Kabanata 7

Training.

Tayl called me the next day and she said that today is my first day of training and I just couldn't help not to hide my excitement.For me, it's a win-win situation.Madadagdagan pa budget ko, magagawa ko pa gusto ko.The only problem is that my family didn't know about this case and I'm hundred percent sure, they won't say yes.So, I've decided that I'll just keep it..... for now.

Wala naman akong nakikitang masama sa gagawin ko at hindi ko din ipapahamak ang sarili ko.I'll just train, improve my skills that I can use for the future and be a member of Nevíos Saistém, that's it! No sweat!

They're organization is pure, it's not like a gang, mafia or any bad organization you've heard.I could totally say, I'm extra safe.

I am now riding a jeep on the way to our first session of training with my backpack.I have all the things I know I will need after training.I'm just thinking about what my first training will be. 

Habang patuloy na umuusad ang jeep bigla kong napansin ang isang lalaki na hindi mapakali sa kanyang kinauupuan.Agad akong naalerto.Pasimple akong tumingin-tingin sa mga kasamahan kong nakasakay pero parang wala silang ka-ide-ideya sa mga susunod na mangyayari.Bale walo kaming nakasakay,ako,dalawang teenager na magkasintahan,isang babaeng buntis na may kasamang isang mga nasa pitong taong gulang,dalawang Ali na may mga bitbit na bayong siguro mamalengke at si kuyang naka-sombrero na alam kong maya-maya lang ay may gagawin ng-

Nanlaki bigla ang aking mata nang bigla nyang inilabas ang isang caliber 45 na baril at itinutok kay Manong driver.

"Ituloy mo lang ang pagmamaneho sasabihin ko kung saan ang ating destinasyon 'pag itinigil mo ito,susunod na titigil ang buhay mo!" Dinig naming sambit nya.Nanginginig man pero nagpatuloy pa din si Manong sa pagmamaneho.

Lumingon naman sya samin, "Walang gagalaw ni isa sa inyo kung ayaw niyong lahat kayo ay magkasama-sama sa impyerno!" 

Lahat kaming nasa loob ay mas dumoble ang kaba kitang-kita ko sa mga kasamahan ko ang takot.Kanina pa ako nag-iisip kung anong maaari kung gawin hindi dapat ako basta-basta gagawa nang ikakaapahamak ng lahat.Lagi ko lang itong napapanuod sa movie o kaya sa balita at sa tuwing napapanuod ko mga ito alam ko agad kung anong pwedeng gawin.Pero sa situwasyon ngayon tila naging isa akong batang walang magawa kundi ang sumunod nalang.

"Iliko mo!" Utos nanaman ng holdaper.Tuloy lamang sa pagmamaneho si Manong pero kitang-kita pa din ang takot sa kanyang mga kamay nanginginig habang hawak ang manubela.

I looked out the window to see where we are heading and I can say that this is a place where cars often pass by.Doon na ako matauhan sa mga maaaring mangyari.

Kinalkula ko ang bawat galaw ng holdaper, masasabi kong lamang na lamang siya kung susubukan kong agawin ang kanyang baril.At alam kong hindi lang baril ang dala niya may nakita ako kaninang kutsilyo na nakaipit sa tagiliran nya nung kinuha nya ang kanyang baril.

"Baba! Iwan lahat ng inyong gamit!"

Nabalik lang ako sa ulirat ng marinig kong magsalitang muli ang holdaper.Nagmamadali naman kaming bumaba.Inilalayan ko pang bumababa 'yung buntis at 'yung bata, magkasunod lang kasi kami.

Pagkababa naming lahat,pinaglakad nya lang kami hanggang sa puro kakahuyan na ang aming tinatahak.

"Hinto!" Bigla nyang sambit.

Huminto naman kaming lahat.Pumunta sya sa harapan namin at isa-isa kaming tinignan. "At dahil may natitira pa akong maliit na konsensya bibigyan ko kayo ng isa pang pagkakataon para mabuhay," anunsyo nya na parang laro lang sa kanya lahat.

"Kung may isa man sa inyo na gusto akong kalabanin.Madali la naman ang rules ang maunang masugatan sa panga ay syang panalo!" Pagpapaliwanag niya.

Hinintay kong magsalita ang kaisa-isang lalaki naming kasama pero wala ata siyang balak.Nakita kong hinawakan niya nalang ang kamay ng kanyang kasintahan sabay sabing, "Sorry."

Tsk!

Hindi na ako nagsayang pa ng oras.Dali-dali na akong humakbang papunta sa kanyang harapan.Pagkalapit ko sa kanyang harapan natawa naman naman sya. "Gusto ko ang pagiging matapang ng batang ito," sambit niya patungkol sa aking paglapit sa kanyang harapan.

Ang kailangan ko lang gawin ay maunahan syang masugatan sa mukha pero kailangan ko din mag-ingat.Nang handa na ako nakita kong ibinato nya ang kanyang baril sa gilid.

Magsasalita pa sana sya nang bigla ko nalang syang sinugod at akmang susuntukin sa mukha pero agad nya itong nasalag.Hinawakan nya naman ng mahigpit ang aking kamay at nakuha nya ang pagkakataon na iyon para ako'y masuntok sa aking tiyan.Napadaing naman ako sa sakit.Sa liit kong ito parang nayanig lahat ng mga internal organs.Wala akong nagawa kundi mapayuko nalang sa sakit.

"Iyan lang ba ang kaya mo?" Nanghahamong tanong ng holdaper.

Napatingin naman ako sa kanya ng masama habang hawak pa din ang namimilipit kong tiyan.Nakita kong pasugod na uli sya akin kaya bigla akong umiwas at tinadyakan sya sa kanyang likod ng binti ng ubod ng lakas.Napaluhod naman sya sa aking ginawa.

Kahit namimilipit pa din sa sakit ng aking tiyan,pinilit ko pa ding makatayo.Wala na akong oras para indahin ito ngayon,mamaya nalang kailangan ko munang masiguro na sya ang unang masusugatan sa mukha.

Nang makita kong tatayo na sya,tinadyakan ko nanaman sya ng mas malakas kaysa kanina.Sunod kong hinawakan ang kanyang dalawang kamay at ipinaikot papunta sa kanyang likod narinig ko naman ang kanyang daing. "Iyan lang ba ang kaya mo?" Panggagaya ko sa kanya.Nakita ko namang nagdilim ang kanyang mga mata.

Nasa ganun pa din kaming posisyon nang bigla nya lang akong bihuhat at itinapon na parang isang bagay lang malapit sa isang puno.Hindi ko mapigilang maluha nang tumama ang aking likod sa mga ugat ng puno mabuti nalang at ang mga ito ay di pa ganun kalakihan.Masyadong baby pa ang aking mga buto kaya sana naman wala manlang mabali sa kanila.

Nakita kong hinugot nya ang isang kutsilyo na nakita ko kanina sa kanyang tagiliran habang ito'y papalapit sa akin.Bigla naman akong naalarma.Alam kong hindi na sya magpapaligoy-ligoy pa at tatapusin nya na agad ito.Hindi ko mapigilang mapahawak nalang sa mga ugat ng puno habang patuloy na umaatras.Nang may makapa akong isang bagay na makapagpapanalo sa amin.

Nang malapit na sya sa akin hindi na sya nagdalawang isip pa na ihagis sa akin ang kutsilyo papunta sa mukha ko.Pero bago pa man ito makadapo,iniwas ko agad ang aking mukha at pinulot ang isang bagay na puwersahang ibinato pabalik sa kanya.Hindi nya naman ito inaasahan.Nakita nya nalang na may dugo ng umaagos sa kanyang pisngi.

Doon ko na naramdamang hindi lang pala kami ang nandito.Nakita ko nalang may nagsisilabasaang tao sa bawat puno.Nakita ko din si Tayl na nangingiting nag-approve sa akin.

Nang tuluyan na akong makatayo.Nagsipalakpakan naman silang lahat.Lumapit naman sa'kin ang isang lalaking nasa mid 40's at may inabot na isang pin.Nakaukit dito ang aking code name.

"Five"

I remember the membership form there's a need for code name.So, I just abbreviated my name to make it short.

"Congratulations Five you've succeed your first training!" At ako'y kanyang kinamayan.

Lutang pa din ang isip ko sa mga nangyari.Kani-kanina lang may holdapan tas ngayon iyon pala ang unang training ko? What the hell! Akala ko sa unang training ko,basic lang lahat ng gagawin pero hindi! 

Nang medyo matauhan na sa mga nangyari bumalik ulit ang kanina ko pang iniindang sakit.Nakita naman iyon nung lalaking nag-abot sakin ng pin kaya agaran niyang tinawag si Tayl para dalhin ako sa medic ng Nevíos Saistém.

Habang nakasakay sa Van katabi si Tracy na tahimik lang na nag-c-cellphone,hindi ko mapigilang magtanong sa kanya.

"Tayl?" Pang-aagaw ko sa atensyon niya.

Lumingon naman sya agad.

"Ganito din ba ang nangyari sayo nung first training mo?" Tanong ko.

Natawa naman sya at umiling.

"Hindi ko na kailangan humarap sa mga ganyan kasi bata palang ako miyembro na ako ng Nivios Saistem," sagot niya na hindi ko na rin ipinagtaka kasi ang president ng ang aming samahan ay ang kanyang ama.

Umayos nalang ako ng upo at bumaling sa bintana.Nag-iisip kung tama ba ang aking naging desisyon.

"You don't have to think twice Five, nasa tamang organisasyon ka na," wika ni Tracy na para bang nababasa nya ang tumatakbo sa aking isipan.

Sana wala akong pagsisihan sa huli sa mga naging desisyon ko.

Pagkarating namin sa building ng Novios Saistem,'di ko maiwasang mapamangha.Hindi lang ito basta-bastang building kasi kita palang sa labas, marami ka ng makikitang naglalakihan at nagmamahalang mga halaman na hindi basta-basta nakikita dito sa Pilipinas, nagkikinangang mga salamin, may nakita din akong ilang mga sikat na sasakyan atnaglalakihang katawan ng mga security guard na naglalakad-lakad.

Pagkapasok namin sa loob pinanatili ko lamang ang walang ekpresyon kong mukha.Napansin kong pinagtitinginan kami ng mga tao sa loob dahil na din siguro sa bago ako dito at killala si Tayl na anak ng President.

Nakasakay kami ngayon sa elevator nang tanungin ako ng aking kasama.

"Ang tahimik mo talaga noh?" Natatawang tanong nya. "Di bale babaguhin natin iyan.No choice ka ako ang magiging trainor mo kaya palagi tayong magkakasama at kung pupwede, pwede mo akong maging kaibigan." Nahiyayang sambit sa mga huling salita niya.

I don't do friends.Pero sa sinabi niyang iyon siguro-

"Let's see!" Tanging sagot ko na lamang.

Pagtigil ng elevator.Lumabas kami at patuloy na naglakad,nilagpasan ang mga pintuan bago lumiko.Pagkarating namin sa aming destinasyon,Nakita ko agad ang isang Doktor na babae at dalawang nurse na babae.

"Sila ang gagamot sa mga natamo mong sugat," pagpapakilala ni Tayl.

"Sige mauna na ako,magpahinga ka.Bye!" At humalik naman sya sa aking pisngi na para bang matagal na kaming magkaibigan.

Palabas na sana sya nang makalimutan kong, "Tayl!" Lumingon naman sya agad na nagtataka, "Thank you!" pagpapasalamat ko sa kanya.Binigyan nya naman ako ng dalawa thumbs up at tuluyan ng umalis.

Habang ginagamot nila ang aking mga natamong sugat.Parang bigla akong namulat sa katotohanan.

As you live your life in this world you will learn pain, suffering, and no one will say that there is a reality of where we live NOW.If there is a beginning, there is definitely an end.

The end of which i will get everything i have worked for.