7.18 Million.
Ang presyong sinambit ni Camila ay maari na ring ikumpara sa presyo ng gawa ng mga international designers. Totoong mas mataas ang binigay nitong presyo kumpara sa totoong halaga ng wedding dress, ngunit pagdating sa disenyo nito ay talaga namang nakakasabay din ito sa mga may malaking pangalan sa larangang iyon.
Tatlong taon na ang trahe de bodang ito mula nang mabuo subalit walang kupas pa rin ang ganda at tingkad nito.
"It's okay, Dom, If you really like it, we will get that one for you." Tinapunan ng tingin ni Juancho si Camila. Walang emosyong mababakas sa mukha nito. Ang mga kamay ay nasa loob ng bulsa. Ilang sandali pa ay kaswal nitong inabot ang credit card kay Camila, "That has no password, just swipe it."
"Oh my God! Thank you very much, Juancho! Kaya mahal na mahal kita!" Masayang niyakap ni Dominique ang lalaki. Ang mga braso nito'y agad na pumulupot sa leeg ng lalaki at mas hinigpitan pa ang pagkakalingkis nito.
1. Ibinaling ni Camila ang tingin sa iba. Hindi nito maipaliwanag ang nararamdamang sakit sa dibdib, tila ba ay parang may matinding pumipiga rito.
Sigurado, ang pitong milyon ay barya lamang para kay Juancho. Basta para kay Dominique handa nitong ibigay ang lahat nang walang pag-aalinlangan.
Tumango si Camila. Binigay nito ang kard sa kaniyang tauhan upang tuluyan nang makuha ang tamang kabayaran.
Balisa ang babaeng tauhan, hindi nito tinananggap ang kard na inaabot sa kanya ni Camila. Ang tingin ay pabalik-balik sa kard at sa kaniyang amo. Naglalaro ang mga tanong sa kaniyang isipan.
Sa tagal nang naninirahan dito sa shop na ito ang trahe de boda na iyon, paanong ngayon ay may bibili na rito?
Personal itong ginawa ni Camila Villarazon para sa sarili niya!
Kasinungalingan kung sasabihin ni Camila na hindi siya nag-atubiling ibigay ito. Ngunit dahil maghihiwalay na rin naman sila ni Juancho at wala nang kasalang magaganap, ano pa bang silbi kung pananatilihin pa nito ito sa kanya?
Humalakhak si Camila, "Ano ba ang palaging sinasabi ni Miss Leila Lopez? Not doing a business is such a foolish move, right?" aniya.
Kung tutuusin ay maliit na konsolasyon lamang ang hinhingi nitong halaga mula kay Juancho. At puwede pa nitong ilaan ang perang makukuha para sa negosyo.
Nag-aatubili pa rin ang assistant na tinanggap ang card at sa huli ay tuluyan na rin nitong sw-in-ipe.
Lumakad si Camila upang kuhanin ang wedding dress sa babasaging kabinet sa itaas gamit ang hagdanan kung saan ito maayos na nakalagay.
Bago pumasok sa silid kung saan sinusukat ang mga damit si Dominique ay tinuro nito si Camila. "Hey! Pumasok ka rito at tulungan mo akong isuot ito. At huwag ka nang magsama pa ng iba."
Hindi namalayan ni Camila na napasulyap na pala siya kay Juancho.
Hinahayaan niya ang asawang hindi pa niya tuluyang nahihiwalayan na tulungan ang kaniyang kasalukuyang kasintahan?
Ano ba itong malaking katangahang ginagawa ni Juancho?
"Thank you for the trouble."
Naputol ang mga iniisip ni Camila nang marinig ang nakakalokong boses ng lalaki.
Juancho is standing under the spotlight. Ang mga kamay nito ay bahagyang nakatago sa kaniyang mga bulsa. Kalahati ng katawan nito ay naiilawan at ang kalahati naman ay nanatili sa dilim na mas lalong nagpatangkad sa kaniya. Ang pagiging matikas nito ay ms lalong nagbigay ng tingkad sa kaniyang pagiging marangal. Juancho has this cool detachment that made him seem unapproachable.
"What trouble are you talking about? There's no trouble at all. Parte lamang ito ng trabaho ko." Camila sneered and smiled meaningfully.
Ang tulungan ang babae sa pagsuot ng wedding dress ay parte ng kaniyang trabaho. Ang ipasa ang posisyon niya bilang asawa ay ibang usapan na.
Tinitigan ni Juancho ang babae gamit ang malamig na tingin. Tila ba nagbibigay babala kay Camila na huwag gumawa ng kahit na anong kalokohan.
Hawak ang wedding dress ay Itinuro nito ang silid kung saan pumasok si Dominique.
"Huwag kang mag-alala aalagaan kong mabuti ang asawa mo," aniya sabay ngiti nito ng propesyonal kahit sa loob nito’y gusto niyang masuka.
***
Malawak ang fitting room sa shop, kaya nitong i-accomodate ang higit pa sa dalawang tao kaya sobra pa sa sapat ang espasyong mayro'n para sa kanilangdalawa ng babae.
Without changing any expression in her beautiful face, Camila went inside the fitting room where Dominique was waiting.
Ang laki ng damit ay isinunod ayon sa sukat ng katawan ni Camila. Kahit pa maganda rin ang body figure ay nahirapan pa rin si Dominique na ipagkasya ito sa kaniyang katawan, lalo na sa bandang baywang. Kahit anong higop nito sa kaniyang hininga ay sadyang hindi pa rin maiangat ni Camila ang zipper sa likod.
Ilang ulit pang sumubok ang dalawa ngunit bigo pa rin. Pinagpapawisan na rin ng bahagya ang mga ito.
Nang mapagtanto ni Camila na wala na itong pag-asa ay kumuha siya ng gunting. Sa likod ni Dominique ay yumuko ito, ang isang tuhod ay bahagyang iniluhod sa sahig.
Tinaggal ni Camila ang ilang mga lock edges sa bandang baywang at sinusubukan pa ring iangat ang zipper nito.
Habang nasa ganooong posisyon ay biglang nakaramdam si Camila ng pagka-ilang sa pagitan nilang dalawa.
"Papapalitan na lang ang sukat nito mamaya."
Pinanuod ni Dominique ang kaniyang sariling repleksyon sa harap ng salamin. Para sa kanya ay lalong lumabas ang ganda ng wedding dress na ito ngayong nakasuot sa kanya kumpara kaninang nasa display cahinet pa niya lamang ito. Dahil dito ay nagmukha siya lalong maganda at kaakit-akit.
Tinapunan ng tingin ng babae si Camila na abala pa rin sa ginagawa.
"Matagal na kayong magkakilala ng asawa ko?"
Napatigil si Camila, tumayo ito, nag-angat ng kilay at tamad na sumagot, "Hindi, gaya nga ng sinabi niya kanina, nagkamali lang siya."
Tiningnan muli ni Dominique si Camila sa salamin at huminga ng maluwag. "Kung sa bagay...oo nga naman. Masyadong abala ang asawa ko araw-araw. Paano naman siya magkakaroon ng oras na kilalanin pa ang isang katulad mo na tauhan lamang sa shop na ito?"
Tipid na lamang na ngumiti si Camila.
"Mahirap magtrabaho sa ganito 'no? Comission system?" dagdag pa nito.
Isinaayos muna ni Camila ang sinturon nito bago kaswal na sumagot, "Ayos lang naman, hindi ako kumukuha ng komisyon."
"Oh, wow. You are the store manager then?" Kumislap ang mga mata ni Dominique.
Ilang sandaling nag-isip si Camila. "You can say that," anito.
Sa loob at labas ng V&L House of Fashion ay parehong namamahala si Camila at Leila kaya tama lamang na sabihing store manager siya rito.
Sandali lamang ay yumuko si Dominique at may kinuha mula sa loob ng kaniyang bag. Inilahad nito ang kaniyang business card kay Camila at mapang-akit nitong sinabi na, "Gustong-gusto talaga ng asawa ko ang mga disenyo ni Sunshine. Ang totoo niyan plano niya nga na bigyan ako ng long-term subscription. Pero gusto ko talagang magkaroon ng isang damit na para sa akin lang at si Sunshine mismo ang gagawa. Kung posible, matutulungan mo ba akong makausap siya? Presidente ang asawa ko sa Buenvenenidez Corporation kaya walang problema sa pera, at alam mo marami pa akong puwedeng ipakilala sa'yo na maari niyong maging kliyente."
Gustong-gusto ni Juancho ang kaniyang mga disenyo?
Biglang gusto na lamang bumunghalit sa tawa ni Camila nang mapagtanto kung gaano sobrang nakakatawang malaman ang impormasyong iyon.
Kung alam lang ni Juancho, ang designer na gusto niyang ipahanap para kay Dominique ay walang iba kundi ang babaeng tatlong taon niyang nakasama, na ngayon ay ex-wife niya na.
"May kakayahan naman pala ang asawa mo, hindi ba dapat siya ang gumawa ng paraan para makausap si Sunshine? Imbes na ako, bakit kaya hindi na lang kayo ang humanap sa kanya?" sabi nito sa sobrang lamig na boses. Tiningnan lamang ni Camila ang business card ng huli at hindi ito tinanggap.
Ang matamis na ngiti ni Dominique ay mabilis napalitan ng matinding galit. Hindi nito inasahan ang pagtanggi ni Camila. Padabog na binalik nito ang kard sa loob ng bag pagkatapos ay sarkastikong nagsalita.
"Oo nga pala, nakalimutan ko na ang isang mababang uri ng taong katulad mo ay walang kakayahang makalapit man lang sa napakagaling na designer na katulad ni Sunshine."
Tinulak nito si Camila pagkatapos magsalita at padabog na lumabas sa fitting room.
Nang makalabas ay nakasalubong nito si Juancho na saktong papunta na rin sana sa fitting room. Agad na umastang parang kinawawang kuneho at parang batang nagsumbong.
"Puwede bang maghanap na lang tayo ng iba, Juancho? Sobrang sama ng ugali ng babaeng 'yon!"
Nagsalubong ang itim at makapal na mga kilay ni Juancho nang lumabas na rin mula sa fitting room si Camila. Tinapanunan niya ito ng tingin.Hindi lubusang maintindihan ng lalaki kung ano ba itong ginagawa ni Camila. Bakit pa siya nandoon sa lugar na iyon at nagpapakahirap magtrabaho.Higit na malayong mas maganda at maginhawa ang buhay na tinatamasa niya sa puder ng Pamilya Buenvenidez kaysa sa buhay na mayro'n ito ngayon, nagtratrabaho sa ganitong klase ng mababang uri ng trabaho at hinahayaan ang mga taong maliitin lamang siya."Kung hindi mo naman pala kayang pagsilbihan ng maayos ang mga kliyente niyo, mas mabuti pang itigil mo na lang at 'wag nang magpanggap na alam mo ang ginagawa mo." Hindi na napigilan ni Juancho ang sarili na tuyain ang babae.Biglang sumakit ang damdamin ni Camila dahil dito.Ang mga taong 'to, bagay na bagay nga silang dalawa! Para silang pinaghalong mga kulay na puti at itim. Parehong magagaspang ang ugali!Umangat ang sulok ng mga labi ni Camila, "Oh siya,
"Are you serious?" Juancho suppressed his anger and squeeze out a few words.Tinapunan nito nang masamang tingin ang divorce agreement at ilang mga cards na nasa kaniyang kamay, punong-puno ng iritasyon ang mga mata.Buong akala niya ay isa lamang ito sa mga tantrums ni Camila, ngunit nagkamali siya. Talagang tinotoo niya!Mataray na itinaas ni Camila ang isa niyang kilay, "It's easier than steaming cakes, sign it, and go to complete the formalities when you have time another day." She crossed her arms against her chest.Ibinuhos ni Juancho ang buong atensyon sa asawa na nasa kaniyang harap. Tinitigan niya ito.In the three years of their marriage, she has always been a very quualified Mrs. Buenvenidez. Siya ay tahimik, masunurin at napakabait lalong-lalo na sa kaniyang buong pamilya. Camila is even more attentive when it comes to him.Pero ngayon, para itong ibang tao, parang hindi na ito ang Camila na nakilala niya noon.Looking at her fair and rosy face, she is filled with impatienc
This was somewhat insulting.Itinaas ni Camila ang kaniyang mga kilay.May oras siya para i-meet si Dominique. May oras siya para samahan ang babae niyang maghanap at magsukat ng wedding dress. Tapos dalawampung minuto lang na paghihintay sa kanya, hirap na hirap pa siyang gawin para sa divorce?Camila would willingly step aside to give them face. Fine!Humugot ito ng isang malalim na buntonghininga, bigla nitong narinig ang katok mula sa pintuan sa kabilang linya."Juancho, you didn't go to the Civil Affairs Bureau at all, did you?" pag-iiba nito sa usapan. Bakas sa boses ng babae ang bahagyang panghuhusga."Sa tingin mo ba lahat ng tao ay kagaya mo, hindi marunong tumupad sa usapan?" nanunuyang sagot pabalik ni Juancho.Sa pagkakataong ito, sigurado na si Camila na hindi nga pumunta si Juancho sa nasabing lugar. "Take a picture of the door of the Civil Affairs Bureau for me, then..." hamon nito sa lalaki.Bago pa nito maipagpatuloy ang iba pang sasabihin, bigla na lang siyang binabaa
"Magkano naman kaya ang sasakyang 'yan?"Leila Lopez could not keep her eyes off the blue and flashy sports car stuck under the back of the Volkswagen in the rearview mirror, and asked her friend bitterly, "Can we afford the loss if we sell it?"Napakurapkurap si Camila sa narinig, "Akala ko sinadya mo talagang gawin 'yon kasi ayaw mo sa mga taong nang-aagaw ng parking space ng iba?""Oo, ayaw ko nga sa mga gano'ng klaseng tao pero hindi naman ako tanga para sadyaing banggain 'yan 'no! Nag-panic ako, hindi ko sinadya!" Nalukot sa sakit ang mukha ni Leila, iniisip pa lamang nito ang malaking halagang posible niyang ibayad sa may-ari ng sasakyan.Napangiwi si Camila, gumalaw ito palapit sa manibela upang tulungan ang kaibigan na iliko ang gears, hinila nito ang handbrake bago itinulak pabukas ang pinto sa kaniyang gilid. "I'll go, and check it," aniya.Nang makababa na sa sasakyan si Camila ay ang sakto ring pagbaba ng may-ari noong nabanggang sasakyan. Ang may-ari ng sasakyan ay isang g
MSumunod din naman sina Camila at Leila sa babae papasok sa elevator, ngiting-ngiti na ngayon si Leila, tila nakabawi na sa pagka-ilang na naramdaman kanina.Nang makarating sa tamang palapag kung nasaan ang opisina ng presidente ay nakasunod lamang muli ang mga ito sa babae hanggang sila ay makarating sa tapat ng isang pinto. Kumatok muna ang babae bago nito buksan ng maluwag ang pinto at pumasok."Is it Sunshine?" Dinig nilang kaswal na tanong ng boses sa loob ng silid.Maya-maya pa ay narinig nila ang mga yapak ng mga taong patungo sa may pintuan. Ngumiti muli ang receptionist sa kanila bago ito tuluyang umalis.Tila naging bato naman sina Camila at Leila sa kanilang kinatatayuan nang biglang lumitaw sa kanilang harapan si Kenneth Fortaleza na may suot na malawak na ngiti sa labi para sana batiin sila sa kanilang pagdating.Unang nakabawi mula sa pagkaka-estatwa si Leila, tumikhim ito upang mapunta sa kanya ang atensyon ng lalaki."H-hello, Mr. Fortaleza! I am Sunshine, and I am al
Dahil na rin siguro sa pagod, hindi na namalayan ni Camila at nakatulog na pala siya sa passenger seat. Wala itong narinig sa ano mang sinabi ng kaibigan kanina.Nang magising, napansin nito na ang sasakyan ni Leila ay hindi nakahinto sa harapan ng kanilang shop, kung hindi ay nakahinto ito sa harapan ng isang bagong gawang apartment complex. Suot ang nalilitong ekspresyon, sinulyapan niya ang kaibigan na si Leila na abala sa paglalaro sa kaniyang cellphone sa may driver's seat. "Mayroon pa ba tayong ibang kliyente na imi-meet ngayon?" takang tanong nito.Nang nalaman ni Leila na nagising na ang kaibigan ay binalingan niya agad ito ng tingin. Ipinakita nito ang susi na nasa kaniyang kamay at masaya itong iwinagayway, "Na-uh! Of course, I'll take you to see the world!"Nang tuluyan nang makababa sa sasakyan si Camila, doon niya lamang napagtanto na wala nga silang imi-meet na customer. Dahil ang apartment na nasa kanilang harapao n ay ang apartment na sekretong binili ni Leila para sa k
"Come home to the mansion with me tonight. Gusto kang makita ni lolo."Ang baritono at kalmadong boses ni Juancho ang bumungad kay Camila nang sagutin ang tawag.Sa nakikita ni Camila na tambak ng bayarin sa kaniyang harapan, di na niya maiwasang makaramdam ng galit. At pagkatapos marinig ang sinabi ni Juancho ay mas lumala pa lalo ang galit nito."Sa tingin ko'y hindi na magandang tingnan kung uuwi pa ako sa mansiyon," sagot nito gamit ang malamig na tinig.Natahimik naman ng ilang segundo si Juancho sa kabilan linya. "Baka nakakalimutan mo, hindi pa tayo divorced, Camila. Hindi ikaw ang magpapasiya kung pupunta ka ba o hindi," matigas at may autoridad nitong tugon.Ang tinutukoy nilang mansiyon ay ang tahanan ng mag-asawang matandang Buenvenidez, lolo at lola ni Juancho. Sa hindi nasabing dahilan, ang mag-asawang matandang Buenvenidez ang nag-alaga at nagpalaki sa kanya, kaya naman labis ang pagmamahal at pagpapahalaga ni Juancho sa mga ito. Kaya rin noong sinabi ng dalawang matanda
Alonzo Buenvenidez has always been an upright man, and he couldn't bear hearing his wife's harsh words.Camila really wanted to have a child, but surely it was something she should be able to decide for herself, and not pressured by anyone else.Kahit pa bahagyang naramdaman ni Camila na hindi siya komportable, tipid pa rin itong ngumiti at magalang na sumagot sa matandang babae, "Okay po..."Hindi na napigilan ng matandang lalaking Buenvenidez ang malukot ang mukha dahil sa narinig, at marahan ngunit may diin na pinagalitan ang asawa."Zonya, ngayon na nga lang muling nakabisita ang mga apo natin dito sa mansiyon, tapos ay tungkol na naman diyan sa pagbubuntis ni Camila ang sinasabi mo. Stop pressuring her all the time," naiiling na sermon nito.Agad namang pumakli ang matandang babae sa sermon ng asawa. "Ano naman ang masama sa sinasabi ko, Alonzo? Bakit ayaw mo pa bang masilayan at mahawakan ang magiging apo mo sa tuhod?" balik na sermon nito sa asawa.Inismiran na lamang ni Alonzo
"Nandito si lola Celestina?"Mabilis na napagtagpi tagpi ni Leila ang buong sitwasyon. Noong una ay nagulat pa siya ngunit kalaunan ay napanguso na lang."Hindi ka naman siguro palagi at patuloy na magpapanggap ng ganito, tama ba? Alam nating lahat na hindi tanga si lola," dagdag pa nitong tanong sa kaibigan.Tumango si Camila, walang tutol. "Sa ngayon nga ay iyan muna ang plano. Hindi maganda ang lagay ng kalusugulan ni lola kamakailan lamang. Marami na ring nabawas sa timbang niya at ang dahilan kung bakit siya nagpunta rito ay para makita niya kung maayos ba ang pagsasama naming dalawa ni Juancho. Kung sasabihin ko sa kanya na magdi-divorce na kami, paniguradong hindi niya ito kakayaning tanggapin. Ayokong mas lalo pang sumama ang pakiramdam niya dahil dito. Gusko ko pa siyang mabuhay at makasama nang mas marami pang mga taon."Tinapik tapik ni Leila ang kaniyang baba habang nag-iisip. Well, kung ganyan nga'y kailangan mong paalalahan si Juancho na layuan muna si Dominique. Kung na
"Alam ko naman na abala kayo sa mga trabaho ninyo, kaya't ayoko na rin istorbohin pa kayo. At saka isa pa, alam ko naman ang pumunta rito kahit na mag-isa lang," sambit ng matandang Villarazon, habang marahang tinatapik tapik ang kamay ni Juancho. Isang masayang ngiti ang nakaukit sa kaniyang mukha."Hindi 'yon istorbo, lola. Sa sinasabi niyong 'yan, ano po ba ang tingin niyo sa akin? Manugang niyo sa apo o ibang tao na labas sa pamilya?" Bahagyang bumigat ang tono ng pananalita ni Juancho, halata ang pagiging seryoso.Mabilis na iwinagayway ni Mrs. Villarazon ang kaniyang mga kamay, senyales sa hindi pagsang-ayon. "Hindi, hindi, hindi! Paano magiging ganoon? Syempre apo rin kita, nag-aalala lang ako na busy ka at ako—"Pinutol ni Juancho sa sinasabi ang matanda. "Kahit na gaano pa po ako ka-busy, kahit kailanman hindi iyon magiging importante kaysa sa inyo. Ni minsan hindi po kayo naging abala, lola," aniya sa matatag na boses.Tumango ang matandang Villarazon at ngumiti ng malawak, a
Nang tiningnan ni Camila ang screen ng kaniyang cellphone, nakita niyang ang Lola Celestina niya ang tumatawag.Maingat niyang sinulyapan si Juancho.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang nahihiya at umaasam niyang ekspresyon ay kitang-kita ng buo ng lalaki.Gusto sana ni Camila na himukin ang lalaki na magsalita, ngunit matapos ibuka ang mga labi, walang ni isang salita ang lumabas mula rito. Itinikom na lang muli niya ang bibig at pasimpleng tumalikod para makalabas na."Lola..." aniya pagkatapos sagutin ang tawag at kasabay nito ay sinarado niya ang pinto ng opisina na nasa kaniyang likuran."Lala, kumusta? Nahanap mo ba si Juancho? Kasama mo na ba siya ngayon?" tanong ng matandang babae sa kabilang linya.Nang mapagtanto na mas lalo nang lumalamim ang gabi, alam ni Camila na oras na sumindi na ang mga ilaw sa bahay, mas lalong masisilaw at masasaktan ang mga mata ng kaniyang lola. Ayaw ng matanda na malaman ni Camila ang tungkol sa kondisyon ng kaniyang mga mata, sapagkat natat
Nang sumapit na ang gabi, ang matandang babaeng Villarazon ay naghanda na ng kanilang kakaining hapunan sa hapag at nagpakulo na rin siya ng Acasia flower herbal tea, ngunit hindi pa sila nagsimulang kumain. Patuloy lamang ang matanda sa pagsulyap sulyap sa may bandang pintuan at bumubulong bulong sa sarili na naririnig naman ni Camila. "Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin umuuwi si Juancho? Ang tagal naman niyang umuwi."Sumulyap si Camila sa kaniyang lola at muling inalala kung ano ang ipinaalam ng kaniyang Kuya Clyde kanina. Pakiramdam niya ay parang mayroong bukol na namuo sa kaniyang lalamunan.Hindi niya lubos na maunawaan kung paanong ang matandang babae, na halos hindi na makaaninag at mayroon lamang kakarampot na karanasan sa labas ng kaniyang bayang kinalakhan, ay matagumpay na nakabiyahe patungo sa ganitong hindi pamilyar na lungsod para sa kanya. May bitbit na maraming kung anu-anong mga bagay.Iniisip ba niya na malapit na ang katapusan ng kaniyang buhay at gusto niyang
Saktong pagkababa ni Camila sa taxi, dumating, din ang isa pang sasakyan sakay ang kaniyang Lola Celestina.Tuluyan niyang pinakawalan ang matinding pag-aalalang naramdaman sa buong biyahe kanina nang makita ang lola na ligtas habang bumababa sa sasakyan."Lola naman, kung gusto niyo pong bumisita sa akin, dapat tinawagan niyo ho muna ako para ako ang sumundo sa inyo. Kung hindi, mag-aalala talaga ako ng sobra kapag bumiyahe kayo nang mag-isa tapos sa malayong lugar pa, kagaya ngayon."Tinanong ni Camila kung magkano ang orihinal na pamasahe dapat ng matanda. Nang sinagot ito ng driver ay agad naman niyang ibinigay ang bayad, triple ng orihinal na pamasahe katulad sa ipinangako niya kanina. Pagkatapos ay nilapitan niya ang kaniyang lola para tulungan itong buhatin ang bag na dala."Tara na po, lola. Pumasok na muna tayo sa loob ng bahay. Dahan-dahan lang po kayo sa paglalakad," magalang na turan ni Camila.Ngunit ang matandang Villarazon ay nanatiling matatag na nakatayo. "Sandali lan
Ang matandang babaeng Villarazon, noon pa man ay sa nayon na nananatili, inaalagaan ang asawang si Bernardo. At kahit kailanman ay hindi pa bumibisita rito sa lungsod.Kaya paano niya posibleng nahanap ang daan patungo rito?Nanikip ang dibdib ni Camila dahil sa labis na pag-aalala para sa kaniyang Lola. Ikinatatakot niya na baka kung anong mangyaring masama sa matandang babae kapag naiwan itong mag-isa sa estasyon ng bus."Lola, puwede mo po bang ibigay ang cellphone sa driver? May sasabihin lang po ako," mabilis niyang pakiusap."Oh, sige!" Mabilis namang ibinigay ng matandang Villarazon ang cellphone sa driver."Ano ka ba naman? Paano mo nagagawang hayaan ang matandang gumala nang mag-isa? Hindi man lang niya alam kung saan siya pupunta. Hindi ba't parang nang-aabala na rin kayo ng hanapbubay ng ibang tao?" Ang driver ay naiinip na pinagsabihan si Camila."Sir, pasensiya na po sa abala. Makikiusap sana ako sa inyo na ihatid niyo na lang ang lola ko sa Pasig..." Humingi ng paumanhin
Tinawagan ni Camila si Leila para ipaalam na mauuna na siyang umuwi, gayunpaman, tinanong din niya ang kaibigan kung gusto ba nitong sumabay na sa kanya sa pag-uwi.Mukhang distracted naman si Leila na nasa kabilang linya."Sige, mauna ka nang umuwi. Magiging abala pa ako nang ilang sandali— Oh! You're so annoying!" Sumagot naman si Leila ngunit hindi masyadong maintindihan ang mga sinasabi nito.Natahimik si Camila nang napagtanto niyang baka nakatagpo ang kaibigan ng isang guwapong lalaki at hindi na siya makaalis dahil doon.Si Leila ay kahanga-hanga sa kahit ano mang paraan, ngunit kahinaan niya ang mga taong may magandang hitsura, lalo na ang mga guwapong lalaki, at mukhang wala na siyang pag-asa pang makaahon sa kahinaang iyon.Bumuntonghininga si Camila, "Sige, mauuna na akong umuwi at iiwan ko na lang ang driver para sa'yo.""Noted." Mabilis na ibinaba ni Leila ang tawag.Umalis na si Camila nang makaramdam ng pagiging kampante sa usapan nila ng kaibigan.Sa sumunod na umaga,
Silang dalawa ay tatlong taon ng kasal at sa loob ng mga taon na 'yon, ginawa lahat ni Camila ang makakaya niya.Nagpatingin na siya sa ospital noon, at ang tanging sinabi lamang ng doktor sa kanya ay may problema lamang ito sa follicle development. Ilang ulit na rin siyang nag-take ng ovulation-stimulating injections, kaya wala ng dahilan pa upang hindi siya mabuntis. Natigilan ito, tila bigla na lang may napagtanto."Hindi ba't dapat ay alam mo na kung kaya ko o hindi?" Dumilim ang mukha ni Juancho.Umangat ang kilay ni Camila. "Kung alam ko, edi sana sa loob ng tatlong taon nalaman ko na ang rason kung bakit hindi pa rin ako nabubuntis.""Iyan na lang ba talaga ang palaging laman ng utak mo?" Agresibong gumalaw ang panga ni Juancho dahil sa nagngingingit na ngipin, na nagsasabing galit na ito.Sa isip niya, mukhang gustong-gusto talaga ni Camila ang magkaroon ng anak. Pero ngayon, dahil hindi siya mabuntis, gusto na niya ng divorce. Pakiramdam ni Juancho, para kay Camila, isa laman
Sobrang nakakaakit ang alok ni Kenneth. Subalit hindi mapigilan ni Camila ang sariling natural na mag-alangan sa lalaki.Siguro dahil iniisip niya na matalik na kaibigan ng lalaki si Juancho, na pakiramdam niya palagi ay nasa iisang bangka lamang ang dalawa.Bahagyang inihilig ni Camila ang kaniyang ulo sa gilid at malalim na tiningnan si Kenneth, "Juancho and I are getting divorced, alam mo ba 'yon?"Halatang natigilan si Kenneth nang ilang sandali, pagkatapos ay kalmadong ibinuka ang mga kamay sa magkabilang gilid, "Well, napag-alaman ko ang tungkol diyan nito lang mga nakaraang araw. Pero 'wag kang mag-alala, lagi naman akong propesyonal pagdating sa pambubliko at pribadong mga usapin, at hindi ko dadalhin ang tungkol sa mga bagay na 'to sa trabaho. Hindi lang din naman ako ang mag-isang nagdesisyon sa pag-imbita kay Miss Sunshine, desisyon ito ng buong design team. Iyon nga lang sa nabalitaan ko na... kamamatay lang ng asawa niya. Ayoko naman na bigla na lang siyang abalahin ng te