CHAPTER 3

TUMAWID si Wynter sa kabilang kalsada at tinungo ang kinaroroonan ng restaurant ni Valerie, ang matalik niyang kaibigan. Dala niya ang dalawang karton ng order nitong cake na ibibigay nito sa mga staff nito. Walking distance lang naman mula sa café niya patungo sa restaurant ni Valerie kaya mabilis siyang nakarating roon.

Pagpasok niya sa loob ng restaurant, sinalubong siya ng isang waiter. Kilala na siya sa restaurant na ‘to dahil palagi siya rito kapag wala siyang ginagawa sa café niya.

“Ma’am, ako na po.” Ani ng waiter saka kinuha ang dala ni Wynter na cake.

“Thank you. Where’s Valerie?”

“Nasa loob ng opisina niya po, Ma’am.” Tugon ng Waiter.

Tumango si Wynter. “Okay. Thank you,” tinignan ni Wynter ang nametag ng waiter, “Rey. Pakidala na lang ang cake sa opisina ni Valerie.”

“Yes, Ma’am.” Ngumiti si Rey saka sumunod sa kaibigan ng amo.

Nagtungo si Wynter sa opisina ni Valerie at kumatok bago niya binuksan ang pinto ng opisina nito. “Hi. Your cake is here.”

Niluwagan ni Wynter ang pagkakabukas ng pinto para makapasok si Rey.

“Pakidala na lang ‘yan sa kusina, Rey. Para sa inyo ‘yan ng mga kasama mo.” Sabi ni Valerie.

“Yes, Ma’am. Thank you, Ma’am.”

Tumango lang si Valerie.

Nang makaalis si Rey, isinara ni Wynter ang pinto saka naglakad palapit kay Valerie. “So, how’s life?”

Nagkibit ng balikat si Valerie. “Still alive and kicking as you can see, my dear.”

Umupo si Wynter sa visitor’s chair at sumandal. “What do you offer for lunch?”

Iminuwestra ni Valerie ang kamay sa menu. “Mamili ka na lang. Magpapaluto ako.”

“But I don’t want to eat inside your office.” Tinignan ni Wynter ang kabuuan ng opisina ni Valerie.

Natawa si Valerie. “Alam ko. But it’s because you always eat with your employees. Kaya lumabas na lang tayo.”

Kinuha ni Wynter ang menu saka lumabas silang dalawa ni Valerie sa opisina nito. Umupo sila sa isang bakanteng pwesto. Lumapit naman sa kanila si Rey para tanungin ang order nila.

Not when Wynter felt someone staring at her.

Pasimple siyang tumingin sa paligid pero wala naman siyang nakitang nakatingin sa kaniya. Nagkibit siya ng balikat saka nakipag-usap kay Valerie.

Unbeknownst to Wynter, the one that she felt staring at her is no other than Cassiuz Velasquez.

CASSIUZ was having a meeting with his business colleague, Maverick Coleman, and he could consider him as his friend. He was focused on his meeting when a beautiful woman entered the restaurant. Literal na natigilan si Cassiuz at napako ang atensiyon niya sa magandang babae na pumasok. Hindi niya talaga mabawi ang tingin niya sa babae. There is something on that woman that he couldn’t take off his eyes on her. He was stunned by her.

Ang tawa ni Maverick ang pumukaw sa atensiyon ni Cassiuz.

Cassiuz looked at Maverick. “What?” he asked.

Maverick chuckled as he shook his head. “Man, you’ve been staring at her for almost one hour.”

Tumawa ng mahina ang mga bodyguard ni Cassiuz dahil nakita nila ang pagtitig ng Boss nila sa magandang babae na pumasok. Sa isip nila, parang ito yata ang unang beses na nawala sa pokus ang boss nila dahil sa isang babae.

Sinulyapan ni Cassiuz ang babae pero wala na ito.

“Pumasok siya sa isang pintuan kanina.” Ani Maverick. “If you’re interested on her, why don’t you…“

Itinaas ni Cassiuz ang kamay. “I’ll decide on that.”

Tumango si Maverick saka ngumisi. “Okay. As you say so.”

Maverick and Cassiuz continued their meeting while eating lunch.

“Are you sure that we can win this auction?” Maverick asked while looking at the propose bidding.

Nagkibit lang ng balikat si Cassiuz. “It’s an auction that will happen in the Black Market.”

Maverick sighed. “Mr. Velasquez, you always win the auction when it comes in the Black Market because you had a lot of connections. Why are you asking me to participate?”

“Aren’t you in the Underground Organization too? You’re a Mafia Boss too, Mr. Coleman. Why don’t you try your luck?” Cassiuz suggested. He cut his steak.

Tumaas ang kilay ni Maverick. “And I’m going to use your name?”

Tumango si Cassiuz. “Exactly.” Uminom siya ng tubig.

Maverick chuckled. Ibinaba niya ang hawak na kutsara at tinidor. Pinunasan niya ang labi. “Tell me, what do you want?”

Tumaas ang sulok ng labi ni Cassiuz. Pinunasan niya ang labi saka pinagsiklop ang dalawang kamay. “I heard that you had connection overseas. Exactly in Thailand.”

Maverick is not a fool. He knew what Cassiuz was planning. “Do you have any shipment coming or going to Thailand?”

“Going to Thailand. I want my shipment to arrive their safe.”

Tumango si Maverick. “Okay. Deal.” Kinuha niya ang ballpen saka pinermahan ang dapat niyang pirmahan.

Cassiuz took out his own pen and signed the agreement.

Cassiuz and Maverick did shake hands to seal the deal.

Napatingin si Cassiuz sa kaliwang direksiyon nang may mahagip ang gilid ng mata niya. It’s her.

May kasama na ito at mukhang ang kasama nito ay ang may-ari ng restaurant na kinaroroonan nila.

“Beautiful.” Ani Maverick.

“Don’t you dare, Mr. Coleman.”

Maverick tsked. “I’m not looking at your woman. I’m looking at the woman who’s in front of her.”

Cassiuz looked at the beautiful woman who caught his attention. I wanted to know her name.

Mabilis na nag-iwas ng tingin si Cassiuz nang makitang tumingin ito sa direksiyon pero parang wala lang na bumalik ito sa pakikipag-usap sa kasama nito.

She didn’t see me?

Kumunot ang nuo ni Cassiuz.

Naunang umaalis si Maverick dahil may dadaluhan pa itong meeting kahit pa gusto nitong manatili at asarin si Cassiuz. Naiwan si Cassiuz at umalis lang siya sa restaurant kasama ang mga bodyguard niya nang umalis ang babaeng tinitignan niya. Pero bago siya umalis, nagtanong siya sa isang waiter.

“Can you tell me who is she?” he asked.

Magalang na yumukod ang waiter. “I’m sorry, Sir. But our Boss strictly informed not to say any information about her friend.”

Cassiuz sighed and then he nodded his head. “I understand. Thank you. You may go.”

The waiter slightly bowed his head before he left.

Now, Cassiuz didn’t know but he followed her. Mag-isa lang siya sa loob ng kotse at siya mismo ang nagmaneho. Nasa kabilang kotse naman ang mga tauhan niya. Tinignan ni Cassiuz kung saan ito pumasok.

“Sweet Unique Café.” Basa ni Cassiuz sa pangalan ng café. Sweet Unique… Cassiuz smiled. Sweet Unique. “Sweet. It fits her.” With that, Cassiuz drove the car but he promised himself that he will visit her.

Of course, what he wanted is what he gets.