Determinadong ipinukol ni Camila ang mga mata kay Juancho at gamit ang malamig na boses ay binitawan niya ang limang salitang iyon.
Saktong pagkatapos magsalita ni Camila ay parehong naagaw ang atensyon nilang dalawa sa biglaang pag-iingay ng telepono ng lalaki.
Hinugot ni Juancho mula sa bulsa ang kaniyang telepono. Kumunot ang noo nito nang masulyapan kung sino ang tumatawag.
"What's the problem?" aniya pagkatapos sagutin ang tawag.
Hindi naririnig ni Camila kung ano ang sinasabi ng taong nasa kabilang linya ngunit kung ano man iyon ay mas pinadilim lang nito ang ekspresyong nakapaloob sa mukha ng lalaki.
"Pupunta na agad ako ngayon," dagdag pa nito sa malalim na boses.
Naglakad si Juancho patungo sa pintuan at agad na nilisan ang kanilang silid. Hindi man lamang nito muling tinapunan ng tingin si Camila.
Napairap na lamang ito sa kawalan at wala ng sinabi pa.
Napagdesisyunan niyang huwag nang matulog pa at mukhang hindi na rin naman siya dadalawin ng antok.
Tumayo ito, nag-impake ng mga damit at gumawa ng divorce agreement. Sa taas ng kanyang pangalan ay inilagay niya ang kaniyang lagda at pagkatapos ay inilagay ito sa ibabaw ng coffee table sa kanilang living room. Inilapag din nito ang ilang mga credit cards na galing kay Juanho.
"Seryoso? Iyan lang ang dadalhin mo!?"
Naka-ekis ang mahahabang hita ni Leila habang kaswal na nakahilig sa harap ng kaniyang sasakyan at ito agad ang bungad niya sa kaibigan nang makita ito. Tinutukoy nito ang isang maleta na tanging dala ni Camila nang makalabas sa gusali kung nasaan ang condo unit ni Juancho.
"Hayaan mo na. Those are just external things, hindi importante. Ang mahalaga ngayon ay sa wakas ay malaya na ako, ‘di ba?" kaswal nitong winika.
Tinulungan ni Leila ang kaibigan sa paglalagay ng maleta sa trunk ng sasakyan. Sumakay ito sa passenger seat.
"Eto ha, seryosong tanong. Sigurado ka na ba talaga? Makikipag-divorve ka talaga sa asawa mo?" Bakas sa tono ng boses ni Leila na hindi pa rin ito makapaniwala.
Tamad na umismid si Camila sa tinuran ng kaibigan. "Tigilan mo na nga 'yang kung anong nasa isip mo, Lei. Walang kwenta ang love-love na 'yan. Mabuti pa mamundok ka na lang at magtanim at mag-ani ng gulay."
Napangiwi si Leila sa tinuran ni Camila at hindi na muling nagtanong pa. Pinaandar na lang nito ang sasakyan at tumulak na paalis saka ito muling nagmura.
"Juancho Buenvenidez is so damn rich! Will it hurt his pocket if he'd give you a few hundred million in property?!"
Camila pursed her lips in disdain, "His riches are all pre-marital property, I dare not to covet it."
Hindi naman talaga madamot pagdating sa pera si Juancho, sa katunayan ay mapagbigay pa nga ito.
At kung idadaan sa legal na paraan ang usapan at totoo ngang nahati sa kanilang dalawa ang mga ari-arian nito, malamang ay hindi lamang ilang daang milyon ang maaari niyang makuha mula rito.
Subalit hindi naman pera o ari-arian o kung ano pa mang materyal na bagay ang nais matanggap ni Camila mula kay Juancho sa simula pa lang.
Naramdaman ni Camila na parang tinutusok ng karayom ang kaniyang puso dahil sa biglaang pagkirot nito na agad din naman niyang winaksi kalaunan.
"You know what? Tama na rin pala na makipag-hiwalay ka na sa asawa mo, Camila," pag-iiba ni Leila sa paksa ng kanilang usapan nang mapansin nitong wala ng balak pang magsalita si Camila tungkol sa huling usapin.
"Sumasakit na ang katawan ko sa dami ng trabaho sa studio, halos mabali na nga ang balakang ko sa sobrang dami ng proyektong nakatambak. Tama lang na bumalik ka na at palaging ako na lang ang namamahala sa studio. Kaonti na lang talaga iisipin na ng mga tao na ako lang mag-isa ang nagmamay-ari sa shop nating dalawa!" eksaheradang wika ni Leila.
Nang makapag tapos sa kolehiyo ang magkaibigan ay nagbukas silang dalawa ng kanilang fashion design studio. Pinangalanan nila itong V&L House of Fashion.
Ang V&L ay nagmula sa initials ng kanilang mga apelyido, Villrazon kay Camila at Lopez naman kay Leila.
Kaya naman naging lubhang matagumpay ang negosyo nilang ito nang dahil na rin ang isa sa kanila ay matalino sa paghawak ng negosyo at ang isa naman ay mahusay sa pagdi-disenyo.
Gayunpaman, kahit nasa r***k na ng tagumpay sa kaniyang karera, mas pinili pa ring pakasalan ni Camila si Juancho at maging maybahay nito.
Noon pa man, ang V&L House of Fashion ay pinamamahalaan na ni Leila nang mag-isa. Samantalang si Camila naman ang nagtratrabaho sa likod nito. Ito naman ang punong-abala sa pagguhit ng mga disenyo.
Leila is devoted to what she was doing, and with her oustanding ability in handling a business, it only took her a few years to transform V&L House of Fashion into a high-end private clothing design studio.
Bilang natatanging designer at half owner ng shop ay naging matunog ang pangalan niya bilang ang ace designer ni Leila Lopez na si "Sunshine". Sobrang sikat niya lalong-lalo na sa mga kilalang personalidad na may malaking pangalan at may matataas na antas na pamumuhay sa lipunan.
Halos wala ng natira sa kaniya matapos niyang makipag-divorce kay Juancho.
Sa katotohanang ito, ang nais na lamang i-konsidera ni Camila ay kung paano siya mabubuhay. Unang naisip nito ay ang bumalik na lamang sa kanilang shop. Nang maalala niya ang sinabi ng kaibigan kanina tungkol sa tambak na proyekto ay hindi na niya napigilang tingnan ito ng seryoso.
"Hindi ba at marami naman akong iniwang designs sa'yo dati? Bakit marami pa ring tambak na orders?"
Biglang sumakit ang ulo ni Leila nang maisip ang problema sa mga ito. Napahilot ito bigla sa kaniyang sentido, "Alam mo na girl, sobrang hirap i-please ang mga mayayaman, dalaga man o may mga asawa na. Dinaig pa ang first lady ng bansa! Hindi puwedeng pareho ng kulay o estilo, kaya naman talagang isang piraso lang ang magagawa kada isang design. Iyong mga designs na iniwan mo sa akin dati ay sapat lamang para mapunan lahat 'yong huli nating tinanggap na appoinents," mahaba nitong paliwanag.
"Anyway, I was a little greedy, so I took a few more appointments..." sambit ni Leila. Ang dulo ng kaniyang hinlalaki at hintuturo ay bahagyang ipinagdidikit habang pinapakita ito kay Camila. "Just a little bit..."
"How much is a little?" tanong ni Camila sa nag-aalalang boses.
"Uh...66 orders lang naman," sabay tawa nito.
"Dresses," dagdag pa nito gamit ang tila mas huminang boses makalipas ang ilang segundo.
Malalim na bumuntonghininga si Camila. Kanina lang ay iniisip nito kung saan siya maaaring manirahan, pero ngayon mas mabuti pa ngang sa shop na lamang muna tumuloy.
Makakapag pahinga pa nga ba kaya siya nang maayos hanggang sa katapusan ng taon? Nag-aalala ito para sa sarili.
Sa animnapu't anim na disenyo, isang piraso kada isang araw sa loob ng dalawang buwan. Kailangan din nitong paghambingin ang mga detalyadong materyales sa bawat isa.
isinandal ni Camila ang likod sa upuan ng sasakyan. Kasabay nito ay napagtanto niyang sa loob ng ilang taon habang siya ay nakatali sa kasal, bukod sa pagguhit at paggawa ng kaunting mga disenyo ay wala na siyang iba pang naging ambag sa binuo nilang negosyo ng kaibigan.
Sinulyapan ni Camila ang kaibigan at nginitian ito ng totoo, "Leila, you have worked hard in the past few years," aniya.
Nanliit ang mga mata ni Leila sa kanya, "Hoy, ano ka?! Pag-uusapan talaga natin 'yan?" tawa nito. "At saka anong sinasabi mong worked hard? E, kung tutuusin kung wala ang mga ginuguhit mo ay wala rin namang silbi ang pagpupursigi ko." Mas lumawak pa lalo ang ngiti ni Camila.
"Hay nako! Huwag nga 'yan ang pag-usapan natin. Alam mo, Camila, balang araw magsasanib pwersa tayo para maghanap ng kapalit doon sa mukhang bangkay na Juancho na 'yon! Akala mo naman kung sinong guwapo. Marami naman diyang mas guwapo at mas bata pa, lalo na sa showbiz industry. Hindi lang guwapo, may silbi pa!"
Sa nabanggit na pangalan ay mas lalong nanggigil si Leila. "Sooner or later, sinasabi ko sa'yo, Camila, sisiguraduhin kong luluhod ang tarantadong lalaking 'yon at magmamakaawa siya sa'yo na balikan mo siya!" Sa kabila ng galit na boses ay halata ring seryoso ang kaibigan sa kaniyang tinuran.
Humalakhak ng malakas si Camila, the only genuine laugh she had since yesterday.
Upon hearing the name, Juancho's face lingered in her mind again.
Bukod sa marahas nitong ugali, wala ng mapupuna pa sa kanya.
Alam ni Camila sa kaniyang puso na si Dominique lamang ang tanging laman ng puso at isip ni Juancho at nag-iisa sa kaniyang mga mata. At alam niyang isa lamang siyang pagkakamali, isang hadlang na inaasam nito na tuluyan nang maitaboy.
Beg for her to go back?
Imposible!
"Can you hope for me?" Sinulyapan ni Camila ang kaibigan.
Ayaw na ni Camila pa na mag krus ang landas nila ni Juancho.
V&L House of Fashion was located around Bonifacio Global City in Taguig City.
The studio has expanded from a storefront at the beginning to a row of connected shops, with more than 400 square meters inside. Camila and Leila has hired seven or eight assistants to work for them.
Nang maihatid ni Leila ang kaibigan sa V&L House of Fashion ay nagmamadali na agad itong makaalis para sa pupuntahang business trip.
"Bago ko pa nga pala makalimutan, baka sa susunod na mga araw ay may darating tayong bisita. Gusto nila ng long-term contract sa V&L House of Fashion para gumawa ng mga damit para sa kanilang mga artists. Ang totoo niyan ay matagal na silang may appointment sa atin. Mabuti na rin at nandito ka na, I can finally work at ease," tiyak na bilin nito kay Camila.
"Ako na ang bahala sa mga ito simula ngayon, Lei, 'wag kang mag-alala."
Mayroong special lounge na matatagpuan sa ikalawang palapag ng kanilang estudyo. Doon naisip ni Camila na pansamantala munang manirahan. She went to the room and started moving her things out of her luggage. Nang makuha na nito mula sa kaniyang assistant ang mga impormasyon tungkol sa mga dapat na gawin ay agad din itong nahila ng tuluyan ng pagtratrabaho.
Mukhang maganda na rin ito para kay Camila upang pansamantalang malimutan ang tungkol sa divorce kahit sa sandaling panahon lamang.
Sa loob ng tatlong araw, ginugol lamang ni Camila ang lahat ng oras niya sa mga disenyong ginagawa. Buong araw itong gumuguhit, sa umaga man o gabi. At dahil dito ay natapos na niya ang mga disenyong kailangang magawa sa lalong madaling panahon. Nakapag padala na rin ito para sa proofing ng kaniyang mga designs.
Katok mula sa pinto ang kumuha ng atensyon ni Camila nang sana'y hihiga na ito sa kaniyang kama dahil sa wakas ay natapos na rin ang kaniyang trabaho.
Maya-maya pa ay bumukas ang pinto at sumilip dito ang kaniyang assistant.
"Miss Villarazon, pasensya na po sa abala. Mayroon kasing kliyente sa baba at hindi po namin sila kayang kausapin nang kami lang."
"Pakihintay na lamang ako sa baba, mag hahanda lang ako sandali, susunod ako."Malumanay na sinagot ni Camila ang assistant na naghihintay sa kaniyang pintuan.Pagkatapos niya itong makausap ay mabilis na itong naglagay ng katamtamang kolorete sa kaniyang mukha upang matakpan ang mga itim na bilog na namuo sa ilalim ng kaniyang mga mata. Suot ang malinis na commuter suit at pares ng sapin sa paa na may mataas na takong ay tuluyan na nga rin nitong nilisan ang silid at nagtungo sa ibaba ng kanilang estudyo.Malawak ang ngiti ni Camila habang naglalakad patungo sa kung nasaan ang nasabing kliyente.Sa malayo pa lamang ay bumungad na sa kanya ang pigura ng dalawang taong pamilyar sa kanya. Komportableng nakaupo at magkatabi ang dalawang panauhin sa kanilang malambot na sofa sa kanilang tanggapan.Ang suot na malawak na ngiti ni Camila ay unti-unting naglaho nang makumpirma kung sino nga ang mga ito. Gustuhin man nitong umatras at hindi na tumuloy pa ngunit huli na ang lahat para gawin pa
7.18 Million.Ang presyong sinambit ni Camila ay maari na ring ikumpara sa presyo ng gawa ng mga international designers. Totoong mas mataas ang binigay nitong presyo kumpara sa totoong halaga ng wedding dress, ngunit pagdating sa disenyo nito ay talaga namang nakakasabay din ito sa mga may malaking pangalan sa larangang iyon.Tatlong taon na ang trahe de bodang ito mula nang mabuo subalit walang kupas pa rin ang ganda at tingkad nito."It's okay, Dom, If you really like it, we will get that one for you." Tinapunan ng tingin ni Juancho si Camila. Walang emosyong mababakas sa mukha nito. Ang mga kamay ay nasa loob ng bulsa. Ilang sandali pa ay kaswal nitong inabot ang credit card kay Camila, "That has no password, just swipe it.""Oh my God! Thank you very much, Juancho! Kaya mahal na mahal kita!" Masayang niyakap ni Dominique ang lalaki. Ang mga braso nito'y agad na pumulupot sa leeg ng lalaki at mas hinigpitan pa ang pagkakalingkis nito.1. Ibinaling ni Camila ang tingin sa iba. H
Nagsalubong ang itim at makapal na mga kilay ni Juancho nang lumabas na rin mula sa fitting room si Camila. Tinapanunan niya ito ng tingin.Hindi lubusang maintindihan ng lalaki kung ano ba itong ginagawa ni Camila. Bakit pa siya nandoon sa lugar na iyon at nagpapakahirap magtrabaho.Higit na malayong mas maganda at maginhawa ang buhay na tinatamasa niya sa puder ng Pamilya Buenvenidez kaysa sa buhay na mayro'n ito ngayon, nagtratrabaho sa ganitong klase ng mababang uri ng trabaho at hinahayaan ang mga taong maliitin lamang siya."Kung hindi mo naman pala kayang pagsilbihan ng maayos ang mga kliyente niyo, mas mabuti pang itigil mo na lang at 'wag nang magpanggap na alam mo ang ginagawa mo." Hindi na napigilan ni Juancho ang sarili na tuyain ang babae.Biglang sumakit ang damdamin ni Camila dahil dito.Ang mga taong 'to, bagay na bagay nga silang dalawa! Para silang pinaghalong mga kulay na puti at itim. Parehong magagaspang ang ugali!Umangat ang sulok ng mga labi ni Camila, "Oh siya,
"Are you serious?" Juancho suppressed his anger and squeeze out a few words.Tinapunan nito nang masamang tingin ang divorce agreement at ilang mga cards na nasa kaniyang kamay, punong-puno ng iritasyon ang mga mata.Buong akala niya ay isa lamang ito sa mga tantrums ni Camila, ngunit nagkamali siya. Talagang tinotoo niya!Mataray na itinaas ni Camila ang isa niyang kilay, "It's easier than steaming cakes, sign it, and go to complete the formalities when you have time another day." She crossed her arms against her chest.Ibinuhos ni Juancho ang buong atensyon sa asawa na nasa kaniyang harap. Tinitigan niya ito.In the three years of their marriage, she has always been a very quualified Mrs. Buenvenidez. Siya ay tahimik, masunurin at napakabait lalong-lalo na sa kaniyang buong pamilya. Camila is even more attentive when it comes to him.Pero ngayon, para itong ibang tao, parang hindi na ito ang Camila na nakilala niya noon.Looking at her fair and rosy face, she is filled with impatienc
This was somewhat insulting.Itinaas ni Camila ang kaniyang mga kilay.May oras siya para i-meet si Dominique. May oras siya para samahan ang babae niyang maghanap at magsukat ng wedding dress. Tapos dalawampung minuto lang na paghihintay sa kanya, hirap na hirap pa siyang gawin para sa divorce?Camila would willingly step aside to give them face. Fine!Humugot ito ng isang malalim na buntonghininga, bigla nitong narinig ang katok mula sa pintuan sa kabilang linya."Juancho, you didn't go to the Civil Affairs Bureau at all, did you?" pag-iiba nito sa usapan. Bakas sa boses ng babae ang bahagyang panghuhusga."Sa tingin mo ba lahat ng tao ay kagaya mo, hindi marunong tumupad sa usapan?" nanunuyang sagot pabalik ni Juancho.Sa pagkakataong ito, sigurado na si Camila na hindi nga pumunta si Juancho sa nasabing lugar. "Take a picture of the door of the Civil Affairs Bureau for me, then..." hamon nito sa lalaki.Bago pa nito maipagpatuloy ang iba pang sasabihin, bigla na lang siyang binabaa
"Magkano naman kaya ang sasakyang 'yan?"Leila Lopez could not keep her eyes off the blue and flashy sports car stuck under the back of the Volkswagen in the rearview mirror, and asked her friend bitterly, "Can we afford the loss if we sell it?"Napakurapkurap si Camila sa narinig, "Akala ko sinadya mo talagang gawin 'yon kasi ayaw mo sa mga taong nang-aagaw ng parking space ng iba?""Oo, ayaw ko nga sa mga gano'ng klaseng tao pero hindi naman ako tanga para sadyaing banggain 'yan 'no! Nag-panic ako, hindi ko sinadya!" Nalukot sa sakit ang mukha ni Leila, iniisip pa lamang nito ang malaking halagang posible niyang ibayad sa may-ari ng sasakyan.Napangiwi si Camila, gumalaw ito palapit sa manibela upang tulungan ang kaibigan na iliko ang gears, hinila nito ang handbrake bago itinulak pabukas ang pinto sa kaniyang gilid. "I'll go, and check it," aniya.Nang makababa na sa sasakyan si Camila ay ang sakto ring pagbaba ng may-ari noong nabanggang sasakyan. Ang may-ari ng sasakyan ay isang g
MSumunod din naman sina Camila at Leila sa babae papasok sa elevator, ngiting-ngiti na ngayon si Leila, tila nakabawi na sa pagka-ilang na naramdaman kanina.Nang makarating sa tamang palapag kung nasaan ang opisina ng presidente ay nakasunod lamang muli ang mga ito sa babae hanggang sila ay makarating sa tapat ng isang pinto. Kumatok muna ang babae bago nito buksan ng maluwag ang pinto at pumasok."Is it Sunshine?" Dinig nilang kaswal na tanong ng boses sa loob ng silid.Maya-maya pa ay narinig nila ang mga yapak ng mga taong patungo sa may pintuan. Ngumiti muli ang receptionist sa kanila bago ito tuluyang umalis.Tila naging bato naman sina Camila at Leila sa kanilang kinatatayuan nang biglang lumitaw sa kanilang harapan si Kenneth Fortaleza na may suot na malawak na ngiti sa labi para sana batiin sila sa kanilang pagdating.Unang nakabawi mula sa pagkaka-estatwa si Leila, tumikhim ito upang mapunta sa kanya ang atensyon ng lalaki."H-hello, Mr. Fortaleza! I am Sunshine, and I am al
Dahil na rin siguro sa pagod, hindi na namalayan ni Camila at nakatulog na pala siya sa passenger seat. Wala itong narinig sa ano mang sinabi ng kaibigan kanina.Nang magising, napansin nito na ang sasakyan ni Leila ay hindi nakahinto sa harapan ng kanilang shop, kung hindi ay nakahinto ito sa harapan ng isang bagong gawang apartment complex. Suot ang nalilitong ekspresyon, sinulyapan niya ang kaibigan na si Leila na abala sa paglalaro sa kaniyang cellphone sa may driver's seat. "Mayroon pa ba tayong ibang kliyente na imi-meet ngayon?" takang tanong nito.Nang nalaman ni Leila na nagising na ang kaibigan ay binalingan niya agad ito ng tingin. Ipinakita nito ang susi na nasa kaniyang kamay at masaya itong iwinagayway, "Na-uh! Of course, I'll take you to see the world!"Nang tuluyan nang makababa sa sasakyan si Camila, doon niya lamang napagtanto na wala nga silang imi-meet na customer. Dahil ang apartment na nasa kanilang harapao n ay ang apartment na sekretong binili ni Leila para sa k
"Nandito si lola Celestina?"Mabilis na napagtagpi tagpi ni Leila ang buong sitwasyon. Noong una ay nagulat pa siya ngunit kalaunan ay napanguso na lang."Hindi ka naman siguro palagi at patuloy na magpapanggap ng ganito, tama ba? Alam nating lahat na hindi tanga si lola," dagdag pa nitong tanong sa kaibigan.Tumango si Camila, walang tutol. "Sa ngayon nga ay iyan muna ang plano. Hindi maganda ang lagay ng kalusugulan ni lola kamakailan lamang. Marami na ring nabawas sa timbang niya at ang dahilan kung bakit siya nagpunta rito ay para makita niya kung maayos ba ang pagsasama naming dalawa ni Juancho. Kung sasabihin ko sa kanya na magdi-divorce na kami, paniguradong hindi niya ito kakayaning tanggapin. Ayokong mas lalo pang sumama ang pakiramdam niya dahil dito. Gusko ko pa siyang mabuhay at makasama nang mas marami pang mga taon."Tinapik tapik ni Leila ang kaniyang baba habang nag-iisip. Well, kung ganyan nga'y kailangan mong paalalahan si Juancho na layuan muna si Dominique. Kung na
"Alam ko naman na abala kayo sa mga trabaho ninyo, kaya't ayoko na rin istorbohin pa kayo. At saka isa pa, alam ko naman ang pumunta rito kahit na mag-isa lang," sambit ng matandang Villarazon, habang marahang tinatapik tapik ang kamay ni Juancho. Isang masayang ngiti ang nakaukit sa kaniyang mukha."Hindi 'yon istorbo, lola. Sa sinasabi niyong 'yan, ano po ba ang tingin niyo sa akin? Manugang niyo sa apo o ibang tao na labas sa pamilya?" Bahagyang bumigat ang tono ng pananalita ni Juancho, halata ang pagiging seryoso.Mabilis na iwinagayway ni Mrs. Villarazon ang kaniyang mga kamay, senyales sa hindi pagsang-ayon. "Hindi, hindi, hindi! Paano magiging ganoon? Syempre apo rin kita, nag-aalala lang ako na busy ka at ako—"Pinutol ni Juancho sa sinasabi ang matanda. "Kahit na gaano pa po ako ka-busy, kahit kailanman hindi iyon magiging importante kaysa sa inyo. Ni minsan hindi po kayo naging abala, lola," aniya sa matatag na boses.Tumango ang matandang Villarazon at ngumiti ng malawak, a
Nang tiningnan ni Camila ang screen ng kaniyang cellphone, nakita niyang ang Lola Celestina niya ang tumatawag.Maingat niyang sinulyapan si Juancho.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ang nahihiya at umaasam niyang ekspresyon ay kitang-kita ng buo ng lalaki.Gusto sana ni Camila na himukin ang lalaki na magsalita, ngunit matapos ibuka ang mga labi, walang ni isang salita ang lumabas mula rito. Itinikom na lang muli niya ang bibig at pasimpleng tumalikod para makalabas na."Lola..." aniya pagkatapos sagutin ang tawag at kasabay nito ay sinarado niya ang pinto ng opisina na nasa kaniyang likuran."Lala, kumusta? Nahanap mo ba si Juancho? Kasama mo na ba siya ngayon?" tanong ng matandang babae sa kabilang linya.Nang mapagtanto na mas lalo nang lumalamim ang gabi, alam ni Camila na oras na sumindi na ang mga ilaw sa bahay, mas lalong masisilaw at masasaktan ang mga mata ng kaniyang lola. Ayaw ng matanda na malaman ni Camila ang tungkol sa kondisyon ng kaniyang mga mata, sapagkat natat
Nang sumapit na ang gabi, ang matandang babaeng Villarazon ay naghanda na ng kanilang kakaining hapunan sa hapag at nagpakulo na rin siya ng Acasia flower herbal tea, ngunit hindi pa sila nagsimulang kumain. Patuloy lamang ang matanda sa pagsulyap sulyap sa may bandang pintuan at bumubulong bulong sa sarili na naririnig naman ni Camila. "Bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin umuuwi si Juancho? Ang tagal naman niyang umuwi."Sumulyap si Camila sa kaniyang lola at muling inalala kung ano ang ipinaalam ng kaniyang Kuya Clyde kanina. Pakiramdam niya ay parang mayroong bukol na namuo sa kaniyang lalamunan.Hindi niya lubos na maunawaan kung paanong ang matandang babae, na halos hindi na makaaninag at mayroon lamang kakarampot na karanasan sa labas ng kaniyang bayang kinalakhan, ay matagumpay na nakabiyahe patungo sa ganitong hindi pamilyar na lungsod para sa kanya. May bitbit na maraming kung anu-anong mga bagay.Iniisip ba niya na malapit na ang katapusan ng kaniyang buhay at gusto niyang
Saktong pagkababa ni Camila sa taxi, dumating, din ang isa pang sasakyan sakay ang kaniyang Lola Celestina.Tuluyan niyang pinakawalan ang matinding pag-aalalang naramdaman sa buong biyahe kanina nang makita ang lola na ligtas habang bumababa sa sasakyan."Lola naman, kung gusto niyo pong bumisita sa akin, dapat tinawagan niyo ho muna ako para ako ang sumundo sa inyo. Kung hindi, mag-aalala talaga ako ng sobra kapag bumiyahe kayo nang mag-isa tapos sa malayong lugar pa, kagaya ngayon."Tinanong ni Camila kung magkano ang orihinal na pamasahe dapat ng matanda. Nang sinagot ito ng driver ay agad naman niyang ibinigay ang bayad, triple ng orihinal na pamasahe katulad sa ipinangako niya kanina. Pagkatapos ay nilapitan niya ang kaniyang lola para tulungan itong buhatin ang bag na dala."Tara na po, lola. Pumasok na muna tayo sa loob ng bahay. Dahan-dahan lang po kayo sa paglalakad," magalang na turan ni Camila.Ngunit ang matandang Villarazon ay nanatiling matatag na nakatayo. "Sandali lan
Ang matandang babaeng Villarazon, noon pa man ay sa nayon na nananatili, inaalagaan ang asawang si Bernardo. At kahit kailanman ay hindi pa bumibisita rito sa lungsod.Kaya paano niya posibleng nahanap ang daan patungo rito?Nanikip ang dibdib ni Camila dahil sa labis na pag-aalala para sa kaniyang Lola. Ikinatatakot niya na baka kung anong mangyaring masama sa matandang babae kapag naiwan itong mag-isa sa estasyon ng bus."Lola, puwede mo po bang ibigay ang cellphone sa driver? May sasabihin lang po ako," mabilis niyang pakiusap."Oh, sige!" Mabilis namang ibinigay ng matandang Villarazon ang cellphone sa driver."Ano ka ba naman? Paano mo nagagawang hayaan ang matandang gumala nang mag-isa? Hindi man lang niya alam kung saan siya pupunta. Hindi ba't parang nang-aabala na rin kayo ng hanapbubay ng ibang tao?" Ang driver ay naiinip na pinagsabihan si Camila."Sir, pasensiya na po sa abala. Makikiusap sana ako sa inyo na ihatid niyo na lang ang lola ko sa Pasig..." Humingi ng paumanhin
Tinawagan ni Camila si Leila para ipaalam na mauuna na siyang umuwi, gayunpaman, tinanong din niya ang kaibigan kung gusto ba nitong sumabay na sa kanya sa pag-uwi.Mukhang distracted naman si Leila na nasa kabilang linya."Sige, mauna ka nang umuwi. Magiging abala pa ako nang ilang sandali— Oh! You're so annoying!" Sumagot naman si Leila ngunit hindi masyadong maintindihan ang mga sinasabi nito.Natahimik si Camila nang napagtanto niyang baka nakatagpo ang kaibigan ng isang guwapong lalaki at hindi na siya makaalis dahil doon.Si Leila ay kahanga-hanga sa kahit ano mang paraan, ngunit kahinaan niya ang mga taong may magandang hitsura, lalo na ang mga guwapong lalaki, at mukhang wala na siyang pag-asa pang makaahon sa kahinaang iyon.Bumuntonghininga si Camila, "Sige, mauuna na akong umuwi at iiwan ko na lang ang driver para sa'yo.""Noted." Mabilis na ibinaba ni Leila ang tawag.Umalis na si Camila nang makaramdam ng pagiging kampante sa usapan nila ng kaibigan.Sa sumunod na umaga,
Silang dalawa ay tatlong taon ng kasal at sa loob ng mga taon na 'yon, ginawa lahat ni Camila ang makakaya niya.Nagpatingin na siya sa ospital noon, at ang tanging sinabi lamang ng doktor sa kanya ay may problema lamang ito sa follicle development. Ilang ulit na rin siyang nag-take ng ovulation-stimulating injections, kaya wala ng dahilan pa upang hindi siya mabuntis. Natigilan ito, tila bigla na lang may napagtanto."Hindi ba't dapat ay alam mo na kung kaya ko o hindi?" Dumilim ang mukha ni Juancho.Umangat ang kilay ni Camila. "Kung alam ko, edi sana sa loob ng tatlong taon nalaman ko na ang rason kung bakit hindi pa rin ako nabubuntis.""Iyan na lang ba talaga ang palaging laman ng utak mo?" Agresibong gumalaw ang panga ni Juancho dahil sa nagngingingit na ngipin, na nagsasabing galit na ito.Sa isip niya, mukhang gustong-gusto talaga ni Camila ang magkaroon ng anak. Pero ngayon, dahil hindi siya mabuntis, gusto na niya ng divorce. Pakiramdam ni Juancho, para kay Camila, isa laman
Sobrang nakakaakit ang alok ni Kenneth. Subalit hindi mapigilan ni Camila ang sariling natural na mag-alangan sa lalaki.Siguro dahil iniisip niya na matalik na kaibigan ng lalaki si Juancho, na pakiramdam niya palagi ay nasa iisang bangka lamang ang dalawa.Bahagyang inihilig ni Camila ang kaniyang ulo sa gilid at malalim na tiningnan si Kenneth, "Juancho and I are getting divorced, alam mo ba 'yon?"Halatang natigilan si Kenneth nang ilang sandali, pagkatapos ay kalmadong ibinuka ang mga kamay sa magkabilang gilid, "Well, napag-alaman ko ang tungkol diyan nito lang mga nakaraang araw. Pero 'wag kang mag-alala, lagi naman akong propesyonal pagdating sa pambubliko at pribadong mga usapin, at hindi ko dadalhin ang tungkol sa mga bagay na 'to sa trabaho. Hindi lang din naman ako ang mag-isang nagdesisyon sa pag-imbita kay Miss Sunshine, desisyon ito ng buong design team. Iyon nga lang sa nabalitaan ko na... kamamatay lang ng asawa niya. Ayoko naman na bigla na lang siyang abalahin ng te