Dahil na rin siguro sa pagod, hindi na namalayan ni Camila at nakatulog na pala siya sa passenger seat. Wala itong narinig sa ano mang sinabi ng kaibigan kanina.Nang magising, napansin nito na ang sasakyan ni Leila ay hindi nakahinto sa harapan ng kanilang shop, kung hindi ay nakahinto ito sa harapan ng isang bagong gawang apartment complex. Suot ang nalilitong ekspresyon, sinulyapan niya ang kaibigan na si Leila na abala sa paglalaro sa kaniyang cellphone sa may driver's seat. "Mayroon pa ba tayong ibang kliyente na imi-meet ngayon?" takang tanong nito.Nang nalaman ni Leila na nagising na ang kaibigan ay binalingan niya agad ito ng tingin. Ipinakita nito ang susi na nasa kaniyang kamay at masaya itong iwinagayway, "Na-uh! Of course, I'll take you to see the world!"Nang tuluyan nang makababa sa sasakyan si Camila, doon niya lamang napagtanto na wala nga silang imi-meet na customer. Dahil ang apartment na nasa kanilang harapao n ay ang apartment na sekretong binili ni Leila para sa k
"Come home to the mansion with me tonight. Gusto kang makita ni lolo."Ang baritono at kalmadong boses ni Juancho ang bumungad kay Camila nang sagutin ang tawag.Sa nakikita ni Camila na tambak ng bayarin sa kaniyang harapan, di na niya maiwasang makaramdam ng galit. At pagkatapos marinig ang sinabi ni Juancho ay mas lumala pa lalo ang galit nito."Sa tingin ko'y hindi na magandang tingnan kung uuwi pa ako sa mansiyon," sagot nito gamit ang malamig na tinig.Natahimik naman ng ilang segundo si Juancho sa kabilan linya. "Baka nakakalimutan mo, hindi pa tayo divorced, Camila. Hindi ikaw ang magpapasiya kung pupunta ka ba o hindi," matigas at may autoridad nitong tugon.Ang tinutukoy nilang mansiyon ay ang tahanan ng mag-asawang matandang Buenvenidez, lolo at lola ni Juancho. Sa hindi nasabing dahilan, ang mag-asawang matandang Buenvenidez ang nag-alaga at nagpalaki sa kanya, kaya naman labis ang pagmamahal at pagpapahalaga ni Juancho sa mga ito. Kaya rin noong sinabi ng dalawang matanda
Alonzo Buenvenidez has always been an upright man, and he couldn't bear hearing his wife's harsh words.Camila really wanted to have a child, but surely it was something she should be able to decide for herself, and not pressured by anyone else.Kahit pa bahagyang naramdaman ni Camila na hindi siya komportable, tipid pa rin itong ngumiti at magalang na sumagot sa matandang babae, "Okay po..."Hindi na napigilan ng matandang lalaking Buenvenidez ang malukot ang mukha dahil sa narinig, at marahan ngunit may diin na pinagalitan ang asawa."Zonya, ngayon na nga lang muling nakabisita ang mga apo natin dito sa mansiyon, tapos ay tungkol na naman diyan sa pagbubuntis ni Camila ang sinasabi mo. Stop pressuring her all the time," naiiling na sermon nito.Agad namang pumakli ang matandang babae sa sermon ng asawa. "Ano naman ang masama sa sinasabi ko, Alonzo? Bakit ayaw mo pa bang masilayan at mahawakan ang magiging apo mo sa tuhod?" balik na sermon nito sa asawa.Inismiran na lamang ni Alonzo
Pagkatapos maligo at magbihis ni Camila, kumuha siya ng makapal na kumot at agad itong inilatag sa malaking sofa sa kuwarto. Nang masigurong maayos na ay agad na itong humiga, handa nang matulog.Hindi pa man tuluyang nakakahiga ng maayos ay nakarinig siya ng katok mula sa pinto.Agad na bumangon si Camila at umupo, tinapunan nito ng tingin si Juancho na nakahiga na rin sa kanilang kama. "Ni-lock mo ang pinto?" mahinang tanong nito sa kanya.Hindi siya sinagot ng lalaki, bagkus ay binalingan nito ang nakasarang pinto at malakas na nagsalita, "What's the matter?""Uh... Sir Juancho ako ito," ani Manang Jacinta sa labas ng kuwarto. "Ihahatid ko lamang sana itong inihandang Leche Flan ni Senyora Zonya para kay Miss Camila. Kung hindi pa kayo natutulog, papasok po sana ako para ihatid ito at ipatikim sa asawa niyo."With a soft "click" the door lock opened.Halos mapatalon si Camila sa matinding gulat. Bago pa man tuluyang makapasok si Manang Jacinta sa kanilang silid ay mabilis nitong hin
Sa loob ng kuwarto.Nang makita ni Camila na tuluyan nang nakalabas si Manang Jacinta, nagmadali siya upang makaalis na sa kama, ngunit bago pa man ito makagalaw, bigla siyang itinulak pahiga ni Juancho sa kama at dinaganan ito.Parang may sariling buhay ang mga kamay nito at agad na lumapat sa dibdib ng lalaki, bahagya niya itong itinulak upang hindi sila tuluyang magdikit ng sobra."What the hell are you doing? Wala ng ibang taong nakakakita sa atin." Camila uttered in a defensive tone.Juancho's gaze turned intense as he looked down at her eyes, "Didn't you grab me for this just a moment ago?" aniya sa mababa at namamaos na boses.Napakurapkurap si Camila sa pagkalito, "What?" Hindi makapaniwalang singhal nito. "I was just trying to remind you not to let Manang Jacinta come near me! Are you horny? You think everything is all about... that?"But Juancho only smirked, kinuha nito ang isang kamay ng babae at inilapat sa matigas na parte sa kaniyang pang-ibabang katawan.Nang mapagtanto
Cold.Heart-piercing coldness.Isinandal ni Camila ang kaniyang likod sa dulong bahagi ng bathtub. Sa totoo lang ay hindi niya alam kung paano siya tuluyang nakatulog sa naramdamang pinagsamang init at lamig.Ibinabad niya ang sarili sa malamig na tubig sa bathtub buong magdamag. At kinaumagahan, nagising na lamang siya na nahihilo at nanghihina.Habang naglalakad ay nakasalubong niya si Manang Jacinta sa living room. Huminto siya upang kausapin ang kasambahay."Manang, maagang umalis si Juancho kagabi at hindi pa umuuwi hanggang ngayon. Hindi ko alam kung saan siya pumunta. Hindi ko na siya hihintayin, Manang. Kailangan ko pang pumasok sa trabaho, I'll go now," paalam niya.Wala naman talaga siyang pakialam kung saan pumunta o kung saan natulog si Juancho kagabi. Wala na rin sana siyang balak pang banggitin ang bagay na ito kay Manang Jacinta ngunit mas minabuti na rin niyang sabihin upang makarating ang impormasyong iyon sa matandang babaeng Buenvenidez.Na hindi naman sila natulog n
Nang magising si Camila ay nasa ospital na siya.Dahan-dahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata. Unang bumungad sa paningin ng babae ang napakalapit na guwapong mukha ng isang lalaki na bahagya niyang ikinagulat kaya naman mabilis niyang naipikit muli ang mga mata.Nang muling magmulat, parehong mukha pa rin ang sumalubong sa kanya, ang pinagkaiba lamang, ngayon ay mayroon na itong suot na ngiti sa labi. One that seemed less reserved. Ang makakapal nitong mga kilay, peach blossom na mga mata at nakasisilaw na puting balat ay mas lalong nagpahalata sa dalawang maitim na bilog na nasa ilalim ng kaniyang mga mata."Finally, you're awake." Malalim na bumuntonghininga si Kenneth, nakaramdam ng kaginhawaan. He watched how Camila's amber pupils changed from hazy to clear. Gumalaw ito at tuluyang umatras ng kaunti sa hinihigaan ng babae.Nahirapan namang bumangon si Camila. Sumandal siya sa headrest ng kamang hinihigaan bago iginala ang mga mata sa apat na sulok ng silid. Bukod sa kanya, si
Sa murang edad pa lamang, bumukod na si Leila sa kaniyang pamilya. Matagal na siyang hindi nakikipag-usap sa kanila kaya wala na rin siyang masyadong alam na balita patungkol sa kanila. Kung hindi lang dahil sa emergency at matinding pag-aalala kay Camila at kung may iba lang sana siyang naiisip na maaaring asahan, hindi naman talaga niya dapat kakausapin ang Kuya Lukas niya.Ang hindi niya inaasahan ay ang agarang pagsang-ayon ng nakatatandang kapatid sa pakiusap niya, kahit pa once in a blue moon lamang kung makita siya nito.Sa inis ay napairap na lamang si Leila. Kinuha nito ang kaniyang cellphone at mabilis na nag-send ng voice message sa kapatid, pinagalitan niya ito at sinabihan ng kung anu-ano na mas malala pa sa mga baboy at mga aso ngunit hindi naman niya ito minura o sinabihan ng maruming salita. Pagkatapos noon ay bl-in-ock na niya ang numero nito.Tahimik namang pinagmasdan ni Camila ang kaibigan."Don't feel bad for me. I was adopted by rheir family and we're not that clo
"Nandito si lola Celestina?"Mabilis na napagtagpi tagpi ni Leila ang buong sitwasyon. Noong una ay nagulat pa siya ngunit kalaunan ay napanguso na lang."Hindi ka naman siguro palagi at patuloy na magpapanggap ng ganito, tama ba? Alam nating lahat na hindi tanga si lola," dagdag pa nitong tanong sa kaibigan.Tumango si Camila, walang tutol. "Sa ngayon nga ay iyan muna ang plano. Hindi maganda ang lagay ng kalusugulan ni lola kamakailan lamang. Marami na ring nabawas sa timbang niya at ang dahilan kung bakit siya nagpunta rito ay para makita niya kung maayos ba ang pagsasama naming dalawa ni Juancho. Kung sasabihin ko sa kanya na magdi-divorce na kami, paniguradong hindi niya ito kakayaning tanggapin. Ayokong mas lalo pang sumama ang pakiramdam niya dahil dito. Gusko ko pa siyang mabuhay at makasama nang mas marami pang mga taon."Tinapik tapik ni Leila ang kaniyang baba habang nag-iisip. Well, kung ganyan nga'y kailangan mong paalalahan si Juancho na layuan muna si Dominique. Kung na
"Alam ko naman na abala kayo sa mga trabaho ninyo, kaya't ayoko na rin istorbohin pa kayo. At saka isa pa, alam ko naman ang pumunta rito kahit na mag-isa lang," sambit ng matandang Villarazon, habang marahang tinatapik tapik ang kamay ni Juancho. Isang masayang ngiti ang nakaukit sa kaniyang mukha."Hindi 'yon istorbo, lola. Sa sinasabi niyong 'yan, ano po ba ang tingin niyo sa akin? Manugang niyo sa apo o ibang tao na labas sa pamilya?" Bahagyang bumigat ang tono ng pananalita ni Juancho, halata ang pagiging seryoso.Mabilis na iwinagayway ni Mrs. Villarazon ang kaniyang mga kamay, senyales sa hindi pagsang-ayon. "Hindi, hindi, hindi! Paano magiging ganoon? Syempre apo rin kita, nag-aalala lang ako na busy ka at ako—"Pinutol ni Juancho sa sinasabi ang matanda. "Kahit na gaano pa po ako ka-busy, kahit kailanman hindi iyon magiging importante kaysa sa inyo. Ni minsan hindi po kayo naging abala, lola," aniya sa matatag na boses.Tumango ang matandang Villarazon at ngumiti ng malawak, a
Nang tiningnan ni Camila ang screen ng kaniyang cellphone, nakita niyang ang Lola Celestina niya ang tumatawag.Maingat niyang sinulyapan si Juancho.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang nahihiya at umaasam niyang ekspresyon ay kitang-kita ng buo ng lalaki.Gusto sana ni Camila na himukin ang lalaki na magsalita, ngunit matapos ibuka ang mga labi, walang ni isang salita ang lumabas mula rito. Itinikom na lang muli niya ang bibig at pasimpleng tumalikod para makalabas na."Lola..." aniya pagkatapos sagutin ang tawag at kasabay nito ay sinarado niya ang pinto ng opisina na nasa kaniyang likuran."Lala, kumusta? Nahanap mo ba si Juancho? Kasama mo na ba siya ngayon?" tanong ng matandang babae sa kabilang linya.Nang mapagtanto na mas lalo nang lumalamim ang gabi, alam ni Camila na oras na sumindi na ang mga ilaw sa bahay, mas lalong masisilaw at masasaktan ang mga mata ng kaniyang lola. Ayaw ng matanda na malaman ni Camila ang tungkol sa kondisyon ng kaniyang mga mata, sapagkat natat
Nang sumapit na ang gabi, ang matandang babaeng Villarazon ay naghanda na ng kanilang kakaining hapunan sa hapag at nagpakulo na rin siya ng Acasia flower herbal tea, ngunit hindi pa sila nagsimulang kumain. Patuloy lamang ang matanda sa pagsulyap sulyap sa may bandang pintuan at bumubulong bulong sa sarili na naririnig naman ni Camila. "Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin umuuwi si Juancho? Ang tagal naman niyang umuwi."Sumulyap si Camila sa kaniyang lola at muling inalala kung ano ang ipinaalam ng kaniyang Kuya Clyde kanina. Pakiramdam niya ay parang mayroong bukol na namuo sa kaniyang lalamunan.Hindi niya lubos na maunawaan kung paanong ang matandang babae, na halos hindi na makaaninag at mayroon lamang kakarampot na karanasan sa labas ng kaniyang bayang kinalakhan, ay matagumpay na nakabiyahe patungo sa ganitong hindi pamilyar na lungsod para sa kanya. May bitbit na maraming kung anu-anong mga bagay.Iniisip ba niya na malapit na ang katapusan ng kaniyang buhay at gusto niyang
Saktong pagkababa ni Camila sa taxi, dumating, din ang isa pang sasakyan sakay ang kaniyang Lola Celestina.Tuluyan niyang pinakawalan ang matinding pag-aalalang naramdaman sa buong biyahe kanina nang makita ang lola na ligtas habang bumababa sa sasakyan."Lola naman, kung gusto niyo pong bumisita sa akin, dapat tinawagan niyo ho muna ako para ako ang sumundo sa inyo. Kung hindi, mag-aalala talaga ako ng sobra kapag bumiyahe kayo nang mag-isa tapos sa malayong lugar pa, kagaya ngayon."Tinanong ni Camila kung magkano ang orihinal na pamasahe dapat ng matanda. Nang sinagot ito ng driver ay agad naman niyang ibinigay ang bayad, triple ng orihinal na pamasahe katulad sa ipinangako niya kanina. Pagkatapos ay nilapitan niya ang kaniyang lola para tulungan itong buhatin ang bag na dala."Tara na po, lola. Pumasok na muna tayo sa loob ng bahay. Dahan-dahan lang po kayo sa paglalakad," magalang na turan ni Camila.Ngunit ang matandang Villarazon ay nanatiling matatag na nakatayo. "Sandali lan
Ang matandang babaeng Villarazon, noon pa man ay sa nayon na nananatili, inaalagaan ang asawang si Bernardo. At kahit kailanman ay hindi pa bumibisita rito sa lungsod.Kaya paano niya posibleng nahanap ang daan patungo rito?Nanikip ang dibdib ni Camila dahil sa labis na pag-aalala para sa kaniyang Lola. Ikinatatakot niya na baka kung anong mangyaring masama sa matandang babae kapag naiwan itong mag-isa sa estasyon ng bus."Lola, puwede mo po bang ibigay ang cellphone sa driver? May sasabihin lang po ako," mabilis niyang pakiusap."Oh, sige!" Mabilis namang ibinigay ng matandang Villarazon ang cellphone sa driver."Ano ka ba naman? Paano mo nagagawang hayaan ang matandang gumala nang mag-isa? Hindi man lang niya alam kung saan siya pupunta. Hindi ba't parang nang-aabala na rin kayo ng hanapbubay ng ibang tao?" Ang driver ay naiinip na pinagsabihan si Camila."Sir, pasensiya na po sa abala. Makikiusap sana ako sa inyo na ihatid niyo na lang ang lola ko sa Pasig..." Humingi ng paumanhin
Tinawagan ni Camila si Leila para ipaalam na mauuna na siyang umuwi, gayunpaman, tinanong din niya ang kaibigan kung gusto ba nitong sumabay na sa kanya sa pag-uwi.Mukhang distracted naman si Leila na nasa kabilang linya."Sige, mauna ka nang umuwi. Magiging abala pa ako nang ilang sandali— Oh! You're so annoying!" Sumagot naman si Leila ngunit hindi masyadong maintindihan ang mga sinasabi nito.Natahimik si Camila nang napagtanto niyang baka nakatagpo ang kaibigan ng isang guwapong lalaki at hindi na siya makaalis dahil doon.Si Leila ay kahanga-hanga sa kahit ano mang paraan, ngunit kahinaan niya ang mga taong may magandang hitsura, lalo na ang mga guwapong lalaki, at mukhang wala na siyang pag-asa pang makaahon sa kahinaang iyon.Bumuntonghininga si Camila, "Sige, mauuna na akong umuwi at iiwan ko na lang ang driver para sa'yo.""Noted." Mabilis na ibinaba ni Leila ang tawag.Umalis na si Camila nang makaramdam ng pagiging kampante sa usapan nila ng kaibigan.Sa sumunod na umaga,
Silang dalawa ay tatlong taon ng kasal at sa loob ng mga taon na 'yon, ginawa lahat ni Camila ang makakaya niya.Nagpatingin na siya sa ospital noon, at ang tanging sinabi lamang ng doktor sa kanya ay may problema lamang ito sa follicle development. Ilang ulit na rin siyang nag-take ng ovulation-stimulating injections, kaya wala ng dahilan pa upang hindi siya mabuntis. Natigilan ito, tila bigla na lang may napagtanto."Hindi ba't dapat ay alam mo na kung kaya ko o hindi?" Dumilim ang mukha ni Juancho.Umangat ang kilay ni Camila. "Kung alam ko, edi sana sa loob ng tatlong taon nalaman ko na ang rason kung bakit hindi pa rin ako nabubuntis.""Iyan na lang ba talaga ang palaging laman ng utak mo?" Agresibong gumalaw ang panga ni Juancho dahil sa nagngingingit na ngipin, na nagsasabing galit na ito.Sa isip niya, mukhang gustong-gusto talaga ni Camila ang magkaroon ng anak. Pero ngayon, dahil hindi siya mabuntis, gusto na niya ng divorce. Pakiramdam ni Juancho, para kay Camila, isa laman
Sobrang nakakaakit ang alok ni Kenneth. Subalit hindi mapigilan ni Camila ang sariling natural na mag-alangan sa lalaki.Siguro dahil iniisip niya na matalik na kaibigan ng lalaki si Juancho, na pakiramdam niya palagi ay nasa iisang bangka lamang ang dalawa.Bahagyang inihilig ni Camila ang kaniyang ulo sa gilid at malalim na tiningnan si Kenneth, "Juancho and I are getting divorced, alam mo ba 'yon?"Halatang natigilan si Kenneth nang ilang sandali, pagkatapos ay kalmadong ibinuka ang mga kamay sa magkabilang gilid, "Well, napag-alaman ko ang tungkol diyan nito lang mga nakaraang araw. Pero 'wag kang mag-alala, lagi naman akong propesyonal pagdating sa pambubliko at pribadong mga usapin, at hindi ko dadalhin ang tungkol sa mga bagay na 'to sa trabaho. Hindi lang din naman ako ang mag-isang nagdesisyon sa pag-imbita kay Miss Sunshine, desisyon ito ng buong design team. Iyon nga lang sa nabalitaan ko na... kamamatay lang ng asawa niya. Ayoko naman na bigla na lang siyang abalahin ng te