CHAPTER 1

BEFORE THE SUNRISE, Wynter was already awake and is already preparing her breakfast. Simpleng agahan lamang ang niluto niya. Fried rice, hotdog and sunny side-up egg. After cooking, kumain siya kaagad at pagkatapos, hinugasan niya ang kaniyang mga ginamit at pinagkainan.

After tidying up the kitchen, she went to her room. Naligo siya at nagbihis. Bago siya lumabas ng kwarto, tinignan niya muna ang hitsura niya sa salamin. Nang makitang maayos na ang kaniyang hitsura, lumabas na siya ng kwarto.

Stepping out from her condo, she locked it and went to the elevator. Habang nasa loob siya ng elevator, tumunog ang cellphone niya. Tumatawag sa kaniya ang assistant niya sa café.

"Hello." Pagsagot niya sa tawag.

"Boss, I'm sorry but I think we have a problem here." Ani Eliza.

Kumunot ang nuo ni Wynter. "Problem? Anong nangyari?"

"Boss, hindi ko alam pero nakakaewan kausap ang ikakasal na pumunta rito. Gusto nilang magpagawa ng cake at gusto ka nilang makausap. I told them to wait for you but they can't wait and told me to hurry up. The girl is throwing tantrums, Boss."

Natawa na lang si Wynter. "Hayaan mo na. Papunta na ako diyan. Well, depende sa traffic." Nagkibit siya ng balikat.

Natawa na rin si Eliza. "Sige, Boss. Sasabihin ko na lang na maghintay sila saglit."

"Kung hindi sila makapaghintay, hayaan mo na silang umalis."

"Yes, Boss."

"Eliza, stop calling me 'Boss'." Ani Wynter.

Eliza just hummed.

Napailing na lang si Wynter saka pinatay ang tawag. Makailang beses na niyang sinasabi na huwag siyang tawaging 'Boss' ng mga kasama niya sa café pero ayaw makinig ng mga ito sa kaniya. They still insisted on calling her 'Boss' kaya hinayaan na lamang niya ang mga ito.

Nang makalabas si Wynter ng elevator, mabilis siyang lumabas ng condominium at naghintay ng masasakyan niyang taxi. Luckily, mayroon kaagad siyang nasakyan at nagpahatid sa address ng café niya.

Mabuti na lang at hindi masyadong traffic kaya nakarating siya kaagad sa café niya. Though na-late siya ng kaunti but it's okay. She's the Boss anyway.

Nagbayad si Wynter sa taxi driver bago bumaba ng taxi.

Naglakad siya patungo sa café niya at pumasok sa loob, nang makapasok siya sa loob, nakita niya si Eliza na mukhang hinihintay siya.

"Boss." Eliza looks relieved after seeing her.

"What's the matter?"

"Boss," humawak si Eliza sa braso ni Wynter, "the woman was really annoying. Hindi siya makapaghintay. Kesyo marami pa daw silang aasikasuhin. Akala mo naman siya lang ang customer natin, Boss."

Wynter shook her head. "Hayaan mo na, Eliza. Sinabi mo na lang sanang pumunta sila sa ibang café. Marami naman ang mga café o mga cake maker na mas magaling pa."

"Iyon na nga, Boss. Sinabi ko 'yon sa kanila pero hindi ko alam. Ayun sila, Boss." Itinuro ni Eliza ang magkasintahan na naka-okupa sa isang lamesa.

The woman looks pissed while her boyfriend was just looking at the brochure.

Ibinigay ni Wynter ang bag niya kay Eliza. "Bring this to my office." Kinuha niya ang cellphone.

Tumango si Eliza saka nagtungo sa opisina ni Wynter para ilagay ang bag nito roon.

Tinignan muna ni Wynter ang mga naka-display na cake at pastries bago niya tinungo ang kinaroroonan ng magkasintahan na sinasabi ni Eliza.

"Excuse me, ma'am, sir." Umupo siya sa tapat ng magkasintahan at ibinaba ang hawak na cellphone sa lamesa.

Tumingin naman kaagad ang mga ito sa kaniya.

Tumaas ang kilay ng babae.

Ngumiti si Wynter. "I'm the owner of this café. How may I help you?" she asked politely.

Umirap ang babae. "We've been waiting for you. Isang oras na kami rito. Is this how you treat your customers?" masungit na sabi nito.

Wynter smiled. "I apologized, ma'am. But since I am the owner of this café, pupunta ako rito ng anumang oras na gugustuhin ko. Pero kung hindi niyo naman mamasamain, maaari ko bang tanungin kung ano ang sadya niyo?" tanong niya. "My assistant told me that you wanted..."

"Well, I will pay for it. I want you to make a wedding cake. This is the design." The woman showed the picture of a cake she wanted to have.

Tumango si Wynter nang makita ang larawan ng cake. "Okay, ma'am. I..."

"Make it beautiful."

Wynter smiled again. "I know, ma'am."

The woman tsked and crossed her arms over her chest.

Gustong umiling ni Wynter pero pinigilan na lamang niya ang kaniyang sarili. "Ma'am, may I know your name so that I could..."

"Sinabi ko na sa assistant mo." Mataray pa ring sabi ng babae.

Wynter smiled sweetly. "Ma'am, hindi ko yata gusto ang uri ng pananalita niyo. I don't want to make your wedding cake anymore. I can't stand your unruly behavior."

"What? I will pay you."

Kinuha ni Wynter ang cellphone na nakapatong sa lamesa. "Please, excuse me."

"Hey!"

Napailing na lang si Wynter saka nagtungo sa sariling opisina. Ang pinaka-ayaw niya sa lahat ay ang mga matataray na tao. Nakakawalang gana silang kausap. You're talking to them politely and they are so unruly towards you.

Wynter just blow a breath and entered her office.

"Boss, how was it?" Eliza asked.

Umiling si Wynter. "The woman was unruly. I don't know if her fiancé is a stone or what. Nandoon lang siya na nakaupo at nagbabasa."

Natawa si Eliza. "Kaya nga, boss. Sinabi ko na lang na pumunta sila sa iba dahil hindi mo rin lang gagawin ang ipapagawa nilang wedding cake dahil sa kasungitan ng babaeng 'yon."

Wynter just shrugged her shoulder. "So, may natanggap ba tayong reservations or order sa araw na 'to?" tanong niya at umupo sa swivel chair.

"Mayroon, Boss. Nakalista na ang lahat at naihanda ko na rin ang mga gagamitin niyo."

Ngumiti si Wynter. "Salamat, Eliza."

Tumango si Eliza. "Sige, Boss. Marami na yata tayong customer ngayon. Kailangan ko ng bumalik sa counter."

"Okay."

Nang makalabas si Eliza sa opisina niya, tinignan ni Wynter ang note pad na nakapatong sa lamesa niya. "So many orders. Might as well started to work now." Aniya sa sarili saka sinimulan na ang trabaho.

She had a kitchenette inside her office, kaya dito na rin siya nagtatrabaho. Actually, her office is like a mini-house, may kitchenette ito kung saan siya gumagawa ng mga pastries at cakes. Nandito na rin ang opisina niya at may may sofa set rin.

Nasa kalagitnaan siya ng pagtatrabaho nang tumunog ang cellphone niya. Wynter smiled when she saw the caller. "Hello, Ma."

"Ikaw na bata ka. Kailan ka dadalaw sa amin?"

Wynter smiled. "Hi, Ma. Promise po dadalaw ako sa inyo."

"At kailan naman?" tanong ng ina ni Wynter na alam naman ng dalaga na nakataas ang kilay nito.

Natawa ng mahina si Wynter. "This weekend, Ma. Promise."

"Promise?" Paniniguro ng ina ni Wynter.

"Promise, Ma."

Wynter's mother sighed. "Matagal na rin mula ng bumisita ka rito sa bahay. Bata ka, buhay pa ang mga magulang mo."

"Sorry, Ma. Promise po, sa weekend talaga, pupunta po ako diyan." Pangako ni Wynter sa ina.

"Sabi mo 'yan, ah."

"Opo, Ma."

"Oh, sige na. Paalam na, baka may ginagawa ka."

"Okay lang, Ma. Katatapos ko lang naman pong isalang ang cake na ginagawa ko."

Ngumiti ang ina ni Wynter. "Basta uwi ka sa weekends, bata ka. Kapag hindi ka umuwi, makikita mo."

"Opo, Ma. Bye na po."

"Bye."

Wynter chuckled. "Si Mama talaga." Napailing siya saka tinignan ang nakasalang na cookies. When the timer stop, binuksan niya ang oven saka kinuha ang tray na may lamang cookies. Ipinatong niya ang tray sa counter para palamigin ito. Sunod niyang tinignan ang cake, may ilang minuto pa bago ito maluto kaya umupo siya sa swivel chair at tinawagan ang matalik na kaibigan.

Sana lang hindi ito busy sa trabaho nito.

"Hi, girl." Pagsagot ni Valerie sa tawag niya.

"Pahatid ako ng pagkain mamayang lunch."

Valerie from the other line rolled her eyes. "Ano ako? Delivery guy?"

Tumawa si Wynter. "Ipapakuha ko kay Lex mamaya." Ang Lex na tinutukoy niya ay ang waiter ng café niya.

"Huwag na. Ihahatid ko na lang diyan mamaya. Gusto kitang makasalong kumain at syempre," ngumisi si Valerie, "makiki-tsismis ako sa 'yo."

Kumunot ang nuo ni Wynter. "Ano namang tsismis ang kakalapin mo sa akin?"

"Syempre ang love life mo. Balita ko may dumadalaw raw sa 'yon 'yan." Tumatawang sabi ni Valerie.

Wynter rolled her eyes and ended the call.

Napailing siya. "Love life raw. Peste kamo."

Napatingin si Wynter sa may pinto ng opisina nang may kumatok. Bumukas ito. "Boss, si Mr. Peralta nandito. Yayain ka daw niyang mag-lunch," sabi ni Lex.

"Lex, alam mo na ang sasabihin mo. Tell him that I'm busy and I don't have time for lunch." Tinignan ni Wynter ang suot na wristwatch. "At isa pa, may dalawang oras pa bago ang lunch. Hindi ba niya alam ang tumingin sa orasan."

Natawa si Lex. "Sige, Boss. Ako na po ang bahala."

Wynter thumbs-up.

Wynter couldn't help but to sigh. I already rejected him many times and yet he's persistent. So annoying.

Nagpatuloy sa trabaho si Wynter at hindi pinansin ang taong nasa labas ng opisina niya at naghihintay ayon kay Lex. Hindi raw ito aalis hangga't hindi niya ito kinakausap. Wynter blows a loud breath. "May mga tao talagang hindi makaintindi ng simpleng salita lang." Aniya.

"Boss," it was Eliza this time.

"What?" Wynter asked.

"Boss, he already left."

Tumango si Wynter.

"Pero babalik raw po siya."

"Kahit huwag na." Mataray na sabi ni Wynter. "I already rejected him many times and yet he's still coming here."

"Maybe he really loves you, Boss."

Umiling si Wynter. "He's a playboy and I don't like him. Ayokong masali sa collection ng mga babae niya. Sige na. Go back to work."

Ngumiti si Eliza saka lumabas ng opisina ni Wynter.

Wynter looked at the cake. Malamig na ito kaya pwede na niyang lagyan ng frosting so she did.

For other nonsense things, she doesn't want to think about it.

The next day, Wynter arrived at the café early. Siya na ang nagbukas at kakabukas niya lang nang dumating naman ang mga kasama niya.

"Morning, Boss." Bati ni Eliza.

Wynter smiled. "Morning."

"Morning, Boss." Bati naman ni Lex at Anne na sabay na dumating.

Nginitian ni Wynter ang dalawa. “Morning sa inyong dalawa.”

Naglinis muna sila ng café bago nila ito binuksan para sa mga customer nila.

Wynter went to her own office and ready everything that she needs to bake the cakes. Some of the cakes are ordered and it will be pick-up by their dear customers.

"Boss," kumatok si Eliza bago nito binuksan ang pinto, "may gustong makipag-usap sa inyo."

Kumunot ang nuo ni Wynter. "Sino raw?"

"Customer, Boss. Sa table 6."

Tumango si Wynter. "Sige. Susunod ako."

Tumango si Eliza saka isinara ang pinto.

Inayos naman ni Wynter ang sarili bago lumabas ng opisina at pinuntahan ni Wynter ang customer na sinasabi ni Eliza. Pinuntahan niya ang table 6. She saw two guys and they looked...sweet? Gay couple?

Nagsubuan kasi ang dalawa. Wynter smiled inwardly.

Nagkibit ng balikat si Wynter. Well, it's their business, not hers. As long as the customers won't looked down on her employees then everything will be good. Everyone is welcome in Sweet Unique Café. They don't discriminate their customers.

"Hi." Bati ni Wynter sa dalawa. "I'm Wynter and the owner of this café. How may I help you?"

Kaagad naman na umayos ang dalawa. Parang natakot ang mga ito na mahusgahan.

Wynter smiled genuinely. "It's okay. I know that you're a couple."

Nagkatinginan naman ang dalawa.

"How did you know?" Ask the guy who's more feminine.

"Gut feel." Wynter smiled. "So, how may I help you?"

Tumikhim ang isa. "I'm Lester.” The more feminine guy introduced himself. “Gusto sana naming magpagagawa ng cake. It's a welcome party gift actually.”

Agad na nakuha ni Wynter ang ibig sabihin ni Lester. “Okay.” Agad niyang sabi. “Just tell me when will you need it and I will make it.”

“Thank you, Miss.” Lester said and he looked at his partner. “Mark, did Boss really told you that we will throw a party for the new manager?”

Lester’s partner, Mark, rolled his eyes. “Yes. Trust me. Kilala mo naman na si Boss. You should know him more. You’re his secretary.”

This time, Lester rolled his eyes. “Anong malay ko? Wala naman kasi siyang sinabi sa akin.”

Ngumiti si Mark saka hinaplos ang buhok ni Lester.

Tumikhim si Wynter. “Don’t make me feel that I’m single.”

Agad naman na napatingin si Mark at Lester kay Wynter.

Wynter smiled. Pagkatapos nilang pag-usapan ang tungkol sa reservation ni Mark at Lester, nagpaalam na siya sa dalawa. Bumalik siya sa opisina niya at ipinagpatuloy niya ang trabaho. She continued her work peacefully.

What Wynter didn’t know that sooner or later, she will meet someone who will disturb her peaceful life.