pagkain sa convenience store sa ibaba.Nasa ward pa rin ang mga reporter. Pagpasok ni Calista sa ward, si Vivian ay mataimtim na nakatitig sa pinto. Napaiwas na lamang siya ng tingin nang mapagtantong nag-iisa si Calista."Calista, hindi ko inaakala na bibisita ka ng ganitong oras. Bakit mag-isa ka lang? Tago ang lugar na ito, paano kung mapahamak mo ang sarili mo?"Pinatunog niya na para silang magka-ibigan habang buhay."Hindi lang ako mag-isa. Nag papark lang siya sa baba," ani Calista, habang inilalabas ang polystyrene lunch box mula sa isang plastic bag. Mukhang mumurahin lang ito at halatang-halata na binili ito sa panget na restaurant na iyon sa ibaba."Diba sabi mo gutom ka? Pumunta ako para dalhan ka ng pagkain. Halika, papakainin kita."Napangiti siya habang sumasandok ng isang kutsarang pagkain at iniabot sa labi ni Vivian. Ang pagkain ay malamig na.Hindi niya alam kung gaano katagal naiwan ang pagkain sa bukas. Mara
Sa pagbabalik ni Calista, huminto siya sa mga stall sa gilid ng kalsada at bumili ng kebab. Hindi siya nag-iisip kung sino ang kanyang tunay na ama.Kung tutuusin, palagi niyang tinuturing si Zachary bilang kanyang ama.Kung alam niyang may biological father siya noong kamamatay lang ng nanay niya, sobrang aasa siya. Pero ngayon, lampas na siya sa edad para maghangad ng emosyonal na suporta.Gayunpaman, dahil siguro sa sinabi ni Vivian kanina ay biglang sumulpot ang mukha ni Hugo sa isip ni Calista ngayon.Sa totoo lang, hindi niya akalain na kahawig niya ito, sa halip, kamukhang-kamukha niya ang kanyang ina. Noong araw, sinasabi ng mga tao sa paligid niya na siya ay kambal ng kanyang ina.Isang nakakabulag na kidlat ang tumama sa madilim na kalangitan. Maya-maya pa, isang malakas na dagundong ng kulog ang narinig.Noong bata pa si Calista, takot na siya sa kulog. Nasa tabi niya noon ang nanay niya, kaya palalakihin niya ang takot kapag nandiyan ang nanay niya.Alam niyang kukuy
Medyo masikip ang sasakyan. Nasa bisig ni Lucian si Calista, nakadikit ang mga kamay sa basang damit nito. Napuno ng mamasa-masa na amoy ng ulan ang kanilang hininga.Wala silang nagawa, ngunit may mga kislap sa hangin na nagpapataas ng kanilang pandama. Unti-unting tumaas ang temperatura sa sasakyan.Bahagyang kumalas si Lucian sa pagkakahawak sa bewang ni Calista. Habang nakababa ang ulo niya ay dumapo ang halik nito sa labi niya. Itinaas ni Calista ang kamay para harangan ang halik nito. Sa halip ay dumapo ang halik sa kanyang palad.Lumingon siya at itinuro sa labas ng sasakyan habang sinasabi, "Tumigil na ang ulan."Hindi nakaimik si Lucian."May pasyente pa sa bahay na malapit nang mamatay. At inaway mo pa siya. Hindi ka ba nag-aalala na patay na siya bukas ng umaga?"Ito ay isang dahilan. May mga bodyguard sa bahay at ang mga doktor ay maaaring mag-asikaso kay Hector anumang oras.Kahit na nasa bingit na siya ng kamatayan, hindi siya maaaring mamatay kaagad dahil naipadal
Alam ni Calista ang ginagawa ni Lucian. Sinadya niyang magpa- biktima, sinusubukang akitin siya.Pakiramdam niya ay gusto niyang buksan ang bungo nito at tingnan kung may kakayahan ba itong mag-isip gamit ang kanyang ari. Ang kanyang isip ay abala lamang sa pakikipagtalik. Nakatitig sa kanya, ngumiti ito ng nakakahiya." Nakakagulat na mayroon kang self-awareness. Maganda ang self-reflection mo dyan, ipagpatuloy mo lang. Matutulog na ako ngayon, kaya huwag kang tumawag o mag-video call sa akin. Hindi ka papasa sa probation period kung istorbohin mo ulit ako."Nawalan ng masabi si Lucian. Binuksan niya ang browser at nag-type sa search bar."Ano ang dapat kong gawin kung ang aking karibal sa pag-ibig ay matulog sa aking lugar?"Noong una, hindi niya inaasahan na magkakaroon pa ng mga sagot sa ganoong kakaibang tanong. Gayunpaman, sa pag-click niya sa tanong, maraming iba't ibang mga sagot.Sabi ng naka-agaw pansin sa kanya, " Dapat kang pumunta at matulog kasama ang iyong karibal
" Pinayagan ka ba niyang manatili dito?"Napakunot ang noo ni Lucian. Ang kanyang madilim na ekspresyon at nakakunot na mga kilay ay nagpapakita kung gaano siya hindi kasiya-siya ngayon. Bumaba ang tingin niya sa bodyguard sa likod ni Vivian."Nasaan si Calista?""Bumalik si Madam sa kwarto niya matapos mananghalian."Nagpalit ng tsinelas si Lucian at umakyat kaagad sa hagdan."Sinabi ba ni Calista na pumasok ka?"May panuntunan sa Everglade Manor. Nang walang pahintulot, hindi pinapayagan ang mga bodyguard na makapasok sa mansyon."Sinabi ni Madam kay Dr. Smith, Marianne, at sakin na bantayan si Ms. Jacquez."Si Marianne ang kasambahay na dumating ngayon.Hindi maintindihan ang ekspresyon ni Vivian. Ang ginawa nila ay sinusubaybayan siya kaysa bantayan siya.Noong una, gusto niyang sumilip sa ikalawang palapag para sa ilang hibla ng buhok ni Calista mula sa kanyang suklay, o kahit ilang piraso ng kanyang kuko.Gayunpaman, sa tuwing sinusubukan niyang gumalaw, lahat ng tatlo
Agad na binigyang kahulugan ni Vivian ang kanyang mga salita bilang pag-aalala nito sa kanya.Habang naka-smirk siya at magsasalita pa lang, narinig niyang sinabi ng bodyguard sa labas ng pinto, "Mr. Northwood, andito na si Mr. Jacquez."Nandito si Hugo? Agad namang nagbago ang ekspresyon ni Vivian.Nakatitig kay Calista, sinabi niya, "Callie, ayaw mo bang malaman kung sino mula sa Jacquez family ang pumatay sa nanay mo? Hindi ka makapasok sa pamilya Jacquez kaya ako lang ang makakatulong sa iyo para mag-imbestiga.."Ibinaba ang kanyang tinidor, sumagot si Calista, "Salamat sa magiliw na alok, pero hindi ko ito kailangan."Bumangon siya at paglapit niya sa pinto ay dumating din si Hugo."Humihingi ako ng paumanhin sa anumang abala. Ihahatid ko na si Vivian ngayon."Pumayag si Vivian na bumalik sa Apthon at nakapag-book na ng flight kinaumagahan.Nang makalabas siya sa ospital ngayon, sinabi niyang gusto niyang magpaalam sa kanyang mga kaibigan sa Capeton.Naging abala si Hugo
Hindi na nakalabas si Lucian dahil papunta na si Calista sa mansyon mula sa garden.Bagama't hindi kasama si Hugo, nakatuon ang tingin nito kay Calista. Bilang lalaki, sa unang tingin ay masasabi na ni Lucian na iba ang tingin nito sa kanya.Pagpikit ng kanyang mga mata, si Lucian ay halatang hindi kasiya-siya. Tinitiis niya ang bawat segundo habang hinihintay niya itong lumakad.Ipinikit niya ang kanyang mga mata, napigilan lamang ang kanyang nagngangalit na pagkabalisa nang tuluyan na itong makapasok sa mansyon.Kailangan niyang mag-ingat sa kanyang childhood sweetheart, ang kanyang high school friend, at ngayon ay may isa pang lalaki na halos mamatay. Nasira ang utak niya sa naisip.Pagkapasok na pagkapasok ay nakita ni Calista si Lucian. Ang pagkain sa mesa ay nanatiling tulad ng dati bago siya lumabas."Bakit ka nakatayo dito? Hindi ka ba kumain?""Ito ba ay isang magandang usapan?" naiinis na tanong ni Lucian."Ayos lang," sagot ni Calista.Hindi siya sigurado kung ano n