Overprotective
HALOS hindi inalintana ni Andrei ang pagyakap sa kaniya ng malamig na simoy ng hangin. Alas otso ng gabi na kasi ay nasa kahabaan ng kalsada pa siya, nagbibisikleta habang suot ang helmet, ang paborito niyang pink sweatshirt at loose pants na ang haba ay tama lang upang makita ang suot niyang sneakers.
Bagama't bahagyang giniginaw ay ramdam niya ang pagdaloy ng tila tubig na galing ng refrigerator sa kaniyang likod. Magkasabay na kasi ang pawis niya at ang malamig na hangin sa pagyakap sa kaniya.
"Tsss!" inis niyang sambit nang tumunog ang cellphone niya sa loob ng bulsa.
Hindi naman malayo sa village nila ang tinutumbok niyang arcade. Natatanaw na niya ito kaya't naging malikot ang mga mata niya. Agad niyang tiningnan ang cellphone nang mai-park niya ang bisikleta sa isang tabi.
It was Mon who messaged him, sending a picture of Angelie while in the middle of a group of young men. The location was inside the arcade.
Nakakunot ang noong nagmamadaling pumasok ng arcade si Andrei. Gusto niyang makita agad ang babaing kaibigan.
"O, bro!" agad na napunit ang bibig ni Mon nang makita nito si Andrei. He immediately greeted him and patted him on the shoulder. "Sabi ko na nga ba, darating ka," at parang nanalo sa lotto na tuwang-tuwang sinenyasan nito ang mga kaklaseng naroon na sina Marc at Jebon, "I told you, guys!"
"Oo nga!" sabay thumbs up ni Marc. Bumalik naman agad ang kaniyang atensyon sa mga dumaang babae. Nginitian niya ang mga ito.
Natatawa namang lumapit kay Andrei si Jebon. "Welcome, bro! Let's enjoy the night!"
Nagtatakang lalong napakunot naman ang noo ni Andrei sa inabutang pangyayari. Hindi niya inasahang ganoon ang makikita niya. Narito siya dahil sinabi ni Mon na naririto si Angelie. Lumingon-lingon siya pero hindi niya makita ang dalaga.
"O, relax, the night is young, we're gonna have some fun!" paakbay na iginiya siya ni Mon sa dako ng bilyaran.
"Ayos, matagal-tagal na ring 'di ka namin nakakasama dito, bro!" and Marc gave Andrei the billiard cue.
"But,..." hindi na siya umimik. Nagpatianod na lang muna siya sa mga kaklase.
Jebon bad-mouthed on Andrei. Nahalata niya kasing napipilitan lang sa kanila ang binata. "Tagal mo na ngang 'di na tumotropa sa amin, 'di ka pa rin ba namin masosolo ngayon? Ano ba iyan, pare, ladies' drink na rin ba ang iniinom mo?"
Nagtawanan ang tatlo, nakitawa na rin si Andrei. "Kayo talaga." He confronted Mon, "sabi mo, nandito si Angelie?" pilit ang ngiting sumilay sa kaniyang pisngi.
"Ang plastic ng smile mo, bro!" natatawang itinuro ni Mon ang dulo ng pasilyo. "Nando'n siya, kasama ng mga boylet niya."
Agad na binitiwan ni Andrei ang tako ng bilyaran. "I missed this game. I missed you, guys. But I have to go." Mabilis ang mga hakbang ngunit cool pa rin siyang tingnan habang tinutungo ang kinaroroonan ng dalaga.
Happy atmosphere ang nabungaran niya sa dakong iyon. Maraming kabataang nag-i-enjoy sa arcade section na iyon. Humaba ang leeg ni Andrei para hanapin si Angelie.
Pinagtinginan siya ng dumaang grupo ng mga bakla. "You want a company?" akmang aangkla sa bisig niya ang lumapit na bakla ngunit umismid nang maagap siyang umiwas. "Ay, snob si papa!"
"Wampipti?" nagbibirong lumapit ang isang baklang kasama nito.
"Sabi mo dati wampayb," at nakipag- friendship sign siya dito. Ka-vibes niya kasi ito. Matagal na niyang kaibigan si Michael, kababata niya ito. Bata pa sila ay isa siya sa pinagtapatan nito ng sexual preference nito. Nang magladlad ito ay binansagan nila Mon ng "Wampayb".
"Free na nga sa 'yo, e, dahil iyan sa friendship natin," kunwari'y hinihimas niya ang abs ni Andrei na ikinamangha ng mga kasama nito. "Nasa canteen, napagod yata," siyang bulong nito.
Agad niyang nakita si Angelie, bakas sa mukha nito ang kawalan ng kasiyahan kahit na nakangiti habang kausap nito ang tatlong lalaki sa mesa kung saan sila umiinom ng juice. Pinagmasdan niyang mabuti ang kaibigan. Kabisado na niya ang body language nito sa tuwing natutuwa ito habang nakikipag-usap. Ayon sa nakikita niya ay ito iyong isa sa mga pagkakataong gusto na ng dalaga na umalis pero ayaw nitong magmukhang bastos sa kausap.
"Besh, sana lang talaga nandito ka! Will you come if I'll message you?" ang usal ng utak ng dalaga habang nakikinig sa mga kasama niyang really excited on what they were talking about.
Parang may bumulong sa dalaga at bigla siyang napalingon sa kinatatayuan ni Andre. Namilog ang mga mata niya nang makita ang kaibigan. Agad siyang tumayo para lapitan ito.
"Masarap 'to," dinig niyang pagyayaya ni Norma kay Andrei habang hawak nito ang isang bagong brand ng juice.
"S-sige, bibili ako." Ayaw niyang hiyain ang kaklase. Magiliw kasi ito sa kaniya mula pa noon.
"Samahan na kita."
Sinundan ng tingin ni Angelie ang dalawa habang patungo ang mga ito say kinaroroonan ng refrigerator para mamili ng juice. Hindi niya inasahang makikita niya itong kasama si Norma, her number one basher. Naupo siyang muli. Ni hindi man lang siya nakita ng kaibigan. Nagtataka man sa ginawa niyang pagtayo at pag-upo ay nagpatuloy pa rin sa kuwentuhan ang tatlo niyang kasama. Naghihimutok ang kalooban niya sa isiping may ka-date pala ang best friend niya pero hindi man lang siya nito sinabihan. Inakala niyang napagod ito kaya hindi na niya niyaya sa arcade.
Hindi naman maalis-alis ang ngiti sa labi ni Norma. “I thought you’d never come. Sabi nina Mon ay busy ka.”
“I was busy.”
Pasimpleng nilingon nito ang kinaroroonan ni Angelie matapos na kinuha ang juice sa refrigerator.
Sinikap naman ni Angelie na hindi ma-out-of-place sa mga kakuwentuhan niya. Sa loob-loob niya ay sinisisi niya si Nannette dahil hindi ito sumipot sa usapan nilang maglalaro dito.
“I thought I've seen your girlfriend,” sabi ni Norma sa lalaki habang tinititigan niya ang mukha nito, gusto niyang makita ng malapitan ang magiging reaction nito sa salitang girlfriend.
Nagpatay-malisya naman si Andrei kahit na alam niya ang tinutukoy ng babae. Mga isang taon na rin kasi na napansin niyang lagi itong nakasimangot sa tuwing nakikita si Angelie. Somehow ay napansin niya rin na tila may gusto sa kaniya si Norma. Ilang beses na rin naman kasing nakikipag-unahan ito Kay Angelie sa pag-aabot sa kaniya ng mineral water sa tuwing may laro sila ng basketball at soccer.
For awhile ay napatitig siya sa mukha ni Norma. Makinis ang morena nitong balat. Kitang-kitang mahilig ito sa good grooming because of her pony-tailed long silky hair, soft skin, unstained white teeth, and short, clean nails. Napangiti ang lalaki.
Agad na napunit ang labi ni Norma, nahalata niya kasing naa-appreciate siya ng lalaki. Kung puwede lang ay huwag na silang lumayo sa may cashier upang hindi mapansin ni Andrei si Angelie. Gusto niya itong masolo ngayong gabi. She felt that she could claim her, ilang cute gestures na lang at tuluyan na itong magkakagusto sa kaniya.
“E-excuse me,” at nagpalinga-linga Ito, “I have to go.”
Agad siyang tumayo para pigilan si Andrei ngunit hindi niya naabot ang kamay nito. Walang nagawa si Norma kundi ang sundan na lang ng tingin ang lalaki nang lumabas ito ng canteen.
“H-hey!”
Sinikap niyang maabutan ang grupo nang natanaw niya na inaabutan ng helmet ng isa sa tatlong lalaki ang kaibigan upang umangkas sa motorsiklo nito habang naghahanda namang sumakay sa isa pang motorsiklo ang dalawa.
Nagulat na lumingon sa kaniya ang grupo, nakita nila ang panlalaki ng butas ng ilong nito dahil sa hingal.
“Where are you going?”
Hindi nakasagot si Angelie sa kaibigan. Lihim na nagpasalamat ang kalooban niya nang kinuha nito sa kaniya ang helmet at ibinalik sa may-ari.
“Pasensiya na, guys, she can’t go with you.” Hindi niya itinago sa kaibigan ang pagkunot ng kaniyang noo. Gusto niyang ipaalam dito ang disappointment niyang nararamdaman. Tila naunawaan naman ito ng babae at yumuko na lang.
“Are you her boyfriend?”
“No, Ricky. Best friend ko siya.” Nakaramdam siya ng kaba dahil mukhang naiinis ang sana'y aangkasan niyang si Ricky.
“E, best friend lang pala!” nanggigigil na itong naglipat-lipat ang tingin sa magkaibigan at sa mga kaibigan niya. “Bakla ba 'to?”
“No!.. Look, I'm sorry, guys,” at itinulak niya palayo sa magkaibigan si Andrei, “we’re leaving.”
“You’re not leaving!” napakagat-labi pa Ito dahil pinipigilan siya ng dalawang kasama. “Nag deal na tayo na ako ang maghahatid sa iyo!”
“Sorry talaga, Ricky,.. Vin,… Enjie!” at tuluyan na niyang hinila sa braso ang kaibigan na tila gusto ring patulan ang galit na si Ricky.
“P’re, 'wag kang magtago sa ilalim ng palda ng babae!”
Ang mapang-asar na banat ni Ricky ang naging hudyat ng paghila ni Angelie sa braso nito. Natatakot siyange tuluyang magkagulo.
“Hoy, bakla!”
“Tinatawag mo bang bakla ang boyfriend ko?”
Lahat sila ay napalingon kay Norma nang walang kaabug-abog nitong inihinto ang dalang pulange sports car malapit sa kanila.
“Let’s go!”
Nagpatianod naman kay Norma ang magkaibigan habang naiwang nakatunganga ang tatlo.
MALAMIG ang gabi at malamig ang inuupuan nilang mahabang sementadong bench ngunit tila wala silang balak na magtabi-tabi. Nanatili silang nakaupo sa tig-isang bench, nakaharap sa dagat, sa boulevard na iilang tao na lang ang naroroon.
“Well?...”
Walang maapuhap na isagot si Angelie kay Norma. Hindi niya alam kung saan mag-uumpisa sa paghingi ng paumanhin kay Andrei na nasa gawing kaliwa ni Norma.
“Can’t you at least thank me?!” namilog pa ang mga mata nito sa disappointment sa nakikitang akto ng magkaibigan.
“Okay,” nakataas ang kilay na tumayo Ito, “I’m done here. Mag-hike kayo, malayo ang terminal ng jeep dito.”
Pinigilan niya si Norma, “salamat.” Iisang salita ngunit puno ng damdamin niya iyong binigkas sa harap ng itinuring niyang kontrabida ng buhay niya. Malaki ang pagpapasalamat niya dito dahil hindi natuloy ang nakaambang suntukan kanina.
“You owe me.” Tinitigan niya si Angelie ng head to toe at saka bumaling kay Andrei. “Boyfriend, stop being a nanny to this girl. Mapapahamak ka lang.”
“Bye, Norma,” mahinang sagot niyang nakangiti sa babae, “you’re beautiful tonight.”
“Yeah, right.” Ni hindi na niya nilingon ang dalawa. Ayaw niyang makakita ng dadagdag pa sa sama ng loob niya.
Naiwan ang dalawa. Wala silang maisip na sabihin sa isa't isa. Tahimik nilang pinanood ang bawat pagdating ng alon at paghampas nito sa malalaking bato.
CHAPTER 7 MALALIM na ang gabi ay hindi pa rin makatulog si Angelie. Abala ang kaniyang utak sa pagbabalik-tanaw. Kanina lang ay kay saya-saya ng kaniyang pakiramdam. Bagama't tila isang mamahaling tuta na mahal na mahal ng kaniyang amo ang iniisip niyang naging pagtuturing sa kaniya ng kaibigan ay tinanggap niya ito ng buong puso. "Huwag ka kasing kung saan-saan nagpupupunta, lalo't gabi." Malumanay iyon pero may diin. It was his first sentence after Norma has gone home, leaving the two in silence. Tinabihan siya ng lalaki nang mapansin nitong nanghahaba ang nguso niya habang nakayuko. Bumuka ng bahagya ang kaniyang bibig ngunit nanahimik na lang siya. She was touched by his caring gesture. His fingers were touching her long hair that was dancing with the cold wind. "Gusto mo?" tanong ni Andrei nang may dumaang balut vendor. She's not fond of the food but the idea of bonding with him made her nod. Natutuwa ang puso niya sa tuwing magkasama sila ng kaibigan. Matapos na ligpitin a
A Day Without Him NAGISING si Angelie sa tunog ng doorbell. Kunot ang noo, ipinikit niyang muli ang mga mata. Inaantok pa siya. Napabalikwas siya nang maalala ang naging usapan nila ni Andrei. "Sandali!" Itinakip niya ang bathrobe sa katawan na kanina'y natatakpan lang ng loose tee shirt at panty short. 'Toooot!' "Oo na! Nagmamadali na nga,eh." Nanlaki ang mga mata niya sa hindi inaasahang mga bisita. "Surprise!" Masaya siyang niyakap ni Nannette, kasunod nito si Melrose na patamad na kumaway sa kaniya. "Hi!" Inginuso nito ang nagtatagong lalaki sa kaniyang likuran. "Nagpumilit 'tong sumama nang malamang dito kami pupunta." "H-hi!" Nahihiyang kumaway si Alvin, bitbit nito ang isang karton ng carpentry and painting tools. "H- hi! Ang dami naman niyan." Niyakap niya ang sarili. Nakaramdam siya ng hiya na makita siya ni Alvin na nakaroba at kagigising lang. Pero inabot din ng isa niyang kamay ang dalang box ng lalaki. "Ako na," hindi niya ibinigay ang dala kay Angelie. "Maybe you
The Drunken Fox "Hmmm…" Nakapikit ang mga matang ninanamnam niya to her heart's content ang kinakaing beefsteak. Bakas sa kaniyang mga ngiti ang katuwaan. Her vibrance became more obvious due to the striking brilliance of the restaurant's chandelier. Natutuwa namang pinagmamasdan siya ng kaibigan. Pagbawi kasi Ito ni Andrei dahil hindi nakatulong sa ginawa nilang interior decoration. Dinner date sa restaurant na Ito ang pinili ni Angelie dahil kilala ang Julio's sa masarap nilang beefsteak at iba pang Korean at Filipino dishes. "Salamat naman at nagustuhan mo ang food," bahagyang nanlaki ang mga mata niya nang makitang papaubos na ang sliced beefsteak sa harap nila, "pero 'di ko akalaing mauubos mo." "Feel ko, ako si Shin Min-a." She giggled, tila walang pakialam na may mga customer sa mga katabi nilang mesa. "Sino? Schoolmate ba natin iyan?" "You don't know her? Nine-tailed fox, hello!" Hinaplus-haplos pa nito ang kaniyang imaginary nine tails. Sandaling nagpalinga-linga ang
I Love You 'Bog!' Malakas ang pagkakatama sa balikat niya ng bola. Pumito ang referee. Agad siyang pinalapit ng coach. "Silva, dumiretso ka na sa locker room. Umuwi ka na." "P-pero, coach,..." "Kanina ka pa matamlay at wala sa sarili. Mukhang wala ka ring tulog. Huwag mong sirain ang practice. Go, now." Lulugu-lugong tumalima si Andrei sa sinabi ng soccer coach nila. Batid niyang matatalo rin siya kahit na umapela pa siya. HABANG nasa harap ng dutsa ay iisang tao ang laman ng kaniyang isipan. Napapabuntunghininga siya sa bumabagabag sa kaniya. "I don't know why I can't contact mom! It's been a year since we last had our video chat." Sa pagkakataong iyon lang niya nahalatang lasing na ang dalaga. Pulang-pula ang mga pisngi nito at nakakunot-noo habang nagsasalita. "Did you ask your dad?" "So many times!..." nangingilid na ang mga luha nito. "Laging napuputol ang calls namin every time I talk about mom. Laging poor signal, dahil nasa snowy mountain daw sila, o kaya nasa lake,
MAGKAYAKAP ang mag-ama sa loob ng hospital room nang dumating sina Angelie, Nannette, Melrose, at Alvin. Kasunod nila ang grupo ni Mon at ang grupo ni Norma. Masaya silang ipinakilala ni Andrei sa parents niya. Ngiti ng pasasalamat ang tanging naging tugon ni Marcia habang abala sa pakikipagkulitan ang kaniyang asawa sa mga bisita nila. "Balita ko'y mga dean's lister kayo. Sino ang nanunuhol kay prof?" Nagtawanan at pabirong nagturuan ang magkakaklase hanggang si Andrei ang napagkaisahan ng lahat. "Ang anak ninyo po talaga, sir, lagi kasing may baong dimples." "Well, masisisi ninyo ba ako, guys?" game namang sagot ng binata. "Pero natutunaw talaga sila sa owshi cuteness ni besh," si Angelie naman ang tinutukso niya. Lumakas ang tawanan dahil sa pagba-blush ni Angelie. "Hala! Ang ingay natin, guys, baka mapagalitan tayo ng doctors." "Sorry, madam," panunukso ni Alvin kay Norma. Nagsitahimik naman sila, inabot na ng hiya sa parents ni Andrei. Hindi naman nagtagal sa loob ng kuwar
CHAPTER 1 2 "Are you okay?" Naninibago man siya sa ipinapakitang kabaitan ni Norma, ipinagpapasalamat naman niya ito. "Kanina ka pa matamlay." "Oo nga, girl." Tila magkatulad ng tunog ng kay Norma ang tono ni Nannette, pero kay Nannette, sigurado siyang genuine ang sympathetic tone nito. "I'm alright. Medyo napuyat lang ako." "Bakit?" "Tigilan mo nga muna iyang kapanonood mo ng anime. Kailangan nating mag-focus, girl." "Bibigyan na lang kita ng link ng gusto mong anime para you can watch it any time. Di mo na kailangang pagpuyatan." Kinuha ni Norma ang gadget para papiliin si Angelie. "Girl, para iyan 'di ka mapuyat, ha. Di mo iyan dapat tapusin in one sitting." "Oo na po, tita!" "Huh!? I'm two months younger than you, miss!" Natatawang iniwan sila ni Norma at lumapit kina Mon. "Oy, don't be late mamaya ha. Call us para halos sabay ang arrival natin do'n." "Oo nga. Magtawagan tayo para sabay tayo," ani Jebon. "Iyon na nga ang sinabi, 'di ba," inilapit pa ni Marc ang muk
Abala sa paghahanap ng kakantahin ang mga babae sa song catalog ng videoke nina Andrei. Masaya namang kumakanta at sumasayaw sina Marc, Jebon, at Alvin. Nakasarado ang music room na may katamtamang laki kaya tiwala sila na hindi maririnig sa buong kabahayan ang boses nila. Nang matapos ang tatlong lalaki ay kaagad na bumirit ng madamdaming kanta si Nannette. Nakatayo naman sa magkabilang tabi niya sina Norma at Angelie, sumasabay sa pagkanta niya habang pumapalakpak na may ritmo. Natutuwang inasar sila ni Mon. "Bigyan n'yo nga ng mic iyang dalawa at birit na birit na! Baka agawan na nila ng mic si Nannette." Tumawa siya nang panlisikan siya ng mga mata ng dalawa. "Kung maka-emote kasi kayo, akala mo naman inlab na inlab!" Sabay naman siyang binelatan nina Angelie at Norma. At dahil hindi sila tinatantanan ng pang-aasar ni Mon ay nagkasundo ang dalawa na huwag nang pansinin ang mga banat sa kanila ni Mon. "Tingnan mo 'yang dalawa," ani Mon kay Andrei, "siguro kung una silang nagkaki
EXCITED si Angelie habang naghihintay kay Andrei. May usapan kasi silang dalawa na magkikita sila ngayon. Susunduin siya ng kaibigan para mag-jogging. Twenty minutes before five siya susunduin pero alas kuwatro pa lang ng umaga ay nakabihis na siya. Nang malapit na ang oras ay bumaba na siya at nag-abang sa lobby. Nang makita ni Angelie ang papalapit na taxi ay agad siyang lumabas ng building. "Good morning!" Masaya niyang kinawayan ang binata. "Good morning!" Pinagbuksan niya si Angelie para makaupo sa backseat ng taxi, sa tabi niya.. Agad namang sumakay ng taxi si Angelie. "Mabuti, walang ulan ngayon. Tama ang weather prediction mo." Kinikilig pa ang dalaga habang nakikipag-usap sa kaibigan. Bahagya namang natawa si Andrei. "Internet iyong tinanong ko." Parang hindi siya makapaniwala sa nakikita niyang kasiglahan ng babae. "Alive na alive yata ang nocturnal naming dalaga ngayon." Bumungisngis naman siya agad. "I'd like to shed some fats." "Oh!" Hindi muna niya tinanggal ang ka
Gather Yourself"Mukhang magkaka trust issue na ako ngayon, a," ang bulalas ni Nannette matapos nilang marinig ang pag-amin ni Angelie. Hindi niya inakalang naging magnobyo sina Angelie at Andrei, at itinago ito ng dalawa sa kanila.Napasandal naman si Melrose sa upuan at napabuntunghininga. Tinitigan niya ang mukha ni Angelie. Napatungo ito dahil sa naging reaksiyon nilang dalawa ni Nannette.Hindi naman masisisi ni Melrose si Nannette. Naniwala silang dalawa at ang mga kaibigan nila na mag-bestfriend lang talaga sina Andrei at Angelie. Pero nangyari na ang lahat. Kailangan niyang magsalita. "Bilang mga kaibigan n'yo, hindi namin gusto na pinagtaguan n'yo kami ng mahalagang bagay, gaya ng naging status n'yong dalawa ni Andrei."Nanatiling nakatungo si Angelie habang nagsasalita, "I'm sorry, guys!""For me, ang mas hindi ko nagustuhan ay iyong pinili n'yong itago sa amin ang naging problema n'yo sa naging sitwasyon n'yo. We were laughing and joking around, pero nasasaktan na pala kay
ConfessionMAGKASAMANG nagplano sa pagja- job hunting sina Angelie, Melrose, at Nannette. Isa-isa nilang tiningnan sa newspapers at sa internet ang job openings habang nagmemeryenda sa condo unit ni Angelie.Halos katatapos lang ng graduation nila sa college. Kung ang iba'y nag out of town at ang iba'y nag out of the country para magbakasyon, silang tatlo naman ay gusto na agad sumagupa sa panibagong yugto ng buhay. "Bakit hindi na lang tayo mag-apply do'n sa companies na willing kumuha sa atin?" Tiningala ni Melrose si Angelie dahil sa itinanong nito sa kaniya. Nakasalampak kasi siya sa sahig habang nakaupo sa couch ang dalawa. "Alin, iyong naka back up sa school natin? Puro news agencies iyon. Ayokong mag news reporter.""Ako rin. Tama na iyong nakapag-OJT tayo sa mga iyon," dugtong naman ni Nannette."E, why did you choose mass communications kung ayaw n'yo pala sa news reporting?"Nagtinginan muna ang dalawa bago nila muling sinagot si Angelie. "Gusto ko kasi sa television, pero
The Promise DAHIL weekend ay nagpaalam si Andrei sa ina na maaga siyang magja-jogging. Iniwan niya ang cellphone sa kuwarto. Habang nagja-jogging palayo ng bahay ay desidido na siya sa kaniyang gagawin. Mahal niya si Angelie. Ayaw niyang nawala ito sa buhay niya. Alam niyang mahihirapan ang dalaga kung tuluyan niya itong iiwan. Hindi pa handa si Angelie para mapag-isa. Hindi niya ito puwedeng pabayaan. Mahal niya rin ang mga magulang niya. Ayaw niyang saktan ang mga ito. Ayaw niyang maging masuwaying anak. Gusto niyang may kapayapaan sa pamilya niya. Kailangan din siya ng kaniyang ina, lalo at masakitin ito. Alam niyang hindi rin kaya ni Angelie na sumuway sa mga magulang nito. Alam niya ang pananabik ng dalaga na muling makasama ang mga magulang niya. Kailangan nilang dalawa na tumayo sa lugar na hindi nila masasaktan ang mga mahal nila sa buhay. Kailangan din niyang alalayan ang dalaga. Kailangan nilang parehong lumakas para sa kinabukasan nila. Si Norma. Si Alvin. Ayaw niyang
Truth and LiesHINDI mapakali ang ama ni Angelie habang nakatayo sa may bintana ng kaniyang kuwarto. Panay ang pagbuntung-hininga niya. Ayaw niyang saktan ang kaniyang anak. Pero hindi niya gusto ang mga nangyayari ngayon.SA kabilang dako ay hindi mapalagay si Marcia habang tinitingnan ang orasan sa dingding ng kanilang salas. Alas otso na ng gabi. Hindi pa rin umuuwi si Andrei mula sa paaralan. Hindi naman nila ito ma-contact dahil naka-off ang phone ng binata.SA loob naman ng kaniyang kuwarto ay patagilid na nakahiga si Angelie habang lumuluha. Tinitingnan niya ang dalawang photo frames sa ibabaw ng kaniyang side table. Ang isang photo frame ay ang larawan nniya kasama ang kaniyang ama at ina. Ang isa namang photo frame ay larawan ni Andrei ang nakalagay. "I love you, Dad, Mom!" mahina niyang usal. "I love you, too, Andrei!" Muling nag-unahan na naman sa paglandas sa mga pisngi niya ang kaniyang mga luha. Nanghihina na ang kaniyang katawan dahil sa kaiiyak, pero wala siyang balak
NAGPAHULI si Norma ng paglabas sa classroom nila. Gusto niyang mapag-isa. Sinabihan na niya sina Vens at Grecia na gusto muna niyang manahimik at mag-isip-isip. Habang naglalakad siya palabas ng building ay nahagip ng kaniyang paningin ang lalaking nagpakaba sa kaniya. Napahinto siya ng paglalakad. Nakita niya ang kalungkutan sa mukha ni Andrei habang bumababa ng hagdanan. Hindi siya nito napansin. Inihatid niya ito ng tingin. Napatingin sa itaas ng hagdanan si Norma. Saglit siyang nag-isip, at ipinasya niyang umakyat ng hagdan. Nang marating niya ang top floor ng building ay nakumpirma niyang tama ang kaniyang hinala. Nasa isang sulok nito si Angelie. Nakaupo ito sa sahig at nakatungo. Wala man siyang naririnig mula sa babae ay alam niyang umiiyak ito. Hindi niya tiyak kung ano ang dapat niyang maramdaman. Itinuring na niya itong kaibigan. Pero sobra siyang nasaktan sa mga pangyayari. Nang humakbang na siya pabalik ng hagdan ay nawalan siya ng balanse. Narinig ni Angelie ang tuno
Bewilderment IPINASYA nina Andrei at Angelie na hindi muna sabihin sa mga kaibigan nila ang tungkol sa pag level up ng kanilang relasyon. Ipinagpapasalamat nila na hindi nagsasalita tungkol dito sina Norma at Alvin sa kabila ng nalalaman ng dalawa na katotohanan tungkol sa kanila. Hindi pa rin kayang tingnan ni Angelie ng tuwid si Norma. Lagi na lang siyang nakatungo sa loob ng klase para makaiwas sa mga mata nito. Naaawa naman si Andrei kay Angelie. Siya man ay nahihiya rin kay Norma. Alam niyang umasa ang huli na magiging sila, pero binigo niya ito. Ang parte na nahihirapan siya ngayon ay ang katotohanang nahuli silang dalawa ni Angelie sa panahong asang-asa pa si Norma sa posibilidad na magiging nobyo niya si Andrei. Hindi niya tuloy mailagan ang masakit na sumbat sa kaniya ni Alvin. Nagpipigil naman ng emosyon si Norma. Sinisisi niya si Andrei sa ginawa nito sa kaniya. Umasa siyang totoo na ang inakala niyang namumuong pagmamahalan nilang dalawa. Masyado siyang nagtiwala sa mga
Pagkatapos ng pang-umagang klase ay excited na iniligpit ni Norma sa bag ang mga gamit niya. Napangiti siya nang makita ang baunan na nakalagay sa isa pa niyang bag. Balak niya kasing yayaing mag- lunch si Andrei. May mga naglabasan na sa classroom nila. Hinanap niya si Andrei. Nang 'di niya ito makita ay tumingin siya sa labas ng silid. Wala rin doon ang binata. Sa loob ng canteen ay nagpalinga-linga si Norma. Wala si Andrei sa grupo nina Mon na abalang kumakain. Wala rin si Angelie sa grupo nina Nannette. Nang 'di niya makita ang dalawa sa mga pumipila para bumili ay kinabahan na siya. Nagduda na siya. Humugot siya ng malakas na paghinga bago nagdesisyong hanapin ang dalawa. Sa may corridor ay napatingin siya sa hagdanan. Paano kung nandoon ang dalawa? Dapat ba niyang sundan ang dalawa kung gusto nila ng privacy? Sa mga nagdaang araw ay naging close na silang dalawa ni Andrei. Nagpakipot lang siya sandali dahil ayaw niyang masabihang easy-to-get na uri ng babae. Alam naman ng bi
KASAMA ngayon ni Andrei ang babaing itinuring niyang best friend, ang babaing nagtiwala sa kaniya ng lubusan bilang kaibigan, ang babaing hindi niya sinadyang mahalin nang higit pa sa pagiging kaibigan, ang babaing sinikap niyang kalimutan pero hindi siya nagtagumpay na gawin ito. Si Angelie Buenafalco, ito ang babaing ayaw niyang mawala sa buhay niya kahit kailan. Nakatuon ang pansin niya sa mga kamay nilang magkahawak ngayon. Napangiti siya. Hindi niya akalaing darating ang araw na mahahawakan niya ang kamay ng babaing ito na may iba nang kahulugan. Nakasanayan na niya ang closeness nilang dalawa, pero iba na ang closeness nila ngayon. "Andrei," dinig niyang bigkas ng nobya na tila gumising sa malalim niyang pag-iisip. Nakangiti ito ng matamis sa kaniya, pati mga mata nito ay tila nakangiti rin. "Hmm?" Sinuklian niya rin ng matamis na ngiti ang nobya. "Marumi ba ang kamay ko? Pangit ba? Hindi ako nakapag lotion, kaya–" hindi na nito naituloy ang sasabihin dahil hinalikan ni Andre
"Angelie!" Kay Andrei ang boses na iyon. 'Imposible! It can't be him.' Labis na ba ang pag-iisip niya sa binata at napalakas yata ang imahinasyon niya? Nalungkot siya sa naiisip niya na posibleng hahanap-hanapin niya si Andrei habambuhay. "Angelie!" Dalawang beses ba talaga niyang maririnig sa hangin ang boses ng binata? Naglakas ng loob siyang lumingon. Nag-unahan sa pagdaloy ang mga luha ni Angelie nang paglingon niya ay nakita niya si Andrei. Hindi pala imagination lang ang pagkarinig niya ng boses ng binata. Ni hindi niya maibuka ang bibig dahil sa pagsisikip ng kaniyang dibdib. 'Andrei! "Thank God, nakita kita!" bulalas ni Andrei habang mabilis na nilapitan ang dalaga. Agad niya itong niyakap. Sumagot din ng pagyakap ang babae. Hindi na napigilan ni Angelie ang pag-iyak ng malakas. Akala niya ay mag-iisa na lang siya sa pagsapit ng bagong taon. Umiyak na rin si Andrei. Hinigpitan niya ang pagyakap sa dalaga. "You're alone! Bakit ka nagpunta rito? Bakit 'di mo ako tinawagan?