"Are you serious?" Juancho suppressed his anger and squeeze out a few words.
Tinapunan nito nang masamang tingin ang divorce agreement at ilang mga cards na nasa kaniyang kamay, punong-puno ng iritasyon ang mga mata.
Buong akala niya ay isa lamang ito sa mga tantrums ni Camila, ngunit nagkamali siya. Talagang tinotoo niya!
Mataray na itinaas ni Camila ang isa niyang kilay, "It's easier than steaming cakes, sign it, and go to complete the formalities when you have time another day." She crossed her arms against her chest.
Ibinuhos ni Juancho ang buong atensyon sa asawa na nasa kaniyang harap. Tinitigan niya ito.
In the three years of their marriage, she has always been a very quualified Mrs. Buenvenidez. Siya ay tahimik, masunurin at napakabait lalong-lalo na sa kaniyang buong pamilya. Camila is even more attentive when it comes to him.
Pero ngayon, para itong ibang tao, parang hindi na ito ang Camila na nakilala niya noon.
Looking at her fair and rosy face, she is filled with impatience that is completely different from before. At ang mga salitang lumalabas galing sa kaniyang malambot at mapulang mga labi ay parang yelo sa lamig, at para bang hindi na ito makapaghintay na tuluyang iwananan ang lalaki.
Biglang naramdaman ni Juancho na kumirot ang kaniyang puso, tila ba may isang napakatalim na bagay ang walang sabi sabing sumaksak dito. Mabilis nitong tinanggal ang pagtitig kay Camila at tuluyan nang naglakad patungo sa living room.
"No need to change the date. See you at the entrance of the Civil Affairs Bureau at nine o'clock tomorrow morning," ani Juancho gamit ang malamig na boses.
Akala ni Camila ay handa na siya, ngunit ngayong dumating na ang oras na gusto niya, natagpuan na lamang niya ang pusong labis ang kirot na nararamdaman, tila ba may libo-libong karayom na tumutusok dito, kalahati ng kaniyang katawan ay namamanhid na at hindi niya alam kung paano pa ito mawawala.
Wala sa sariling umuwi si Camila sa kanilang shop, humiga ito sa kaniyang kama nang maramdaman ang biglaang pagkahilo. Naramdaman niya na lang ang matinding sakit at pag-ikot sa kaniyang tiyan.
Gamit ang mga kamay ay tinakpan niya ang kaniyang bibig at mabilis na tumakbo papasok sa banyo, isinuka nito ang lahat-lahat ng pagkain at inumin na kinain at ininom niya nang gabi ring iyon. Ang sakit sa kaniyang tiyan ay hindi man lang nabawasan. Bagkus, mas lalo pa itong sumilab.
Mayroon talagang problema sa kaniyang tiyan si Camila. At sa tuwing sumasakit ito, ay sobrang sama talaga sa kaniyang pakiramdam. Ngunit sobrang tagal na noong huling sumakit ang kaniyang tiyan, nakalimutan na niya kung gaano ito kasakit simula noong gumaling ang kaniyang sugat. Noong lumipat siya ng tinitirahan, hindi na niya dinala ang gamot para sa sakit sa tiyan.
Nang lumabas ito galing sa banyo ay mabilis muling nagtungo sa kama. Halos maligo na ito sa sariling pawis dahil sa dami ng malamig na pawis na namuo sa kaniyang likod. Pinilit pa rin nitong indain ang sakit na nararamdaman habang tinatawagan ang kaibigang si Leila.
Sa kabilang banda, lunod na lunod naman sa himbing ng tulog si Leila, na kahit anong ingay ng telepono ay hindi ito nagigising.
Sa takot ni Camila na baka ikamatay niya ang sakit na nararamdaman sa gabing iyon, kahit na nagdadalawang isip ng paulit-ulit, bandang huli ay tinawagan pa rin nito si Juancho.
Sa unang tawag, wala itong natanggap na sagot. Sa ikalawang tawag, pagkatapos ng dalawang rings ay may sumagot na rin sa kabilang linya.
"Hello? Sino 'to?" Ang malambot na boses ng isang babae ang sumalubong kay Camila. Alam na agad nito kung sino ang sumagot ng tawag, malamang si Dominique ito.
Nang lisanin ni Camila ang condo unit ni Juancho kanikanina lamang ay mag-isa lamang doon ang lalaki. Tapos ngayon? Magkasama na agad sila ni Dominique!
Anong katangahan na naman ba ang pumasok sa utak ni Camila at naisipan niyang humingi ng tulong sa lalaking iyon. Nababaliw na ba talaga siya?
Siguro ay napansin ng babae sa kabilang linya na hindi na ito sumasagot kaya muli itong nagsalita, "Is this Camila Villarazon? Are you looking for my love?"
Halos mapairap si Camila sa narinig.
Ayaw nang marinig pa ni Camila ang walang kuwentang impormasyon na naliligo si Juancho kaya walang sabi sabi nitong pinatay ang tawag.
Dahil sa tindi ng sakit na nararamdaman kanina pa ay hindi na ito nakaakyat pa sa kaniyang kama. Namaluktot na lang itong humiga sa sahig, sumimangot at mabilis na nilagay sa kaniyang blacklist ang lahat ng contact informations ni Juancho.
Pagkatapos ibaba ang telepono, ang mga mata nito ay tuluyan nang nagdilim hanggang siya ay mawalan na ng malay.
***
"Camila!"
Nang sumunod na araw, nagising si Camila sa nag-aalang boses ni Leila.
Dahan-dahang iminulat ni Camila ang mga mata, bumungad sa kaniyang harapan ang nag-aalalang kaibigan, suot pa rin nito ang kaniyang pajamas, at halatang nagmadali lang ito na makapunta sa kanya rito sa shop, kaya't hindi na nito nagawa pang magpalit ng damit pantulog.
"Did you have a stomachache again? Sorry! Kasalanan ko. Ang lalim ng tulog ko kagabi, hindi ko narinig ang tawag mo." Halata sa boses nito ang labis na pagsisisi.
Umiling si Camila at nginitian ang kaibigan. Bumangon ito, ngunit unti-unting nanlaki ang mga mata nang bigla itong may maalala.
"Anong oras na?!" mabilis nitong tanong sa kaibigan.
"It's Nine o'clock," ani Leila sa nagtatakang tinig matapos tingnan ang wrist watch at muling tumingin kay Camila na mukhang problemado na ngayon.
Napasapo sa kaniyang noo si Camila.
It's over!
"I made an appointment with Juancho to go to the Civil Affairs Bureau to handle the divorce procedures at nine o'clock today."
Knowing Juancho, sa lahat ng pinaka-ayaw niya sa isang tao, iyon ay ang pagiging late nito sa usapan.
Pinulot ni Camila ang cellphone na nahulog na pala sa sahig at agad na tinawagan ang numero ni Juancho.
The phone rang once and hung up automatically. Kumunot ang noo ni Camila.
Juancho also blocked her!
Napakabilis ni Camila na i-block si Juancho kagabi, ngayon naman ay tila naduwag ito, kaya mabilis niyang inalis sa kaniyang blacklist ang contacts ng lalaki at mabilis na gumawa ng voice call.
Nang kumonekta ang tawag, magalang ngunit walang emosyon nitong sinabi, "Are you still at the Civil Affairs Bureau? Papunta na ako riyan ngayon."
"You mean, let me wait for you at the entrance of the Civil Affairs Bureau for half an hour?" Juancho's cold voice came through the receiver.
Alam ni Camila ang pagkakamali niya, at hindi na niya ipinaliwanag pa ang sarili. Habang nagbibihis at nag-aayos ng sarili, humingi ito ng paumanhin sa lalaki na nasa kabilang linya, "I'm sorry, I'll try to be quick. 20 minutes, okay?"
"Do you think my time is as worthless as yours?"
Bakas sa kaniyang malamig na pananalita ang galit.
This was somewhat insulting.Itinaas ni Camila ang kaniyang mga kilay.May oras siya para i-meet si Dominique. May oras siya para samahan ang babae niyang maghanap at magsukat ng wedding dress. Tapos dalawampung minuto lang na paghihintay sa kanya, hirap na hirap pa siyang gawin para sa divorce?Camila would willingly step aside to give them face. Fine!Humugot ito ng isang malalim na buntonghininga, bigla nitong narinig ang katok mula sa pintuan sa kabilang linya."Juancho, you didn't go to the Civil Affairs Bureau at all, did you?" pag-iiba nito sa usapan. Bakas sa boses ng babae ang bahagyang panghuhusga."Sa tingin mo ba lahat ng tao ay kagaya mo, hindi marunong tumupad sa usapan?" nanunuyang sagot pabalik ni Juancho.Sa pagkakataong ito, sigurado na si Camila na hindi nga pumunta si Juancho sa nasabing lugar. "Take a picture of the door of the Civil Affairs Bureau for me, then..." hamon nito sa lalaki.Bago pa nito maipagpatuloy ang iba pang sasabihin, bigla na lang siyang binabaa
"Magkano naman kaya ang sasakyang 'yan?"Leila Lopez could not keep her eyes off the blue and flashy sports car stuck under the back of the Volkswagen in the rearview mirror, and asked her friend bitterly, "Can we afford the loss if we sell it?"Napakurapkurap si Camila sa narinig, "Akala ko sinadya mo talagang gawin 'yon kasi ayaw mo sa mga taong nang-aagaw ng parking space ng iba?""Oo, ayaw ko nga sa mga gano'ng klaseng tao pero hindi naman ako tanga para sadyaing banggain 'yan 'no! Nag-panic ako, hindi ko sinadya!" Nalukot sa sakit ang mukha ni Leila, iniisip pa lamang nito ang malaking halagang posible niyang ibayad sa may-ari ng sasakyan.Napangiwi si Camila, gumalaw ito palapit sa manibela upang tulungan ang kaibigan na iliko ang gears, hinila nito ang handbrake bago itinulak pabukas ang pinto sa kaniyang gilid. "I'll go, and check it," aniya.Nang makababa na sa sasakyan si Camila ay ang sakto ring pagbaba ng may-ari noong nabanggang sasakyan. Ang may-ari ng sasakyan ay isang g
MSumunod din naman sina Camila at Leila sa babae papasok sa elevator, ngiting-ngiti na ngayon si Leila, tila nakabawi na sa pagka-ilang na naramdaman kanina.Nang makarating sa tamang palapag kung nasaan ang opisina ng presidente ay nakasunod lamang muli ang mga ito sa babae hanggang sila ay makarating sa tapat ng isang pinto. Kumatok muna ang babae bago nito buksan ng maluwag ang pinto at pumasok."Is it Sunshine?" Dinig nilang kaswal na tanong ng boses sa loob ng silid.Maya-maya pa ay narinig nila ang mga yapak ng mga taong patungo sa may pintuan. Ngumiti muli ang receptionist sa kanila bago ito tuluyang umalis.Tila naging bato naman sina Camila at Leila sa kanilang kinatatayuan nang biglang lumitaw sa kanilang harapan si Kenneth Fortaleza na may suot na malawak na ngiti sa labi para sana batiin sila sa kanilang pagdating.Unang nakabawi mula sa pagkaka-estatwa si Leila, tumikhim ito upang mapunta sa kanya ang atensyon ng lalaki."H-hello, Mr. Fortaleza! I am Sunshine, and I am al
Dahil na rin siguro sa pagod, hindi na namalayan ni Camila at nakatulog na pala siya sa passenger seat. Wala itong narinig sa ano mang sinabi ng kaibigan kanina.Nang magising, napansin nito na ang sasakyan ni Leila ay hindi nakahinto sa harapan ng kanilang shop, kung hindi ay nakahinto ito sa harapan ng isang bagong gawang apartment complex. Suot ang nalilitong ekspresyon, sinulyapan niya ang kaibigan na si Leila na abala sa paglalaro sa kaniyang cellphone sa may driver's seat. "Mayroon pa ba tayong ibang kliyente na imi-meet ngayon?" takang tanong nito.Nang nalaman ni Leila na nagising na ang kaibigan ay binalingan niya agad ito ng tingin. Ipinakita nito ang susi na nasa kaniyang kamay at masaya itong iwinagayway, "Na-uh! Of course, I'll take you to see the world!"Nang tuluyan nang makababa sa sasakyan si Camila, doon niya lamang napagtanto na wala nga silang imi-meet na customer. Dahil ang apartment na nasa kanilang harapao n ay ang apartment na sekretong binili ni Leila para sa k
"Come home to the mansion with me tonight. Gusto kang makita ni lolo."Ang baritono at kalmadong boses ni Juancho ang bumungad kay Camila nang sagutin ang tawag.Sa nakikita ni Camila na tambak ng bayarin sa kaniyang harapan, di na niya maiwasang makaramdam ng galit. At pagkatapos marinig ang sinabi ni Juancho ay mas lumala pa lalo ang galit nito."Sa tingin ko'y hindi na magandang tingnan kung uuwi pa ako sa mansiyon," sagot nito gamit ang malamig na tinig.Natahimik naman ng ilang segundo si Juancho sa kabilan linya. "Baka nakakalimutan mo, hindi pa tayo divorced, Camila. Hindi ikaw ang magpapasiya kung pupunta ka ba o hindi," matigas at may autoridad nitong tugon.Ang tinutukoy nilang mansiyon ay ang tahanan ng mag-asawang matandang Buenvenidez, lolo at lola ni Juancho. Sa hindi nasabing dahilan, ang mag-asawang matandang Buenvenidez ang nag-alaga at nagpalaki sa kanya, kaya naman labis ang pagmamahal at pagpapahalaga ni Juancho sa mga ito. Kaya rin noong sinabi ng dalawang matanda
Alonzo Buenvenidez has always been an upright man, and he couldn't bear hearing his wife's harsh words.Camila really wanted to have a child, but surely it was something she should be able to decide for herself, and not pressured by anyone else.Kahit pa bahagyang naramdaman ni Camila na hindi siya komportable, tipid pa rin itong ngumiti at magalang na sumagot sa matandang babae, "Okay po..."Hindi na napigilan ng matandang lalaking Buenvenidez ang malukot ang mukha dahil sa narinig, at marahan ngunit may diin na pinagalitan ang asawa."Zonya, ngayon na nga lang muling nakabisita ang mga apo natin dito sa mansiyon, tapos ay tungkol na naman diyan sa pagbubuntis ni Camila ang sinasabi mo. Stop pressuring her all the time," naiiling na sermon nito.Agad namang pumakli ang matandang babae sa sermon ng asawa. "Ano naman ang masama sa sinasabi ko, Alonzo? Bakit ayaw mo pa bang masilayan at mahawakan ang magiging apo mo sa tuhod?" balik na sermon nito sa asawa.Inismiran na lamang ni Alonzo
Pagkatapos maligo at magbihis ni Camila, kumuha siya ng makapal na kumot at agad itong inilatag sa malaking sofa sa kuwarto. Nang masigurong maayos na ay agad na itong humiga, handa nang matulog.Hindi pa man tuluyang nakakahiga ng maayos ay nakarinig siya ng katok mula sa pinto.Agad na bumangon si Camila at umupo, tinapunan nito ng tingin si Juancho na nakahiga na rin sa kanilang kama. "Ni-lock mo ang pinto?" mahinang tanong nito sa kanya.Hindi siya sinagot ng lalaki, bagkus ay binalingan nito ang nakasarang pinto at malakas na nagsalita, "What's the matter?""Uh... Sir Juancho ako ito," ani Manang Jacinta sa labas ng kuwarto. "Ihahatid ko lamang sana itong inihandang Leche Flan ni Senyora Zonya para kay Miss Camila. Kung hindi pa kayo natutulog, papasok po sana ako para ihatid ito at ipatikim sa asawa niyo."With a soft "click" the door lock opened.Halos mapatalon si Camila sa matinding gulat. Bago pa man tuluyang makapasok si Manang Jacinta sa kanilang silid ay mabilis nitong hin
Sa loob ng kuwarto.Nang makita ni Camila na tuluyan nang nakalabas si Manang Jacinta, nagmadali siya upang makaalis na sa kama, ngunit bago pa man ito makagalaw, bigla siyang itinulak pahiga ni Juancho sa kama at dinaganan ito.Parang may sariling buhay ang mga kamay nito at agad na lumapat sa dibdib ng lalaki, bahagya niya itong itinulak upang hindi sila tuluyang magdikit ng sobra."What the hell are you doing? Wala ng ibang taong nakakakita sa atin." Camila uttered in a defensive tone.Juancho's gaze turned intense as he looked down at her eyes, "Didn't you grab me for this just a moment ago?" aniya sa mababa at namamaos na boses.Napakurapkurap si Camila sa pagkalito, "What?" Hindi makapaniwalang singhal nito. "I was just trying to remind you not to let Manang Jacinta come near me! Are you horny? You think everything is all about... that?"But Juancho only smirked, kinuha nito ang isang kamay ng babae at inilapat sa matigas na parte sa kaniyang pang-ibabang katawan.Nang mapagtanto
"Nandito si lola Celestina?"Mabilis na napagtagpi tagpi ni Leila ang buong sitwasyon. Noong una ay nagulat pa siya ngunit kalaunan ay napanguso na lang."Hindi ka naman siguro palagi at patuloy na magpapanggap ng ganito, tama ba? Alam nating lahat na hindi tanga si lola," dagdag pa nitong tanong sa kaibigan.Tumango si Camila, walang tutol. "Sa ngayon nga ay iyan muna ang plano. Hindi maganda ang lagay ng kalusugulan ni lola kamakailan lamang. Marami na ring nabawas sa timbang niya at ang dahilan kung bakit siya nagpunta rito ay para makita niya kung maayos ba ang pagsasama naming dalawa ni Juancho. Kung sasabihin ko sa kanya na magdi-divorce na kami, paniguradong hindi niya ito kakayaning tanggapin. Ayokong mas lalo pang sumama ang pakiramdam niya dahil dito. Gusko ko pa siyang mabuhay at makasama nang mas marami pang mga taon."Tinapik tapik ni Leila ang kaniyang baba habang nag-iisip. Well, kung ganyan nga'y kailangan mong paalalahan si Juancho na layuan muna si Dominique. Kung na
"Alam ko naman na abala kayo sa mga trabaho ninyo, kaya't ayoko na rin istorbohin pa kayo. At saka isa pa, alam ko naman ang pumunta rito kahit na mag-isa lang," sambit ng matandang Villarazon, habang marahang tinatapik tapik ang kamay ni Juancho. Isang masayang ngiti ang nakaukit sa kaniyang mukha."Hindi 'yon istorbo, lola. Sa sinasabi niyong 'yan, ano po ba ang tingin niyo sa akin? Manugang niyo sa apo o ibang tao na labas sa pamilya?" Bahagyang bumigat ang tono ng pananalita ni Juancho, halata ang pagiging seryoso.Mabilis na iwinagayway ni Mrs. Villarazon ang kaniyang mga kamay, senyales sa hindi pagsang-ayon. "Hindi, hindi, hindi! Paano magiging ganoon? Syempre apo rin kita, nag-aalala lang ako na busy ka at ako—"Pinutol ni Juancho sa sinasabi ang matanda. "Kahit na gaano pa po ako ka-busy, kahit kailanman hindi iyon magiging importante kaysa sa inyo. Ni minsan hindi po kayo naging abala, lola," aniya sa matatag na boses.Tumango ang matandang Villarazon at ngumiti ng malawak, a
Nang tiningnan ni Camila ang screen ng kaniyang cellphone, nakita niyang ang Lola Celestina niya ang tumatawag.Maingat niyang sinulyapan si Juancho.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang nahihiya at umaasam niyang ekspresyon ay kitang-kita ng buo ng lalaki.Gusto sana ni Camila na himukin ang lalaki na magsalita, ngunit matapos ibuka ang mga labi, walang ni isang salita ang lumabas mula rito. Itinikom na lang muli niya ang bibig at pasimpleng tumalikod para makalabas na."Lola..." aniya pagkatapos sagutin ang tawag at kasabay nito ay sinarado niya ang pinto ng opisina na nasa kaniyang likuran."Lala, kumusta? Nahanap mo ba si Juancho? Kasama mo na ba siya ngayon?" tanong ng matandang babae sa kabilang linya.Nang mapagtanto na mas lalo nang lumalamim ang gabi, alam ni Camila na oras na sumindi na ang mga ilaw sa bahay, mas lalong masisilaw at masasaktan ang mga mata ng kaniyang lola. Ayaw ng matanda na malaman ni Camila ang tungkol sa kondisyon ng kaniyang mga mata, sapagkat natat
Nang sumapit na ang gabi, ang matandang babaeng Villarazon ay naghanda na ng kanilang kakaining hapunan sa hapag at nagpakulo na rin siya ng Acasia flower herbal tea, ngunit hindi pa sila nagsimulang kumain. Patuloy lamang ang matanda sa pagsulyap sulyap sa may bandang pintuan at bumubulong bulong sa sarili na naririnig naman ni Camila. "Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin umuuwi si Juancho? Ang tagal naman niyang umuwi."Sumulyap si Camila sa kaniyang lola at muling inalala kung ano ang ipinaalam ng kaniyang Kuya Clyde kanina. Pakiramdam niya ay parang mayroong bukol na namuo sa kaniyang lalamunan.Hindi niya lubos na maunawaan kung paanong ang matandang babae, na halos hindi na makaaninag at mayroon lamang kakarampot na karanasan sa labas ng kaniyang bayang kinalakhan, ay matagumpay na nakabiyahe patungo sa ganitong hindi pamilyar na lungsod para sa kanya. May bitbit na maraming kung anu-anong mga bagay.Iniisip ba niya na malapit na ang katapusan ng kaniyang buhay at gusto niyang
Saktong pagkababa ni Camila sa taxi, dumating, din ang isa pang sasakyan sakay ang kaniyang Lola Celestina.Tuluyan niyang pinakawalan ang matinding pag-aalalang naramdaman sa buong biyahe kanina nang makita ang lola na ligtas habang bumababa sa sasakyan."Lola naman, kung gusto niyo pong bumisita sa akin, dapat tinawagan niyo ho muna ako para ako ang sumundo sa inyo. Kung hindi, mag-aalala talaga ako ng sobra kapag bumiyahe kayo nang mag-isa tapos sa malayong lugar pa, kagaya ngayon."Tinanong ni Camila kung magkano ang orihinal na pamasahe dapat ng matanda. Nang sinagot ito ng driver ay agad naman niyang ibinigay ang bayad, triple ng orihinal na pamasahe katulad sa ipinangako niya kanina. Pagkatapos ay nilapitan niya ang kaniyang lola para tulungan itong buhatin ang bag na dala."Tara na po, lola. Pumasok na muna tayo sa loob ng bahay. Dahan-dahan lang po kayo sa paglalakad," magalang na turan ni Camila.Ngunit ang matandang Villarazon ay nanatiling matatag na nakatayo. "Sandali lan
Ang matandang babaeng Villarazon, noon pa man ay sa nayon na nananatili, inaalagaan ang asawang si Bernardo. At kahit kailanman ay hindi pa bumibisita rito sa lungsod.Kaya paano niya posibleng nahanap ang daan patungo rito?Nanikip ang dibdib ni Camila dahil sa labis na pag-aalala para sa kaniyang Lola. Ikinatatakot niya na baka kung anong mangyaring masama sa matandang babae kapag naiwan itong mag-isa sa estasyon ng bus."Lola, puwede mo po bang ibigay ang cellphone sa driver? May sasabihin lang po ako," mabilis niyang pakiusap."Oh, sige!" Mabilis namang ibinigay ng matandang Villarazon ang cellphone sa driver."Ano ka ba naman? Paano mo nagagawang hayaan ang matandang gumala nang mag-isa? Hindi man lang niya alam kung saan siya pupunta. Hindi ba't parang nang-aabala na rin kayo ng hanapbubay ng ibang tao?" Ang driver ay naiinip na pinagsabihan si Camila."Sir, pasensiya na po sa abala. Makikiusap sana ako sa inyo na ihatid niyo na lang ang lola ko sa Pasig..." Humingi ng paumanhin
Tinawagan ni Camila si Leila para ipaalam na mauuna na siyang umuwi, gayunpaman, tinanong din niya ang kaibigan kung gusto ba nitong sumabay na sa kanya sa pag-uwi.Mukhang distracted naman si Leila na nasa kabilang linya."Sige, mauna ka nang umuwi. Magiging abala pa ako nang ilang sandali— Oh! You're so annoying!" Sumagot naman si Leila ngunit hindi masyadong maintindihan ang mga sinasabi nito.Natahimik si Camila nang napagtanto niyang baka nakatagpo ang kaibigan ng isang guwapong lalaki at hindi na siya makaalis dahil doon.Si Leila ay kahanga-hanga sa kahit ano mang paraan, ngunit kahinaan niya ang mga taong may magandang hitsura, lalo na ang mga guwapong lalaki, at mukhang wala na siyang pag-asa pang makaahon sa kahinaang iyon.Bumuntonghininga si Camila, "Sige, mauuna na akong umuwi at iiwan ko na lang ang driver para sa'yo.""Noted." Mabilis na ibinaba ni Leila ang tawag.Umalis na si Camila nang makaramdam ng pagiging kampante sa usapan nila ng kaibigan.Sa sumunod na umaga,
Silang dalawa ay tatlong taon ng kasal at sa loob ng mga taon na 'yon, ginawa lahat ni Camila ang makakaya niya.Nagpatingin na siya sa ospital noon, at ang tanging sinabi lamang ng doktor sa kanya ay may problema lamang ito sa follicle development. Ilang ulit na rin siyang nag-take ng ovulation-stimulating injections, kaya wala ng dahilan pa upang hindi siya mabuntis. Natigilan ito, tila bigla na lang may napagtanto."Hindi ba't dapat ay alam mo na kung kaya ko o hindi?" Dumilim ang mukha ni Juancho.Umangat ang kilay ni Camila. "Kung alam ko, edi sana sa loob ng tatlong taon nalaman ko na ang rason kung bakit hindi pa rin ako nabubuntis.""Iyan na lang ba talaga ang palaging laman ng utak mo?" Agresibong gumalaw ang panga ni Juancho dahil sa nagngingingit na ngipin, na nagsasabing galit na ito.Sa isip niya, mukhang gustong-gusto talaga ni Camila ang magkaroon ng anak. Pero ngayon, dahil hindi siya mabuntis, gusto na niya ng divorce. Pakiramdam ni Juancho, para kay Camila, isa laman
Sobrang nakakaakit ang alok ni Kenneth. Subalit hindi mapigilan ni Camila ang sariling natural na mag-alangan sa lalaki.Siguro dahil iniisip niya na matalik na kaibigan ng lalaki si Juancho, na pakiramdam niya palagi ay nasa iisang bangka lamang ang dalawa.Bahagyang inihilig ni Camila ang kaniyang ulo sa gilid at malalim na tiningnan si Kenneth, "Juancho and I are getting divorced, alam mo ba 'yon?"Halatang natigilan si Kenneth nang ilang sandali, pagkatapos ay kalmadong ibinuka ang mga kamay sa magkabilang gilid, "Well, napag-alaman ko ang tungkol diyan nito lang mga nakaraang araw. Pero 'wag kang mag-alala, lagi naman akong propesyonal pagdating sa pambubliko at pribadong mga usapin, at hindi ko dadalhin ang tungkol sa mga bagay na 'to sa trabaho. Hindi lang din naman ako ang mag-isang nagdesisyon sa pag-imbita kay Miss Sunshine, desisyon ito ng buong design team. Iyon nga lang sa nabalitaan ko na... kamamatay lang ng asawa niya. Ayoko naman na bigla na lang siyang abalahin ng te